Sigourney Weaver

Sigourney Weaver, właśc. Susan Alexandra Weaver (ur. 8 października 1949 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka, znana przede wszystkim z roli Ellen Ripley w serii Obcy, dr. Grace Augustine w filmie Avatar oraz Dian Fossey w filmie Goryle we mgle. Trzykrotnie nominowana do Oscara, zdobywczyni nagrody BAFTA, Scream Award, Goldene Kamera, trofeum FIFM (Międzynarodowy Festiwal Filmowy) w Marrakeszu oraz dwóch Złotych Globów. Studiowała sztukę teatralną na Yale University (razem z Meryl Streep), karierę aktorską rozpoczęła w 1976. Znana m.in. z ról w filmie Ridleya Scotta Obcy – ósmy pasażer Nostromo i pozostałych częściach serii Obcy oraz Goryle we mgle, w którym zagrała Dian Fossey, i który stał się początkiem jej zaangażowania w problematykę ochrony ginącego gatunku – goryli górskich. Pierwszą nominację do Oscara zdobyła w 1986 za rolę w przeboju kinowym Obcy 2. W 1988 była nominowana w dwóch kategoriach jako najlepsza aktorka pierwszo- i drugoplanowa za role w filmach: Goryle we mgle oraz Pracująca dziewczyna. Jest jedną z niewielu aktorek nominowanych do Oscara za role w horrorach. Była także nominowana do nagrody Tony. Dysponuje operowym głosem.Wybrana filmografia: 1979: Obcy – ósmy pasażer Nostromo / 1984: Pogromcy duchów / 1986: Obcy – decydujące starcie / 1988: Goryle we mgle / 1989: Pogromcy duchów II / 1992: Obcy 3 / 1997: Obcy: Przebudzenie / 2001: Wielki podryw / 2004: Osada / 2008: Mama do wynajęcia / 2009: Avatar / 2014: Exodus: Bogowie i królowie jako Tuya / 2016: Siedem minut po północy.

źródło: wikipedia      

Ilona Łepkowska

Ilona Łepkowska (ur. 11 lipca 1954 w Warszawie) – polska scenarzystka filmowa, autorka scenariuszy seriali telewizyjnych i pisarka. Absolwentka (rocznik 1977) Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 ukończyła Zaoczne Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi. Od 8 marca 2008 do końca kwietnia 2010 występowała w niektórych sobotnich wydaniach Szkła kontaktowego, emitowanego w TVN24. Matka operatorki Weroniki Wojnach. Związała się z architektem i politykiem Czesławem Bieleckim. Córka historyka Tadeusza Łepkowskiego. Scenariusze: Wakacje z Madonną (1983) / Och, Karol (1985) / Kogel-mogel (1988) / Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989) / Komedia małżeńska (1993) / Nigdy w życiu! (2004) / Jeszcze raz (2007) / Och, Karol 2 (2011). Seriale: Klan (1997–1999) / Na dobre i na złe (1999–2001) / M jak miłość (2000-2007) / Barwy szczęścia (2007) / Korona królów (2018).

źródło: wikipedia      

Sam Feldt

Sam Feldt właściwie Sammy Rendersl (ur. 1 kwietnia 1993) – holenderski DJ i producent muzyki deep house, mieszkający w Amsterdamie. W 2015 roku Feldt wydał remiks utworu Robina Schulza. "Show Me Love", wydany przez wytwórnie Spinnin' Records oraz Polydor. W Australii singiel "Show Me Love" zyskał status złotej płyty. W Belgii utwór Feldta osiągnął 15 i 13 na liście Billboard Dance / Electronic Songs. W tym samym roku Singiel "The Devil 'Tears" (Sam Feldt Edit) był jednym z 10 najczęściej udostępnianych utworów na Spotify. W 2016 roku Sam Feldt wydał utwór "Summer on You" wraz z Lucas & Steve. Feldt na liście najlepszych DJ-ów w 2016r. wg DJ Magazine znalazł się na miejscu 87.

źródło: wikipedia      

Robert Janson

Robert Maciej Janson (ur. 7 czerwca 1965 w Czeladzi) – polski kompozytor, aranżer, piosenkarz, gitarzysta, lider zespołu Varius Manx. Janson to kompozytor takich piosenek jak "Małe szczęścia", "Zanim zrozumiesz" (laureat Grand Prix Festiwalu w Sopocie), "Itaka", "Ruchome piaski" czy "Orła cień". Jest także autorem muzyki do filmu Młode Wilki oraz Nocne Graffiti. Robert Janson wydał także pod koniec lat 90. solową płytę.

źródło: wikipedia      

Krystyna Mazurówna

Krystyna Mazurówna (ur. 20 stycznia 1939 we Lwowie) – polska tancerka, choreografka, pisarka i dziennikarka pracująca we Francji, solistka Casino de Paris. Urodziła się 20 stycznia 1939 we Lwowie, leżącym wówczas na terenie II Rzeczypospolitej. Jest młodszą córką matematyka prof. Stanisława Mazura (1905–1981) i chemiczki Bronisławy. Ma starszą siostrę Barbarę. W latach 1946–1949 przebywała w Łodzi, od 1949 – w Warszawie. W 1957 ukończyła warszawską Szkołę Baletową w klasie Leona Wójcikowskiego. Od 1968 mieszka w Paryżu. Po ukończeniu warszawskiej Szkoły Baletowej została zaangażowana do baletu Teatru Wielkiego. Występowała też w warszawskim Teatrze Syrena. Jej partnerami scenicznymi byli: Witold Gruca, Stanisław Szymański, Gerard Wilk. W 1961 została laureatką III Nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie. Jest autorką choreografii m.in. dla Teatru Wielkiego w Łodzi i Teatru Żydowskiego w Warszawie. Była choreografem w paryskim teatrze „Élysées Montmartre”. Tworzyła choreografie dla uczestników w telewizyjnym programie TVN You Can Dance – Po prostu tańcz. Tańczyła w spektaklu Josephiny Baker. W 1967 założyła zespół tańca nowoczesnego „Fantom”. Założyła zespół taneczny „Ballet Mazurowna”, z którym występowała we Francji. Od lat 90. jest felietonistką w nowojorskim tygodniku „Kurier Plus”. Wydała cztery książki autobiograficzne: Burzliwe życie tancerki (2011), Moje noce z mężczyznami (2012), Ach ci faceci! (2016) i Nasi za granicą (2018). W 2018 zapowiedziała wydanie piątej książki, pt. Romans wirtualny, a także dwóch następnych. W 2012 była jurorką dwóch pierwszych edycji programu rozrywkowego Got to Dance. Tylko taniec, emitowanego w telewizji Polsat. W lutym 2013 otrzymała nominację do nagrody Wiktory 2012 w kategorii „Osobowość telewizyjna”. W 2017 w Wiedniu została nagrodzona Złotą Sową Polonii za twórczość teatralną. Była dwukrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Pluciński, z którym rozwiodła się po trzech miesiącach małżeństwa. Drugim mężem tancerki był Jean Pierre Bluteau, z którym ma dwoje dzieci, gitarzystę jazzowego Balthazara i pianistkę Ernestine. Ma też syna Kaspera Toeplitza (ur. 1960) ze związku z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem.

źródło: wikipedia                                                                  

Dorota Kolak

Dorota Kolak-Michalska (ur. 20 czerwca 1957 w Krakowie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. W 1996 otrzymała odznaczenia: Zasłużony Działacz Kultury oraz Srebrny Krzyż Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże. W 2004 otrzymała nagrodę aktorską za tytułową rolę w Matce Witkacego w Teatrze Wybrzeże na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” oraz wyróżnienie za rolę w przedstawieniu Mąż i żona na VIII Międzynarodowym Festiwalu Komedii „Talia” w Tarnowie. Pracuje również jako pedagog. Prowadzi zajęcia z aktorstwa, plastyki ruchu, form i stylów ruchu scenicznego na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Grała w stałej obsadzie seriali Radio Romans (1994–1995) i Pensjonat pod Różą (2004–2006). Obecnie występuje w serialu Barwy szczęścia (od 2007) oraz Przepis na życie. Dwukrotnie zdobyła nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Gdyni: w 2009 za udział w filmie Jestem Twój i w 2016 roku za kreację w filmie Zjednoczone stany miłości. Wybrana filmografia: 1998: Cudze szczęście jako recepcjonistka / 2003: Na dobre i na złe jako matka Zuzanny / 2004: Vinci jako milionerka Barbara Sykalska / 2004–2006: Pensjonat pod Różą jako Bożena Górska / od 2007: Barwy szczęścia jako Anna Marczak / 2008: Londyńczycy jako matka Wojtka / 2008: Ile waży koń trojański? jako kierowniczka Domu Pracy Twórczej w Sopocie / 2010–2011: Hotel 52 jako Maria Górska / 2013: Dzień kobiet jako Maryla / 2017: Konwój jako Nowacka / 2017: Gotowi na wszystko. Exterminator jako Ziomecka, sąsiadka Marcysia / 2018: Narzeczony na niby jako Anna, matka Kariny i Basi.

źródło: wikipedia      

Bożydar Iwanow

Bożydar Iwanow (ur. 18 lipca 1972 w Zabrzu) – polski komentator sportowy pochodzenia bułgarskiego. Swoją działalność jako dziennikarz zaczął w 1991 w TVP3 Katowice w programie „Strych” poświęconym muzyce heavymetalowej oraz podjął współpracę z Metal Hammerem. W czasie studiów rozpoczął pracę dziennikarską w katowickim ośrodku regionalnym Telewizji Publicznej. W 1997 był już w redakcji sportowej TVP w Warszawie. W 1999 przeniósł się do nowo utworzonej stacji Wizja Sport. Na antenie Wizji Sport komentował eliminacje do mistrzostw świata, które zakończyły się powrotem Polaków na mundial po 16 latach nieobecności. Po upadku nadawcy, znalazł zatrudnienie w 2002 w Polsacie. Oprócz komentowania zajmuje się także prowadzeniem studia podczas meczów piłki nożnej. Na antenie Polsatu Sport komentuje oprócz Ligi Mistrzów także Eredivisie. W karierze komentatorskiej był już na trzech Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w 1998 (TVP), 2002 i 2006 (Polsat). Komentował Mistrzostwa Europy 2008 oraz prowadził studio Euro 2008.

źródło: wikipedia           

Erik Hassle

Kaj Erik Persson Hassle (ur. 26 sierpnia 1988), lepiej znany jako Erik Hassle, to szwedzki piosenkarz i autor piosenek. Jego kariera rozpoczęła się w 2008 roku od jego pierwszego singla "Hurtful", który ostatecznie osiągnął 11 miejsce w Szwecji i 2 miejsce w Danii. Jego najbardziej udany singiel do tej pory to, "No Words", dotarł do 10 najlepszych światowych i amerykańskich Spotify Viral Chart i uzyskał certyfikat Gold zarówno w Szwecji, jak i Danii.  Hassle, który podpisał kontrakt z Island Records w 2009 roku, wydał cztery albumy, ostatnio Innocence Lost w styczniu 2017 roku. Oprócz pracy solowej napisał wiele piosenek dla innych piosenkarzy, w tym Shakiry i Rihanny "Can not Remember to Forget". Zdobył duńską nagrodę Gaffa oraz dwie szwedzkie nagrody Grammis i P3 Guld.  Zasalutowany "nowym, młodym Robbiem Williamsem" podczas swojego międzynarodowego debiutu, Hassle został opisany jako "głos przesiąknięty duszącą duszą duszy, rozwiniętym wyczuciem międzynarodowego sztyletu i nieokiełznaną liryczną szczerością".

źródło: wikipedia           

Wincenty Grabarczyk

Wincenty Grabarczyk (ur.* 19 sierpnia 1931 w Uhryniu, zm.† 13 maja 2023) – polski aktor, reżyser teatralny i dyrektor teatrów. W 1953 ukończył Katowickie Studio Dramatyczne, a już rok wcześniej 6 listopada 1952 r. debiutował na deskach Teatru Śląskiego. Od zakończenia edukacji w kolejnych latach był aktorem teatrów.

• 1952–1959, 1965–1968 – Teatr Śląski w Katowicach
• 1959–1961, 1963–1965, 1968–1986, 1998–2001 – Teatr Nowy w Zabrzu
• 1961–1963 – Teatr Zagłębia w Sosnowcu
• 1986–1993 – Teatr Wybrzeże w Gdańsku

Od 2001 r. do śmierci grał na deskach Teatru Kwadrat w Warszawie. W latach 1993-1996 był dyrektorem artystycznym w zabrzańskim Teatrze Nowym. Był ojcem aktora, Andrzeja Grabarczyka. Wybrana filmografia: 1955 – Zaczarowany rower, jako Jan Strzałka / 1982 – Jest mi lekko / 1984 – Ultimatum, jako Wincenty Mrożek / 1989 – Urodzony po raz trzeci / 1991 – Niech żyje miłość / 2001 – Angelus, jako sekretarz / 2005 - 2018 Klan, jako Jeremiasz Bałucki / 2003 – Lokatorzy odc. 153, jako dziadek Jacka Przypadka / 2008 – Niania odc. 91, jako Emeryt.

źródło: wikipedia           

Katy Perry

Katy Perry, właściwie Katheryn Elizabeth Hudson (ur. 25 października 1984 w Santa Barbara) – amerykańska piosenkarka muzyki pop, autorka tekstów, aktorka, przedsiębiorca i filantropka oraz ambasadorka dobrej woli UNICEF. W 2001 roku wydała swój debiutancki album studyjny zatytułowany Katy Hudson, jednak nie osiągnął on komercyjnego sukcesu. Popularność zdobyła wraz z wydaniem w 2008 roku albumu One of the Boys, wypromowanego przez dwa ogólnoświatowe przeboje: „I Kissed a Girl” i „Hot n Cold”. Teenage Dream, jej trzeci studyjny album, to jedenasty bestseller roku 2010. Czwarta płyta piosenkarki, Prism, została ogłoszona najlepiej sprzedającym się albumem wydanym przez kobietę w 2013. Katy Perry sprzedała siedemnaście milionów albumów studyjnych na całym świecie, a także ponad osiemdziesiąt milionów singli w formacie Download. Wydała siedem perfum sygnowanych własnym nazwiskiem, użyczyła głosu Smerfetce w filmie Smerfy (2011) i jego kontynuacji (2013). W lipcu 2012 roku ukazał się film dokumentalny o piosenkarce, zatytułowany Katy Perry: Part of Me. 1 lutego 2015 piosenkarka zaśpiewała w przerwie rozgrywki Super Bowl XLIX. Według firmy Nielsen, występ obejrzało ponad sto osiemnaście milionów widzów, co czyni go najchętniej oglądanym programem w historii amerykańskiej telewizji. 9 czerwca 2017 wydana została nowa płyta studyjna piosenkarki zatytułowana Witness, która promowana jest przez single: „Chained to the Rhythm”, „Bon Appétit”, „Swish Swish” i „Hey Hey Hey”. Album zadebiutował na pierwszym miejscu listy Billboard 200 ze sprzedażą 180 tysięcy kopii w pierwszym tygodniu, stając się trzecim albumem Perry na tym miejscu. 28 sierpnia 2017 roku poprowadziła galę MTV Video Music Awards 2017. 19 września wyruszyła w trasę koncertową Witness: The Tour. Dyskografia: Katy Hudson (2001) / One of the Boys (2008) / Teenage Dream (2010) / Prism (2013) / Witness (2017).

źródło: wikipedia           

Steve Vai

Steven Siro Vai (ur. 6 czerwca 1960 w Nowym Jorku) – amerykański wirtuoz gitary, kompozytor, a także producent muzyczny. Trzykrotny zdobywca nagrody Grammy (oraz 9 nominacji). Przyznaje się do inspiracji twórczością Jimiego Hendriksa. Uczeń Joe Satrianiego i absolwent Berklee College of Music. Założyciel fundacji Make A Noise, corocznie przydzielającej stypendia dla gitarzystów i innych muzyków szukających finansowego wsparcia. Od połowy lat osiemdziesiątych jest inspiracją dla wielu instrumentalistów na całym świecie. W 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 53. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według magazynu Guitar World. W 1989 roku Steve dołączył do zespołu Whitesnake byłego wokalisty Deep Purple, Davida Coverdale’a, po tym jak na krótko przed rozpoczęciem sesji nagraniowych do nowej płyty kontuzji nabawił się Adrian Vandenberg. Współpraca zaowocowała albumem Slip Of The Tongue. Po opuszczeniu Whitesnake Vai poświęcił się solowej działalności. Począwszy od wydanego w 1990 roku albumu Passion and Warfare, wydaje kolejne płyty i bardzo dużo koncertuje.

źródło: wikipedia           

Monika Brodka

Monika Maria Brodka (ur. 7 lutego 1987 w Żywcu) – polska wokalistka popowa. Laureatka trzeciej edycji programu telewizyjnego Idol. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Debiut fonograficzny Moniki Brodki zatytułowany Album ukazał się w 2004 roku. Ciesząca się popularnością w Polsce płyta uzyskała status złotej, sprzedając się w nakładzie 35 tys. egzemplarzy. W 2003 roku wzięła udział w trzeciej edycji programu Idol i w styczniu 2004 roku wygrała jego finał, zdobywając 69% głosów telewidzów. W 2005 roku Monika Brodka została nominowana do Nagrody Muzycznej Fryderyk w kategoriach Album Roku Pop, Nowa twarz fonografii oraz Wokalistka roku. 10 czerwca dzięki piosence „Miałeś być...” wygrała konkurs premier na 42. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Została także wyróżniona statuetką plebiscytu Superjedynki w kategorii Debiut oraz nagrodą słuchaczy Radiowej „Jedynki”. Od 9 września 2016 w Programie Trzecim Polskiego Radia prowadzi cotygodniową autorską audycję muzyczną Lamenty i odmęty. Wiosną 2011 roku artystka wzięła udział w pierwszej edycji programu X Factor, gdzie była doradczynią Czesława Mozila podczas domów jurorskich. Wybrana filmografia: Album (2004) / Moje piosenki (2006) / Granda (2010) / Clashes (2016).

źródło: wikipedia              

Kazimierz Mazur

Kazimierz Mazur jr. (ur. 4 marca 1984 w Warszawie) – polski aktor filmowy i teatralny. Syn aktora Kazimierza Mazura. Urodził się i mieszka w Warszawie. Od dwunastego roku życia brał udział w licznych castingach. W roku 2003 zdał maturę i postanowił studiować politologię, którą porzucił po pierwszym roku nauki. W 2007 roku ukończył Akademię Filmu i Telewizji, kierunki: sztuka operatorska i organizacja produkcji. W lutym 2009 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny przed komisją ZASP w Warszawie. Aktualnie studiuje na III roku dziennikarstwa w Warszawskiej Wyższej Szkole Humanistycznej im. Bolesława Prusa. Zadebiutował w filmie Pornografia Jana Jakuba Kolskiego, w którym zagrał jedną z drugoplanowych ról (Karol). Wybrana filmografia: Pornografia (2003) jako Karol / Na Wspólnej od (2003) jako Kamil Hoffer / BrzydUla (2008–2009) jako ratownik medyczny / Popiełuszko. Wolność jest w nas (2009) jako kolega Kaśki / Tajemnica Westerplatte (2012) jako kapral Edmund Szamlewski.

źródło: wikipedia              

Filip Chajzer

Filip Aleksander Chajzer (ur. 27 listopada 1984 w Warszawie) – polski prezenter radiowy i telewizyjny. Pracę dziennikarza zaczynał, pisząc dla „Super Expressu”, „Życia Warszawy” i „Newsweeka”. Od września 2009 roku do marca 2011 roku był reporterem serwisu informacyjnego Stolica w TVN Warszawa. Od maja 2011 roku pracuje jako reporter w Dzień Dobry TVN. W wakacje 2014, 2016 i 2017 roku prowadził program Dzień Dobry Wakacje. Od marca 2015 roku jest prowadzącym programu Mali Giganci w TVN. 31 sierpnia 2016 roku poprowadził razem z Urszulą Chincz finał pierwszej edycji programu Dom marzeń w TVN. Od marca 2018 prowadzi teleturniej Hipnoza.

źródło: wikipedia              

Rosemary Harris

Rosemary Ann Harris (ur. 19 września 1927 w Ashby) − brytyjska aktorka, nominowana do Oscara za rolę drugoplanową w filmie Tom i Viv. Występowała w roli cioci May w filmach o Spider-Manie. Wybrana filmografia: Chłopcy z Brazylii (1978) / Dotyk przeznaczenia (2000) / Spider-Man (2002) / Spider-Man 2 (2004) / Julia (2004) / Spider-Man 3 (2007) / Nim diabeł dowie się, że nie żyjesz (2007) / A więc wojna (2012).

źródło: wikipedia              

Paweł Januszewski

Paweł Januszewski (ur. 2 stycznia 1972 w Pyrzycach) – lekkoatleta, specjalista biegu na 400 m przez płotki, mistrz Europy z 1998. Pierwsze sukcesy odnosił w biegach płaskich (Saloniki, 1991 wicemistrzostwo Europy juniorów w sztafecie 4 x 400 metrów), w tej samej konkurencji był czterokrotnym Mistrzem Polski (1993, 1994, 1995 oraz 2000). Koronną dyscypliną Januszewskiego stał się jednak bieg na 400 m przez płotki, w którym w latach 1994–2004 zdobył 10 medali mistrzostw Polski (6 złotych i 4 srebrne). Reprezentował Polskę na Igrzyskach w Atlancie w 1996 (odpadł w eliminacjach) i na mistrzostwach świata (Ateny 1997), już z większym powodzeniem (odpadł po biegu półfinałowym). Bieg na 400 metrów przez płotki – 48,17 s. (20 sierpnia 1998, Budapeszt) – 2. wynik w historii polskiej lekkoatletyki.

źródło: wikipedia              

Pectus

Pectus – polski zespół pop-rockowy, utworzony w 2005 roku w Rzeszowie. Jak tłumaczą w wywiadach, nazwa ich zespołu pochodzi z języka łacińskiego i oznacza „siłę woli, hart ducha i upór w dążeniu do celu”. 5 czerwca, dzięki utworowi „To, co chciałbym Ci dać”, grupa zakwalifikowała się do 45. Sopot Festivalu 2008. W sierpniu, głosami jury, zespół wygrał w polskim półfinale Sopot Festival i reprezentował Polskę w konkursie międzynarodowym. Ponadto konkursowa publiczność przyznała grupie Słowika Publiczności. W lutym 2009 ukazał się debiutancki album Pectus, na którym znalazło się 11 utworów autorstwa wokalisty zespołu, Tomasza Szczepanika. 12 czerwca 2009 z piosenką "Życie na dystans" zespół zdobył III miejsce i tytuł Brązowej Premiery w konkursie Premier na 46. KFPP w Opolu. 22 sierpnia 2009 r. na 46. Międzynarodowym Sopot Festival zespół odebrał złotą płytę za swój debiutancki album. We wrześniu 2010 miał premierę drugi album studyjny grupy zatytułowany Stos Praw. Singlem promującym płytę była piosenka "Oceany", która nie schodziła z list przebojów przez wiele miesięcy. W maju 2012 roku ukazuje się pierwszy utwór zespołu, zagrany i zaśpiewany w braterskim składzie – „Dla Ciebie” (muz./sł. Tomasz Szczepanik). PECTUS tworzą: Tomasz Szczepanik (kompozytor/autor tekstów/wokal/lider zespołu), Marek Szczepanik (perkusja/śpiew), Mateusz Szczepanik (bas/śpiew), Maciej Szczepanik (gitara/śpiew). Wspólna rzeczywista praca panów rozpoczęła się w październiku 2011 roku. 5 lutego 2013 – premiera albumu „Siła braci”, który ukazał się nakładem Sony Music Entertainment Poland. Wszystkie piosenki, które trafiły na trzeci krążek są autorstwa (muzyka/ słowa) lidera zespołu – Tomasza Szczepanika. Wybrana dyskografia: 2009 Pectus / 2010 Stos Praw / 2013 Siła braci / 2015 Kobiety / 2016 Kolędy przy kominie / 2018 Akustycznie / 2019 Kobiety/Wojciech Młynarski. 

źródło: wikipedia              

Marian Sypniewski

Marian Sypniewski (ur. 30 kwietnia 1955 w Bydgoszczy) – polski szermierz, dwukrotny medalista olimpijski we florecie, mistrz świata. Uczestnik trzech olimpiad. W 1980 w Igrzysk Olimpijskich w Moskwie wraz z Adamem Robakiem, Bogusławem Zychem i Lechem Koziejowskim wywalczył brązowy medal w turnieju drużynowym floretu, wygrywając w meczu o trzecie miejsce z NRD. Podczas tych samych igrzysk wziął również udział w turnieju drużynowym szablistów, w którym zajął czwarte miejsce (drużyna: Sypniewski, Jacek Bierkowski, Leszek Jabłonowski, Andrzej Kostrzewa, Tadeusz Piguła). W 1988 w w Seulu w konkurencji drużynowej floreciści w składzie Leszek Bandach, Waldemar Ciesielczyk, Piotr Kiełpikowski, Sypniewski i Bogusław Zych zajęli piąte miejsce. W turnieju indywidualnym odpadł w pierwszej rundzie walk bezpośrednich. Dużo lepiej zaprezentował się w kolejnych igrzyskach w Barcelonie (1992). Indywidualnie zajął szóste miejsce, natomiast drużyna polska po porażce w półfinale z Kubą wygrała w walce o trzecie miejsce Węgrów zdobywając brązowy medal. Partnerami Sypniewskiego w medalowej drużynie florecistów byli: Piotr Kiełpikowski, Adam Krzesiński, Cezary Siess i Ryszard Sobczak. Z innych sukcesów należy wymienić mistrzostwo świata w drużynie w 1978, oraz dwa brązowe medale mistrzostw świata indywidualnie w 1983 i drużynowo 1993. W latach 1975-1992 27 razy uczestniczył w finałach turniejów o Puchar Świata. Po zakończeniu czynnej kariery działacz sportowy oraz sędzia międzynarodowy. Sędziował między innymi walki podczas Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000.

źródło: wikipedia              

Catherine Deneuve

Catherine Deneuve, właśc. Catherine Dorléac (ur. 22 października 1943 w Paryżu) – francuska aktorka filmowa, określana często mianem pierwszej damy francuskiego kina. Deneuve zachęcona przez ojca zadebiutowała w filmie jako nastolatka w 1956, kiedy pojawiła się w obrazie zatytułowanym Les collégiennes. Przełomem w jej karierze okazał się musical Parasolki z Cherbourga (1964) Jacques'a Demy. Później zagrała u tak znanych reżyserów jak Roman Polański (Wstręt) oraz Luis Buñuel (Piękność dnia). Premiera tego ostatniego filmu wywołała sporo kontrowersji, ale dzięki niemu Deneuve zyskała pozycję pierwszej damy francuskiego kina. Jest ambasadorem dobrej woli UNESCO. Zdobyła dwukrotnie Cezara dla najlepszej francuskiej aktorki roku (nominowana jeszcze 8-krotnie do tej nagrody) za role w filmach Ostatnie metro (1981) oraz Indochiny (1992). Za tę ostatnią kreację była również nominowana do Oscara. W 2008 odebrała nagrodę za całokształt twórczości na MFF w Cannes. Wybrana filmografia: 1964: Parasolki z Cherbourga jako Genevičve Emery / 1965: Wstręt jako Carol Ledoux / 1970: Księżniczka w oślej skórze jako Peau d'âne / 1983: Zagadka nieśmiertelności jako Miriam Blaylock / 1993: Moja ulubiona pora roku jako Emilie / 2000: Tańcząc w ciemnościach jako Kathy / 2002: 8 kobiet jako Gaby / 2008: Z miłości do gwiazd jako Solange Duvivier / 2012: Asterix i Obelix: W służbie Jej Królewskiej Mości jako królowa Cordelia / 2017: Dwie kobiety jako Béatrice Sobolevski.

źródło: wikipedia