Tomasz Zubilewicz

Tomasz Zubilewicz (ur. 28 lutego 1962 w Warszawie) – prezenter pogody w polskiej telewizji. Po raz pierwszy wystąpił na ekranie 7 marca 1995 na antenie TVP1. Od 1997 roku związany z TVN. 3 października 1997 roku o godz. 19:25 poprowadził pierwszy wyemitowany program w historii TVN pt. „Pogodowa Ruletka”. Aktualnie jest prezenterem pogody w trzech stacjach telewizyjnych: TVN, TVN24 oraz TVN Meteo. 1 czerwca 2007 roku razem z Tomaszem Wasilewskim został uhonorowany nagrodą „Złote Pióro” przyznaną przez Chorwacką Izbę Turystyczną za najlepszą telewizyjną promocję turystyki. Pod koniec roku 2010 na rynku księgarskim ukazała się kolejna książka-przewodnik „Zabrze na każdą pogodę”. Książka opisuje dzieje i atrakcje turystyczne tego śląskiego miasta. W plebiscycie Telekamery 2010 w kategorii prezenterzy pogody zajął II miejsce za Dorotą Gardias-Skórą (TVN). Z badania ARC Rynek i Opinia wynika, że wśród prezenterów prognozy pogody największym zaufaniem widzów cieszy się Tomasz Zubilewicz. Badanie zostało przeprowadzone w kwietniu 2011 roku. Od 2011 w TVN METEO ukazuje się ekologiczny magazyn Tomasza Zubilewicza pod nazwą „Dobre Klimaty”. Autor popularyzuje wśród widzów kwestie energooszczędności i budowy domów pasywnych jako sposób na ochronę klimatu. Program przybliża ponadto zalety Odnawialnych Źródeł Energii jako sposobów na tanią zieloną energię.

źródło: wikipedia                                                                  

Benjamin Ingrosso

Benjamin Daniele Wahlgren Ingrosso (ur. 14 września 1997 w Danderyd) – szwedzki piosenkarz i autor piosenek pochodzenia włoskiego; laureat Melodifestivalen 2018, reprezentant Szwecji w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji (2018). W 2007 wydał singel „Jag är en astronaut”, będący coverem piosenki Linusa Wahlgrena z 1985. Nowa wersja utworu dotarłą do drugiego miejsca szwedzkiej listy przebojów. W tym samym roku Ingrosso wystąpił w koncercie Allsång på Skansen oraz wyruszył w trasę koncertową Diggiloo. W latach 2008–2009 występował w musicalu Hujeda mej vá många sånger. W 2009 zaśpiewał z matką na gali Eldsjälsgala mieszankę przebojów zespołu The Jackson 5 przetłumaczonych na język szwedzki. W tym samym roku zagrał Rasmusa w spektaklu Rasmus på luffen. W 2011 odgrywał rolę młodszego brata w sztuce Karlsson på taket flyger igen, wystawianej w Göta Lejon w Sztokholmie. W lutym 2014 porzucił karierę teatralną, by skupić się na karierze muzycznej. Od 28 lutego do 9 maja brał udział w dziewiątej edycji programu Let’s Dance. Jego partnerką taneczną była Sigrid Bernson, z którą wygrał finał konkursu. W październiku 2016 wydał singel „Fall in Love”, niedługo później podpisał kontrakt muzyczny z wytwórnią TEN Music Group. W tym samym roku zaczął grać w serialu Wahlgrens värld, emitowanym na Kanal 5. W 2017 z piosenką „Good Lovin’” brał udział w Melodifestivalen 2017. Dotarł do finału, w którym zajął piąte miejsce. W 2018 zakwalifikował się do stawki Melodifestivalen 2018 z piosenką „Dance You Off”. Przeszedł do finału, rozgrywanego 10 marca, i zajął w nim pierwsze miejsce dzięki zdobyciu największej liczby punktów od jurorów i telewidzów, zostając reprezentantem Szwecji w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji w Lizbonie. 10 maja wystąpił jako piętnasty w kolejności w drugim półfinale konkursu i z drugiego miejsca zakwalifikował się do finału, który odbył się 12 maja. Wystąpił w nim jako dwudziesty w kolejności i zajął siódme miejsce po zdobyciu 274 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów w tym 21 punktów od telewidzów (23. miejsce) i 253 pkt od jurorów (2. miejsce). 28 września wydał swój debiutancki album studyjny, zatytułowany Identification, który zadebitował na pierwszym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w Szwecji.

źródło: wikipedia                                                                 

Władysław Frasyniuk

Władysław Frasyniuk (ur. 25 listopada 1954 we Wrocławiu) – polski polityk, przedsiębiorca, działacz opozycji w PRL, były przewodniczący Unii Wolności i Partii Demokratycznej, poseł na Sejm I, II i III kadencji. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Od czerwca do października 1981 był członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej, następnie do grudnia zasiadał w Komisji Krajowej związku. 30 czerwca 1981 został przewodniczącym zarządu Regionu Dolny Śląsk. 13 grudnia 1981 uniknął zatrzymania w sopockim Grand Hotelu. W latach 1981–1982 kierował niejawnym Regionalnym Komitetem Strajkowym Dolny Śląsk. W 1982 i ponownie od 1986 do 1987 wchodził w skład Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. W latach 1982–1986 był więziony z krótkimi przerwami za działalność opozycyjną, został zwolniony na mocy amnestii. W latach 1987–1990 przewodniczył Regionalnej Komisji Wykonawczej, do 1989 był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej, następnie przez rok należał do prezydium związku. W 1989 brał udział w plenarnych rozmowach Okrągłego Stołu. Był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Nie kandydował do Sejmu kontraktowego. Na początku lat 90. zasiadał w radzie miasta Wrocławia. W latach 1991–2001 z ramienia UD i UW przez trzy kadencje sprawował mandat poselski. W I kadencji należał do Komisji Systemu Gospodarczego i Przemysłu, w II był członkiem Komisji Przekształceń Własnościowych, w III kadencji pracował jako wiceprzewodniczący Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich oraz członek Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. W 2001 ubiegał się o reelekcję, jednak UW nie uzyskała mandatów w Sejmie. Bezskutecznie kandydował także w wyborach uzupełniających do Senatu w 2004 (zajął 3. miejsce na 10 kandydatów) i w parlamentarnych ponownie do Sejmu w 2005. Był współzałożycielem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, w którym objął stanowisko przewodniczącego. W 1991 przystąpił do Unii Demokratycznej, przez dwa lata był jej wiceprzewodniczącym. W 1994 został członkiem Unii Wolności, w 1999 objął funkcję przewodniczącego dolnośląskich struktur wojewódzkich. Od 2001 do 2005 był przewodniczącym Unii Wolności. W 2005 został jednym z inicjatorów i liderów (razem z Jerzym Hausnerem i Tadeuszem Mazowieckim) przekształcenia UW w Partię Demokratyczną. Kierował tym ugrupowaniem do 4 marca 2006. W grudniu 2009 odszedł z PD. W wyborach prezydenckich w 2010 popierał Andrzeja Olechowskiego. 10 czerwca 2017 wraz z działaczami organizacji Obywatele RP usiadł na drodze przejścia uczestników tzw. miesięcznicy smoleńskiej. Między blokującymi przemarsz a policjantami doszło do przepychanek; funkcjonariusze ostatecznie przenieśli na bok m.in. Władysława Frasyniuka. Polityk twierdził później w mediach, że „policjant był dość agresywny”, a obywatele mają prawo do demonstracji. W związku z tymi zajściami zarzucono mu następnie popełnienie wykroczenia przeszkadzania w przebiegu niezakazanego zgromadzenia, a także zarzucono naruszenie nietykalności cielesnej dwóch policjantów. Władysław Frasyniuk nie stawił się dwukrotnie do Warszawy celem przesłuchania przed prokuratorem. 14 lutego 2018 został zatrzymany z użyciem kajdanek, doprowadzony do siedziby Prokuratury Rejonowej w Oleśnicy. Po przedstawieniu mu zarzutu i przesłuchaniu (Władysław Frasyniuk nie przyznał się i odmówił składania wyjaśnień) został zwolniony tego samego dnia. W maju 2018 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa po rozpoznaniu zażalenia uznał legalność zatrzymania, jednocześnie uznał, że zastosowanie wówczas wobec polityka kajdanek było bezprawne.

źródło: wikipedia                                                                 

Bosson

Bosson właściwie Staffan Olsson (ur. 21 lutego 1969 w Saro niedaleko Göteborga) – szwedzki piosenkarz muzyki pop i autor tekstów, który zdobył międzynarodową rozpoznawalność w 2001 po wydaniu singla „One in a Million”, wykorzystanego w ścieżce dźwiękowej do filmu Miss Agent. W 1994 wziął udział w szwedzkim programie Sikta mot stjärnorna (pol. Sięgnij Gwiazd), w którym wykonał przebój „Black or White” przebrany za Michaela Jacksona. Wygrana w programie zapewniła mu rozpoznawalność w kraju. W 1997 przyjął pseudonim Bosson, który inspirowany był faktem, że jego ojciec ma na imię Bo, zatem sam jest Bo’s Son (pol. synem Bo’a). Niedługo potem wydał swój debiutancki solowy singiel „Baby Don’t Cry” zapowiadający jego pierwszy album studyjny zatytułowany The Right Time, który ukazał się w 1998. W tym samym roku ukazał się jego drugi singiel z płyty – „We Live”. Trzecim singlem z albumu został tytułowy utwór „Right Time”. Po podpisaniu kontraktu płytowego z Capitol Records Bosson wystąpił na otwarciu kilku koncertów Britney Spears podczas północnoamerykańskiej części jej trasy koncertowej zatytułowanej ...Baby One More Time Tour w 1999. W tym samym roku piosenkarz wydał nowy singiel „New Millennium” napisany z myślą o nowym tysiącleciu. W 2000 ukazał się jego kolejny singiel „Where Are You” zwiastujący jego kolejną płytę studyjną. W tym samym roku został wydany jego singel „One in a Million”, która trafiła na oficjalną ścieżkę dźwiękową amerykańskiego filmu pt. Miss Agent z Sandrą Bullock w roli głównej. W 2001 utwór otrzymał nominację do nagrody Złotego Globu w kategorii „Najlepsza oryginalna piosenka w filmie". Pod koniec maja tego samego roku został wydany jego drugi album studyjny Bossona zatytułowana One in a Million, na której – oprócz tytułowego przeboju – znalazły się m.in. single „I Believe”, „Over the Mountains”  i „This Is Our Life”. W tym samym roku Bosson wziął udział w nagraniu charytatywnego singla „Future in Your Hand” wydanego na niemieckim rynku. W nagraniu wystąpił u boku takich wykonawców, jak m.in. DJ Bobo, Orange Blue, Mr. President i Jean Beauvoir. W 2002 nawiązał współpracę ze szwedzką piosenkarką i celebrytką Emmą Andersson, z którą gościnnie nagrał piosenkę „Weightless”. W 2003 ukazał się jego nowy singiel „You Opened My Eyes”. Piosenka zapowiadała jego trzeci album studyjny zatytułowany RockStar, który ukazał się w marcu tego samego roku. W 2004 Bosson wziął udział w krajowych eliminacjach eurowizyjnych Melodifestivalen, do których zgłosił się z utworem „Efharisto”. 6 marca wystąpił jako ostatni w kolejności w trzecim półfinale selekcji i zajął trzecie miejsce, dzięki czemu awansował do tzw. rundy dogrywkowej, w której zakończył udział na szóstym miejscu, nie przechodząc tym samym do finału. W grudniu 2006 ukazał się nowy singiel Bossona – „What If I”. Utwór zapowiadał jego czwarty album studyjny zatytułowany Future’s Gone Tomorrow – Life Is Here Today, który został wydany pod koniec maja 2007. W 2010 na rosyjskim rynku ukazała się nowa płyta kompilacyjna Bossona zatytułowana The Best Collection CD/DVD zawierająca najpopularniejsze piosenki w dorobku Bossona oraz kilka teledysków. W 2011 premierę miał nowy singiel Bossona – „Guardian Angel”. W 2012 nagrał utwór „10.000 Feet” z gościnnym udziałem Apollo-4. Oba utwory zapowiadały piątą płytę studyjną piosenkarza zatytułowaną Best of 11-Twelve, która ukazała się w czerwcu 2013. Dyskografia: The Right Time (1998) / One in a Million (2001) / RockStar (2003) / Future’s Gone Tomorrow: Life Is Here Today (2007) / Best of 11-Twelve (2011).

źródło: wikipedia                                                                 

Konrad Imiela

Konrad Imiela (ur. 23 kwietnia 1972 w Starachowicach) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, także kompozytor, autor tekstów piosenek i reżyser teatralny. Od 2006 roku dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu. W latach 2006-2014 dyrektor artystyczny Przeglądu Piosenki Aktorskiej. Występował w teatrach wrocławskich: Polskim (1993-2004), K2 (1997-2001), Teatr Nr 12 (1997-1998) oraz Muzycznym „Roma” w Warszawie (2002). Od roku 2003 związał się z Teatrem Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu, gdzie od 5 maja 2006 roku pełni funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego. Od 2007 roku sprawuje artystyczną pieczę nad Przeglądem Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Ma na koncie kilka ról filmowych, m.in. Quo vadis (2001), W pustyni i w puszczy (2001) jako Arab Chamis, sługa Tarkowskiego, Dublerzy (2005), oraz telewizyjnych, m.in. w serialach: Życie jak poker (1999), Na dobre i na złe (2004), Pierwsza miłość (2005). Jest współtwórcą Formacji Chłopięcej „Legitymacje”, a także autorem piosenek i gitarzystą. Z recitalem „Rybi puzon”, złożonym z piosenek Toma Waitsa wystąpił na XVI Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. 12 czerwca 2001 roku w klubie Firlej we Wrocławiu miał premierę jego recital pt. „Śpiewa Konrad Imiela”, obejmujący m.in. Karuzelę z madonnami z repertuaru Ewy Demarczyk, piosenki Arthura H., Toma Waitsa, Roberta Gonery, a także kilka własnych utworów. W 2006 roku ukazała się jego debiutancka płyta solowa pt. Garderoba męska. W 2005 roku wraz z Cezarym Studniakiem i Samborem Dudzińskim wyreżyserował galę Przeglądu Piosenki Aktorskiej „Wiatry z Mózgu”. W 2011 jako reżyser przygotował imprezę „Sylwester z Dwójką” mającą miejsce na wrocławskim Rynku.

źródło: wikipedia                                                                 

Tulia

Tulia – polski żeński zespół wokalny wykonujący muzykę folkową, założony w 2017. Laureatki konkursu „Premier” podczas 55. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2018). Skład zespołu: Tulia Biczak  / Patrycja Nowicka / Dominika Siepka / Joanna Sinkiewicz. Zdobywczynie nagrody Akademii Fonograficznej „Fryderyk” za fonograficzny debiut roku (2019). Reprezentantki Polski w 64. Konkursie Piosenki Eurowizji (2019). W październiku 2017 wokalistki nagrały i opublikowały swoją wersję przeboju Depeche Mode „Enjoy the Silence”, który w tym samym miesiącu został udostępniony na oficjalnym fan page’u zespołu na Facebooku. Następstwem tego wydarzenia, w listopadzie 2017 w Szczecinie został założony zespół Tulia. W lutym 2018 wydały oficjalny teledysk do piosenki, który uzyskał ponad 3,5 mln wyświetleń w serwisie YouTube. W tym samym miesiącu zaprezentowały teledysk do coveru piosenki Dawida Podsiadło „Nieznajomy”, który osiągnął wynik ponad 10 mln wyświetleń na YouTube. 25 maja 2018 zespół wydał debiutancki album studyjny, zatytułowany Tulia. Znalazły się na nim ich autorskie kompozycje: „Jeszcze Cię nie ma", „Wstajemy już" oraz covery piosenek polskich artystów cenionych przez wokalistki. Na rozszerzonej wersji płyty znalazło się pięć dodatkowych piosenek, w tym m.in. Depeche Mode oraz zespołu Metallica. Album dystrybuowany przez Universal Music Polska zadebiutował na 7. miejscu listy pięćdziesięciu najlepiej sprzedających się płyt w Polsce, uzyskał status platynowej płyty, sprzedając się w nakładzie przekraczającym 30 tys. egzemplarzy. 9 czerwca wystąpiły z piosenką „Jeszcze Cię nie ma” podczas koncertu „Premiery” w ramach 55. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym zdobyły trzy statuetki: nagrodę jurorów i publiczności oraz nagrodę specjalną od ZAiKS. 10 października singel „Wstajemy już”, znalazł się w premierowym odcinku serialu Znaki wyemitowanym na kanale AXN. 16 listopada wydały reedycję debiutanckiej płyty, wzbogaconą o pięć autorskich piosenek: „Trawnik” (z gościnnym udziałem Kasi Kowalskiej), „Nie Zabieraj”, „Dreszcze”, „Nasza kołysanka” (z gościnnym udziałem Marcina Wyrostka) oraz „Pali się” (do którego klip ukazał się 23 listopada). W grudniu opublikowały pamiątkowy teledysk do utworu „Nothing Else Matters” zespołu Metallica. 15 lutego 2019 ogłoszono, że będą reprezentować Polskę w 64. Konkursie Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie. 8 marca ogłoszono, że konkursową piosenką będzie utwór „Fire of Love (Pali się)”. 9 marca otrzymały Nagrodę Akademii Fonograficznej „Fryderyka” za fonograficzny debiut roku. Przed występem w Konkursie Piosenki Eurowizji odbyły minitrasę promocyjną po Europie, występując na koncertach promocyjnych w: Amsterdamie (Eurovision in Concert), Londynie (London Eurovision Party) i Madrycie (PrePartyES). 14 maja 2019 wystąpiły jako czwarte w kolejności w półfinale konkursu i zajęły 11. miejsce z 120 punktami na koncie, nie zdobywając awansu do finału. Do awansu zabrakło im dwóch punktów.

źródło: wikipedia                                                                  

Bartosz Opania

Bartosz Opania (ur. 6 grudnia 1970 w Puławach) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Syn aktora Mariana Opani. Pierwsze role jako aktor filmowy zagrał w filmie politycznym Jacka Bromskiego 1968. Szczęśliwego Nowego Roku (1992) u boku Krzysztofa Kolbergera i Piotra Machalicy oraz w filmie psychologicznym Magdaleny Łazarkiewicz Białe małżeństwo (1992) z Jolantą Fraszyńską, Teresą Budzisz-Krzyżanowską i Janem Englertem. W serialu telewizyjnym zadebiutował u Jacka Bromskiego w Kuchni polskiej (1992). W 1993 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, a dwa lata później obronił dyplom. W dramacie Piotra Łazarkiewicza Pora na czarownice (1993) zagrał postać homoseksualisty. W 1994 zadebiutował w roli Cypriana w sztuce Witolda Gombrowicza Iwona księżniczka Burgunda w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza i Macieja Wojtyszki na scenie Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie, z którym związał się na stałe. Występował potem również w teatrach warszawskich: na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (1995), Narodowym (1998) i Sceny Prezentacje (1999, 2002, 2008). Okazjonalnie występował z ojcem także na estradzie, m.in. w widowisku muzycznym Co nam zostało z naszej miłości (1999), złożonym z piosenek Charlesa Treneta. Jest laureatem nagrody im. Tadeusza Łomnickiego. Zagrał w ponad dwudziestu przedstawieniach Teatru Telewizji, między innymi w Mamucie (1993), Cydzie (1995), Wyspie róż (1998) Jana Jakuba Kolskiego, Przetargu (2000) czy Szczęściu Frania (2001). W 1997 na III Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej otrzymał wyróżnienie jury za rolę Elego w spektaklu Juliana Stryjkowskiego Przybysz z Narbony w Teatrze Telewizji. Zagrał w filmie Krzysztofa Zanussiego Cwał (1995) z Mają Komorowską, komedii politycznej Kazimierza Kutza Pułkownik Kwiatkowski (1995) z tytułową rolą Marka Kondrata i melodramacie kryminalnym Taekwondo (1997). Za rolę Józefa Andryszka zwanego Pierwszym z kowalskiego rodu w historycznej baśni filmowej Jana Jakuba Kolskiego Historia kina w Popielawach (1998) zdobył nominację do nagrody Orła za najlepszą rolę męską. W melodramacie Barbary Sass Jak narkotyk (1999) wystąpił w roli męża głównej 18-letniej bohaterki początkującej poetki granej przez Magdalenę Cielecką. W komedii familijnej Świąteczna przygoda (2000) pojawił się jako Mikołaj. W komedii romantycznej Piotra Wereśniaka Zakochani (2000) wcielił się w postać Mateusza zakochanego w posiadającej dar rozkochiwania w sobie absolutnie każdego mężczyzny Zosi (Magdalena Cielecka). W dramacie Jana Jakuba Kolskiego Daleko od okna (2000) był mężem bezpłodnej kobiety. W filmie psychologicznym Michała Rosy Cisza (2001) zagrał dręczonego poczuciem winy z przeszłości kolejarza. Znalazł się w obsadzie komedii Statyści (2006). Grał drugoplanową rolę wydawcy, Bartka Wróblewskiego w serialu Teraz albo nigdy! (2008). Obecnie występuje w serialu Na dobre i na złe, w którym wciela się w postać dr. Witolda Latoszka.

źródło: wikipedia                                                                 

Birdy

Birdy, właściwie Jasmine Lucilla Elizabeth Jennifer van den Bogaerde (ur. 15 maja 1996 w Lymington) – angielska piosenkarka indierockowa i autorka tekstów. W 2008 roku Birdy wygrała w konkursie muzycznym Open Mic UK. Zaśpiewała napisaną przez siebie piosenkę „So Be Free”. Po konkursie piosenkarce zaproponowano podpisanie kontraktu wydawniczego z wytwórnią Good Soldier Songs Ltd prowadzoną przez Christiana Tattersfielda. Następnie Birdy podpisała umowę z Warner Bros. W styczniu 2011, mając czternaście lat, Birdy wydała swój debiutancki singiel, którym została jej własna wersja utworu „Skinny Love” z repertuaru Bona Ivera. Utwór stał się jej pierwszym przebojem w Wielkiej Brytanii i dotarł do siedemnastej pozycji notowania Official Singles Chart Top 100. W kwietniu został wydany oficjalny teledysk do piosenki, którego reżyserią zajęła się Sophie Muller. Utwór został wykorzystany w serialu Pamiętniki wampirów. W lipcu 2011 roku podczas programu Live Lounge radia BBC Birdy wykonała dwa covery, „The A Team” z repertuaru Eda Sheerana oraz „Shelter” The xx. Jej wersja utworu „Shelter” także została wykorzystana w serialu Pamiętniki wampirów. W listopadzie 2011 roku ukazał się debiutancki album studyjny artystki zatytułowany po prostu Birdy. Album zawierał jej własne interpretacje znanych utworów, a także jeden oryginalny utwór. Płyta dotarła do pierwszego miejsca list najczęściej kupowanych płyt w Australii, Holandii i Flandrii i osiągnęła status potrójnie platynowej płyty we Francji oraz platynowej w Belgii i Wielkiej Brytanii. W sierpniu 2012 roku Birdy wydała minialbum zatytułowany Live in London, na którym znalazła się wspomniana wersja utworu „The A Team”, a także piosenka „Just a Game” ze ścieżki dźwiękowej do filmu Igrzyska śmierci. W lipcu 2013 roku ukazał się pierwszy singel „Wings” zapowiadający drugą płytę Birdy. Piosenkarka ujawniła także drugą piosenkę z płyty, „All You Never Say” oraz utwór „No Angel”. 23 września 2013 roku został wydany drugi album studyjny Birdy zatytułowany Fire Within. Album uplasował się w pierwszej piątce notowań w Szwajcarii, Belgii, Holandii, Australii i Niemczech, pokrywając się platyną we Francji i złotem w Szwajcarii, Niemczech, Belgii i Wielkiej Brytanii. W maju 2014 roku został wydana ścieżka dźwiękowa do filmu Gwiazd naszych wina, na której znalazły się trzy utwory wykonane przez Birdy. W tym samym roku Birdy nagrała z Davidem Guettą utwór „I'll Keep Loving You”, który znalazł się na albumie Guetty zatytułowanym Listen. W sierpniu 2012 roku Birdy nagrała w duecie z angielskim piosenkarzem Rhodesem utwór „Let It All Go”, który znalazł się na jego debiutanckim albumie Wishes. W styczniu 2016 roku ukazał się utwór „Keeping Your Head Up” zapowiadający trzeci album studyjny piosenkarki. Marzec przyniósł ze sobą kolejny singiel promujący nadchodzący album „Wild Horses”. 25 marca 2016 roku nakładem wytwórni Atlantic i Warner Music ukazała się płyta zatytułowana Beautiful Lies. Birdy wraz z zespołem wystąpiła w Polsce 18 sierpnia 2017 roku podczas imprezy Kraków Live Festival.

źródło: wikipedia                                                                

Jacek Fedorowicz

Jacek Jan Fedorowicz (ur. 18 lipca 1937 w Gdyni) – polski satyryk i aktor. Z wykształcenia artysta malarz. Urodził się w Gdyni, w rodzinie warszawian pracujących w polskiej gospodarce morskiej. Jako siedmioletnie dziecko przeżył powstanie warszawskie. Ukończył studia na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom uzyskał w 1960). Był jednym z założycieli (m.in. ze Zbigniewem Cybulskim i Bogumiłem Kobielą) gdańskiego studenckiego teatru Bim-Bom (w latach 1954–1960). Należał do składu aktorskiego tego teatru (główna rola Dobrego Ducha w pierwszym programie pt. Achaaa). Jeszcze w czasie studiów rozpoczął współpracę z gdańskim radiem jako autor i aktor, zaś jako autor i rysownik-karykaturzysta z prasą lokalną i ogólnopolską, tj. „Dookoła świata”, „Po prostu”, „Dziennik Bałtycki”, „Szpilki”, „itd” i inne. W drugiej połowie lat 60. występował w Telewizji Polskiej, gdzie współtworzył m.in. z Jerzym Gruzą programy rozrywkowe Poznajmy się, Małżeństwo doskonałe, Kariera i Runda. W latach 70. był współautorem radiowego (Program III) magazynu satyrycznego 60 minut na godzinę, gdzie występował w kilkunastu rolach, tworząc m.in. postacie Kolegi Kierownika i Kolegi Kuchmistrza. Prowadził też w radiu poranne pogadanki. Wraz z Piotrem Skrzyneckim prowadził pierwszy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 60. i 70. często występował na estradzie, najpierw w Kabarecie Wagabunda (m.in. z Marią Koterbską, Mieczysławem Czechowiczem i Bogumiłem Kobielą), potem w programie Popierajmy się (z Bohdanem Łazuką, Tadeuszem Rossem, Piotrem Szczepanikiem i Ryszardem Markowskim), a później, do stanu wojennego, w indywidualnych wieczorach autorskich. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, współpracował z Radiem „S” Regionu Mazowsze związku. Na początku stanu wojennego zerwał wszelkie kontakty z państwowymi środkami przekazu. Wraz z żoną Anną zaangażował się w działalność Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Występował głównie na terenach kościelnych, tam urządzał też wystawy swoich karykatur i popierających opozycję rysunków, występował z odczytami w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. Wtedy powstały audycje (audio i video) rozprowadzane na kasetach w tzw. drugim obiegu (emitowało je także Radio Wolna Europa). Jednym z jego pomysłów z tamtych czasów było ośmieszanie reżimowego dziennika telewizyjnego. W 1989 był współautorem audycji przedwyborczych Komitetu Obywatelskiego, w których m.in. omawiał zasady głosowania. Od 1989 kontynuuje występy w formie wieczorów autorskich. Od 2006 był przez pewien czas gospodarzem seansów Z przymrużeniem kamery pokazywanych w telewizji Kino Polska TV. Od 1999 publikuje cotygodniowe felietony satyryczne – do 2008 w „Gazecie Telewizyjnej” (dodatku „Gazety Wyborczej”), następnie w środowym dodatku kulturalnym „GW”. Jest felietonistą polskiej edycji „Runner's World”. W latach 90. zaczął prowadzić w TVP program Dziennik Telewizyjny, który następnie przeszedł metamorfozę z programu o charakterze politycznym na program rozrywkowy. W 2005 program ten na kilka miesięcy zmienił nazwę na SEJF (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza). W 2006 satyryk odszedł z Telewizji Polskiej. W 2010 i w 2015 był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi.

źródło: wikipedia                                                               

Marek Bukowski

Marek Bukowski (ur. 26 listopada 1969 w Miliczu) – polski aktor filmowy i teatralny, reżyser, scenarzysta oraz producent. W 1991 na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni otrzymał nagrodę za pierwszoplanową rolę męską w filmie Nad rzeką, której nie ma. W 1995 został uhonorowany Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego. W 2013 i 2014 został nagrodzony Telekamerą w kategorii „Aktor” za rolę Piotra Gawryły w serialu Na dobre i na złe. Wybrana filmografia: 1995: Ekstradycja − jako Mamut / 1996: Nocne graffiti − jako Laleczka / 1996–2000: Dom − jako Mietek Pocięgło, syn Lidki Jasińskiej / od 2010: Na dobre i na złe − jako doktor Piotr Gawryło, mąż Hany Goldberg / 2010: Ojciec Mateusz − jako prof. Tomasz Podgórski / 2011–2013: Hotel 52 − jako Andrzej Wysocki, ojciec Igora Szweda / od 2016: Przyjaciółki – jako Jasiek Głowacki / 2016: Smoleńsk – jako doświadczony pilot / 2017: Pod wspólnym niebem – jako Andrzej Montecki / 2018: Leśniczówka – jako Krzysztof Majewski, partner Katarzyny.

źródło: wikipedia                                                               

Maja Sablewska

Maja Krystyna Sablewska (ur. 5 kwietnia 1980 w Sosnowcu) – polska menedżerka muzyczna, doradca wizerunkowy, a także osobowość telewizyjna. W 1996 po koncercie Natalii Kukulskiej, jako szesnastolatka założyła i prowadziła jej fanklub. Liczne spotkania po koncertach z artystką sprawiły, że Sablewska weszła z nią w bliższe relacje. W wieku 19 lat została poproszona przez piosenkarkę o opiekę nad jej synem, w związku z czym przeprowadziła się z rodzinnego Sosnowca do Warszawy, przerywając studia na drugim roku geografii. W 2000 zainteresowała się nią Katarzyna Kanclerz, związana z wytwórnią Universal Music Polska, której została asystentką. W 2003 występowała gościnnie w programie Jestem jaki jestem u boku Michała Wiśniewskiego i towarzyszących mu gwiazd. W wytwórni Universal Music Polska zajmowała się sprawami Kasi Kowalskiej. Poznała tam Dodę, wokalistkę zespołu Virgin. Kiedy na początku 2007 grupa rozpadła się, piosenkarka powierzyła opiekę nad swoją solową karierą Sablewskiej. Jesienią 2009 została menedżerką Mariny Łuczenko, jednak niedługo później zrezygnowała z dalszego działania z piosenkarką na rzecz pracy zawodowej Rabczewskiej. 26 listopada 2009 oficjalnie zakończyła współpracę z Dodą. Wkrótce została menedżerką Edyty Górniak. 23 stycznia 2011 zakończyła się jej współpraca z Edytą Górniak, która zrezygnowała z usług menedżerki. Miesiąc później współpracę zerwała również Marina Łuczenko. W marcu 2011 rozpoczęła roczną współpracę z Tolą Szlagowską, wokalistką i założycielką zespołu Blog 27, oraz Jackiem Czerwińskim, uczestnikiem pierwszej edycji show X Factor. W 2011, jako doradca wizerunkowy, rozpoczęła współpracę z marką Rimmel w Polsce. W 2012 podjęła współpracę z marką Mohito, dla której zaprojektowała kolekcję ubrań pod nazwą „What? Be free". Ponadto napisała książkę-poradnik pt. 10 sposobów na modę według Mai Sablewskiej. 26 czerwca 2013 roku wydała kolejną książkę pt. Sposoby na zdrowy styl życia wg Mai Sablewskiej. 14 września wzięła udział w „Letniej Metamorfozie z i-tvm.pl” w Grudziądzu. Pod koniec 2014 roku została twarzą środków piorących marki Perwoll. Reklamy z jej udziałem, reklamujące płyn Perwoll Black, wyemitowano w ponad 40 krajach na świecie, w tym m.in. Rosji, Wielkiej Brytanii, Norwegii, Izraelu czy Hiszpanii. W marcu 2015 zdjęcia Sablewskiej ukazały się w kwietniowym numerze polskiego wydania magazynu dla mężczyzn „Playboy”. Programy telewizyjne: 2003: Jestem jaki jestem – asystentka Katarzyny Kanclerz / 2011: X Factor – juror programu / od 2013: Sablewskiej sposób na modę – gospodyni programu / od 2016: Sablewskiej sposób na... – gospodyni programu / od 2018: SOS: Sablewska od stylu – gospodyni programu.

źródło: wikipedia                                                               

Sean Bean

Shaun Mark Bean, lepiej znany jako Sean Bean (ur. 17 kwietnia 1959 w Handsworth) – brytyjski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W 1983 zadebiutował na scenie Watermill Theatre w Bagnor, niedaleko miasta Newbury, w roli Tybalta w tragedii szekspirowskiej Romeo i Julia. W latach 1986-1988 był członkiem Królewskiego Towarzystwa Szekspirowskiego (Royal Shakespeare Company) z siedzibą w Stratford-upon-Avon, grając w przedstawieniach, m.in. w komedii szekspirowskiej Sen nocy letniej. Po raz pierwszy wystąpił na ekranie jako Ranuccio Tomassoni w dramacie biograficznym w reżyserii Dereka Jarmana Caravaggio (1986) z Tildą Swinton. W filmie sensacyjno-kryminalnym Mike’a Figgisa Burzliwy poniedziałek (Stormy Monday, 1988) ze Stingiem, Melanie Griffith i Tommym Lee Jonesem pojawił się jako Brendan. W ekranizacji powieści Toma Clancy’ego Czas patriotów (Patriot Games, 1992) w reżyserii Phillipa Noyce’a z Harrisonem Fordem zagrał maniakalnego irlandzkiego radykała. Wcielił się w postać brytyjskiego żołnierza Richarda Sharpe’a w serii 16 filmów o jego przygodach. Filmy te oparte były na powieściach Bernarda Cornwella. Wybrana filmografia: Burzliwy poniedziałek (1988) / Czas patriotów (1992) jako Sean Miller / GoldenEye (1995) jako Alec Trevelyan / Anna Karenina (1997) jako Vronsky / Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia (2001) jako Boromir / Władca Pierścieni: Dwie wieże (2002) jako Boromir / Troja (2004) jako Odyseusz / Wyspa (2005) jako Merrick / Skarb narodów (2005) jako Ian Howe / Silent Hill (2006) jako Christopher DaSilva / Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Złodziej pioruna (2010) jako Zeus / Gra o tron (2011) jako Eddard „Ned” Stark / Królewna Śnieżka (2012) jako Król / Maski szpiega (2014) jako Martin Odum.

źródło: wikipedia