Mahmut Orhan

Mahmut Orhan - dj i producent z Turcji, tworzy muzykę z gatunku deep house, indie dance.  Przez wiele lat pracował jako dyrektor muzyczny w jednym z najpopularniejszych klubów w Stambule. W przeszłości tworzył wyłącznie muzykę do filmów i seriali. W swoich nagraniach korzysta z brzmień wywodzących się z jego rodzinnego kraju.

źródło: wikipedia                                                             

Ben Kingsley

Ben Kingsley, właśc. Krishna Pandit Bhanji (ur. 31 grudnia 1943 w Snainton koło Scarborough) – brytyjski aktor filmowy i teatralny, pochodzenia hinduskiego. Na londyńskich scenach teatralnych grywał w kilku sztukach szekspirowskich. W 1985 został odznaczony Orderem Padma Shri. W 2001 roku królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go Orderem Imperium Brytyjskiego. W 2010 roku odebrał gwiazdę na Hollywood Walk of Fame. Po raz pierwszy wystąpił na szklanym ekranie jako Ron Jenkins w brytyjskiej operze mydlanej Coronation Street (1966-67). W telewizyjnej adaptacji tragedii Williama Shakespeare’a ITC Entertainment Antoniusz i Kleopatra (Antony and Cleopatra, 1974) pojawił się jako Thidias, jeden ze sług Cezara. W 1966 roku zadebiutował w Londynie w muzycznej produkcji Briana Epsteina, menedżera The Beatles. Kiedy jednak wydawca muzyczny Dick James zaoferował mu kontrakt płytowy, odmówił. Wielkim sukcesem okazała się kreacja Mahatmy Gandhiego w dramacie biograficznym Richarda Attenborough Gandhi (1982), za którą odebrał wiele nagród, w tym Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, Nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego i w kategorii najlepszy debiut, Evening Standard British Film Award, Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym i w kategorii najlepszy nowy gwiazdor roku. W 1984 roku zadebiutował na Broadwayu w spektaklu Edmunda Keana Kean, którego reżyserką była jego druga żona, Alison Sutcliffe.Wybrana filmografia: 1987: Maurycy jako Lasker-Jones / 1988: Po kłębku do nitki jako Dr. John Watson / 1991: Bugsy jako Meyer Lansky / 1993: Lista Schindlera  jako Itzhak Stern / 1993: Dave jako Wiceprezydent Nance / 1995: Mojżesz jako Mojżesz / 1999: Alicja w Krainie Czarów jako Caterpillar / 2005: Pani Harris jako Herman Tarnower / 2005: Oliver Twist jako Fagin / 2007: Ostatni legion jako Ambrosinus / 2010: Wyspa tajemnic jako dr John Cawley / 2011: Hugo i jego wynalazek jako Georges Méliès / 2013: Iron Man 3 jako Trevor Slattery / Mandaryn / 2013: Gra Endera jako Mazer Rackham / 2014: Noc w muzeum: Tajemnica grobowca / 2016: Księga dżungli jako Bagheera. 

źródło: wikipedia                                                             

Piotr Skarga

Piotr Skarga (ur. 6 stycznia 1948 w Jeleniej Górze) – polski aktor teatralny i filmowy. W 1971 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Po ukończeniu studiów występował do 1973 roku w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, a później w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1973–1984) i Teatrze Nowym w Warszawie (1984–1986). W 1975 roku zadebiutował w Małej sprawie Janusza Kondratiuka. Popularność przyniosły mu role w serialach: docenta Jana Duraja w W labiryncie (1988–1991) oraz Piotra Nowika w Bulionerach (2004–2008). Wystąpił w II edycji programu Jak oni śpiewają, zajął 12. miejsce. Wybrana filmografia: 1974–1977: Czterdziestolatek jako robotnik na budowie / 1977: Lalka jako student Maleski / 1988–1991: W labiryncie jako Jan Duraj / 1989: Opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza. Lawa jako Cichowski / 2002–2006: Samo Życie jako doktor Jan Gliński / 2004–2006: Pensjonat pod Różą jako Apoloniusz Kucharski / 2014: Przyjaciółki jako Piotr z grupy AA / 2014: Czas honoru. Powstanie jako Skwarczyński / 2019: Leśniczówka jako Tadeusz.

źródło: wikipedia                                                            

Małgorzata Szumowska

Małgorzata Szumowska (ur. 26 lutego 1973 w Krakowie) – polska reżyserka, scenarzystka i producentka filmowa. Członkini Gildii Reżyserów Polskich. W 2001 została członkinią Europejskiej Akademii Filmowej. Za film Body/Ciało (2015) zdobyła Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na 65. MFF w Berlinie oraz Złote Lwy na 40. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Za ten sam film w 2016 otrzymała Polską Nagrodę Filmową za reżyserię oraz Europejską Nagrodę Filmową - Nagrodę Publiczności. W 2018 na 68. MFF w Berlinie otrzymała Srebrnego Niedźwiedzia - Grand Prix Jury, czyli drugą nagrodę konkursu głównego, za film Twarz. W 2016 zasiadała w jury konkursu głównego na 66. MFF w Berlinie, któremu przewodniczyła wtedy amerykańska aktorka Meryl Streep. W 2018 była z kolei członkiem jury na 75. MFF w Wenecji pod przewodnictwem meksykańskiego reżysera Guillermo del Toro. Filmografia (Reżyserka): Dusza z ciała wyleciała (1997) / Szczęśliwy człowiek (2000) / Skrzyżowanie (2004) / Ono (2004) / Solidarność, Solidarność... (2005, część Ojciec) / 33 sceny z życia (2008) / Sponsoring (2011) / Body/Ciało (2015) / Twarz (2018).

źródło: wikipedia                                                            

Limahl

Limahl, właśc. Christopher Hamill (ur. 19 grudnia 1958 w Wigan) – brytyjski piosenkarz pop, który w latach 80. XX w. był piosenkarzem zespołu Kajagoogoo i odnosił później sukcesy jako solista. W 1982 odpowiedział na anons dotyczący poszukiwanego dla grupy muzycznej wokalisty, a zarazem frontmana. Po przesłuchaniu został wokalistą zespołu pop Art Nouveau, przekształconego wkrótce na Kajagoogoo, a jego karierą pokierował jako współproducent pierwszych nagrań Nick Rhodes z zespołu Duran Duran. Wylansowany przebój „Too Shy” szybko znalazł się na miejscu pierwszym w Wielkiej Brytanii i dotarł do miejsca piątego amerykańskiej listy Billboard Hot 100. Piosenka stała się symbolem pop kultury lat 80. i zyskała ogromną popularność. Również Kajagoogoo z Limahlem bardzo szybko stali się jednymi z najbardziej popularnych wykonawców w Wielkiej Brytanii. Znani byli z charakterystycznego stylu, który tworzyły kolorowe fryzury i kolorowe ubiory. Odejście Limahla od Kajagoogoo w 1983 spowodowane było wewnętrznym konfliktem w zespole, w związku ze stale rosnącą popularnością artysty. W 1983 Limahl rozpoczął karierę solową, a jego pierwszy utwór „Only for Love” trafił na dwudzieste miejsce listy przebojów w Wielkiej Brytanii. Rok później odniósł sukces przebojami „Too Much Trouble” i „Never Ending Story” – muzycznym motywem przewodnim baśniowego filmu fantasy Wolfganga Petersena Niekończąca się opowieść (Die Unendliche Geschichte, 1984) z Noah Hathawayem oraz debiutanckim albumem Don't Suppose…. Jego kolejne płyty Colour All My Days (1986) i Love Is Blind (1992) oraz singel „Tell Me Why” (2006) nie cieszyły się tak wielkim powodzeniem. W lutym 2008 grupa KajaGooGoo reaktywowała się w oryginalnym składzie: Limahl (wokal), Nick Beggs (wokal, gitara basowa, Chapman stick), Jez Strode (perkusja), Steve Askew (gitara) oraz Stuart Croxford Neale (klawisze). W kwietniu tego samego roku Limahl gościł w programie Wideoteka dorosłego człowieka. 24 sierpnia 2008 Limahl wraz z zespołem KajaGooGoo wystąpił na Sopot Festival. 26 lipca 2012 muzyk wystąpił na koncercie Disco Fever zorganizowanym w ramach Sunrise Festival w Kołobrzegu. 29 sierpnia 2013 Limahl wystąpił na stadionie w Iłowie, w ramach imprezy „Wielkie Pożegnanie Lata”.

źródło: wikipedia                                                            

Sebastian Riedel & Cree

Sebastian Jerzy Riedel (ur. 2 marca 1978 w Tychach) – polski muzyk i gitarzysta. Jest synem Ryszarda Riedla, lidera zespołu Dżem, i Małgorzaty Pol-Riedel. Ma o dwa lata młodszą siostrę, Karolinę. W 1993 założył zespół Cree, w którym jest wokalistą i gitarzystą oraz autorem większości repertuaru.

Cree - polski zespół grający blues rocka, stylem przypominającym muzykę lat 60. i 70. Zespół powstał w 1993 roku w Tychach z inicjatywy trzech niespełna 16-letnich chłopców – Sebastiana Riedla, Sylwestra Kramka i Adriana Fuchsa. Pomysłodawcą nazwy był muzyk Ryszard Riedel, ojciec Sebastiana, którego fascynowała historia i życie Indian, sam chciał w przyszłości mieć zespół o takiej nazwie. 29 maja 2012 zespół wydał studyjny album "Diabli nadali". Na płycie usłyszeć można m.in. Piotra Kupichę z zespołu Feel. 18 czerwca odbyła się premiera ich płyty DVD pt. "Live", będącej zapisem koncertu zespołu w Katowickim Spodku, który odbył się 11 listopada 2011 roku. 8 czerwca 2013 grupa wygrała konkurs Trendy podczas festiwalu TOPtrendy 2013.

źródło: wikipedia                                                            

Meg Myers

Meg Myers (ur. 6 października 1986) to amerykańska piosenkarka i autorka tekstów i muzyki. Pochodząca z Tennessee Myers przeprowadziła się do Los Angeles, aby, podpisać kontrakt. W 2012 roku Myers wydała swoją pierwszą EP-kę, Daughter in the Choir. W tym samym roku podpisała kontrakt z Atlantic Records, która wraz z nią wydała EP Make a Shadow (2014) i jej debiutancki album Sorry (2015). W 2018 roku wydała album Take Me to the Disco, swój drugi w karierze.

źródło: wikipedia                                                           

Shaggy

Shaggy, właśc. Orville Richard Burrell (ur. 22 października 1968 w Kingston) – jamajski wokalista reggae, dancehall i rap. W dzieciństwie wraz z rodziną wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Nowym Jorku. W 1988 roku zaciągnął się do piechoty morskiej, służbę wojskową odbywał podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej. Po powrocie z Iraku zdecydował się na rozpoczęcie kariery muzycznej. Debiutował w 1993 roku aranżacją utworu zespołu ska Folkes Brothers – „Oh Carolina”. Przybrał pseudonim artystyczny na cześć bohatera kreskówki Scooby Doo – Kudłatego (ang. Shaggy). W następnych latach zanotował sporo sukcesów (m.in. przeboje „Boombastic” i „It Wasn't Me”). W 2005 roku nagrał album studyjny Clothes Drop. Natomiast w 2007 roku wziął udział w dyskusyjnym programie stacji MTV – The Naked Truth About Boys And Girls. W 2008 roku ułożył specjalnie piosenki na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2008 – „Like a Superstar” i „Feel the Rush”. Shaggy podejmuje także działalność charytatywną. 3 stycznia 2009 roku zorganizował koncert charytatywny w Kingston z którego dochód wspomoże jeden ze szpitali dziecięcych na Jamajce. W trakcie koncertu wykonał utwór „Save a Life” który powstał na tę okazję a w jego nagraniu wzięli udział tacy artyści jak: Chris Martin, Sean Paul, Elephant Man, Gramps Morgan, Tessane Chin, Luciano, D Major, DLYNX, Freddy McGregor, Marcia Griffiths, Etana i Daville.

źródło: wikipedia                                                           

Alicja Ruchała

Alicja Ruchała to gwiazda światowego modelingu. Piękna Polka z powodzeniem podbiła rynek w Turcji i w Rosji. Zdobiła okładki takich magazynów, jak "Vogue", "Elle" czy "Harper's Bazaar". Od jakiegoś czasu swoich sił próbuje także w ojczyźnie, ale jako wokalistka. Na początku 2017 r. roku zadebiutowała jako wokalistka, prezentując teledysk "No Longer Want You". Do tej pory odtworzono go ponad 1,3 mln razy. 

Tadeusz Woźniak

Tadeusz Wojciech Woźniak (ur.* 6 marca 1947 w Warszawie, zm.† 8 lipca 2024) – polski muzyk, kompozytor oraz wokalista.

Od 1967 występował jako solista, śpiewał najczęściej melodyjne ballady własnej kompozycji i akompaniował sobie na gitarze. Jako wykonawca największe sukcesy odnosił pod koniec lat 60. i w latach 70. Również w 1967 debiutował jako kompozytor; pisał muzykę teatralną i filmową oraz tworzył spektakle muzyczne i musicale. Jego dorobek to muzyka do kilkuset piosenek, prawie 100 inscenizacji w teatrach dramatycznych, wielu przedstawień Teatru Telewizji, programów poetyckich i artystycznych oraz filmów dokumentalnych i animowanych. Piosenki z jego muzyką wykonywali m.in.: Elżbieta Adamiak, Michał Bajor, Anna Chodakowska, Bernard Ładysz, Marcin Bronikowski, Andrzej Poniedzielski, Krystyna Prońko, Zbigniew Wodecki, Wojciech Malajkat, Jolanta Majchrzak, Krzysztof Majchrzak czy grupa Locomotiv GT. Zadebiutował w 1966 pod pseudonimem „Daniel Dan” w zespole Dzikusy podczas I Radiowej Giełdy Piosenki. Występował m.in. z Niebiesko-Czarnymi i Czesławem Niemenem, poza tym śpiewał z grupą Czterech, z którą dokonał pierwszych nagrań dla Programu III Polskiego Radia. W 1967 zadebiutował jako kompozytor, pisząc muzykę do wierszy Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Po zwycięstwie z utworem „Hej, Hanno” na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki w 1967 otrzymał zaproszenie do udziału w 6. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1972 za wykonanie utworu „Zegarmistrz światła” otrzymał nagrodę główną na 10. KFPP w Opolu. Wylansował także piosenki: „Smak i zapach pomarańczy” czy „To będzie syn”. Muzyka Woźniaka, choć stanowiła integralną część wielu sztuk teatralnych, była też niezależnie nagradzana na festiwalach sztuk teatralnych. Otrzymał nagrodę za muzykę do Wesela Stanisława Wyspiańskiego w reż. R. Kordzińskiego, Odprawy posłów greckich Jana Kochanowskiego w reż. A. Witkowskiego, Mistrza i Małgorzaty Michaiła Bułhakowa w reż. A.M. Marczewskiego. Jest autorem muzyki i wykonawcą piosenki „Pośrodku świata” wykorzystanej w czołówce serialu Plebania. Wystąpił również w kilku odcinkach tego serialu. Skomponował także muzykę do „Pana Tadeusza”, filmu Ryszarda Ordyńskiego z 1928, wydaną przez Filmotekę Narodową w 2014. W 2013 nagrał piosenkę „Mamela” dedykowaną swojemu synowi Filipowi. W 2021 przekazał swoje archiwum Bibliotece Narodowej. Na zbiór złożyły się m.in. dokumenty osobiste, rękopisy, fotografie, nagrania, nagrody, dyplomy.

                   źródło: wikipedia                    

Aldona Orman

Aldona Orman (ur. 1 stycznia 1968 w Przedborzu) – polska aktorka filmowa i teatralna. W 1989 zadebiutowała w Teatrze Polskim we Wrocławiu w roli Marfy Jegorowny Babakiny w „Iwanowie” Antoniego Czechowa. Od 1992 do 1996 występowała na deskach teatrów w Niemczech Labor Theater w Monachium, Pathos Vansport Theater oraz Maodernes Theater. Po powrocie do Polski dołączyła do zespołu warszawskiego Teatru Kwadrat (1998–2012). Na swoim koncie ma także występy w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1989), Teatrze Ludowym w Krakowie (1995) oraz Atlantis w Warszawie (2004). Znana jest z wielu ról w popularnych serialach, takich jak Klan, Barwy szczęścia, Na dobre i na złe, Glina czy Pierwsza miłość.

źródło: wikipedia                                                         

Tove Lo

Tove Lo, właściwie Ebbe Tove Elsa Nilsson (ur. 29 października 1987 w Sztokholmie) – szwedzka piosenkarka i autorka tekstów pochodząca ze Sztokholmu. Popularność osiągnęła w 2014 r. wydając singel Habits. W środowisku mainstreamowym sukces osiągnęła gdy światło dzienne ujrzała zremiksowana przez hip-hopowego producenta Hippie Sabotage wersja utworu Habits zatytułowana Stay High. Piosenka dotarła do wysokich miejsc na listach przebojów w wielu państwach. 24 września 2014 premierę miał pierwszy album wokalistki Queen of The Clouds. W 2016 roku ukazał się w serwisie YouTube film krótkometrażowy pt. „Fairy Dust”.

źródło: wikipedia                                                         

Mateusz Gessler

Mateusz Adam Gessler (ur. 31 lipca 1980 w Warszawie) – polski kucharz i restaurator. Juror polskiej edycji programu TVN MasterChef Junior. Jest synem restauratora Adama Gesslera i Joanny Fedorowicz-Roqueblave. Jest wnukiem Zbigniewa Gesslera i Jacka Fedorowicza. Ma przyrodniego brata, Adama. Ma polsko-francuskie pochodzenie. Wyjechał w stanie wojennym do Francji ze swoją matką. Wychowywała go ze swoim drugim mężem, Patrice'em. Jest właścicielem trzech restauracji w Warszawie: Warszawa Wschodnia (od 2012), Ćma (od 2016) i Warszawski Sen (od 2017). W styczniu 2014 dostał propozycję prowadzenia polskiej edycji programu Hell’s Kitchen. Piekielna kuchnia w telewizji Polsat, jednak w lutym 2014 zrezygnował z powodów osobistych. Od 21 lutego 2016 jest jurorem polskiej edycji programu TVN MasterChef Junior. W tym samym roku zdobył statuetkę Gwiazda Plejady w kategorii „Debiut roku” podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady. Od 3 września 2017 jest prowadzącym programu TVN Drzewo marzeń. Jest autorem książek kucharskich: Moja Kuchnia Polska oraz Smaki dzieciństwa.

źródło: wikipedia                                                        

Jan Borysewicz

Jan Józef Borysewicz, pseud. Jan Bo (ur. 17 kwietnia 1955 we Wrocławiu) – polski wokalista, gitarzysta, multiinstrumentalista, kompozytor, a także autor tekstów piosenek; lider i współzałożyciel zespołu Lady Pank. Muzyczny samouk. Autor solowego projektu Jan Bo. Borysewicz gra zawodowo na gitarze od 1970 roku. W 1978 roku rozpoczął stałą współpracę z zespołem Budka Suflera, z którym nagrał trzy albumy studyjne. Dla Budki Suflera Borysewicz skomponował utwory: Nie wierz nigdy kobiecie, Bez satysfakcji i Nie ma końca tej podróży. W trakcie pracy z Budką Suflera, wspólnie z uznanym już wówczas autorem tekstów Andrzejem Mogielnickim, postanowił założyć własny zespół. Pierwsze nagranie nowej grupy (Mała Lady Punk), do którego Borysewicz podłożył również wokal, powstało w grudniu 1981 roku podczas sesji nagraniowej płyty Układy Izabeli Trojanowskiej. W latach 1986–1988, wraz z Lady Pank nagrał autorską muzykę do filmu animowanego O dwóch takich, co ukradli księżyc. Po zakończeniu przymusowej pauzy Lady Pank z nowym perkusistą Wiesławem Golą wydał longplay Tacy sami, zawierający między innymi takie piosenki jak Zostawcie Titanica czy Mała wojna. Teksty do tego albumu napisali m.in. Zbigniew Hołdys i Grzegorz Ciechowski. W 2003 Borysewicz nagrał pop-rockową płytę z Pawłem Kukizem, zawierającą między innymi takie przeboje, jak Jeśli tylko chcesz czy Bo tutaj jest, jak jest, a następnie, już z Lady Pank, dość łagodny brzmieniowo krążek Teraz (2004) z szeroko lansowanym przebojem Stacja Warszawa oraz mniej udanym Sexy-plexi. Poza wymienionymi powyżej nagraniami, Borysewicz grał z wieloma innymi wykonawcami m.in. z zespołem The Fotoness, Urszulą, Ewą Bem. Ponadto jest twórcą projektu Nasz Wspólny Świat (z udziałem m.in. zespołów Lombard, TSA i Kombi) oraz producentem składanki Być Wolnym, w której nagrywaniu brali udział przedstawiciele różnych nurtów polskiego rocka (obok Lady Pank i Perfectu, także T.Love, Big Cyc i Acid Drinkers). Na składance znalazł się również utwór Choćby nie wiem co z muzyką lidera Lady Pank do tekstu Roberta Gawlińskiego. Utwór ten został nagrany w składzie: Janusz Panasewicz – wokal, Robert Gawliński – wokal, Jan Borysewicz – gitara, Dariusz Kozakiewicz – gitara, Ryszard Sygitowicz – gitara, Titus – gitara basowa, Kuba Jabłoński – perkusja. Grał gościnnie też z zespołem Subway w którym grał między innymi Marek Koszada.

źródło: wikipedia                                                       

Dido

Dido właśc. Dido Florian Cloud de Bounevialle Armstrong (ur. 25 grudnia 1971 w Londynie) – brytyjska piosenkarka pop pochodzenia irlandzko-francuskiego. Dido często współpracuje ze swoim bratem Rollo Armstrongiem, który był członkiem rozwiązanej grupy Faithless. Ponieważ urodziła się w Boże Narodzenie, świętuje swe urodziny z przesunięciem półrocznym, w dniu 25 czerwca, za przykładem misia Paddingtona. Długoletnim nauczycielem muzyki Dido był polski skrzypek Krzysztof Śmietana. Popularność zdobyła dzięki piosence „Thank You” (2001), której fragmenty zostały użyte przez rapera Eminema w utworze „Stan” (Dido pojawia się w teledysku do tej piosenki; gra dziewczynę tytułowego Stana). „Thank You” pochodzi z jej debiutanckiego albumu No Angel (1999), który był jednym z najlepiej sprzedających się w historii albumów w Wielkiej Brytanii (ponad 22 mln sprzedanych egzemplarzy na świecie). Jej drugi album Life for Rent ukazał się 30 września 2003 roku. Pierwszy singel z nowej płyty, „White Flag”, przez wiele tygodni nie schodził z pierwszych miejsc list przebojów w Wielkiej Brytanii i USA, jak i w innych krajach europejskich i azjatyckich. Płyta Life for Rent sprzedała się w nakładzie 12 mln egzemplarzy. Występowała na trzech koncertach Live 8 (w Londynie, Paryżu oraz w Eden Project w Kornwalii) 2 lipca 2005 roku z Youssou N’Dour. Trzeci studyjny album zatytułowany Safe Trip Home ukazał się 17 listopada 2008 roku. Jej piosenka „Here with Me” została użyta jako temat muzyczny do serialu Roswell: W kręgu tajemnic, ponadto pojawiła się na ścieżce dźwiękowej filmu To właśnie miłość (Love Actually) i filmu Bridget Jones: W pogoni za rozumem z piosenką „I Eat Dinner” śpiewaną w duecie z kanadyjskim piosenkarzem undergroundowym Rufusem Wainwrightem. W 2010 roku został wydany singel „Everything to Lose”, który znalazł sie na ścieżce dźwiękowej do filmu Seks w wielkim mieście 2. 4 marca 2013 roku ukazał się czwarty album artystki pt. Girl Who Got Away. Krążek był promowany przez single „No Freedom” oraz „End of Night”. 9 listopada 2018 roku podczas występu w głównej siedzibie BMG w Nowym Jorku, Dido ogłosiła, że jej nowy album będzie nazywać się Still on My Mind, a jego wydanie zaplanowane jest na 8 marca 2019 roku. Dyskografia: No Angel (1999) / Life for Rent (2003) / Safe Trip Home (2008) / Girl Who Got Away (2013) / Still on My Mind (2019).

źródło: wikipedia