Sasha

Sasha, znany też jako Dick Brave (głównie w latach 2003–2005), właściwie Sasha Schmitz (ur. 5 stycznia 1972 w Soest) – niemiecki piosenkarz, autor tekstów i aktor. Jest starszym synem Fritza Schmitza, byłego żołnierza Bundeswehry, i pielęgniarki przedszkolnej Ramony. Był wychowywany w chrześcijańskim domu wraz z młodszym bratem Normanem (ur. 1976). Po rozwodzie rodziców spędził dzieciństwo w Soest, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia w pobliżu Zagłębia Ruhry. Podczas nauki w szkole założył swój pierwszy zespół muzyczny o nazwie Bad to the Bone. Jego pierwszy profesjonalny zespół nazywał się Junk Food i był wzorowany na formacjach, takih jak m.in. Nirvana czy Red Hot Chili Peppers. Wraz z Junk Food grał na żywo w całym regionie, w 1992 roku wygrał z nim lokalny konkurs talentów. Po rozpadzie zespołu producenci muzyczni Grant i Di Lorenzo zatrudnili Schmitza jako wokalistę studyjnego. Od 1998 roku Sasha działa jako artysta solowy. Wydał sześć solowych albumów studyjnych: Dedicated to... (1998), …You (2000), Surfin’ on a Backbeat (2001), Open Water (2006), Good News on a Bad Day (2009) i The One (2014).

źródło: wikipedia                                                                           

Dimitri Vegas & Like Mike

Dimitri Vegas & Like Mike – belgijski projekt muzyczny, który tworzy rodzeństwo - dwóch DJ-ów oraz producentów Dimitri oraz Michael Thivaios. Grupa działa wspólnie od 2007 roku.

źródło: wikipedia                                                                          

Sebastian Stankiewicz

Sebastian Stankiewicz (ur. 8 stycznia 1978 w Bolesławcu) – polski aktor i artysta kabaretowy, członek Kabaretu na Koniec Świata. Pięciokrotnie bezskutecznie zdawał na wydziały aktorskie. W 2006 ukończył wrocławską filię PWST w Krakowie (Wydział Lalkarski). Współpracuje z Teatrem Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu i Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Jest członkiem działającego przy Teatrze Dramatycznym Kabaretu na Koniec Świata, gdzie odtwarza m.in. rolę wuefisty, pana Miecia, w cyklu skeczów Rada pedagogiczna. Występuje w serialu komediowym Ucho Prezesa. W 2007 wystąpił w teledysku do piosenki DJ’a Remo „My Music Song". Brał udział w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami (2019). Wybrana filmografia: 2005, 2009: Pierwsza miłość / 2006: Niania / 2008: 39 i pół / 2009: Świat według Kiepskich / 2009: Popiełuszko. Wolność jest w nas / 2009: Dom nad rozlewiskiem / 2011: Prosto w serce / 2013: Rodzinka.pl / 2013: Ranczo / 2015: Wkręceni 2 / 2015: Prawo Agaty / 2015: Listy do M. 2 / 2016: 7 rzeczy, których nie wiecie o facetach / 2017: Druga szansa / 2018: O mnie się nie martw.

źródło: wikipedia                                                                         

Bogusław Mamiński

Bogusław Mamiński (ur. 18 grudnia 1955 w Kamieniu Pomorskim) – polski lekkoatleta, biegacz na średnich i długich dystansach, wicemistrz świata i Europy, olimpijczyk. Największe sukcesy odnosił w biegu na 3000 m z przeszkodami. Dwukrotnie startował w nim na olimpiadach, za każdym razem dochodząc do finału. W Moskwie 1980 był siódmy, a w Seulu 1988 ósmy. Nie mógł wyjechać na igrzyska do Los Angeles 1984 z powodu bojkotu, ale wygrał "alternatywne" zawody Przyjaźń-84. Startował w Rzymie 1987, ale odpadł w eliminacjach. Uczestniczył też w Mistrzostwach w Stuttgarcie 1986 (nie ukończył biegu finałowego) i Splicie 1990 (odpadł w eliminacjach). Zwyciężył w Pucharze Świata w 1981, a w Pucharze Europy był pierwszy (1983) dwa razy drugi (1981 i 1985) i czwarty (1987). Był rekordzistą Polski na 2000 m. Dwukrotnie znalazł się w dziesiątce laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1983 był piąty, a w 1984 trzeci. Dwukrotnie też zdobył Złote Kolce (w 1981 i 1984). Przez główną część kariery był zawodnikiem Oleśniczanki i Legii Warszawa.

źródło: wikipedia                                                                         

Uma Thurman

Uma Karuna Thurman (ur. 29 kwietnia 1970 w Bostonie) – amerykańska aktorka filmowa i modelka. Występowała w wielu filmach, od komedii romantycznych i dramatów po science fiction i filmy akcji. Po występach na okładkach brytyjskiego „Vogue” z grudnia 1985 i maja 1986, zagrała w filmie Niebezpieczne związki (1988). Zyskała międzynarodowy rozgłos dzięki występowi w Pulp Fiction (1994), za który otrzymała nominację do nagrody Oscara, BAFTA oraz Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Często okrzyknięta muzą Quentina Tarantino, zagrała główną rolę w obu filmach Kill Bill (2003-2004), która przyniosła jej dwie dodatkowe nominacje do Złotego Globu. W 1997 zajęła 99. miejsce na liście „100 gwiazd filmowych wszech czasów” brytyjskiego magazynu „Empire”, który zamieścił Umę Thurman również na 20. miejscu listy „100 najseksowniejszych gwiazd w historii kina” w 1995. W wieku 15 lat opuściła swoją szkołę z internatem w Massachusetts i wyruszyła do Nowego Jorku. Podpisała kontrakt z agencją Click Models i rozpoczęła pracę jako modelka. Pojawiła się na okładce „Glamour”. W grudniu 1985 i maju 1986 znalazła się na okładce brytyjskiej edycji magazynu „Vogue”. Reżyserzy najchętniej obsadzali ją w rolach uwodzicielek. Dopiero rola żony Henry’ego Millera (Fred Ward) w biograficznym dramacie erotycznym Philipa Kaufmana Henry i June (1990) przekonała producentów i krytyków, że jest aktorką o dużych możliwościach. W filmie przygodowym Johna Irvina Robin Hood (1991) zagrała postać Maid Marian. Za kreację niewidomej Heleny Robertson w dreszczowcu Bruce’a Robinsona Jennifer 8 (1992) z Andy'm Garcíą i Johnem Malkovichem odebrała nagrodę na Cognac Festival du Film Policier. W dramacie sensacyjnym Phila Joanou Diagnoza zbrodni (1992) wystąpiła w roli pacjentki Richarda Gere i młodszej siostry Kim Basinger. W komediodramacie kryminalnym Dziewczyna gangstera (1993) z Robertem De Niro pojawiła się jako barmanka Glory. Jednak za rolę Sissy Hankshaw w komediodramacie Gusa Van Santa I kowbojki mogą marzyć (1994), jednym z najgorszych filmów dekady, była nominowana do Złotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka”. Z kolei dała prawdziwy popis sztuki aktorskiej w roli żony gangstera w fenomenalnym filmie Quentina Tarantino Pulp Fiction (1994). Otrzymała MTV Movie Award w kategorii „Najlepsza scena taneczna” z Johnem Travoltą, a także wiele nominacji do różnych nagród, w tym do Oskara, Złotego Globu i Davida di Donatello. Po występie Umą Thurman zainteresował się nawet sam Louis Malle, który chciał ją obsadzić w roli Marleny Dietrich w filmie biograficznym o tej niesamowitej aktorce, ale śmierć reżysera w 1995 przekreśliła te plany. W dramacie science-fiction Andrew Niccola Gattaca – szok przyszłości (1996) z Ethanem Hawke i Judem Law zagrała genetycznie idealną, wrażliwą piękność Irene Cassini. Rola jednego z czarnych charakterów, podstępnej Kobiety-Trujący Bluszcz w czwartym i ostatnim z pierwszej serii filmów o Batmanie Batman i Robin (1997) w reżyserii Joela Schumachera przyniosła jej nominację do Złotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka drugoplanowa”. Za postać Emmy Peel w komedii przygodowej fantastycznonaukowej Jeremiaha S. Chechika Rewolwer i melonik (1998) zdobyła dwie nominacje do Złotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka” i „Najgorsza ekranowa para” z Ralphem Fiennesem. Zagrała u boku Seana Penna i Samanthy Morton w komediodramacie muzycznym Woody’ego Allena Słodki drań (1999). W 2003 została uhonorowana Złotym Globem dla najlepszej aktorki w miniserialu lub filmie telewizyjnym za rolę Debby Miller, która wraz ze swą przyjaciółką (Juliette Lewis) szuka miłości swego życia, wplątując się w krótkotrwałe romanse, w dramacie HBO Histeryczna ślepota (2002) w reżyserii Miry Nair. Dużą popularność przyniosła jej kreacja Beatrix Kiddo w obu częściach filmu Quentina Tarantino Kill Bill (2003, 2004).

źródło: wikipedia                                                                        

Marina Kaye

Marina Dalmas (ur. 9 lutego 1998 r.) Francuska wokalistka i autorka tekstów. W wieku 13 lat wygrała francuską edycję programu "The Voice". W 2015 roku wydała swój debiutancki album "Fearless". 18 maja 2015 r. Wydała album Fearless nagrany w Londynie i Nowym Jorku, który zawiera piosenkę „Freeze you out” napisaną przez Sia. Album został potrójnie platynowy we Francji.

źródło: wikipedia                                                                       

Bartosz Szymoniak

Bartosz Szymoniak, „Bartas” (ur. 26 kwietnia 1984 w Kaliszu) – polski muzyk, wokalista, kompozytor, autor tekstów, w latach 2008–2015 wokalista zespołu Sztywny Pal Azji. Jest absolwentem Wydziału Kompozycji, Interpretacji, Edukacji i Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie śpiewu. Gra także na skrzypcach i promuje w Polsce beatbox. W latach 2008–2015 był wokalistą grupy Sztywny Pal Azji. Jest jednym z finalistów programu Idol. Występował na takich imprezach muzycznych jak m.in. Festiwal w Węgorzewie, Festiwal w Opolu, Top Trendy w Sopocie, Ryszarda Riedla w Tychach, „Taste of Polonia” w Chicago. Dyskografia: Sztywny Pal Azji – Miłość jak dynamit (2008) / Sztywny Pal Azji – Fiss Pink (2012) / Bartas Szymoniak – Miliony oszukanych dziewcząt i chłopców (2015) / Bartas Szymoniak – Alarm (2017).

źródło: wikipedia                                                                       

André Tanneberger ATB

André Tanneberger, pseudonim ATB (ur. 26 lutego 1973 we Freibergu) – niemiecki didżej, muzyk i producent muzyczny tworzący muzykę elektroniczną. W 1984 roku jego rodzina wyemigrowała z ówczesnego NRD do Niemiec Zachodnich. Andrè produkował muzykę od wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Był założycielem i producentem projektu Sequential One, w skład którego oprócz jego samego wchodzili również: holenderski DJ i producent Woody van Eyden, DJ Spacekid (Ulrich Poppelbaum) oraz belgijska modelka i wokalistka, Morpha. Przełom w jego karierze nastąpił wraz z nagraniem „9 PM (Till I Come)”, już pod pseudonimem ATB. Przy remiksach swoich utworów często używa pseudonimu artystycznego AT&B, A&T oraz A&TB. ATB był także członkiem zespołu Trance Allstars, wspólnie z sześcioma innymi DJami, takimi jak: Sunbeam, Talla 2XLC, DJ Taucher, Schiller i DJ Mellow-D. ATB ma na swoim koncie wiele sukcesów. Można do nich przede wszystkim zaliczyć występy na całym świecie – zarówno w mniejszych klubach, jak i na różnych festiwalach. Jego produkcje grają wszystkie większe rozgłośnie radiowe w Europie. W 2005 roku zajął 9. miejsce na liście DJmag Top 100 DJs magazynu DJ Magazine, w roku 2006 miejsce trzynaste, a w 2007 26. W roku 2007 wraz z Heather Novą stworzył piosenkę „Renegade”. Znalazła się ona w albumie Trilogy, który wcześniej miał mieć nazwę „Justify” pochodzącą od nazwy pierwszego utworu na płycie. Jednym z hitów lata 2007 stał się drugi singel z tej płyty: Feel Alive. 1 maja 2009 roku ukazał się album Future Memories, który był promowany singlami What About Us/LA Nights oraz Behind nagrany wraz z włoską grupą muzyczną Flanders. 2 lipca 2010 roku swoją premierę miała najnowsza dwupłytowa składanka ATB - Sunset Beach DJ Session, która była promowana najnowszym singlem Could You Believe. 2 lata po premierze albumu Future Memories do sprzedaży trafił album ATB, zatytułowany Distant Earth. 24 stycznia 2014 został wydany 10 album studyjny ATB pt. Contact. Na albumie ATB zaprezentował 26 nowych kompozycji. Pierwszym singlem promującym Contact jest utwór Face To Face, w którym wokalnie udzielił się Stanfour. 21 kwietnia 2017 wydany został album studyjny zatytułowany „neXt”.

źródło: wikipedia                                                                       

Maciej Musiał

Maciej Musiał (ur. 11 lutego 1995 w Warszawie) – polski aktor i prezenter telewizyjny. W latach 2014–2015 studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim; studia te przerwał po niecałym roku. W 2016 rozpoczął studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.  Pierwsze ważniejsze role zagrał w serialach Ojciec Mateusz (2008–2011) i Hotel pod żyrafą i nosorożcem (2008). Od 2011 wciela się w rolę Tomka Boskiego w serialu komediowym TVP2 Rodzinka.pl. W późniejszych latach można go było zobaczyć w wielu innych serialach telewizyjnych, między innymi: Hotel 52 (2012–2013), Krew z krwi (2012–2015) oraz Czas honoru (2014). W 2013 zagrał główną rolę Jana Meli w filmie z cyklu Prawdziwe historie, Mój biegun. Ponadto wystąpił w licznych rolach dubbingowych. Znany jest również z roli prowadzącego różnych programów telewizyjnych, takich jak: Poziom 2.0 (2011–2012), Cheeese (2012–2013) i The Voice of Poland (od 2013). Był kapitanem jednej z drużyn w dziewiątej edycji programu Kocham cię, Polsko! (2016). Jest pomysłodawcą i głównym bohaterem pierwszego polskiego serialu Netflixa, 1983 (2018). Był ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016. W 2019 znalazł się na europejskiej liście magazynu „Forbes” 30 Under 30 w kategorii Rozrywka.

źródło: wikipedia                                                                      

Beata Rybotycka

Beata Maria Anna Rybotycka (ur. 21 lipca 1964 w Gliwicach) – polska aktorka i piosenkarka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (dyplom w 1987). Zadebiutowała w teatrze w 1988. Występowała w: Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1987-1997), Teatrze STU (1990, 1992, 1995, 1998), Piwnicy pod Baranami (od 1989), Teatrze Ludowym w Nowej Hucie (1990), Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni (1994).

źródło: wikipedia                                                                      

Piotr Wyszomirski

Piotr Wyszomirski (ur. 6 stycznia 1988 w Warszawie) − polski piłkarz ręczny, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Polski, uczestnik Mistrzostw Świata 2011, Mistrzostw Europy 2010, Mistrzostw Europy 2012, Mistrzostw Europy 2014 oraz Mistrzostw Świata 2015, Mistrzostw Europy 2016 i Igrzysk Olimpijskich 2016. W latach 2014-2016 zawodnik Pick Segedyn. Od sezonu 2016/2017 zawodnik TBV Lemgo. W rozegranym 24 kwietnia 2010 meczu przeciwko Vive Targi Kielce zdobył swą pierwszą bramkę w seniorskiej karierze, przerzucając piłkę przez całe boisko i nad wysuniętym bramkarzem przeciwnika Marcusem Cleverlym. Na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janerio zdobył dwie bramki rzutem przez całe boisko w przegranym meczu przeciwko Słowenii 20-25.

źródło: wikipedia                                                                     

Zedd

Zedd, właśc. Anton Igoriewicz Zasławski (ur. 2 września 1989 w Saratowie) – niemiecki DJ i producent muzyczny rosyjskiego pochodzenia. Jego twórczość to głównie electro house, ale jest ona również przepełniona wpływem gatunków takich jak progressive house i dubstep. Tworzy w programie Cubase i używa wtyczek takich jak Sylenth 1 i Nexus. Anton rozpoczął działalność muzyczną jako kilkulatek, grając na pianinie. W 2002 roku zaczął grać na perkusji w zespole Dioramic wraz ze swoim bratem i kilkoma kolegami. Początkowo nie interesował się muzyką elektroniczną. W 2009 roku rozpoczął produkcję po tym, jak zainspirował go francuski duet Justice. Został zauważony przez Skrillexa w 2010 roku. Pierwszy singiel Zedda został wydany nakładem wytwórni tego amerykańskiego producenta OWSLA w 2010 roku. Pod koniec 2011 roku Zedd zdobył popularność singlem Shave It, którego zremiskowali tacy producenci, jak Kaskade czy Tommy Trash. W czerwcu 2012 roku Zaslavski wydał swój pierwszy singiel w amerykańskiej wytwórni Interscope Records, dotychczas znanej z wydawania utworów popowych gwiazd. Utwór zajął pierwsze miejsce w amerykańskim rankingu US Dance Charts. W październiku 2012 roku Zedd wydał swój debiutancki album pt. Clarity, który wysoko notowany był m.in. w rankingach iTunes. Zedd współpracował m.in. z Nickym Romero, a także wyprodukował single dla Justina Biebera i Lady Gagi. We wrześniu 2013 roku wydane zostało Clarity - Deluxe Edition, wzbogacone o dwa nowe single oraz remixy dla Empire of the Sun i Skrillexa. Ponadto krążek wieńczą akustyczne wersje utworów Spectrum i Clarity. W 2013 roku na albumie Lady Gagi pt. ARTPOP znalazły się utwory wyprodukowane przez Zedda. W 2014 roku Zedd zdobył nagrodę Grammy za utwór Clarity. W 2015 roku na rynku muzycznym ukazał się drugi album studyjny artysty pt. True Colors. Wydawnictwo zwiastował singel „I Want You to Know”, w którym gościnnie wystąpiła Selena Gomez. W realizacji utworu wziął również udział Ryan Tedder. W 2015 roku Zedd wydał swój album pt. "Beautiful Now". Zaslavski przyznaje, że jego rodzina ma dalekie polskie korzenie.

źródło: wikipedia                                                                     

Laibach

Laibach – słoweński zespół muzyczny, założony w 1980 roku w górniczo-przemysłowej miejscowości Trbovlje w byłej Jugosławii. Skrzydło muzyczne interdyscyplinarnego kolektywu artystycznego Neue Slowenische Kunst (NSK), w którego skład wchodzą: grupa sztuki wizualnej IRWIN, grupa teatralna Noordung (dawniej Gledališče Sester Scipion Nasice), studio grafiki i designu Novi Kolektivizem i Departament Czystej i Stosowanej Filozofii. Laibach uczestniczył również w projektach artystycznych Germania, Strom und Klang, Kraftbach, Peter Paracelsus i 300.000 Verschiedene Krawalle. Zespół stworzył muzykę do wielu przedstawień teatralnych takich jak: Makbet, Krst pod Triglavom, No Fire Escape in Hell czy Molitevi stroj. Część utworów bazuje na przeróbkach piosenek najbardziej znanych zespołów światowych, takich jak The Beatles, Queen, Europe czy The Rolling Stones. Nazwa zespołu Laibach pochodzi od niemieckiej nazwy Lublany kojarzonej z okresem okupacji nazistowskich Niemiec i tysiącletnim panowaniem Habsburgów. Prowokacyjna nazwa oraz stosowanie odniesień ideologicznych, politycznych i religijnych w twórczości zespołu stały się pretekstem do wprowadzenia zakazu występów Laibacha na terenie Jugosławii. Laibach i inne grupy kolektywu NSK posługiwały się podobną estetyką, pozycjonując się jako retrogarda (straż wsteczna) w opozycji do awangardy politycznej, za którą uważała się ówczesna partia komunistyczna oraz stosując strategię artystyczną nad-identyfikacji czy też nad-utożsamienia się z systemem. Slavoj Žižek określił to jako rozbijanie systemu (panującej ideologii) nie poprzez jego ironiczną imitację, ale poprzez przesadne utożsamianie się z nim [nad-utożsamienie się] i wywlekanie na światło dzienne bezwstydnego super ego systemu, przesadna identyfikacja blokuje jego skuteczność.

źródło: wikipedia                                                                     

Barbara Bursztynowicz

Barbara Bursztynowicz (ur. 27 stycznia 1954 w Bielsku-Białej) – polska aktorka filmowa i teatralna. W roku 1977 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Jej debiut filmowy miał miejsce w 1977 roku, w filmie Andrzeja Kostenki pt. Sam na sam. Widzowie znają ją także z wielu ról w Teatrze Telewizji, a także z popularnej telenoweli Klan, gdzie od roku 1997 wciela się w postać Elżbiety Chojnickiej. Wybrana filmografia: 1980: Nic nie stoi na przeszkodzie, jako Alina / 1980: Królowa Bona jako królewna Jadwiga / 1996: Dzieci i ryby, jako przyjaciółka Anny / od 1997: Klan, jako Elżbieta Chojnicka / 2010: Apetyt na życie, jako Grażyna, matka Lidii / 2018: Ojciec Mateusz jako Roma Górska, matka Anny.

źródło: wikipedia                                                                     

Vengaboys

Vengaboys – holenderski zespół muzyczny założony w 1997 roku, wykonujący muzykę dance-pop, eurodance i bubblegum dance. Zespół sprzedał w sumie około 25 milionów egzemplarzy swoich singli i albumów na całym świecie. Znakiem rozpoznawczym zespołu są charakterystyczne stroje sceniczne, w których występują wokaliści: Kim Sasabone zazwyczaj występuje w stroju nawiązującym do stylu militarnego, Roy Olivero-Den Burger, a potem jego następca Donny Latupeirissa ubierali się w stroje przypominające ubranie kowboja, Denise Post-van Rijswijk – w kolorowy strój przywodzący na myśl lalkę, a Robin Pors i Yorick Bakker – w strój imitujący ubranie marynarza. Zespół został założony w 1997 z inicjatywy dwóch holenderskich DJ-ów i producentów: Danskiego (Dennis van den Driesschen) i Delmundo (Wessel van Diepen). Pomysł stworzenia zespołu narodził się podczas podróży po Hiszpanii, którą odbywali autobusem szkolnym w latach 1992-1997. W jej trakcie zatrzymywali się na plażach, rozstawiali na nich sprzęt muzyczny i organizowali nielegalne imprezy, które najczęściej kończyły się interwencjami Guardia Civil. Na jednej z takich imprez, w 1996 Danski i Delmundo poznali pochodzącą z Brazylii Kim Sasabone, a później także obywatela Trynidadu Roya Olivero den Burgera oraz będących ich rodakami Denise Post-van Rijswijk i Robina Porsa. Wspólne imprezowanie zaowocowało podjęciem jesienią 1996 decyzji o utworzeniu zespołu, któremu nadano nazwę Vengaboys. W następnym roku wydali dwa debiutanckie single "Parada de Tettas" oraz "To Brazil", a dwa lata później debiutancki album, zatytułowany Up & Down - The Party Album. Największa popularność zespołu przypadła na lata 1998–2000. Powstały wtedy albumy The Party Album i The Platinum Album, a pochodzące z nich takie utwory, jak "We Like to Party", "Boom, Boom, Boom, Boom!!", "We're Going to Ibiza", "Uncle John From Jamaica", czy "Shalala lala" stały się wielkimi, często nagradzanymi przebojami. W 2002 członkowie zespołu podjęli decyzję o jego rozwiązaniu. W 2006 zespół został reaktywowany w składzie: Kim Sasabone, Denise Post-van Rijswijk, Donny Latupeirissa, Yorrick Bakker. W 2009 Yorricka Bakkera zastąpił Robin Pors i w takim składzie zespół występuje do dziś.

 źródło: wikipedia