Anna Samusionek

Anna Samusionek (ur. 24 czerwca 1971 w Olsztynie) – polska aktorka teatralna i filmowa. 

W latach 90. występowała w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. Na ekranie zadebiutowała w 1996 epizodyczną rolą w drugiej serii serialu Ekstradycja. W 1997 premierę miał film Darmozjad polski, w którym zagrała jedną z głównych ról. W tym samym roku była hostessą w teleturnieju TVP Koło Fortuny w zastępstwie Magdy Masny z powodu urlopu macierzyńskiego dotychczasowej hostessy. Za rolę Zosi w filmie została nagrodzona Złotym Lwem w kategorii „Najlepsza drugoplanowa rola kobieca”. W 2007 uczestniczyła w piątej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. W kwietniu 2008 wspólnie z Markiem Szambelanem założyła fundację „Razem Lepiej”, w której pełniła funkcję wiceprezesa zarządu. Od 2009 gra w serialu TVN Na Wspólnej, w którym wciela się w postać Ilony Zdybickiej. Wybrana filmografia: 1997: Złotopolscy – Marysia Biernacka / 1998: Matki, żony i kochanki – Janka, żona Kazika / 2000: Zakochani – Violetta Pytlasińska, asystentka Bobickiego / 2001: Na dobre i na złe – Grażyna Nowak, matka Samanty / 2003-2006: Plebania – Konstancja Rozwadowska-Tracz / 2008: Trzeci oficer – prokurator Renata Misiuwaniec / od 2009: Na Wspólnej – Ilona Zdybicka / 2010 Samo życie – Katarzyna Kryńska / 2011-2012: Przepis na życie – Kasia Kołacz / 2013: Hotel 52 – Paulina, była żona Jana Wilczyńskiego / 2016: Smoleńsk – prawicowa dziennikarka / 2017: Pod wspólnym niebem – Bożena Kapulecka / 2019-2025: Na dobre i na złe – Lucyna Sikorka / 2022: Gierek – lekarka / od 2025: Pierwsza miłość – Łucja Reterska, teściowa Amelii. 

źródło: wikipedia     

Graham Masterton

 

Graham Masterton (ur. 16 stycznia 1946 w Edynburgu) – brytyjski pisarz, twórca horrorów. 

Po szkoleniu dziennikarskim wydawał magazyn dla mężczyzn „Mayfair”. W wieku dwudziestu czterech lat został wybrany na redaktora naczelnego magazynów „Penthouse” i „Penthouse Forum”. Debiut Grahama Mastertona jako autora horrorów, z czego jest najbardziej znany, wiąże się wraz z wydaniem Manitou (The Manitou) w 1976 roku – opowieści o indiańskim szamanie narodzonym ponownie w obecnych czasach, aby zemścić się na białym człowieku. Powieść bardzo szybko stała się światowym bestsellerem. Książkę zekranizowano w 1978, film do dziś cieszy się uznaniem wśród widzów. Od tego czasu Masterton opublikował mnóstwo horrorów, w tym Kostnicę (Charnel House), który dostał nagrodę Special Edgar od Mystery Writers of America, Zwierciadło piekieł (Mirror), nagrodzone Srebrnym Medalem przez West Cost Review of Books, oraz Wizerunek zła (Family Portrait), który to był jedynym niefrancuskim zdobywcą prestiżowej nagrody Prix Julia Verlanger. Trzy spośród opowieści Grahama Mastertona zostały przeniesione na ekran w serialu z gatunku horroru Tony’ego Scotta: Mroczne żądze (The Hunger), a opowiadanie o które oparto odcinek Sekretna księga Shih Tan, w którym w roli głównej wystąpił Jason Scott Lee znalazło się na liście nominowanych do nagrody Brama Stokera przyznawanej przez organizację Horror Writers Association. Inna krótka opowieść, Podłóżkowo (Underbed), o chłopcu odnajdującym tajemniczy świat pod swoimi kocami, została uznana najlepszą krótką opowieścią przez Horror Critics Guild. Dziecko ciemności (The Chosen Child), którego akcja ma miejsce w kanałach ściekowych Warszawy, została uznana najlepszą powieścią roku z gatunku horror przez Science Fiction Chronicle i wysoko oceniona przez „Publisher’s Weekly”. W 2019 roku Masterton otrzymał nagrodę Brama Stokera za całokształt twórczości, a w 2021 został uhonorowany przez miasto Wrocław krasnalem z brązu trzymającym w dłoni powieść Manitou przed Art Hotelem na ulicy Kiełbaśniczej - jednym z ponad sześciuset wrocławskich krasnali. Oprócz wyżej wymienionych Masterton otrzymał jeszcze wiele mniej prestiżowych nagród za swoje opowiadania i powieści, a niektóre z jego dzieł przez dłuższy czas utrzymywały się na listach bestsellerów. Akcja kilku jego książek toczyła się w Polsce, co miało związek z pochodzeniem jego żony, ale także z polskim przodkiem, dziadkiem jego matki. Graham Masterton jest również autorem poradników z dziedziny erotyki. Obecnie Masterton regularnie pisuje do takich czasopism jak „Cosmopolitan”, „Men’s Health”, „Woman”, „Woman's Own”, a nawet takich jak polskojęzyczna „Nowa Fantastyka”. Wydaje także nowe książki i zbiory opowiadań. Mieszka w Surrey w Anglii. Ma trzech synów; jego żona Wiescka (Wiesława) była dzieckiem emigrantów polskich, zmarła 27 kwietnia 2011. 

źródło: wikipedia     

Filip Pławiak

Filip Pławiak (ur. 26 września 1989 w Nowym Sączu) – polski aktor filmowy i teatralny. 

Urodził się 26 września 1989 w Nowym Sączu jako syn Marka Pławiaka, nauczyciela i działacza samorządowego oraz Ireny Pławiak, nauczycielki i poetki. Dzieciństwo spędził w Witowicach Górnych. Maturę zdał w II LO w Nowym Sączu. W trakcie nauki w liceum szlifował swój talent aktorski w Miejskim Ośrodku Kultury w Nowym Sączu. Wyższą Szkołę Filmową i Teatralną w Łodzi ukończył w 2012. Na 32. Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych i Teatralnych w Moskwie jego przedstawienie dyplomowe zdobyło nagrodę specjalną. Związany z Teatrem na Woli. Występuje w teatrze i filmach. 10 marca 2025 r. FIlip Pławiak został nagrodzony za najlepszą główną rolę męską podczas 27. gali nagrody Polskiej Akademii Filmowej Orły 2025. Zwycięstwo przyniosła mu rola w filmie Marcina Koszałki "Biała odwaga". Wybrana filmografia: 2011: Pokaż kotku, co masz w środku reż. Sławomir Kryński, rola: Jacek Paluch / 2012: Pokłosie reż. Władysław Pasikowski, rola: posterunkowy Góral / 2013: Bilet na Księżyc reż. Jacek Bromski, rola: Adam Sikora / 2014: Kamienie na szaniec reż. Robert Gliński, rola: Zygmunt Kaczyński ps. „Wesoły” / 2016: Wołyń reż. Wojciech Smarzowski, rola: kpt. Zygmunt Krzemieniecki / 2017: Listy do M. 3 reż. Tomasz Konecki, rola: Rafał / 2018: 303. Bitwa o Anglię reż. David Blair rola: Mirosław ,,Ox'' Ferić / 2018–2021: Chyłka, Kordian Oryński „Zordon” / 2024: Biała odwaga, reż. Marcin Koszałka, rola: Andrzej / 2025: Aniela „Armani”. 

źródło: wikipedia     

Mateusz Gamrot

 

 

Mateusz Gamrot (ur. 11 grudnia 1990 w Bielsku-Białej) – polski zapaśnik i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Dwukrotny mistrz Europy w amatorskim MMA z 2012 oraz 2013. W latach 2016–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej oraz w latach 2018–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze piórkowej. Aktualnie związany z UFC.

 

W 2012 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w amatorskim MMA (Bruksela) a rok później obronił tytuł mistrzowski ponownie zdobywając złoto w kategorii 70 kg (Budapeszt). W zawodowym MMA zadebiutował 4 lutego 2012 na gali XFS – Night of Champions, wygrywając przed czasem z pochodzącym z Czeczenii – Arbim Szamajewem. Do końca roku stoczył dla tej federacji jeszcze dwa zwycięskie pojedynki po czym związał się z KSW. 8 czerwca 2013 stoczył pierwszą walkę w KSW, pokonując Mateusza Zawadzkiego przez TKO. 28 września na KSW 24 zastąpił w karcie walk kontuzjowanego Macieja Jewtuszkę i zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Andre Winnerem. Po zaciętym boju zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów. Na gali KSW 27, które odbyło się 17 maja 2014 w Ergo Arenie zmierzył się z Jeffersonem George’em. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (2 x 30-27, 30-26). 13 września 2014 stoczył swój pierwszy zagraniczny pojedynek dla brytyjskiej organizacji Cage Warriors. Podczas Cage Warriors 72 w Newport pokonał Walijczyka Tima Newmana przez poddanie w 1 rundzie. 27 maja 2017 roku zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Normanem Parke na gali KSW 39: Colosseum. Wygrał walkę przez jednogłośną decyzję. 1 grudnia 2018 na gali KSW 46 zawalczył o drugi pas, tym razem kategorii piórkowej, ze specjalistą od poddań Kleberem Koike Erbstem. Po pięciorundowej dominacji zwyciężył pojedynek, zdobywając drugą koronę organizacji. 11 lipca 2020 w walce wieczoru podczas gali KSW 53 stoczył trzeci pojedynek z Normanem Parke. Polak zwyciężył pojedynek w 3. rundzie przez TKO (przerwanie przez lekarza). 9 marca 2024 podczas UFC 299 w Miami zmierzył się z byłym mistrzem kategorii lekkiej UFC, Rafaelem dos Anjosem. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów. Po tej wygranej Gamrot awansował do Top 5 oficjalnego rankingu UFC w wadze lekkiej. Pod koniec kwietnia 2025 roku, podpisał kontrakt na 11 walkę w UFC. 31 maja 2025 podczas walki wieczoru gali UFC on ESPN: Gamrot vs. Klein w Las Vegas, zawalczył ze Słowakiem, Ludovitem Kleinem. Zwyciężył pojedynek jednogłośnie na kartach punktowych.  

źródło: wikipedia     

Bonnie Tyler

Bonnie Tyler, właśc. Gaynor Hopkins-Sullivan (ur. 8 czerwca 1951 w Skewen) – walijska piosenkarka. 

 

W 1975 została zauważona w Townsman Club w Swansea przez łowcę talentów Rogera Bella, który zaprosił ją do Londynu. Jej debiutancki singiel „Lost in France” z 1976 stał się hitem Top 10 w Wielkiej Brytanii. Kolejny utwór, „More Than a Lover”, dotarł do 27. miejsca na liście przebojów. W lutym 1977 wydała album pt. The World Starts Tonight. Tyler wylansowała międzynarodowy hit „It's a Heartache”, który ukazał się pod koniec 1977. Drugi album, Natural Force, wydany w 1978, osiągnął 16. miejsce na liście Billboard 200 i zdobył certyfikat złotej płyty Recording Industry Association of America (RIAA). W 1983 wydała album studyjny pt. Faster Than the Speed of Night, który zapewnił jej światową rozpoznawalność. Płytę promowała m.in. przebojem „Total Eclipse of the Heart”. W tym okresie została uznana za wybitną osobowość muzyki pop i uzyskała nominację do nagrody Grammy. Następnie wylansowała m.in. hity: „If You Were a Woman (And I Was a Man)” (1986) i „A Rockin' Good Way” (1987), który nagrała w duecie z Shakin’em Stevensem. W latach 1991–1994 współpracowała z Dieterem Bohlenem, dzięki czemu zyskała popularność w krajach niemieckojęzycznych. W tym okresie wydała trzy albumy: Bitterblue (1991), Angel Heart (1992) i Silhouette in Red (1993).W 2004 nagrała „Si demain…”, francuskojęzyczną wersję piosenki „Total Eclipse of the Heart”, którą nagrała w duecie z Kareen Antonn. Utwór dotarł do pierwszego miejsca list przebojów we Francji, Belgii i Polsce.Jej przebój „Holding Out for a Hero” pojawił się m.in. w brytyjskim serialu Na sygnale (1987), komedii fantastycznonaukowej Krótkie spięcie 2 (1988), serialu Nowe przygody Supermana (1993) i w filmie Shrek 2 (2004) oraz w reklamie Era GSM. Z kolei piosenkę „Say Goodbye” można było usłyszeć w filmie animowanym Asterix podbija Amerykę (1994). 18 maja 2013, reprezentując Wielką Brytanię z utworem „Believe in Me”, zajęła 19. miejsce w finale 58. Konkursu Piosenki Eurowizji w Malmö. 15 marca 2019 wydała album pt. Between the Earth and the Stars, na którym umieściła m.in. utwory nagrane w duetach: „Battle of the Sexes” z Rodem Stewartem, „Someone's Rockin' Your Heart” z Francisem Rossi i „Taking Control” z Cliffem Richardem. 

źródło: wikipedia     

Zofia Wichłacz

Zofia Wichłacz (ur. 5 kwietnia 1995 w Warszawie) – polska aktorka. Laureatka Orła oraz nagrody Festiwalu Filmowego w Gdyni za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Miasto 44. Wyróżniona także tytułem „Europejskiej Gwiazdy Jutra” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie. 

Debiutowała w 2013 w filmach Był sobie dzieciak (reż. Leszek Wosiewicz) i Niegdyś moja matka (reż. Sophia Turkiewicz). W tym roku wcieliła się też w rolę Meli Dulskiej w spektaklu Teatru Telewizji Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej (reż. Marcin Wrona) oraz gościnnie wystąpiła w drugim sezonie serialu Głęboka woda. Za rolę w Moralności pani Dulskiej uzyskała wyróżnienie aktorskie na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. W 2014 zagrała jedną z głównych ról w filmie wojennym Miasto 44 w reżyserii Jana Komasy. Za rolę sanitariuszki „Biedronki” otrzymała Orła w kategorii Odkrycie roku oraz nagrodę dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej na 39. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Ponadto była nominowana do Orła za najlepszą główną rolę kobiecą. W 2014 wystąpiła również w spektaklu telewizyjnym Magdaleny Łazarkiewicz Karski, przedstawiającym życie Jana Karskiego, w którym wcieliła się w postać squatterki Aśki. W tym roku pojawiła się także w etiudzie szkolnej Będzie lepiej oraz zagrała w kilku odcinkach serialu Lekarze, wcielając się w rolę Hanny Karskiej. W maju 2015 zadebiutowała na deskach teatru rolą Hanny Zach w monodramie Porozmawiajmy po niemiecku, wystawianym w warszawskim Teatrze „Polonia”. Spektakl oparty na pamiętniku Hanny Zach wyreżyserował Łukasz Kos. W 2016 pojawiła się w dwóch etiudach szkolnych: Męski wieczór i Siostrzyczka. Pod koniec 2016 odbyła się premiera ostatniego obrazu w reżyserii Andrzeja Wajdy Powidoki, w którym wcieliła się w postać Hani. W kolejnym roku znalazła się w grupie wyróżnionych tytułem „Europejskiej Gwiazdy Jutra” („Shooting Star”) dla najbardziej obiecujących aktorek i aktorów europejskich na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie. W lutym 2017 do kin trafił dramat Pokot oparty na powieści Olgi Tokarczuk Prowadź swój pług przez kości umarłych w reżyserii Agnieszki Holland, w którym Wichłacz zagrała matkę „Matogi”. Miesiąc później premierę miał film kryminalny Kasi Adamik Amok na podstawie opartej na faktach powieści Krystiana Bali o tym samym tytule. Aktorka w filmie wcieliła się w Zofię Balę, żonę Krystiana Bali i otrzymała za swoją rolę nominację do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. Pod koniec 2017 premiery miały dwie produkcje z jej udziałem: Twój Vincent – film animowany w którym podłożyła głos Marguerite Gachet w polskiej wersji językowej oraz dramat Macieja Sobieszczańskiego Zgoda, w którym wcieliła się w postać Anny. Ponadto zagrała w dwóch odcinkach drugiego sezonu serialu Belfer, wcielając się w postać Karoliny Gontarskiej. W kolejnych latach zagrała w serialach: Rojst (2018), 1983 (2018), Świat w ogniu: Początki (2019),  DNA (2019), Warszawianka (2022). 

źródło: wikipedia     

Miley Cyrus

 

Miley Ray Cyrus (ur. 23 listopada 1992 we Franklin jako Destiny Hope Cyrus) – amerykańska piosenkarka, aktorka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna, producentka filmowa, reżyserka i filantropka. Laureatka trzech nagród Grammy, jednej Brit i trzech MTV Video Music Awards. 

Zadebiutowała rolą Miley Stewart / Hannah Montany w młodzieżowym serialu telewizyjnym Hannah Montana (2006–2011) stacji Disney Channel i jego adaptacji filmowej Hannah Montana: Film (2009). Pod fikcyjną postacią Hannah Montany nagrała pięć ścieżek dźwiękowych, z których trzy dotarły do pierwszego miejsca amerykańskiej listy sprzedaży Billboard 200. Równolegle rozpoczęła solową działalność muzyczną z wytwórnią Hollywood Records, z którą wydała trzy albumy studyjne: Meet Miley Cyrus (2007), Breakout (2008) i Can’t Be Tamed (2010), a także minialbum The Time of Our Lives (2009), ponadto wylansowała przeboje takie jak „The Climb” (2009) i „Party in the U.S.A.” (2009). Po zakończeniu prac nad serialem podpisała kontrakt z RCA Records, zainagurowany albumem Bangerz (2013), którego promujący singel „Wrecking Ball” dotarł do pierwszego miejsca amerykańskiego notowania Hot 100. W kolejnych latach wydała albumy Miley Cyrus & Her Dead Petz (2015), Younger Now (2017) i Plastic Hearts (2020) oraz minialbum She Is Coming (2019). Po przeniesieniu do wytwórni Columbia Records wydała album Endless Summer Vacation (2023), za który otrzymała nominację do Grammy za album roku. Promujący go singel „Flowers” był największym przebojem 2023 w skali globalnej i przyniósł jej dwie pierwsze nagrody Grammy, w tym za nagranie roku. W 2025 wydała album Something Beautiful, któremu towarzyszył współreżyserowany przez nią film muzyczny pod tym samym tytułem. Wystąpiła między innymi w filmach Piorun (2008, dubbing), Ostatnia piosenka (2010) i LOL (2012) oraz serialach Crisis in Six Scenes (2016) i Czarne lustro (2019). Była trenerką talent show The Voice (2016, 2017) i reżyserowała kilka swoich teledysków. Jej działalność filantropijna obejmuje między innymi fundację Happy Hippie Foundation, którą założyła w 2015 w celu wsparcia bezdomnych i społeczności LGBT.

źródło: wikipedia     

Joanna Koroniewska

 

 

Joanna Magdalena Koroniewska-Dowbor (ur. 27 maja 1978 w Toruniu) – polska aktorka i prezenterka telewizyjna. 

 

 W okresie szkolnym grała w Spiętym Teatrze Spinaczy w Toruniu. Następnie współpracowała z warszawskimi teatrami Bajka i Komedia. Pracowała także w Teatrze Polskiego Radia. Powszecną rozpoznawalność zyskała dzięki roli Małgorzaty Mostowiak w serialu M jak miłość w TVP2, w którym grała w latach 2000–2013. W międzyczasie zagrała Magdę, główną bohaterkę filmu Mateusza Dymka Zwierzę powierzchni (2003), który był nagradzany na festiwalach filmów niezależnych i zakwalifikował się do konkursu Polskiego Kina Niezależnego podczas Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni w 2003. Jest aktorką dubbingową; użyczyła głosu np. Maggie Peyton w polskiej wersji językowej filmu Garbi: super bryka (2005), Daisy w filmie Krowy na wypasie (2006), Lorelai w filmie Hannah Montana: Film (2009) i Barbarze w filmie Janosik. Prawdziwa historia (2009). W 2021 weszła w skład kabaretu PanDemon. Wiosną 2006 w parze Robertem Kochankiem została półfinalistką trzeciej edycji programu rozrywkowego Taniec z gwiazdami w TVN. W 2010 uczestniczyła w programie Just the Two of Us. Tylko nas dwoje w Polsacie i była nominowana do tytułu najpiękniejszej Polki w plebiscycie Viva! Najpiękniejsi. W 2012 była kapitanką jednej z drużyn w teleturnieju TVP2 Kocham cię, Polsko!, prowadziła program Matka czy nastolatka i została ambasadorką linii kosmetycznej Avon Solutions. W 2013 wystąpiła w kampanii reklamowej lodów marki Koral i reklamowała obuwniczą firmę Wojas. W 2015 prowadziła program Tajemniczy składnik na antenie Polsatu i nagrała polską wersję audiobooka Pięćdziesiąt twarzy Greya. W 2021 zdobyła nagrodę #Hashtag Roku w kategorii Influencer roku na gali organizowanej przez See Bloggers. Prowadzi program Zróbmy sobie dom, który od 2025 jest emitowany na antenie stacji TVN. 26 grudnia 2014 poślubiła Macieja Dowbora, z którym ma dwie córki: Janinę (ur. 13 sierpnia 2009) i Helenę (ur. 10 lutego 2018). 

źródło: wikipedia     

Jacek Wójcicki

 

Jacek Wójcicki (ur. 21 stycznia 1960 w Krakowie) – polski aktor, śpiewak (tenor) i muzyk.

Dorastał na krakowskim Zwierzyńcu z rodzicami i siostrą Małgorzatą. Gdy był dzieckiem, śpiewał w chórze Filharmonii Krakowskiej, z którym koncertował po świecie. Jako nastolatek grał epizodyczną rolę w spektaklu Dziady w Starym Teatrze w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. W latach 1982–1991 był aktorem Teatru Słowackiego w Krakowie, w którym zagrał m.in. główną rolę w spektaklu Niebieski ptak. W 1986 został laureatem Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W 1987 za wykonanie utworu „Wiersz gazetowo-miłosny” odebrał nagrodę za interpretację na 24. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W latach 1992–1997 występował w Kabarecie Olgi Lipińskiej, poza tym wcielał się w Pana Tenorka w telewizyjnym programie dla dzieci Budzik w TVP1. Wykonuje piosenki filmowe i serialowe (Szpital na perypetiach, Konie apokalipsy, Ostatni dzwonek). 9 września 2016 prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskiej kultury oraz za osiągnięcia w pracy artystycznej. 

źródło: wikipedia     

Wiktor Waligóra

Wiktor Waligóra to młody wokalista z Krakowa, który zwrócił na siebie uwagę coverami piosenek publikowanymi na YouTube, na tyle, że gościnnie na jego kanale zaśpiewali m.in. Natalia Przybysz, Dawid Tyszkowski czy Ignacy. W 2023 roku Wiktor Waligóra wydał pierwszy singiel – „Przypomnieć nas”. A kilka miesięcy temu dołączył do niego „Ikar”. To niezwykle poruszający utwór, który celnie trafia w czułe struny. Płynące z niego melancholia i subtelność kontrastują z wyrazistą barwą artysty. Te poszczególne elementy tworzą ultra ciekawą mieszankę. Największy rozgłos Wiktor Waligóra zawdzięcza jednak piosence „Zagrajmy", która trafiła do zestawienia TOP 10 najczęściej granych utworów w polskich radiach, a także do telewizji. Została ona wykorzystana w oficjalnym spocie promującym ramówkę TVN7. Wspomniane single pochodzą z debiutanckiego albumu Wiktora Waligóry, który został zatytułowany „Czekam na świt”. Warto wspomnieć, że ujrzała ona światło dzienne 23 sierpnia 2024 roku. I została doskonale przyjęta przez słuchaczy i słuchaczki, jak również przez rodzimą branżę muzyczną. Był odkryciem zeszłorocznego Męskiego Grania, gdzie pojawił się zarówno w ramach projektu Wodecki Twist, jak i z orkiestrą Miousha. Nagranie z jego występu obejrzano na kanale festiwalu już ponad 3 miliony razy! Wiktor Zaczął 2024 rok z przytupem. Jego utwory „ZAGRAJMY” znajduje się na listach przebojów radia RMFfm i Radio ZET, oraz został użyty do Promesa kanału TVN7.