Jerzy Szczakiel

Jerzy Szczakiel (ur. 28 stycznia 1949 w Grudzicach) – polski żużlowiec, pierwszy polski indywidualny mistrz świata, wychowanek Kolejarza Opole. Rok 1971 był jednym z najlepszych w karierze Jerzego Szczakiela. 11 lipca 1971 na Stadionie Miejskim w Rybniku wraz z Andrzejem Wyglendą zdobył mistrzostwo świata par, na tym samym stadionie zdobył indywidualne wicemistrzostwo Polski oraz zadebiutował w finale indywidualnych mistrzostw świata w szwedzkim Göteborgu, które zakończył na 15. miejscu bez zdobyczy punktowej, a także zajął 3. miejsce w Turnieju o Złoty Kask oraz 2. miejsce w Memoriale Alfreda Smoczyka. Rok później, w 1972 w Lesznie został młodzieżowym indywidualnym wicemistrzem Polski. 2 września 1973 na Stadionie Śląskim w Chorzowie Jerzy Szczakiel odniósł swój największy sukces w karierze żużlowej – 20 biegach finału indywidualnych mistrzostw świata 1973 z 13 punktami niespodziewanie prowadził w tabeli wraz legendarnym nowozelandzkim żużlowcem Ivanem Maugerem, w związku z czym o rozstrzygnięciu finałowego turnieju zdecydował dodatkowy bieg, w którym niemiecki sędzia Georg Traunspurger zbyt szybko puścił taśmę i na starcie Ivan Mauger „zaspał”, jednak na drugim łuku drugiego okrążenia zbliżył się do Jerzego Szczakiela i zaatakował go od wewnętrznej. Jednak zaliczył upadek i pomimo, iż leżał na torze (wokół niego znajdowało się kilka osób z obsługi technicznej), Jerzy Szczakiel kontynuował bieg i objechał ostatnie dwa okrążenia i po tych niecodziennych okolicznościach, Jerzy Szczakiel został pierwszym polskim indywidualnym mistrzem świata (w 2010 sukces Jerzego Szczakiela powtórzył Tomasz Gollob). Sukces ten dał Jerzemu Szczakielowi 3. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego w 1973, w którym zdobył 753 552 głosy. Potem Jerzy Szczakiel już nie odnosił większych sukcesów, poza brązowym medalem drużynowych mistrzostw świata w 1974 na Stadionie Śląskim w Chorzowie wraz z Janem Muchą, Zenonem Plechem i Andrzejem Jurczyńskim, drugim miejscem Turnieju o Puchar Rybnickiego Okręgu Węglowego 1974 oraz zwycięstwem w Turnieju o Łańcuch Herbowy Miasta Ostrowa Wielkopolskiego 1975. Karierę zakończył w 1979.

źródło: wikipedia