Władysław Kozakiewicz

Władysław Kozakiewicz (ur. 8 grudnia 1953 w Solecznikach pod Wilnem) – polski lekkoatleta – tyczkarz i wieloboista. Brat Edwarda. Absolwent Technikum Gastronomicznego, następnie poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Na swoich pierwszych igrzyskach w 1976 r. w Montrealu, skacząc z kontuzją stopy, zajął w konkursie 11. miejsce. 30 lipca 1980 zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w skoku o tyczce w Moskwie z wynikiem 5,78 m – jednocześnie ustanawiając nowy rekord świata. Pamiętany z powodu gestu, który dwukrotnie wykonał w stronę gwiżdżących kibiców rosyjskich (tzw. gest Kozakiewicza). W 1980 dwukrotnie ustanawiał rekordy świata: wynikami: 5,72 i 5,78 m. W tym też roku wygrał Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”, zostając najlepszym sportowcem roku w Polsce. Inne osiągnięcia to: Halowe Mistrzostwo Europy (1977, 1979), wicemistrzostwo Europy na otwartym stadionie (1974) i dwa brązowe medale w hali (1975, 1982). W czasie swojej kariery 8-krotnie poprawiał rekord Polski, windując go od 5,32 m w roku 1973 do 5,78 m w roku 1980. Był też 10-krotnym mistrzem kraju. W 1985 wyjechał na stałe do Niemiec. Po otrzymaniu obywatelstwa niemieckiego kilkakrotnie wystąpił w turniejach lekkoatletycznych w barwach tego kraju. W 1986 dwukrotnie poprawiał rekord RFN doprowadzając go do poziomu 5,70 m. Wiele lat mieszkał w Elze pod Hanowerem. Odznaczony m.in. złotym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980). Bohater książki Gest Kozakiewicza Ireneusza Pawlika (1994). Był zawodnikiem Bałtyku Gdynia.

źródło: wikipedia                                                                                     

Zbigniew Buczkowski

Zbigniew Buczkowski (ur. 20 marca 1951 w Warszawie) – polski aktor filmowy i estradowy. W 1970 roku ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Warszawie. Przez przypadek Janusz Kondratiuk obsadził go w swoim filmie Dziewczyny do wzięcia z 1972 roku. 17 grudnia 1983 r. zadebiutował na deskach Teatru Komedia w Warszawie, w sztuce Koniec ery menelików w reżyserii Janusza Kondratiuka, autorstwa Andrzeja Kondratiuka (jako Naukowiec i skrzypek Stasio). Po dwóch latach zakończył współpracę z Komedią. W 1986 roku zdał egzamin estradowy. Największą popularność przyniosły mu seriale Dom, Graczykowie, Święta wojna. W październiku 2014 roku wydał autobiografię pod tytułem Pisz pan książkę! Wybrana filmografia: 1980: Bajki na dobranoc / 1980–2000: Dom / 1981: Miś / 1981: Spokojne lata / 1984: Siedem życzeń – dozorca Rosolak / 1984: Akademia pana Kleksa – Alojzy Bąbel / 1985: Temida / 1986: Podróże pana Kleksa – pułkownik Alojzy Bąbel / 1988: Pan Kleks w kosmosie – pułkownik Alojzy Bąbel / 1988–1990: Mistrz i Małgorzata – Śledczy / 1989: Galimatias, czyli kogel-mogel II – reporter / 1991: Rozmowy kontrolowane / 1993: Uprowadzenie Agaty / 1994: Komedia małżeńska – Bogusław Słomka / 1996: Nocne graffiti / 1999-2001: Graczykowie – Wiesław Graczyk / 1999: Tryumf pana Kleksa – Alojzy Bąbel / 2002: Dzień świra / 2002: Rób swoje, ryzyko jest twoje – Generał / 2006: Wszyscy jesteśmy Chrystusami – barman na „Jutrzence” / 2008-2011: Hela w opałach jako Wojtek / 2015: Córki dancingu – dyrektor Estrady. 

źródło: wikipedia                                                                                    

Carmen Electra

Tara Leigh Patrick, lepiej znana pod pseudonimem Carmen Electra (ur. 20 kwietnia 1972 w Sharonville) – amerykańska modelka, aktorka, osobowość telewizyjna, piosenkarka i tancerka holenderskiego, angielskiego, niemieckiego i irlandzkiego pochodzenia. W 1990 roku tańczyła w programie It's Magic w Kings Island w Mason. W 1991 roku, kiedy przeprowadziła się do Minneapolis w stanie Minnesota, za namową muzyka Prince'a przyjęła pseudonim „Carmen Electra”, podpisała kontrakt z Paisley Park Records, wytwórnią Prince'a, i nagrała płytę Carmen Electra, która ukazała się 7 lutego 1993. Od roku 1995 pojawiała się w telewizji. W maju 1996 jej zdjęcia po raz pierwszy ukazały się w magazynie Playboy. W latach 1997–1998 występowała w roli ratowniczki Lani McKenzie w serialu NBC Słoneczny patrol (Baywatch). Była gospodarzem programu MTV Singled Out (1997). Od 21 września 1998 do 8 marca 1999 grała postać Sarah Hicks w serialu The WB Zatoka Marlina (Hyperion Bay) z Markiem-Paulem Gosselaarem i Dylanem Nealem. Jej zdjęcia jeszcze cztery razy trafiły do Playboya: w czerwiec 1997, w grudniu 2000, w kwietniu 2003 i w wydaniu jubileuszowym w styczniu 2009. Pracowała jako tancerka z The Pussycat Dolls. Wybrana filmografia: 1998: Słoneczny patrol: Biały piorun na Glacier Bay jako Lani McKenzie / 1999: Życie seksualne Ziemian / 2000: Straszny film (Scary Movie) jako Drew Decker / 2003: Słoneczny patrol – Ślub na Hawajach jako Lani McKenzie / 2004: Starsky i Hutch jako Staci / 2006: Straszny film 4 (Scary Movie 4) jako Holly / 2008: Poznaj moich Spartan jako królowa Margo / 2008: Totalny kataklizm.

źródło: wikipedia                                                                                   

Dawid Czupryński

Dawid Czupryński (ur. 24 października 1988 w Kielcach) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Uczęszczał do Policealnego Studio Aktorskiego Lart studiO w Krakowie. W 2014 ukończył wrocławską filię Wydziału Aktorskiego PWST. Tam pojawiły się pierwsze etiudy filmowe i inne produkcje krakowskie. W 2012, na drugim roku studiów zagrał postać Ryśka w spektaklu Tadeusza Słobodzianka Nasza klasa w reżyserii Łukasza Kosa. W 2013, podczas studiów pracował z Moniką Strzępką przy przedstawieniu Caryl Churchill Love & Information w tłumaczeniu Pawła Demirskiego. W 2013 został uhonorowany nagrodą zespołową dla studentów roku dyplomowego 2013 PWST we Wrocławiu - „Warto” w kategorii „Teatr”, przyznawaną przez wrocławską „Gazetę Wyborczą”. W 2014 zadebiutował na profesjonalnej scenie Teatru Montownia w Warszawie jako Gruby w sztuce Sławomira Mrożka Na pełnym morzu w reż. Mateusza Trembaczowskiego. W 2015 wystąpił jako Adi w komedii Michała Molki Raj - Goodbye - boska komedia w jednym akcie w reż. Radosława Dunaszewskiego w Teatrze Otwartym w Konstancinie-Jeziornie. Po raz pierwszy trafił na kinowy ekran w ekranizacji lektury szkolnej Kamienie na szaniec (2014) w reż. Roberta Glińskiego. W roku 2014 przyjął rolę studenta Bruna Krawczyka w telenoweli Na Wspólnej. Rok potem zagrał w filmie Filipa Bajona Panie Dulskie (2015) z Krystyną Jandą, Katarzyną Figurą i Mają Ostaszewską w rolach głównych. Grał także w spektaklach: My, dzieci z dworca ZOO Teatru Kamienica w roli Axela, Alibi od zaraz Teatru Capitol, Apartament Prezydencki Teatru Komedia i Jaskiniowcy Teatru Rębacza (2018) jako Tarzan.

źródło: wikipedia                                                                                 

Janusz Leon Wiśniewski

Janusz Leon Wiśniewski (ur. 18 sierpnia 1954 w Toruniu) – naukowiec i pisarz polski, magister fizyki (Uniwersytet Mikołaja Kopernika), magister ekonomii (także UMK), doktor informatyki (Politechnika Warszawska), doktor habilitowany chemii (Politechnika Łódzka). Wiśniewski pracował w latach 1979–1987 w Ogólnouczelnianym Ośrodku Obliczeniowym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Na stałe mieszka we Frankfurcie nad Menem, gdzie pracuje w międzynarodowej firmie informatycznej zajmującej się tworzeniem oprogramowania dla chemików. Współautor pierwszego w świecie programu komputerowego AutoNom do automatycznego tworzenia systematycznych nazw organicznych związków chemicznych na podstawie ich wzorów strukturalnych. Metody wyznaczania nazw systematycznych zaimplementowane w tym programie zostały opatentowane w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych w latach 2004–2006.

źródło: wikipedia                                                                                 

Ewelina Flinta

Ewelina Agnieszka Flinta (ur. 24 października 1979 w Lubsku) – polska piosenkarka pop-rockowa. Karierę muzyczną zaczynała w zespołach rockowych. W 2002 zajęła drugie miejsce w pierwszej polskiej edycji programu Idol. Wydała dwa albumy studyjne: Przeznaczenie (2003) i Nie znasz mnie (2005). Za działalność artystyczną otrzymała szereg nagród, w tym m.in. dwukrotnie Superjedynkę w kategorii „najlepsza wokalistka roku”. Udziela się w akcjach charytatywnych. Zaczęła karierę w 1995, kiedy została wokalistką rockowego zespołu Alioth. W latach 1996-1997 dwa razy z rzędu zdobyła pierwsze miejsce na Festiwalu Piosenki Użytkowej w Lubsku, śpiewając odpowiednio piosenki „Piece of My Heart” Janis Joplin i „Ironic” Alanis Morissette. W 1997 występowała z zespołem Dobre Piwo, a następnie zaczęła współpracę z zespołem Surprise. W latach 1997-1999 występowali na Przystanku Woodstock w Żarach, wykonując utwór, takie jak m.in.: „Piece of My Heart”, „Open Your Eyes” Guano Apes, „What's Up” z repertuaru 4 Non Blondes, „Whisky” Dżemu czy „Dziwny jest ten świat” Czesława Niemena. Od września 2001 do maja 2002 była związana była z Teatrem Buffo. Brała udział w spektaklach, takich jak m.in.: „Grosik”, „Przeżyj to sam”, „Ukochany kraj” czy „Metro”. Na początku 2002 zgłosiła się na casting do programu Idol. Ostatecznie zajęła drugie miejsce, zdobywając 32% głosów w finale. 3 marca 2003 zaprezentowała singel „Żałuję”, którym promowała swą debiutancką płytę studyjną, zatytułowaną Przeznaczenie, wydaną 25 kwietnia 2003. Piosenka „Żałuję” długo utrzymywała się na listach przebojów, stając się jedną z najpopularniejszych piosenek 2003, zaś album niecałe pół roku po premierze pokrył się złotem. W kwietniu 2004 odebrała statuetkę w kategorii Artystka roku na gali wręczenia nagród Eska Music Awards. W lutym 2005 wraz z innymi polskimi artystami wzięła udział w nagraniu piosenki „Pokonamy fale”, który następnie zaśpiewali wspólnie podczas koncertu na warszawskim Placu Teatralnym na rzecz ofiar tsunami w Azji. 24 lutego 2005 wydała singel „Nie znasz mnie”, którym promowała drugi album studyjny pod tym samym tytułem, wydany 21 marca 2005. W lutym 2008 razem z Łukaszem Zagrobelnym nagrała piosenkę „Nie kłam, że kochasz mnie” do filmu Nie kłam, kochanie. Piosenka okazała się dużym przebojem. W czerwcu wraz z Zagrobelnym odebrali za nią Superjedynkę w kategorii Przebój roku. Wielokrotnie brała udział w koncertach I Ty możesz zostać Świętym Mikołajem i Podziel się Posiłkiem. Jest zaangażowana w pomoc Fundacji Mam marzenie oraz Fundacji Anny Dymnej Mimo wszystko. Występowała także podczas Festiwalu Piosenki Zaczarowanej w Krakowie.

źródło: wikipedia                                                                                 

Andrzej Strejlau

Andrzej Michał Strejlau (ur. 19 lutego 1940 w Warszawie) – polski piłkarz, trener, działacz i komentator piłkarski. Jako trener piłki nożnej zaczynał od prowadzenia lokalnych drużyn z Warszawy, m.in. Hutnika. Następnie pracował w Zakładzie Katedry Sportowych Gier Zespołowych oraz w Polskim Związku Piłki Nożnej jako szkoleniowiec juniorskich reprezentacji Polski, w tym reprezentacji do lat 21 (1968–1975). Od maja 1974 do końca 1975 oraz podczas XXI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Montrealu, w 1976, był asystentem selekcjonera reprezentacji Polski Kazimierza Górskiego. Od 1977 do 1978 był asystentem kolejnego selekcjonera reprezentacji Polski, Jacka Gmocha. W 1981 i w latach 1986–1987 był szefem szkolenia w Polskim Związku Piłki Nożnej. Prowadził również seniorskie drużyny klubowe w najwyższych klasach rozgrywkowych: Legię Warszawa (1975–1979), Zagłębie Sosnowiec (1979–1980), islandzki Knattspyrnufélagið Fram (1982–1983), grecką Larisę (1984–1986), ponownie Legię Warszawa (1988–1989) – w sezonie 1988/89 zdobywca Pucharu Polski z tym zespołem, Zagłębie Lubin (1995–1996) oraz chińskie Shanghai Shenhua (1997–1998), z którym wywalczył wicemistrzostwo kraju. W grudniu 1999, „za wybitne zasługi w działalności w Polskim Związku Piłki Nożnej”, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wielki pasjonat futbolu, ceniony komentator i ekspert w wielu stacjach telewizyjnych. Znawca piłki w wydaniu międzynarodowym i krajowym, zarówno seniorskim, jak i juniorskim. Wieloletni ekspert oraz komentator meczów piłkarskich, współpracujący m.in. z Telewizją Polską, Polsatem Sport oraz Eurosportem.

źródło: wikipedia                                                                                 

Calum Scott

Calum Scott (ur. 12 października 1988) to angielski piosenkarz i autor tekstów. W 2013 roku wygrał konkurs talentów w lokalnej gazecie. W 2015 roku stał się znany na całym świecie po rywalizacji w popularnym programie telewizyjnym „Mam talent”. Następnie wydał swoją wersję hitu Robyn „Dancing On My Own” jako singiel, który osiągnął drugie miejsce na brytyjskiej liście singli i stał się najlepiej sprzedającą się piosenką tego lata w Wielkiej Brytanii. W 2018 roku współpracował z Leoną Lewis przy singlu „You Are the Reason”.

źródło: wikipedia                                                                                

Stanisław Banasiuk

Stanisław Banasiuk (ur. 27 marca 1952 w Krzymoszycach) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, także recytator. Absolwent PWST w Warszawie (1975). Znany z licznych ról teatralnych oraz serialowych, ostatnio głównie z roli Andrzeja Kuczyńskiego, ojca Kingi, w telenoweli Klan. Żonaty z Leokadią, ma trójkę dzieci: Ewę, Aldonę i Mateusza Banasiuka. Wybrana filmografia: 1982: Popielec / 1987: Ballada o Januszku / 1988: W labiryncie / 1999–2008: Klan jako Andrzej Kuczyński / 2002: Wiedźmin / 2004: Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście / 2004–2008: Pierwsza miłość / 2005: Kryminalni / 2006: Pensjonat pod Różą / 2007: Ja wam pokażę! / 2008: Czas honoru / 2010: Klub szalonych dziewic / 2011: Układ Warszawski / 2016: Ojciec Mateusz.

źródło: wikipedia                                                                               

Sonbird

Sonbird – polski zespół muzyczny pochodzący z Żywca, tworzący muzykę w stylu indie rock. W trakcie kariery zagrali na scenie z zespołami, takimi jak Wolf Alice, LemOn, Myslovitz czy Organek. Wystąpili na Festiwalu Supportów 2017, gdzie wygrali kontrakt wart 40 tys. złotych, co pozwoliło im na pracę nad wydaniem debiutanckiej płyty. Byli dwukrotnie gośćmi specjalnymi na trasie koncertowej Ciało Obce Tour zespołu happysad. 15 lutego 2018 wydali singiel „Głodny”. W czerwcu 2019 z piosenką „Niepoważny” brali udział w koncercie „Debiutów” w ramach 56. KFPP w Opolu. Członkowie zespołu: Dawid Mędrzak – śpiew / Kamil Worek – gitara / Tomasz Kurowski – gitara basowa / Maciej Hubczak – perkusja, chórki.

źródło: wikipedia                                                                             

Kevin McNally

Kevin McNally (ur. 27 kwietnia 1956 w Bristolu) – brytyjski aktor filmowy. Pracę w filmie rozpoczął od niewielkiej roli na małym ekranie w brytyjskim 16-odcinkowym serialu Poldark (1975) jako Drake. Później zagrał Castora w dramatycznym miniserialu kostiumowym Ja, Klaudiusz (1976). Grał u boku Denzela Washingtona. Od 2011 roku jest żonaty z aktorką Phyllis Logan; ma z nią syna – Davida (ur. 1996). Wybrana filmografia: 1976 Ja, Klaudiusz jako Castor / 1977 Szpieg, który mnie kochał jako HMS Ranger / 1984 Doktor Who jako Hugo Lang / 1992-1993 Kroniki młodego Indiany Jonesa jako Walter Harris / 2003 Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły jako Joshamee Gibbs / 2003 Johnny English jako minister / 2004 Upiór w operze jako Buquet / 2006 Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka jako Joshamee Gibbs / 2007 Piraci z Karaibów: Na krańcu świata jako Joshamee Gibbs / 2011: Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach jako Joshamee Gibbs / 2017 Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara jako Joshamee Gibbs.

źródło: wikipedia                                                                             

Wiesław Jobczyk

Wiesław Jerzy Jobczyk (ur. 23 lutego 1954 w Siedlcach) – polski hokeista, reprezentant Polski, trzykrotny olimpijczyk. Był zawodnikiem od 1967 do 1991. Przez 12 sezonów ligi polskiej rozegrał 392 mecze i strzelił 354 gole. Pod koniec kariery grał w Niemczech, w tym w ostatnim klubie Duisburger SC jako grający trener. Uczestniczył w turniejach zimowych igrzysk olimpijskich 1976, 1980, 1984 oraz mistrzostw świata 1976, 1977, 1979, 1981, 1983, 1985, w tym dwóch turniejów w Grupie A, 125-krotny reprezentant kraju (1974-85), strzelec 88 goli dla reprezentacji narodowej (trzecie miejsce w historii polskiego hokeja). W reprezentacyjnym ataku był partnerem Andrzeja Zabawy i Leszka Kokoszki.

źródło: wikipedia                                                                             

Laid Back

Laid Back – duńska post punkowa grupa założona w Kopenhadze przez Johna Guldberga (wokalista, gitarzysta, basista) i Tima Stahla (wokalista, klawiszowiec, perkusista, basista) w 1979 roku. Jest najlepiej znana z przebojów Sunshine Reggae, Bakerman i White Horse.

źródło: wikipedia                                                                            

Anna Milewska

Anna Milewska (ur. 21 lutego 1931 w Warszawie) – polska aktorka filmowa i teatralna, poetka. Po ukończeniu studiów w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1959) została zaangażowana do Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (1959–1961). Występowała na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi (1961–1963), a następnie w teatrach warszawskich: Ziemi Mazowieckiej (1963–1965), Klasycznym (1965–1972), Studio (1972–2002) i gościnnie w Teatrze na Woli (2004). Wybrana filmografia: Żywot Mateusza (1967) – Olga / Lalka (serial telewizyjny, 1977) – Florentyna, kuzynka Łęckiej / Konopielka (1981) – Matka Boska (w śnie Kaziuka) / 07 zgłoś się (1984) – lekarka / Kogel-mogel (1988) – Zawadowa, matka Pawła / Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989) – Zawadowa, matka Pawła / Faustyna (1994) – Matka przełożona klasztoru w Płocku / Panna z mokrą głową (serial telewizyjny, 1994) – Cecylia, babcia Irenki / Tajemnica Sagali (1996) / Złotopolscy (serial telewizyjny, 1997–2010) / Prawo Agaty (2013) / M jak miłość (2013) – Jadwiga.

źródło: wikipedia                                                                           

Franciszek Pieczka

 

Franciszek Maksymilian Pieczka (ur.* 18 stycznia 1928 w Godowie, zm.† 23 września 2022 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy. Kawaler Orderu Orła Białego. Po II wojnie światowej studiował aktorstwo. Absolwent PWST w Warszawie (1954). Debiutował w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze. Potem przeniósł się do prowadzonego przez Krystynę Skuszankę Teatru Ludowego w Nowej Hucie, gdzie występował w latach 1955–1964. W latach 1974–2015 aktor Teatru Powszechnego w Warszawie. W 2016 r. wsparł akcję walki ze smogiem na rodzinnym Górnym Śląsku, występując w klipie filmowym pt. Nie truj sąsiada! nagranym wraz z miastem Wodzisław Śląski. 11 listopada 2017 został odznaczony najwyższym polskim odznaczeniem państwowym, Orderem Orła Białego. W kwietniu 2022 podano informację o zakończeniu kariery aktora, jednak syn zdementował tę wiadomość. Wybrana filmografia: 1960: Matka Joanna od Aniołów / 1961: Zaduszki / 1966: Czterej pancerni i pies – jako Gustlik / 1972: Wesele jako Czepiec / 1974: Potop jako stary Kiemlicz / 1979: Paciorki jednego różańca jako Jerzy / 1981: Ryś / 1984: Sprawa się rypła jako Ludwik Placek / 1988: Przyjaciele wesołego diabła jako Witalis / 1990: Życie za życie. Maksymilian Kolbe jako Banasik / 1999: Na dobre i na złe jako porucznik Bończa / 2000: Słoneczna włócznia jako Atacamenos / 2001: Quo vadis jako Piotr Apostoł / 2003: Cud w Krakowie jako rabin Lewi / 2006: Jasminum jako święty Roch / 2007–2016: Ranczo jako Stanisław Japycz / 2017: Syn Królowej Śniegu jako Kazimierz.

źródło: wikipedia                                                                          

Marek Kalita

Marek Kalita (ur. 1 października 1958 w Bytomiu) – polski aktor filmowy i teatralny, oraz reżyser i scenograf teatralny. Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego w Zabrzu. W 1981 ukończył PWST w Krakowie. Występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, Teatrze STU w Krakowie, Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, od 1999 do 2007 występował w warszawskim Teatrze Rozmaitości. Od 2008 jest członkiem zespołu Nowego Teatru w Warszawie.Wybrana filmografia: Śmierć jak kromka chleba (1994) – górnik / Złotopolscy (1997) – Marcin / Prymas. Trzy lata z tysiąca (2000) / 13 posterunek 2 (2000) / M jak miłość (2003-2007) – dr Janusz Kotowicz / Nigdy nie mów nigdy (2009) – ginekolog / Ratownicy (2010) – Jacek Kasperski / Ultraviolet (2017) – Henryk Bąk / Twarz (2018) jako egzorcysta.

źródło: wikipedia                                                                          

Emade

Emade, właściwie Piotr Waglewski, znany również jako DJ M.A.D. (ur. 15 grudnia 1981 w Warszawie) – polski muzyk hip-hopowy, perkusista i DJ. Producent wszystkich siedmiu albumów Fisza i Tworzywa Sztucznego. Syn muzyka Wojciecha Waglewskiego i młodszy brat Fisza. W 2003 roku na zaproszenie Smolika wykonał remiks utworu „Who Told You” z Miką Urbaniak, a na zaproszenie WWO remiks utworu „Bezsenne noce”. Pod koniec 2003 roku, po niemal roku pracy, ukazał się jego solowy debiut – autorski Album producencki (poprzedzony czerwcowym singlem „Dam ci przeżyć” z gościnnym udziałem Sokoła z WWO). Do udziału w albumie zostali zaproszeni: retro-jazzowa wokalistka Iza Kowalewska z zespołu Muzykoterapia, O.S.T.R., Włodi, Inespe, Sokół, Fisz oraz gość z USA: brooklyńska grupa Little Egypt. W 2004 roku Emade wraz z Wojciechem Waglewskim współpracował nad produkcją albumu Marii Peszek miasto mania. 12 maja 2005 roku Emade wydał wspólny album z O.S.T.R. (jako Projekt Ostry Emade). Poprzedził go marcowy singel „Wiele dróg”. W roku 2005 zagrał gościnnie na bębnach w utworze „Wagle” z albumu XX Cz.1 zespołu Voo Voo. Wyprodukowane przez Emade dwa pierwsze albumy Fisza zdobyły nominacje do Fryderyków w kategorii Album roku – Hip-Hop, a F3 w kategorii Album roku – muzyka klubowa. Emade został sklasyfikowany na 11. miejscu w rankingu 20 najlepszych polskich producentów hip-hopowych według czasopisma Machina.

źródło: wikipedia                                                                         

Margaret

Margaret, właściwie Małgorzata Jamroży (ur. 30 czerwca 1991 w Stargardzie) - polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów piosenek. Z wykształcenia projektantka mody. Zadebiutowała na rynku fonograficznym w 2013 minialbumem All I Need. EP-ka promowana była przez singel „Thank You Very Much”, który notowany był na oficjalnych listach sprzedaży w Austrii, Niemczech i we Włoszech. Piosenka była także trzecim najlepiej sprzedającym się utworem w Polsce w 2013 r., za co ZPAV przyznał wokalistce wyróżnienie Cyfrowej Piosenki Roku. W lipcu 2013 Margaret reprezentowała Polskę na Bałtyckim Festiwalu Piosenki w Karlshamn i zajęła drugie miejsce w finale. W 2014 wydała swój debiutancki album studyjny, zatytułowany Add the Blonde, który uplasował się na ósmym miejscu na polskiej liście sprzedaży OLiS i uzyskał certyfikat platynowej płyty. Podstawowe wydanie albumu promowane było przez single: „Wasted”, „Start a Fire” (oficjalny hymn Mistrzostw Świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn 2014) i „Heartbeat”, natomiast jego reedycję – single „Cool Me Down” i „Elephant”. Singel „Cool Me Down” pokrył się podwójną platyną w Polsce, notowany był też na oficjalnej liście sprzedaży w Szwecji, gdzie został certyfikowany złotem. Pod koniec 2015 Margaret wydała drugi album studyjny, zatytułowany Just the Two of Us, który nagrała w duecie z Mattem Duskiem. Płyta była notowana na 28. miejscu w zestawieniu OLiS i zdobyła status platynowej. W 2017 został wydany kolejny album artystki zatytułowany Monkey Business, który był notowany na ósmym miejscu na polskiej liście sprzedaży OLiS. W 2018 z piosenką „In My Cabana” wystąpiła w finale szwedzkiego Melodifestivalen 2018, zajmując siódme miejsce. W tym samym roku jej piosenka „Byle jak” otrzymała tytuł Przebój Lata RMF FM i Polsatu 2018. Margaret jest laureatką nagród, takich jak: MTV Europe Music Awards, Kids’ Choice Awards, Eska Music Awards czy SuperJedynki. Zdobyła również wiele nominacji, w tym m.in. do Wiktorów i Telekamer. 2 sierpnia wydała singiel „Lollipop”, który został wybrany przez Warner Music Sweden jako hymn dla EuroPride. Piosenkarka skomentowała swoje zaangażowanie w projekt: „Zawsze popierałam inicjatywy miłosne i miłość wszelkiego rodzaju. Miłość jest miłością”. 27 listopada potwierdzono jej udział z utworem „Tempo” w szwedzkich eliminacjach eurowizyjnych Melodifestivalen 2019. 9 lutego wystąpiła w drugim półfinale selekcji, który został rozegrany w Malmö. Zajęła w nim piąte miejsce, niezapewniające awansu do kolejnego etapu. 31 maja 2019 wydała trzeci solowy album studyjny pt. Gaja Hornby. Dyskografia: Add the Blonde (2014) / Just the Two of Us (oraz Matt Dusk 2015) / Monkey Business (2017) / Gaja Hornby (2019).

źródło: wikipedia