Schiller

 

Schiller – niemiecka grupa muzyczna założona w 1998 w Niemczech przez dwóch producentów: Christophera von Deylena i Mirko von Schlieffena. Singel "Das Glockenspielen" ukazał się w 1998 r. i promował pierwsze dzieło twórców. Płyta Zeitgeist, wydana w 1999 roku, otrzymała status złotej płyty. Kolejna płyta Schillera, Weltreise, wydana w 2001 roku, sprzedana została w ponad 1 mln egzemplarzy. Zaproszeni goście, Kim Sanders i Peter Heppner, wylansowali takie przeboje jak "Dancing with Loneliness" czy "Dream of You". Po nagraniu płyty Weltreise, Mirko von Schlieffen zdecydował się na odejście z zespołu. Od tej pory Christopher von Deylen, już jako jedyna osoba odpowiedzialna za Schillera, postanowił w roku 2003 wydać nową płytę zatytułowaną Leben. Do udziału w niej zaprosił znanych już z wcześniejszej płyty Kim Sanders i Petera Heppnera, jak również miLù, Veljanova, Maye Saban oraz, znaną z przeboju wykonywanego razem z Andrea Bocelli "Time to say goodbye", Sarah Brightman. W 2005 roku Christopher Von Deylen wydał kolejną płytę, Tag und Nacht, na której również możemy usłyszeć znane głosy – wystąpili na niej m.in. Moya Brennan czy Thomas D. Singel promujący płytę to "Die Nacht du bist nicht allein". Ponadto przy tworzeniu albumu brał udział również Mike Oldfield, jego gitarę usłyszeć można w utworze Morgentau. Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż na płycie Light + Shade Oldfielda, utwór Nightshade, powstał przy współpracy z von Deylenem. Schiller wydał również wersję DVD płyty Leben Leben DVD, zawierającą sam album, a także koncerty, wywiady i zdjęcia. Grupa była ponadto częścią kolektywu Trance Allstars. Schiller cztery razy odwiedził Polskę – w roku 2001, 2003, 2018 i 2019r. Koncert zaplanowany w ramach trasy "Tag und Nacht Tour", miał odbyć się 13 stycznia 2007, jednak nie doszedł do skutku. Po długiej przerwie w lutym 2018r odwiedził Warszawę i zagrał instrumentalny koncert KLANGWELTEN w klubie Progressia. W 2019r ponownie wrócił do Polski z dwoma koncertami w Krakowie i Warszawie, 15 stycznia 2019r zagrał w klubie Palladium i 16 stycznia w Krakowskim kinie Kijów, koncert SCHILLER LIVE IN EUROPE 2019 fani usłyszeli w systermie surround. 

             źródło: wikipedia             

Daria Zawiałow

 

Daria Barbara Zawiałow, po mężu Kaczmarek ) – polska piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka, a także dziennikarka muzyczna Radia 357 (ur. 18 sierpnia 1992 w Koszalinie. W 2000 wystąpiła w programie TVP1 Od przedszkola do Opola, gdzie zaśpiewała piosenkę „Rzeka” z repertuaru Wolnej Grupy Bukowina. Brała udział w wielu konkursach i festiwalach dziecięcych i młodzieżowych. Jako nastolatka uczęszczała na zajęcia muzyczne w Mini Studiu Poezji i Piosenki w koszalińskim Centrum Kultury. W 2009 zwyciężyła w programie Szansa na sukces, dzięki czemu wzięła udział w koncercie „Debiuty” na Festiwalu w Opolu, gdzie wykonała piosenkę „Era retuszera” Kasi Nosowskiej. Po udziale w programie dowiedziała się o przesłuchaniach do chórków Maryli Rodowicz; ostatecznie wygrała castingi, a w chórkach artystki śpiewała przez kolejne dwa lata. W 2011 wzięła udział w czwartym sezonie programu TVN Mam talent!. Dotarła do półfinału. W 2012, pod pseudonimem D.A.R.I.A., opublikowała utwory „Half Way to Heaven” i „Dwa światy”, które zapowiadały jej niewydany album Half Way to Heaven. W 2013 i 2014 wzięła udział w trzeciej i czwartej edycji programu X Factor, w tej ostatniej dotarła do finałowej dwunastki. W październiku 2014 wygrała konkurs Pejzaż bez Ciebie, dwa lata później (wiosną 2016) zwyciężyła w konkursie Byłaś serca biciem.W kwietniu 2016 wystąpiła na Scenie na Piętrze w Poznaniu w ramach Festiwalu Enea Spring Break. Została okrzyknięta „objawieniem festiwalu”. W czerwcu wzięła udział z piosenką „Malinowy chruśniak” w konkursie „Debiuty” w ramach LIII Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu, na którym zdobyła Nagrodę im. Anny Jantar oraz Nagrodę Polskiego Radia. 3 czerwca wydała teledysk do festiwalowej piosenki. Wideoklip uzyskał ponad 5 milionów wyświetleń w serwisie YouTube (stan na styczeń 2020). Jesienią wydała drugi singel, „Kundel bury”. Teledysk do utworu uzyskał ponad 8 milionów wyświetleń na YouTube (stan na styczeń 2020). 30 stycznia wydała trzeci singel „Miłostki”. W lutym 2017 po raz pierwszy wykonała na żywo debiutancki materiał podczas koncertu w Studiu im. Agnieszki Osieckiej. Całość koncertu została nadana na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia, w koncercie gościnnie wystąpili Piotr Rogucki, Gaba Kulka i Bela Komoszyńska. 3 marca nakładem wytwórni płytowej Sony Music wydała debiutancki album studyjny pt. A kysz!, na którym umieściła 11 utworów. Płytę promowała trasą koncertową o nazwie A kysz! Tour. 6 października wydała rozszerzoną wersję debiutanckiego albumu, wzbogaconą o utwory nagrane z Piotrem Roguckim, Gabą Kulką i Belą Komoszyńską, a także singel „Na skróty”. Nawiązała również współpracę z managementem Kayax, a pod koniec listopada wydała cover utworu Wojciecha Młynarskiego „Jeszcze w zielone gramy”, który nagrała na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Kingi Dębskiej Plan B. 28 września 2018 wydała singel „Nie dobiję się do Ciebie”, będący pierwszym utworem z jej drugiego albumu studyjnego pt. Helsinki. Płyta uplasowała się na 1. miejscu listy pięćdziesięciu najlepiej sprzedających się płyt w Polsce i uzyskała status platynowej płyty za sprzedaż w nakładzie przekraczającym 30 tysięcy egzemplarzy. Singel „Hej Hej!” zajął 1. miejsce na liście AirPlay – Top, najczęściej granych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. W październiku została nominowana do nagród MTV Europe Music Awards 2019 w kategorii Najlepszy polski wykonawca. W kwietniu 2020 ukazał się utwór z gościnnym udziałem artystki u rapera Quebonafide pt. „Bubbletea”, natomiast w maju, w trakcie trwania pandemii COVID-19 wzięła udział razem z Michałem Kush w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego. W 2020 wspólnie z Królem i Igo weszła w skład Męskie Granie Orkiestra 2020 odpowiedzialnej za stworzenie singla promującego trasę Męskiego Grania. Od stycznia 2021 prowadzi autorską audycję muzyczną pt. Pewex na antenie Radia 357. Równiez w styczniu wydała singel „Kaonashi”, będący pierwszym utworem z jej trzeciego albumu studyjnego. Singiel dotarł do czwartego miejsca na liście AirPlay – Top i uzyskał status złotej płyty. 8 kwietnia wydała drugi singiel zapowiadający album – „Za krótki sen”, który nagrała z Dawidem Podsiadłą. Singiel także uzyskał status złotej płyty, poza tym dotarł do siódmego miejsca listy AirPlay – Top. 11 czerwca wydała album pt. Wojny i noce, którego premierę poprzedziła wydaniem tytułowego singla. 

             źródło: wikipedia             

Krystian Kukułka

 Krystian Kukułka ( ur. 31 października 1991 w Lubinie) -  Aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Do tej pory występował na deskach warszawskiego Teatru Syrena. Szerokiej publiczności znany z seriali takich jak: „Prawo Agaty”, „Przyjaciółki”, „Pierwsza Miłość”, czy „Hotel 52”. Od 2013 roku wciela się w rolę Ernesta Chowańskiego w serialu „Barwy szczęścia”. Na swoim koncie ma również rolę w filmie „Dywizjon 303”. W 2017 roku prowadził poranny program na żywo „Dzień dobry, Polsko” w TVP1.

Karolina Artymowicz

 

Karolina Artymowicz (ur się 9 maja 1998 roku w Poznaniu). Pochodzi z Charbowa koło Kłecka. W wieku gimnazjalnym zaczęła komponować muzykę i pisać teksty. W listopadzie 2016 roku wzięła udział w polskiej edycji Idola emitowanego w Polsacie. W programie zajęła drugie miejsce i zdobyła nagrodę słuchaczy Głos RMF FM. Dzień po finale talent show tj. 18 maja 2017 miała miejsce premiera jej pierwszego solowego singla pt. Dalej do którego ukazał się teledysk wyreżyserowany przez Alana Kępskiego.

Benny Golson

Benny Golson (ur. 25 stycznia 1929 w Filadelfii) – amerykański saksofonista jazzowy (tenorowy), kompozytor i aranżer. Do szkoły średniej uczęszczał w Filadelfii. W szkolnej orkiestrze grał obok wielu obiecujących młodych muzyków takich jak John Coltrane, Red Garland, Jimmy Heath, Percy Heath, Philly Joe Jones i Red Rodney. Po ukończeniu w 1950 Howard University w Waszyngtonie, Golson został w Filadefii członkiem rhythm and bluesowego zespołu, którego liderem był Bull Moose Jackson. Pianistą zespołu był w tym czasie Tadd Dameron. Golson uznał go później za jednego z muzyków, którzy wywarli duży wpływ na jego twórczość. W 1953 Golson grał razem z Dameronem, a później w zespołach prowadzonych przez Lionela Hamptona, Johnny’ego Hodgesa, Earla Bostica. W latach 1956–1958 odbył światowe tournèe z Dizzym Gillespiem. W okresie 1958–1959 był członkiem The Jazz Messengers Arta Blakeya, z którym w 1958 nagrał album Moanin'. W 1956 Golson był jednym z członków orkiestry Lionela Hamptona, kiedy dowiedział się o śmierci Clifforda Browna, z którym grał razem w zespole (Brown zginął w wypadku samochodowym). Nagła śmierć przyjaciela była głębokim przeżyciem, które stało się impulsem do skomponowania utworu „I Remember Clifford”, poświęconego pamięci Browne’a. Golson był kompozytorem kilku innych utworów zaliczanych już do standardów m.in.: „Stablemates”, „Killer Joe”, „Whisper Not”, „Along Came Betty” i „Are You Real?”, które wielokrotnie były wykonywane i nagrywane przez innych muzyków. W latach 1959–1962 Golson, razem z Artem Farmerem, prowadził The Jazztet. Potem na dwanaście lat zrezygnował z grania jazzu na rzecz pracy w studio i z orkiestrami. Komponował w tym czasie muzykę do takich seriali telewizyjnych jak Ironside, Room 222, M*A*S*H oraz Mission: Impossible. W latach 1964–1966 przebywał w Europie. W 1977 powrócił do koncertowania i nagrywania płyt, w 1980 reaktywował z Farmerem The Jazztet. W 1996 organizacja National Endowment for the Arts przyznała mu nagrodę NEA Jazz Masters.  W 2004 wystąpił gościnnie w filmie Terminal (w związku z jego obecnością na słynnym zdjęciu „A Great Day in Harlem”). Od 2007 regularnie jeździ w trasy koncertowe. W październiku 2007 otrzymał nagrodę Mellon Living Legend Legacy Award, wręczoną mu przez przedstawicieli Mid Atlantic Arts Foundation na specjalnej uroczystości w Kennedy Center. W tym samym miesiącu wręczono mu także nagrodę za wybitne osiągnięcia życiowe przyznaną przez University of Pittsburgh (International Academy of Jazz Outstanding Lifetime Achievement Award). W listopadzie 2009, na dorocznym koncercie na University of Pittsburgh, Golson został zaliczony do sław jazzu i jego nazwisko wpisano do International Academy of Jazz Hall of Fame. 

             źródło: wikipedia             

Eleni Fureira

 

Eleni Fureira (gr. Ελένη Φουρέιρα), właśc. Entela Fureraj (ur. 7 marca 1987 w Fierze) – grecka piosenkarka, aktorka, tancerka i projektantka mody urodzona w Albanii. Wokalistka girls bandu Mystique (2007–2009). Od 2009 artystka solowa, wydała cztery albumy studyjne: Eleni Fureira (2010), Ti poniro mou zitas (2012), Anemos agapis (2014) i Wasilissa (2017). Zdobywczyni drugiego miejsca dla Cypru w finale 63. Konkursu Piosenki Eurowizji (2018). Dziesięciokrotna laureatka MAD Video Music Awards. Karierę sceniczną rozpoczęła występami w teatrze. Wcześniej nauczyła się gry na gitarze. W 2007 dołączyła do girls bandu Mystique, do którego trafiła, będąc dostrzeżoną przez Andreasa Giatrakosa. W skład zespołu wchodziły jeszcze Alkmini Chatzigianni i Maria Makri. Ich debiutanckim singlem był utwór „Se alli selida”. Największy sukces osiągnęły w 2008 po wydaniu singla „Min kaneis pos de tymasai”, nagranym z greckim zespołem hip-hopowym NEVMA. Po rozpadzie girlsbandu w 2009 rozpoczęła karierę solową i podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Universal Music Greece. W 2010 uczestniczyła w pierwszej greckiej edycji programu Just the Two of Us, emitowanego przez telewizję Mega Channel. Jej partnerem wokalnym był piosenkarz Panagiotis Petrakis, z którym zajęła pierwsze miejsce w finale. W marcu brała udział w greckich eliminacjach do 55. Konkursu Piosenki Eurowizji; z utworem „Kiwotos tu Noe”, nagranym w duecie z Manosem Pyrowolakisem, zajęła drugie miejsce w finale selekcji. W grudniu wydała pierwszy solowy album studyjny, zatytułowany po prostu Eleni Foureira, który zyskał status platynowej płyty za sprzedaż w kraju. Pod koniec roku podpisała kontrakt z wytwórnią Minos EMI, która wydała jej dwa albumy studyjne: Ti poniro mou zitas (2012) i Anemos agapis (2014). W latach 2015–2016 występowała w roli Sofii w musicalu Barbarella: the 80’s Musical, wystawianym w ateńskich teatrach. W tym czasie związała się z wytwórnią Panik Records. W 2016 ubiegała się o reprezentowanie Grecji z utworem „Come tiki tam” w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji, jednak jej propozycja została odrzucona przez telewizję ERT. W 2017 wydała czwarty album studyjny pt. Wasilissa. W lutym 2018 została ogłoszona reprezentantką Cypru z piosenką „Fuego” w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji w Lizbonie. Przed rozegraniem koncertu półfinałowego był uznawana za główną faworytkę bukmacherów do wygrania konkursu. 8 maja wystąpiła jako ostatnia, 19. w kolejności w pierwszym półfinale i z drugiego miejsca awansowała do finału, który został rozegrany 12 maja. Wystąpiła w nim z 25. numerem startowym i zajęła drugie miejsce po zdobyciu 436 punktów w tym 253 punktów od telewidzów (2. miejsce) i 183 pkt od jurorów (5. miejsce). Uzyskała tym samym najwyższe miejsce w historii startu kraju w konkursie. W maju 2019 wystąpiła gościnnie w finale 64. Konkursu Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie. 

             źródło: wikipedia             

Karolina Stanisławczyk

 

Karolina Stanisławczyk (ur. 30 maja 2000 w Warszawie) – polska wokalistka, kompozytorka. Popularność przyniósł jej przebój „Cliché”, który zdobył certyfikat złotej płyty według ZPAV. Karolina Stanisławczyk zaczynała karierę udziałem w wielu konkursach wokalnych i przeglądach piosenek. Wokalistka głos i śpiew kształciła w Autorskiej Szkole Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. Krzysztofa Komedy w Warszawie. W 2019 talent wokalistki dostrzegł Jonatan Chmielewski z duetu MIYO. W wyniku czego, producent zaprosił ją do udziału w dwóch utworach, „Wyliczanka” i „Zapomnieć”. Karolina także wystąpiła gościnnie w piosenkach Kamerzysty („Świetlne cienie”) i Merghaniego („Whisky”), które także współprodukował MIYO. W październiku 2020 wraz z raperem Urbanem nagrała utwór „Linia”, dzięki której została zauważona, w wyniku czego, wokalistka podpisała kontrakt z wytwórnią Hypsteria Records. Karolina wystąpiła też w chórkach w piosence „Do Ciebie mówię” Białasa, Muńka Staszczyka, Kuby Więcka, Sir Micha. 21 maja 2021 w wytwórni Hypsteria Records ukazał się debiutancki album Karoliny Stanisławczyk, także zatytułowany „Cliché”. Zawiera on 9 przebojowych piosenek – zarówno tanecznych, jak i refleksyjnych, tworzonych przez artystkę na przestrzeni ostatnich miesięcy. Wśród nich, oprócz hitu „Cliché”, są także debiutancka piosenka „Malibu” (również kompozycja Don Juana Wielkiego), świetnie przyjęty duet z Michałem Szczygłem w „V.I.B.E.” oraz kilka utworów zupełnie premierowych, autorstwa USL, Black Kiss Records oraz Mikołaja A. Urbaniaka. Obok autorskich piosenek, na płycie usłyszymy również dwa covery – „Cry Me A River” Justina Timberlake`a oraz „Zaopiekuj się mną” grupy Rezerwat, z gościnnym udziałem Bartka Klęby, finalisty The Voice Kids z 2018 roku.

             źródło: wikipedia             

Adam Adamonis

Adam Adamonis (ur. 4 grudnia 1979 roku) (dawniej Krawczyk) znamy przede wszystkim z ról w serialach Przyjaciółki i Pensjonat nad Rozlewiskiem. Widzowie byli zaskoczeni, gdy Polsat ogłosił, że aktor weźmie udział w 10. edycji Tańca z gwiazdami w roli tancerza! Okazuje się, że Adam jest instruktorem tańca sportowego, a nawet opracował autorki program nauki tańca. Do 2015 roku aktor nazywał się Adam Krawczyk. Zmienił jednak nazwisko na Adamonis. Wiele osób twierdziło, że to zabieg wizerunkowy, ale prawda była inna. Adam chciał w ten sposób upamiętnić i uhonorować swojego dziadka od strony mamy – Czesława Adamonisa. Był żołnierzem, kierowcą czołgu zesłanym na Syberię. Dziadek bardzo wspierał Adama, dawał mu życiowe rady i pomagał finansowo. Przejmując jego nazwisko aktor chciał mu za wszystko symbolicznie podziękować. Ta decyzja wywołała w rodzinie spore zaskoczenie, ale ostatecznie ojciec Adama zgodził się na to, by syn zmienił nazwisko na Adamonis. Występuje również na deskach polskich i zagranicznych teatrów. Nie stroni od przebieranek: w spektaklu Goło i wesoło przebierał się za kobietę, a w sztuce Calliya  na podstawie Calineczki wcielał się w rolę kreta.