Donald Tusk

 

Donald Franciszek Tusk (ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski polityk i historyk. W latach 2007–2014 i od 2023 prezes Rady Ministrów stojący na czele swojego pierwszego, drugiego i trzeciego gabinetu. Jest osobą najdłużej sprawującą urząd premiera w III RP. 

Uczestnik opozycji demokratycznej w PRL. Współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego (1990) oraz Platformy Obywatelskiej (2001). Przewodniczący KLD (w latach 1991–1994) oraz PO (w latach 2003–2014 i od 2021), pełniący obowiązki przewodniczącego PO w 2021. W latach 2014–2019 przewodniczący Rady Europejskiej, w latach 2019–2022 przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej. Poseł na Sejm I, IV, V, VI, VII i X kadencji (1991–1993, 2001–2014, od 2023), w latach 1997–2001 senator i wicemarszałek Senatu IV kadencji, w latach 2001–2005 wicemarszałek Sejmu IV kadencji, w latach 2007–2009 przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 2005. 

źródło: wikipedia   

Michał Urbaniak

 

 

Michał Urbaniak (ur. 22 stycznia 1943 w Warszawie) – polski muzyk jazzowy, kompozytor i aranżer, grający głównie na skrzypcach i saksofonie. Honorowy Obywatel Miasta Łodzi. 

 

Współtwórca nowojorskiego tzw. fusion Jazzu UrbJazzu. Jako pierwszy kreator muzyki fusion wprowadził jazz-rock, rap i hip hop do jazzu, zakładając w 1989 zespół Urbanator, a w 1995 Projekt UrbSymphony, na którego potrzeby skomponował dwie suity („Sketches of Poland” i „Sketches of Manhattan”) oraz wiele krótszych utworów (np. „Destiny” i „Butterfly”). Od 1970 gra na pięciostrunowych skrzypcach wykonanych specjalnie dla niego, a także na syntezatorze skrzypcowym, saksofonach sopranowym, altowym i tenorowym oraz na lyrikonie. Wplatane przez niego elementy folklorystyczne zyskały uznanie czołowych amerykańskich jazzmanów, jak również otwierały nowe możliwości dla wielu nowych muzyków (Harold Williams, Steve Jordan, Marcus Miller, Kenny Kirkland, Omar Hakim, Victor Bailey). Grał w popularnych klubach („Village Vanguard”, „Village Gate”) i w słynnych salach koncertowych (Carnegie Hall, Beacon Theatre, Avery Fisher Hall). Grał z gwiazdami sceny, takimi jak Weather Report, Freddie Hubbard, Elvin Jones, Herbie Hancock, Chick Corea, Miles Davis, George Benson, Billy Cobham. Zapraszał i był zapraszany do współpracy przez wielu znanych jazzmanów (Lenny White, Wayne Shorter, Marcus Miller, Joe Zawinul, Ron Carter, Kenny Barron, Buster Williams, Quincy Jones). Był ambasadorem Łodzi w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Napisał muzykę do 25 filmów amerykańskich. Laureat Polskiej Nagrody Filmowej – Orła dla odkrycia roku i głównej nagrody dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Tallinnie za rolę Włodzimierza w filmie Mój rower (2012). Prowadził Grupę Michała Urbaniaka (w latach 1969–1972), przez której skład przewinęli się głównie polscy jazzmani (m.in.: Adam Makowicz, Paweł Jarzębski, Janusz Kozłowski, Roman Dyląg, Czesław Bartkowski, Andrzej Dąbrowski), a wokalistką była Urszula Dudziak. W 1974 uczestniczył w nagraniach albumu Czesława Niemena pt. Mourner’s Rhapsody. W 1975 został okrzyknięty drugim najlepszym skrzypkiem jazzowym (po Jeanie-Lucu Pontym) w rankingu amerykańskiego magazynu „DownBeat”. Stworzył muzykę do wielu filmów, m.in. Pożegnanie jesieni (1990), Manhattan (1991) i Wielkie rzeczy (2001). Za muzykę do filmu Dług (1999) otrzymał Orła za najlepszą muzykę filmową i nagrodę za muzykę na 24. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Za rolę Włodzimierza w ciepło przyjętym przez krytyków i publiczność filmie Mój rower (2012) otrzymał Polską Nagrodę Filmową – Orła w kategorii odkrycie roku i nagrodę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Tallinnie. W lipcu 2019 wydał album pt. From Warsaw with Love, który nagrał z okazji 75. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego. Wystąpił w filmach dokumentalnych o jazzie: Jazz Outsider (2022) i Na zawsze Melomani (2023). Od grudnia 1967 przez blisko 20 lat był mężem wokalistki Urszuli Dudziak, z którą ma córki: Katarzynę i Mikę. 

źródło: wikipedia   

CeCe Winans

Priscilla Marie Winans Love, zawodowo znana jako CeCe Winans (ur. 8 października 1964 w Detroit) – amerykańska śpiewaczka muzyki gospel. Jest najlepiej sprzedającą się na świecie artystką muzyki gospel. Zdobyła 15 Nagród Grammy (spośród 31 nominacji) i sprzedała ponad 12 milionów płyt.

 

CeCe Winans wychowała się w wielodzietnej, afroamerykańskiej rodzinie z tradycjami muzycznymi. Swoje umiejętności ćwiczyła w rodzinnym Kościele zielonoświątkowym. W 1995 roku w duecie z Whitney Houston nagrała piosenkę „Count On Me”. Singiel uzyskał złoty certyfikat w USA i zajął 8 miejsce na liście Billboard Hot 100. W 2012 roku wraz z mężem założyli kościół w Nashville – Nashville Life Church, gdzie pełnią funkcję starszych zboru. Oprócz służby w kościele CeCe Winans przeprowadza trasy koncertowe po całych Stanach Zjednoczonych. Dyskografia: Alone in His Presence (1995) / Everlasting Love (1998) / His Gift (1998) / Alabaster Box (1999) / CeCe Winans (2001) / Throne Room (2003) / Purified (2005) / Thy Kingdom Come (2008) / Songs of Emotional Healing (2010) / Let Them Fall in Love (2017) / Something's Happening (2018) / Believe for It (2021) / More than This (2024) / Joyful Joyful (2024).

 

źródło: wikipedia   

Mariusz Szczygieł

Mariusz Adam Szczygieł (ur. 5 września 1966 w Złotoryi) – polski dziennikarz, reportażysta, pisarz i wykładowca akademicki.

Od 1990 związany z Gazetą Wyborczą, gdzie był uczniem Hanny Krall. W latach 1995–2001 prowadzący telewizyjnego talk-show Na każdy temat w Polsacie. Od 2024 roku rozpoczął współpracę z TVP, gdzie od 17 lutego prowadzi program Rozmowy (nie)wygodne w TVP Info. Założyciel i członek zarządu Fundacji Instytut Reportażu, w ramach której wraz z Wojciechem Tochmanem założył Wydawnictwo Dowody na Istnienie. Jego książki przetłumaczono na kilkanaście języków: angielski, czeski, estoński, hebrajski, hiszpański, niemiecki, rosyjski, rumuński, słowacki, słoweński, ukraiński, węgierski, włoski. Laureat Europejskiej Nagrody Książkowej za Gottland (2009), Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego (2013), Grand Press (2013) oraz Nagrody Literackiej „Nike” za tom reportaży Nie ma (2019).  Gdy miał 16 lat, został współpracownikiem harcerskiego czasopisma „Na Przełaj”. W latach 1995–2001 był współprowadzącym programu Na każdy temat w Polsacie. Od 2001, kiedy skończył współpracę z telewizją, głównym tematem jego twórczości literackiej stała się historia i kultura Czech. Jego książka Gottland (2006) została bestsellerem roku 2007 w Czechach i zebrała przychylne recenzje w międzynarodowej prasie: „Wiener Zeitung” opisał ją jako „wielką literaturę pod płaszczem reportażu”, „Le Figaro” określił ją mianem „nie książki, a klejnotu”, a Uniwersytet w Lille uhonorował ją w 2009 nagrodą Prix Amphi przyznawaną za najlepszą książkę przetłumaczoną na francuski. Wspólnie z Wojciechem Tochmanem i Jackiem Hugo-Baderem jest wymieniany w antologiach zagranicznych poświęconych współczesnej polskiej sztuce reportażu. Jest uważany za ucznia Hanny Krall (wspomina o tym Krall w książce Jacka Antczaka Reporterka). 6 października 2019 zdobył Nagrodę Literacką „Nike” za tom reportaży Nie ma. 

źródło: wikipedia   

Krzysztof Bosak

 

Krzysztof Bosak (ur. 13 czerwca 1982 w Zielonej Górze) – polski polityk, w latach 2005–2006 prezes Młodzieży Wszechpolskiej, poseł na Sejm V, IX i X kadencji, współzałożyciel i jeden z liderów Konfederacji Wolność i Niepodległość, prezes Ruchu Narodowego. Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020, wicemarszałek Sejmu X kadencji. 

W 2000 wstąpił do Młodzieży Wszechpolskiej we Wrocławiu. W 2001 wstąpił do Ligi Polskich Rodzin. W wyborach samorządowych w 2002 bez powodzenia kandydował z jej ramienia do sejmiku lubuskiego. W wyborach parlamentarnych w 2005 uzyskał mandat poselski, kandydując z dziesiątego miejsca listy LPR w okręgu zielonogórskim i otrzymując 3764 głosy. W trakcie V kadencji Sejmu wystąpił w szóstej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami^. W latach 2006–2010 był członkiem Rady Programowej TVP, a od 2007 do 2008 pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego. 18 października 2019 został powołany na wiceprzewodniczącego i rzecznika prasowego nowo zarejestrowanego w Sejmie IX kadencji koła poselskiego Konfederacji. Został następnie jednym z kandydatów w zorganizowanych przez tę partię prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w okręgu podlaskim, otrzymując 44 902 głosy. 13 listopada tego samego roku został wybrany na wicemarszałka Sejmu X kadencji. Kilka tygodni później posłowie Lewicy złożyli wniosek o jego odwołanie z tej funkcji. Zarzucili mu, że jako prowadzący obrady nie zareagował odpowiednio na wystąpienie Grzegorza Brauna z 12 grudnia 2023, które ten wygłosił wkrótce po tym, jak przy użyciu gaśnicy zgasił zapalone w budynku Sejmu świece chanukowe. 17 stycznia 2024 Sejm nie uwzględnił tego wniosku.

źródło: wikipedia   

Tribbs

 

 

Tribbs, właśc. Mikołaj Maciej Trybulec (ur. 25 stycznia 1996 w Warszawie) – polski producent muzyczny, kompozytor, autor tekstów, aranżer muzyczny, basista, wykonawca i DJ, współpracujący m.in. z Alanem Walkerem, Meghan Trainor, Alokiem, Timmym Trumpetem, Ellą Henderson czy Rudimental. Najlepszy polski DJ według Polish DJs Chart w 2022 i 2023 roku.

 

Jako muzyk sesyjny, grający na gitarze basowej, występował i nagrywał m.in. z Sound’n’Grace, Lanberry czy Natalią Szroeder. W 2017 roku wraz z Moniką Wydrzyńską założył zespół Linia Nocna, z którym tworzy muzykę będącą eklektyczną mieszanką muzyki tanecznej, popu, ballad, elektropopu oraz dream popu. Za ich debiutancki album pt. Znikam na chwilę (2018), który również wyprodukował, otrzymał nominację do Fryderyka w kategorii „Album Roku Elektronika”. W 2021 roku wydał cover przeboju zespołu Budka Suflera „Bal wszystkich świętych” do listopada 2023 roku przeróbka doczekała się ponad 36 mln odsłon w serwisie YouTube. Również w 2021 roku ukazał się wyprodukowany dla Smolastego utwór „Duże oczy”, który do listopada 2023 roku uzyskał ponad 123 mln wyświetleń na YouTube. 14 października 2021 jako drugi polski producent w historii osiągnął pułap 2 mln słuchaczy na Spotify. W 2022 roku we współpracy z raperem Kubańczykiem wydał cover przeboju Krzysztofa Krawczyka „Ostatni raz zatańczysz ze mną”. W pierwszej połowie 2023 roku wydał single: „Ta noc” (z Kubańczykiem) oraz cover przeboju grupy Maanam – „Krakowski spleen”. Współtworzył dwie piosenki biorące udział w 67. Konkursie Piosenki Eurowizji w Liverpoolu – z Polski i Szwajcarii. 6 grudnia 2023 wydał swój pierwszy solowy album pt. MT. Był jedną z gwiazd Sylwestrowej Mocy Przebojów Polsatu podczas Sylwestra 2023. W Czechach Tribbs odebrał statuetkę Nagród Muzycznych Radia Evropa 2 w kategorii: „Odkrycie Zagraniczne 2023”. W marcu ukazał się oficjalny remix Tribbsa do utworu „Fire” Alana Walkera. W grudniu był jedną z gwiazd „Sylwestra z Dwójką 2024”, podczas którego wystąpił na Stadionie Ślaskim w Chorzowie. W styczniu 2025 wystąpił na Festivaland w Warszawie. Komponuje i produkuje (lub współkomponuje i współprodukuje) od kilku lat utwory dla artystów z całego świata, m.in. dla Duncana Laurence’a, Holy Molly, Gjon’s Tears, Lake Malawi, Vincenta Bueno, Bertie Scotta, Bena Cristoveo, Stana Van Samanga, Philipa Stranda, Kerrii, Saka Noela, R3hab’a, Timmy’ego Trumpeta, W&W, Olivera Heldensa, Flux Pavilion, Blasa Cantó, Vanessy Mai, Bright Sparks oraz wielu innych artystów z krajów takich jak: Belgia, Szwajcaria, Niemcy, Brazylia, Holandia, Rumunia, Austria, Hiszpania, Australia, Czechy, Turcja, Islandia czy Wietnam (lista utworów). Na polskim rynku Tribbs współpracował m.in. z Margaret, Ewą Farną, Viki Gabor, Roksaną Węgiel, Lanberry, Eweliną Lisowską, Darią, C-Bool’em, duetem Kalwi & Remi, Sound’n’Grace, Reni Jusis, Mariną, Moniką Lewczuk, Krystianem Ochmanem, Kubą Sienkiewiczem, zespołem Goya, Ofelią i wieloma innymi artystami.  

 

źródło: wikipedia   

Dorota Miśkiewicz

Dorota Anna Miśkiewicz (ur. 12 września 1973 w Kłodzku) – polska wokalistka, skrzypaczka, kompozytorka, autorka tekstów. Pochodzi z muzycznej rodziny Miśkiewiczów – ojciec Henryk Miśkiewicz to saksofonista jazzowy, a brat Michał jest perkusistą. 

Jako solistka lub członkini różnych zespołów nagrała ponad 10 płyt, jako wokalistka sesyjna drugie tyle. Nagrywała z Tomaszem Stańką, była gościem Cesarii Evory na jej płycie Rogamar, natomiast z Nigelem Kennedym koncertowała w Wiedniu i Belgradzie. Współpracowała także z Klausem Doldingerem (zespół Passport), Wojciechem Młynarskim, Januszem Stroblem, Pianohooliganem, Anną Marią Jopek, Ewą Bem, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim oraz ze swoim ojcem. Występowała na wielu festiwalach i koncertach w Polsce oraz na świecie. Jako kompozytorka i autorka tekstów zadebiutowała w 2002 roku, kiedy wydała płytę Dorota Miśkiewicz Goes To Heaven – Zatrzymaj się (nominacja do Fryderyka w kategorii Jazzowy album roku). 22 września 2008 wydała trzeci album Caminho z udziałem m.in. brazylijskiego perkusjonisty Guello oraz pianisty jazzowego Marcina Wasilewskiego i współkompozytora piosenek, gitarzysty Marka Napiórkowskiego. Gościnnie na płycie wystąpili również Grzegorz Markowski oraz Grzegorz Turnau, który napisał teksty do dwóch piosenek (w tym tytułowej). Płytę promuje piosenka Magda, proszę zaprezentowana na Festiwalu w Opolu (2. miejsce z głosowania Jury) dedykowana Magdzie Czapińskiej oraz Budzić się i zasypiać (z tobą). Jedną piosenkę (Jeśli chcesz spokojnie życie przejść) napisała Karolina Kozak, autorami tekstów są w głównej mierze Dorota i Michał Rusinek. 

źródło: wikipedia   

Wojciech Waglewski

 

Wojciech Antoni Waglewski (ur. 21 kwietnia 1953 w Nowym Sączu) – polski gitarzysta, kompozytor, aranżer i producent muzyczny. Współpracował z artystami, takimi jak Raz, Dwa, Trzy, Kazik Staszewski, T.Love, Martyna Jakubowicz, Renata Przemyk, Lech Janerka, Edyta Bartosiewicz, Atrakcyjny Kazimierz, Justyna Steczkowska, Antonina Krzysztoń, Natalia Korczakowska, Kayah, Maria Peszek, Plateau, Monika Borzym czy Abradab. Występował także w duetach m.in. z Tomaszem Stańką, Maciejem Maleńczukiem, Mateuszem Pospieszalskim, Maciejem Sobczakiem i Bartkiem Łęczyckim. 

W okresie licealnym samodzielnie nauczył się gry na gitarze (słuchał m.in. Jimiego Hendriksa, Franka Zappy, grupy Can) i założył swój pierwszy zespół muzyczny o nazwie Po Upływie Czasu, z którym występował w warszawskim klubie studenckim „Alfa”. Na jednym z występów został dostrzeżony przez Zbigniewa Hołdysa, a niedługo później zaczął występować w klubie „Medyk”, w którym grał w różnych składach, m.in. w zespole Rh-. Na początku lat 70. przez krótki okres współpracował z Michałem Urbaniakiem oraz współtworzył zespoły Zen i Nirwana. Zachęcony przez Zbigniewa Hołdysa, w latach 1982–1983 wziął udział w sesji nagraniowej albumu pt. I Ching, na który nie tylko nagrał partie gitarowe, a także zaśpiewał utwór „Ja płonę” i skomponował piosenkę „Milo”. W 1984 został członkiem nowo powstałej grupy Morawski Waglewski Nowicki Hołdys, z którą m.in. nagrał ścieżkę dźwiękową do filmu Stan wewnętrzny i album pt. Świnie. W 1985 w radiowej Trójce pojawiły się nagrania zapowiadane jako „Morawski Waglewski Nowicki Hołdys bez Hołdysa”. Niedługo później, za namową Hołdysa, założył zespół Voo Voo, którego został liderem. Również w 1985 zagrał koncert na festiwalu w Jarocinie, a za występ zebrał przychylne recenzje w prasie. W tym samym roku wydał single „FAZ” i „F-I”, które były notowane na Liście przebojów Programu Trzeciego. W październiku 1986 wydał album, zatytułowany po prostu Voo Voo. W 1991 wydał debiutancki solowy album pt. Waglewski Gra-żonie, który zadedykował żonie Grażynie. Skomponował także muzykę teatralną i filmową, m.in. do produkcji Nadzieja, Makbet i Tytus, Romek i A’Tomek, a niektóre ścieżki dźwiękowe ukazały się na płytach (np. Jasne błękitne okna). W 1998 premierę miał jego utwór „Karnawał - pozytywne myślenie”, który stał się muzycznym motywem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. W 1995 z Darkiem Kozakiewiczem współpracował przy nagraniu albumu pt. Tribute to Eric Clapton. W 2007 wydał płytę pt. Koledzy nagraną z Maciejem Maleńczukiem. W 2008 wraz z synami uformował zespół Waglewski Fisz Emade i wydał album pt. Męska muzyka. W lutym 2008 współprowadził z Fiszem audycję pt. Strefa inne brzmienia w Radiu Roxy FM. Od listopada 2008 do marca 2020 współprowadził z Fiszem audycję Magiel Wagli w Programie III Polskiego Radia. W latach 2010–2011 był dyrektorem artystycznym trasy koncertowej Męskie Granie. Od 14 lipca 2020 współprowadzi z Fiszem audycję Wagle w Radiu Nowy Świat. 

źródło: wikipedia   

Lady Gaga

 

Lady Gaga, właśc. Stefani Joanne Angelina Germanotta (ur. 28 marca 1986 w Nowym Jorku) – amerykańska piosenkarka, kompozytorka, pianistka, autorka tekstów, aktorka, producentka muzyczna, filantropka oraz działaczka LGBT pochodzenia włoskiego. 

Urodziła się i dorastała w Nowym Jorku. Pierwsze kroki w muzyce zaczęła stawiać w wieku młodzieńczym, kiedy to rozpoczęła naukę gry na pianinie. Karierę zaczęła pisaniem piosenek dla innych artystów takich, jak Britney Spears czy Jennifer Lopez, w tym samym czasie próbując nawiązać współpracę z wytwórnią muzyczną. W 2008 wydała swój debiutancki album studyjny pt. The Fame, który okazał się ogromnym sukcesem, przede wszystkim dzięki singlom „Just Dance” oraz „Poker Face”. Kolejnym dziełem Gagi został minialbum The Fame Monster, kontynuacja debiutanckiego albumu, zawierająca m.in. utwory: „Bad Romance”, „Telephone” oraz „Alejandro”, które osiągnęły międzynarodowy sukces. W 2011 Lady Gaga wydała swój drugi album studyjny Born This Way. Główny singiel albumu o tym samym tytule osiągnął szczyt list przebojów w wielu krajach i został najszybciej sprzedającą się piosenką w serwisie iTunes, odnotowując ponad milion pobrań w mniej niż tydzień. W 2013 został wydany czwarty album studyjny piosenkarki – Artpop. W 2014 wydała album Cheek to Cheek, który nagrała wraz z Tonym Bennettem. W 2016 wydała piąty album Joanne. W 2017 wystąpiła podczas muzycznej przerwy Super Bowl oraz na festiwalu Coachella. W 2018 wypuszczono na rynek ścieżkę dźwiękową do filmu Narodziny gwiazdy. Płyta na czele z piosenką „Shallow” osiągnęła duży sukces, dzięki czemu Gaga stała się pierwszą artystką mającą pięć albumów numer jeden w XXI wieku w Stanach Zjednoczonych. W 2020 wydała szósty album studyjny Chromatica, którego jednym z singli był międzynarodowy hit „Rain on Me”. W 2021 ukazał się jej siódmy album Love for Sale, który powstał przy współpracy z Tonym Bennettem. W 2022 została wydana ścieżka dźwiękowa do filmu Top Gun: Maverick, której Gaga była jednym z głównych twórców. W 2024 wydana została ścieżka dżwiękowa do filmu Joker: Folie à deux oraz album Gagi Harlequin zainspirowany filmem. We wrześniu 2024 Lady Gaga zapowiedziała, że w kolejnym roku wyda swój siódmy album studyjny. 25 października 2024 opublikowała singiel „Disease”. 27 stycznia 2025 ogłosiła, że krążek o nazwie Mayhem ukaże 7 marca tego samego roku. 3 lutego wydany został drugi singiel promocyjny „Abracadabra”. W kwietniu 2025 Gaga wystąpi na festiwalu Coachella. Oprócz kariery muzycznej Gaga jest zaangażowana w projekty filmowe. W latach 2015–2016 była częścią obsady serialu American Horror Story. W 2018 miała miejsce premiera filmu Narodziny gwiazdy, w którym Gaga zagrała swoją pierwszą główną rolę na dużym ekranie. W 2021 odbyła się premiera filmu Dom Gucci w którym Gaga wcieliła się w główną rolę obok Adama Drivera. W 2024 zagrała drugoplanową rolę w filmie Joker: Folie à deux. Za swoje role aktorskie otrzymała: nominację do Oscara, Złoty Glob, dwie nominacje do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej, dwie nominacje do nagrody Gildii Aktorów Ekranowych oraz nagrodę Critics’ Choice Movie Awards. Dodatkowo Lady Gaga otrzymała cztery nominacje do nagrody Emmy. Poza swoją działalnością muzyczną i filmową jest znana ze swoich poglądów politycznych, filantropii, aktywizmu społecznego oraz uchodzi za jedną z ikon społeczności LGBT. W 2011 stworzyła fundację Born This Way, której zadaniem jest zaangażowana we wspieranie dobrego samopoczucia i rozwoju młodych ludzi. Dodatkowo Lady Gaga została uhonorowana tytułem ambasadora dobrej woli UNICEF, a od 2023 pełni rolę współprzewodniczącej prezydenckiego Komitetu ds. Sztuki i Nauk Humanistycznych. Mając na koncie 27 mln sprzedanych albumów oraz 146 mln singli jest jedną z najlepiej sprzedających się artystów na świecie. Za swoje projekty muzyczne otrzymała: Oscara, Złoty Glob, 14 nagród Grammy, 3 statuetki BRIT, 18 nagród MTV Video Music Awards oraz nominację do Fryderyka. Sześć wydanych przez nią płyt znalazło się na pierwszym miejscu list Billboard 200, zaś siedemnaście singli zostało uwzględnionych w pierwszej dziesiątce utworów listy Billboard Hot 100. Została wpisana 13 razy do Księgi rekordów Guinnessa. W 2015 została ogłoszona „kobietą roku” przez magazyn Billboard. W styczniu 2023 Lady Gaga znalazła się na liście 200 najlepszych piosenkarzy wszech czasów magazynu Rolling Stone, zajmując 58. miejsce.

źródło: wikipedia   

Hardwell

Hardwell, właściwie Robbert van de Corput (ur. 7 stycznia 1988 w Bredzie) – holenderski producent muzyczny oraz DJ. Znany z komponowania muzyki zaliczającej się do gatunków bigroom house, electro house i dutch house. We wrześniu 2018 roku ogłosił przerwę od kariery DJ-a, koncentrując się na produkcji muzyki. 

Współpracował z takimi producentami, jak Tiësto, Showtek czy Nicky Romero. W 2011 roku pierwszy raz pojawił się w rankingu DJ Magazine, zajmując 24 miejsce, plasując się między Steve'em Angello i Artym. W 2010 roku założył własną wytwórnię płytową pod nazwą Revealed Recordings, która wypromowała takich wykonawców, jak Dannic, Dyro czy Jordy Dazz2011 rok był czasem, kiedy zyskał największy rozgłos i uznanie w środowisku elektronicznej muzyki tanecznej, a następnie podjął współpracę z wykonawcami muzyki electro i progressive house, oraz wystąpił na takich festiwalach muzyki elektronicznej, jak Tomorrowland, Ultra Music Festival, Creamfields czy Electric Zoo. W tym samym roku rozpoczął realizację własnej audycji radiowej Hardwell On Air. W 2012 roku w rankingu DJ Magazine zajął szóste miejsce. W 2013 oraz 2014 roku zwyciężył w zestawieniu zyskując tytuł najpopularniejszego DJ-a na świecie, w 2015 uplasował się na drugim, w 2016 na trzecim, a w 2017 roku na czwartym miejscu. 17 listopada 2013 odbyła się premiera filmu dokumentalnego I Am Hardwell. Projekcja miała miejsce podczas festiwalu Amsterdam Dance Event, w Amsterdamskim kinie Tuschinski. Wydanie na DVD ukazało się 5 dni później. W 2019 roku wystąpił gościnnie z Afrojackiem na festiwalu muzycznym Breda Live. Na początku 2021 roku został opublikowany utwór "Bootshaus ID", którego autorem jest nieznany projekt Jaxxwell, w którego skład wchodzi Hardwell i Blasterjaxx.

źródło: wikipedia  

Kaja Kallas

Kaja Kallas (ur. 18 czerwca 1977 w Tallinnie) – estońska polityk i prawniczka, parlamentarzystka krajowa, posłanka do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2018), przewodnicząca Estońskiej Partii Reform (2018–2024), premier Estonii (2021–2024), wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej oraz wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (od 2024). 

W 2010 wstąpiła do Estońskiej Partii Reform. W wyborach w 2011 z listy tego ugrupowania uzyskała mandat posłanki do Riigikogu XII kadencji. W wyborach europejskich w 2014 z ramienia liberałów została wybrana do Europarlamentu VIII kadencji. W kwietniu 2018 została nową przewodniczącą swojego ugrupowania. We wrześniu 2018 zrezygnowała z mandatu eurodeputowanej. W wyborach w 2019 kierowana przez nią partia odniosła zwycięstwo, a Kaja Kallas ponownie uzyskała mandat posłanki do krajowego parlamentu. Jako liderka największej partii otrzymała misję utworzenia nowego rządu, nie uzyskała jednak poparcia większości deputowanych. Prezydent Kersti Kaljulaid ponownie powierzyła jej misję stworzenia gabinetu w styczniu 2021, gdy Jüri Ratas podał się do dymisji z funkcji premiera. 25 stycznia 2021 Riigikogu większością 70 głosów zaaprobowało jej kandydaturę na premiera. W 2023 odbyły się kolejne wybory, w których jej ugrupowanie zwiększyło swoje poparcie (otrzymując 31,2% głosów). 12 kwietnia 2023 Riigikogu zatwierdziło ją na funkcji premiera. W 2024 znalazła się na liście osób poszukiwanych w Rosji na podstawie przepisów karnych; polityk uznała, że jest to reakcja na wspieranie przez nią Ukrainy w czasie zapoczątkowanej w 2022 rosyjskiej inwazji. W czerwcu tego samego roku Rada Europejska uzgodniła jej nominację na stanowisko wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. W związku z tą decyzją 15 lipca 2024 złożyła dymisję kierowanego przez siebie rządu. Zakończyła urzędowanie 23 lipca tegoż roku, gdy został zaprzysiężony nowy gabinet kierowany przez Kristena Michala. Kadencję w nowej KE kierowanej przez Ursulę von der Leyen rozpoczęła 1 grudnia 2024; objęła w niej również funkcję wiceprzewodniczącej.  

źródło: wikipedia  

Adam Bielecki

Adam Radosław Bielecki (ur. 12 maja 1983 w Tychach) – polski taternik, alpinista, himalaista, pierwszy zimowy zdobywca ośmiotysięczników Gaszerbrum I (9 marca 2012) i Broad Peak (5 marca 2013) oraz zdobywca K2 (31 lipca 2012), Makalu (30 września 2011) i Gaszerbrum II (16 lipca 2018). 

Jest członkiem Klubu Wysokogórskiego Kraków. Wspina się od 1996. Autor blisko 100 wejść wspinaczkowych w Tatrach i Alpach zarówno latem jak i zimą. Lider kilkudziesięciu wypraw w góry Azji, Afryki, Europy i obu Ameryk. Podróżnik. W 2000 roku w wieku 17 lat jako najmłodszy na świecie dokonał samotnego wejścia w stylu alpejskim na Chan Tengri (7010 m n.p.m.). 30 września 2011 o 14:30 czasu lokalnego zdobył wraz z Arturem Hajzerem i Tomaszem Wolfartem bez używania tlenu piąty szczyt świata Makalu (8481 m n.p.m.). 9 marca 2012, około godziny 08:30 czasu lokalnego Adam Bielecki i Janusz Gołąb dokonali pierwszego zimowego wejścia na Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) w Karakorum, w Pakistanie. 31 lipca 2012 Adam Bielecki zdobył drugi szczyt świata K2 (8611 m). W wyprawie uczestniczył, także Marcin Kaczkan, który przerwał atak szczytowy i pozostał w obozie III (7400 m n.p.m.) Wejście odbyło się bez użycia butli z tlenem. Jest to 10 wejście Polaka na K2. 5 marca 2013 roku Maciej Berbeka, Tomasz Kowalski, Adam Bielecki oraz Artur Małek dokonali pierwszego zimowego wejścia na Broad Peak (8047 m n.p.m.). 27 grudnia 2015 Adam Bielecki wraz z Jackiem Czechem rozpoczęli wspinaczkę, której celem było zdobyć, niezdobyty dotąd zimą dziewiąty co do wysokości szczyt świata, Nanga Parbat (8126 m n.p.m.). 27 stycznia 2018 roku, wspólnie z Denisem Urubką, Jarosławem Botorem i Piotrem Tomalą przerwali Narodową Zimową Wyprawę na K2 i wzięli udział w akcji ratowniczej na Nanga Parbat, która została zorganizowana, by pomóc schodzącym ze szczytu Élisabeth Revol i Tomaszowi Mackiewiczowi. Wspinając się wraz z Urubką, w godzinach nocnych, dotarł do Revol na ok. 6100 m n.p.m. Udało się sprowadzić ją do obozu. Dojście do Mackiewicza, z uwagi na ekstremalne warunki pogodowe, nie było możliwe. Wyprawa na K2 zakończyła się niepowodzeniem. 16 lipca 2018 o 17:00 czasu lokalnego, Adam Bielecki wraz z Felixem Bergiem, zdobyli Gaszerbrum II. Wejścia dokonali zachodnią ścianą (prawdopodobnie drugie przejście). 19 kwietnia 2023, po nieudanej wyprawie mającej na celu wytyczenie nowej drogi w stylu alpejskim na północno-zachodniej ścianie Annapurny, wszedł w skład ekipy ratunkowej w składzie: Adam Bielecki i Mariusz Hatala z Polski oraz Chhepal Sherpa, Lakpa Nuru Sherpa, Dawa Nurbu Sherpa, Lakpa Sherpa, Tashi Sherpa oraz pilot śmigłowca Sobie Gauchan z Nepalu. Przedstawiony przez członka "Seven Summits Trek" Dawa Nurbu Sherpa cel wyprawy ratunkowej to odnalezienie i wydobycie ciała indyjskiego wspinacza Anuraga Maloo, który 17 kwietnia 2023 podczas zejścia pomiędzy obozem C3 a obozem C2 wpadł do szczeliny. 20 kwietnia 2023 na wysokości około 5800 m n.p.m. w szczelinie na głębokości 68 metrów Adam Bielecki odnalazł Anuraga Maloo. Szybko okazało się, że pomimo 3 dni spędzonych w szczelinie w skrajnych warunkach Anurag żyje. Akcja zmieniła się w walkę o jego życie. Po wydostaniu ze szczeliny, przetransportowaniu do szpitala, zespół ratunkowy z Adamem Bieleckim uratował życie Anuraga Maloo.

źródło: wikipedia  

Mela Koteluk

 

Mela Koteluk, właściwie Malwina Koteluk (ur. 3 lipca 1985 w Sulechowie) – polska piosenkarka i autorka tekstów, wykonująca muzykę z pogranicza rocka i popu. 

Śpiewała w chórkach w zespole Scorpions oraz u Gaby Kulki. W 2003 zdobyła drugie miejsce w szóstej edycji konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”. W 2011 wzięła udział w konkursie Make More Music. 8 maja 2012 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Spadochron, będący płytą tygodnia w programie III Polskiego Radia. W 2013, wraz z Czesławem Mozilem, nagrała „Pieśń o szczęściu”, utwór promujący film Baczyński w reżyserii Kordiana Piwowarskiego. Jest inicjatorką akcji wspierającej żywe granie Nie bądź dźwiękoszczelny, a także laureatką Nagrody Artystycznej Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego i plebiscytu Ale Sztuka. 25 kwietnia 2013 została laureatką „Fryderyka” w kategoriach „Debiut roku” i „Artysta roku”. 17 listopada 2014 wydała drugi album studyjny, zatytułowany Migracje. W 2015 z Andrzejem Smolikiem, Tomaszem Organkiem i Krzysztofem Zalewskim podczas festiwalu Męskie Granie wykonała utwór „Armaty”. 9 listopada 2018 premierę miała jej trzecia płyta studyjna, zatytułowana Migawka, na którą samodzielnie napisała teksty, a muzykę współtworzyła wraz ze swoim zespołem. Na albumie znalazło się jedenaście utworów, w tym singel „Odprowadź”, zaś za produkcję odpowiadał Marek Dziedzic. 

źródło: wikipedia  

Maciej Musiałowski

 

 

Maciej Musiałowski (ur. 5 grudnia 1993 w Warszawie) – polski aktor i piosenkarz. Nominowany do Orła za najlepszą główną rolę męską w filmie Sala samobójców. Hejter (2020). 

W 2015 zdobył Grand Prix w konkursie 36. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, jak również nagrodę dziennikarzy. Za rolę Huwa Prossera w spektaklu Diabeł, który... został wyróżniony Złotą Maską, nagrodą łódzkich dziennikarzy za debiut aktorski, a także był nagradzany na festiwalach szkół teatralnych w Rabacie, Brnie i Łodzi. Otrzymał również stypendium studenckie od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia. Na szklanym ekranie zadebiutował występem w serialu TVN Druga szansa (2016–2018), a za rolę Ksawerego Kryńskiego był nominowany do Telekamery 2017 w kategorii nadzieja telewizji. W 2018 uczestniczył w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVN Ameryka Express. W 2020 zagrał w serialu Kod genetyczny. Uznanie krytyków zdobył rolą Tomasza Giemzy w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter (2020), za którą otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera oraz nominację do Orła za najlepszą główną rolę męską. Za rolę w filmie Chrzciny (2022) był nominowany do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. W 2024 z utworem „Daj mi jakiś znak” zajął dziewiąte miejsce w wewnętrznych eliminacjach wyłaniających reprezentanta Polski w 68. Konkursie Piosenki Eurowizji. Wybrana filmografia: 2017 - 2018 Druga szansa / 2017 Soyer / 2019 Ultraviolet / 2020 Kod genetyczny / 2020 Sala samobójców. Hejter / 2022 Chrzciny / 2022 - 2023 The Office PL / 2022 Kryptonim Polska / 2023 Freestyle / 2024 Krew. 

źródło: wikipedia 

Magdalena Narożna

 

 

Magdalena Narożna de domo Wolińska (ur. 22 listopada 1988) – polska piosenkarka i osobowość telewizyjna, wokalistka zespołu Piękni i Młodzi. Jedna z czołowych artystek w branży disco polo. Z zawodu higienistka stomatologiczna. 

 

W 2012 roku z Dawidem Narożnym i Danielem Wilczewskim założyła zespół Piękni i Młodzi. Grupa szybko zdobyła popularność w Polsce. W 2013 roku wydali teledyski do piosenek „Niewiara” i „Kocham się w Tobie”, które zdobyły kilkadziesiąt milionów odsłon na platformie YouTube, a pierwszy z utworów przyniósł im rozpoznawalność. Zespół wówczas zrezygnował z występów na weselach i rozpoczął karierę koncertową. W 2014 z zespołem zakwalifikowała się do finału programu Polsatu Must Be the Music. Tylko muzyka, co było pierwszym takim osiągnięciem dla gatunku disco polo. W 2015 wzięła udział w okładkowej sesji zdjęciowej do magazynu „CKM”. W 2018 została jurorką w programie Disco Star w Polo TV. W 2021 zajęła szóste miejsce w programie Twoja twarz brzmi znajomo. Wiosną 2025 będzie uczestniczyła w 16. edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami w Polsacie.

źródło: wikipedia 

Igo

Igo, właśc. Igor Marek Walaszek (ur. 16 lipca 1992 w Krakowie) – polski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów piosenek i przedsiębiorca. Wokalista zespołów Clock Machine (od 2009) i Bass Astral x Igo (2015–2021), ponadto występuje solowo. Założyciel i właściciel wydawnictwa muzycznego Iglo Records. 

W 2009 wraz z Michałem Koncewiczem założył w Krakowie rockowo-funkowy zespół Clock Machine, w którym występuje jako wokalista. Dotychczas ukazały się trzy albumy studyjne zespołu: Greatest Hits (2014), Love (2015) i Prognozy (2019). W 2015 wraz z Kubą Traczem, również członkiem Clock Machine, założył dwuosobowy zespół Bass Astral x Igo. Duet wydał trzy albumy: Discobolus (2016), Orell (2017) i Satellite (2021), a w 2021 ogłosił zakończenie działalności. W 2019 i 2020 był częścią supergrupy Męskie Granie Orkiestra, biorącej udział w dorocznych edycjach festiwalu muzycznego Męskie Granie. Wziął udział nagraniach singli festiwalu: „Sobie i Wam” w 2019 (z Katarzyną Nosowską, Tomaszem Organkiem i Krzysztofem Zalewskim) oraz „Świtu” w 2020 (z Darią Zawiałow i Królem). W 2022 zapowiedział wydanie pierwszego solowego albumu. Wydawnictwo, zatytułowane Igo, ukazało się 18 listopada 2022. W 2023 wraz z Mrozem i Vito Bambino utworzył Męskie Granie Orkiestrę 2023, w ramach której nagrał singel „Supermoce”. Na 14 marca 2025 zapowiedział premierę drugiego solowego albumu, 12. 

źródło: wikipedia 

Radek Łukasiewicz

Radek Łukasiewicz (ur. 13 czerwca 1981 w Wołominie) – polski muzyk, autor tekstów, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, producent muzyczny oraz realizator dźwięku. Współzałożyciel zespołów Pustki, Bisz/Radex, Polskie Znaki, Matylda/Łukasiewicz. Autor tekstów piosenek artystów takich, jak Artur Rojek, Brodka, Piotr Zioła. Założyciel wytwórni płytowej Adult Contemporary. Absolwent wydziału Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, tłumacz języków angielskiego i francuskiego.

Pierwszy zespół Łukasiewicza to założony w wakacje 1996 roku Larvix. Pustki W 1999 wraz z Jankiem Piętką założył w rodzinnym Ostrówku zespół Pustki. Łukasiewicz nagrał z Pustkami 7 płyt studyjnych oraz album live w ramach cyklu Najmniejszy Koncert Świata. Grupa była także wielokrotnie nagradzana i nominowana do licznych nagród (m.in. Paszporty Polityki, Fryderyki). Zespół zawiesił swoją działalność w 2019 roku. Polskie Znaki Polskie Znaki to grupa założona przez Radka Łukasiewicza, Jarka Ważnego i Janusza Zdunka. Ich album Rzeczy ostatnie ukazał się w 2022 roku. Gościnnie zaśpiewali na nim Matylda Damięcka, Bart Sosnowski, Sanah, Mark Lanegan, Małgorzata Sobczyk, Vito Bambino i Michał Szpak. Matylda/Łukasiewicz Początki współpracy Matyldy Damięckiej i Radka Łukasiewicza sięgają roku 2014. W 2022 Damięcka zaśpiewała w utworach O jak fałszywe wszystko i Anielski orszak na albumie Rzeczy ostatnie. Na początku roku 2023 opublikowany został pierwszy singiel duetu Matylda/Łukasiewicz pod tytułem Matka. Premiera debiutanckiego albumu formacji Matka miała miejsce 15 maja 2024 roku. 

źródło: wikipedia 

Matylda Damięcka

Matylda Damięcka (ur. 10 czerwca 1985 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, karykaturzystka i wokalistka. 

Matylda Damięcka pochodzi z rodziny aktorskiej z przedwojennymi tradycjami. Aktorami byli jej dziadkowie Dobiesław i Irena z Górskich Damięccy. Jej rodzice Maciej i Joanna Damięccy oraz brat Mateusz także są aktorami. Zawód aktora uprawiają również stryj Matyldy Damian oraz jej stryjeczny brat Grzegorz. Jest absolwentką Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, którą ukończyła w 2008. Matylda Damięcka zadebiutowała w 1995 w spektaklu telewizyjnym pt. Różany zamek reżyserii Wojciecha Molskiego, wcielając się w rolę Jutrzenki. Matylda Damięcka na małym ekranie zadebiutowała w 1996 roku w serialu telewizyjnym Dom. Potem grała w serialach, takich jak m.in. Marzenia do spełnienia, Na dobre i na złe, Zaginiona Matyldę Rogulską, przyjaciółkę głównej bohaterki, Na Wspólnej Karolinę Brzozowską, córkę Barbary i Andrzeja oraz siostrę Daniela i Kuby, Czas honoru Wisię Buczkowską. Jedyny występ Matyldy Damięckiej na dużym ekranie miał miejsce w 2009 roku w filmie pt. Królowa Śniegu, gdzie wcieliła się w postać Dżany. W 2009 roku grała w etiudzie szkolnej pt. Królewna. Matylda Damięcka angażuje się również jako aktorka dubbingowa. Po raz pierwszy użyczyła głosu w 2007 roku w filmie animowanym pt. Niezły kanał postaci Oli. Użyczała także głosu postaci Annabeth Chase o cyklu filmów o Percym Jacksonie: Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Złodziej pioruna i Percy Jackson: Morze potworów. W marcu 2013 wzięła udział w koncercie pt. „Bowie – first step” na cześć Davida Bowie, podczas którego wcieliła się w rolę tego artysty. W styczniu 2014 opublikowała cover utworu Davida Bowie „Let's Dance”, który spotkał się z pozytywnym odbiorem. W 2023, wraz z Radkiem Łukasiewiczem, stworzyła projekt Matylda/Łukasiewic. Pierwszy album tej formacji, Matka, miał premierę 15 maja 2024 roku.

źródło: wikipedia 

Ken Jeong

 

Kendrick Kang-Joh Jeong (/dʒʌŋ/ JUNG; koreański: 정강조; ur. 13 lipca 1969) to amerykański komik i aktor. Zdobył sławę dzięki roli Leslie Chow w serii filmów Kac Vegas (2009–2013) i Bena Changa w sitcomie NBC Community (2009–2015). Stworzył, napisał i wyprodukował sitcom ABC Dr. Ken (2015–2017), w którym wcielił się w tytułową postać, a także wystąpił w filmach Wpadka (2007), Role Models (2008), Furry Vengeance (2010), The Duff (2015), Ride Along 2 (2016), Bajecznie bogaci Azjaci (2018), Scoob! (2020) i Tom i Jerry (2021). Jeong jest licencjonowanym lekarzem w Kalifornii, ale od tamtej pory zaprzestał praktyki na rzecz kariery aktorskiej. Występuje jako panelista w amerykańskiej wersji programu The Masked Singer i pojawił się w pierwszej serii brytyjskiej wersji. Jest również gospodarzem I Can See Your Voice.

Jeong zaczął zajmować się aktorstwem na drugim roku na Duke University. Przez krótki czas rozważał specjalizację z dramatu, jednocześnie kontynuując naukę w szkole medycznej. Ukończył Duke w 1990 r. i uzyskał tytuł doktora medycyny w UNC School of Medicine w 1995 r. Latem przed studiami medycznymi uczęszczał na zajęcia teatralne na University of California w Los Angeles (UCLA). Był także konferansjerem serialu The Comedy Spot na kampusie Duke University w latach 1992 i 1993 (produkowanego przez jego przyjaciela Kendricka Jahnga). Zadebiutował w filmie Wpadka Judda Apatowa jako Dr. Kuni, co okazało się jego przełomowym występem. Od tego momentu mógł przejść z medycyny do pełnoetatowej kariery w branży rozrywkowej. Jeong zrezygnował z praktyki w 2006 roku na rzecz kariery aktorskiej; Jednakże posiada uprawnienia medyczne i udzielał pomocy w nagłych przypadkach podczas występów i na planie. Na początku kariery Jeong studiował z reżyserką Natalią Lazarus w Los Angeles Performing Arts Conservatory, gdzie była jego trenerką do debiutu filmowego w Knocked Up. Lazarus była trenerką Jeonga w latach 2006–2012 do wszystkich jego ról filmowych i telewizyjnych aż do Kac Vegas w Bangkoku.  Następnie pojawił się w Step Brothers; Pineapple Express; Role Models jako King Argotron; All About Steve; The Goods: Live Hard, Sell Hard; Couples Retreat; i jako Mr. Chow w Kac Vegas, Kac Vegas w Bangkoku i Kac Vegas w Bangkoku w Bangkoku. Współtworzył Zookeeper, Transformers: Dark of the Moon i Bajecznie bogaci Azjaci. Był nominowany do dwóch nagród MTV Movie Awards 2010, zdobywając nagrodę za najlepszy moment WTF i nagrodę MTV Movie Award za najlepszego złoczyńcę za Kac Vegas. 22 maja 2011 roku był gospodarzem Billboard Music Awards 2011 w Las Vegas w ABC. W styczniu 2019 r. Jeong wystąpiła gościnnie w King of Mask Singer, wykonując „Creep” Radiohead jako Golden Pig. W lutym 2020 r. Fox mianował Jeonga gospodarzem i współproducentem wykonawczym swojego nadchodzącego muzycznego teleturnieju I Can See Your Voice. Użyczył również głosu Dynomuttowi w animowanym filmie Scooby-Doo Scoob!. W październiku 2023 r. ogłoszono, że Jeong będzie gospodarzem syndykowanego talk-show opracowanego przez Debmar-Mercury. Jeong i Jim Biederman będą producentami wykonawczymi programu, a jego premiera pierwotnie miała się odbyć w 2024 r. W tym samym roku otrzymał gwiazdę na Hollywood Walk of Fame.  

źródło: wikipedia

Graziella Marok - Wachter

Graziella Marok-Wachter (ur. 4 maja 1965) – liechtensteińska polityk i doktor nauk prawnych, minister sprawiedliwości i infrastruktury w rządzie Daniela Rischa od 2021 roku. 

Marok-Wachter ukończyła szkołę średnią w Liechtensteinie i tutaj zdała maturę w 1985 roku, po czym rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Zuryskim. W 1991 roku uzyskała tytuł licencjata, a w 1994 doktora nauk prawnych. W roku 1993 odbyła praktyki w Sądzie Krajowym w Vaduz, a rok później zaczęła pracę w kancelarii adwokackiej Spencer & Partner w Triesen. Tam pracowała do 2003 roku, a potem do 2007 w innych kancelariach prawnych w Vaduz. W latach 2007–2016 pracowała w Liechtenteińskim Banku Narodowym. W latach 1999–2007 była członkinią zarządu Liechtensteinischen Post. Od 2015 do 2018 należała do rady Uniwersytetu Liechtensteińskiego, natomiast w latach 2018-2021 pracowała w urzędzie sprawiedliwości. 25 marca 2021 roku została radną rządową z ramienia Unii Patriotycznej i objęła stanowisko ministra sprawiedliwości i infrastruktury w rządzie koalicyjnym Daniela Rischa. W lutem 2024 roku Marok-Wachter wraz z pozostałymi radnymi z VU zapowiedziała, że nie będzie kandydować na członka Rządu w nadchodzacych wyborach zaplanowanych na 9 lutego 2025. 

źródło: wikipedia

Skolim

 

Skolim, właśc. Konrad Skolimowski (ur. 9 października 1996 w Łukowie) – polski piosenkarz i aktor telewizyjny, okazjonalnie także freak fighter. Zyskał popularność po wydaniu singla „Wyglądasz idealnie”, który uzyskał ponad 200 milionów wyświetleń w serwisie YouTube. 

Urodził się w Łukowie, ale mieszkał w Hucie-Dąbrowej, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. Studiował stosunki międzynarodowe, jednak musiał przerwać naukę ze względu na rozwijającą się karierę. Jako aktor zadebiutował w 2015 epizodycznymi rolami w serialach telewizyjnych: Na Wspólnej, Wesołowska i mediatorzy oraz Na dobre i na złe. Zagrał większe role serialowe: Grześka Sobieraja w O mnie się nie martw (2015–2016) i Olega w Dziewczynach ze Lwowa (2015, 2017–2019), a od 2018 gra Patryka w serialu Barwy szczęścia. Karierę muzyczną rozpoczął w 2018 od wydania piosenki „Kocham ciebie tak”, która nie spotkała się z dużą popularnością. Rozgłos przyniósł mu singiel „Wyglądasz idealnie” z 2022, który zdobył ponad 216 milionów wyświetleń w serwisie YouTube i certyfikat potrójnej diamentowej płyty. 9 lipca 2022 na gali Prime 2: Kosmos zadebiutował jako freak fighter w pojedynku z lewicowym aktywistą Jasiem Kapelą, którego pokonał poprzez techniczny nokaut w drugiej rundzie. 26 listopada tego samego roku na gali Prime 4: Królestwo pokonał Emiliana Bayera, muzyka występującego pod pseudonimem „Księciunio”, przez techniczny nokaut pod koniec pierwszej rundy. 

źródło: wikipedia

Marcin Prus

 

Marcin Prus (ur. 16 października 1978 w Starogardzie Gdańskim) – siatkarz, wielokrotny reprezentant Polski, grający na pozycji środkowego.

Gdy był mały wypadł z okna. Najpierw wyjmował szczebel po szczeblu z dziecięcego łóżeczka, następnie podszedł do okna, otworzył je, wychylił się i patrzył na babcię, która na podwórku rozwieszała pranie. Przerażona babcia zaczęła rozrzucać poduszki, żeby zamortyzować możliwy upadek. W tym czasie półtoraroczny Marcin stracił równowagę. Leciał w dół krótko z 2. piętra, ale szybko w stronę ziemi. Babcia Helena wyprostowała ręce i czekała, aż wnuk spadnie dla niej na ręce. Jego babcia niestety uszkodziła sobie kręgosłup szyjny, a on miał pęknięty kręgosłup w odcinku dyskopatii L5 S1. Ta kontuzja odnowiła mu się w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Rzeszowie. Po treningu z drużyną poszedł na kolację. Usiadł na krześle i nie mógł się ruszyć. Jego koledzy z drużyny podnieśli go i położyli na łóżku. Tak jak wtedy leżał, tak został przez kolejne trzy miesiące w pozycji leżącej na łóżku. Podczas swojej kariery siatkarskiej był nazywany Dennisem Rodmanem (amerykański koszykarz) polskiej siatkówki. Chodziło głównie, że zmieniał kolory swojej fryzury i miał barwną osobowość. Przez 3 lata studiował na Politechnice Opolskiej. Skończył studia podyplomowe po pedagogice opiekuńczo-wychowawczej z pomocą społeczną na Uniwersytecie Pomorskim w Słupsku. Karierę sportową rozpoczął w swoim rodzinnym mieście jako wychowanek SKS Polmos Starogard Gdański. Po skończeniu pierwszej klasy liceum ogólnokształcącego wyjechał do Rzeszowa, aby grać w SMS PZPS Rzeszów. Z Rzeszowa trafił do Mostostalu-Azoty Kędzierzyn-Koźle, gdzie grał przez pięć lat. Gdy był zawodnikiem Mostostalu-Azoty Kędzierzyn-Koźle w meczu ligowym z GTPS-em Gorzów Wielkopolski po wylądowaniu po ataku na środkową linię pękła mu kość w stopie. Przez trzy tygodnie grał z pękniętą kością. Wdała się martwica, gdzie trzeba było wyciąć fragment kości. Wtedy nie podano mu potrzebnych leków, bo jak stwierdzono był za młody. Wszystko wdało się w żyły. Potem przez trzy miesiące leżał bez ruchu w łóżku. Doktor Eugeniusz Majewski od leczenia żył i tętnic, zobaczył, że ma kilkanaście procent niezorganizowanych zakrzepów w żyłach, które mogły się oderwać i dojść do serca. W tym czasie, grając w Kędzierzynie-Koźle czterokrotnie został mistrzem Polski. W 2002 przeszedł do Hefra Gwardii Wrocław jednak z powodu kontuzji nie rozegrał ani jednego spotkania w barwach tego klubu. 15 października 2019 roku otrzymał głosami kibiców nagrodę Siatkarza XXV-lecia ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Obecnie współpracuje z radiem oraz telewizją, jest twórcą artykułów sportowych o tematyce siatkarskiej. Zaczynał w Telewizji Polskiej jako komentator spotkań siatkarskich, współpracownik telewizji Polsat, Polsat Sport oraz Polsat Sport Extra, jako reporter spotkań reprezentacji oraz wydarzeń ligowych. Pracownik kędzierzyńskiej rozgłośni radiowej Radio Park. 8 stycznia 2010 oficjalnie zakończył karierę zawodową meczem w Nowym Sączu. We wrześniu 2013 roku siatkarz wydał autobiografię Wszystkie barwy siatkówki.  

źródło: wikipedia