Robbie Williams

Robbie Williams, właśc. Robert Peter Maximilian Williams (ur. 13 lutego 1974 w Stoke-on-Trent) – angielski piosenkarz, muzyk, autor tekstów piosenek i multiinstrumentalista. Wokalista zespołu Take That. W 1990 zgłosił się na przesłuchanie do zespołu Take That, ostatecznie został jego wokalistą, a zarazem, mając 16 lat, najmłodszym członkiem. W 1996 zakończyli działalność. Pierwszy solowy przebój Williamsa był coverem singla George’a Michaela „Freedom”. W 2001, po nagraniu z big-bandem standardu „Have You Met Miss Jones?” na ścieżkę dźwiękową do filmu Dziennik Bridget Jones, postanowił nagrać całą płytę właśnie w takim stylu. Na rok 2002 zaplanował przerwę w działalności artystycznej. 8 lipca ukazał się film dokumentalny Nobody Someday, wydany później na DVD, ukazujący życiowe wzloty i upadki Williamsa. W październiku 2016 wydał piosenkę „Party Like a Russian”, którą promował album pt. The Heavy Entertainment Show. 17 kwietnia 2015 wystąpił w Tauron Arena Kraków w ramach trasy koncertowej „Let Me Entertain You Tour”; był to drugi występ wokalisty w Polsce po 12 latach przerwy. Od 1997 artysta solowy, wydał 12 albumów studyjnych: Life Thru a Lens (1997), I've Been Expecting You (1998), Sing When You're Winning (2000), Swing When You’re Winning (2001), Escapology (2002), Intensive Care (2005), Rudebox (2006), Reality Killed the Video Star, (2009), Take the Crown (2012), Swings Both Ways (2013) i The Heavy Entertainment Show (2016), The Christmas Present (2019).

źródło: wikipedia                  

Jerzy Maksymiuk

Jerzy Jan Maksymiuk (ur. 9 kwietnia 1936 w Grodnie) – polski dyrygent, pianista, kompozytor muzyki poważnej i filmowej, felietonista, animator życia muzycznego. Studiował kompozycję pod kierunkiem Piotra Perkowskiego (ukończył w 1962), grę na fortepianie u Jerzego Lefelda (ukończył w 1964) oraz dyrygenturę w klasie Bogusława Madeya (ukończył w 1969), w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie). W 1961 został zwycięzcą pierwszej edycji Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego (obecnie Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego). W latach 1970–1972 był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1972 stanął na czele zespołu złożonego z członków Warszawskiej Opery Kameralnej, który – od 1973 znany jako Polska Orkiestra Kameralna – zyskał międzynarodową sławę. W 1984 orkiestra zmieniła nazwę na Sinfonia Varsovia – Polska Orkiestra Kameralna. Zespół działa w oparciu o Fundację Sinfonia Varsovia i korzysta ze wsparcia miasta stołecznego Warszawy. W latach 1970–1972 był dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1972 stanął na czele zespołu złożonego z członków Warszawskiej Opery Kameralnej, który – od 1973 znany jako Polska Orkiestra Kameralna – zyskał międzynarodową sławę. W 1984 orkiestra zmieniła nazwę na Sinfonia Varsovia – Polska Orkiestra Kameralna. Zespół działa w oparciu o Fundację Sinfonia Varsovia i korzysta ze wsparcia miasta stołecznego Warszawy. W 1990 debiutował na koncertach BBC Proms w Royal Albert Hall, w Londynie. Podjął też współpracę z English National Opera, z którą przygotował premiery „Don Giovanniego” Wolfganga Amadeusa Mozarta (w 1991) i „Zemsta nietoperza” Johanna Straussa (w 1993). Otrzymał następujące tytuły: w 1990 – doctora honoris causa Strathclyde University w Glasgow i dwukrotnie laureata Gramophone Award: w 1993 – za „The Confession of Isobel Gowdie” Jamesa MacMillana (EMI) oraz w 1995 – za II i III Koncert fortepianowy Nikołaja Medtnera (Hyperion). W 1993 otrzymał honorowy tytuł Conductor Laureate BBC Scottish Symphony Orchestra. W 2000 otrzymał tytuł Honorowego obywatela Miasta Białegostoku. Skomponował muzykę do ponad stu filmów, m.in. do filmu Sanatorium pod Klepsydrą w reżyserii Wojciecha Hasa.

źródło: wikipedia                  

Lech Dyblik

Lech Dyblik (ur. 30 sierpnia 1956 w Złocieńcu) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, pieśniarz. Absolwent PWST w Krakowie (1981). W latach 1981–1987 był zatrudniony w Teatrze Narodowym w Warszawie. Od 2010 gra postać złomiarza-filozofa Kazimierza Badury w serialu komediowym Świat według Kiepskich, w którym to wcześniej grał różne role epizodyczne. W 2011 roku wydał płytę pt. Bandycka dusza, zaś w 2012 Dwa brzegi. Pod koniec 2014 roku wystąpił w teledysku do piosenki Sławomira Zapały „Megiera”zaś dwa lata później w teledysku Arka Zawilińskiego do utworu PKS Song.

źródło: wikipedia                  

Gabrielle

 

Louise Gabrielle Bobb znana jako Gabrielle, (ur. 16 lipca 1969 w Londynie) – brytyjska wokalistka. Karierę zaczynała śpiewając w londyńskich klubach West Endu. Wielkim przełomem okazało się nagranie dema "Dreams", opartego na samplach z piosenki "Fast Car" Tracy Chapman. Piosenka trafiła do wydawnictwa płytowego Go! Beat i została ponownie nagrana (już bez sampli z "Fast Car"). Stała się wielkim hitem i przez trzy tygodnie nie opuszczała szczytów brytyjskich list przebojów. Debiutancki longplay wokalistki Find Your Way, który ukazał się w 1993, zalazł ponad milion nabywców i utorował drogę drugiemu album – Gabrielle (1996), wyprodukowanym przez Boilerhouse Boys. W ciągu tych trzech lat wokalistka wydała dziewięć singli, z czego pięć nalazło się w UK Top 10, jednocześnie ugruntowała swoją pozycję jako gwiazda muzyki soul, silnie związana z najlepszą tradycją w stylu Marvina Gaye'a, Barry'ego White'a lub Bobby'ego Womacka, a jednocześnie otwarta na współczesne brzmienia. W roku 2000 Gabrielle zaprezentowała trzeci album Rise. Tytułowy utwór zawierał sample z legendarnej piosenki Boba Dylana "Knockin' On Heaven's Door". Rok później ukazał się album Dreams Can Come True: Greatest Hits Vol. 1, na którym znajdują się wszystkie największe przeboje piosenkarki – album stanowi wiązankę przebojów muzyki pop. W czerwcu 2004 roku ukazał się kolejny album zatytułowany Play to Win. Gabrielle odeszła nieco od muzyki soulowej na rzecz popu i odrobiny country. Produkcję wokalistka powierzyła ponownie dwóm tandemom: Stannard & Gallagher z Dublina i Jonathon Shorten z Londynu. Ona sama jest współautorką wszystkich utworów. Jej piosenka "Out of Reach" stała się głównym motywem muzycznym ścieżki dźwiękowej do filmu Dziennik Bridget Jones. Śpiewała osobiście z Nelsonem Mandelą.

źródło: wikipedia                 

Edyta Bartosiewicz

Edyta Małgorzata Bartosiewicz (ur. 11 stycznia 1965 w Warszawie) – polska wokalistka, autorka tekstów i piosenek, a także producent muzyczny. Pięciokrotna laureatka nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka. Edyta Bartosiewicz działalność artystyczną rozpoczęła w drugiej połowie lat 80. XX wieku. W 1992 roku ukazał się solowy, pop-rockowy debiut piosenkarki zatytułowany Love, jednakże sukces komercyjny przyniosła jej druga płyta. Wydany w 1994 roku album pt. Sen uzyskał status trzykrotnej platyny sprzedając się w nakładzie 600 tysięcy egzemplarzy. Znaczną popularnością w kraju cieszyły się pochodzące z płyty piosenki "Tatuaż", "Koziorożec" oraz tytułowy "Sen". Na kanwie popularności drugiego wydawnictwa rok później do sprzedaży trafił jej trzeci album zatytułowany Szok'n'Show. Na wyróżnionej dwukrotną platyną płycie znalazły się m.in. piosenki "Szał", "Zegar" i "Ostatni" notowane na licznych listach przebojów w kraju. Dwa lata później ukazał się czwarty album Bartosiewicz pt. Dziecko. Na wyróżnionej platyną płycie znalazły się prawdopodobnie najpopularniejsze piosenki w dorobku piosenkarki "Jenny" i "Skłamałam". Kompozycje uplasowały się na 1. miejscu m.in. Listy Przebojów Programu Trzeciego i Szczecińskiej Listy Przebojów Polskiego Radia. W 1998 roku ukazał się piąty album studyjny wokalistki pt. Wodospady. Materiał spotkał się z komercyjnym niepowodzeniem, nie uzyskał żadnego certyfikatu sprzedaży. W pierwszej dekadzie XXI w. Bartosiewicz rozpoczęła prace nad szóstym albumem studyjnym. Realizację nagrań wielokrotnie przerywała, goszcząc w międzyczasie na płycie piosenkarza Krzysztofa Krawczyka – To, co w życiu ważne (2004). Nagrana w duecie, a pochodząca z płyty piosenka pt. "Trudno tak..." odniosła sukces komercyjny. Notowana m.in. na listach przebojów Polskiego Radia kompozycja została wyróżniona także Fryderykiem. W latach późniejszych Bartosiewicz ograniczyła działalność do nielicznych występów scenicznych. Piosenkarka stała się także przedmiotem licznych doniesień medialnych, odwołujących się do jej problemów zdrowotnych. W 2010 roku piosenkarka wznowiła działalność. Bartosiewicz wystąpiła podczas Orange Warsaw Festival, gdzie zaprezentowała nowy repertuar, a także zapowiedziała premierę nowej płyty. Ostatecznie premiera albumu zatytułowanego Renovatio nastąpiła w 2013 roku. Jest kompozytorką, autorką tekstów, aranżerką i producentką większości swoich utworów. Jej albumy sprzedały się w łącznym nakładzie ponad miliona egzemplarzy. 16 piosenek dotarło do pierwszego miejsca Listy Przebojów Programu Trzeciego. Poza karierą solową gościła także w nagraniach takich wykonawców jak: Krzysztof Krawczyk, Wojciech Waglewski, Kobranocka, Acid Drinkers, Róże Europy, Varius Manx, Agressiva 69 czy Kazik Staszewski. Piosenkarka napisała kilka tekstów na płytę „Perła” (2002) Edyty Górniak,a piosenka „Nie proszę o więcej” – do której muzykę skomponowała Bartosiewicz – stała się drugim singlem tej płyty. Artystka jest również autorką tekstu do tytułowej piosenki – czwartego singla. W roku 2004 Bartosiewicz wystąpiła w duecie, na płycie Krzysztofa Krawczyka w piosence „Trudno tak... (razem być nam ze sobą)...”. Piosenka ta stała się drugim singlem płyty „To, co w życiu ważne”. W sierpniu Edyta wystąpiła z Krzysztofem Krawczykiem na festiwalu w Sopocie. Piosenkarka wystąpiła także na Koncercie Sylwestrowym TVP. 5 czerwca 2005 wystąpiła na Rynku w Krakowie na Festiwalu Piosenki Zaczarowanej, wśród artystów takich jak m.in. Anna Maria Jopek, Sylwia Wiśniewska, Urszula, Andrzej Piaseczny, Grzegorz Turnau, Michał Wiśniewski, Paweł Kukiz. We wrześniu 2005 wzięła udział w specjalnym koncercie z okazji 10-lecia zespołu Myslovitz, gdzie w duecie z Arturem Rojkiem zaśpiewała piosenkę pt. „Chciałbym umrzeć z miłości”. 2 września 2006 roku artystka wzięła udział w koncercie Tomasza Stańko, zatytułowanym „Tomasz Stańko i Goście”. Dyskografia: Love (1992) / Sen (1994) / Szok'n'Show (1995) / Dziecko (1997) / Wodospady (1998) / Dziś są moje urodziny (1999) / Renovatio (2013) / Love & more... (2014).

źródło: wikipedia              

Will Young

Will Young, właściwie William Robert Young (ur. 20 stycznia 1979 w Reading) – brytyjski piosenkarz i aktor, zwycięzca pierwszej edycji brytyjskiej wersji programu telewizyjnego Idol w 2002 roku. Jesienią 2001 roku Will Young wziął udział w przesłuchaniach do pierwszej edycji programu Pop Idol. Podczas występu przed jurorami zaśpiewał utwór „Blame It on the Boogie” zespołu Jackson 5 i dostał się do kolejnego etapu, a potem zakwalifikował się do „pierwszej 50-tki”. W pierwszym odcinku „na żywo” zaprezentował swoją interpretację piosenki „Light My Fire” z repertuaru The Doors/José Feliciano i zajął pierwsze miejsce, przechodząc do finałowej „10-tki” uczestników. Ostatecznie dotarł do finału programu, który odbył się w lutym 2002 roku, i wygrał głosowanie widzów po zdobyciu 53,1% głosów, pokonując Garetha Gatesa. Wynik był szeroko komentowany w brytyjskiej prasie. W trakcie udziału w programie zaśpiewał wiele przebojów, takich jak m.in. „Ain’t No Sunshine” Billa Withersa, „The Name of the Game” zespołu ABBA, „Night Fever” Bee Gees, „There Must Be an Angel (Playing with My Heart)” Eurythmics i (ponownie) „Light My Fire”, a także autorski utwór „Anything Is Possible”. Po finale programu ukazał się on w formie singla, który został sprzedany w ponad 400 tys. egzemplarzach, zostając jednym z najlepiej sprzedanych singli w historii brytyjskiego przemysłu muzycznego. Od 2002 roku cztery single piosenkarza zajęły pierwsze miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii, a sześć innych zajęło miejsce w pierwszej piątce. W 2005 roku Will Young wystąpił w filmie Pani Henderson u boku Judi Dench i Boba Hoskinsa. Od stycznia 2007 roku Young bierze udział w przedstawieniu The Vortex wystawianym przez Royal Exchange Theatre. W tym samym roku otrzymał tytuł „najlepszego piosenkarza Wielkiej Brytanii”. W 2015 roku ukazała się jego szósta płyta studyjna zatytułowana 85% Proof. Od 2 do 9 października 2016 roku brał udział w czternastej edycji programu Strictly Come Dancing emitowanego na kanale BBC One. Jego partnerką była Karen Clifton. 11 października ogłosił rezygnację z dalszej rywalizacji z „powodów osobistych”. Young angażuje się także w działalność dobroczynną: wspiera dwie angielskie organizacje charytatywne (Women’s Aid oraz Mencap) i jest przedstawicielem brytyjskiego Prince's Trust, któremu przewodniczy książę Walii. Ponadto dał wiele charytatywnych występów, m.in. w RPA w serii koncertów Unite of the Stars organizowanych przez Nelsona Mandelę. W 2004 roku wraz z innymi artystami (grupę nazwano Band Aid 20) nagrał trzecią już edycję charytatywnego singla „Do They Know It's Christmas”, który w Wielkiej Brytanii doszedł do pierwszego miejsca listy przebojów.

źródło: wikipedia                

Antoni Piechniczek

Antoni Krzysztof Piechniczek (ur. 3 maja 1942 w Chorzowie) – polski piłkarz, trener piłkarski, szkoleniowiec reprezentacji Polski, polityk, senator VII kadencji, od 2008 do 2012 wiceprezes zarządu PZPN. Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Jako trener pracował w BKS Bielsko-Biała, Odrze Opole, Ruchu Chorzów, Górniku Zabrze oraz w klubach zagranicznych: Al-Rayyan Doha w Katarze, Al-Shabbab, Al-Whda i Al-Nasr w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Esperance Tunis w Tunezji. W 1987 zdobył Mistrzostwo Polski z Górnikiem Zabrze. Pod koniec grudnia 1980 został powołany na stanowisko trenera-selekcjonera reprezentacji Polski. Oficjalnie objął obowiązki 5 stycznia 1981. Uzyskał awans do Mistrzostw Świata w Hiszpanii w 1982, na których drużyna narodowa zajęła trzecie miejsce. Wywalczył również awans do Mistrzostw Świata w Meksyku w 1986, gdzie reprezentacja Polski odpadła w 1/8 finału. Złożył dymisję w czerwcu 1986. Ponownie objął funkcję selekcjonera reprezentacji w maju 1996. Nie udało mu się jednak doprowadzić do awansu do Mistrzostw Świata we Francji. Podał się do dymisji 7 czerwca 1997. Pracował również jako selekcjoner reprezentacji Tunezji (udział w Igrzyskach Olimpijskich w Seulu – 1988) oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Jest długoletnim działaczem Polskiego Związku Piłki Nożnej. Do 15 lipca 2006 pełnił funkcję wiceprezesa do spraw szkoleniowych. Wielokrotnie zapraszany do studia telewizyjnego w charakterze komentatora, eksperta. W 2008 został wiceprezesem zarządu PZPN, funkcję tę pełnił do 2012. Został wykładowcą Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.

źródło: wikipedia               

Zbigniew Piątek

Zbigniew Jacek Piątek (ur. 1 maja 1966 w Kielcach) – polski kolarz szosowy i samorządowiec. Wielokrotny reprezentant Polski, medalista mistrzostw Polski. Zwycięzca Tour de Pologne (1987), dwukrotny olimpijczyk (1992 i 2000). Jest wychowankiem Korony Kielce, w barwach której jeździł w latach 1981–1987 i 1990–1991, z przerwą na służbę wojskową w Legii Warszawa. Następnie był zawodnikiem szwajcarskiego Mavic Gitane (1992), belgijskiego Collstrop (1994–1995), polskich grup Pekaes Lang Rover (1996), Pekaes Irena Zepter (1997–1998), Mróz (1999 i 2001–2003), Mat-Ceresit CCC (2000), belgijskiego Chocolade Jacques-Wincor Nixdorf (2004) i polskiego Intel-Action (2005). Jego największymi sukcesami w karierze sportowej były zwycięstwa w Tour de Pologne (1987), Wyścigu Dookoła Mazowsza (1988), Małopolskim Wyścigu Górskim (1989, 1998, 2001), Wyścigu Pasmem Gór Świętokrzyskich (2002), Wyścigu Szlakiem Grodów Piastowskich (2005). W Tour de Pologne wygrał również etap w 1991, a siedmiokrotnie zajmował miejsce w pierwszej dziesiątce (1990 – 5., 1993 – 5., 1994 – 10., 1996 – 10., 1999 – 10., 2001 – 7., 2003 – 8.).

źródło: wikipedia              

Skubas

Skubas, właściwie Radosław Skubaja, wcześniej znany jako Sqbass, MC Sqbass (ur. 16 września 1981) – polski piosenkarz, gitarzysta, kompozytor pochodzący z Lublina, wykonawca muzyki alternatywnej. W młodości grał w różnych zespołach lubelskich na gitarze elektrycznej. Następnie zajął się śpiewaniem. W 2005 r. rozpoczął studia na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej (kierunek wokalistyka) Akademii Muzycznej w Katowicach. Jego debiutancki album pt. Wilczełyko ukazał się 11 września 2012 r. nakładem wytwórni Kayax. Płyta została okrzyknięta „powrotem do prostoty i autentyczności” w polskiej muzyce rockowej. Artysta otrzymał 2 nominacje do Fryderyków 2013: jako Debiut Roku i Utwór Roku (za piosenkę „Linoskoczek”). Występował m.in. na festiwalu SoundCity w Liverpoolu, Open’er Festival, Malta Festivalu, Festiwalu w Jarocinie i innych. Skubas współpracował z różnymi artystami jak np.: Smolik, Novika, Envee, Kayah, 15 Minut Projekt czy Matt Kowalsky.

źródło: wikipedia             

Viki Gabor

Wiktoria „Viki” Gabor (ur. 24 lipca 2007 w Hamburgu) – polska piosenkarka pochodzenia romskiego. Finalistka drugiej edycji The Voice Kids (2019). Zwyciężczyni 17. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Urodziła się w Hamburgu, w Niemczech. Po narodzinach zamieszkała z rodziną w Polsce, a następnie w Wielkiej Brytanii. Po siedmiu latach ponownie przeniosła się do Polski i zamieszkała w Krakowie. Pod koniec 2018 wzięła udział w przesłuchaniach do drugiej edycji programu TVP2 The Voice Kids. W pierwszym etapie konkursu wykonała piosenkę Katy Perry „Roar” i zdobywszy uznanie wszystkich trenerów, przeszła do kolejnej części programu, wybierając drużynę Tomsona i Barona. Pomyślnie przeszła przez kolejne etapy eliminacyjne i zakwalifikowała się do odcinków na żywo. Dotarła do finału, który odbył się 23 lutego 2019. W finale programu zaprezentowała debiutancki singiel „Time” i zajęła 2. miejsce. 16 sierpnia 2019 wystąpiła z piosenką w koncercie Young Choice Awards w ramach 53. festiwalu sopockiego. Latem uczestniczyła w programie Szansa na sukces. Eurowizja Junior 2019, w którym wyłaniano reprezentanta Polski w 17. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Pomyślnie przeszła przez pierwszy etap eliminacji, wygrywając odcinek z zespołem Blue Café, i awansowała do finału, który został rozegrany 29 września. Wykonała w nim m.in. konkursowy utwór „Superhero”, w którym porusza temat ochrony środowiska, i zdobyła maksymalną liczbę 10 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów, zostając reprezentantką Polski w 17. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2019 organizowanym w Gliwicach. 24 listopada wygrała z utworem w finale konkursu, zdobywając łącznie 278 punktów, w tym 166 pkt od widzów (1. miejsce) i 112 pkt od jury (2. miejsce). 13 gudnia wydała piosenkę „Superhero” w formie singla CD w limitowanym nakładzie 500 egzemplarzy, zapewniając, że cały dochód ze sprzedaży zostanie przekazany na rzecz fundacji WWF. 31 grudnia wystąpi podczas koncertu „Sylwester z Dwójką” w Zakopanem.

źródło: wikipedia             

Emma Watson

Emma Charlotte Duerre Watson (ur. 15 kwietnia 1990 w Paryżu) – brytyjska aktorka i modelka. Zadebiutowała rolą Hermiony Granger, jednej z głównych bohaterów w serii filmów o Harrym Potterze. Do roli Hermiony została wybrana w wieku dziesięciu lat, wcześniej brała udział jedynie w przedstawieniach szkolnych. W wieku jedenastu lat zagrała rolę Hermiony Granger w ekranizacji powieści J.K. Rowling Harry Potter i Kamień Filozoficzny (2001). Zagrała także w serii: Komnacie Tajemnic (2002), Więźniu Azkabanu (2004), Czarze Ognia (2005), Zakonie Feniksa (2007), Księciu Półkrwi (2009) oraz dwuczęściowych Insygniach Śmierci (2010/2011) razem z Danielem Radcliffe’em i Rupertem Grintem. W tym czasie zdobyła kilka nagród oraz zarobiła ponad 10 milionów funtów. Jej debiut jako modelki odbył się jesienią 2009 roku, została też wówczas twarzą brytyjskiej marki odzieżowej Burberry. Wybrana filmografia: 2001: Harry Potter i Kamień Filozoficzny jako Hermiona Granger / 2002: Harry Potter i Komnata Tajemnic jako Hermiona Granger / 2004: Harry Potter i więzień Azkabanu jako Hermiona Granger / 2005: Harry Potter i Czara Ognia jako Hermiona Granger / 2007: Harry Potter i Zakon Feniksa jako Hermiona Granger / 2007: Zaczarowane baletki jako Pauline Fossil / 2009: Harry Potter i Książę Półkrwi jako Hermiona Granger / 2010: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Część I jako Hermiona Granger / 2011: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Część II jako Hermiona Granger / 2012: Mój tydzień z Marilyn jako Lucy / 2014: Noe: Wybrany przez Boga jako Ila / 2017: Piękna i Bestia jako Bella / 2017: The Circle. Krąg jako Mae Holland.

źródło: wikipedia             

Wojciech Jagielski

Wojciech Cezary Jagielski (ur. 15 sierpnia 1963 w Zduńskiej Woli) – polski dziennikarz telewizyjny i radiowy, perkusista, z wykształcenia lekarz. Od 1990 związany z Radiem Zet, początkowo jako didżej (prezenter), następnie jako dyrektor muzyczny (od 1995 do lipca 2007 i ponownie od października 2010 do maja 2015). Na antenie radia prowadził takie programy jak: Słodka szesnastka Radia Zet, Hip-hop, Raz-dwa-trzy, śpiewasz ty oraz wspólnie z Karoliną Korwin-Piotrowską – Mniej więcej serio i Mniej więcej poniedziałek oraz wiele innych. Przeprowadził ponad 350 wywiadów ze znanymi postaciami świata muzyki rozrywkowej, filmu i mediów. Od kwietnia 2012 do maja 2015 prowadził w Radiu Zet program Doktor Zet. W latach osiemdziesiątych współzałożyciel i perkusista rockowych zespołów Kontrola W. i Kosmetyki Mrs. Pinki (autor tekstu utworu „Miłość na polu minowym”). Z obydwoma zespołami wielokrotnie występował na festiwalu w Jarocinie (w latach 1982–83 i 1985–86). Udziela się w zespole Poparzeni Kawą Trzy, gdzie gra na perkusji.

źródło: wikipedia             

Die Toten Hosen

Die Toten Hosen – niemiecki zespół punkrockowy, występujący również w kilku albumach pod pseudonimem Die Roten Rosen. Początkowo muzykę zespołu, zgodnie z ideologią ruchu punkrockowego, cechowała prostota melodii, słów i aranżacji oraz brak wirtuozerii w wykonaniu. Liderem i wokalistą zespołu jest Campino (pseudonim pochodzi od nazwy cukierków śmietankowo-owocowych). Jeden z ich przebojów – Alles aus Liebe – zyskał w Polsce dużą popularność w wykonaniu zespołu Ich Troje (A wszystko to...). W 1988 dużą popularność w Polsce zdobyła piosenka zespołu Kobranocka I nikomu nie wolno się z tego śmiać, będąca coverem utworu Die Toten Hosen Armee der Verlierer.

źródło: wikipedia            

Marcin Spenner

Jeden z najciekawszych męskich głosów młodego pokolenia. Pochodzący z Gdyni wokalista śpiewa od 2010 roku, jednak prawdziwą popularność przyniósł mu udział w „X – Factorze”. Wraz z Dawidem Podsiadło dotarł do finału drugiej edycji programu, zajmując ostatecznie drugie miejsce. Po programie, blisko współpracował z gdańskim Custom34 Studio, gdzie nagrał swój pierwszy singiel oraz kilka utworów z innymi artystami, a następnie… „zniknął”. Nie porzucił jednak muzyki. Przez ostatnie kilka lat cierpliwie szlifował warsztat, zdobywał doświadczenia, rozwijał się jako wokalista i poszukiwał swojej muzycznej drogi. Przełomem okazało się spotkanie z Bogdanem Kondrackim – muzykiem kultowej formacji Kobong, a także producentem płyt czołowych polskich artystów (m.in. wspomnianego Dawida Podsiadło, czy też Brodki, Ani Dąbrowskiej, Edyty Górniak i wielu innych). Bogdan został zarazem producentem, jak i wydawcą debiutanckiej płyty Marcina. Wraz z właścicielem Custom34 Studio, powołał do życia wytwórnię 2trackrecords, pod szyldem której, w 2018 roku ukaże się płyta Marcina Spennera. Bogdan Kondracki o Marcinie: „Marcin jest nie tylko niezwykle zdolnym wokalistą, jest też współkompozytorem wszystkich utworów, które znajdą się na albumie. Prawie wszystkie linie melodyczne są jego autorstwa. Doskonale zdaje sobie sprawę z faktu, co nie jest takie częste w polskim show biznesie, że nawet największy talent musi być poparty ciężką pracą. Zanim rozpoczęliśmy współpracę, dużo rozmawialiśmy o kierunku muzycznym albumu, postanowiliśmy odciąć się od dotychczasowych piosenek Marcina i rozpocząć wszystko od początku. Postanowiliśmy, że chcemy nagrać szlachetną, po prostu dobrą płytę, bez oglądania się na stacje radiowe i obecnie panujące trendy. Ponadto mieliśmy nieograniczony czas i wymarzone warunki do pracy w jednym z najlepszych studiów nagraniowych w tej części Europy – Custom34 Studio.”

źródło: https://marcinspenner.com/

Chevy Chase

Chevy Chase, właśc. Cornelius Crane Chase (ur. 8 października 1943 w Woodstock) - amerykański komik i aktor filmowy. Karierę rozpoczął w programie w telewizji NBC Saturday Night Live, który opuścił w 1976, by poświęcić się karierze filmowej (zastąpił go Bill Murray). Jako aktor debiutował w 1978 w filmie Foul Play. Sławę przyniosła mu rola Clarka Griswolda w cyklu komediowym National Lampoon's (W krzywym zwierciadle). W latach 80. głośne były również jego role w komediach Trzej amigos, Szpiedzy tacy jak my (z Danem Aykroydem) i Fletch. W późniejszych latach nie odniósł znaczących sukcesów. W 1984 wystąpił w wideoklipie do piosenki Ghostbusters (z filmu pod tym samym tytułem) Raya Parkera Jr., zaś w 1986 – w wideoklipie do piosenki You Can Call Me Al Paula Simona, jednego ze swoich najlepszych przyjaciół. Wybrana filmografia: W krzywym zwierciadle: Wakacje – 1983 / W krzywym zwierciadle: Europejskie wakacje – 1985 / Szpiedzy tacy jak my – 1985 / W krzywym zwierciadle: Witaj św. Mikołaju – 1989 / W krzywym zwierciadle: Wakacje w Vegas – 1997/ Dzień bałwana (2000) jako Tom Brandston / Zoom: Akademia superbohaterów (2006) jako dr Grant / Jutro będzie futro (2010) / W nowym zwierciadle: Wakacje (2015) jako Clark Griswold.

źródło: wikipedia           

Roch Siemianowski

Roch Siemianowski (ur. 4 sierpnia 1950 w Warszawie) – polski lektor, aktor filmowy, serialowy, teatralny i dubbingowy oraz prezenter telewizyjny. W 1974 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Lektor telezakupów TV Market (obecnie po połączeniu Studio Moderna i Mango Media stał się lektorem telezakupów Mango) i wersji dźwiękowych tygodnika Do Rzeczy, Prezenter telezakupowy. W 2002 na antenie Polsatu prowadził teleturniej Rozbij bank. Wielokrotnie użyczał swojego głosu w spotach wyborczych Polskiej Partii Pracy. Sporadycznie jako lektor czytał filmy fabularne – głównie na kasetach VHS. Polski dubbing: 1969–1970: Scooby Doo, gdzie jesteś? jako lektor / 1994: Lassie jako lektor / 1995: Babe – świnka z klasą / 1997: Pożyczalscy jako lektor / 2004: RRRrrrr!!! / 2008: Piorun / 2009: Odlot. Obsada filmowa: 1973: Janosik / 1978: 07 zgłoś się / 1994: Komedia małżeńska jako kolega Wiktora / 1996: Tajemnica Sagali / 1997–2015: Klan / 2002–2008: Samo życie / 2007: Plebania / 2012: Prawo Agaty / 2018: Korona królów / 2019: Diagnoza.

źródło: wikipedia      

Manu Bennett

Jonathan Manu Bennett (ur. 10 października 1969 w Rotorua) – australijski aktor filmowy i telewizyjny. Profesjonalną karierę aktorską zaczął w roku 1993. Debiutował na ekranie jako Kirk Barsby w operze mydlanej Rajska plaża (Paradise Beach, 1993). W 1996 zagrał tytułową rolę gajowego Olivera Mellorsa w sztuce Kochanek lady Chatterley, opartej na powieści D.H. Lawrence'a pod tym samym tytułem, w reżyserii Roberta Chutera. Występował potem w małych rolach w australijskich serialach, m.in. grał Josepha Lipinskiego w Szczury wodne (Water Rats, 1996-97). Wystąpił w spektakularnych scenach pojedynku z największymi współczesnymi gladiatorami z popularnej areny wrestlingu WWE: z Johnem Ceną w dramacie sensacyjno-przygodowym W cywilu (The Marine, 2006) i ze Stonem Coldem Stevem Austinem w thrillerze sensacyjnym Potępiony (The Condemned, 2007). W serialu Spartakus (Spartacus, 2010-2013) zagrał Kriksosa, mistrza Kapui. W 2012 otrzymał rolę Azoga w ekranizacji Hobbit: Niezwykła podróż jako Azog. Wybrana filmografia: 1993 Rajska plaża / 2000 Xena: Wojownicza księżniczka / 2007 30 dni mroku / 2012 Hobbit: Niezwykła podróż / 2013 Hobbit: Pustkowie Smauga / 2014 Hobbit: Bitwa Pięciu Armii.

źródło: wikipedia     

Urszula

Urszula, właśc. Urszula Beata Kasprzak (ur. 7 lutego 1960 w Lublinie) – polska piosenkarka rockowa i autorka tekstów. W 1977 zaistniała na polskiej estradzie zdobywając Złoty Samowar na XIII Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W 1982 nawiązała współpracę z Budką Suflera, śpiewając piosenki, które stały się hitami: „Luz blues, w niebie same dziury”, „Dmuchawce, latawce, wiatr”, „Malinowy król” czy „Powiedz, ile masz lat”. W zespole poznała gitarzystę Stanisława Zybowskiego, który stał się jej głównym kompozytorem (m.in. hitu „Rysa na szkle”), a z czasem mężem. W 1990 wspólnie wyjechali na cztery lata do USA. Po powrocie do Polski nagrała przełomową, hardrockową płytę pt. Biała droga, którą sprzedano w nakładzie 800 tys. egzemplarzy. Płyta wylansowała przeboje, takie jak „Na sen” czy „Konik na biegunach”.

źródło: wikipedia     

Skillet

Skillet – amerykańska grupa rockowa, pochodząca z Memphis w stanie Tennessee w USA, utworzona w 1996 roku. Zespół składa się z 4 osób: John Cooper (wokal, gitara basowa), Korey Cooper (gitara elektryczna, wokal), Seth Morrison (gitara elektryczna), Jen Ledger (perkusja, wokal). Piosenki zespołu: „Hero” i „Monster” stały się bardzo znane i trafiły do gry firmy THQ „SmackDown vs Raw 2010”.
               
źródło: wikipedia     

Tadeusz Mytnik

Tadeusz Mytnik (ur. 13 sierpnia 1949 w Nowicach) – polski kolarz szosowy i torowy, podoficer Marynarki Wojennej, srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista szosowych mistrzostw świata, wielokrotny mistrz Polski, zwycięzca Tour de Pologne, specjalista w szosowej indywidualnej jeździe na czas oraz handlowiec. Próbował swoich kolarskich umiejętności również na torze, przede wszystkim w indywidualnym wyścigu na 4000 m na dochodzenie. Został w nim mistrzem Polski w 1973 i wicemistrzem w 1972, kiedy to przegrał w finale z Mieczysławem Nowickim. Brał również udział w wyścigach z kolarzami zawodowymi. Podczas pierwszej z nimi konfrontacji, do jakiej doszło w wyścigu Paryż – Nicea, w marcu w 1974, zajął w nim 61. miejsce.

źródło: wikipedia                   

Niall Horan

Niall James Horan (ur. 13 września 1993 w Mullingar) – irlandzki piosenkarz i autor tekstów. W latach 2010–2016 wokalista boys bandu One Direction, z którym wydał pięć albumów studyjnych: Up All Night (2011), Take Me Home (2012), Midnight Memories (2013), Four (2014) i Made in the A.M. (2015). Od 2016 artysta solowy, wydał jeden album studyjny pt. Flicker (2017). W 2010 wziął udział w brytyjskiej wersji programu X Factor, gdzie stworzony dla potrzeb programu zespół zajął w finale 3. miejsce. Po sukcesie medialnym grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Syco Music jako zespół One Direction. W 2016 podpisał kontrakt z wytwórnią Capitol Records, jako artysta solowy. Debiutancki album solowy Flicker, został wydany 20 października 2017; wydawnictwo promowały single: „This Town”, „Slow Hands”, „Too Much to Ask”, „On the Loose” i „Seeing Blind”. 

źródło: wikipedia