Kaleen

 Kaleen właśc. Marie-Sophie Kreissl (ur. 12 listopada 1994 w Wels) – austriacka piosenkarka, tancerka i choreografka. Reprezentantka Austrii w 68. Konkursie Piosenki Eurowizji (2024). 

W 2014 wraz ze swoim partnerem tanecznym wzięła udział w niemieckim talent show Got to Dance, gdzie dotarła do finału. W 2018 rozpoczęła współpracę z różnymi krajami przy Konkursie Piosenki Eurowizji oraz Konkursie Piosenki Eurowizji Junior, gdzie pełniła funkcje dyrektorki kreatywnej m.in w występie Hiszpanii i Bułgarii podczas 19. Konkursu Piosenki Eurowizji Junior (2021). W 2023 pomagała również Armenii, Gruzji i Niemcom przy występach podczas 67. Konkursu Piosenki Eurowizji (2023). W 2023 wydała swój debiutancki album Stripping Feelings. 16 stycznia 2024 ogłoszono, że została wybrana wewnętrznie na reprezentantkę Austrii w Konkursie Piosenki Eurowizji 2024 przez austriackiego nadawcę Österreichischer Rundfunk (ORF). 1 marca wydano konkursową piosenkę „We Will Rave”, a teledysk do utworu ukazał się 4 marca. 9 maja pomyślnie zakwalifikowała się do finału konkursu. 11 maja wystąpiła jako dwudziesta szósta w kolejności startowej i zajęła 24. miejsce zdobywszy 24 punkty, w tym 19 pkt od jury (20. miejsce) oraz 5 pkt od widzów (23. miejsce).

źródło: wikipedia

Filip Lato

 

 

Filip Lato (ur. 31 października 1991 w Warszawie) – polski piosenkarz, muzyk i prawnik. 

Gra na gitarze i fortepianie. Jesienią 2016 uczestniczył w siódmej edycji programu TVP2 The Voice of Poland, w której dotarł do odcinków na żywo. 21 czerwca 2017 nagrał z zespołem Sound’n’Grace singiel „100”, który osiągnął sukces komercyjny, m.in. dotarł do trzeciego miejsca w zestawieniu AirPlay – Top najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. 9 października tego samego roku wydał swój pierwszy solowy utwór „Czy chcesz, czy nie”, który został wykorzystany w ścieżce dźwiękowej seriali W rytmie serca (Polsat) i Barwy szczęścia (TVP2). W 2018 zwyciężył w finale dziewiątej edycji programu rozrywkowego Twoja twarz brzmi znajomo w telewizji Polsat oraz został solistą w teleturnieju muzycznym Jaka to melodia? w TVP1. 5 października tego samego roku wydał album pt. Halo Ziemia, który promował singlami: „Halo Ziemia” (dotarł do 13. miejsca w zestawieniu AirPlay – Top), „Krawiec” i „Zanim nas policzysz” nagranym z Julą. Wiosną 2019 był jednym ze stu jurorów w programie rozrywkowym Śpiewajmy razem. All Together Now w Polsacie, w 2020 wystąpił w świątecznym odcinku programu Twoja twarz brzmi znajomo, a wiosną 2024 zwyciężył w finale programu Twoja twarz brzmi znajomo. Najlepsi. Jesienią 2024 uczestniczył w 15. edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami w Polsacie. 25 października 2024 wydał singiel „Przy tobie”. Z wykształcenia jest prawnikiem, specjalizującym się w prawie handlowym. 

źródło: wikipedia

Wanda Kwietniewska

 

 

Wanda Małgorzata Kwietniewska (ur. 8 lipca 1957 w Przywidzu) – polska piosenkarka, wokalistka popularnego w latach 80. XX wieku rockowego zespołu Wanda i Banda, przewodnicząca Związku Zawodowego Muzyków RP (2021-2024), a także przewodnicząca Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych (od 2024). 

 

 W 1979 wspólnie ze słuchaczami poznańskiego Studia Sztuki Estradowej utworzyła grupę wokalną Vist, w którym śpiewali także: Bożena Krata, Małgorzata Ostrowska, Mira Roszkiewicz, Andrzej Sobolewski i Grzegorz Stróżniak. W 1980 zespół wystąpił z utworem „Dziwny film” w konkursie „Premier” na 17. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, rok później przekształcił się w grupę Skandal, a następnie – w Lombard. Z tym zespołem Kwietniewska nagrała dwa albumy: Śmierć dyskotece! oraz z okazji jubileuszu 10-lecia jego istnienia ’81–’91 Największe przeboje. W listopadzie 1982, dwa miesiące po odejściu z Lombardu, założyła nowy zespół – Banda i Wanda. W 1983 zgłosiła piosenkę „Hi-Fi” na festiwal w Opolu, lecz nie została przyjęta, dopiero rok później zaśpiewała w XXI opolskim festiwalu, kiedy ta piosenka była już hitem. Debiutancki album, zatytułowany po prostu Banda i Wanda, został wydany w 1984 i zawierał przeboje, takie jak „Hi-Fi” czy „Nie będę Julią”. Rok później ukazała się płyta Mamy czas, a zespół nagrał dziewięć piosenek do serialu Siedem życzeń. W 1986 rozwiązała zespół i pod koniec lat 80. rozpoczęła solową karierę. Wyleciała na półroczny kontrakt do Japonii, jednocześnie tworzyła solowy materiał we współpracy z Markiem Radulim. W 1989 za utwór „Własna California” otrzymała nagrodę za „najlepszy aranż festiwalu” na 26. KFPP w Opolu. Rok później wydała debiutancki, solowy album o tym samym tytule, a za wykonanie pochodzącego z płyty utworu „Zwykłe życie” zdobyła trzecią nagrodę jury na 27. KFPP w Opolu. W 1993 wydała album pt. Same szały, jeden wolny, będący kompilacją jej solowych nagrań oraz utworów Bandy i Wandy. W latach 1995–1999 była dyrektorem artystycznym Targów Mediów i Producentów Tele-Audio-Video „Play Box” w katowickim Spodku. W październiku 2011 wspólnie z wokalistą Norbim nagrała piosenkę „Walczymy dla Was” wspierającą reprezentację Polski w siatkówce mężczyzn. W 2019 była jedną z jurorek talent-show telewizji Polsat Śpiewajmy razem. All Together Now. W latach 2021-2024 pełniła funkcję przewodniczącej Związeku Zawodowego Muzyków RP. Od 2024 jest natomiast przewodniczącą Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych. Wcześniej była także wiceprzewodniczącą takich organizacji jak: SAWP, ZZMRP i ZAiKS (sekcja muzyki rozrywkowej).

źródło: wikipedia

Petr Pavel

Petr Pavel (ur. 1 listopada 1961 w Planej) – czeski wojskowy w stopniu generała armii, szef Sztabu Generalnego Czeskich Sił Zbrojnych (2012–2015) oraz szef Komitetu Wojskowego NATO (2015–2018). Od 2023 prezydent Czech. 

Pochodzi z rodziny wojskowej. Po ukończeniu wyższej szkoły wojsk lądowych w 1983 rozpoczął służbę w Czechosłowackiej Armii Ludowej, początkowo w oddziale spadochronowym. W latach 1985–1989 należał do Komunistycznej Partii Czechosłowacji. Po demokratyzacji państwa kontynuował karierę w wywiadzie wojskowym. Odbył także uzupełniającą edukację na uczelniach brytyjskich. W 1993 jako członek misji UNPROFOR w byłej Jugosławii dowodził oddziałem, który uratował 53 francuskich żołnierzy. W kolejnych latach pełnił szereg funkcji dowódczych w ramach czeskiej armii, NATO oraz w strukturach czeskiej dyplomacji. W 2002 otrzymał pierwszą nominację generalską. W 2012 został powołany na szefa Sztabu Generalnego Czeskich Sił Zbrojnych. Od 26 czerwca 2015 jako pierwszy żołnierz z kraju byłego Układu Warszawskiego objął stanowisko szefa Komitetu Wojskowego NATO. Za największe zagrożenie dla Sojuszu uznawał Rosję. Po zakończeniu trzyletniej kadencji przeszedł na wojskową emeryturę, poświęcając się pracy wykładowcy, doradcy i działalności publicznej, a z czasem także politycznej. Pavel wyróżniony jest odznaczeniami, m.in.: Czech, Francji i Stanów Zjednoczonych. W 2023 wygrał w II turze wybory na prezydenta Czech. Urząd objął 9 marca 2023, zastępując na tym stanowisku Miloša Zemana.

źródło: wikipedia

Miuosh

Miuosh, właśc. Miłosz Paweł Borycki (ur. 14 października1986 w Katowicach) – polski raper, autor tekstów i producent muzyczny, a także przedsiębiorca. 

Działalność artystyczną podjął na początku XXI w. w katowickim zespole hip-hopowym Projektor. Wraz z grupą występował do 2011, kiedy to z dorobkiem dwóch dostępnych w powszechnej sprzedaży albumów Projektor został rozwiązany. Równolegle Miuosh współtworzył krótkotrwały projekt Perwer Squad. W 2007 rozpoczął solową działalność artystyczną wydaniem albumu pt. Projekcje który jednak nie zyskał szerszego rozgłosu na krajowej scenie muzyki hip-hopowej. Kolejne nagrania Boryckiego ukazały się na następujących płytach: Maue LP (nielegal, 2007), Fandango Gang (oraz Bas Tajpan, 2009), Pogrzeb (2009) oraz Piąta strona świata (2011). Znaczący sukces komercyjny odniósł za sprawą wydanego w 2012 solowego albumu pt. Prosto przed siebie, który został wyróżniony certyfikatem platynowej płyty i dotarł do drugiego miejsca zestawienia OLiS. Album przyczynił się także do zainteresowania publiczności poprzednim dorobkiem artystycznym rapera. Status złotej płyty uzyskał wydany rok wcześniej album Piąta strona świata, natomiast Projekcje trafiły na krajową listę przebojów (OLiS). Od 2010 jest członkiem zespołu 19SWC. Współpracował ponadto z wykonawcami, takimi jak m.in.: Donatan, Firma, Onar, Paluch, Pokahontaz, Rahim, Smagalaz, Toony, Vienio, Pawbeats oraz White House. Poza działalnością artystyczną od 2007 prowadzi wytwórnię płytową Fandango Records. Wcześniej był związany z oficyną MaxFloRec, której był współzałożycielem. 18 czerwca 2007 nakładem MaxFloRec wydał swój debiutancki solowy album studyjny ptz Projekcje. 21 lutego 2009 nakładem Fandango Records ukazał się wspólny album Miuosha i Bas Tajpana pt. Fandango Gang. 31 października 2009 wydał kolejny solowy album pt. Pogrzeb. 15 kwietnia 2011 wydał następny solowy album pt. Piąta strona świata. Również w 2011 zakończył działalność swojego zespołu Projektor. Na początku 2012 ukazał się debiutancki album składu 19SWC pt. Dziewiętnaście stopni w cieniu. 20 października 2012 do sprzedaży trafił kolejny album solowy Miuosha pt. Prosto przed siebie. Wybrana dyskografia: 2007 Projekcje / 2009 Fandango Gang / 2009 Pogrzeb / 2011 Piąta strona świata / 2012 Prosto przed siebie / 2013 Nowe światło / 2014 Pan z Katowic / 2015 Ulice bogów. Produkcja Fleczer / 2016 Historie / 2017 POP. / 2020 Powroty / 2021 Pieśni współczesne / 2023 Początek / 2024 Pieśni współczesne. Tom II.

źródło: wikipedia

Zoe Wees

Zoe Wees (ur. 13 maja 2002) jest niemiecką piosenkarką. Jej debiutancki singiel „Control” znalazł się na listach przebojów w kilku krajach, w tym na pierwszym miejscu we Francji (SNEP Radio) i w pierwszej dziesiątce w Belgii.

Wees dorastała w Hamburgu. Żyła z łagodną padaczką rolandyczną (BRE), zespołem, który powodował u niej poczucie wykluczenia z innych, bezradności i utraty kontroli. Wees stwierdziła: „Choroba była silniejsza ode mnie i pozostawiła blizny, które stały się częścią mojego życia. Akceptacja ich zajęła mi dużo czasu, ale uczyniły mnie tym, kim jestem dzisiaj: wojowniczką”. Muzykę Wees opisano jako „surową, głęboko emocjonalną”, z głosem, którego zakres waha się „od chrapliwego niskiego do niewiarygodnie potężnego i niebotycznie wysokiego”. Wees często można spotkać grającą na pianinie lub gitarze. Wees pisała muzykę po angielsku od dzieciństwa. Zaczęła pracować nad muzyką jako nastolatka, gdy jej nauczyciel podszedł do niej po szkolnym koncercie i chciał z nią popracować nad muzyką. Na początku 2017 roku Wees wzięła udział w piątym sezonie talent show The Voice Kids. Wees dołączyła do zespołu piosenkarki pop Sashy w przesłuchaniach w ciemno. W Sing-Offs, trzeciej z pięciu faz konkursu, Wees została wyeliminowana. Wees wydała piosenkę „Control” 13 marca 2020 roku. Piosenka opowiada o lęku i braku kontroli, ale bardziej szczegółowo o jej walce z łagodną padaczką rolandyczną. Jej misją w napisaniu piosenki było podziękowanie nauczycielowi ze szkoły podstawowej, który jako mała dziewczynka motywował ją do stania się tym, kim jest dzisiaj.  19 kwietnia Wees wydała „Ghost”, część jej debiutanckiej EP Golden Wings, która ukazała się 21 maja nakładem Capitol Records. Wees powiedział, że „Ghost” został napisany o tym, jak pozwolić komuś zbliżyć się za bardzo, nawet jeśli wiesz, że może cię skrzywdzić, i o tym, jak być podatnym na tę osobę w sposób, który może zasadniczo zniszczyć twoje życie. Współautorami Ghost byli Ricardo Muñoz Repko, VVAVES, Nicolas Rebscher i Patrick Salmy.

źródło: wikipedia

Igor Herbut

 

Igor Herbut (ur. 17 grudnia 1990 w Przemkowie) – polski piosenkarz, autor tekstów i kompozytor pochodzenia łemkowskiego. Założyciel i wokalista zespołu LemON. 

Pod koniec 2011 ze swoim kuzynem Adamem Horoszczakiem wziął udział w precastingu do 3. edycji programu talent show Must Be the Music. Tylko muzyka, który przeszedł pomyślnie i zakwalifikował się do następnego etapu. Herbut zaprosił do współpracy kilku innych muzyków i założył zespół LemON, z którym brał udział w dalszych etapach show. Grupie udało się dojść do finału, w którym ostatecznie zdobyli główną nagrodę. 27 listopada 2012 wraz z zespołem wydał album zatytułowany LemON. Wydawnictwo dotarło do 9. miejsca listy najlepiej sprzedających się albumów w Polsce – OLiS. Pod koniec 2013 producenci filmu Wkręceni zaprosili go do nagrania piosenki promującej produkcję. W wyniku współpracy Herbuta (tekst i muzyka) z Anią Dąbrowską (muzyka), Małgorzatą Dacko (tekst), Aleksandrem Świerkotem (muzyka) i Jakubem Galińskim (muzyka) powstał utwór „Wkręceni – Nie ufaj mi”. 7 czerwca 2014 wystąpił w koncercie SuperJedynki, odbywającym się w ramach 51. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zaśpiewał singiel „Wkręceni – Nie ufaj mi”. Podczas koncertu został nagrodzony SuperJedynką w kategorii SuperArtysta. Pod koniec 2014 ukazał się drugi album jego zespołu, zatytułowany Scarlett. Płyta znalazła się na 1. miejscu na polskiej liście sprzedaży i uzyskała status platynowej. Rok później premierę miał świąteczny album formacji LemON – Etiuda zimowa, notowany na 4. pozycji listy OLiS. 24 marca 2017 ukazała się czwarta płyta studyjna zespołu LemON zatytułowana Tu. W roku 2020 był jurorem programu rozrywkowego typu talent show pt. The Four. Bitwa o sławę. 17 kwietnia nakładem wytwórni muzycznej Agora wydał debiutancki album studyjny, zatytułowany Chrust. We wrześniu 2020 roku zaczął prowadzić autorski program Ścieżka filmowa Igora Herbuta na antenie RMF Classic. 7 marca 2022 roku ukazał się singel „Mamo tyś płakała”, który wokalista nagrał w duecie z sanah. Piosenka została nagrana w celu charytatywnym – 100% przychodu zasili konto Stowarzyszenia Siemacha, a tym samym zostanie przekazane na pomoc dzieciom – ofiarom rosyjskiej inwazji na Ukrainę. 

źródło: wikipedia

Stanisław Banasiuk

 

 

Stanisław Banasiuk (ur. 27 marca 1952 w Krzymoszycach) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, także recytator. Absolwent PWST w Warszawie (1975). Znany z licznych ról teatralnych oraz serialowych, ostatnio głównie z roli Andrzeja Kuczyńskiego, ojca Kingi, w telenoweli Klan. Żonaty z Leokadią – architektą, ma trójkę dzieci: Ewę, Aldonę i Mateusza Banasiuka; brat Kazimierza.

 

W roku 1975 został zatrudniony na stanowisku aktora w Teatrze Polskim we Wrocławiu i tam zadebiutował 6 stycznia 1976 roku. Miejsce pracy zmienił w roku 1979, przechodząc do Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego, gdzie pracował do 1983 roku. Następnie przeniósł się do stolicy, tam z kolei, w latach 1983–1989, był aktorem Teatru Narodowego. Współpracował też z teatrami: POSK w Londynie (1989, 1991) oraz warszawskimi – Północnym (1993), Adekwatnym (1994, 1998, 2002, 2003), Komedia (1996–1998) oraz Atlantis (2004–2006). Wybrana filmografia: 1982: Wielki Szu (reż. Sylwester Chęciński) / 1987: Ballada o Januszku (reż. Henryk Bielski) / 1988: W labiryncie jako wykładowca w stołówce (reż. Paweł Karpiński) / 1993: Pora na czarownice jako kloszard (reż. Piotr Łazarkiewicz) / 1999–2008: Klan jako Andrzej Kuczyński, ojciec Kingi (reż. różni) / 2001: Przedwiośnie jako poseł (reż. Filip Bajon) / 2002: Wiedźmin jako karczmarz (reż. Marek Brodzki) / 2004: Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście jako Konrad von Schnitzel (reż. Maciej Żak) / 2004–2008: Pierwsza miłość jako ojciec Jakuba Miłosza Szafrańskiego, narkomana z ośrodka odwykowego, podopiecznego Jakuba Szwajewskiego / 2007: Faceci do wzięcia jako Zygmunt (reż. Adek Drabiński) / 2013: Prawo Agaty jako prokurator Michał Wardęga / 2021: Kasta jako Trabiak.

źródło: wikipedia

Piotr Trojan

Piotr Trojan (ur. 6 czerwca 1986 w Tarnowskich Górach) – polski aktor, scenarzysta i reżyser. Laureat Orła za najlepszą główną rolę męską w filmie 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy (2020) oraz dwukrotny zdobywca nagrody Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za pierwszoplanową rolę męską w 25 latach niewinności … i za rolę Patryka Galewskiego w filmie Johnny (2022).

W latach 2015–2017 był wykładowcą Szkoły Aktorskiej Haliny i Juliusza Machulskich w Warszawie. W 2018 ukończył Studio Prób przy Wajda School w Warszawie na kursie reżyserii. Wystąpił w wielu popularnych serialach telewizyjnych, takich jak m.in. Czas honoru (2009), Siostry (2009), M jak miłość (2010), Hotel 52 (2010), Ojciec Mateusz (2011, 2015, 2016), Instynkt (2011), Na dobre i na złe (2013) i Komisarz Alex (2016). Zagrał także niewielką rolę Marka, współlokatora Mateusza (Dawid Ogrodnik) w ośrodku specjalistycznego w dramacie Macieja Pieprzycy Chce się żyć (2013). W kryminalno–sensacyjnym serialu TVN Pułapka (2018) pojawił się w trzech odcinkach jako Arek, portier w domu dziecka w Borowinie. W dostępnym na Netflixie drugim sezonie Znaków (2018–2019) wcielił się w postać sierżanta Krzysztofa Sobczyka, policjanta na Posterunku Policji w Sowich Dołach. Serial został zauważony na festiwalu Los Angeles Film Awards (LAFA), gdzie zwyciężył w kategorii najlepsza seria internetowa, a podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego „The Buddha” zajął pierwsze miejsce w kategorii najlepszy serial telewizyjny. W dramacie biograficznym Michała Węgrzyna Proceder (2019) o życiu tragicznie zmarłego rapera Tomasza Chady wystąpił jako Vienio. Za tytułową tytułowę rolę Tomasza Komendy, niewinnie skazanego na 25 lat więzienia za wyjątkowo brutalną zbrodnię w filmie Jana Holoubka 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy (2020), otrzymał Orła za najlepszą główną rolę męską i nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za pierwszoplanową rolę męską. W obrazie Łukasza Rondudy Wszystkie nasze strachy (2021) wcielił się w postać księdza z małej prowincjonalnej parafii. W dramacie Piotra Domalewskiego Hiacynt zagrał postać Kamila Barczyka, chłopaka prześladowanego w ramach akcji władz PRL skierowanej przeciwko środowisku LGBT. Za rolę Patryka Galewskiego, podopiecznego ks. Jana Kaczkowskiego (w tej roli Dawid Ogrodnik), w filmie biograficznym Daniela Jaroszka Johnny otrzymał po raz drugi nagrodę w kategorii pierwszoplanowa rola męska na FPFF w Gdyni. Popularność przyniosła mu także rola Maćka w czwartym sezonie serialu kryminalnego Szadź w reż. Anny Kazejak oraz rola w dramacie katastroficznym Jana Holoubka Wielka woda o tragicznych wydarzeniach z lipca 1997, kiedy fala powodziowa zbliżała się do Wrocławia. 

źródło: wikipedia

Lanberry

 

Lanberry, właśc. Małgorzata Uściłowska (ur. 12 lutego 1987 w Wyszkowie) – polska piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka. 

Zadebiutowała fonograficznie w 2015 singlem „Podpalimy świat”. Następnie wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Lanberry. Piosenka z reedycji płyty – „Piątek”, odniosła sukces komercyjny, stając się pierwszym utworem w karierze piosenkarki, który uplasował się w pierwszej dziesiątce listy AirPlay – Top. W 2018 wydała album pt. miXtura, a promujący go utwór „Gotowi na wszystko” dotarł do pierwszego miejsca na AirPlay, liście najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. W 2020 wydała album pt. Co gryzie panią L?, a za pochodzący z płyty utwór „Plan awaryjny” otrzymała nagrodę jury w konkursie „Premier” podczas 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 2022 wydała swój czwarty album studyjny pt. Obecna. W 2024 wydała płytę, pt. Heca, która zawiera przeboje: „Dzięki, że jesteś” i „Co ja robię tu”. W latach 2022–2024 zasiadała w jury programu TVP2 The Voice of Poland. Zdobyła wiele nominacji do nagrody Fryderyka. W 2023 podpisała kontrakt z nową wytwórnią muzyczną Warner Music Poland. W kwietniu wydała utwór „Stare piosenki”, nagrany wspólnie z Bovską. Następnie wydała single: „Notting Hill” i „Dzięki, że jesteś” z Tribbsem. 31 maja z piosenką „Co ja robię tu” wzięła udział w koncercie „Premiery” podczas 61. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 8 listopada 2024 wydała płytę pt. Heca. Współtworzyła utwory dla innych wykonawców, w tym m.in. dla Roksany Węgiel („Anyone I Want to Be”, „Obiecuję”), Viki Gabor („Superhero”, „Ramię w ramię”) czy Dawida Kwiatkowskiego („Bez Ciebie”, „Proste”).

źródło: wikipedia