26 lutego 2024

Julia Wieniawa


 

Julia Marta Wieniawa-Narkiewicz (ur. 23 grudnia 1998 w Warszawie) – polska aktorka, piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i osobowość medialna. Debiutowała w występach scenicznych w Warsztatowej Akademii Musicalowej w Teatrze Muzycznym „Roma”. Popularność przyniosła jej rola Pauliny w serialu Rodzinka.pl (2013–2020). W kolejnych latach zagrała główne role m.in. w filmach W lesie dziś nie zaśnie nikt (2020) i jego kontynuacji (2021), Wszyscy moi przyjaciele nie żyją (2020) oraz Small World (2021), a także w serialach Zawsze warto (2019–2020) i Teściowie (od 2023). Jako wokalistka wydała album studyjny Omamy (2022). Debiutowała w występach scenicznych w Warsztatowej Akademii Musicalowej w Teatrze Muzycznym „Roma”. W latach 2012–2014 występowała w musicalach wraz z Autorską Szkołą Musicalową Macieja Pawłowskiego (m.in. również w Romie) oraz w projekcie Rock Opera „Szambalia” w reżyserii Macieja Pawłowskiego w Teatrze Rose w Londynie. W 2013 dołączyła do stałej obsady serialu Rodzinka.pl, w którym grała Paulinę, dziewczynę Kuby Boskiego. W kolejnych latach występowała w serialach, takich jak: Klan (2014), Pielęgniarki (2014), Na dobre i na złe (2016), Na Wspólnej (2017), Druga szansa (2017), W rytmie serca (2018) i Za marzenia (2019). Zagrała również drugoplanowe role w filmach Kobiety mafii Patryka Vegi (2018) i Kobieta sukcesu Roberta Wichrowskiego (2018). W 2019 wystąpiła w spektaklu Teatru Telewizji Dołęga-Mostowicz. Kiedy zamykam oczy Marka Bukowskiego. Sztuka spotkała się z pozytywnym odbiorem, a krytycy docenili grę aktorską Wieniawy. W latach 2019–2020 wcielała się w jedną z głównych ról w serialu Zawsze warto. W 2020 zagrała główne role w filmach W lesie dziś nie zaśnie nikt i Wszyscy moi przyjaciele nie żyją, a także pojawiła się w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter. Od 2023 gra Andżelikę Nagórską w serialu Teściowie. Wystąpiła w teledysku do piosenki Jeremiego Sikorskiego „Bez niej nie byłoby nas” (2014) oraz Tego Typa Mesa i Justyny Święs „Immunity” (2018). W 2017 podpisała kontrakt fonograficzny z wytwórnią Kayax, pod której szyldem w lipcu wydała singel „Oddycham”. 9 listopada 2018 wydała singel „Nie muszę”, który uzyskał status podwójnie platynowej płyty. W 2020 wydała single: „SMRC”, „Wspólna chwila” z Mery Spolsky i Arkiem Kłusowskim oraz „Niezadowolona” z L.U.C.-iem. W 2021 nagrała duet z Maciejem Musiałowskim „Zabierz tę miłość”, a singlem „Na darmo” zapowiedziała wydanie debiutanckiego albumu. Zaśpiewała także w utworach „Bezpieczny lot” duetu Karaś/Rogucki oraz „Sebiksy” braci Kacperczyk, a we współpracy z Kubą Karasiem nagrała swoją wersję utworu „Nie mam dla ciebie miłości”. 15 lutego 2022 wystąpiła na gali Bestsellery Empiku, podczas której zaśpiewała w duecie z Anitą Lipnicką piosenkę „Zanim zrozumiesz” z repertuaru Varius Manx oraz premierowo utwór „Rozkosz”, drugi singel z debiutanckiej płyty. 3 czerwca podczas Orange Warsaw Festival zagrała swój pierwszy koncert. 17 czerwca wydała debiutancki album pt. Omamy. 25 czerwca i 8 lipca wzięła udział w trasie koncertowej Męskie Granie. W październiku otrzymała nominację do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. W 2023 wydała utwory „Nie całuj” w duecie z Dawidem Tyszkowskim i Kubą Karasiem, „Zima – nisko słonko” z L.U.C.-iem, Rebel Babel Film Orchestra, Ralphem Kaminskim, zespołem Lor i Apolonią Nowak nagrany do filmu Chłopi oraz „Na paluszkach” z Tomaszem Makowieckim. Prowadziła program I Love Violetta (2014) i współprowadziła festiwale muzyczne Polsat SuperHit Festiwal (2019) i Top of the Top Sopot Festival (2023). W parze ze Stefano Terrazzino zajęła drugie miejsce w finale 11. edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami (2020). W sierpniu 2023 została ogłoszona jednym z jurorów 15. edycji talent show Mam talent, którą stacja TVN wyemituje w 2024. 

źródło: wikipedia   

20 lutego 2024

Baranovski


 

Baranovski (zapis stylizowany: BARANOVSKI), właściwie Wojciech Baranowski (ur. 29 lipca 1991 w Opocznie) – polski wokalista, kompozytor, autor tekstów i pianista. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Piotrkowie Trybunalskim. W marcu 2014 uczestniczył w przesłuchaniach do czwartej edycji programu TVP2 The Voice of Poland; dołączył do drużyny prowadzonej przez Tomsona i Barona, ostatecznie dotarł do odcinków emitowanych na żywo. W 2015 dołączył do zespołu Xxanaxx, z którym nagrał album pt. FWRD. Płyta zajęła 13. miejsce na Oficjalnej Liście Sprzedaży. W 2018 rozpoczął karierę solową, przybierając pseudonim Baranovski. 31 stycznia wydał pierwszy utwór „Mamo”, a miesiąc później – debiutancki singiel „Dym”, z którym dotarł do 21. miejsca AirPlay – Top, będącego zestawieniem najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. 21 maja zaprezentował drugi singiel „Hey”, 22 sierpnia – trzeci singiel „Luźno”, który dotarł do 10. miejsca w zestawieniu AirPlay – Top, a 17 stycznia 2019 – czwarty singiel „Zbiór”. Piosenki umieścił na debiutanckim, solowym albumie studyjnym pt. Zbiór, którego premiera odbyła się 25 października.

źródło: wikipedia   

18 lutego 2024

Andrzej Sikorowski

Andrzej Sławomir Sikorowski (ur. 10 października 1949 w Krakowie) – polski piosenkarz, kompozytor, gitarzysta, autor tekstów. Od 1977 w krakowskiej grupie Pod Budą. Jest absolwentem wydziału filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1970 laureat Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Szerszą karierę sceniczną rozpoczynał w kabarecie Pod Budą, do którego zarekomendował go Bohdan Smoleń w 1975. Jest autorem zdecydowanej większości tekstów piosenek grupy Pod Budą oraz większości kompozycji. Autor przebojów: Ballada o ciotce Matyldzie, Ballada o drugim brzegu, Bardzo smutna piosenka retro (znanej też jako Kap, kap – płyną łzy), Kraków, Piwna 7, Nie przenoście nam stolicy do Krakowa (w duecie z Grzegorzem Turnauem), Rozmowa przez ocean, Rozmowa z Jędrkiem w duecie z Andrzejem Zauchą, To już było i Tokszoł. Jego piosenki wykonywali m.in. Alicja Majewska, Maryla Rodowicz, Gayga, Danuta Rinn i Grzegorz Turnau. Napisał muzykę do ponad 20 filmów animowanych dla dzieci. Dał ponad 4000 koncertów w kraju i za granicą – w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Belgii, Holandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii. Stały felietonista piątkowego wydania Dziennika Polskiego. Pisał również felietony dla „Przekroju” i „Hustlera”. Autor audycji „Muzyczna plotka”, nadawanej w I programie Polskiego Radia. Nagrał dwie solowe płyty Moje piosenki (1991) i z okazji 40-lecia pracy artystycznej – Zmowa z zegarem (2010), a także kilkanaście płyt z zespołem Pod Budą. Równolegle do pracy z grupą Pod Budą od kilku lat występuje z Grzegorzem Turnauem w autorskim programie „Pasjans na dwóch”. Jego żoną jest Chariklia Motsiou (obecnie Sikorowska), córka greckich emigrantów politycznych, należąca do pierwotnego składu grupy Pod Budą. Od 2003 roku wraz z córką Mają gra koncerty zatytułowane Dwie ojczyzny. W roku 2005 w duecie z córką wydał płytę Kraków-Saloniki. Rok później nagrali wspólnie płytę Śniegu cieniutki opłatek, a kolejno w 2007 i 2016 roku albumy Sprawa rodzinna i Okno na Planty. Prywatnie przyjaźnił się ze swoim rówieśnikiem – krakowskim muzykiem i piosenkarzem jazzowo-popowym, a także aktorem, Andrzejem Zauchą, który zmarł tragicznie 10 października 1991 roku. Współtworzył również z Andrzejem Zauchą i Krzysztofem Piaseckim kabaret "Sami", który został rozwiązany po śmierci Andrzeja Zauchy. 

źródło: wikipedia   

15 lutego 2024

Danzel


 


Danzel, właśc. Johan Waem (ur. 9 listopada 1976 w Beveren) – belgijski piosenkarz, wykonujący muzykę taneczną. Rozpoczynał karierę muzyczną jako wokalista i basista w zespole Scherp op de Snee. Później śpiewał w chórkach w zespole L.A. Band. W 2003 został jednym z 20 finalistów belgijskiej edycji programu Idol. Pod koniec roku wydał swój pierwszy singiel, „You Are All of That”. Rozgłos uzyskał po wydaniu drugiego singla, „Pump It Up!”, który wydał w 2004. Utwór okazał się hitem europejskich dyskotek, notując wysokie miejsca na światowych listach przebojów, szczególnie w zestawieniach przebojów muzyki klubowej. 15 listopada 2004 wydał debiutancki album studyjny zatytułowany The Name of the Jam. W styczniu 2006 z utworem „Undercover” wziął udział w finale polskich eliminacji do 51. Konkursu Piosenki Eurowizji.Zajął dziewiąte miejsce, zdobywszy 5 punktów, w tym 1 pkt od jurorów i 4 pkt od telewidzów. W 2007 zaprezentował singiel „Jump”, a 8 lutego 2008 wydał drugi album studyjny pt. Unlocked. We wrześniu 2008 nagrał w Rzeszowie teledysk do piosenki „What Is Life”. W maju 2009 zagrał pierwszą trasę koncertową zatytułowaną Danzel Live Tour 2009. 31 grudnia 2021 wystąpił na Sylwestrze Szczęścia z Polsatem, gdzie zaśpiewał piosenkę „Shallow” wraz z Eweliną Lisowską. W 2022 zwyciężył w finale szesnastej edycji polskiego polsatowskiego programu rozrywkowego Twoja twarz brzmi znajomo. 31 grudnia 2023 wystąpił na "Sylwetrowej mocy przebojów" w Polsacie, gdzie zaśpiewał "Pump It Up!". 

źródło: wikipedia   

12 lutego 2024

Tomasz Lach

 

Tomasz „Tomson” Lach (ur. 13 lipca 1983 w Elblągu) – polski wokalista, autor tekstów i beatbokser. Członek zespołu Afromental. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Jest zdobywcą pierwszej nagrody w Festiwalu Muzyki BigBeatowej w Żarach. Uczestniczył w czwartej polskiej edycji Idola. Współpracował z takimi artystami, jak m.in. VNM, Ten Typ Mes, Endefis czy EastWest Rockers. W 2004 wraz z Wojciechem Łozowskim założył zespół Afromental. Debiutowali występem na I Przeglądzie Młodych Kapel Gazety Olsztyńskiej. Za interpretację utworu „Bananowy Song” grupy Vox dotarli do „Złotej dziesiątki” Festiwalu Muzyki Młodzieżowej Gama w Kołobrzegu oraz uzyskali wyróżnienie na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Z zespołem wydał pięć albumów studyjnych: The Breakthru (2007), Playing with Pop (2009), The B.O.M.B. (2011), Mental House (2014) i 5 (2019). 24 stycznia 2020 wystąpił podczas koncertu charytatywnego Artyści dla Mai, który odbył się w warszawskim klubie „Stodoła”. Wraz z Aleksandrem Milwiwem-Baronem, gitarzystą Afromental, brali udział w programie TVP2 Bitwa na głosy (2012), a także byli trenerami w programach: The Voice of Poland (2013–2017, od 2019) i The Voice Kids (od 2018). Ponadto, 23 kwietnia 2015 poprowadzili 21. galę wręczenia nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyki 2015, a 21 marca 2019 zostali ogłoszeni ambasadorami kampanii społecznej Fundacji Orange pod hasłem #jestnaswiecej. 3 lutego 2020 wraz z Aleksandrem Milwiwem-Baronem otrzymał Telekamerę TeleTygodnia 2020 w kategorii „Juror”. Z kolei w 2022 roku otrzymali Telekamerę w kategorii „Juror 25-lecia”.

źródło: wikipedia   

10 lutego 2024

Aleksander Milwiw - Baron

 

Aleksander Milwiw-Baron (ur. 13 grudnia 1983 we Wrocławiu) – polski gitarzysta, saksofonista, kompozytor, producent muzyczny i multiinstrumentalista. Członek zespołu Afromental. W 2007 został laureatem pierwszej edycji ogólnopolskiego konkursu dla producentów muzycznych „Coke Live Fresh Noise”. Współpracował z artystami, m.in.: Blog 27 (z którym zdobył nagrody MTV Europe Music Awards w kategorii „najlepszy polski wykonawca” i European Border Breakers Awards 2007), Mrozu, EastWest Rockers, Mesajah, Miloopa, Natural Dread Killaz, Riddim Bandits, Maria Sadowska czy Dziun. Razem z Robertem Krawczykiem jest współproducentem projektu Karate Basstards, specjalizującego się w szeroko pojętej muzyce elektronicznej. W latach 2016 i 2017 uczestniczył w kilku koncertach w ramach trasy koncertowej Hansa Zimmera. 24 stycznia 2020 wystąpił podczas koncertu charytatywnego "Artyści dla Mai", który odbył się w Warszawskim klubie Stodoła. Koncert odbył się, aby wspomóc Maję Kapłon – finalistkę 8. edycji The Voice of Poland. Wystąpił w niezależnych produkcjach filmowych i jako „Lizo”, członek zespołu B 27, kolega Patryka w serialu TVN 39 i pół (2008, 2009). Wspólnie z Tomaszem Lachem z zespołu Afromental, brał udział w programie TVP2 Bitwa na głosy (2012), a także byli trenerami w programach: The Voice of Poland (2013–2017, od 2019) i The Voice Kids (od 2018). Ponadto, 23 kwietnia 2015 poprowadzili 21. galę wręczenia nagród polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyki 2015, a 21 marca 2019 zostali ogłoszeni ambasadorami kampanii społecznej Fundacji Orange pod hasłem #jestnaswiecej. 3 lutego 2020 wraz z Tomaszem Lachem otrzymał Telekamerę „TeleTygodnia” 2020 w kategorii „Juror”, a w 2022 zostali nagrodzeni w kategorii „Juror 25-lecia”.

źródło: wikipedia   

8 lutego 2024

Grażyna Wolszczak

 

Grażyna Bogumiła Wolszczak-Sikora (ur. 7 grudnia 1958 w Gdańsku) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. W 1983 została aktorką Teatru Nowego w Poznaniu, gdzie grała w spektaklach Janusza Wiśniewskiego, jak Trzy siostry Czechowa (1985), Olśnienie i Panopticum à la Madame Tussaud, ponadto wystąpiła z tym teatrem w Anglii i Szkocji. Występowała w warszawskich teatrach: Polskim (1987–1988), Studio, Północne Centrum Sztuki, Rozmaitości (do 2000), Dramatycznym (2001–2003) i Scena Prezentacje. Odrzuciła propozycję głównej roli w filmie Zbigniewa Kuźmińskiego Nad Niemnem (1987). W latach 80. zagrała w filmach: Maskarada (1986), Żelazną ręką Ryszarda Bera i Dotknięci (1988) oraz wykreowała drugoplanowe role w serialach telewizyjnych: 07 zgłoś się (1986) i Matki, żony i kochanki (1998). W kolejnej dekadzie wystąpiła w filmach: Cyganka Dondula, Rozmowy kontrolowane (1991), jako dziennikarka Maria w Grach ulicznych (1996) Krzysztofa Krauzego i Hellena w Balladzie o czyścicielach szyb (1997). Rozpoznawalność przyniosła jej rola Anny Szafrańskiej, psycholog dziecięcej w serialu Klan (1997–1999) oraz czarodziejki Yennefer w Wiedźminie (2001). Za rolę Judyty, głównej bohaterki filmu Ja wam pokażę! (2006) otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu China Golden Rooster and Hundred Flowers Film Festival 2007 w Suzhou. Zagrała także główną rolę prezydentowej Junony Więcek w Zamianie (2009). Od 2003 gra postać Barbary Brzozowskiej w serialu TVN Na Wspólnej. W 2006 wystąpiła na gali rozdania nagród „Viva! Najpiękniejsi”, na której zaśpiewała w duecie ze Zbigniewem Wodeckim utwór „Baw mnie”, wydany później na płycie „Vivy!”. Była ambasadorką reklamową m.in. marki kosmetycznej Olay oraz producenta bielizny Chantelle. Pod koniec 2007 nakładem Wydawnictwa Bliskie wydała książkę autobiograficzną pt. Jak być zawsze młodą, piękną i bogatą, którą napisała z Iwoną L. Konieczną. Od 2008 występuje jako Grażyna Weksler w polsatowskiej Pierwszej miłości. Uczestniczyła w programach rozrywkowych: Gwiezdny Cyrk (2008), Ranking gwiazd (2008), Taniec z gwiazdami (2009) i Ameryka Express (2020). W 2014 z Joanną Glińską powołała Fundację Garnizon Sztuki realizującą projekty z obszaru kultury i sztuki, m.in. produkującą spektakle teatralne wystawiane w stołecznym Teatrze IMKA. Wybrana filmografia: 1991: Rozmowy kontrolowane - dziennikarka Grażyna Chochoł / 1996: Gry uliczne - Maria / 1998: Miodowe lata - żona Edwarda / 1998: Matki, żony i kochanki - dziennikarka Elżbieta Kajzer / 1999: Klan - Szafrańska, pracownica ośrodka adopcyjnego / 2000: Nieznana opowieść wigilijna - Boruniowa / 2001: Wiedźmin - Yennefer / od 2003: Na Wspólnej - Barbara Brzozowska-Smolna / 2006: Ja wam pokażę! - Judyta Kozłowska / od 2008: Pierwsza miłość - Grażyna Weksler / 2012: Galeria - Barbara Jabłońska / 2017: Ojciec Mateusz - Klara Andrzejczak / 2018: Podatek od miłości - aktorka Malwina.

źródło: wikipedia   

4 lutego 2024

Olgierd Łukaszewicz


Olgierd Marian Łukaszewicz (ur. 7 września 1946 w Chorzowie) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy oraz działacz kulturalny i społeczny. W latach 2002–2005 i 2011–2018 prezes Związku Artystów Scen Polskich (ZASP). Absolwent VII Liceum Ogólnokształcącego w Katowicach. W 1968 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Występował w Teatrze Rozmaitości w Krakowie (1968–1970), a następnie przeniósł się do Warszawy. Związany z warszawskimi teatrami: Dramatycznym (1970–1973), Współczesnym (1973–1974), Powszechnym (1974–1986) i Studio (1986–1997). W 1988 wyjechał do Wiednia. Na niemieckojęzycznych scenach występował nieprzerwanie osiem lat, m.in. dwa sezony był etatowym aktorem Teatru Miejskiego w Bonn. Po powrocie do kraju został aktorem Teatru Narodowego (1997–2001), a w 2000 wrócił na deski Teatru Współczesnego. Od 2003 jest w zespole Teatru Polskiego. W 1997 podczas Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd. Był pomysłodawcą i inicjatorem kilku niecodziennych akcji aktorów warszawskich scen. W Dzień Wszystkich Świętych 1999 przed Teatrem Narodowym odbył się „Namiot Przymierza” będący happeningiem-posłaniem aktorów polskich poświęconym pamięci Żydów oraz w 2000 „Sybir – ostatnie pożegnanie” – hołd złożony zesłańcom. Był inspiratorem „Nocy pielgrzyma” – misterium teatralnego ku czci Juliusza Słowackiego, które odbyło się 29 września 2001 z okazji odsłonięcia pomnika poety na Placu Bankowym w Warszawie. W latach 2002–2005 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich. 17 stycznia 2011, podczas 40. Nadzwyczajnego Walnego Zjazdu Delegatów ZASP w Skolimowie, został wybrany ponownie na prezesa ZASP. Tę funkcję pełnił do 15 kwietnia 2018, kiedy to na jego miejsce wybrano Pawła Królikowskiego. Wybrana filmografia: 1969: Sól ziemi czarnej – Gabriel Basista / 1971: Perła w koronie – Jaś / 1972: Wesele – widmo / 1975: Noce i dnie – Janusz Ostrzeński, syn Michaliny i Daniela / 1977: Lalka – Leon, przewodniczący tajnego zebrania studentów / 1980: Królowa Bona – Ferdynand I, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, król Czech i Węgier / 1983: Seksmisja – Albert Starski (Albercik) / 1983: Widziadło – Władysław Jelonek / 1987: Kingsajz – Paragraf / 1988: Alchemik – alchemik Sendivius / 1989: Modrzejewska – Wincenty Rapacki / 1989: Sztuka kochania – adwokat Pasikonika / 1995: Awantura o Basię – Adam Bzowski, ojciec Basi / 2001: Marszałek Piłsudski – książę Eustachy Sapieha / 2001: Wiedźmin – czarodziej Stregobor / 2002: Kariera Nikosia Dyzmy – premier / 2002–2011: Plebania – Aleksander Lubiniecki, syn księcia Ksawerego / 2004: Karol. Człowiek, który został papieżem – Karol Wojtyła, ojciec późniejszego papieża / 2007: Katyń – kapelan / 2013: Ojciec Mateusz – Stanisław Wilk / 2014: Kamienie na szaniec – dr Trojanowski / 2015: Na dobre i na złe – Andrzej Pietrzak, ojciec Oli / 2018: Jak pies z kotem – Andrzej / 2022: Gang Zielonej Rękawiczki – Henryk. 

źródło: wikipedia