Michał Urbaniak

 

 

Michał Urbaniak (ur. 22 stycznia 1943 w Warszawie) – polski muzyk jazzowy, kompozytor i aranżer, grający głównie na skrzypcach i saksofonie. Honorowy Obywatel Miasta Łodzi. 

 

Współtwórca nowojorskiego tzw. fusion Jazzu UrbJazzu. Jako pierwszy kreator muzyki fusion wprowadził jazz-rock, rap i hip hop do jazzu, zakładając w 1989 zespół Urbanator, a w 1995 Projekt UrbSymphony, na którego potrzeby skomponował dwie suity („Sketches of Poland” i „Sketches of Manhattan”) oraz wiele krótszych utworów (np. „Destiny” i „Butterfly”). Od 1970 gra na pięciostrunowych skrzypcach wykonanych specjalnie dla niego, a także na syntezatorze skrzypcowym, saksofonach sopranowym, altowym i tenorowym oraz na lyrikonie. Wplatane przez niego elementy folklorystyczne zyskały uznanie czołowych amerykańskich jazzmanów, jak również otwierały nowe możliwości dla wielu nowych muzyków (Harold Williams, Steve Jordan, Marcus Miller, Kenny Kirkland, Omar Hakim, Victor Bailey). Grał w popularnych klubach („Village Vanguard”, „Village Gate”) i w słynnych salach koncertowych (Carnegie Hall, Beacon Theatre, Avery Fisher Hall). Grał z gwiazdami sceny, takimi jak Weather Report, Freddie Hubbard, Elvin Jones, Herbie Hancock, Chick Corea, Miles Davis, George Benson, Billy Cobham. Zapraszał i był zapraszany do współpracy przez wielu znanych jazzmanów (Lenny White, Wayne Shorter, Marcus Miller, Joe Zawinul, Ron Carter, Kenny Barron, Buster Williams, Quincy Jones). Był ambasadorem Łodzi w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Napisał muzykę do 25 filmów amerykańskich. Laureat Polskiej Nagrody Filmowej – Orła dla odkrycia roku i głównej nagrody dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Tallinnie za rolę Włodzimierza w filmie Mój rower (2012). Prowadził Grupę Michała Urbaniaka (w latach 1969–1972), przez której skład przewinęli się głównie polscy jazzmani (m.in.: Adam Makowicz, Paweł Jarzębski, Janusz Kozłowski, Roman Dyląg, Czesław Bartkowski, Andrzej Dąbrowski), a wokalistką była Urszula Dudziak. W 1974 uczestniczył w nagraniach albumu Czesława Niemena pt. Mourner’s Rhapsody. W 1975 został okrzyknięty drugim najlepszym skrzypkiem jazzowym (po Jeanie-Lucu Pontym) w rankingu amerykańskiego magazynu „DownBeat”. Stworzył muzykę do wielu filmów, m.in. Pożegnanie jesieni (1990), Manhattan (1991) i Wielkie rzeczy (2001). Za muzykę do filmu Dług (1999) otrzymał Orła za najlepszą muzykę filmową i nagrodę za muzykę na 24. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Za rolę Włodzimierza w ciepło przyjętym przez krytyków i publiczność filmie Mój rower (2012) otrzymał Polską Nagrodę Filmową – Orła w kategorii odkrycie roku i nagrodę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Tallinnie. W lipcu 2019 wydał album pt. From Warsaw with Love, który nagrał z okazji 75. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego. Wystąpił w filmach dokumentalnych o jazzie: Jazz Outsider (2022) i Na zawsze Melomani (2023). Od grudnia 1967 przez blisko 20 lat był mężem wokalistki Urszuli Dudziak, z którą ma córki: Katarzynę i Mikę. 

źródło: wikipedia   

CeCe Winans

Priscilla Marie Winans Love, zawodowo znana jako CeCe Winans (ur. 8 października 1964 w Detroit) – amerykańska śpiewaczka muzyki gospel. Jest najlepiej sprzedającą się na świecie artystką muzyki gospel. Zdobyła 15 Nagród Grammy (spośród 31 nominacji) i sprzedała ponad 12 milionów płyt.

 

CeCe Winans wychowała się w wielodzietnej, afroamerykańskiej rodzinie z tradycjami muzycznymi. Swoje umiejętności ćwiczyła w rodzinnym Kościele zielonoświątkowym. W 1995 roku w duecie z Whitney Houston nagrała piosenkę „Count On Me”. Singiel uzyskał złoty certyfikat w USA i zajął 8 miejsce na liście Billboard Hot 100. W 2012 roku wraz z mężem założyli kościół w Nashville – Nashville Life Church, gdzie pełnią funkcję starszych zboru. Oprócz służby w kościele CeCe Winans przeprowadza trasy koncertowe po całych Stanach Zjednoczonych. Dyskografia: Alone in His Presence (1995) / Everlasting Love (1998) / His Gift (1998) / Alabaster Box (1999) / CeCe Winans (2001) / Throne Room (2003) / Purified (2005) / Thy Kingdom Come (2008) / Songs of Emotional Healing (2010) / Let Them Fall in Love (2017) / Something's Happening (2018) / Believe for It (2021) / More than This (2024) / Joyful Joyful (2024).

 

źródło: wikipedia   

Mariusz Szczygieł

Mariusz Adam Szczygieł (ur. 5 września 1966 w Złotoryi) – polski dziennikarz, reportażysta, pisarz i wykładowca akademicki.

Od 1990 związany z Gazetą Wyborczą, gdzie był uczniem Hanny Krall. W latach 1995–2001 prowadzący telewizyjnego talk-show Na każdy temat w Polsacie. Od 2024 roku rozpoczął współpracę z TVP, gdzie od 17 lutego prowadzi program Rozmowy (nie)wygodne w TVP Info. Założyciel i członek zarządu Fundacji Instytut Reportażu, w ramach której wraz z Wojciechem Tochmanem założył Wydawnictwo Dowody na Istnienie. Jego książki przetłumaczono na kilkanaście języków: angielski, czeski, estoński, hebrajski, hiszpański, niemiecki, rosyjski, rumuński, słowacki, słoweński, ukraiński, węgierski, włoski. Laureat Europejskiej Nagrody Książkowej za Gottland (2009), Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego (2013), Grand Press (2013) oraz Nagrody Literackiej „Nike” za tom reportaży Nie ma (2019).  Gdy miał 16 lat, został współpracownikiem harcerskiego czasopisma „Na Przełaj”. W latach 1995–2001 był współprowadzącym programu Na każdy temat w Polsacie. Od 2001, kiedy skończył współpracę z telewizją, głównym tematem jego twórczości literackiej stała się historia i kultura Czech. Jego książka Gottland (2006) została bestsellerem roku 2007 w Czechach i zebrała przychylne recenzje w międzynarodowej prasie: „Wiener Zeitung” opisał ją jako „wielką literaturę pod płaszczem reportażu”, „Le Figaro” określił ją mianem „nie książki, a klejnotu”, a Uniwersytet w Lille uhonorował ją w 2009 nagrodą Prix Amphi przyznawaną za najlepszą książkę przetłumaczoną na francuski. Wspólnie z Wojciechem Tochmanem i Jackiem Hugo-Baderem jest wymieniany w antologiach zagranicznych poświęconych współczesnej polskiej sztuce reportażu. Jest uważany za ucznia Hanny Krall (wspomina o tym Krall w książce Jacka Antczaka Reporterka). 6 października 2019 zdobył Nagrodę Literacką „Nike” za tom reportaży Nie ma. 

źródło: wikipedia   

Krzysztof Bosak

 

Krzysztof Bosak (ur. 13 czerwca 1982 w Zielonej Górze) – polski polityk, w latach 2005–2006 prezes Młodzieży Wszechpolskiej, poseł na Sejm V, IX i X kadencji, współzałożyciel i jeden z liderów Konfederacji Wolność i Niepodległość, prezes Ruchu Narodowego. Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020, wicemarszałek Sejmu X kadencji. 

W 2000 wstąpił do Młodzieży Wszechpolskiej we Wrocławiu. W 2001 wstąpił do Ligi Polskich Rodzin. W wyborach samorządowych w 2002 bez powodzenia kandydował z jej ramienia do sejmiku lubuskiego. W wyborach parlamentarnych w 2005 uzyskał mandat poselski, kandydując z dziesiątego miejsca listy LPR w okręgu zielonogórskim i otrzymując 3764 głosy. W trakcie V kadencji Sejmu wystąpił w szóstej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami^. W latach 2006–2010 był członkiem Rady Programowej TVP, a od 2007 do 2008 pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego. 18 października 2019 został powołany na wiceprzewodniczącego i rzecznika prasowego nowo zarejestrowanego w Sejmie IX kadencji koła poselskiego Konfederacji. Został następnie jednym z kandydatów w zorganizowanych przez tę partię prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w okręgu podlaskim, otrzymując 44 902 głosy. 13 listopada tego samego roku został wybrany na wicemarszałka Sejmu X kadencji. Kilka tygodni później posłowie Lewicy złożyli wniosek o jego odwołanie z tej funkcji. Zarzucili mu, że jako prowadzący obrady nie zareagował odpowiednio na wystąpienie Grzegorza Brauna z 12 grudnia 2023, które ten wygłosił wkrótce po tym, jak przy użyciu gaśnicy zgasił zapalone w budynku Sejmu świece chanukowe. 17 stycznia 2024 Sejm nie uwzględnił tego wniosku.

źródło: wikipedia   

Tribbs

 

 

Tribbs, właśc. Mikołaj Maciej Trybulec (ur. 25 stycznia 1996 w Warszawie) – polski producent muzyczny, kompozytor, autor tekstów, aranżer muzyczny, basista, wykonawca i DJ, współpracujący m.in. z Alanem Walkerem, Meghan Trainor, Alokiem, Timmym Trumpetem, Ellą Henderson czy Rudimental. Najlepszy polski DJ według Polish DJs Chart w 2022 i 2023 roku.

 

Jako muzyk sesyjny, grający na gitarze basowej, występował i nagrywał m.in. z Sound’n’Grace, Lanberry czy Natalią Szroeder. W 2017 roku wraz z Moniką Wydrzyńską założył zespół Linia Nocna, z którym tworzy muzykę będącą eklektyczną mieszanką muzyki tanecznej, popu, ballad, elektropopu oraz dream popu. Za ich debiutancki album pt. Znikam na chwilę (2018), który również wyprodukował, otrzymał nominację do Fryderyka w kategorii „Album Roku Elektronika”. W 2021 roku wydał cover przeboju zespołu Budka Suflera „Bal wszystkich świętych” do listopada 2023 roku przeróbka doczekała się ponad 36 mln odsłon w serwisie YouTube. Również w 2021 roku ukazał się wyprodukowany dla Smolastego utwór „Duże oczy”, który do listopada 2023 roku uzyskał ponad 123 mln wyświetleń na YouTube. 14 października 2021 jako drugi polski producent w historii osiągnął pułap 2 mln słuchaczy na Spotify. W 2022 roku we współpracy z raperem Kubańczykiem wydał cover przeboju Krzysztofa Krawczyka „Ostatni raz zatańczysz ze mną”. W pierwszej połowie 2023 roku wydał single: „Ta noc” (z Kubańczykiem) oraz cover przeboju grupy Maanam – „Krakowski spleen”. Współtworzył dwie piosenki biorące udział w 67. Konkursie Piosenki Eurowizji w Liverpoolu – z Polski i Szwajcarii. 6 grudnia 2023 wydał swój pierwszy solowy album pt. MT. Był jedną z gwiazd Sylwestrowej Mocy Przebojów Polsatu podczas Sylwestra 2023. W Czechach Tribbs odebrał statuetkę Nagród Muzycznych Radia Evropa 2 w kategorii: „Odkrycie Zagraniczne 2023”. W marcu ukazał się oficjalny remix Tribbsa do utworu „Fire” Alana Walkera. W grudniu był jedną z gwiazd „Sylwestra z Dwójką 2024”, podczas którego wystąpił na Stadionie Ślaskim w Chorzowie. W styczniu 2025 wystąpił na Festivaland w Warszawie. Komponuje i produkuje (lub współkomponuje i współprodukuje) od kilku lat utwory dla artystów z całego świata, m.in. dla Duncana Laurence’a, Holy Molly, Gjon’s Tears, Lake Malawi, Vincenta Bueno, Bertie Scotta, Bena Cristoveo, Stana Van Samanga, Philipa Stranda, Kerrii, Saka Noela, R3hab’a, Timmy’ego Trumpeta, W&W, Olivera Heldensa, Flux Pavilion, Blasa Cantó, Vanessy Mai, Bright Sparks oraz wielu innych artystów z krajów takich jak: Belgia, Szwajcaria, Niemcy, Brazylia, Holandia, Rumunia, Austria, Hiszpania, Australia, Czechy, Turcja, Islandia czy Wietnam (lista utworów). Na polskim rynku Tribbs współpracował m.in. z Margaret, Ewą Farną, Viki Gabor, Roksaną Węgiel, Lanberry, Eweliną Lisowską, Darią, C-Bool’em, duetem Kalwi & Remi, Sound’n’Grace, Reni Jusis, Mariną, Moniką Lewczuk, Krystianem Ochmanem, Kubą Sienkiewiczem, zespołem Goya, Ofelią i wieloma innymi artystami.  

 

źródło: wikipedia   

Dorota Miśkiewicz

Dorota Anna Miśkiewicz (ur. 12 września 1973 w Kłodzku) – polska wokalistka, skrzypaczka, kompozytorka, autorka tekstów. Pochodzi z muzycznej rodziny Miśkiewiczów – ojciec Henryk Miśkiewicz to saksofonista jazzowy, a brat Michał jest perkusistą. 

Jako solistka lub członkini różnych zespołów nagrała ponad 10 płyt, jako wokalistka sesyjna drugie tyle. Nagrywała z Tomaszem Stańką, była gościem Cesarii Evory na jej płycie Rogamar, natomiast z Nigelem Kennedym koncertowała w Wiedniu i Belgradzie. Współpracowała także z Klausem Doldingerem (zespół Passport), Wojciechem Młynarskim, Januszem Stroblem, Pianohooliganem, Anną Marią Jopek, Ewą Bem, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim oraz ze swoim ojcem. Występowała na wielu festiwalach i koncertach w Polsce oraz na świecie. Jako kompozytorka i autorka tekstów zadebiutowała w 2002 roku, kiedy wydała płytę Dorota Miśkiewicz Goes To Heaven – Zatrzymaj się (nominacja do Fryderyka w kategorii Jazzowy album roku). 22 września 2008 wydała trzeci album Caminho z udziałem m.in. brazylijskiego perkusjonisty Guello oraz pianisty jazzowego Marcina Wasilewskiego i współkompozytora piosenek, gitarzysty Marka Napiórkowskiego. Gościnnie na płycie wystąpili również Grzegorz Markowski oraz Grzegorz Turnau, który napisał teksty do dwóch piosenek (w tym tytułowej). Płytę promuje piosenka Magda, proszę zaprezentowana na Festiwalu w Opolu (2. miejsce z głosowania Jury) dedykowana Magdzie Czapińskiej oraz Budzić się i zasypiać (z tobą). Jedną piosenkę (Jeśli chcesz spokojnie życie przejść) napisała Karolina Kozak, autorami tekstów są w głównej mierze Dorota i Michał Rusinek. 

źródło: wikipedia   

Wojciech Waglewski

 

Wojciech Antoni Waglewski (ur. 21 kwietnia 1953 w Nowym Sączu) – polski gitarzysta, kompozytor, aranżer i producent muzyczny. Współpracował z artystami, takimi jak Raz, Dwa, Trzy, Kazik Staszewski, T.Love, Martyna Jakubowicz, Renata Przemyk, Lech Janerka, Edyta Bartosiewicz, Atrakcyjny Kazimierz, Justyna Steczkowska, Antonina Krzysztoń, Natalia Korczakowska, Kayah, Maria Peszek, Plateau, Monika Borzym czy Abradab. Występował także w duetach m.in. z Tomaszem Stańką, Maciejem Maleńczukiem, Mateuszem Pospieszalskim, Maciejem Sobczakiem i Bartkiem Łęczyckim. 

W okresie licealnym samodzielnie nauczył się gry na gitarze (słuchał m.in. Jimiego Hendriksa, Franka Zappy, grupy Can) i założył swój pierwszy zespół muzyczny o nazwie Po Upływie Czasu, z którym występował w warszawskim klubie studenckim „Alfa”. Na jednym z występów został dostrzeżony przez Zbigniewa Hołdysa, a niedługo później zaczął występować w klubie „Medyk”, w którym grał w różnych składach, m.in. w zespole Rh-. Na początku lat 70. przez krótki okres współpracował z Michałem Urbaniakiem oraz współtworzył zespoły Zen i Nirwana. Zachęcony przez Zbigniewa Hołdysa, w latach 1982–1983 wziął udział w sesji nagraniowej albumu pt. I Ching, na który nie tylko nagrał partie gitarowe, a także zaśpiewał utwór „Ja płonę” i skomponował piosenkę „Milo”. W 1984 został członkiem nowo powstałej grupy Morawski Waglewski Nowicki Hołdys, z którą m.in. nagrał ścieżkę dźwiękową do filmu Stan wewnętrzny i album pt. Świnie. W 1985 w radiowej Trójce pojawiły się nagrania zapowiadane jako „Morawski Waglewski Nowicki Hołdys bez Hołdysa”. Niedługo później, za namową Hołdysa, założył zespół Voo Voo, którego został liderem. Również w 1985 zagrał koncert na festiwalu w Jarocinie, a za występ zebrał przychylne recenzje w prasie. W tym samym roku wydał single „FAZ” i „F-I”, które były notowane na Liście przebojów Programu Trzeciego. W październiku 1986 wydał album, zatytułowany po prostu Voo Voo. W 1991 wydał debiutancki solowy album pt. Waglewski Gra-żonie, który zadedykował żonie Grażynie. Skomponował także muzykę teatralną i filmową, m.in. do produkcji Nadzieja, Makbet i Tytus, Romek i A’Tomek, a niektóre ścieżki dźwiękowe ukazały się na płytach (np. Jasne błękitne okna). W 1998 premierę miał jego utwór „Karnawał - pozytywne myślenie”, który stał się muzycznym motywem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. W 1995 z Darkiem Kozakiewiczem współpracował przy nagraniu albumu pt. Tribute to Eric Clapton. W 2007 wydał płytę pt. Koledzy nagraną z Maciejem Maleńczukiem. W 2008 wraz z synami uformował zespół Waglewski Fisz Emade i wydał album pt. Męska muzyka. W lutym 2008 współprowadził z Fiszem audycję pt. Strefa inne brzmienia w Radiu Roxy FM. Od listopada 2008 do marca 2020 współprowadził z Fiszem audycję Magiel Wagli w Programie III Polskiego Radia. W latach 2010–2011 był dyrektorem artystycznym trasy koncertowej Męskie Granie. Od 14 lipca 2020 współprowadzi z Fiszem audycję Wagle w Radiu Nowy Świat. 

źródło: wikipedia   

Lady Gaga

 

Lady Gaga, właśc. Stefani Joanne Angelina Germanotta (ur. 28 marca 1986 w Nowym Jorku) – amerykańska piosenkarka, kompozytorka, pianistka, autorka tekstów, aktorka, producentka muzyczna, filantropka oraz działaczka LGBT pochodzenia włoskiego. 

Urodziła się i dorastała w Nowym Jorku. Pierwsze kroki w muzyce zaczęła stawiać w wieku młodzieńczym, kiedy to rozpoczęła naukę gry na pianinie. Karierę zaczęła pisaniem piosenek dla innych artystów takich, jak Britney Spears czy Jennifer Lopez, w tym samym czasie próbując nawiązać współpracę z wytwórnią muzyczną. W 2008 wydała swój debiutancki album studyjny pt. The Fame, który okazał się ogromnym sukcesem, przede wszystkim dzięki singlom „Just Dance” oraz „Poker Face”. Kolejnym dziełem Gagi został minialbum The Fame Monster, kontynuacja debiutanckiego albumu, zawierająca m.in. utwory: „Bad Romance”, „Telephone” oraz „Alejandro”, które osiągnęły międzynarodowy sukces. W 2011 Lady Gaga wydała swój drugi album studyjny Born This Way. Główny singiel albumu o tym samym tytule osiągnął szczyt list przebojów w wielu krajach i został najszybciej sprzedającą się piosenką w serwisie iTunes, odnotowując ponad milion pobrań w mniej niż tydzień. W 2013 został wydany czwarty album studyjny piosenkarki – Artpop. W 2014 wydała album Cheek to Cheek, który nagrała wraz z Tonym Bennettem. W 2016 wydała piąty album Joanne. W 2017 wystąpiła podczas muzycznej przerwy Super Bowl oraz na festiwalu Coachella. W 2018 wypuszczono na rynek ścieżkę dźwiękową do filmu Narodziny gwiazdy. Płyta na czele z piosenką „Shallow” osiągnęła duży sukces, dzięki czemu Gaga stała się pierwszą artystką mającą pięć albumów numer jeden w XXI wieku w Stanach Zjednoczonych. W 2020 wydała szósty album studyjny Chromatica, którego jednym z singli był międzynarodowy hit „Rain on Me”. W 2021 ukazał się jej siódmy album Love for Sale, który powstał przy współpracy z Tonym Bennettem. W 2022 została wydana ścieżka dźwiękowa do filmu Top Gun: Maverick, której Gaga była jednym z głównych twórców. W 2024 wydana została ścieżka dżwiękowa do filmu Joker: Folie à deux oraz album Gagi Harlequin zainspirowany filmem. We wrześniu 2024 Lady Gaga zapowiedziała, że w kolejnym roku wyda swój siódmy album studyjny. 25 października 2024 opublikowała singiel „Disease”. 27 stycznia 2025 ogłosiła, że krążek o nazwie Mayhem ukaże 7 marca tego samego roku. 3 lutego wydany został drugi singiel promocyjny „Abracadabra”. W kwietniu 2025 Gaga wystąpi na festiwalu Coachella. Oprócz kariery muzycznej Gaga jest zaangażowana w projekty filmowe. W latach 2015–2016 była częścią obsady serialu American Horror Story. W 2018 miała miejsce premiera filmu Narodziny gwiazdy, w którym Gaga zagrała swoją pierwszą główną rolę na dużym ekranie. W 2021 odbyła się premiera filmu Dom Gucci w którym Gaga wcieliła się w główną rolę obok Adama Drivera. W 2024 zagrała drugoplanową rolę w filmie Joker: Folie à deux. Za swoje role aktorskie otrzymała: nominację do Oscara, Złoty Glob, dwie nominacje do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej, dwie nominacje do nagrody Gildii Aktorów Ekranowych oraz nagrodę Critics’ Choice Movie Awards. Dodatkowo Lady Gaga otrzymała cztery nominacje do nagrody Emmy. Poza swoją działalnością muzyczną i filmową jest znana ze swoich poglądów politycznych, filantropii, aktywizmu społecznego oraz uchodzi za jedną z ikon społeczności LGBT. W 2011 stworzyła fundację Born This Way, której zadaniem jest zaangażowana we wspieranie dobrego samopoczucia i rozwoju młodych ludzi. Dodatkowo Lady Gaga została uhonorowana tytułem ambasadora dobrej woli UNICEF, a od 2023 pełni rolę współprzewodniczącej prezydenckiego Komitetu ds. Sztuki i Nauk Humanistycznych. Mając na koncie 27 mln sprzedanych albumów oraz 146 mln singli jest jedną z najlepiej sprzedających się artystów na świecie. Za swoje projekty muzyczne otrzymała: Oscara, Złoty Glob, 14 nagród Grammy, 3 statuetki BRIT, 18 nagród MTV Video Music Awards oraz nominację do Fryderyka. Sześć wydanych przez nią płyt znalazło się na pierwszym miejscu list Billboard 200, zaś siedemnaście singli zostało uwzględnionych w pierwszej dziesiątce utworów listy Billboard Hot 100. Została wpisana 13 razy do Księgi rekordów Guinnessa. W 2015 została ogłoszona „kobietą roku” przez magazyn Billboard. W styczniu 2023 Lady Gaga znalazła się na liście 200 najlepszych piosenkarzy wszech czasów magazynu Rolling Stone, zajmując 58. miejsce.

źródło: wikipedia   

Hardwell

Hardwell, właściwie Robbert van de Corput (ur. 7 stycznia 1988 w Bredzie) – holenderski producent muzyczny oraz DJ. Znany z komponowania muzyki zaliczającej się do gatunków bigroom house, electro house i dutch house. We wrześniu 2018 roku ogłosił przerwę od kariery DJ-a, koncentrując się na produkcji muzyki. 

Współpracował z takimi producentami, jak Tiësto, Showtek czy Nicky Romero. W 2011 roku pierwszy raz pojawił się w rankingu DJ Magazine, zajmując 24 miejsce, plasując się między Steve'em Angello i Artym. W 2010 roku założył własną wytwórnię płytową pod nazwą Revealed Recordings, która wypromowała takich wykonawców, jak Dannic, Dyro czy Jordy Dazz2011 rok był czasem, kiedy zyskał największy rozgłos i uznanie w środowisku elektronicznej muzyki tanecznej, a następnie podjął współpracę z wykonawcami muzyki electro i progressive house, oraz wystąpił na takich festiwalach muzyki elektronicznej, jak Tomorrowland, Ultra Music Festival, Creamfields czy Electric Zoo. W tym samym roku rozpoczął realizację własnej audycji radiowej Hardwell On Air. W 2012 roku w rankingu DJ Magazine zajął szóste miejsce. W 2013 oraz 2014 roku zwyciężył w zestawieniu zyskując tytuł najpopularniejszego DJ-a na świecie, w 2015 uplasował się na drugim, w 2016 na trzecim, a w 2017 roku na czwartym miejscu. 17 listopada 2013 odbyła się premiera filmu dokumentalnego I Am Hardwell. Projekcja miała miejsce podczas festiwalu Amsterdam Dance Event, w Amsterdamskim kinie Tuschinski. Wydanie na DVD ukazało się 5 dni później. W 2019 roku wystąpił gościnnie z Afrojackiem na festiwalu muzycznym Breda Live. Na początku 2021 roku został opublikowany utwór "Bootshaus ID", którego autorem jest nieznany projekt Jaxxwell, w którego skład wchodzi Hardwell i Blasterjaxx.

źródło: wikipedia  

Kaja Kallas

Kaja Kallas (ur. 18 czerwca 1977 w Tallinnie) – estońska polityk i prawniczka, parlamentarzystka krajowa, posłanka do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2018), przewodnicząca Estońskiej Partii Reform (2018–2024), premier Estonii (2021–2024), wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej oraz wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (od 2024). 

W 2010 wstąpiła do Estońskiej Partii Reform. W wyborach w 2011 z listy tego ugrupowania uzyskała mandat posłanki do Riigikogu XII kadencji. W wyborach europejskich w 2014 z ramienia liberałów została wybrana do Europarlamentu VIII kadencji. W kwietniu 2018 została nową przewodniczącą swojego ugrupowania. We wrześniu 2018 zrezygnowała z mandatu eurodeputowanej. W wyborach w 2019 kierowana przez nią partia odniosła zwycięstwo, a Kaja Kallas ponownie uzyskała mandat posłanki do krajowego parlamentu. Jako liderka największej partii otrzymała misję utworzenia nowego rządu, nie uzyskała jednak poparcia większości deputowanych. Prezydent Kersti Kaljulaid ponownie powierzyła jej misję stworzenia gabinetu w styczniu 2021, gdy Jüri Ratas podał się do dymisji z funkcji premiera. 25 stycznia 2021 Riigikogu większością 70 głosów zaaprobowało jej kandydaturę na premiera. W 2023 odbyły się kolejne wybory, w których jej ugrupowanie zwiększyło swoje poparcie (otrzymując 31,2% głosów). 12 kwietnia 2023 Riigikogu zatwierdziło ją na funkcji premiera. W 2024 znalazła się na liście osób poszukiwanych w Rosji na podstawie przepisów karnych; polityk uznała, że jest to reakcja na wspieranie przez nią Ukrainy w czasie zapoczątkowanej w 2022 rosyjskiej inwazji. W czerwcu tego samego roku Rada Europejska uzgodniła jej nominację na stanowisko wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. W związku z tą decyzją 15 lipca 2024 złożyła dymisję kierowanego przez siebie rządu. Zakończyła urzędowanie 23 lipca tegoż roku, gdy został zaprzysiężony nowy gabinet kierowany przez Kristena Michala. Kadencję w nowej KE kierowanej przez Ursulę von der Leyen rozpoczęła 1 grudnia 2024; objęła w niej również funkcję wiceprzewodniczącej.  

źródło: wikipedia