Honorata Witańska

 

Honorata Witańska (ur. 14 grudnia 1984 w Tychach) – polska aktorka telewizyjna, aktorka teatralna. Uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. Cypriana Kamila Norwida w Tychach. W 2008 uzyskała dyplom w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Od 2009 występuje w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Jej ważniejsze role teatralne to Najzwyklejszy Cud i Arkadia (2007) w PWST w Krakowie oraz Symptoms I Akropolis (2008) w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. W latach 2007–2018 występowała w serialu Barwy szczęścia w roli Magdy Zwoleńskiej. W latach 2016–2018 grała w serialu Policjantki i policjanci wcielając się w postać aspirant sztabowej Karoliny Rachwał. Wybrana filmografia: 2007–2018: Barwy szczęścia – Magda Zwoleńska / 2014: Na dobre i na złe – Weronika Soszka / 2016–2018: Policjantki i policjanci – podkomisarz Karolina Rachwał / 2016: Sprawiedliwi – Wydział Kryminalny – aspirant sztabowy Karolina Rachwał / 2019–2020: Blondynka – Jagna Edelwajs, przyjaciółka Sylwii / 2020: Lombard. Życie pod zastaw - Honorata Witańska / od 2020: Pierwsza miłość – pedagog Marta Andruszkiewicz.

źródło: wikipedia   

Krzysztof Jaryczewski

Krzysztof Jary Jaryczewski (ur. 21 lutego 1960 w Warszawie) – polski muzyk rockowy, kompozytor, autor tekstów, współzałożyciel i pierwszy wokalista zespołu Oddział Zamknięty. Lider formacji Jary Oddział Zamknięty stanowiącej jego osobną kontynuację. W 1979 roku wraz z perkusistą Jarosławem Szlagowskim rozpoczął poszukiwania muzyków do nowego zespołu, do którego zaprosił gitarzystę Wojciecha Łuczaja-Pogorzelskiego i basistę Pawła Mścisławskiego. Formacja przyjęła nazwę Oddział Zamknięty. Jaryczewski pełnił rolę wokalisty, a także gitarzysty rytmicznego do momentu pojawienia się w zespole Włodzimierza Kani. Jako wokalista, nagrał z Oddziałem Zamkniętym dwa albumy. Na początku 1985 roku jego karierę przerwała choroba spowodowana nadużywaniem narkotyków i alkoholu. Muzyk doznał paraliżu strun głosowych, na skutek czego stracił głos na kilka lat. Opuścił zespół u szczytu popularności. Wielokrotnie namawiany przez Wojciecha Łuczaja-Pogorzelskiego nie zdecydował się na powrót do zespołu w 1986 roku w roli gitarzysty. W 1988 roku grał z Piotrem Ożerskim i Jerzym Wawrzyniakiem w formacji Coś za. W 1991 roku założył grupę Jary Band. Zespół zadebiutował tego samego roku wraz z wydaniem płyty pt. Ogniste miecze. W 1996 nagrał z grupą dwa utwory na składankę różnych wykonawców pt. Dekadencja. Wkrótce po jej wydaniu nastąpiła przerwa w działalności zespołu, co było spowodowane dalszym leczeniem Jaryczewskiego. W 1999 wziął udział w jubileuszowym koncercie Oddziału Zamkniętego z okazji 20-lecia. Wykonał m.in. utwory "Obudź się" i "Świat rad". W marcu 2009 roku ukazała się bluesowa płyta jego nowego zespołu Exces pod tytułem Ex. Na płycie znalazło się 12 utworów, a wśród nich m.in. nowa wersja przeboju Oddziału Zamkniętego Ten wasz świat. W 2012 roku ukazała się płyta Trudno powiedzieć Jary Band, w składzie: Andrzej Potęga (gitara basowa, śpiew), Marek Tymkoff (gitara, śpiew), Witek Albiński (perkusja). W 2013 roku utworzył projekt o nazwie Jary Oddział Zamknięty (początkowo działający pod nazwami: Jaryczewski OZ, Jary OZ). W składzie zespołu znaleźli się: Zbyszek Bieniak, Krzysztof Zawadka, Andrzej Potęga i Michał Kłopocki. Debiutancki album formacji zatytułowany Jary OZ – Krzysztof Jaryczewski ukazał się w 2016 roku. 10 listopada 2016 roku muzyk zgłosił wniosek do Urzędu Patentowego RP o rejestrację znaków towarowych "Oddział Zamknięty" i "Jary Oddział Zamknięty". Wnioski ujawniono 28 listopada 2016. Artysta w wywiadzie dla portalu laikat.pl wyznał, że grupa Jary Oddział Zamknięty jest dla niego kontynuacją "pierwszego Oddziału Zamkniętego", ponieważ w zespole są dwaj muzycy dawnego składu, co było powodem by grać pod taką nazwą. W rozmowie tej muzyk wykluczył możliwość zejścia się z Oddziałem Zamkniętym. Od września 2018 do kwietnia 2019 był jednym z jurorów nowego talent-show telewizji Polsat – Śpiewajmy razem. All Together Now. Pod koniec 2018 roku muzyk został zaproszony do nagrania kolędy Przybieżeli do Betlejem w aranżacji zespołu Kombi. Wystąpił również w teledysku sygnowanym szyldem Kombi i Przyjaciele. 

źródło: wikipedia    

Przemysław Cypryański

Przemysław Cypryański (ur. 2 sierpnia 1981 we Wrześni) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Ma trzy siostry i dwóch braci. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Marzeninie i Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza we Wrześni. W młodości brał udział w kursie tańca nowoczesnego. Studiował informatykę na Wydziale Informatyki Uniwersytetu Warszawskiego, następnie rozpoczął studia na kierunku Społecznej Psychologii Informatyki i Komunikacji. Chcąc dorobić, w trakcie studiów pracował w jednym ze stołecznych fast foodów oraz grywał w reklamach, m.in. pasty Blend-a-med. Po występie w kilku spotach reklamowych podjął naukę w Studium Aktorskim przy Teatrze Żydowskim w Warszawie. W 2005 debiutował jako aktor w telenoweli TVP1 Klan, w której przez pół roku odgrywał postać Kostka. W 2006 wystąpił w musicalu Skrzypek na dachu na scenie Teatru Żydowskiego w Warszawie oraz podłożył głos tytułowemu bohaterowi filmu fabularnego Alex Rider: Misja Stormbreaker. Ogólnopolską rozpoznawalność przyniosła mu rola Jakuba Ziobra w serialu TVP2 M jak miłość (2006–2012). W tym okresie media określały go mianem „polskiego Jamesa Deana”. Jesienią 2006 uczestniczył w czwartej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. W 2007 zadebiutował na wielkim ekranie rolą Marka w komedii romantycznej Ryszarda Zatorskiego Dlaczego nie!. W 2008 zdał egzamin aktorski przed Związkiem Artystów Scen Polskich, skutkiem czego uzyskał tytuł i uprawnienia aktora zawodowego. Następnie zagrał w filmach: Mariusza Malca Jeszcze raz (2008), Pawła Chochlewa Tajemnica Westerplatte (2009) i Anny Pluteckiej-Mesjasz Nad życie (2012). Ponadto zagrał drugoplanowe bądź epizodyczne role w serialach, takich jak Szpilki na Giewoncie (2011), 2XL (2013), Przyjaciółki (2014–2016), Na noże (2016), Barwy szczęścia (2016–2017) czy O mnie się nie martw (2017–2018). W 2015 użyczył głosu Jakubowi w filmie Alicja – dziewczyna Wszechświat oraz uczestniczył w programie Polsatu Celebrity Splash!. W 2020 brał udział w drugiej edycji programu TVP2 Dance Dance Dance. Udziela się charytatywnie. Od 2014 współpracuje z akcją „Pomoc mierzona kilometrami” T-Mobile Polska. Wybrana filmografia: 2002: Klan – Kostek, kolega Oli Lubicz / 2006-2012: M jak miłość – Kuba Ziober / 2007: Dlaczego nie! – Marek, kolega Małgosi / 2009: Plebania (serial telewizyjny) / 2011: Szpilki na Giewoncie – Tom Ladowski / 2012: Komisarz Alex – Romek Kalita / 2014: Przyjaciółki – Mariusz / 2016: Na dobre i na złe – dziennikarz Waldek / 2016-2017: Barwy szczęścia – Jacek Madejski / 2017-2018: O mnie się nie martw – pilot Mariusz Rybicki / 2020: Komisarz Alex – Adam Rychter / od 2020: Pierwsza miłość – strażak Marcin Zabawa / 2021: Święty – ksiądz Marek / 2021: Ojciec Mateusz – mecenas Szydłowski. 

źródło: wikipedia    

Dariusz Goździak

 

Dariusz Goździak (ur. 6 grudnia 1962 w Sulęcinie) – polski pięcioboista nowoczesny, złoty medalista olimpijski. W 1981 ukończył liceum ogólnokształcącego, później został absolwentem dwuletniego studium medycznego w Zielonej Górze w zawodzie technik fizjoterapeuta. W trakcie kariery sportowej był zawodnikiem Lumelu Drzonków Zielona Góra (1978–1994), jego trenerem w reprezentacji był Zbigniew Pacelt. W 1989 uzyskał w sztafecie brązowy medal na mistrzostwach Europy. W 1990 wywalczył 3. miejsce w drużynie na mistrzostwach świata, a w 1991 na tych samych zawodach zdobył dwa srebrne medale (w drużynie i w sztafecie). W 1992 wystartował na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie. Indywidualnie zajął 10. miejsce. W drużynie, wraz z Arkadiuszem Skrzypaszkiem i Maciejem Czyżowiczem, wywalczył złoty medal. Był kilkakrotnym medalistą mistrzostw Polski, w tym mistrzem kraju w 1990. W 2015 został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). W 1993 wyróżniony tytułem honorowego obywatela Zielonej Góry.

źródło: wikipedia    

Macy Gray

Macy Gray, znana również jako Natalie Hinds lub Nemesis Jaxson (ur. 6 września 1967 w Canton w stanie Ohio w USA jako Natalie Renee McIntyre) – amerykańska piosenkarka soul i R&B, producentka muzyczna i aktorka. Jako piosenkarka Macy Gray znana jest ze swojego charakterystycznego, chrapliwego głosu. Dotychczas Gray wydała pięć albumów studyjnych, jedną kompilację i jeden album koncertowy. Otrzymała pięć nominacji do Nagrody Grammy, nagrodę zdobyła jednak tylko raz. Wystąpiła również w wielu filmach, m.in. Dniu próby i Spider-Manie. Największym hitem Gray jest utwór I Try z albumu On How Life Is. Macy Gray urodziła się w Canton w stanie Ohio w USA jako córka nauczycielki matematyki – Laury McIntyre i Otisa Jonesa. Decyzję o wyborze kariery muzycznej podjęła po relegowaniu jej z Western Reserve Academy w Hudson w stanie Ohio, do której uczęszczała od 14. roku życia. Podczas nauki na University of Southern California Gray zgodziła się napisać kilka piosenek dla swojego przyjaciela i gdy na sesji nagraniowej, na której miały zostać nagrane napisane przez Gray piosenki, wokalista nie pojawił się, Gray sama zaśpiewała swoje teksty. Następnie podczas pracy jako kasjerka Gray spotkała producenta muzycznego i pisarza – Joe Solo, z którym nagrała swoją pierwszą kasetę demo. Nagranie zwróciło powszechną uwagę i pozwoliło Gray śpiewać w kafejce jazzowej w Los Angeles. Charakterystyczny głos Gray stawał się coraz bardziej znany, co w końcu zaowocowało kontraktem z Atlantic Records w 1994 roku. Po podpisaniu kontraktu Natalia McIntyre przybrała pseudonim artystyczny Macy Gray. Piosenkarka wysłała kasetę demo również do innych wytwórni, owocem tego było podpisanie kontraktu z Epic Records w 1998 roku. Jednocześnie Gray współpracowała z The Black Eyed Peas przy ich debiutanckim albumie Behind the Front. Przez cały 1998 rok Gray pracowała nad swoim debiutanckim albumem – On How Life Is. Został on wydany latem 1999 roku i szybko zdobył międzynarodową popularnoś. Największym hitem okazał się drugi singiel z albumu, nagranie I Try które stało się jednym z najpopularniejszych utworów 1999 roku. Kolejne single – Still i Why Didn’t You Call Me – tylko potwierdziły wartość albumu i zapewniły mu potrójną platynę w Stanach Zjednoczonych i poczwórną w Wielkiej Brytanii. W 2001 roku, na 43. ceremonii rozdania nagród Grammy, Gray zdobyła nagrodę w kategorii Best Female Pop Vocal Performance dla utworu I Try, który był również nominowany w kategoriach: Song of the Year i Record of the Year. Następnie Gray współpracowała z takimi artystami jak Fatboy Slim, The Black Eyed Peas czy Slick Rick, jak również wystąpiła w filmie Dzień próby. W sierpniu 2001 roku Gray została wygwizdana podczas corocznego meczu Pro Football Hall of Fame, kiedy zapomniała słów amerykańskiego hymnu narodowego. Drugi album studyjny Gray – The Id – został wydany 18 września 2001 roku i nie odniósł wielkiego komercyjnego sukcesu. W albumie pojawili się John Frusciante i Erykah Badu (na singlu Sweet Baby, przy którym współpracował Joe Solo). Album wspiął się na 11. miejsce zestawienia Billboard 200 oraz 1. notowania UK Albums Charts, przy certyfikacji złotem przez British Phonographic Industry. W 2002 roku Gray pojawiła się w filmie Spider-Man oraz współpracowała z Carlosem Santaną przy jego albumie Shaman. Wystąpiła też w duecie z Zucchero w piosence Like The Sun (From Out of Nowhere). Piosenka Gray Time of My Live pojawiła się w soundtracku do filmu 8. Mila. 28 kwietnia 2003 roku. Gray wydała swój trzeci album studyjny – The Trouble with Being Myself. Nagranie zostało ciepło przyjęte przez krytyków muzycznych, a główny singel – When I See You – zyskał dość dużą popularność w Stanach Zjednoczonych. Cały album nie osiągnął jednak, zresztą tak jak poprzedni, sukcesu komercyjnego. Nagranie osiągnęło 44. miejsce w notowaniu Billboard 200, 17. w zestawieniu UK Albums Chart i 22. w polskim OLiS-ie. W 2002 roku Gray współpracowała przy soundtracku do musicalu Chicago, gdzie u boku Queen Latifah i Lil’ Kim wystąpiła w utworze Cell Block Tango (He Had It Comin’). W 2004 roku została wydana kompilacja The Very Best of Macy Gray, zawierająca największe przeboje artystki, a w 2005 roku album koncertowy Live in Las Vegas. W 2005 roku Gray otworzyła własną szkołę muzyczną pod nazwą The Macy Gray Music Academy. W styczniu 2007 Gray wzięła udział w Barbados Jazz Festival, gdzie podczas swojego występu używała wulgarnych słów. Doprowadziło to do natychmiastowego zakończenia jej występu i wezwania policji. Aby uniknąć aresztu, Gray jeszcze tej samego wieczoru przeprosiła za swoje zachowanie. 27 marca 2007 Gray wydała swój czwarty album studyjny Big. Singlami z albumu były utwory Finally Made Me Happy i Shoo Be Doo, a piosenka What I Gotta Do została użyta w soundtracku do filmu Shrek Trzeci. Album Big uważany jest za powrót artystki do muzyki po czterech latach przerwy. Przy albumie współpracowali: Natalie Cole, Fergie, Justin Timberlake, will.i.am. W notowaniach album radził sobie umiarkowanie dobrze. Osiągnął 39. miejsce w amerykańskim notowaniu Billboard 200 i 14. w notowaniu Billboard R&B Albums. W Wielkiej Brytanii album osiągnął 62. miejsce w notowaniu UK Albums Top 75, a w Polsce 24. na OLiSie. Piąty album studyjny Gray – The Sellout – miał swoją premierę w Stanach Zjednoczonych 22 czerwca 2010 roku. Singlami promującymi płytę są utwory Beauty In The World, Kissed It, Lately i The Sellout. 

źródło: wikipedia    

Mezo

 

Mezo, właśc. Jacek Leszek Mejer (ur. 1 lipca 1982 w Poznaniu) – polski raper a także dziennikarz radiowy i osobowość telewizyjna. Poza solową działalnością artystyczną współpracował z wykonawcami, takimi jak Ascetoholix, Slums Attack, Owal/Emcedwa, DJ Decks, Liber, Duże Pe, IGS, Sylwia Przybysz, Grupa Operacyjna czy 52 Dębiec. Laureat nagród Eska Music, VIVA Comet i Superjedynki. Dwukrotnie nominowany do Fryderyka. Działalność artystyczną rozpoczął na przełomie 1994 i 1995, występując w amatorskim zespole Jurki, który został rozwiązany w 1997. Na jego kanwie utworzył nowy skład pod nazwą Liner. W 2000, już pod nazwą Lajner, w studiu Macieja „Cameya” Sierakowskiego powstał kolejny materiał zatytułowany Mezo. W międzyczasie raper wystąpił na drugim nielegalu tria Ascetoholix Nazwij to sam (2000). Rok później powstał nielegal pt. Słowem zarejestrowany w domowym studiu Dominika „Donia” Grabowskiego, członka tria Ascetoholix. Nagrania zyskały zainteresowanie niezależnej wytwórni Mia100, która ostatecznie nie wydała płyty. Również w 2001 gościł w utworze Slums Attack „I moje miasto złą sławą owiane...” z albumu zespołu pt. Na legalu?, a także wydał debiutancki, solowy utwór „Szermierka na słowo”. 22 maja 2003 nakładem wytwórni muzycznej UMC Records wydał swój debiutancki album studyjny pt. Mezokracja. Wydawnictwo dotarło do 11. miejsca zestawienia OLiS i zostało nagrodzone tytułem albumu roku podczas gali Eska Music Awards, a także uzyskało nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii „najlepszy album hip-hop”. W ramach promocji do utworów „Aniele”, „Żeby nie było” oraz „Mezokracja” zostały zrealizowane teledyski. Płyta przysporzyła raperowi natychmiastowego sukcesu komercyjnego, jego nagrania były emitowane m.in. przez stacje radiowe Eska, Radio Zet i RMF FM. Do grudnia debiut sprzedał się w nakładzie ponad 12 tys. egzemplarzy. Także w 2003 Mezo wystąpił gościnnie na nielegalach ZDN i Prezesa, a także drugiej płycie Ascetoholix i albumie producenckim DJ Decksa. Rok później gościł na płytach Libera, tria Duże Pe, IGS i DJ Spox oraz Owala/Emcedwa, a nagrana przez niego piosenka „Rejs czwarty” została wykorzystana w polskim wydaniu gry wideo Tony Hawk’s Pro Skater 4. 24 lutego 2005 nakładem UMC Records wydał album pt. Wyjście z bloków, który nagrał z Tabbem. Za wydawnictwo raper otrzymał nominację do Superjedynki oraz po raz drugi do Fryderyka. W lipcu 2005 ukazało się wznowienie Wyjścia z bloków. Materiał promował teledyskiem do utworu „Ważne”, z którym zajął drugie miejsce w konkursie „Premier” podczas XLII KFPP w Opolu. 16 października 2006 wydał album pt. Eudaimonia, nagrany we współpracy z Tabbem i Kasią Wilk, Mietkiem Szcześniakiem, Liberem i Owalem/Emcedwa. Materiał uplasował się na 17. miejscu zestawienia OLiS, uzyskał także status złotej płyty. Wydawnictwo było promowane teledyskami do piosenek „Sacrum” oraz „Wstawaj”. 1 czerwca 2007 nakładem wytwórni płytowej My Music ukazała się kompilacja nagrań Meza pt. Dekada 1997–2007. Także w 2007 wystąpił na kolejnej płycie Owal/Emcedwa oraz zespołu Grupa Operacyjna. W międzyczasie został wyróżniony tytułem artysty roku podczas VIVA Comet Awards, a także otrzymał dwie statuetki Eska Music Awards w kategoriach artysta roku i hit roku („Sacrum”) oraz Superjedynką za płytę Eudaimonia. 17 kwietnia 2009 wydał dwa odmienne stylistycznie albumy: Herezje i Słowo ma moc. Na pierwszej płycie, promowanej utworem „7 rejs!”, gościli Losza Vera, Orzech, Kloozkha, Owal/Emcedwa oraz Vito WS. Drugi z albumów dotarł do 17. miejsca listy OLiS. Z kolei wśród gości znaleźli się Katarzyna Skrzynecka, Katarzyna Wilk, Nowator, Gabriel Fleszar oraz Jay Delano. Materiał był promowany teledyskami do piosenek „Zemsta” i „Spowiedź – Herezje”. Również w 2009 w ramach VIVA Comet Awards uzyskał trzy nominacje w kategoriach artysty roku, hit dziesięciolecia („Sacrum”) oraz artysta dziesięciolecia. 6 września 2011 wydał kolejny, solowy album pt. Mezoteryka. W 2012 zajął trzecie miejsce w drugiej edycji programu telewizyjnego TVP2 Bitwa na głosy. 

źródło: wikipedia    

Natalie Imbruglia

 

Natalie Jane Imbruglia (ur. 4 lutego 1975 w Sydney, w Nowej Południowej Walii) – australijska piosenkarka i aktorka. Podobnie jak Jason Donovan i Kylie Minogue rozpoczęła karierę aktorską w serialu Sąsiedzi. Swoją muzyczną karierę Natalie Imbruglia rozpoczęła od singla „Torn” (1997) będącego coverem utworu amerykańskiej grupy Ednaswap. Jej płyta Left of the Middle została sprzedana w ponad 6,5 mln egzemplarzy. Zawiera przeboje „Big Mistake”, „Wishing I Was There” i „Smoke”. Płytę wydano w dwóch osobnych wersjach, dla rynku brytyjskiego i amerykańskiego. W 2001 wydała album White Lilies Island. Single promujące tę płytę to utwory „That Day”, „Wrong Impression” i „Beauty on the Fire”, jednak nie odniosły podobnego sukcesu jak piosenki z debiutanckiej płyty, ponieważ album sprzedał się tylko w nakładzie milionowym. Wzięła udział w kilku projektach muzycznych. Nagrała cover piosenki „Never Tear Us Apart” z Tomem Jonesem w jego albumie Reload, oraz piosenkę „Cold Air” użytą w ścieżce dźwiękowej filmu I twoją matkę też. Jej singel „Identify” użyto z kolei w ścieżce dźwiękowej dreszczowca Stygmaty. W kwietniu 2005 Imbruglia wydała trzecią płytę Counting Down the Days. Pierwszym singlem był utwór „Shiver”. Piosenka odniosła sukces, znajdując się przez 6 tygodni na szczycie brytyjskiej listy przebojów Airplay. Płyta zadebiutowała na 1 miejscu w Wielkiej Brytanii. Mimo wielkiego sukcesu singla, sam album sprzedał się jedynie w liczbie ok. 500 tys. egzemplarzy na świecie. 16 lipca 2007 wydano kompilację dotychczasowych singli Glorious: The Singles 1997-2007. Płyta jest dostępna także w wersji DVD, na której znajdują się wszystkie teledyski piosenkarki i dodatkowo pięć nowych utworów. W 2005 artystka ujawniła, że zaczęła prace nad czwartym albumem Come to Life, który ukazał się 2 października 2009. W sieci pojawiła się informacja, że Natalie współpracowała na swojej płycie z Benem Hillierem i Chrisem Martinem. Pierwszymi singlami z albumu były utwory: Want oraz Wild About It, do którego nakręcono teledysk. W 2002 artystka podpisała kontrakt z francuskim koncernem kosmetycznym L’Oreal Paris. Natalie Imbruglia wzięła udział w wielu akcjach charytatywnych, m.in. w Kampanii Przeciwko Ubóstwu oraz Walki z przetoką dróg rodnych i związanej z nią wyjazdem do Afryki. Powróciła do aktorstwa w 2002. Wystąpiła u boku Rowana Atkinsona w filmie Johnny English. W marcu 2008 rozpoczęła prace nad niezależnym, australijskim filmem Closed for winter, w którym zagrała główną rolę. Film jest oparty na powieści Georgii Blain. 

źródło: wikipedia    

Ryszard Bosek

 

Ryszard Bosek (ur. 12 kwietnia 1950 w Kamiennej Górze) – polski siatkarz, manager siatkarski i działacz, mistrz świata z 1974 i mistrz olimpijski z Montrealu 1976. 359-krotny reprezentant Polski (1969–1986). Najlepszy siatkarz w klasyfikacji „PS” (1971). Uznawany w swoim czasie za najlepszego na świecie przyjmującego. Był zawodnikiem Błękitnych Wołomin, Mazowsza Zegrze, AZS-AWF Warszawa (1968–1972) i Płomienia Milowice (1973–1980) oraz klubów włoskich z Padwy – Petrarci i Termoroeca. 2-krotny mistrz Polski w barwach Płomienia Milowice (1977, 1979), 3-krotny wicemistrz: 1970 (AZS-AWF Warszawa), 1975, 1976 (Płomień Milowice) i 2-krotny brązowy medalista MP: 1972 (AZS-AWF Warszawa) i 1974 (Płomień Milowice). W 1978 roku zdobył z Płomieniem Milowice Puchar Europy Mistrzów Krajowych. W następnym sezonie zajął w tych rozgrywkach III miejsce. Trzykrotny srebrny medalista ME: w Belgradzie (1975), Helsinkach (1977) i Paryżu (1979). Uczestnik trzech igrzysk olimpijskich: w Monachium 1972 (9. miejsce), Montrealu 1976 (1. miejsce, złoty medal) i Moskwie 1980 (4. miejsce). Był członkiem drużyny, która w Meksyku w 1974 zdobyła mistrzostwo świata. Był także finalistą MŚ w latach 1970 (Sofia) – 5 m. i 1978 (Rzym) – 8 m. Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem w Padwie, Milowicach, Częstochowie (u boku Stanisława Gościniaka), gdzie z AZS-em zdobył tytuł mistrza Polski (1990), wreszcie został trenerem kadry narodowej mężczyzn (2000–2001). W 2006 i na początku 2007 trenował KS Jastrzębski Węgiel. Obecnie pełni funkcję dyrektora sportowego w AZS-ie Częstochowa. Odznaczony m.in. trzykrotnie złotym i dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi. W 2008 roku został uznany za Osobowość Roku w Plebiscycie Siatkarskie Plusy. 10 lipca 2021 wicepremier Jarosław Gowin podczas 18. Memoriał Huberta Jerzego Wagnera wręczył kadrowiczom drużyny Huberta Wagnera Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości.

źródło: wikipedia    

Agata Kulesza

 

Agata Kulesza, primo voto Figurska (ur. 27 września 1971 w Szczecinie) – polska aktorka teatralna i filmowa, czterokrotna laureatka Orła – za pierwszoplanowe role w filmach Róża (2011), Ida (2013) i 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy (2020) oraz za drugoplanową w filmie Jestem mordercą (2016). Była aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie. W 2008 zwyciężyła w parze ze Stefano Terrazzino w finale ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. Nagrodę za wygraną, samochód marki Porsche, przeznaczyła na aukcję na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Od września 2011 występuje w zespole Teatru Ateneum w Warszawie. W 2012 otrzymała Polską Nagrodę Filmową za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Róża. Również w 2012 otrzymała Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie filmu. Za rolę w filmie Pawła Pawlikowskiego Ida w 2013 otrzymała Nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą na 38. Festiwalu Filmowym w Gdyni, a w 2014 – Polską Nagrodę Filmową. Ponadto w 2013 otrzymała nominację do nagrody Paszportu „Polityki”, a w 2014 została nagrodzona przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych Los Angeles jako najlepsza aktorka drugoplanowa za rolę w Idzie, która 22 lutego 2015 otrzymała Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny. W 2016 nagrodzona Kryształowym Zwierciadłem przez miesięcznik „Zwierciadło” za „aktorstwo najwyższej próby”. Wybrana filmografia: 1992 Żegnaj, Rockefeller / 1993 Goodbye Rockefeller / 2004–2006 Pensjonat pod Różą /  2010 Skrzydlate świnie / 2010 Sala samobójców / 2011–2020 Rodzinka.pl / 2011 Prosto w serce / 2012 Prawo Agaty / 2012 Dzień kobiet / 2012 Drogówka / 2013 Ida / 2014 Służby specjalne / 2014 Pod Mocnym Aniołem / 2015 Moje córki krowy / 2018 Zimna wojna / 2020 Sala samobójców. Hejter / 2020 Śniegu już nigdy nie będzie / 2020 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy / 2021 Wesele / 2021 Skazana. 

źródło: wikipedia