Wojciech Zieliński

 

Wojciech Zieliński (ur. 23 kwietnia 1979 w Łodzi) – polski aktor.

Ukończył technikum geodezyjne. W 2004 roku ukończył studia na wydziale aktorskim PWSTiTV w Łodzi. W tym samym roku został nagrodzony za dwie role sceniczne: Irwina w Tajemnej ekstazie i tytułową kreację w spektaklu Géza – dzieciak. Na XXII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi otrzymał Grand Prix, Nagrodę Publiczności, nagrodę ZASP-u, wyróżnienie łódzkich mediów, Nagrodę Jana Machulskiego oraz nagrodę honorową gazety festiwalowej „Tupot”. Od 2005 jest aktorem w Teatrze Studio w Warszawie. Karierę aktorską rozpoczynał od epizodu w obrazie Dotknij mnie Anny Jadowskiej i Ewy Stankiewicz. Wcielił się tam w Wojtka, studenta Filmówki dorabiającego w telesprzedaży. Potem była rola Darka Leśniaka „Dahomeja” w serialu Oficer. Pojawił się również jako Kalafior w filmie Z odzysku Sławomira Fabickiego. Rok 2007 przyniósł mu rolę Arkadiusza Cyganika „Cygi” w Świadku koronnym oraz serialu Odwróceni; potrafił zwrócić na siebie uwagę jako kierowca i ochroniarz „Blachy”, granego przez Roberta Więckiewicza. W latach 2021–2022 grał główną rolę w serialu Komisarz Mama jako podkomisarz Piotr Żeromski. Wybrana filmografia: 2007: Świadek koronny jako Arkadiusz Cyganik „Cyga” / 2009: Londyńczycy jako Leszek Przybylski / 2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny jako Szymon Mrówka / 2012–2014: Lekarze jako dr Daniel Orda / 2014: Służby specjalne jako kapitan Janusz Cerat / 2014: Kamienie na szaniec jako Stanisław Broniewski ps. „Orsza” / 2019: Żmijowisko jako Krzysztof Trypa / 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki jako Arkadiusz Cyganik / 2019: 1800 gramów jako Kamil, mąż Magdy / 2019–2020: Chyłka jako Wojciech Horwat Bukano / 2021: Furioza jako „Kaszub” / 2022: Gang Zielonej Rękawiczki jako Brykalski.

     źródło: wikipedia  

Radzimir Dębski

 

 

Radzimir Dębski, ps. Jimek (ur. 30 kwietnia 1987 w Szczecinie) – polski kompozytor muzyki filmowej i rozrywkowej, dyrygent i producent muzyczny. 

Pochodzi z rodziny o artystycznych tradycjach. Jest synem kompozytora Krzesimira Dębskiego oraz aktorki i piosenkarki Anny Jurksztowicz. Ma młodszą siostrę Marię oraz dwoje przyrodniego rodzeństwa: Tolisława i Dobromiłę. Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie i Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles. Współtworzył muzykę do serialu Telewizji Polskiej Ranczo (2006–2016), poza tym był autorem muzyki do filmów Orkiestra niewidzialnych instrumentów (2009) i Apartament (2015). Szerzej zaistniał w 2012 jako laureat konkursu na remiks piosenki „End of Time” amerykańskiej piosenkarki Beyoncé. Piosenka ukazała się tego samego roku na jej minialbumie zatytułowanym 4: The Remix. W 2015 skomponował oprawę muzyczną do czołówki programu informacyjnego Wiadomości Programu 1 Telewizji Polskiej, a także nagrał album we współpracy z Miłoszem „Miuoshem” Boryckim i Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, zatytułowany 2015, na której znalazł się zapis koncertu nagranego w połowie marca w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. W trakcie koncertu zagrał m.in. medley przebojów hip-hopowych, którą opublikował w czerwcu 2015 pod nazwą Historia Hip-hopu. Nagranie zostało docenione za granicą, słowa pochwały dla kompozytora wyrazili m.in. amerykański aktor Ashton Kutcher oraz amerykańscy muzycy M.O.P., Prodigy oraz Pharoahe Monch. 

     źródło: wikipedia  

Kuba Szmajkowski

 Jakub Grzegorz Szmajkowski (ur. 24 kwietnia 2002 w Międzyborowie) – polski piosenkarz i autor tekstów. 

Finalista pierwszej edycji programu The Voice Kids (2018). W latach 2018–2021 wokalista boys bandu 4Dreamers, z którym wydał dwa albumy: 4Dreamers (2018) i nb. (2019). Od 2021 artysta solowy. W 2017 został finalistą pierwszej edycji programu TVP2 The Voice Kids. Po zakończeniu programu wraz z Mateuszem Gędkiem, Tomaszem Gregorczykiem i Maksem Więckowskim został wokalistą boys bandu 4Dreamers i wydał z nim dwa albumy studyjne: 4Dreamers (2018) i nb. (2019), które były notowane na liście sprzedaży płyt w Polsce i nominowane do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk. Po zakończeniu działalności zespołu w 2021 nagrał w duecie z Sarą James utwór „Czarny młyn” na ścieżkę dźwiękową do filmu o tym samym tytule. Następnie wydał single: „Nieskończone” i „Lovesick”, z którym zajął czwarte miejsce w finale programu Tu bije serce Europy! Wybieramy hit na Eurowizję! W lutym 2023 wydał single: „Do the Dance” i „You Do Me”, z którym zajął ósme miejsce w finale kolejnej edycji programu Tu bije serce Europy! Wybieramy hit na Eurowizję!W tym samym roku zwyciężył w finale 19. edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo. 1 września wydał wideoklip do singla „Pocałunek słońca”, a na początku listopada premierę miał utwór „Running with Lightning”, który nagrał w duecie z Liamoo. 

     źródło: wikipedia  

Tomasz Makowiecki

Tomasz Makowiecki (ur. 10 czerwca 1983 w Gdyni) – polski muzyk, kompozytor, piosenkarz i autor tekstów. 

W 2001 zdobył pierwsze miejsce w odcinku programu TVP2 Szansa na sukces dzięki wykonaniu utworu „Son of the Blue Sky” z repertuaru zespołu Wilki. W 2002 wystąpił w pierwszej edycji programu telewizji Polsat Idol, w którym zajął piąte miejsce. Po udziale w talent-show podpisał kontrakt fonograficzny z wytwórnią BMG Poland i wydał swój debiutancki album studyjny, zatytułowany Makowiecki Band. W tym samym czasie stanął także na czele zespołu sygnowanego tą samą nazwą. Album promowany był piosenką „Spełni się” i alternatywną wersją przeboju „Can’t Get You Out of My Head” Kylie Minogue. W 2005 wydał z zespołem drugi album studyjny, zatytułowany Piosenki na nie, na którym znalazł się m.in. utwór „Między nocą a dniem” oraz tytułowa piosenka, nagrana na potrzeby festiwalu sopockiego w 2005. W 2007 wydał album, zatytułowany Ostatnie wspólne zdjęcie. W 2008 wraz z muzykami zespołu Myslovitz utworzył grupę NO! NO! NO!. W 2010 wydał z nimi pierwszy album wydany pod tą samą nazwą. Z zespołem uzyskał dwie nominacje do nagrody Fryderyka 2011. W 2010 w duecie z aktorką Beatą Tyszkiewicz nagrał piosenkę „Tych dwoje” specjalnie na potrzeby charytatywne promujące kalendarz Ladies & Gentlemen 2011 z dołączoną do niego płytą Muzyka z serca 2011. W 2013 powrócił do solowej działalności artystycznej. Wydał wówczas swój pierwszy po siedmioletniej przerwie album studyjny, zatytułowany Moizm. 8 sierpnia 2008 w Konstancinie wziął ślub z piosenkarką Reni Jusis. Ma z nią dwoje dzieci, syna Teofila (ur. 1 stycznia 2010) i córkę Gaję (ur. 5 lutego 2012). Pod koniec kwietnia 2019 para rozwiodła się.

     źródło: wikipedia  

Kasia Smutniak

Kasia Smutniak, właśc. Katarzyna Anna Smutniak (ur. 13 sierpnia 1979 w Pile) – polsko-włoska aktorka filmowa i telewizyjna, modelka, która największą popularność zdobyła we Włoszech, gdzie pracuje i mieszka od lat. Doceniana za kreacje dramatyczne, jak i komediowe, bywa nazywana „młodszą siostrą Moniki Bellucci”. 

W wieku 15 lat w Warszawie zajęła drugie miejsce w eliminacjach do konkursu The Look Of The Year. Wyjechała na trzy miesiące do Tokio i uczyła się modelingu. Mając 17 lat, przeniosła się do Włoch, gdzie rozpoczęła karierę jako modelka i została dostrzeżona przez agencję mody Why Not w Mediolanie. Wystąpiła w reklamach telewizyjnych, w tym operatora sieci komórkowej Telecom Italia Mobile. Prezentowała kolekcje ubrań projektantów, takich jak Dolce & Gabbana, Mila Schön, Alessandro Sport Max, Laura Biagiotti, Romeo Gigli czy Valentino. Pojawiała się m.in. w „Elle”, „Vogue”, „Marie Claire” i „GQ”. W 2000 zadebiutowała aktorsko jako Serena w komedii Al momento giusto. W 2002 w Polsce, za namową Bogusława Lindy, Janusz Zaorski obsadził ją w komedii sensacyjnej Haker z Bartoszem Obuchowiczem. W 2009 została twarzą włoskich perfum „Idole D’Armani” Giorgia Armaniego. We francuskim filmie akcji Pozdrowienia z Paryża (From Paris with Love, 2010) według scenariusza Luca Bessona z Johnem Travoltą i Jonathanem Rhys-Meyersem wcieliła się w postać Caroline. W 2016 zagrała Evę, jedną z głównych bohaterek włoskiego przeboju kinowego Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie. W tę samą postać wcieliła się w polskim remaku filmu (Nie)znajomi (2019). W czerwcu 2018 dostała angaż w nowej hollywoodzkiej wersji przygód Doktora Dolittle według powieści Hugh Loftinga The Voyage of Doctor Dolittle, gdzie obok Roberta Downeya Jr. w roli tytułowej, w gwiazdorskiej obsadzie znaleźli się: Antonio Banderas, Tom Holland, Selena Gomez, Emma Thompson, Ralph Fiennes, Octavia Spencer, Carmen Ejogo, Marion Cotillard, Frances de la Tour i John Cena. W 2023 zadebiutowała jako reżyserka filmem dokumentalnym Mur o wydarzeniach na granicy polsko-białoruskiej. 

     źródło: wikipedia  

Gregory Porter

 

Gregory Porter (ur. 4 listopada 1971 Sacramento, California, U.S.) to amerykański piosenkarz, autor tekstów piosenek i muzyk. Dwukrotnie zdobył nagrodę Grammy za najlepszy jazzowy album wokalny: najpierw w 2014 roku za Liquid Spirit, a następnie ponownie w 2017 roku za Take Me to the Alley.

Po ukończeniu Highland High School w 1989 roku otrzymał pełne stypendium sportowe jako liniowy futbolu amerykańskiego z San Diego State University (SDSU Aztecs), ale kontuzja barku w trzecim roku przerwała jego karierę futbolową.  Matka Portera zmarła na raka, gdy miał 21 lat. Na łożu śmierci powiedziała mu: „Śpiewaj, kochanie, śpiewaj!” Porter wydał dwa albumy w wytwórni Motéma razem z Membran Entertainment Group, Water z 2010 roku i Be Good z 2012 roku, zanim podpisał kontrakt z Blue Note Records (w ramach Universal Music Group) 17 maja 2013 roku. Jego trzeci album, Liquid Spirit, został wydany 2 września 2013 roku w Europie i 17 września 2013 roku w USA. Album, wyprodukowany przez Briana Bacchusa, zdobył nagrodę Grammy 2014 w kategorii Najlepszy Jazzowy Album Wokalny. Liquid Spirit odniósł komercyjny sukces rzadko osiągany przez albumy w gatunku jazzowym, docierając do pierwszej dziesiątki na brytyjskich listach przebojów. Płyta uzyskała certyfikat złotej płyty BPI, sprzedając się w ponad 100 000 egzemplarzy w Wielkiej Brytanii. Jego czwarty album, Take Me to the Alley, ukazał się 6 maja 2016 r. W brytyjskim The Guardian został uznany za album tygodnia Alexisa Petridisa. 26 czerwca 2016 r. Porter wystąpił na Pyramid Stage podczas festiwalu Glastonbury 2016. Neil McCormick, pisząc dla The Daily Telegraph, powiedział: „Ten otyły jazzman w średnim wieku może być najdziwniejszą gwiazdą popu na świecie, ale jest orzeźwiającym świadectwem idei, że najważniejszym organem do muzycznego doceniania zawsze powinny być nasze uszy. A Porter ma jeden z najbardziej przyjemnych dla ucha głosów w muzyce popularnej, kremowy baryton, który płynie gęsto i gładko przez bogate ciasto soczystej melodii. To głos, który sprawia, że ​​chcesz oblizać usta i zanurzyć się w nim”. 28 sierpnia 2020 r. Porter wydał swój szósty album studyjny All Rise. 5 listopada 2021 r. Porter wydał składankę Greatest Hits zatytułowaną Still Rising - The Collection w wytwórni Blue Note. Tego samego dnia wykonał piosenkę „Revival” w The Graham Norton Show. W Sylwestra 2021 r. Porter wystąpił w corocznym programie Hootenanny Jools. 2 czerwca 2022 r. Porter, w towarzystwie London Community Gospel Choir, zaśpiewał specjalnie skomponowaną piosenkę „A Life Lived with Grace” na rozświetlenie platynowych latarni jubileuszowych The Queen. 14 września 2023 r. Porter wydał singiel „Somebody” we współpracy z TSHA i Ellie Goulding. 13 grudnia 2023 r. Porter wystąpił w Royal Albert Hall w ramach programu „Christmas at The Royal Albert Hall”.

     źródło: wikipedia  

Adam Nowak

 

 

Adam Nowak (ur. 28 września 1963 w Poznaniu) – polski muzyk i tekściarz. Lider, twórca większości tekstów, gitarzysta i wokalista zespołu Raz, Dwa, Trzy.

Rozwijał artystyczne umiejętności w zielonogórskim środowisku kabaretowym. Był aktorem kabaretów: Drugi Garnitur (1988–1989, kierownik) i Grupy Działań Odurzających – Kibuc, a w 1989 współpracował z kabaretem Potem. W 1990 założył zespół Raz, Dwa, Trzy. W 1997 stworzył muzykę do filmu Jerzego Stuhra Historie miłosne, za którą otrzymał nagrodę Polskiego Radia Kraków na 22. FPFF. W 2004 wydawnictwo „Paganini” wydało książkę pt. „Trudno nie wierzyć w nic” – wywiad-rzekę z Adamem Nowakiem (rozmowę prowadził Cezary Sękalski). W wywiadzie tym artysta przeanalizował swoje utwory przez pryzmat doświadczeń duchowych, zwłaszcza religijnych. W 2008 poprowadził koncert „Debiuty” podczas 45. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Od 4 października 2021 w Radiu Nowy Świat prowadzi autorską audycję Dziękuję za wypowiedź.

     źródło: wikipedia  

Marcia Hines

 

Marcia Elaine Hines AM (ur. 20 lipca 1953) jest urodzoną w Ameryce australijską piosenkarką i osobowością telewizyjną. Hines zadebiutowała w wieku 16 lat w australijskiej produkcji musicalu Hair, a następnie wcieliła się w rolę Marii Magdaleny w Jesus Christ Superstar.  

Największe sukcesy komercyjne jako artystka nagraniowa odniosła pod koniec lat 70. XX wieku, wydając kilka przebojów, w tym covery „Fire and Rain”, „I Just Don't Know What to Do with Myself”, „You” i „Something's Missing (In My Life)”; a także albumy z pierwszej dziesiątki: Marcia Shines, Shining i Ladies and Gentlemen. Hines była trzykrotnie z rzędu wybierana przez czytelników tygodnika TV Week „Królową Popu” od 1976 roku. Hines przestała nagrywać na początku lat 80., aż do powrotu z Right Here and Now w 1994 r., w tym samym roku, w którym uzyskała obywatelstwo australijskie. Była bohaterką biografii Diva: the life of Marcia Hines z 2001 r., która zbiegła się z wydaniem albumu kompilacyjnego Diva. Od 2003 do 2009 r. i ponownie w 2024 r. była jurorem w Australian Idol, a jej wysoki profil doprowadził do odnowionego zainteresowania nią jako artystką. Jej album z 2006 r., Discotheque, osiągnął szczyt na 6. miejscu na liście albumów Australian Recording Industry Association (ARIA). Hines została wprowadzona do ARIA Hall of Fame 18 lipca 2007 r. Hines jest matką piosenkarki Deni Hines, z którą wystąpiła w singlu duetowym „Stomp!” (2006). Hines sprzedała 2,6 miliona albumów i była pierwszą australijską artystką, której album osiągnął status platynowej płyty, a także pierwszą kobietą, której siedem kolejnych albumów znalazło się w pierwszej dwudziestce.

     źródło: wikipedia  

Jan Młynarski

 

 

Jan Emil Młynarski (ur. 1979 w Warszawie) – polski muzyk, kompozytor, wokalista i multiinstrumentalista, a także dziennikarz radiowy związany z Trzecim Programem Polskiego Radia (2018–2020 i od 2024) i Radiem Nowy Świat (2020-2022). Znawca i popularyzator polskiej muzyki z lat 1918–1949, jak i propagator życiorysów wykonujących ją artystów. 

W wieku 19 lat rozpoczął studia na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Ze względu na dużą liczbę koncertów, podjętych studiów nie ukończył (studiował tam półtora roku). W wieku 27 lat wyjechał do USA, gdzie ukończył Drummers Collective w Nowym Jorku. Od 2009 jest członkiem zespołu Warszawskie Combo Taneczne, wykonującym przede wszystkim utwory przedwojennych pieśniarzy warszawskich. Współpracował ponadto m.in. z takimi wykonawcami jak: WWO, Kayah, Gaba Kulka czy Gordon Haskell. W latach 2018–2020 na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia w niedzielne popołudnia prowadził audycję „Dancing, salon, ulica”. W czerwcu 2023 ukazała się jego płyta z przedwojennymi piosenkami pt. Narkotyki. To pierwsze przedsięwzięcie płytowe w jego karierze, które sygnowane jest wyłącznie jego nazwiskiem, jako wokalisty. Miesiąc później, w lipcu TVP2 i TVP Polonia wyemitowały kolejny koncert z cyklu Polskie biesiady, w którym wystąpił wraz ze swoim Warszawskim Combo Tanecznym. Wydarzenie to było poświęcone piosenkom związanym z Warszawą. Wraz z grupą zaśpiewał kilka przedwojennych piosenek, m.in.: Stachu! i Ballada o Felku Zdankiewiczu. 7 kwietnia 2024 powrócił na antenę Trzeciego Programu Polskiego Radia jego popołudniowy program „Dancing, salon, ulica", który nadawany jest co niedzielę. Artysta wygłasza także prelekcje, na których przybliża historię muzyki folkowo-rozrywkowej, głównie z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Podczas spotkań indywidualnie lub z Warszawskim Combo Tanecznym wykonuje także piosenki z tego okresu. Jan Młynarski jest synem piosenkarza i poety Wojciecha Młynarskiego oraz aktorki Adrianny Godlewskiej. Ma dwie starsze siostry – dziennikarki Agatę Młynarską i Paulinę Młynarską-Moritz. 

     źródło: wikipedia  

Andrzej Nejman

 

 

Andrzej Wojciech Nejman (ur. 5 listopada 1974 we Włocławku) – polski aktor, reżyser, prezenter i tłumacz.

Zadebiutował na małym ekranie jako 10-latek w roli Felka Miecucha w miniserialu Rozalka Olaboga (1984). Rozpoznawalność zdobył dzięki roli Waldka Złotopolskiego w telenoweli Złotopolscy. Wystąpił w komedii młodzieżowej Waldemara Szarka Sposób na Alcybiadesa (1998) i komedii Olafa Lubaszenki Poranek kojota (2001). W 1998 został aktorem Teatru Kwadrat im. Edwarda Dziewońskiego w Warszawie, którego był dyrektorem w latach 2010–2023. Debiutował na ekranie w 1984 występem w roli Felka Miecucha w miniserialu Rozalka Olaboga. W 1996 odegrał rolę Marcina w filmie Roberta Glińskiego Matka swojej matki. W kolejnych latach zagrał m.in. w filmach Szamanka (1996), Sposób na Alcybiadesa (1997), Poranek kojota (2001). Tajemnica kwiatu paproci (2004), 1409. Afera na zamku Bartenstein (2005), Legenda (2005) i Szaleńcy (2007). Ogólnopolską popularność zdobył dzięki roli Waldka Złotopolskiego w serialu TVP2 Złotopolscy, w którym występował w latach 1997–2008. Wystąpił również w serialach, m.in.: Kasia i Tomek (2002−2003), Camera Café (2004), Zakręcone (2005) i Niania (2005−2006). Jest również aktorem dubbingowym. Użyczył głosu postaciom w filmach animowanych, w tym np. tytułowemu Tarzanowi (1999) czy rycerzowi Rodrigo w kreskówce El Cid – legenda o mężnym rycerzu (2003). Uczestniczył w pierwszej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2005) i pierwszej edycji programu Polsatu Jak oni śpiewają (2007). Prowadził teleturniej Krzyżowka 13-latków, program interaktywny TVP1 Szalona aukcja (2007) i program polonijny TVP Polonia Ludzie listy piszą. 

     źródło: wikipedia