Kaja Kallas

Kaja Kallas (ur. 18 czerwca 1977 w Tallinnie) – estońska polityk i prawniczka, parlamentarzystka krajowa, posłanka do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2018), przewodnicząca Estońskiej Partii Reform (2018–2024), premier Estonii (2021–2024), wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej oraz wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (od 2024). 

W 2010 wstąpiła do Estońskiej Partii Reform. W wyborach w 2011 z listy tego ugrupowania uzyskała mandat posłanki do Riigikogu XII kadencji. W wyborach europejskich w 2014 z ramienia liberałów została wybrana do Europarlamentu VIII kadencji. W kwietniu 2018 została nową przewodniczącą swojego ugrupowania. We wrześniu 2018 zrezygnowała z mandatu eurodeputowanej. W wyborach w 2019 kierowana przez nią partia odniosła zwycięstwo, a Kaja Kallas ponownie uzyskała mandat posłanki do krajowego parlamentu. Jako liderka największej partii otrzymała misję utworzenia nowego rządu, nie uzyskała jednak poparcia większości deputowanych. Prezydent Kersti Kaljulaid ponownie powierzyła jej misję stworzenia gabinetu w styczniu 2021, gdy Jüri Ratas podał się do dymisji z funkcji premiera. 25 stycznia 2021 Riigikogu większością 70 głosów zaaprobowało jej kandydaturę na premiera. W 2023 odbyły się kolejne wybory, w których jej ugrupowanie zwiększyło swoje poparcie (otrzymując 31,2% głosów). 12 kwietnia 2023 Riigikogu zatwierdziło ją na funkcji premiera. W 2024 znalazła się na liście osób poszukiwanych w Rosji na podstawie przepisów karnych; polityk uznała, że jest to reakcja na wspieranie przez nią Ukrainy w czasie zapoczątkowanej w 2022 rosyjskiej inwazji. W czerwcu tego samego roku Rada Europejska uzgodniła jej nominację na stanowisko wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. W związku z tą decyzją 15 lipca 2024 złożyła dymisję kierowanego przez siebie rządu. Zakończyła urzędowanie 23 lipca tegoż roku, gdy został zaprzysiężony nowy gabinet kierowany przez Kristena Michala. Kadencję w nowej KE kierowanej przez Ursulę von der Leyen rozpoczęła 1 grudnia 2024; objęła w niej również funkcję wiceprzewodniczącej.  

źródło: wikipedia  

Adam Bielecki

Adam Radosław Bielecki (ur. 12 maja 1983 w Tychach) – polski taternik, alpinista, himalaista, pierwszy zimowy zdobywca ośmiotysięczników Gaszerbrum I (9 marca 2012) i Broad Peak (5 marca 2013) oraz zdobywca K2 (31 lipca 2012), Makalu (30 września 2011) i Gaszerbrum II (16 lipca 2018). 

Jest członkiem Klubu Wysokogórskiego Kraków. Wspina się od 1996. Autor blisko 100 wejść wspinaczkowych w Tatrach i Alpach zarówno latem jak i zimą. Lider kilkudziesięciu wypraw w góry Azji, Afryki, Europy i obu Ameryk. Podróżnik. W 2000 roku w wieku 17 lat jako najmłodszy na świecie dokonał samotnego wejścia w stylu alpejskim na Chan Tengri (7010 m n.p.m.). 30 września 2011 o 14:30 czasu lokalnego zdobył wraz z Arturem Hajzerem i Tomaszem Wolfartem bez używania tlenu piąty szczyt świata Makalu (8481 m n.p.m.). 9 marca 2012, około godziny 08:30 czasu lokalnego Adam Bielecki i Janusz Gołąb dokonali pierwszego zimowego wejścia na Gaszerbrum I (8068 m n.p.m.) w Karakorum, w Pakistanie. 31 lipca 2012 Adam Bielecki zdobył drugi szczyt świata K2 (8611 m). W wyprawie uczestniczył, także Marcin Kaczkan, który przerwał atak szczytowy i pozostał w obozie III (7400 m n.p.m.) Wejście odbyło się bez użycia butli z tlenem. Jest to 10 wejście Polaka na K2. 5 marca 2013 roku Maciej Berbeka, Tomasz Kowalski, Adam Bielecki oraz Artur Małek dokonali pierwszego zimowego wejścia na Broad Peak (8047 m n.p.m.). 27 grudnia 2015 Adam Bielecki wraz z Jackiem Czechem rozpoczęli wspinaczkę, której celem było zdobyć, niezdobyty dotąd zimą dziewiąty co do wysokości szczyt świata, Nanga Parbat (8126 m n.p.m.). 27 stycznia 2018 roku, wspólnie z Denisem Urubką, Jarosławem Botorem i Piotrem Tomalą przerwali Narodową Zimową Wyprawę na K2 i wzięli udział w akcji ratowniczej na Nanga Parbat, która została zorganizowana, by pomóc schodzącym ze szczytu Élisabeth Revol i Tomaszowi Mackiewiczowi. Wspinając się wraz z Urubką, w godzinach nocnych, dotarł do Revol na ok. 6100 m n.p.m. Udało się sprowadzić ją do obozu. Dojście do Mackiewicza, z uwagi na ekstremalne warunki pogodowe, nie było możliwe. Wyprawa na K2 zakończyła się niepowodzeniem. 16 lipca 2018 o 17:00 czasu lokalnego, Adam Bielecki wraz z Felixem Bergiem, zdobyli Gaszerbrum II. Wejścia dokonali zachodnią ścianą (prawdopodobnie drugie przejście). 19 kwietnia 2023, po nieudanej wyprawie mającej na celu wytyczenie nowej drogi w stylu alpejskim na północno-zachodniej ścianie Annapurny, wszedł w skład ekipy ratunkowej w składzie: Adam Bielecki i Mariusz Hatala z Polski oraz Chhepal Sherpa, Lakpa Nuru Sherpa, Dawa Nurbu Sherpa, Lakpa Sherpa, Tashi Sherpa oraz pilot śmigłowca Sobie Gauchan z Nepalu. Przedstawiony przez członka "Seven Summits Trek" Dawa Nurbu Sherpa cel wyprawy ratunkowej to odnalezienie i wydobycie ciała indyjskiego wspinacza Anuraga Maloo, który 17 kwietnia 2023 podczas zejścia pomiędzy obozem C3 a obozem C2 wpadł do szczeliny. 20 kwietnia 2023 na wysokości około 5800 m n.p.m. w szczelinie na głębokości 68 metrów Adam Bielecki odnalazł Anuraga Maloo. Szybko okazało się, że pomimo 3 dni spędzonych w szczelinie w skrajnych warunkach Anurag żyje. Akcja zmieniła się w walkę o jego życie. Po wydostaniu ze szczeliny, przetransportowaniu do szpitala, zespół ratunkowy z Adamem Bieleckim uratował życie Anuraga Maloo.

źródło: wikipedia  

Mela Koteluk

 

Mela Koteluk, właściwie Malwina Koteluk (ur. 3 lipca 1985 w Sulechowie) – polska piosenkarka i autorka tekstów, wykonująca muzykę z pogranicza rocka i popu. 

Śpiewała w chórkach w zespole Scorpions oraz u Gaby Kulki. W 2003 zdobyła drugie miejsce w szóstej edycji konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”. W 2011 wzięła udział w konkursie Make More Music. 8 maja 2012 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Spadochron, będący płytą tygodnia w programie III Polskiego Radia. W 2013, wraz z Czesławem Mozilem, nagrała „Pieśń o szczęściu”, utwór promujący film Baczyński w reżyserii Kordiana Piwowarskiego. Jest inicjatorką akcji wspierającej żywe granie Nie bądź dźwiękoszczelny, a także laureatką Nagrody Artystycznej Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego i plebiscytu Ale Sztuka. 25 kwietnia 2013 została laureatką „Fryderyka” w kategoriach „Debiut roku” i „Artysta roku”. 17 listopada 2014 wydała drugi album studyjny, zatytułowany Migracje. W 2015 z Andrzejem Smolikiem, Tomaszem Organkiem i Krzysztofem Zalewskim podczas festiwalu Męskie Granie wykonała utwór „Armaty”. 9 listopada 2018 premierę miała jej trzecia płyta studyjna, zatytułowana Migawka, na którą samodzielnie napisała teksty, a muzykę współtworzyła wraz ze swoim zespołem. Na albumie znalazło się jedenaście utworów, w tym singel „Odprowadź”, zaś za produkcję odpowiadał Marek Dziedzic. 

źródło: wikipedia  

Maciej Musiałowski

 

 

Maciej Musiałowski (ur. 5 grudnia 1993 w Warszawie) – polski aktor i piosenkarz. Nominowany do Orła za najlepszą główną rolę męską w filmie Sala samobójców. Hejter (2020). 

W 2015 zdobył Grand Prix w konkursie 36. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, jak również nagrodę dziennikarzy. Za rolę Huwa Prossera w spektaklu Diabeł, który... został wyróżniony Złotą Maską, nagrodą łódzkich dziennikarzy za debiut aktorski, a także był nagradzany na festiwalach szkół teatralnych w Rabacie, Brnie i Łodzi. Otrzymał również stypendium studenckie od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia. Na szklanym ekranie zadebiutował występem w serialu TVN Druga szansa (2016–2018), a za rolę Ksawerego Kryńskiego był nominowany do Telekamery 2017 w kategorii nadzieja telewizji. W 2018 uczestniczył w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVN Ameryka Express. W 2020 zagrał w serialu Kod genetyczny. Uznanie krytyków zdobył rolą Tomasza Giemzy w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter (2020), za którą otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera oraz nominację do Orła za najlepszą główną rolę męską. Za rolę w filmie Chrzciny (2022) był nominowany do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. W 2024 z utworem „Daj mi jakiś znak” zajął dziewiąte miejsce w wewnętrznych eliminacjach wyłaniających reprezentanta Polski w 68. Konkursie Piosenki Eurowizji. Wybrana filmografia: 2017 - 2018 Druga szansa / 2017 Soyer / 2019 Ultraviolet / 2020 Kod genetyczny / 2020 Sala samobójców. Hejter / 2022 Chrzciny / 2022 - 2023 The Office PL / 2022 Kryptonim Polska / 2023 Freestyle / 2024 Krew. 

źródło: wikipedia 

Magdalena Narożna

 

 

Magdalena Narożna de domo Wolińska (ur. 22 listopada 1988) – polska piosenkarka i osobowość telewizyjna, wokalistka zespołu Piękni i Młodzi. Jedna z czołowych artystek w branży disco polo. Z zawodu higienistka stomatologiczna. 

 

W 2012 roku z Dawidem Narożnym i Danielem Wilczewskim założyła zespół Piękni i Młodzi. Grupa szybko zdobyła popularność w Polsce. W 2013 roku wydali teledyski do piosenek „Niewiara” i „Kocham się w Tobie”, które zdobyły kilkadziesiąt milionów odsłon na platformie YouTube, a pierwszy z utworów przyniósł im rozpoznawalność. Zespół wówczas zrezygnował z występów na weselach i rozpoczął karierę koncertową. W 2014 z zespołem zakwalifikowała się do finału programu Polsatu Must Be the Music. Tylko muzyka, co było pierwszym takim osiągnięciem dla gatunku disco polo. W 2015 wzięła udział w okładkowej sesji zdjęciowej do magazynu „CKM”. W 2018 została jurorką w programie Disco Star w Polo TV. W 2021 zajęła szóste miejsce w programie Twoja twarz brzmi znajomo. Wiosną 2025 będzie uczestniczyła w 16. edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami w Polsacie.

źródło: wikipedia 

Igo

Igo, właśc. Igor Marek Walaszek (ur. 16 lipca 1992 w Krakowie) – polski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów piosenek i przedsiębiorca. Wokalista zespołów Clock Machine (od 2009) i Bass Astral x Igo (2015–2021), ponadto występuje solowo. Założyciel i właściciel wydawnictwa muzycznego Iglo Records. 

W 2009 wraz z Michałem Koncewiczem założył w Krakowie rockowo-funkowy zespół Clock Machine, w którym występuje jako wokalista. Dotychczas ukazały się trzy albumy studyjne zespołu: Greatest Hits (2014), Love (2015) i Prognozy (2019). W 2015 wraz z Kubą Traczem, również członkiem Clock Machine, założył dwuosobowy zespół Bass Astral x Igo. Duet wydał trzy albumy: Discobolus (2016), Orell (2017) i Satellite (2021), a w 2021 ogłosił zakończenie działalności. W 2019 i 2020 był częścią supergrupy Męskie Granie Orkiestra, biorącej udział w dorocznych edycjach festiwalu muzycznego Męskie Granie. Wziął udział nagraniach singli festiwalu: „Sobie i Wam” w 2019 (z Katarzyną Nosowską, Tomaszem Organkiem i Krzysztofem Zalewskim) oraz „Świtu” w 2020 (z Darią Zawiałow i Królem). W 2022 zapowiedział wydanie pierwszego solowego albumu. Wydawnictwo, zatytułowane Igo, ukazało się 18 listopada 2022. W 2023 wraz z Mrozem i Vito Bambino utworzył Męskie Granie Orkiestrę 2023, w ramach której nagrał singel „Supermoce”. Na 14 marca 2025 zapowiedział premierę drugiego solowego albumu, 12. 

źródło: wikipedia 

Radek Łukasiewicz

Radek Łukasiewicz (ur. 13 czerwca 1981 w Wołominie) – polski muzyk, autor tekstów, kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, producent muzyczny oraz realizator dźwięku. Współzałożyciel zespołów Pustki, Bisz/Radex, Polskie Znaki, Matylda/Łukasiewicz. Autor tekstów piosenek artystów takich, jak Artur Rojek, Brodka, Piotr Zioła. Założyciel wytwórni płytowej Adult Contemporary. Absolwent wydziału Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, tłumacz języków angielskiego i francuskiego.

Pierwszy zespół Łukasiewicza to założony w wakacje 1996 roku Larvix. Pustki W 1999 wraz z Jankiem Piętką założył w rodzinnym Ostrówku zespół Pustki. Łukasiewicz nagrał z Pustkami 7 płyt studyjnych oraz album live w ramach cyklu Najmniejszy Koncert Świata. Grupa była także wielokrotnie nagradzana i nominowana do licznych nagród (m.in. Paszporty Polityki, Fryderyki). Zespół zawiesił swoją działalność w 2019 roku. Polskie Znaki Polskie Znaki to grupa założona przez Radka Łukasiewicza, Jarka Ważnego i Janusza Zdunka. Ich album Rzeczy ostatnie ukazał się w 2022 roku. Gościnnie zaśpiewali na nim Matylda Damięcka, Bart Sosnowski, Sanah, Mark Lanegan, Małgorzata Sobczyk, Vito Bambino i Michał Szpak. Matylda/Łukasiewicz Początki współpracy Matyldy Damięckiej i Radka Łukasiewicza sięgają roku 2014. W 2022 Damięcka zaśpiewała w utworach O jak fałszywe wszystko i Anielski orszak na albumie Rzeczy ostatnie. Na początku roku 2023 opublikowany został pierwszy singiel duetu Matylda/Łukasiewicz pod tytułem Matka. Premiera debiutanckiego albumu formacji Matka miała miejsce 15 maja 2024 roku. 

źródło: wikipedia 

Matylda Damięcka

Matylda Damięcka (ur. 10 czerwca 1985 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, karykaturzystka i wokalistka. 

Matylda Damięcka pochodzi z rodziny aktorskiej z przedwojennymi tradycjami. Aktorami byli jej dziadkowie Dobiesław i Irena z Górskich Damięccy. Jej rodzice Maciej i Joanna Damięccy oraz brat Mateusz także są aktorami. Zawód aktora uprawiają również stryj Matyldy Damian oraz jej stryjeczny brat Grzegorz. Jest absolwentką Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, którą ukończyła w 2008. Matylda Damięcka zadebiutowała w 1995 w spektaklu telewizyjnym pt. Różany zamek reżyserii Wojciecha Molskiego, wcielając się w rolę Jutrzenki. Matylda Damięcka na małym ekranie zadebiutowała w 1996 roku w serialu telewizyjnym Dom. Potem grała w serialach, takich jak m.in. Marzenia do spełnienia, Na dobre i na złe, Zaginiona Matyldę Rogulską, przyjaciółkę głównej bohaterki, Na Wspólnej Karolinę Brzozowską, córkę Barbary i Andrzeja oraz siostrę Daniela i Kuby, Czas honoru Wisię Buczkowską. Jedyny występ Matyldy Damięckiej na dużym ekranie miał miejsce w 2009 roku w filmie pt. Królowa Śniegu, gdzie wcieliła się w postać Dżany. W 2009 roku grała w etiudzie szkolnej pt. Królewna. Matylda Damięcka angażuje się również jako aktorka dubbingowa. Po raz pierwszy użyczyła głosu w 2007 roku w filmie animowanym pt. Niezły kanał postaci Oli. Użyczała także głosu postaci Annabeth Chase o cyklu filmów o Percym Jacksonie: Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Złodziej pioruna i Percy Jackson: Morze potworów. W marcu 2013 wzięła udział w koncercie pt. „Bowie – first step” na cześć Davida Bowie, podczas którego wcieliła się w rolę tego artysty. W styczniu 2014 opublikowała cover utworu Davida Bowie „Let's Dance”, który spotkał się z pozytywnym odbiorem. W 2023, wraz z Radkiem Łukasiewiczem, stworzyła projekt Matylda/Łukasiewic. Pierwszy album tej formacji, Matka, miał premierę 15 maja 2024 roku.

źródło: wikipedia 

Ken Jeong

 

Kendrick Kang-Joh Jeong (/dʒʌŋ/ JUNG; koreański: 정강조; ur. 13 lipca 1969) to amerykański komik i aktor. Zdobył sławę dzięki roli Leslie Chow w serii filmów Kac Vegas (2009–2013) i Bena Changa w sitcomie NBC Community (2009–2015). Stworzył, napisał i wyprodukował sitcom ABC Dr. Ken (2015–2017), w którym wcielił się w tytułową postać, a także wystąpił w filmach Wpadka (2007), Role Models (2008), Furry Vengeance (2010), The Duff (2015), Ride Along 2 (2016), Bajecznie bogaci Azjaci (2018), Scoob! (2020) i Tom i Jerry (2021). Jeong jest licencjonowanym lekarzem w Kalifornii, ale od tamtej pory zaprzestał praktyki na rzecz kariery aktorskiej. Występuje jako panelista w amerykańskiej wersji programu The Masked Singer i pojawił się w pierwszej serii brytyjskiej wersji. Jest również gospodarzem I Can See Your Voice.

Jeong zaczął zajmować się aktorstwem na drugim roku na Duke University. Przez krótki czas rozważał specjalizację z dramatu, jednocześnie kontynuując naukę w szkole medycznej. Ukończył Duke w 1990 r. i uzyskał tytuł doktora medycyny w UNC School of Medicine w 1995 r. Latem przed studiami medycznymi uczęszczał na zajęcia teatralne na University of California w Los Angeles (UCLA). Był także konferansjerem serialu The Comedy Spot na kampusie Duke University w latach 1992 i 1993 (produkowanego przez jego przyjaciela Kendricka Jahnga). Zadebiutował w filmie Wpadka Judda Apatowa jako Dr. Kuni, co okazało się jego przełomowym występem. Od tego momentu mógł przejść z medycyny do pełnoetatowej kariery w branży rozrywkowej. Jeong zrezygnował z praktyki w 2006 roku na rzecz kariery aktorskiej; Jednakże posiada uprawnienia medyczne i udzielał pomocy w nagłych przypadkach podczas występów i na planie. Na początku kariery Jeong studiował z reżyserką Natalią Lazarus w Los Angeles Performing Arts Conservatory, gdzie była jego trenerką do debiutu filmowego w Knocked Up. Lazarus była trenerką Jeonga w latach 2006–2012 do wszystkich jego ról filmowych i telewizyjnych aż do Kac Vegas w Bangkoku.  Następnie pojawił się w Step Brothers; Pineapple Express; Role Models jako King Argotron; All About Steve; The Goods: Live Hard, Sell Hard; Couples Retreat; i jako Mr. Chow w Kac Vegas, Kac Vegas w Bangkoku i Kac Vegas w Bangkoku w Bangkoku. Współtworzył Zookeeper, Transformers: Dark of the Moon i Bajecznie bogaci Azjaci. Był nominowany do dwóch nagród MTV Movie Awards 2010, zdobywając nagrodę za najlepszy moment WTF i nagrodę MTV Movie Award za najlepszego złoczyńcę za Kac Vegas. 22 maja 2011 roku był gospodarzem Billboard Music Awards 2011 w Las Vegas w ABC. W styczniu 2019 r. Jeong wystąpiła gościnnie w King of Mask Singer, wykonując „Creep” Radiohead jako Golden Pig. W lutym 2020 r. Fox mianował Jeonga gospodarzem i współproducentem wykonawczym swojego nadchodzącego muzycznego teleturnieju I Can See Your Voice. Użyczył również głosu Dynomuttowi w animowanym filmie Scooby-Doo Scoob!. W październiku 2023 r. ogłoszono, że Jeong będzie gospodarzem syndykowanego talk-show opracowanego przez Debmar-Mercury. Jeong i Jim Biederman będą producentami wykonawczymi programu, a jego premiera pierwotnie miała się odbyć w 2024 r. W tym samym roku otrzymał gwiazdę na Hollywood Walk of Fame.  

źródło: wikipedia

Graziella Marok - Wachter

Graziella Marok-Wachter (ur. 4 maja 1965) – liechtensteińska polityk i doktor nauk prawnych, minister sprawiedliwości i infrastruktury w rządzie Daniela Rischa od 2021 roku. 

Marok-Wachter ukończyła szkołę średnią w Liechtensteinie i tutaj zdała maturę w 1985 roku, po czym rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Zuryskim. W 1991 roku uzyskała tytuł licencjata, a w 1994 doktora nauk prawnych. W roku 1993 odbyła praktyki w Sądzie Krajowym w Vaduz, a rok później zaczęła pracę w kancelarii adwokackiej Spencer & Partner w Triesen. Tam pracowała do 2003 roku, a potem do 2007 w innych kancelariach prawnych w Vaduz. W latach 2007–2016 pracowała w Liechtenteińskim Banku Narodowym. W latach 1999–2007 była członkinią zarządu Liechtensteinischen Post. Od 2015 do 2018 należała do rady Uniwersytetu Liechtensteińskiego, natomiast w latach 2018-2021 pracowała w urzędzie sprawiedliwości. 25 marca 2021 roku została radną rządową z ramienia Unii Patriotycznej i objęła stanowisko ministra sprawiedliwości i infrastruktury w rządzie koalicyjnym Daniela Rischa. W lutem 2024 roku Marok-Wachter wraz z pozostałymi radnymi z VU zapowiedziała, że nie będzie kandydować na członka Rządu w nadchodzacych wyborach zaplanowanych na 9 lutego 2025. 

źródło: wikipedia