Arturs Krišjānis Kariņš (ur. 13 grudnia 1964 w Wilmington) – łotewski przedsiębiorca, filolog i polityk, posiadający również obywatelstwo amerykańskie. Minister gospodarki (2004–2006), poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji, deputowany krajowy, od 2019 premier Łotwy, lider ugrupowania Nowa Jedność.
źródło: wikipedia
.jpg)
Olga Maria Bołądź (ur. 29 lutego 1984 w Toruniu) – polska aktorka filmowa i teatralna, reżyser. Pochodzi z rodziny budowlańców. Wychowywała się na Wrzosach w Toruniu, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej. Naukę kontynuowała w liceum humanistycznym. Biegle komunikuje się w językach: angielskim, włoskim i hiszpańskim, uczyła się także języka rosyjskiego. W 2007 ukończyła studia na PWST w Krakowie. Jej autorytetem aktorskim był Jan Peszek. W trakcie ostatniego roku studiów złożyła podanie o półroczne stypendium na wyjazd do Barcelony, gdzie zagrała w przedstawieniu dyplomowym Dell Arte no es trista. Następnie studiowała na Stella Adler Academy of Acting and Theatre w Los Angeles. Występowała na deskach Narodowego Starego Teatru, warszawskiego Teatru „Polonia”. W Barcelonie grała po hiszpańsku. W 2010 uczestniczyła w 11. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami, w parze z Łukaszem Czarneckim zajęła czwarte miejsce. W 2012 zagrała postać Agaty Mróz-Olszewskiej w filmie biograficznym Nad życie. Kilka filmów z udziałem Bołądź zyskało międzynarodowe uznanie. Na 7. Festiwalu Filmów Polskich „Wisła” w Moskwie (15–22 maja 2014), Swietłogorsku (12–15 czerwca) i innych miastach Rosji sala kina wypełniła się po brzegi publicznością dla której rozpoczął się pokaz filmów Dziewczyna z szafy i Nad życie, w których aktorka zagrała główną rolę. W 2020 zadebiutowała jako reżyserka filmem Alicja i żabka. Wybrana filmografia: 2008 Teraz albo nigdy! / 2009 Dzieci Ireny Sendlerowej / 2009 - 2014 Czas honoru / 2012 Na krawędzi / 2014 Lekarze / 2014 Służby specjalne / 2015 Skazane / 2017 Botoks / 2018 Kobiety mafii / 2019 - 2021 Chyłka / 2022 Miłość na pierwszą stronę / 2023 Wyrwa.
źródło: wikipedia
Mariusz Łukasz Wlazły (ur. 4 sierpnia 1983 w Wieluniu) – polski siatkarz, grający na pozycji atakującego; reprezentant Polski. W sezonie 2012/13 wystawiany w Skrze Bełchatów na pozycji przyjmującego. W 2022 podczas Gali został siatkarzem 20-lecia Polskiej Ligi Siatkówki. Ukończył Szkołę Podstawową nr 2, a następnie technikum budowy dróg i mostów kołowych w Zespole Szkół Budowlanych w Wieluniu. Pierwszą dyscypliną sportową, którą uprawiał, było pływanie. Jego pierwszym nauczycielem i trenerem był Leszek Pałyga. Był podstawowym zawodnikiem reprezentacji juniorów, która w 2003 sięgnęła po tytuł mistrza świata juniorów. W kadrze seniorskiej zadebiutował 20 maja 2005 w wygranym 3:0 meczu ze Słowacją. W 2006 na mistrzostwach świata w Japonii zdobył wraz z drużyną narodową wicemistrzostwo świata. Został wybrany do trójki najlepszych siatkarzy mistrzostw, obok Giby i Mateja Kazijskiego. 21 września 2014, wraz z reprezentacją Polski, wywalczył złoty medal Mistrzostw Świata 2014. Na tym turnieju został uznany za najbardziej wartościowego zawodnika (MVP), a także za najlepszego atakującego. Tego samego dnia ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej. Od sezonu 2008/2009 do sezonu 2019/2020 był kapitanem Skry Bełchatów. Bierze czynny udział w akcjach społeczno-charytatywnych, współpracuje m.in. z fundacjami "Herosi", "Możesz" i "Dr. Clown". Jest również prezesem własnej fundacji, powstałej z myślą o dzieciach, które chcą uprawiać sport. W 2016 otrzymał Medal Świętego Brata Alberta za wspieranie osób niepełnosprawnych. Od 2011 jest studentem Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Opolu. Od 2021 jest studentem Uniwersytetu Gdańskiego. 2 kwietnia 2023 roku po ostatnim meczu ligowym fazy zasadniczej z Projektem Warszawa poinformował, że kończy karierę klubową po sezonie 2022/2023. Od sezonu 2023/2024 będzie koordynatorem przygotowania psychologicznego w Treflu Gdańsk.
źródło: wikipedia
źródło: wikipedia
Marcin Przemysław Lewandowski (ur. 13 czerwca 1987 w Szczecinie) – polski lekkoatleta, specjalizujący się w biegach średnich, brązowy medalista mistrzostw świata z katarskiej Dohy na dystansie 1500 m, żołnierz zawodowy Wojska Polskiego. Karierę sportową zaczynał w 2002 jako zawodnik niezrzeszony. Przez pierwsze lata kariery biegacz, trenowany przez swego brata, startował w barwach klubu Błękitni Osowa Sień. Od 2005 był zawodnikiem Ósemki Police, a od lipca 2010 broni barw Zawiszy Bydgoszcz. Absolwent wychowania fizycznego na Uniwersytecie Szczecińskim (temat pracy magisterskiej: Roczny cykl przygotowań Marcina Lewandowskiego na dystansie 800 metrów). Jedenastokrotny medalista mistrzostw Polski seniorów ma w dorobku pięć złotych medali w biegu na 1500 m (Szczecin 2008, Bielsko-Biała 2010, Szczecin 2014, Bydgoszcz 2016) i Radom 2019) srebro na tym dystansie (Toruń 2013) oraz trzy złota (Bydgoszcz 2011, Bydgoszcz 2016), Lublin 2018) i trzy srebra (Poznań 2007, Szczecin 2014 oraz Kraków 2015) w biegu na 800 m, a także srebro w biegu przełajowym (Żagań 2016). Medalista halowych mistrzostw Polski. Stawał na podium juniorskich mistrzostw kraju oraz mistrzostw Polski w biegach przełajowych.
źródło: wikipedia
Dominika Gwit-Dunaszewska (ur. 22 czerwca 1988 w Gdyni) – polska aktorka, dziennikarka i osobowość medialna. Jest absolwentką szkoły aktorskiej Lart Studio w Krakowie. Studiowała dziennikarstwo na Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie i uczyła się na Wydziale Kulturoznawstwa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. W grudniu 2012 zdała aktorski egzamin eksternistyczny w Związku Artystów Scen Polskich. Wystąpiła w kilku spektaklach Teatru Muzycznego Junior w Gdyni, m.in. zagrała Papugę w musicalu Szach i Papuga. Jako aktorka telewizyjna zadebiutowała występami w serialach paradokumentalnych, m.in. w W11 – Wydział Śledczy. W okresie studiów dorabiała, pracując w salonie Empik w Galerii Mokotów. W 2006 zagrała epizodyczną rolę w serialu Samo Życie. W 2009 premierę miał film Katarzyny Rosłaniec Galerianki, w którym zagrała jedną z głównych ról i który zapewnił jej rozpoznawalność. Występowała na deskach Teatru Muzycznego w Gdyni, m.in. w roli bankierki w spektaklu Mały Książę oraz w głównej roli w musicalu Szach i Papuga. W latach 2010–2014 była dziennikarką Polskiej Agencji Prasowej, pracowała w redakcji lifestyle’owej – PAP Life. W 2013 brała udział w kampanii Społecznego Komitetu ds. AIDS „Kończ bez strachu” promującej bezpieczny seks. Kontynuowała karierę aktorską, grając drugoplanową rolę „Grubej” w serialu TVN w Przepis na życie (2011–2013). W latach 2014–2016 pracowała w agencji PR ZaZa Media, pełniąc funkcję specjalisty ds. public relations. Grała także dziennikarkę w serialu Singielka (2015–2016). Powszechne zainteresowanie mediów wzbudziła jej metamorfoza, najpierw utrata 50 kg, a później przytycie 25 kg. Dzięki swojej przemianie fizycznej zwyciężyła w plebiscycie Plejada Top Ten w kategorii metamorfoza roku. Została ambasadorką kampanii edukacyjno-informacyjnej „Jem drugie śniadanie”. Od marca 2015 do stycznia 2016 prowadziła cykl Odważ(e)ni w programie Dzień dobry TVN, w którym rozmawiała z osobami, które osiągnęły sukces w odchudzaniu, a w lutym 2016 została felietonistką portalu cosmopolitan.pl. 27 kwietnia 2016, nakładem wydawnictwa Muza, wyszła jej pierwsza książka pt. „Moja droga do nowego życia”, w której opisała swoje problemy z nadwagą. W tym samym roku była nominowana do Gwiazdy Plejady w kategorii „osobowość roku”. Od 2017 związana jest z Teatrem „Fabryka Marzeń” Kamili Polak, który swoje tytuły prezentuje podczas ogólnopolskich tras. W tym samym roku wzięła udział w siódmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, wcześniej trzykrotnie odrzuciła propozycję udziału w programie. Wybrana filmografia: 2006: Samo życie jako wychowanka Domu Dziecka w Warszawie / 2009: Galerianki jako Kaja / 2013–2014: Na Wspólnej jako Eliza / 2011–2013: Przepis na życie jako Zosia „Gruba”, przyjaciółka Mani / 2012–2014: Na dobre i na złe jako Laura / 2015–2016: Singielka jako Gośka Lange / 2018–2019: Za marzenia jako Paulina Pyzal „Pyza” / 2021: Gierek jako sekretarka Gierka / 2022: Miłość na pierwszą stronę jako strażniczka na komisariacie.
źródło: wikipedia
Grzegorz Jerzy Turnau (ur. 31 lipca 1967 w Krakowie) – polski wokalista, pianista, aranżer, kompozytor i poeta, wykonawca poezji śpiewanej; od 2016 kierownik muzyczny Teatru Lalka w Warszawie. W swojej twórczości często nawiązuje do muzyki jazzowej, smoothjazzowej, a także do dokonań Marka Grechuty i Jana Kantego Pawluśkiewicza. Podczas większości koncertów główne miejsce wśród instrumentów zajmuje fortepian, na którym gra Turnau. Jest laureatem licznych nagród, m.in.: dziewięciu Fryderyków, dwóch Wiktorów, Grand Prix Festiwalu w Opolu. Otrzymał medal Gloria Artis i Złoty Krzyż Zasługi. W 2016 został laureatem Nagrody Miasta Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki. W latach 1973–1980 uczył się grać na fortepianie w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I stopnia im. Ignacego Paderewskiego w Krakowie. W 1980 wyjechał na rok uczyć się w Bedford, skąd powrócił i ukończył V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. Następnie studiował filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie piosenką „Znów wędrujemy” (do wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego), będąc jeszcze uczniem III klasy liceum. Zdobył pierwszą nagrodę, a dzięki niej trafił do Piwnicy pod Baranami, zaproszony przez Piotra Skrzyneckiego. W latach młodości często jeździł do swoich dziadków do Inowrocławia, później zaczął organizować tam cykliczne koncerty pt. Inowrocławska Noc Solannowa z udziałem swoim i zaproszonych przez siebie artystów. W 1995 za wykonanie utworu „Natężenie świadomości” zdobył drugą nagrodę na 32. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Rok później za wykonanie utworu „Bracka” otrzymał Grand Prix im. Karola Musioła na 33. edycji festiwalu. W 1997 wystąpił z utworem „Deus ex machina” w koncercie „Zielono mi” dedykowanym pamięci Agnieszki Osieckiej podczas 34. KFPP w Opolu. W 2005 wydał album pt. 11:11. W 2007 za wydany rok wcześniej album pt. Historia pewnej podróży otrzymał nagrodę w kategorii „płyta literacka” na 44. KFPP w Opolu. Jego córka Antonina (ur. 20 maja 1988) jest od września 2015 żoną Marka Kondrata, para w 2018 doczekała się córki, Heleny. Jest współwłaścicielem winnicy w Baniewicach (powiat gryfiński, województwo zachodniopomorskie). Do bardziej znanych utworów artysty należą m.in.: „Znów wędrujemy”, „Naprawdę nie dzieje się nic”, „Cichosza”, „Między ciszą a ciszą”, „Pamięć”, „Bracka”, „To tu, to tam”, „Tutaj jestem” (sł. Michał Zabłocki), „Wiem” (sł. Andrzej Poniedzielski), „Liryka, liryka” (sł. Konstanty Ildefons Gałczyński), „Kawałek cienia” (sł. Grzegorz Turnau), „Leniwa głowa” (sł. Wiesław Dymny), „O, Kutno!” (sł. Jeremi Przybora), „Bombonierka” (duet z Barbarą Stępniak-Wilk, sł. Basia Stępniak-Wilk, muz. Aleksander Brzeziński). Grzegorz Turnau współpracował między innymi z takimi artystami, jak: Ewa Małas-Godlewska, Anna Maria Jopek, Dorota Miśkiewicz, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Zbigniew Preisner, Jacek Wójcicki, Beata Rybotycka, Andrzej Sikorowski, Stanisław Soyka, Aleksander Glondys, Justyna Steczkowska, Magda Umer, Ola Maurer czy Wojciech Waglewski. Artysta jest również kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej (m.in. do filmu Zakochany Anioł). Ponadto Grzegorz Turnau współpracuje z aktorami: Wojciechem Malajkatem oraz Zbigniewem Zamachowskim. W swoich piosenkach Turnau wykorzystuje teksty czołowych polskich poetów XX wieku (najczęściej: Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Jana Brzechwy, Bolesława Leśmiana, Zbigniewa Herberta, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego), twórców współcześnie żyjących (głównie Michała Zabłockiego oraz Leszka Aleksandra Moczulskiego, ale również Ewy Lipskiej, Jarosława Kiliana czy też Michała Rusinka). Znaczną część piosenek stanowią utwory pisane do własnych tekstów (m.in.: „Kawałek cienia”, „Pamięć”, „Kino Bałtyk”, „Nawet”, „Ultima Thule”, „11:11”, „Na młodość”, „Zanim...”, „Było kiedyś między nami”, „Pianista i ja”, „Fabryka klamek”). Spośród autorów zagranicznych Turnau kilkakrotnie sięgał do wierszy E.E. Cummingsa („Wiwat słodka Miłość”, „Jeśli szukasz prawd”, „Gdy kwitnie żonkil” – wszystkie w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka). Ponadto, na jego płycie Fabryka Klamek z 2010 roku znalazł się utwór „Sonet LX” do tekstu Williama Shakespeare’a. W dyskografii Grzegorza Turnaua znajdują się dwie płyty poświęcone twórczości innych artystów: Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego z Kabaretu Starszych Panów („Cafe Sułtan”) oraz Marka Grechuty („Historia Pewnej Podróży”). W pierwszą rocznicę śmierci Grzegorza Ciechowskiego wykonał wraz ze swoim zespołem utwór Ciechowskiego – „Śmierć na pięć”.
źródło: wikipedia
Marcin Rozynek (ur. 16 maja 1971 w Żywcu) – polski piosenkarz rockowy, autor piosenek i producent muzyczny. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Lesznie, a następnie prawo na Uniwersytecie Wrocławskim. Muzyczną działalność rozpoczął w 1989, działając w zespole Esther. Następnie, w 1992 związał się z grupą Książę i Esther. Rok później został wokalistą zespołu Atmosphere. W 1994 zdobyli drugą nagrodę na Mokotowskiej Jesieni Muzycznej w Warszawie. W 1996 wygrali w konkursie Marlboro Rock In. W 1997 wydali debiutancki album studyjny, zatytułowany Atmosphere. Po premierze płyty zostali uznani „debiutem roku” przez czytelników miesięcznika „Tylko Rock”, a także zdobyli nominacje do nagrody „Fryderyka” w kategorii „debiut roku”. W 1999 wydali drugi album pt. Europa naftowa. W 2000 poznał Grzegorza Ciechowskiego, który podjął się produkcji jego pierwszego, solowego albumu studyjnego pt. Księga urodzaju, który ukazał się 12 maja 2003. Płytę promował m.in. singlem „Siłacz”, który stał się ogólnopolskim przebojem. W październiku 2004 wydał drugi album pt. Następny będziesz ty. Na płycie umieścił m.in. singiel „Nick of Time”, z którym zajął trzecie miejsce w finale Krajowych Eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji 2004. Również w 2004 zdobył „Fryderyka” w kategorii „wokalista roku”, Superjedynkę na 41. KFPP w Opolu oraz Nagrodę Muzyczną Eski w kategorii „artysta roku”. We wrześniu 2006 wydał trzeci solowy album pt. On-Off, który promował m.in. singlem „O takich jak ja i ty”. Za teledysk do piosenki był nominowany do nagrody Yach Film. 9 lutego 2009 wydał czwarty album pt. Ubieranie do snu, a 25 września 2012 – płytę pt. Second Hand. W czerwcu 2019 był jedną z gwiazd koncertu „Nie pytaj o Polskę – #30LatWolności” w ramach 56. KFPP w Opolu.
źródło: wikipedia
Eleni (odpowiednikiem imienia w języku polskim jest Helena), właściwie Helena Dzoka ub Helena Tzoka (gr. Ελένη Τζόκα) z domu Milopoulu (gr. Μυλοπούλου) (ur. 27 kwietnia 1956 w Bielawie) – polska piosenkarka pochodzenia greckiego, autorka tekstów i kompozytorka. Swoje utwory wykonuje w trzech językach: polskim, greckim i angielskim. Pierwszy album w formacie płyty winylowej Po słonecznej stronie życia nagrała z Prometheusem w 1977 roku. Artystka śpiewała piosenkę w czołówce polskiej wersji serialu Bouli i Pinokio. Debiutancki solowy album studyjny wydała w 1980: Ty – jak niebo, ja – jak obłok. Już w 1985 została wybrana w plebiscycie muzycznym tygodnika „Panorama” na najpopularniejszego w roku 1985. Była 3. w dwóch kategoriach: piosenkarz roku (pop-and-disco) oraz przebój roku (pop-and-disco) za piosenkę „Imienia Twego nie chcę znać”. 20 stycznia 1994 Eleni spotkała tragedia rodzinna, straciła jedyną córkę – 17-letnią Afrodytę (ur. 26 sierpnia 1976) – zastrzeloną przez 21-letniego Piotra Gruchota, byłego partnera dziewczyny, który nie mógł pogodzić się z ich rozstaniem. 1 marca 2004 r. odebrała Medal Świętego Brata Alberta za wspieranie osób niepełnosprawnych. 1 lutego 2006, z okazji 30-lecia pracy artystycznej, Eleni wydała książkę Nic miłości nie pokona (wyd. Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2006). Książka jest rozmową z o. Robertem Mirosławem Łukaszukiem z biura prasowego klasztoru jasnogórskiego o jej życiu, miłości, cierpieniu i rozmowach z Bogiem. Od 2018 roku prowadziła kanał YouTube, który do kwietnia 2021 zdobył ponad 13 tysięcy subskrybentów i ponad milion wyświetleń. Został on jednak usunięty „z uwagi na zagrażające niebezpieczeństwo” wraz z ponad setką teledysków. 22 maja 2022 Eleni założyła drugi kanał.
źródło: wikipedia