Aleksander Sikora

  

Aleksander Tomasz Sikora (ur. 25 czerwca 1990 w Krakowie) – polski prezenter telewizyjny, dziennikarz i osobowość telewizyjna. W latach 1999–2008 był związany z Teatrem Muzycznym „Nowa Akademia” w Krakowie. W 2011 zadebiutował jako prezenter telewizyjny w stacji muzycznej Viva Polska, w której prowadził m.in Viva Clubbing. W latach 2012–2013 prowadził programy w 4fun.tv, takie jak Top Tygodnia czy Weekend Specjalny. W międzyczasie, w latach 2012–2015 związany był również ze stacją TO!TV, w której prowadził programy muzyczne Muzyczna Strefa i Discostacja oraz pasmo poranne TO!Witaj. W 2015 współprowadził wraz z Odetą Moro magazyn sportowy Apetyt na Zdrowie na antenie TVN Meteo Active. W latach 2015–2019 był reporterem wideo serwisu o tematyce show-biznesowej Plotek.pl. W 2016 zadebiutował w roli eksperta ds. kultury i show-biznesu w programie Pytanie na śniadanie, w 2017 dołączył do redakcji programu oraz magazynu kulturalnego Lajk!, dla którego przygotowywał felietony i reportaże z wydarzeń muzycznych z kraju i ze świata. Od 1 maja 2019 współprowadzi program Pytanie na śniadanie. Współprowadził też Wakacyjną Trasę Dwójki (2019 i 2020), Sylwester Marzeń z Dwójką (2019/2020 oraz 2020/2021), program randkowy Wkręceni w randkę (2019), koncerty tematyczne tj. Roztańczony PGE Narodowy (2019), Walentynki z Królami Disco (2020), Za zdrowie Pań! (2020), Cała Polska śpiewa dla Jana Pawła II (Kraków 2020), III Festiwal Muzyki Tanecznej (Kielce 2020), oraz konferencje ofert programowych TVP (jesień 2019; wiosna 2020). 24 listopada 2019 wraz z Idą Nowakowską i Roksaną Węgiel poprowadził finał 17. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci w Gliwicach. W grudniu 2019 poprowadził Świąteczny Koncert Kolęd w bazylice Katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie. Od 4 maja do 18 czerwca 2020 prowadził wraz z Idą Nowakowską specjalny cykl edukacyjny Repetytorium maturzysty, który Telewizja Polska we współpracy z Ministerstwem Edukacji Narodowej i PGNiG uruchomiła ze względu na pandemię COVID-19. Od 4 do 7 września współprowadził inaugurację otwarcia Opole na Start oraz koncert Debiuty 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Ponadto w 2020 poprowadził Świąteczny Koncert Kolęd w bazylice Katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie oraz uczestniczył z Małgorzatą Tomaszewską w drugiej edycji programu rozrywkowego TVP2 Dance Dance Dance, a od 2021 będą prowadzić trzecią edycję programu. 

źródło: wikipedia               

Jean-Michel Jarre

 

Jean-Michel André Jarre (ur. 24 sierpnia 1948 w Lyonie) – francuski kompozytor, performer i producent muzyczny, pionier muzyki elektronicznej, ambientu i new age, znany również z organizowania koncertów-spektakli, wykorzystujący na wielką skalę efekty świetlne, pokazy laserowe i sztuczne ognie. Z muzyką miał do czynienia od najmłodszych lat – jego ojciec i dziadek byli muzykami, on sam pobierał lekcje gry na fortepianie, obserwował ulicznych wykonawców czy muzyków jazzowych. Grał na gitarze w zespole, ale na jego styl muzyczny największy wpływ miał prawdopodobnie Pierre Schaeffer, prekursor muzyki konkretnej. Jego pierwszym międzynarodowym sukcesem był album Oxygène z 1976, nagrany w domowym studiu. W 1978 ukazał się album Équinoxe, utrzymany w podobnym stylu, który ugruntował popularność Jarre’a. Koncert na Place de la Concorde w Paryżu z 1979, wysłuchany przez ponad milion osób, ustanowił rekord (odnotowany w księdze rekordów Guinnessa), który Jarre pobił później jeszcze trzykrotnie. Do 2004 artysta sprzedał około 80 mln swoich albumów. 

źródło: wikipedia               

Junshirō Kobayashi

 

Junshirō Kobayashi (jap. 小林潤志郎 ur. 11 czerwca 1991 w Hachimantai) – japoński skoczek narciarski i kombinator norweski. Brązowy medalista z drużynowego konkursu skoków na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Trzeci zawodnik Letniego Grand Prix w skokach narciarskich 2017. Medalista uniwersjady w skokach, mistrz świata juniorów z Hinterzarten z 2010 w kombinacji norweskiej. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich. Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił w 2018 na Letalnicy w Planicy, gdzie uzyskał 239,5 metra. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej indywidualnie sklasyfikowany został na 5. miejscu, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. pozycji z 335 punktami. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął na obu skoczniach 17. miejsce, zaś w drużynowych zawodach mężczyzn zdobył wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Ryōyū Kobayashim brązowy medal. W ramach Letniego Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu, w sierpniowych zawodach w Hakubie. W Pucharze Świata 2019/2020 najlepszym występem Kobayashiego był otwierający sezon konkurs w Wiśle, w którym zajął 10. miejsce. Zawody kończył najczęściej w trzeciej dziesiątce. Cykl zakończył na 30. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 162 punktami. Zdobywał medale mistrzostw Japonii: w 2017 złoty na skoczni normalnej i srebrny na dużej, w 2019 złoty na normalnej, a w 2020 srebrny na normalnej i brązowy na dużej.

źródło: wikipedia               

Joanna Jeżewska

 

Joanna Jeżewska (ur. 15 grudnia 1965 w Gdyni) – polska aktorka filmowa, teatralna, kabaretowa i radiowa. Absolwentka PWST w Warszawie (1989), aktorka Teatru Współczesnego. Autorka programu Serwis TV. Znana głównie dzięki serialom. Zagrała postać Magdy Rudnik w serialu M jak miłość oraz dr Olgi Frączak w serialu Samo życie. W 2008 występowała w teleturnieju 300 procent normy. Popularność przyniosły jej także parodie w programie Szymon Majewski Show, w części pt. Rozmowy w tłoku, gdzie zagrała: Monikę Olejnik, Elżbietę Jaworowicz, Jolantę Kwaśniewską i Karolinę Korwin Piotrowską. W lutym 2013 aktorka wydała swoją debiutancką płytę pt. Martwa natura z kochankiem w tle. Jako aktorka dubbingowa podłożyła głos pod postaci m.in.: Kangurzycy w Kubusiu Puchatku, Gladys w Skok przez płot, mamy Alexa w Madagaskar 2 oraz Shiry w Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów. 

źródło: wikipedia               

F.R. David

 

F.R. David, właśc. Elli Robert Fitoussi David (ur. 1 stycznia 1947 w Manzil Bu Rukajba, Tunezja) – francuski piosenkarz. Po wydaniu jednego EP Les Boots (wyd. Consul, 1966), osiągnięto niewielki sukces komercyjny. W roku 1967 przyjął swój nowy pseudonim i nagrał kilka utworów z orkiestrą poppsychodeliczną Michela Colombiera, w tym cover grupy The Beatles Strawberry Fields Forever (Il Est Plus Facile). Z kolei Éric Charden pomógł mu zrealizować "Symphonie" i cover Bee Gees "Sir Geoffrey Saved the World", ale ten sukces nie trwał. We wczesnych latach 70. założył progresywną grupę rockową David Explosion, ale ich jeden album nie odniósł sukcesu. Pracował jako gitarzysta współpracujący z Vangelisem. Następnie był wokalistą francuskiego zespołu rockowego Les Variations, z którym wydał płytę Café De Paris (1975) promującą utwór "Superman, Superman". Kiedy zespół się rozpadł, ponownie występował solo. Jego znakami rozpoznawczymi stały się okulary i gitara (biała Fender Stratocaster). Pracował w USA jako muzyk sesyjny, grając między innymi z Toto. Po powrocie do Europy nagrał swój wielki hit Words, który podbił listy przebojów całej Europy w 1982. Później już nigdy nie udało mu się nagrać tak wielkiego przeboju. 

źródło: wikipedia               

Brian Tatler

Brian Andrew Tatler (ur. 25 kwietnia 1960) to angielski muzyk, najbardziej znany jako gitarzysta i współzałożyciel z Stourbridge oparciu heavy metalowego zespołu Diamond Head. Tatler cytował wczesne inspiracje, takie jak Black Sabbath , Led Zeppelin , Deep Purple i Rainbow . Tatler stwierdził, że pierwsze kupione przez niego albumy to Led Zeppelin II i Deep Purple's Machine Head , a jego ulubionym albumem wszech czasów jest Zeppelin's Physical Graffiti , na którym znajduje się jego ulubiona piosenka „ Kashmir ”. Powiedział, że zainspirował go do sięgnięcia po gitarę swojego starszego brata Davida, a po wysłuchaniu Ritchiego Blackmore , Tatler również zainspirował się ruchem punk rocka w 1977 roku, który udowodnił, że każdy może założyć zespół i zacząć koncertować. Obecnie Tatler stara się nie ulegać wpływom bardziej nowoczesnych zespołów, aby zachować swój tradycyjny styl, chociaż wyobraża sobie, że „małe kawałki wkradają się w proces pisania”. „ Am I Evil? ”, Najbardziej znana i najbardziej wpływowa piosenka Diamond Head, została bezpośrednio zainspirowana piosenką Sabbath „Symptom of the Universe” . Tatler jest także wielkim fanem AC / DC , Rush , Van Halen , UFO i Judas Priest. Sukces pierwszego albumu doprowadził do podpisania kontraktu płytowego z wytwórnią MCA Records w 1982 roku i wydali album Four Cuts EP. Status "dużej wytwórni" zapewnił im miejsce na ustawie Reading Festival w 1982 roku. Ich set został nagrany przez BBC , a później wydany w 1992 przez Raw Fruit Records jako Friday Rock Show Sessions . Ich pierwszym albumem MCA był Borrowed Time , który osiągnął 24 miejsce na brytyjskiej liście albumów . W wielu wywiadach Tatler stwierdził, że 1982 był jego ulubionym rokiem i uznał ten okres za niezwykle ekscytujący, próbując odgadnąć, kto będzie pierwszym zespołem NWOBHM, który osiągnie sukces. Ich następca, Canterbury , został wydany w 1983 roku. Od tamtego czasu Tatler wypowiadał się za jednym z najbardziej stresujących okresów w jego życiu, a cały ten proces prawie spowodował załamanie nerwowe. Powiedział również, że podjęcie decyzji o zwolnieniu swojego najlepszego przyjaciela Duncana Scotta z zespołu było jedną z najtrudniejszych rzeczy, jakie musiał zrobić. Z perspektywy czasu Tatler powiedział, że to straszny wstyd, że Diamond Head podzielił się na pół podczas nagrywania albumu Canterbury (Duncan został zwolniony, a Colin opuścił zespół). „Powinniśmy byli powiedzieć, że zespół jest ważniejszy niż album, a nie odwrotnie ”. Zespół rozpadł się całkowicie w 1985 roku. Mniej więcej w tym samym czasie Tatler zdecydował, że nadszedł czas, aby zrezygnować z jego charakterystycznego białego Flying V i zamienić go na Gibsona Les Paul . Jego biały Gibson Flying V z 1979 r. Złamał się pięć razy w górnej części szyi i Tatler uznał, że jest zbyt delikatny, aby go zabrać w drogę. Powiedział, że Les Paul jest o wiele bardziej solidną gitarą, którą można upuścić i nie złamać. Tatler posiada teraz trzy Gibson Les Paul Standards, które są używane do nagrywania i koncertów, a do pracy na żywo używa czarnego Gibsona Flying V z 2016 roku. „Biorę V, jeśli jedziemy, ale jeśli lecimy, wezmę Les Paula”. W 2009 roku Tatler wydał swoją autobiografię „ Am I Evil? . „Wszystko zaczęło się w sypialni od zestawu perkusji z biszkoptowej blachy i taniej, rozmytej gitary, a potem stworzyło jedną z najbardziej ekscytujących piosenek, jakie kiedykolwiek napisano, i zainspirowała największy heavy metalowy zespół na świecie”. Książka zawierała przedmowa Larsa Ulricha i Mustaine'a. Został ponownie wydany w 2017 roku, wraz z aktualizacją o nowego piosenkarza Rasmusa Bom Andersena i albumu Diamond Head z 2016 roku . W 2011 roku Tatler był współautorem piosenki „Black Skies Mist” z rozwijającym się zespołem Birmingham Rockowym Voodoo Johnsonem .

Brian Andrew Tatler (urodzony 25 kwietnia 1960) to angielski muzyk, najbardziej znany jako gitarzysta i współzałożyciel z Stourbridge oparciu heavy metalowego zespołu Diamond Head . Brian Tatler - https://pl.qaz.wiki/wiki/Brian_Tatler

Brian Andrew Tatler (urodzony 25 kwietnia 1960) to angielski muzyk, najbardziej znany jako gitarzysta i współzałożyciel z Stourbridge oparciu heavy metalowego zespołu Diamond Head . Brian Tatler - https://pl.qaz.wiki/wiki/Brian_Tatler

Carole King

Carole King, właśc. Carol Joan Klein (ur. 9 lutego 1942 w Nowym Jorku) – amerykańska autorka piosenek, pianistka i piosenkarka. Debiutowała w 1970 solowym albumem Carole King: Writer. W latach 60. zdobyła sławę jako autorka piosenek, do których teksty pisał jej ówczesny mąż Gerry Goffin. Tandem autorski King–Goffin dostarczył przeszło 100 piosenek, wśród wykonawców ich utworów byli m.in. The Shirelles, The Drifters, Bobby Vee, Little Eva, The Chiffons, The Monkees, Aretha Franklin, Dusty Springfield, The Byrds, The Animals, The Beatles. Po rozstaniu z mężem wyjechała do Los Angeles, gdzie założyła – z gitarzystą Dannym Kortchmarem i basistą Charlesem Larkeyem – zespół The City. Ich krótka współpraca zaowocowała albumem Now That Everything's Been Said. Sławę przyniósł jej drugi album solowy, wydany w 1971 roku Tapestry, za który w 1972 otrzymała 4 nagrody Grammy w kategoriach: "Album of the Year" (Tapestry), "Record of the Year" (It’s Too Late), "Song of the Year" (You’ve Got a Friend) i "Best Pop Vocal Performance, Female". W 1990 wraz z Gerrym Goffinem została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame. 12 stycznia 2014 roku na Broadwayu miała miejsce premiera musicalu Beautiful: The Carole King Musical opartego na życiu i twórczości Carole King, w którym główną rolę zagrała Jessie Mueller. Musical został wyróżniony Tony Award for Best Performance by a Leading Actress in a Musical. 

źródło: wikipedia               

Kaśka Sochacka

 

Kaśka Sochacka, właściwie Katarzyna Sochacka (ur. 1990) – polska wokalistka, autorka tekstów i kompozytorka. Pochodzi z Pradeł w gminie Kroczyce. Wychowywała się w muzykalnej rodzinie. Jej ojciec grał na gitarze, zaś ona sama wraz z rodzeństwem udzielała się w Zespole Pieśni i Tańca Ziemia Kroczycka, którego opiekunką była jej matka Helena. Studiowała na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. W 2010 wzięła udział w trzeciej edycji telewizyjnego talent show Mam talent! gdzie zakwalifikowała się do finału. Następnie zaprezentowała dwie swoje pierwsze autorskie piosenki Drzazga i Czasu części pierwsze. W 2014 wzięła udział w siódmej edycji talent show Must Be the Music. Tylko muzyka, gdzie dotarła do półfinału. W 2017 jej nagrany dwa lata wcześniej utwór pt. Trochę tu pusto został wykorzystany jako zapowiedź serialu obyczajowego telewizji Polsat – Zawsze warto. W 2021 roku, nagrany rok wcześniej utwór Jeszcze użyto w czołówce serialu TVN – Tajemnica zawodowa. W listopadzie 2019 nakładem wytwórni muzycznej Jazzboy Records ukazała się jej debiutancka EPka pt. Wiśnia. Tytułowa piosenka miała swoją premierę w audycji Piotra Stelmacha w radiowej Trójce. Na jesieni 2019, Kaśka Sochacka piosenkę wykonała również wspólnie w Kortezem w czasie jednego z jego koncertów. 17 stycznia 2020 jej piosenka Wiśnia, uplasowała się na pierwszym miejscu 1981 notowania Listy przebojów Programu Trzeciego. Debiutancki albumu Kaśki Sochackiej "Ciche dni" ukaże się 26 marca 2021 roku nakładem Jazzboy Records.

źródło: wikipedia               

Aleksander Zniszczoł

  

Aleksander Zniszczoł (ur. 8 marca 1994 w Cieszynie) − polski skoczek narciarski, indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2012, zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011. W drużynie zdobył złoty medal MŚJ 2014, Zimowej Uniwersjady 2013 i Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011, a także dwa srebrne podczas MŚJ w 2012 i 2013 roku. Reprezentant klubu WSS Wisła. Rekordzista skoczni Zakucie w Zagórzu i Areal Horečky we Frenštácie pod Radhoštěm. Jego pierwszym trenerem był Jan Kawulok. Od czerwca 2006 jego trenerem klubowym jest Jan Szturc. W sezonie 2010/2011 był podopiecznym Adama Celeja w kadrze juniorów, natomiast w sezonach 2011/2012 i 2012/2013 trenował w kadrze prowadzonej przez Roberta Mateję. W sezonach 2013/2014 i 2014/2015 znalazł się odpowiednio w kadrze juniorów i w kadrze B, których trenerem głównym był Maciej Maciusiak. W sezonie 2015/2016 otrzymał miejsce w kadrze A prowadzonej przez Łukasza Kruczka.

źródło: wikipedia               

Katey Sagal

  

Katey Sagal, właściwie Catherine Louise Sagal (ur. 19 stycznia 1954 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, piosenkarka, autorka tekstów i pisarka. Rozpoznawalność zapewniła jaj rola Peggy Bundy w sitcomie Fox Świat według Bundych (1987–1997), postać ​Leeli w animowanym sitcomie fantastycznonaukowym Futurama (1999–2003, 2008–2013) oraz Cate S. Hennessy w sitcomie ABC 8 prostych zasad (2002–2005). Rola Gemmy Teller Morrow w serialu Fox Synowie Anarchii (2008–2014) przyniosła jej Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym w 2011. Po raz pierwszy trafiła przed kamery jako pacjentka w dreszczowcu telewizji ABC The Failing of Raymond (1971) z Jane Wyman i Deanem Stockwellem w reżyserii jej ojca. Wystąpiła gościnnie jako młoda pielęgniarka w serialu medycznym NBC The Bold Ones: The New Doctors (1972) z E.G. Marshallem i Johnem Saxonem oraz była sekretarką w jednym z odcinków detektywistycznego serialu NBC Columbo (1973) - pt. „Kandydat do zbrodni” (Candidate for Crime), który wyreżyserował jej ojciec. Od 1973 została wokalistką wspomagającą dla wielu znanych artystów, takich jak Bob Dylan, Bette Midler, Gene Simmons, Tanya Tucker i Olivia Newton-John. Pierwszą ważną rolą była felietonistka Jo Tucker w sitcomie CBS Mary (1985–1986) z Mary Tyler Moore. Wkrótce została obsadzona w roli Margaret „Peg/Peggy” Wanker Bundy, seksownej i zawsze perfekcyjnie wystylizowanej żony pracownika sklepu obuwniczego, która uwielbia wydawać pieniądze męża - wielbicielki The Oprah Winfrey Show i The Phil Donahue Show, zajadającej się popcornem, czekoladkami i popalającej papierosy w sitcomie Fox Świat według Bundych (1987–1997), za którą dwukrotnie była nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu. W 1998 Matt Groening wybrał ją jako głos postaci fioletowowłosej zmutowanej kapitan statku kosmicznego, ​Leeli w animowanym sitcomie fantastycznonaukowym Futurama (1999–2003, 2008–2013). Wystąpiła jako Edna Hyde, matka Stevena (Danny Masterson) w trzech odcinkach sitcomu Różowe lata siedemdziesiąte (1999). W sitcomie ABC 8 prostych zasad (2002–2005) została obsadzona jako Cate S. Hennessy, żona Paula (John Ritter). W 2011 otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym za rolę Gemmy Teller Morrow w serialu Fox Synowie Anarchii (2008–2014). 

źródło: wikipedia