Marcin Bosak

 

Marcin Bosak (ur. 9 września 1979 w Łodzi) – polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny. Urodził się i wychowywał w Łodzi. Ma młodszą siostrę, Annę finalistkę programu You Can Dance – Po prostu tańcz. Uczęszczał do III LO im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi. W 2003 ukończył Akademię Teatralną w Warszawie. Kilkukrotnie był mistrzem Polski juniorów w karate. Po raz pierwszy trafił na szklany ekran w filmie telewizyjnym Marcela Szytenchelma Z piosenką na Belweder (1995). Występował gościnnie w telenoweli TVP2 Na dobre i na złe (2002) i sitcomie Polsat Miodowe lata (2002). Stał się rozpoznawalny jako Kamil Gryc, współlokator Kingi (Katarzyna Cichopek) i Piotra (Marcin Mroczek) Zduńskich oraz Magdy (Anna Mucha) w serialu TVP2 M jak miłość (2003–2006 i ponownie od 2019). W 2002 zadebiutował w roli kelnera w sztuce Mikołaja Gogola Rewizor w reżyserii Andrzeja Domalika na deskach warszawskiego Teatru Dramatycznego, z którym był związany w latach 2003-2012. W 2003 został wyróżniony na XXI Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę Judasza w spektaklu Ireneusza Iredyńskiego Żegnaj, Judaszu w reżyserii Bożeny Suchockiej-Kozakiewicz i otrzymał nagrodę Związku Artystów Scen Polskich. W 2012 związał się z Teatrem Studio w Warszawie. 17 kwietnia 2013 w Teatrze Studio miał premierę monodram Rachatłukum, adaptacja skandalizującej i szeroko dyskutowanej powieści Jana Wolkersa. Wystąpił w teledysku do piosenki Macieja Maleńczuka „Ostatnia nocka” (2011) i wideoklipie zespołu Czerwone Świnie „Parafiańszczyzna” (2019). W filmie politycznym Patryka Vegi Polityka (2019) zagrał Bankstera, postać wzorowaną na Mateuszu Morawieckim. W 2020 był uczestnikiem jedenastej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. W lipcu zrezygnował z dalszego udziału w konkursie, zajmując tym samym 11. miejsce.Wybrana filmografia: 2005 Tylko mnie kochaj / 2008 Londyńczycy / 2009 Hotel 52 / 2010 Ciacho / 2014 Służby specjalne / 2016 Na dobre i na złe / 2017 Pokot / 2018 Druga szansa / 2019 Polityka / 2020 Chyłka /  2021 Klecha.

 źródło: wikipedia  

Magdalena Kuta

 

Magdalena Kuta, także Magdalena Kuta-Jastrzębska (ur. 27 maja 1957 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa. Występowała w roli Leokadii Paciorek (później Leokadii Czerepach) w serialu telewizyjnym Ranczo. W 1981 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie. Współpracuje z Teatrem Rozmaitości. Jej bratem jest muzyk Dominik Kuta. Wybrana filmografia: 1983: Seksmisja jako strażniczka w blokhauzie / 1992: Sprawa kobiet jako pani Bernard, zgwałcona kobieta / 1997–2009: Klan jako wychowawczyni klasy, do której uczęszczał m.in. Mateusz Marczyński, syn Alicji i Andrzeja / 2002: Psie serce jako gość programu Edyty, matka Pawełka / 2002–2006: Samo życie jako mecenas Sylwia Achmatowicz / 2005: Magda M. jako Kołodziejczykowa, matka Marcina / 2006–2016: Ranczo jako księgowa Leokadia Paciorek-Czerepach / 2008–2010, 2012, 2014: Czas honoru jako siostra Józefa / 2014: Ojciec Mateusz jako Cecylia Witkowska / 2014: Lekarze jako Irena, siostra Wandy / 2015: Prawo Agaty jako Zofia, klientka Bartka / 2015–2016: Barwy szczęścia jako Judyta, matka Agnieszki Walczak / 2017: Druga szansa jako Ewelina, siostra Niny Iwaniuk / 2020: Żywioły Saszy jako Hanna Duwe „Platyna” / 2022: Stulecie Winnych jako Hanna Gołębianka / 2022: Gang zielonej rękawiczki jako Zuzanna Zemplińska.

 źródło: wikipedia  

Sanah

Sanah (zapis stylizowany: sanah), właśc. Zuzanna Irena Grabowska de domo Jurczak (ur. 2 września 1997 w Warszawie) – polska piosenkarka, skrzypaczka, autorka tekstów i kompozytorka, wykonująca muzykę z pogranicza indie pop i art pop, a także pop cyfrowy. Pseudonim „sanah” powstał po skróceniu angielskiej wersji pierwszego imienia piosenkarki – Susannah. Wcześniej występowała pod pseudonimem „Ayreen”, pochodzącym od jej drugiego imienia. Naukę w szkole muzycznej rozpoczęła w wieku sześciu lat, w czwartym roku życia zaczęła naukę gry na skrzypcach, a w piątej klasie szkoły podstawowej na fortepianie. W latach 2004–2013 uczęszczała do Zespołu Państwowych Ogólnokształcących Szkół Muzycznych im. Grażyny Bacewicz w Warszawie. W tym okresie została laureatem przesłuchania do kwartetu kameralnego w ZPOSM. Przez trzy następne lata uczyła się w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II stopnia im. Zenona Brzewskiego w Warszawie. W czerwcu 2019 obroniła pracę licencjacką w klasie skrzypiec na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W czerwcu 2021 na tej samej uczelni uzyskała magisterium w zakresie instrumentalistyki. Kilkukrotnie brała udział w przesłuchaniach do programu The Voice of Poland. Występowała również w polskiej i brytyjskiej wersji Got Talent (Mam talent! i Britain’s Got Talent), jednak nie osiągnęła w nich sukcesu. W 2014 zaczęła umieszczać autorskie utwory w serwisie YouTube. Pierwsze znane autorskie utwory artystki to: „It Is Right”, „Heartbreak”, „I’m Stolen” oraz „Za mała”. Jej pierwszym publicznym wystąpieniem był udział w Tedx Talks. W 2015 dostała się do gali finałowej 10. Festiwalu Piosenki Dziecięcej i Młodzieżowej „Ten Ton” z utworem „Poranne łzy”. Jej wykonanie znalazło się w albumie pt. Ten Ton – Piosenki Wojciecha Młynarskiego. W marcu 2019 (już jako Sanah) nagrała partie wokalne w utworze „Rich in Love” Matta Duska, który znalazł się na pierwszym miejscu listy Spotify Viral Top50, a z jej coverem występował Dawid Podsiadło. We wrześniu 2019 opublikowała singel „Idź”, który znalazł się na pierwszym miejscu playlisty Vevo DSCVR New Music Poland. 11 października minialbum pt. ja na imię niewidzialna mam. W styczniu 2020 opublikowała singel „Szampan”, którym zapowiadała premierowy album studyjny. W maju wydała album pt. Królowa dram, który w pierwszym tygodniu po premierze znalazł się na szczycie listy sprzedaży OLiS. 6 września wystąpiła z utworem „No sory” na 52. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Piosenką zapowiadała swój drugi minialbum pt. Bujda, który wydała 23 października 2020, a także trasę koncertową #NoSory Tour. 11 grudnia wydała singel promocyjny „Invisible Dress (Maro Music x Skytech Remix)”, który dotarł do szóstego miejsca w notowaniu AirPlay – Top. Był to także pierwszy singel artystki, który osiągnął sukces międzynarodowy, dostając się do listy streamingowego serwisu iTunes we Włoszech. 31 grudnia 2020 jej utwór „Szampan” wygrał coroczną sylwestrową listę przebojów Gorąca 100 emitowaną w Radiu Eska. 14 stycznia 2021 wraz z Vito Bambino wydała singel „Ale jazz!”. 9 lutego wystąpiła z Igorem Walaszkiem na gali wręczenia Bestsellerów Empiku 2020, na której odebrała nagrodę za wygraną w kategorii „Muzyka pop/rock” (za album Królowa dram); była także nominowana do kategorii „Streaming” z utworami „Szampan” oraz „Melodia”. Irenkę zapowiadały także single: „Etc. (na disco)”, „Etc.” i „Ten stan”, sam album ukazał się 7 maja 2021. 12 czerwca został opublikowany trzeci minialbum Sanah pt. Invisible EP jedynie w formacie płyty winylowej. 13 października Sanah opublikowała singel „Cześć, jak się masz?” stworzony z Soblem na potrzeby kampanii Mastercard Music. 31 października Sanah wyruszyła w ogólnopolską trasę koncertową pt. Kolońska i szlugi Tour, na której promowała album Irenka i która obejmowała występy w ok. 20 miastach. Wydała też dwa single: „Kolońska i szlugi” oraz inną wersję tego samego utworu – „Kolońska i szlugi (do snu)”. 7 marca 2022 wydała singiel „Mamo tyś płakała” który nagrała z Igorem Herbutem w celu charytatywnym, a cały przychód zasilił konto Stowarzyszenia Siemacha i został przekazany na pomoc dzieciom – ofiarom rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Kolejnym singlem promującym album Uczta był „Szary świat”, nagrany wspólnie z zespołem Kwiat Jabłoni i opublikowany 17 marca. Następnymi singlami były kolejno: „Czesława” z Natalią Grosiak, „Tęsknię sobie” z Arturem Rojkiem, „Audi” z Miętha, „Sen we śnie” z Grzegorzem Turnau, „Baczyński (Pisz do mnie listy)” z Anią Dąbrowską, „Eldorado” z Darią Zawiałow, „Oscar” z Vito Bambino (Mateuszem Dopieralskim), „Ostatnia nadzieja” z Dawidem Podsiadło oraz „Święty Graal” w duecie z Ten Stan. 15 kwietnia wydała album Uczta, który niecałe dwa tygodnie po premierze osiągnął status złotej płyty, a po pół roku zdobył status diamentowej płyty, przekraczając liczbę 150 tys. egzemplarzy. 14 października wydała dziesięć kolejnych singli, każdy wzorowany na wierszach polskich wieszczów narodowych, m.in. Adama Mickiewicza, Wisławy Szymborskiej czy Adama Asnyka. W listopadzie artystka wydała album Sanah śpiewa poezyje zawierający wspomniane utwory. W listopadzie rozpoczęła kolejną trasę koncertową Bankiet u sanah, która potrwa do stycznia 2023. W listopadzie rozpoczęła kolejną trasę koncertową Bankiet u sanah, którą zakończyła w styczniu 2023. Jesienią wystąpiła na w Stanach Zjednoczonych w New Jersey; przed wyjazdem odwiedziła ambasadora USA w Polsce, Marka Brzezinskiego. 15 sierpnia 2023 zagrała koncert na Stadionie Śląskim w Chorzowie, inaugurujący trasę koncertową obejmującą również Stadion Narodowy im. Kazimierza Górskiego w Warszawie i stadion w Gdańsku. Wybrana dyskografia: Królowa dram (2020) / Irenka (2021) / Uczta (2022) / Sanah śpiewa poezyje (2022) / Kaprysy (2024).

 źródło: wikipedia

Andrzej Seweryn

 

 

Andrzej Teodor Seweryn (ur. 25 kwietnia 1946 w Heilbronn) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, dyrektor naczelny Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Przez Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego i Zbigniewa Zapasiewicza został w 1990 uznany za jednego z trzech największych polskich aktorów dramatycznych po 1965 (obok Piotra Fronczewskiego i Wojciecha Pszoniaka). Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1968), studiował na roku m.in. z Piotrem Fronczewskim. W listopadzie 1968 został aresztowany za produkcję i kolportaż ulotek skierowanych przeciwko interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. Został osadzony w tzw. więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie. Zwolnienie uzyskał na mocy amnestii z lipca 1969. W drugiej połowie lat 70. prowadził zbiórkę pieniędzy na rzecz Komitetu Obrony Robotników, był inwigilowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa PRL. 15 sierpnia 1968 zadebiutował jako aktor teatralny. Od tegoż roku do 1980 był członkiem zespołu aktorskiego Teatru Ateneum w Warszawie. W pierwszej połowie lat 70. wykładał na stołecznej PWST. Grywał w Teatrze Telewizji, większą rolę filmową otrzymał w 1970, gdy zagrał w Albumie polskim Jana Rybkowskiego. Wystąpił w wielu filmach Andrzeja Wajdy (Ziemia obiecana, Dyrygent, Pan Tadeusz, Zemsta), grał także m.in. u Agnieszki Holland, Stevena Spielberga, Jerzego Hoffmana i Jacka Bromskiego. W 1980 wyjechał do Francji, gdzie pozostał w związku z wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego. Został aktorem teatrów francuskich i kinowych produkcji filmowych. Zaangażowany – jako trzeci cudzoziemiec w historii teatru francuskiego – do jednego z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie Comédie-Française (1993). W 1995 został 493. socjetariuszem Komedii Francuskiej, a w 2013 socjetariuszem honorowym (fr. sociétaire honoraire). Był profesorem w École nationale supérieure des arts et techniques du théâtre w Lyonie oraz w Conservatoire national supérieur d’art dramatique (CNSAD) w Paryżu. W 2006 zadebiutował jako reżyser filmowy swoim obrazem Kto nigdy nie żył… z Michałem Żebrowskim w roli głównej. Na stałe do Polski powrócił w 2010 i zamieszkał w Warszawie. 1 stycznia 2011 objął stanowisko dyrektora Teatru Polskiego. W 2000 został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. Był mężem Bogusławy Blajfer (1970–1973), następnie Krystyny Jandy (1974–1979), z którą ma córkę Marię Seweryn, również aktorkę. Jego trzecią żoną była Laurence Bourdil (1982–1987), z którą ma syna Yanna, a czwartą Mireille Maalouf (1988–2012), z którą ma syna Maximiliena. Piątą żoną aktora w 2015 została Katarzyna Kubacka. Jego krewnym był Wojciech Seweryn. Wybrana filmografia: 1973: Dziewczyna i gołębie jako Stach, brat Edka / 1974: Ziemia obiecana jako Maks Baum / 1975: Noce i dnie jako Anzelm Ostrzeński, syn Michaliny i Daniela / 1976: Człowiek z marmuru jako lektor / 1979: Dyrygent jako Adam Pietryk / 1989: Rewolucja francuska jako Maximilien de Robespierre / 1993: Lista Schindlera jako Julian Scherner / 1999: Pan Tadeusz jako Sędzia Soplica / 1999: Ogniem i mieczem jako Jeremi Wiśniowiecki / 2000: Prymas. Trzy lata z tysiąca jako Stefan Wyszyński / 2010: Różyczka jako Adam Warczewski vel Janusz Wajner / 2012: Bitwa pod Wiedniem jako Jan Andrzej Morsztyn / 2012: Sęp jako prof. Reatorski / 2016: Ostatnia rodzina jako Zdzisław Beksiński / 2017: Ucho Prezesa jako Jarosław, wicepremier, minister szkolnictwa wyższego / 2020: Zieja jako ksiądz Jan Zieja / 2022: Królowa jako Sylwester Borkowski vel Bork. 

 źródło: wikipedia  

Alexander Van der Bellen

Alexander Van der Bellen (ur. 18 stycznia 1944 w Wiedniu) – austriacki polityk i ekonomista, posiadający również obywatelstwo estońskie. Profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego, poseł do Rady Narodowej, w latach 1997–2008 lider Zielonych – Zielonej Alternatywy, prezydent Austrii od 2017. W 1962 zdał egzamin maturalny w Akademisches Gymnasium w Innsbrucku. W 1966 został absolwentem ekonomii na Universität Innsbruck, a w 1970 uzyskał stopień doktora z ekonomii. Habilitował się w 1975 w zakresie nauk o finansach. W połowie lat 70. wstąpił do loży masońskiej w Innsbrucku. Publicznie tłumaczył, że zrezygnował z tej działalności po dziesięciu latach. Pracował jako nauczyciel akademicki m.in. w macierzystej uczelni, a także w berlińskim instytucie naukowym Wissenschaftszentrum Berlin. W 1980 objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Wiedeńskim, od 1990 do 1994 był dziekanem wydziału nauk społecznych i ekonomicznych. W 2009 przeszedł na emeryturę akademicką. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach austriackich Zielonych. Od 1994 do 2012 sprawował mandat posła do Rady Narodowej, od 1999 do 2008 przewodniczył klubowi poselskiemu swojego ugrupowania. W 1997 objął stanowisko rzecznika federalnego Zielonych – Zielonej Alternatywy, stając się tym samym liderem tej partii. Ustąpił z tej funkcji w 2008 po słabszym wyniku Zielonych w wyborach parlamentarnych, po czym został zastąpiony przez Evę Glawischnig. W 2012 zrezygnował z zasiadania w Radzie Narodowej, obejmując mandat radnego miejskiego w Wiedniu. W 2016 wystartował jako kandydat niezależny w wyborach prezydenckich. Poparcia udzieliło mu jego macierzyste ugrupowanie, które finansowo wsparło jego kampanię wyborczą. W pierwszej turze głosowania z 24 kwietnia 2016 zajął drugie miejsce z wynikiem około 21,3% głosów, przechodząc do drugiej tury wyborów. W drugiej turze głosowania z 23 maja 2016 pokonał Norberta Hofera z wynikiem 50,3% głosów. Planowane objęcie urzędu miało się odbyć 8 lipca 2016, jednak 1 lipca 2016 Trybunał Konstytucyjny nakazał powtórzenie drugiej tury wyborów. W powtórce drugiej tury głosowania z 4 grudnia 2016 Alexander Van der Bellen zdobył 53,8% głosów, tym samym wygrywając wybory. Zaprzysiężenie na urząd prezydenta odbyło się 26 stycznia 2017. W maju 2022 oficjalnie ogłosił, że będzie ubiegał się o reelekcję w wyborach prezydenckich zaplanowanych na ten sam rok. Został wybrany na drugą kadencję już w pierwszej turze głosowania z 9 października 2022, otrzymując 56,7% głosów. 

 źródło: wikipedia  

Doda

Doda, właśc. Dorota Aqualiteja Rabczewska (ur. 15 lutego 1984 w Ciechanowie) – polska piosenkarka wykonująca muzykę z pogranicza popu i rocka, autorka tekstów, producentka, aktorka i osobowość medialna. W latach 1998–2000 aktorka musicalowa teatru Buffo. W latach 2000–2006, a następnie 2014 i 2016–2019 wokalistka zespołu Virgin, z którym nagrała i wydała cztery albumy studyjne: Virgin (2002), Bimbo (2004), Ficca (2005) i Choni (2016). Z zespołem wypromowała m.in. przeboje „Znak pokoju” czy „Szansa”, za które otrzymali nagrody kolejno na festiwalu sopockim i Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, a także „Dżaga” i „2 bajki”. Od 2007 artystka solowa, wydała cztery albumy studyjne: Diamond Bitch (2007), 7 pokus głównych (2011), Dorota (2019) i Aquaria (2022). Pierwszy z nich promowany był m.in. singlem „Nie daj się”, który uzyskał tytuł „polskiego hitu lata 2008” na Sopot Hit Festiwalu. Trzy wydane przez nią płyty (solowo oraz z Virgin) dotarły na szczyt listy najchętniej kupowanych albumów w Polsce, natomiast dwie były notowane na liście najlepiej sprzedających się płyt w Europie publikowanej przez magazyn „Billboard”. Za sprzedaż swoich płyt i singli otrzymała jedną potrójnie platynową płytę, siedem platynowych i cztery złote. Laureatka dwóch Europejskich Nagród Muzycznych MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy, rekordowej liczby 12 statuetek Viva Comet Awards, w tym dla Artysty 10-lecia i za Przebój 10-lecia („Szansa”), trzech nagród Eska Music Awards, dwóch Superjedynek, pięciu Złotych Dziobów, dwóch nagród fotoreporterów i dziennikarzy na KFPP w Opolu, Telekamery i Platynowej Telekamery. Odznaczona medalem „Za zasługi dla Ciechanowa”. Wielokrotnie była uwzględniana w rankingach na najbardziej wpływowe Polki i najbardziej wpływowych Polaków oraz na liście najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu. W 2008 została uznana za jednego z dziesięciu najbardziej znanych Polaków przez CNN, a w 2010 czasopismo „Machina” ogłosiło ją jedną z 50 najlepszych polskich wokalistek. Pomiędzy projektami muzycznymi Doda m.in. była bohaterką dwóch programów typu reality show, zasiadła w jury kilku programów telewizyjnych, wzięła udział w trzech dużych kampaniach reklamowych, zagrała w filmie Pitbull. Ostatni pies oraz wyprodukowała film Dziewczyny z Dubaju. Czynnie angażuje się w akcje charytatywne i społeczne, za co wielokrotnie była nagradzana, m.in. tytułem Lidera Roku w Ochronie Zdrowia za działalność na rzecz chorych na białaczkę. W 2000 spośród setki kandydatek została wybrana wokalistką nowo powstałego zespołu Virgin. We wrześniu 2002 nakładem Universal Music Polska ukazał się debiutancki album grupy zatytułowany po prostu Virgin, który promowany był przez single „To ty” i „Mam tylko ciebie”. By wypromować debiutancki album zespołu, Doda wzięła udział w reality show Bar emitowanym na antenie telewizji Polsat. W maju 2004 ukazał się drugi album Virgin pt. Bimbo, który promowany był singlami „Dżaga”, „Kolejny raz” i „Nie zawiedź mnie”. W tym okresie Doda wzięła udział w kolejnej edycji programu Bar – Bar IV: Złoto dla zuchwałych. We wrześniu 2005 z zespołem wystąpiła podczas Sopot Festival 2005, na którym zostali nagrodzeni Słowikiem Publiczności za wykonanie piosenki „Znak pokoju” oraz interpretację utworu Kasi Sobczyk „O mnie się nie martw”. W październiku wydali trzeci album studyjny pt. Ficca. W maju 2006 premierę miał animowany film Asterix i wikingowie, w którym Doda wcieliła się w dubbingową rolę Abby. W czerwcu ukazała się reedycja płyty Ficca, na której znalazł się m.in. premierowy utwór „Szansa”. 1 stycznia 2007 założyciel zespołu Tomasz Lubert opublikował oświadczenie, w którym poinformował o zakończeniu działalności grupy i wyjaśnił, że powodem jej rozwiązania miały być różnice interesów oraz problemy w życiu prywatnym. Doda po zakończeniu współpracy z Virgin zapowiedziała wydanie albumu solowego, a także rozpoczęła kurs na prawo jazdy, który stacja TVN Turbo zarejestrowała na potrzeby programu Jazda z Dodą. 27 lipca wydała debiutancki, solowy album studyjny pt. Diamond Bitch, który zadebiutował na pierwszym miejscu listy sprzedaży płyt w Polsce i przebywał tam przez pięć tygodni z rzędu. We wrześniu 2008 pojawiła się w epizodycznej roli w komedii Krzysztofa Zanussiego Serce na dłoni. Jesienią, po raz drugi w karierze, zdobyła tytuł najlepszego polskiego wykonawcy w plebiscycie MTV Europe Music Awards jednak jako pierwszy Polak w historii zakwalifikowała się do finałowej piątki w kategorii Najlepszy europejski wykonawca. Na początku 2010 wzięła udział w nagraniu utworu „Muzyki moc”, który powstał z okazji 10-lecia stacji Viva Polska. W czerwcu 2010 opublikowała dwa premierowe utwory – „Bad Girls” i „My Way or No Way”, które zostały nagrane na jej album pt. The 7 Temptations (niewydana, anglojęzyczna wersja płyty 7 pokus głównych). W czerwcu ukazał się utwór „Twa energia”, który nagrała ze swoim sobowtórem – Dżagą. W październiku 2013 wydała singel „Wkręceni (High Life)” nagrany na potrzeby komedii Piotra Wereśniaka Wkręceni. W marcu miejsce miała również premiera koncertowego wydawnictwa Dody pt. Fly High Tour – Doda Live, składającego się z dysków CD i DVD. W listopadzie została zaproszona przez gitarzystę zespołu Guns N’ Roses Slasha do wspólnego wykonania utworu „Sweet Child O’ Mine” podczas koncertu z jego trasy World on Fire World Tour w łódzkiej hali Atlas Arena. W maju 2016 na scenie Teatru Imka odbyła się premiera spektaklu Słownik Ptaszków Polskich w reżyserii Krzysztofa Materny, w którym wcielała się w rolę Andżeliki. W sierpniu 2016 wraz z Lubertem reaktywowała zespół Virgin i zapowiedziała wydanie nowej płyty grupy. 10 listopada ukazał się ich album pt. Choni. W czerwcu 2017 Virgin wystąpił jako support przed koncertem zespołu Guns N’ Roses z trasy Not in This Lifetime... Tour, który odbył się na gdańskim stadionie Energa. W drugiej połowie października rozpoczęła pracę na planie filmu Pitbull. Ostatni pies (2018) w reżyserii Władysława Pasikowskiego, w którym wcieliła się w postać Miry; była również odpowiedzialna za produkcję filmu. W 2018 rozpoczęła pracę nad trzecim solowym albumem, który nagrała w hołdzie zmarłej babci. Wydawnictwo pt. Dorota złożyło się m.in. na nowe interpretacje jej ulubionych piosenek nagrane z orkiestrą symfoniczną. Pierwszy singel z płyty, „Nie wolno płakać”, ukazał się w grudniu 2018. Drugi singel z płyty, „Nie mam dokąd wracać”, ukazał się w lutym 2019. Latem tego roku zespół Virgin wyruszył w pożegnalną trasę koncertową, po zakończeniu której Doda postanowiła skupić się na solowej karierze. W lutym 2020 ogłosiła przerwę w działalności muzycznej na rzecz produkowania filmów. Pierwszym wyprodukowanym przez nią filmem były Dziewczyny z Dubaju w reżyserii Marii Sadowskiej, nad którymi pracowała latem tego roku. W grudniu 2021 wydała singel pt. „Fake Love”, zapowiadający jej czwarty solowy album studyjny. W maju 2022 na Polsat SuperHit Festiwalu zaprezentowała recital z okazji 20-lecia działalności artystycznej, podczas którego wykonała swoje największe przeboje, m.in. w duetach z Justyną Steczkowską, Michałem Wiśniewskim, Beatą Kozidrak i Dawidem Kwiatkowskim. W lipcu wydała utwór „Melodia ta”, będący kolejnym singlem zapowiadającym jej nową płytę. Jesienią była bohaterką reality show Doda. 12 kroków do miłości, który wyemitowała telewizja Polsat. 21 października wydała album pt. Aquaria. Dyskografia: Diamond Bitch (2007) / 7 pokus głównych (2011) / Dorota (2019) / Aquaria (2022). 

 źródło: wikipedia  

Bryan Adams

 

 

Bryan Guy Adams (ur. 5 listopada 1959 w Kingston) – kanadyjski piosenkarz, gitarzysta i autor piosenek. W roku 1975, mając szesnaście lat, Adams dołączył do zespołu Sweeney Todd, zastępując poprzedniego wokalistę, Clarka Perry’ego. Latem 1977 roku zespół wydał swój pierwszy i jedyny album, z Adamsem jako wokalistą – If Wishes Were Horses. Adams odszedł z zespołu jesienią i rozpoczął solową karierę. Mając 17 lat, Adams wysłał kilka swoich utworów do wytwórni A&M Records i mając lat osiemnaście podpisał z nimi kontrakt. Do tej pory wydał czternaście albumów. Niektóre z jego utworów napisanych w roku 1978 stały się później hitami, zwłaszcza I’m Ready (piosenka ta znalazła się na płycie Cuts Like a Knife) i Remember, która pojawiła się na pierwszym albumie. Obie piosenki były śpiewane przez innych artystów zanim jeszcze ukazał się pierwszy album Adamsa. Jego debiutancki album (zatytułowany po prostu Bryan Adams) ukazał się w lutym 1980 roku i był początkiem długoletniej współpracy Adamsa z twórcą piosenek Jimem Vallance’em. Poza piosenkami Remember i Wastin’ Time, album został nagrany w dniach 29 października – 29 listopada 1979 roku w Manta Studios w Toronto i był wspólną produkcją Adamsa i Vallance’a. Album w 1986 zdobył w Kanadzie status złotej płyty. Drugi album Adamsa, You Want It You Got It został nagrany w Nowym Jorku w przeciągu dwóch tygodni i był to pierwszy album Adamsa wyprodukowany przy współpracy Boba Clearmountaina. Wydany w roku 1981 album zawierały przebój Lonely Nights. Dopiero trzeci album, Cuts Like A Knife, wydany w lutym 1983 roku zawierał cztery przeboje, w tym utwór tytułowy. Kilka piosenek z tego albumu jest do dziś ulubionymi koncertowymi piosenkami Adamsa. Album Reckless został wydany w 25. urodziny Adamsa, 5 listopada 1984 roku. Sześć jego utworów stało się bardzo popularnych: Run to You, Summer of ’69, Heaven. W USA album ten zyskał status 5-krotnej platynowej płyty. Kolejny album, Into the Fire z roku 1987, także uzyskał status platynowej płyty. Był to ostatni album stworzony wspólnie przez Adamsa i Vallance’a, ale wiele ich wspólnych utworów znalazło się na płycie Waking up the Neighbours. Live! Live! Live! to zapis koncertu, który odbył się w Werchter w Belgii 3 lipca 1988 roku. Koncert ten był emitowany przez CBC w Kanadzie i MTV. Jednym z najbardziej udanych albumów Adamsa jest Waking up the Neighbours, wyprodukowany przez artystę i Roberta Lange’a. Album wydano we wrześniu 1991 roku. Poprzedzał go singel (Everything I Do) I Do It for You, który wykorzystano także w filmie Robin Hood: Książę złodziei. Piosenka ta w roku 1991 i 1992 znajdowała się na szczycie list przebojów. Następny album, zatytułowany był So Far So Good i promowany przez piosenkę „Please Forgive Me”, wolną rockową balladę. Zarówno singel, jak i płyta ukazały się w roku 1993. W tym samym roku Adams nagrał razem ze Stingiem i Rodem Stewartem do filmu Trzej muszkieterowie piosenkę „All for Love”. W latach 1996–1999 Adams co roku wydawał nową płytę: 18 til I Die ukazała się latem 1996 roku. Na płycie tej znajduje się przebój „Have You Ever Really Loved a Woman?”, nagrany razem z hiszpańskim gitarzystą Paco de Lucía na potrzeby filmu Don Juan De Marco. Ta piosenką przyniosła Adamsowi drugą nominację do Oskara. W związku z promocją płyty 9 lipca 1996 odbył się pierwszy koncert Bryana Adamsa w Polsce, który odbył się w katowickim „Spodku”. Album Unplugged wydano zimą 1997 roku, jesienią 1998 ukazał się On a Day Like Today, a w 1999 roku – The Best of Me (w USA w 2002). W tym czasie Adams nagrał też trzy duety: „Rock Steady” (z Bonnie Raitt), „I Finally Found Someone” (z Barbrą Streisand, za co był nominowany do Oskara) oraz „When You’re Gone” (z Melanie C). W 2000 roku odbył się drugi koncert Bryana Adamsa w Polsce podczas festiwalu w Sopocie. W roku 2001 ukazały się dwa filmy z koncertów – Live at the Budokan nagrany w Nippon Budokan w Tokio i Live at Slane Castle nagrany podczas koncertu u podnóża zamku Slane w 2000 roku. W maju 2002 ukazała się ścieżka dźwiękowa z filmu Mustang z Dzikiej Doliny, która zdobyła status złotej płyty w USA. W roku 2004 Adams wydał pierwszy od sześciu lat album studyjny Room Service. Rok później wydano Anthology – dwupłytowy album, zawierający największe przeboje artysty. Ukazała się też płyta DVD, Live in Lisbon. 17 marca 2008 roku wydany został kolejny album studyjny 11. Promowany jest przez singel „I Thought I’d Seen Everything”. Adams pracował nad ścieżką dźwiękową do filmu The Guardian – napisał i zaśpiewał piosenkę Never Let Go, która pojawiła się na końcu filmu. Adams jest także współautorem piosenki Never Gonna Break My Faith do filmu Bobby, którą wykonała Aretha Franklin i Mary J. Blige. Piosenka ta została nominowana do Złotych Globów 2007. W marcu 2008 została wydana jedenasta płyta studyjna, od czego wzięła swoją nazwę „11”. Piosenki na płycie, jak twierdzi wykonawca, zostały wykonane podczas trasy koncertowej w Europie. Podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Vancouver zaśpiewał piosenkę „Bang the Drum” razem z Nelly Furtado.

 źródło: wikipedia  

Gabriel Fleszar

 Gabriel Amadeusz Fleszar (ur. 27 września 1979 w Złotoryi) – polski muzyk, wokalista i autor tekstów. Członek zespołu Candida. W szkole podstawowej uczył się grać na fortepianie i gitarze, a w szkole średniej śpiewał w chórze Państwowego Liceum Muzycznego w Legnicy. Wygrał Ogólnopolskie Przesłuchania Wokalistów zorganizowane przez firmę Universal Music Polska. W nagrodę podpisał kilkuletni kontrakt fonograficzny. Był uczestnikiem pierwszej edycji programu TVP2 The Voice of Poland (2011) i jednym z jurorów drugiej edycji programu Polsatu Śpiewajmy razem. All Together Now (2019). 8 września 2018 wziął udział w jubileuszu Michała Wiśniewskiego. W 1998 wraz z przyjaciółmi założył grupę teatralną „300 Chwil Do Deja Vu”, z którą wystawił spektakl 4/4 nagrodzony na Festiwalu Teatrów Amatorskich w Legnicy. Zagrał główną rolę w filmie Sezon na leszcza w reżyserii Bogusława Lindy. 

 źródło: wikipedia  

Tomasz Dedek

 

Tomasz Michał Dedek (ur. 20 września 1957 w Rawie Mazowieckiej) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy. W 1979 zagrał w filmie Godzina „W” jako strzelec „Orzeł”, zyskując tą rolą dużą popularność. W 1981 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W tym samym roku został aktorem Teatru Ateneum w Warszawie. Dużą popularność przyniosła mu rola Jędruli Kossonia, męża Alutki w Rodzinie zastępczej. Obecnie występuje w filmach i serialach telewizyjnych. W 2021 wystąpił w teledysku do singla Maty „Szmata”. 4 listopada 2007 przyznał, że w latach 1977–1989 był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa. Wybrana filmografia: 1979: Godzina „W” jako strzelec „Orzeł” / 1982: Popielec jako Józuś Garstka / 1986: Zmiennicy jako „Pan Andrzej”, sutener / 1992: Żegnaj, Rockefeller jako sprzedawca / 1992: Psy jako Wawro, oficer SB / 1993: Lista Schindlera jako gestapowiec / 1994: Psy 2. Ostatnia krew jako Wawro, podwładny Bienia / 1996: Tajemnica Sagali jako uczestnik zjazdu / 1996: Nocne graffiti jako „Mały” / 1998: Złotopolscy jako policjant, kolega Wieśka Gabriela vel złodziej „Fantom” / 1999: Pan Tadeusz jako domownik Sędziego / 1999: Fuks jako „Baba”, ochroniarz Bagińskiego / 2000–2009: Rodzina zastępcza jako producent filmowy Jędrzej „Jędrula” Kossoń, sąsiad Kwiatkowskich / 2000–2001: Adam i Ewa jako policjant prowadzący dochodzenie w sprawie oszustw Milagros / 2001: Poranek kojota jako „Mały”, człowiek „Dzikiego” / 2006–2010: My Baby jako producent / 2008–2009: Teraz albo nigdy! jako redaktor naczelny „Afery”, szef Basi / 2012–2015: Prawo Agaty jako detektyw Pluciński / 2018–2019: Diagnoza jako Tadeusz Słowiński, były minister / 2020: Żeby nie było śladów jako generał Wojciech Jaruzelski / 2020: Nieobecni jako Marian Zachara, ojciec Filipa / 2021: Pitbull jako Andrzej Kolikowski ps. „Pershing” / od 2022: Przyjaciółki jako Hubert Laskowski.

 źródło: wikipedia  

Vito Bambino

 

 

Vito Bambino, właśc. Mateusz Wojciech Dopieralski (ur. 27 kwietnia 1988 w Katowicach) – niemiecki aktor filmowy i telewizyjny pochodzenia polskiego (ma podwójne obywatelstwo), a także polskojęzyczny piosenkarz, autor tekstów, kompozytor, producent muzyczny i wokalista zespołu Bitamina. Gdy miał dwa lata, wraz z rodzicami i starszą siostrą wyemigrował do Niemiec, osiedlając się w Leverkusen. W domu rozmawiano w języku polskim. Nazywa siebie „Europejczykiem”, równocześnie przyznaje się do swojej polskości. W 2012 ukończył niepubliczną szkołę Schule im Theater der Keller Köln w Kolonii. W 2003 zadebiutował na scenie Düsseldorfer Schauspielhaus w Düsseldorfie w sztuce Zamieszanie w krainie gier. W latach 2003–2009 wystąpił w spektaklach: Niezwykle smutna księżniczka jako smutny głupiec, Amelka, Bóbr i Król na dachu w roli bobra, Nihil novi jako Kopernikus, Król Maciuś Pierwszy w roli ministra oraz Faust i inni jako Mefisto. Następnie grał w przedstawieniach: Aladyn i cudowna lampa (2010) w Hessisches Landestheater w Marburgu, Śmierć Dantona (2010) w Düsseldorfer Schauspielhaus w Düsseldorfie, Wampirek (2011) jako protagonista 9-letni Anton Bohnsack, zafascynowany wampirami w Wuppertaler Bühnen w Wuppertalu, Skąpiec (2011) jako Kleant, jedyny syn tytułowego bohatera komedii Moliera w Theater der Keller w Deutz, Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? (2011) w Theater der Keller w Deutz i Nibelungi (2012) jako Giselher w Hessisches Landestheater w Marburgu. W 2011 otrzymał nagrodę teatralną młodych aktorów Puck w Kolonii. W 2012 po raz pierwszy trafił na mały ekran w roli Felixa Reisingera w jednym z odcinków serialu kryminalnego ZDF SOKO Köln. Wkrótce regularnie brał udział w niemieckich produkcjach telewizyjnych, w tym Kobra – oddział specjalny (2017) i Tatort (2018). Debiutował na kinowym ekranie w komediodramacie Die Kleinen und die Bösen (2015) u boku Petera Kurtha. W melodramacie Fucking Berlin (2016) został obsadzony w roli nieodpowiedzialnego Ladji. Jak sam twierdzi w wywiadach, początek swojej drogi muzycznej datuje na rok 2003. Popularność zyskał dzięki utworowi „Dom” wykonywanemu z zespołem Bitamina. Występuje także jako wokalista solowy, 24 września 2020 wydał debiutancki album pt. Poczekalnia. W 2021 roku współprowadził audycję muzyczną „Tłusty Czwartek” emitowaną w radiowej Czwórce. W sierpniu 2021 wziął udział w akcji promocyjnej „Wszystko mi mówi” Tymbarku. W ramach tego przedsięwzięcia wraz z Sanah, zespołem Kwiat Jabłoni i Arturem Rojkiem nagrali teledysk, w którym śpiewają swoje wersje utworu Skaldów pt. „Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał”. Muzycznie współpracował z artystami takimi, jak Dawid Podsiadło, Daria Zawiałow, Envee, Jan-rapowanie, Kaśka Sochacka, Kubi Producent, Natalia Szroeder, Paulina Przybysz, Pham, Rasmentalism, Sanah, Seven Phoenix, Quebonafide, PRO8L3M i VNM. 

 źródło: wikipedia