Dalajlama

Dalajlama (tyb.: ཏཱ་ལའི་བླ་མ་, Wylie: taa-la'i bla-ma, ZWPY: Dalai Lama) – przedstawiciel szkoły gelug – jednej z czterech największych szkół buddyzmu tybetańskiego. Buddyści tybetańscy uważają Dalajlamę za manifestację bodhisattwy współczucia Awalokiteśwary, który odradza się, aby udostępniać wyzwalające z cierpienia nauki innym czującym istotom. Określenie dalajlama pochodzi z połączenia słów ta-le (ocean) i bla-ma – lama. Tytuł dalajlamy nadał lamie Sonam Gjaco (bSod-nams-rgya-mtsho, Sönam Gjaco; 1543–1588), ówczesnemu przywódcy tybetańskiej tradycji buddyjskiej gelug, wódz Mongołów, Altan-chan podczas ich spotkania w 1578 roku. Tytuł ten miał oznaczać lamę (o mądrości) jak ocean. Retrospektywnie tytułu tego używa się w odniesieniu do Gedun Druba (dGe-'dun-grup), czyli Dalajlamy I oraz Gedun Gjatso (dGe-'dun-rgya-mtsho), Dalajlamy II – poprzedzających Sonam Gjaco zwierzchników klasztoru Drepung, Sera i Taszilunpo. Sami Tybetańczycy używają w odniesieniu do dalajlamy (a często i innych najważniejszych inkarnacji tybetańskich – np. karmapy) terminu Gjalła Rinpocze (rgyal-ba-rin-po-che) – Zwycięski Rinpocze. Według buddyzmu tybetańskiego dalajlama jest jednym z tulku – istot, które po śmierci świadomie wybierają swoje kolejne wcielenie. Dalajlamowie wielokrotnie przepowiadali za życia, gdzie narodzi się ich następna inkarnacja. Tym samym, zgodnie z tybetańskim światopoglądem, jest tylko jeden dalajlama, a kolejne numery oznaczają jedynie kolejne wcielenia tej samej osoby. Dalajlamowie wraz z panczenlamami stanowią najbardziej znaczącą historyczną linię przekazu nauk tantrycznych w szkole gelug będąc sobie wzajemnie nauczycielami, mistrzami i wychowawcami w kolejnych odrodzeniach. Od 1751 do 1950 kolejni dalajlamowie byli świeckimi władcami Tybetu, od 1912 roku faktycznie niepodległego. Po tym czasie dalajlama nadal jest świeckim przywódcą Tybetańczyków poprzez Centralny Rząd Tybetański, tj. tybetański rząd na uchodźstwie z siedzibą w Dharamsali w Indiach. 

źródło: wikipedia

Kevin Spacey

 Kevin Spacey Fowler (ur. 26 lipca 1959 w South Orange) – amerykański aktor, reżyser, producent filmowy i komik szwedzkiego i angielskiego pochodzenia, od 2004 dyrektor artystyczny teatru The Old Vic w Londynie. Jest dwukrotnym zdobywcą Oscara. W 1977 ukończył Chatsworth High School w San Fernando Valley. Na swoim ostatnim roku wystąpił jako kapitan von Trapp w musicalu Ernesta Lehmana Dźwięki muzyki (The Sound of Music) z Valem Kilmerem i Mare Winningham. Przez krótki czas uczęszczał do Los Angeles Valley College. Znalazł pracę jako sprzedawca, występował w kabaretach w klubach nocnych. W tym czasie pasjonował się też boksem. Niebawem poznał Robina Williamsa. Zachęcony przez swojego przyjaciela Vala Kilmera, osiadł w Nowym Jorku, gdzie przez dwa lata studiował aktorstwo w Juilliard School.  W 1981, podczas New York Shakespeare Festival, po raz pierwszy pojawił się na profesjonalnej scenie jako posłannik w przedstawieniu Henryk VI. Od 30 sierpnia do 2 października 1982 na Broadwayu grał rolę Oswalda Alvinga w Henrika Ibsena Upiory z Liv Ullmann.W 1986 podjął współpracę ze swoim idolem i przyszłym mentorem, Jackiem Lemmonem. Zadebiutował na kinowym ekranie w roli złodzieja w metrze w komediodramacie Mike’a Nicholsa Zgaga (Heartburn, 1986) z Jackiem Nicholsonem i Meryl Streep. Wkrótce grał drugoplanowe role w dramacie Daniela Petrie Pogrzeb wikinga (Rocket Gibraltar, 1988) z Burtem Lancasterem, Patricią Clarkson i Macaulay’em Culkinem, komedii Pracująca dziewczyna (Working Girl, 1988) z Melanie Griffith, Harrisonem Fordem i Sigourney Weaver, komedii Arthur Hiller Nic nie widziałem, nic nie słyszałem (See No Evil, Hear No Evil, 1989) z Richardem Pryorem i Gene Wilderem, dramacie Tato (Dad, 1989) z Jackiem Lemmonem i Tedem Dansonem. W serialu kryminalnym CBS Cwaniak (Wiseguy, 1988) z Kenem Wahlem wystąpił jako pucołowaty złoczyńca Mel Profitt. W 1991 został uhonorowany Tony Award i Drama Desk Award za sceniczną kreację Louie w komedii Neila Simona Zagubieni w Yonkers. Na ekranie natomiast grał złowrogiego menadżera biura w Glengarry Glen Ross (1992), sadystycznego hollywoodzkiego wykonawcę w czarnej komedii Szkoła Buddy’ego (Swimming with Sharks, 1994) i mordercę, który zabija tych, którzy w jego mniemaniu popełnili jeden z siedmiu grzechów głównych w dreszczowcu Davida Finchera Siedem (Se7en, 1995). Za kreację naocznego świadka zbrodni Rogera „Pleciucha” Kinta w filmie kryminalnym Bryana Singera Podejrzani (The Usual Suspects, 1995) otrzymał Oscara dla aktora w roli drugoplanowej 96. W nawiązującym do poetyki kina noir thrillerze Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential, 1997) wystąpił jako błyskotliwy detektyw Jack Vincennes. W dramacie kryminalnym Clinta Eastwooda Północ w ogrodzie dobra i zła (Midnight in the Garden of Good and Evil, 1997) wcielił się w podejrzanego o morderstwo zamożnego kupca Jima Williamsa. Potem można go było zobaczyć w filmach: Negocjator (The Negotiator, 1998), Podaj dalej (2000), K-PAX (2001), Kroniki portowe (2001) i Życie za życie (2003). W 2000 zdobył swego drugiego Oscara za rolę w filmie American Beauty (Aktor w roli głównej). W 2003 objął funkcję dyrektora artystycznego teatru Old Vic w Londynie, jednej z najstarszych scen w brytyjskiej stolicy, i jednocześnie szefa przedsiębiorstwa zarządzającego tym obiektem. Jego kontrakt obejmuje występy aktorskie w co najmniej dwóch premierach rocznie oraz dodatkową pracę w charakterze reżysera. W 2006 oświadczył, że jego związek z Old Vic potrwa jeszcze co najmniej dziewięć lat i zamierza przyjąć brytyjskie obywatelstwo, gdy tylko spełni odpowiednie kryteria. W 2013 przyjął rolę kongresmena Francisa „Franka” Underwooda w serialu House of Cards, za którą zdobył Złoty Glob (2015) i Nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych (2016). Od września 2013 występował w kampanii reklamowej Banku Zachodniego WBK. 16 czerwca 2016 został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego.

źródło: wikipedia

Mena Suvari

Mena Alexandra Suvari (ur. 13 lutego 1979 w Newport) – amerykańska aktorka, projektantka mody i modelka, nominowana do nagrody BAFTA​ w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa​ za rolę w filmie American Beauty (1999). Zdobyła też nominację do ​Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych​ za występ w czwartym sezonie serialu HBO Sześć stóp pod ziemią (2004). W 1995 po raz pierwszy wystąpiła w roli aktorskiej jako Laura w jednym z odcinków serialu ABC Chłopiec poznaje świat. Pojawiła się także w czterech odcinkach jako Jill Marsh w serialu ABC High Incident (1996–1997). W serialu CBS Szpital Dobrej Nadziei (1997) zagrała Ivy Moore zarażoną wirusem HIV. Jej przełom nastąpił w 1999, gdy przyjęła rolę niewinnej Heather z chóru w komedii erotycznej dla nastolatków American Pie (1999) z Jasonem Biggsem, Shannon Elizabeth i Chrisem Kleinem. Chociaż reakcje krytyki były mieszane, film odniósł komercyjny sukces, przynosząc na całym świecie dochód w wysokości 235 milionów dolarów. W komediodramacie Sama Mendesa American Beauty (1999), w którym zagrali Kevin Spacey, Annette Bening i Thora Birch, Suvari wcieliła się w postać Angeli Hayes, próżnej nastolatki, która staje się obiektem zauroczenia mężczyzny przeżywającego kryzys wieku średniego. Film zyskał szerokie uznanie krytyków, był laureatem Oscara za najlepszy film, zarobił 356 milionów dolarów na całym świecie i przyniósł Suvari nominację do nagrody BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej​. Wybrana filmografia: 1996: Ostry dyżur (ER) jako Laura-Lee Armitage / 1997 Kolekcjoner / 1999 American Pie / 1999 American Beauty / 2001 American Pie 2 / 2004: Sześć stóp pod ziemią jako Edie 2005 Z ust do ust / 2006 Dziewczyna z fabryki / 2006 Final Fantasy VII: Advent Children / 2008 Dzień żywych trupów / 2011 Nie można pocałować panny młodej / 2011: American Horror Story: Murder House jako Elizabeth Short / 2012 American Pie: Zjazd absolwentów / 2013: Chicago Fire jako Isabelle Thomas / 2015 Kwestia honoru / 2018: American Woman jako Kathleen / 2018: American Horror Story: Apokalipsa jako Elizabeth Short / 2019 Morderstwo Nicole Brown Simpson.

źródło: wikipedia

Radosław Bielecki

 Radosław Jan Bielecki (ur. 15 września 1978 w Lidzbarku Warmińskim) – polski artysta kabaretowy, aktor. Z wykształcenia dziennikarz. Pracował m.in. w Radiu Sfera, Radiu Gra, „Gazecie Olsztyńskiej” i „Gazecie Lidzbarskiej”. Współtwórca kabaretu Snobów, od 2008 członek kabaretu Neo-Nówka. Wokalista lidzbarskiego zespołu Pulsar. Wybrana filmografia: 2006: Paczka / 2006: Gemini / 2007: Mamuśki / 2008: Kocioł – Rysiek. 

źródło: wikipedia

Swiernalis

 Swiernalis, właśc. Paweł Swiernalis (ur. 12 września 1989 w Suwałkach) - polski wokalista, autor tekstów, muzyk i kompozytor. Nie uczęszczał do żadnej szkoły muzycznej, nauczył się grać na gitarze dzięki "ognisku" w lokalnym domu kultury. W 2011 roku startował w wyborach parlamentarnych w 39 okręgu (Poznań) jako reprezentant ruchu "Wolne Konopie" na liście Ruchu Poparcia Palikota. W 2008 roku po skończeniu II Liceum im. Gen. Zygmunta Podhorskiego w Suwałkach, wyprowadził się do Poznania celem rozpoczęcia nauki na nowo otwartej Szkole Fotografii. Alternatywą dla aparatu okazała się kariera producenta w szkole policealnej ROE (Regionalne Ośrodki Edukacyjne), gdzie powstał dwuletni kurs dający uprawnienia technika realizacji nagrań, który to ukończył w 2012 roku. Pierwszym poznańskim zespołem, do którego dołączył jako wokalista, był "Twist the beast", grający psychodelicznego post-punka. Pod koniec 2011 roku poznał Paulinę Jarysz, swoją przyszłą managerkę, która namówiła go na spróbowanie solowego projektu. Tak powstał "Lord & the Liar", jednoosobowy projekt Swiernalisa, w którym pisał teksty oraz muzykę, a na potrzeby koncertów dobierał skład. Wielu muzyków miało swój epizod z tym projektem, między innymi Szymon Żurawski (szymonmówi), Tadeusz Wnuk (HEY HATO) czy Jakub Lemiszewski. "Lord & the Liar" charakteryzowały angielskie teksty o nocnym życiu i dekadenckich przygodach przy psychodeliczno-cyrkowych aranżach muzycznych. Od solowego aż do ośmioosobowego składu, zespół zagrał ponad 150 koncertów, w tym na takich festiwalach jak Opole Songwriters Festival, Halfway w Białymstoku, Suwałki Blues Festival, Asymmetry Festival we Wrocławiu oraz Zandari Festa w Seulu, stolicy Korei Południowej. Kluczowy okazał się 2015 rok i festiwal Spring Break, gdzie zwrócił na siebie uwagę prestiżowego wydawnictwa Kayax. Rok później ukazała się jego płyta o tytule "DRAUMA" (neologizm powstały ze słów "dramat" i "trauma"), stanowiąca podsumowanie przeżyć z dzieciństwa i młodości. Z albumu "DRAUMA" pochodzą takie single jak "Sierść", "Chłopiec z papierosem" i "Dzikie Palmy", które to zwróciły uwagę jury i dały Swiernalisowi nominację do koncertu debiutantów na Festiwalu w Opolu, na którym finalnie nie pojawił się ze względów politycznych. W 2016 roku zdobył na Festiwalu Fama w Świnoujściu nagrodę im. Maksa Szoca za "nieszablonową i kreatywną postawę artystyczną", a rok później, w roku 2017, wygrał nagrodę Trytona "dla największej osobowości artystycznej" podczas tego samego festiwalu. Obecnie posiada swój stały skład, na który składa się czwórka muzyków: Kacper Budziszewski (Duit, Fismoll), Adam Fordon, Adam Świerczyński (Rosalie) i Szymon Siwierski (MIST). Razem stworzyli aranżacje na drugi album, który niewątpliwie różnic się będzie energicznością od melancholijnej "DRAUMY". Do tej pory ukazały się trzy single promujące drugi już album artysty pt. "Psychiczny Fitness", a są to " Pergamin" "Blizny" oraz "Wirus". 

źródło: wikipedia 

Grażyna Błęcka - Kolska

Grażyna Błęcka-Kolska (ur. 16 lutego 1962 w Łodzi) – polska aktorka teatralna i filmowa. Po skończeniu szkoły aktorskiej występowała w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. W 1984 zadebiutowała na ekranie rolą narzeczonej Urbanka w miniserialu Rozalka Olaboga. Popularność przyniosła jej rola Katarzyny Solskiej w komediach filmowych: Kogel-mogel (1988) i Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989) Romana Załuskiego. W 2019 roku nastąpiła kontynuacja filmu Miszmasz, czyli kogel-mogel 3. Występowała w Teatrze Telewizji (m.in. w sztuce Wyrok na Franciszka Kłosa Andrzeja Wajdy). W 1994 za rolę w Cudownym miejscu zdobyła nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Za rolę w Jasminum odebrała Złotą Podkowę na festiwalu Wakacyjne Kadry w 2006. W 2018 na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki. Wybrana filmografia: 1988 Kogel-mogel / 1998 Galimatias, czyli kogel-mogel II / 2000 Wyrok na Franciszka Kłosa / 2003 Pornografia / 2006 Jasminum / 2014 Facet (nie)potrzebny od zaraz / 2019 Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 / 2021 Koniec świata, czyli kogel-mogel 4.

źródło: wikipedia

Zdzisław Wardejn

Zdzisław Wardejn (ur. 21 kwietnia 1940 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy. W 1961 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, a w 1973 roku – na Wydziale Reżyserskim tej samej uczelni. Zadebiutował na dużym ekranie jako członek kontroli radiolokacyjnej na lotnisku w filmie Przeciwko Bogom Huberta Drapelli, natomiast debiut teatralny miał miejsce w 1961 roku w sztuce Rekonstrukcja poety na podstawie publikacji Zbigniewa Herberta w reżyserii Jowity Pieńkiewicz. Występował na scenach Zielonej Góry – Teatr Lubuski w latach 1961–1963, Poznania – Teatr Polski w latach 1963–1967 i Krakowa – Teatr Rozmaitości w latach 1967–1968. Od 1968 roku występuje w teatrach warszawskich: Narodowym (1968-82), Ochoty (1983–84), Nowym (1984–93). Od 1993 aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie. W październiku 2010 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Wybrana filmografia: 1970: Książę sezonu jako ratownik Staszek „Misio” / 1977-1978: Układ krążenia jako doktor Karlewicz / 1977: Lalka jako Maruszewicz / 1978: Koty to dranie / 1978: Wielki podryw jako kolega Sylwika / 1980: Wizja lokalna 1901 jako nauczyciel Koralewski / 1980: Królowa Bona jako Gian Lorenzo Pappacoda / 1980: Zamach stanu jako Felicjan Składkowski-Sławoj, minister spraw wewnętrznych / 1981: Vabank jako właściciel teatru / 1984: Trzy stopy nad ziemią jako dyrektor Kapusta / 1985: Och, Karol – przyjaciel Karola / 1986: Zmiennicy – Waldemar Barewicz / 1987: Ballada o Januszku – Zdzisław Mierzwiak / 1988: Kogel-mogel – Marian Wolański / 1989: Galimatias, czyli kogel-mogel II – Marian Wolański / 1994: Komedia małżeńska – Remek / 1995: Ekstradycja – Peter Novotny / 1996: Nocne graffiti – Kudlicki / 1997: Młode wilki 1/2 jako Fogiel / 1999: Wszystkie pieniądze świata jako Zygmunt Chrzanowski / 1999–2007: Na dobre i na złe jako Kotowicz, ojciec Kamili / 2000–2007: Plebania – Norbert Borosiuk / 2003: Stara baśń jako Stoigniew / 2004–2007: Kryminalni jako Myjas / 2008-2012, 2013: Pierwsza miłość jako Franek, ojciec Edyty / 2010: Usta usta jako Żelisław Nowak, ojciec Piotra Nowaka / 2012: Prawo Agaty jako Tadeusz Morawski, ojciec Dariusza / 2016–2018: Druga szansa jako Michał Kryński / 2019: Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 jako docent Marian Wolański / 2019: Boże Ciało jako proboszcz / 2021: Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 – jako docent Marian Wolański.

źródło: wikipedia

Grzegorz Tkaczyk

Grzegorz Tkaczyk (ur. 22 grudnia 1980 w Warszawie) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji środkowego lub lewego rozgrywającego, były reprezentant Polski (od 2000 do 2012, w tym 2004-2008 kapitan drużyny narodowej), uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008) i wicemistrz świata z 2007. Od 1 lipca 2011 zawodnik Vive Targów Kielce. Po wygraniu Ligi Mistrzów 29 maja 2016 ogłosił zakończenie kariery. Laureat Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2007 (zajął w nim 9 miejsce).

źródło: wikipedia

Maciej Zakościelny

Maciej Gracjan Zakościelny (ur. 7 maja 1980 w Stalowej Woli) – polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny. Pierwszą rolę dostał w serialu Plebania, gdzie zagrał Marka Bednarka. Później wystąpił m.in. w Sforze (jako wspólnik Lipskiego), Na jelenie (Emil) oraz w serialu Samo życie (jako Antoni Knapik). Widzowie mogli go też oglądać w trzech przedstawieniach Teatru Telewizji: Sesja castingowa, Książę nocy oraz 1 września. Jako Igor, kolega serialowego Tomka, zagrał w Na dobre i na złe. W Starej baśni zagrał Wramota, swoją pierwszą rolę kostiumową. W 2004 roku na łódzkim festiwalu szkół teatralnych otrzymał nagrodę za ruch sceniczny i ekspresję. Następnie dołączył do zespołu Teatru Współczesnego. Grał w sztukach Udając ofiarę oraz Porucznik z Inishmore. Również w 2004 roku zaczął pracę nad serialem telewizji TVN Kryminalni, wcielając się w postać podkomisarza Marka Brodeckiego. W 2005 wystąpił w komedii romantycznej Tylko mnie kochaj w reżyserii Ryszarda Zatorskiego. W następnym roku zagrał w kolejnym filmie tego samego reżysera, Dlaczego nie!. W latach 2008–2014 grał postać Bronka Woyciechowskiego w serialu o Cichociemnych, pt. Czas honoru. Występuje również w rolach dubbingowych, m.in. w filmach Eragon (Eragon), Sposób na rekina (PI / Pyś), Harry Potter i więzień Azkabanu (Stan Shunpike), Fałszywa dwunastka (Charlie Baker) czy serialu 6 w pracy (Jonsey). W 2008 roku użyczył głosu głównemu bohaterowi gry komputerowej Prince of Persia. Rok 2008 przyniósł aktorowi kolejne sukcesy. W lutym w Warszawie odbyła się premiera I edycji muzycznego spektaklu „Śpiewając Jazz” w reżyserii Zbigniewa Dzięgiela, w którym Zakościelny po raz pierwszy publicznie zaprezentował swój talent muzyczny (ukończył podstawową i średnią szkołę muzyczną II stopnia w klasie skrzypiec). W projekcie poświęconym „polskiej królowej swingu” Carmen Moreno i jej wnuczce Annie Serafińskiej, pokazał się jako muzyk: grał na skrzypcach i śpiewał swingowe piosenki. W listopadzie 2009 roku Maciej Zakościelny wystąpił w II edycji „Śpiewając Jazz”, śpiewając i grając na premierze spektaklu na Festiwalu Jazz Jamboree, gdzie na scenie towarzyszył Mariannie Wróblewskiej – jednej z najciekawszych wokalistek historii polskiego jazzu i Beacie Przybytek – pianistce, wokalistce jazzowej. Projekt „Śpiewając Jazz” z udziałem Macieja Zakościelnego produkowany jest od 2008 r. przez Fundację Artystyczną im. Kaliny Jędrusik „Kalinowe Serce”. W 2011 roku Maciej Zakościelny wystąpił w programie muzycznym Tak to leciało!, emitowanym w telewizji TVP2. Swoją wygraną, czyli 25 tys. złotych, przekazał fundacji Kaliny Jędrusik „Kalinowe serce”. W latach 2017–2019 grał doktora Michała Wolskiego w serialu TVN Diagnoza. Rola ta przyniosła mu nominację do Telekamery „TeleTygodnia” 2018 w kategorii „Aktor". Wybrana filmografia: 2001–2002: Plebania – Marek Bednarek / 2002–2004: Na dobre i na złe – Igor Kurowski / 2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem – Wramot / 2004–2008: Kryminalni – podkomisarz Marek Brodecki / 2006: Tylko mnie kochaj – Michał / 2007: Dlaczego nie! – Jan / 2008–2014: Czas honoru – Bronek Woyciechowski / 2012: Prawo Agaty – Konrad Nałęcz / 2015: Listy do M. 2 – Robert „Redo” Bartosiewicz / 2016: 7 rzeczy, których nie wiecie o facetach – Kordian / 2017–2019: Diagnoza – dr Michał Wolski / 2018: Dywizjon 303. Historia prawdziwa – Jan „Donald” Zumbach / 2019: Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 – Piotr Wolański / 2021: Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 – Piotr Wolański.

źródło: wikipedia

Małgorzata Markiewicz

Małgorzata Markiewicz (ur. 6 kwietnia 1986 w Białej Podlaskiej) – polska wokalistka i flecistka. Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej im. Józefa Elsnera w Warszawie. W 1999 roku, zwyciężyła finał szóstej edycji programu telewizyjnego Szansa na sukces piosenką Violetty Villas. Wygrana finału programu w Sali Kongresowej umożliwiła jej występ w wieku 13 lat w Koncercie Debiutów XXXVI Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (najmłodszy uczestnik w historii festiwalu), gdzie zdobyła nagrodę Programu I Polskiego Radia i dziennika „Rzeczpospolita”. Współpraca z Piotrem Rubikiem przyniosła jej diamentową płytę za album Psałterz Wrześniowy a wykonywana przez nią (w duecie z Januszem Radkiem) piosenka Psalm dla Ciebie była przebojem roku 2007. 8 czerwca 2007 roku Małgorzata Markiewicz i Janusz Radek odebrali nagrodę dla najlepszych polskich wykonawców oraz nagrodę publiczności na Festiwalu TOPtrendy 2007. Tego samego roku odebrała też nagrodę Superjedynkę w kategoriach Płyta Pop oraz Superjedynka publiczności. Lata 2015–2018 przyniosły współpracę z pianistą jazzowym Januszem Skowronem. W czerwcu 2018 roku piosenka „Niebywałe” z muzyką artystki i tekstem Patryka Kienasta została zauważona przez jury konkursu Stowarzyszenia Autorów ZAIKS i Polskiego Radia „Piosenka na Sto” i wyróżniona spośród ponad tysiąca utworów nagrodą za najlepsze wykonanie. Utwór jest pierwszym singlem promującym debiutancki album artystki. Jest także laureatką XIII-tej edycji programu stypendialnego „Młoda Polska”, przyznawanego artystom, którzy mają w swoim dorobku wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki. 30 stycznia 2020 roku, nakładem wydawnictwa Requiem Records ukazała się debiutancka, autorska płyta artystki - "Bring The Light". Współpracowała z takimi artystami jak: Krzesimir Dębski, Adam Sztaba, Grzech Piotrowski, Nikola Kołodziejczyk. Małgorzata Markiewicz jest magistrem psychologii SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Warszawie oraz absolwentką PSJ im. F. Chopina w Warszawie w klasie fletu jazzowego. Jest żoną Michała Zaborskiego, członka Atom String Quartet.

źródło: wikipedia