Małgorzata Hajewska - Krzysztofik

  

Małgorzata Hajewska-Krzysztofik (ur. 14 września 1965 w Sosnowcu) – polska aktorka teatralna i filmowa, pedagog. Odtwórczyni głównych ról w głośnych spektaklach Krystiana Lupy, Krzysztofa Warlikowskiego, Grzegorza Jarzyny. Karierę sceniczną zapoczątkowała w 1990 roku debiutem w sztuce Witolda Gombrowicza Iwona, księżniczka Burgunda w reżyserii Jerzego Stuhra jako Królowa Małgorzata na scenie Teatru Ludowego w Krakowie-Nowej Hucie oraz na deskach Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej, z którym związała się na stałe, w niemal dziewięciogodzinnej adaptacji powieści Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow w reżyserii Krystiana Lupy w dostrzeżonej przez krytyków drugoplanowej roli Frani. Za tę kreację z niezwykłym wyczuciem stylu odebrała nagrodę na VI Ogólnopolski Przegląd Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi oraz zdobyła wyróżnienie za debiut na XIV Konfrontacjach Teatralnych-Klasyka polska w Opolu. W 1994 roku otrzymała nagrodę krakowskiej filii Fundacji Kultury Polskiej. W 2016 roku opuściła Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i dołączyła do zespołu Nowego Teatru w Warszawie. Występowała także w teatrach: Lalki i Maski „Groteska” w Krakowie (1991) w przedstawieniu Michela de Ghelderode Słońce zachodzi (Le soleil se couche), TR Warszawa (2001–2004), Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (2001). Kreacja unieruchomionej na wózku inwalidzkim Konradowej, która ma pomóc mężowi w stworzeniu studium sumu jego przemyśleń, stając się jego partnerem i ofiarą w spektaklu według prozy Thomasa Bernharda Kalkwerk (Das Kalkwerk) w reżyserii Krystiana Lupy przyniosła jej Grand Prix na XXXVIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych oraz Ludwika – nagrodę krakowskiego środowiska teatralnego. Została dwukrotnie uhonorowana nagrodą Feliksa Warszawskiego w Teatrze Rozmaitości w reżyserowanych przez Krzysztofa Warlikowskiego spektaklach; za drugoplanową rolę Agawe w sztuce Eurypidesa Bachantki (2001) oraz za postać Dupy w przedstawieniu Hanocha Levina Krum (2005). Po raz pierwszy wystąpiła na dużym ekranie w jednym z najżywiej komentowanych filmów polskich na początku lat 90. Śmierć dziecioroba (1990) z Anną Majcher i Beatą Tyszkiewicz oraz dramacie Piotra Szulkina Femina (1990) u boku Hanny Dunowskiej, Aliny Janowskiej i Ewy Sałackiej. W telewizyjnym dramacie Doroty Kędzierzawskiej Wrony (1994) zagrała matkę dziewięcioletniej Wrony. W komedii telewizyjnej Jerzego Stuhra Spis cudzołożnic (1994) pojawiła się w roli Okularnicy. Wyjątkowego warsztatu dramatycznego dowiodła drugoplanową rolą Marty w filmie Małgorzaty Szumowskiej Szczęśliwy człowiek (2000) u boku Jadwigi Jankowskiej-Cieślak. 

źródło: wikipedia