26 grudnia 2024

Dżem


 


Dżem – polski zespół muzyczny grający muzykę z pogranicza rocka i bluesa, który w 1973 roku założyli bracia Adam i Beno Otrębowie oraz Paweł Berger. Zaliczany do najważniejszych zespołów w historii polskiej muzyki rockowo-bluesowej. 

Sebastian Jerzy Riedel (ur. 2 marca 1978 w Tychach) – polski muzyk i gitarzysta. 

Adam Andrzej Otręba (ur. 7 grudnia 1952 w Katowicach) – polski muzyk rockowy, gitarzysta i jeden z założycieli grupy Dżem, młodszy brat basisty Dżemu Benedykta Otręby.

Benedykt Jan „Beno” Otręba (ur. 27 czerwca 1951 w Katowicach) – polski gitarzysta basowy, muzyk zespołu Dżem. 

Jerzy Stanisław Styczyński (ur. 16 lutego 1958 w Krakowie) – polski gitarzysta, muzyk zespołu Dżem od 1979, z przerwą w 1981 roku. 

Janusz Andrzej Borzucki (ur. 6 stycznia 1970 w Rudzie Śląskiej) – polski muzyk.

Zbigniew Szczerbiński (ur. 12 kwietnia 1967 w Rudzie Śląskiej) – polski perkusista rockowy, muzyk zespołu Dżem.

W grudniu 1973 roku do zespołu dołączył wokalista Ryszard Riedel, a następnie w 1978 roku – gitarzysta Jerzy Styczyński. W latach 1973–1979 działalność formacji była bardzo nieregularna i aż do 1980 roku miała status amatorski. Po występach na kilkunastu festiwalach w Polsce, w tym debiut na festiwalu w Jarocinie, oraz zagranicznej trasie koncertowej 1985 roku ukazał się debiutancki album studyjny – Cegła, który uznawany jest za jeden z najważniejszych albumów zespołu oraz historii polskiego rocka. Rok później wydany został koncertowy album Absolutely Live nagrany podczas koncertu w teatrze STU w Krakowie. W drugiej połowie lat 80. Ryszard Riedel stopniowo oddalał się od zespołu popadając w nałóg narkotykowy, przez co w 1986 i 1987 roku grupa koncertowała z Tadeuszem Nalepą oraz 1988 roku wydała wspólnie z Nalepą album Numero Uno. Wcześniej jednak ukazały się dwa albumy z pierwotnym wokalistą – Zemsta nietoperzy oraz koncertowy Lunatycy – czyli tzw. przeboje całkiem Live. W 1989 roku ukazały się albumy Najemnik oraz instrumentalny The Band Plays On.... Dwa lata później wydany zostaje album Detox na którym znajdują się takie przeboje jak „List do M.”, „Jak malowany ptak” czy „Sen o Victorii”. W tym samym czasie dyskografię uzupełnia album The Singles gromadzący wszystkie single zespołu. W 1993 roku ukazuje się Autsajder a rok później – akustyczny album Akustycznie. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia Riedla w ramach konkursu wyłoniony został nowy wokalista, Jacek Dewódzki. 30 lipca 1994 roku Ryszard Riedel zmarł w szpitalu na zawał serca. W ramach hołdu dla zmarłego artysty odbył się koncert utrwalony na płycie List do R. na 12 głosów. Z Dewódzkim zespół nagrał cztery albumy: hardrockowy Kilka zdartych płyt wydany w 1995 roku, Pod wiatr w 1997 roku, dwupłytowy album koncertowy Dżem w Operze cz. 1 i 2 w latach 1998−1999 oraz Być albo mieć w 2000 roku. W 2001 roku wokalistą został Maciej Balcar, który zadebiutował na albumie 2004. 27 stycznia 2005 w wypadku samochodowym zginął Paweł Berger, klawiszowiec zespołu. Z tego powodu w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu odbył się koncert zarejestrowany na albumie Pamięci Pawła Bergera. W jego miejsce do składu wszedł Janusz Borzucki, który gra w Dżemie do dziś. 27 maja 2010 zespół Dżem wystąpił jako support przed australijską grupą hardrockową AC/DC na warszawskim lotnisku Bemowo. 27 lipca 2020 zmarł Michał Giercuszkiewicz perkusista grupy w latach 1981–1986, wziął udział w nagraniu debiutanckiej płyty Cegła. W nocy z 30 czerwca na 1 lipca 2021 zmarł kolejny perkusista grupy w latach 1975–1980 Leszek Faliński, zaś 13 maja 2023 zmarł pierwszy perkusista zespołu Aleksander Wojtasiak. 21 grudnia 2023 zespół Dżem ogłosił zakończenie wspólnego artystycznego działania z dotychczasowym wokalistą – Maciejem Balcarem wraz z dniem 6 kwietnia 2024 roku. Tym samym ogłoszono, że wokalista do tego dnia będzie wspólnie koncertował z zespołem. 10 stycznia 2024 zespół poinformował, że nowym wokalistą grupy został Sebastian Riedel. 

źródło: wikipedia

18 grudnia 2024

Roksana Węgiel




 
Roksana Węgiel-Mglej, występująca pod pseudonimem Roxie i Roxie Węgiel (ur. 11 stycznia 2005w Jaśle) – polska piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka, popowa. Zwyciężczyni pierwszej edycji programu The Voice Kids (2018), 16. Konkursu Piosenki Eurowizji Junior (2018) i trzeciej edycji programu tanecznego Dance Dance Dance (2021). Laureatka Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy (2019). 

W 2016 wzięła udział w programie Telewizji Polskiej Petersburski Music Show. Jesienią 2017 wzięła udział w pierwszej edycji programu TVP2 The Voice Kids. Podczas tzw. „przesłuchań w ciemno” zaśpiewała piosenkę Beyoncé „Halo” i przeszła do kolejnego etapu, dołączając do drużyny Edyty Górniak. Zakwalifikowała się do odcinków na żywo i dotarła do finału rozgrywanego 24 lutego 2018. W finale wykonała trzy piosenki, m.in. premierowy utwór „Żyj”, i ostatecznie zajęła pierwsze miejsce w głosowaniu telewidzów. W ramach nagrody podpisała kontrakt płytowy z Universal Music Polska. 21 września 2018 została ogłoszona przez TVP reprezentantką Polski z utworem „Anyone I Want to Be” w 16. Konkursie Piosenki Eurowizji Junior w Mińsku. W październiku zaprezentowała kolekcję ubrań „Roxie”, którą stworzyła z odzieżową marką Reporter Young, ponadto premierę miał singiel „Zatrzymać chwilę”, który nagrała w duecie z Edytą Górniak na potrzeby promocji filmu animowanego Hotel Transylwania 3. Również w tym filmie użyczyła głosu postaci Lucy. 25 listopada zwyciężyła w finale Eurowizji Junior 2018, zdobywając łącznie 215 punktów, w tym 136 pkt od widzów (1. miejsce) i 79 pkt od jury (7. miejsce). 1 grudnia wydała singiel „Święta to czas niespodzianek”, który nagrała z Zuzanną Jabłońską i 4Dreamers. W styczniu 2019 uzyskała nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii fonograficzny debiut roku. W lutym wystąpiła na gali rozdania Bestsellerów Empiku 2018 z piosenkami „Anyone I Want to Be” i „Żyj”, za który w trakcie gali otrzymała złotą płytę za sprzedaż albumu w ponad 15 tys. nakładzie. 14 maja pojawiła się gościnnie podczas pierwszego półfinału 64. Konkursu Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie. 22 sierpnia podczas jesiennej ramówki TVP wraz z Idą Nowakowską i Aleksandrem Sikorą została ogłoszona prowadzącą Konkursu Piosenki Eurowizji Junior 2019. 4 lutego podczas gali Bestselery Empiku 2019 otrzymała platynową płytę za album Roksana Węgiel. W styczniu 2021 prowadziła codzienny magazyn Ferie z TVP na TVP3. W tym czasie odrzuciła propozycję reprezentowania Polski w 65. Konkursie Piosenki Eurowizji w Rotterdamie. Wiosną w parze z Oliwią Górniak zwyciężyła w finale trzeciej edycji programu tanecznego TVP2 Dance Dance Dance. 26 maja wystąpiła w koncercie TVP Nie ma jak u mamy. 11 stycznia 2023, w dniu swoich 18. urodzin, wydała singiel „Ciche szepty” i zapowiedziała wydanie albumu pt. 13+5. Płytę promowała także singlami: „Miasto” i „Jak na filmach”. W lipcu 2023 wydała utwór „Just Us”, nad którym pracowała wspólnie z Tribbsem, a w październiku – piosenkę „Łobuz” w duecie z Beatą Kozidrak. Wiosną 2024 w parze z Michałem Kassinem zajęła drugie miejsce w finale 14. edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. We wrześniu 2024 premierę miał teledysk do utworu „Damą być”, który nagrała w duecie z Marylą Rodowicz, która zaśpiewała ten utwór po raz pierwszy w 1976.

źródło: wikipedia

12 grudnia 2024

Grace Jones

 
Grace Beverly Jones (ur. 19 maja 1948 w Spanish Town) – jamajska piosenkarka, autorka tekstów i aktorka, była modelka; ikona światowej popkultury lat 70. i 80., znana ze swojego oryginalnego stylu i androgynicznego wizerunku. Karierę rozpoczęła jako modelka na początku lat 70., pozując dla takich projektantów jak Yves Saint Laurent i Kenzō Takada oraz pojawiając się na okładkach m.in. „Elle” i „Vogue”. W roku 1977 wydała swój pierwszy album muzyczny. Początkowo nagrywała w stylistyce disco, jednak w latach 80. ukierunkowała swoją twórczość na reggae i muzykę nowofalową, a następnie na bardziej komercyjny pop. Jej najbardziej znane przeboje to „Pull Up to the Bumper”, „Slave to the Rhythm”, „I’m Not Perfect (But I’m Perfect for You)” oraz covery „I’ve Seen That Face Before (Libertango)”, „La vie en rose”, „Love Is the Drug” i „Private Life”. W 1984 zadebiutowała w roli Zuli w dużej produkcji filmowej Conan Niszczyciel u boku Arnolda Schwarzeneggera i Sarah Douglas. Następnie zagrała May Day w filmie o przygodach Jamesa Bonda Zabójczy widok (1985). Była muzą takich artystów jak Andy Warhol i Jean-Paul Goude. Grace Jones wywarła silny wpływ na twórczość takich artystów jak m.in. Annie Lennox, Róisín Murphy, La Roux, Lorde, Lady Gaga i Rihanna. Kanał muzyczny VH1 umieścił ją w swoim rankingu stu najlepszych piosenkarek, a magazyn Billboard uznał ją za jedną z czterdziestu najlepszych wykonawców muzyki klubowej wszech czasów.

Mając 18 lat przeprowadziła się do Nowego Jorku i rozpoczęła karierę jako modelka z agencją Wilhelmina Modelling. Zamieszkała w Paryżu, gdzie pracowała dla takich projektantów mody i stylistów jak m.in. Yves Saint Laurent, Kenzō Takada i Claude Montana. Dzieliła paryski apartament z Jerry Hall i Jessicą Lange. Po powrocie do USA podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Island Records i nagrała swój debiutancki album Portfolio, wydany w 1977 roku. Nagrała później jeszcze dwa albumy utrzymane w stylu disco: Fame (1978) i Muse (1979). Wystylizowana przez ówczesnego partnera, francuskiego kreatora mody Jean-Paula Goude, jej nowy image był prowokujący, ambiwalentna seksualnie i androgyniczny. Jej czwarta płyta, wydana w 1980 roku Warm Leatherette, zawierała własne wersje utworów z repertuaru takich wykonawców jak m.in. The Pretenders, Roxy Music i Tom Petty. W 1981 roku artystka wydała album Nightclubbing, który zawierał covery piosenek takich wykonawców jak Iggy Pop, Flash and the Pan czy Bill Withers. Album spotkał się z pozytywnym przyjęciem krytyków oraz sukcesem komercyjnym, a single „I’ve Seen That Face Before (Libertango)” i „Pull Up to the Bumper” stały się jednymi z największych przebojów Jones. Następna płyta, Living My Life, ukazała się w 1982 roku i również okazała się sukcesem, przynosząc kolejne przeboje: „Nipple to the Bottle” i „My Jamaican Guy”. Pierwszą dużą rolę aktorską w hollywoodzkiej produkcji Jones zagrała w filmie Conan Niszczyciel (1984) z odtwarzającym rolę tytułową Arnoldem Schwarzeneggerem. Następnie wcieliła się w postać demonicznej May Day w czternastym z kolei oficjalnym filmie z cyklu o Jamesie Bondzie – Zabójczy widok (1985) u boku Rogera Moore’a. Jej ekranowy duet z Christopherem Walkenem uchodził za jedną z najwyrazistszych par czarnych charakterów w historii filmów o przygodach Jamesa Bonda, a dzięki m.in. spektakularnej scenie skoku ze spadochronem z Wieży Eiffla, swoją rolą Jones przyćmiła prawdziwą dziewczynę Bonda graną przez Tanyę Roberts. Razem ze swoim ówczesnym chłopakiem Dolphem Lundgrenem pozowała do sesji zdjęciowej dla Helmuta Newtona, która ukazała się w lipcowej edycji magazynu Playboy. Jones nawiązała współpracę z producentem Trevorem Hornem, z którym zrealizowała płytę Slave to the Rhythm, wydaną jesienią 1985. W 1986 roku Jones zagrała dobrze przyjętą rolę w filmie Wamp. Jej kolejna płyta, Inside Story, została wydana pod koniec 1986 przez Manhattan Records. W 1989 roku nakładem Capitol Records ukazała się kolejna płyta Jones, Bulletproof Heart. Jones nagrała też piosenkę „Storm” do filmu Rewolwer i melonik. W roku 2006 artystka pierwszy raz w swojej karierze wystąpiła w Polsce (3 lutego w Sali Kongresowej w Warszawie). Jesienią 2008 roku, piosenkarka otrzymała Q Idol Award. Wtedy też wydała swój pierwszy od 19 lat album studyjny, Hurricane. W 2012 roku Jones wystąpiła podczas koncertu z okazji diamentowego jubileuszu panowania brytyjskiej królowej Elżbiety II, wzbudzając sensację wykonaniem utworu „Slave to the Rhythm”, podczas którego nieprzerwanie obracała biodrami hula-hoop. W 2014 roku nagrała utwór „Original Beast” na scieżkę dźwiękową do filmu Igrzyska śmierci: Kosogłos. Część 1.

źródło: wikipedia

9 grudnia 2024

Joanna Jędrzejczyk

Joanna Jędrzejczyk (ur. 18 sierpnia 1987 w Olsztynie) – polska zawodniczka MMA, muay thai, kickboxingu i boksu. Pierwsza Polka w organizacji MMA – Ultimate Fighting Championship oraz mistrzyni tejże organizacji w wadze słomkowej (do 52 kg) w latach 2015–2017. Po zdobyciu pasa UFC w 2015 roku, pięciokrotnie broniła tytułu mistrzowskiego, dwukrotna mistrzyni Europy oraz czterokrotna amatorska mistrzyni świata, trzykrotna mistrzyni Europy i pięciokrotna mistrzyni Polski w boksie tajskim, wicemistrzyni Polski w amatorskim boksie z 2011 roku. 
 
Przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery sportowej uprawiała koszykówkę, piłkę ręczną oraz taekwondo. Mając 16 lat, zapisała się na zajęcia z boksu tajskiego do klubu Camel Fight Club. Po pół roku treningów została mistrzynią Polski w boksie tajskim. W 2006 wyjechała do Bangkoku na swoje pierwsze Mistrzostwa Świata w muay thai; przegrała w pierwszej walce z zawodniczką z Kirgistanu Walentiną Szewczenko. Tam też poznała wielokrotnego mistrza świata Pawła Słowińskiego, u którego zaczęła trenować, a następnie Ernesto Hoosta, którego została podopieczną. Jeszcze dwukrotnie w amatorskiej karierze mierzyła się z Szewczenko na Mistrzostwach Świata – w 2007 przegrała z nią w ćwierćfinale, a w 2008 uległa jej w finałowej walce. Przez następne pięć lat była niepokonana, zdobywając rok za rokiem złote medale mistrzostw świata oraz Europy. W 2009 zdobyła pierwszy profesjonalny tytuł, pokonując Japonkę Satoko Sasaki i zostając mistrzynią świata federacji J-Girls w wadze piórkowej. W 2010 została dwukrotnie mistrzynią Europy organizacji WKF oraz WMC-EMF oraz mistrzynią świata WKN pokonując Białorusinkę Allę Iwaszkiewicz. W 2011 straciła tytuł mistrzyni WKN na rzecz Białorusinki Jekatieriny Wandarjewy, przegrywając z nią na punkty. W 2013 po raz ostatni wystartowała w zawodach boksu tajskiego; zdobyła pas mistrzyni świata WBKF i wystartowała w turnieju Muay Thai Angels w Tajlandii, kończąc udział na ćwierćfinale. Po turnieju skupiła się na karierze zawodniczki MMA. Od 2012 zawodowo startuje w MMA. Zadebiutowała 19 maja 2012 w walce z Sylwią Juśkiewicz, którą pokonała na punkty. 20 czerwca 2013 na pierwszej walce MMA poza granicami Polski pokonała Juliję Bieriezikową przez jednogłośną decyzję sędziów. W lipcu jako pierwsza Polka zadebiutowała w największej amerykańskiej organizacji UFC. Na gali UFC on Fox: Lawler vs Brown pokonała jednogłośną decyzją Julianę Limę. W nocy z 14 na 15 marca 2015 na gali UFC 185 w Dallas przystąpiła do walki o mistrzostwo UFC w wadze słomkowej, mierząc się z Carlą Esparzą. Jędrzejczyk znokautowała rywalkę w drugiej rundzie pojedynku, stając się pierwszą polską mistrzyni UFC. 20 czerwca 2015 podczas UFC Fight Night: Jędrzejczyk vs. Penne w Berlinie przystąpiła do pierwszej obrony mistrzowskiego pasa. Wygrała przez TKO w trzeciej rundzie z Amerykanką, Jessicą Penne. 14 listopada 2015 obroniła tytuł mistrzowski w walce z Valerie Letournau. 12 listopada na UFC 205 w Madison Square Garden obroniła po raz czwarty tytuł mistrzowski, pokonując jednogłośnie na punkty Karolinę Kowalkiewicz. 13 maja 2017 podczas gali UFC 211 w Dallas przystąpiła do piątej obrony tytułu, mierząc się z Brazylijką, Jessicę Andrad. Wygrała jednogłośną decyzją sędziów. 4 listopada podczas gali UFC 217 w Nowym Jorku przegrała przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie z Rose Namajunas, tracąc tytuł mistrzyni wagi słomkowej UFC oraz notując pierwszą zawodową porażkę w karierze MMA. 7 marca 2020 podczas UFC 248 zawalczyła o pas mistrzowski wagi słomkowej z Zhang Weili. Przegrała przez niejednogłośną decyzję sędziów po widowiskowej walce. Ponad dwa lata później, w terminie 11 czerwca 2022 podczas UFC 275 w Singapurze odbyła się rewanżowa walka z Chinką, którą również przegrała, tym razem przez nokaut w drugiej rundzie. Po zakończeniu walki ogłosiła decyzję o zakończeniu kariery sportowej. 10 marca 2024 podczas gali UFC 299 w Miami ogłoszono, że Jędrzejczyk została dodana do Galerii Sław UFC.

źródło: wikipedia

6 grudnia 2024

Tomasz Karolak


 

Tomasz Paweł Karolak (ur. 21 czerwca 1971 w Radomiu) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, muzyk, lektor, reżyser teatralny, stand uper, przedsiębiorca, satyryk i piosenkarz. Wokalista zespołu Pączki w Tłuszczu, który współtworzy z Bartoszem Miecznikowskim. Założyciel i dyrektor artystyczny Teatru IMKA. 

Za czwartym podejściem dostał się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, którą ukończył w 1997. Pracę magisterską obronił w 2016 w związku z kandydowaniem na stanowisko dyrektora Teatru Ateneum w Warszawie. Debiutował w teatrze 16 grudnia 1995 w roli mistrza ceremonii w spektaklu „Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych” według powieści „Biesy” Fiodora Dostojewskiego w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Występował w teatrach krakowskich: im. Juliusza Słowackiego (1997–1999), Sceny STU (1997–1999), Nowym w Łodzi (1999–2003, 2005) oraz teatrach warszawskich: Montownia (2002), Narodowym (2003–2004), Rozmaitości (2005) i Centrum Artystycznym M25 [Mińska 25] (2006). W 2003 podczas XXVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w Opolu odebrał nagrodę aktorską za rolę Drania w spektaklu „Kurka wodna” Witkacego w Teatrze Nowym w Łodzi. Na dużym ekranie debiutował rolą posterunkowego w filmie Duże zwierzę (2000). Popularność zdobył rolą starszego aspiranta Szczepana Żałodę w serialu telewizyjnym TVN Kryminalni (2004–2008). Zagrał główną rolę Dariusza Jankowskiego w trzech sezonach serialu 39 i pół oraz Ludwika Boskiego w serialu TVP Rodzinka.pl. W 2020 był nominowany do Telekamery „TeleTygodnia” w kategorii „aktor”. W marcu 2010 otworzył Teatr Imka. Od tamtej pory występował m.in. w spektaklach: Opis obyczajów III, Dzienniki, Operetka, Kwartet oraz Bielska. Boczarska. Grabowski. Karolak (wszystkie w reżyserii Mikołaja Grabowskiego), Król dramatu (w reż. Łukasza Kosa) oraz Henryk Sienkiewicz. Greatest hits (w reż. Krzysztofa Materny). Jest pomysłodawcą i szefem Festiwalu „Polska w IMCE. Niecodzienny Festiwal Teatralny”. W 2015 wyreżyserował bajkę dla dzieci Momotaro. W 2014 został odznaczony przez minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Małgorzatę Omilanowską Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Wraz z Bartoszem Miecznikowskim został członkiem zespołu muzycznego Pączki w Tłuszczu. 1 lutego 2013 wydali pierwszy singiel, „Tylko bądź”, do którego tekst napisał Paweł Kukiz. Piosenka promowała ich debiutancki album studyjny, została także wykonana w walentynkowym odcinku serialu Rodzinka.pl. Uczestniczył w programie rozrywkowym TVN Ameryka Express (2018). Był jurorem w pierwszej edycji programu rozrywkowego Polsatu Tylko nas dwoje (2010) i gościem w jednym z odcinków programu Big Brother. W 2021 roku został ambasadorem oferty na kartę sieci Plus, w spocie reklamowym wcielił się w trzy różne role. Wybrana filmografia: 2004–2008: Bulionerzy jako portier Wiechu / 2004–2008: Kryminalni / 2006: Pod powierzchnią jako Michał / 2006: Tylko mnie kochaj jako Ludwik / 2007: Testosteron jako Fistach, gitarzysta / 2008: Lejdis jako Wojtek Rawski, ortopeda, sąsiad Łucji / 2008–2009: 39 i pół jako Darek Jankowski / 2008: Jeszcze raz jako Kelner / 2009: Miłość na wybiegu jako prezes firmy zamawiającej sesję zdjęciową w Turcji / 2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny jako Norbert Plesica / 2010: Śniadanie do łóżka jako Piotr Matysik / 2010: Ciacho jako Dawid, brat Basi / 2011–2020: Rodzinka.pl jako Ludwik Boski, ojciec / 2011–2013: Przepis na życie jako kucharz Mateo / 2011: Wojna żeńsko-męska jako Ogr / 2011: Listy do M. jako Melchior „Mel Gibson” / 2012–2015: Prawo Agaty jako Wojciech Gawron / 2012: Kac Wawa jako Silvo / 2015: Listy do M. 2 jako Melchior „Mel Gibson” / 2016: Planeta singli jako Bogdan / 2017: Listy do M. 3 jako Melchior „Mel Gibson” / 2017: Porady na zdrady jako Tymek / 2018: Planeta singli 2 jako Bogdan / 2019: 39 i pół tygodnia jako Darek Jankowski / 2019: Planeta singli 3 jako Bogdan / 2020: Listy do M. 4 jako Melchior „Mel Gibson” / 2022: Listy do M. 5 jako Melchior „Mel Gibson”. 

źródło: wikipedia

2 grudnia 2024

Anita Werner

 
Anita Werner (ur. 28 marca 1978 w Łodzi) – polska dziennikarka telewizyjna, związana ze stacjami grupy TVN, wcześniej aktorka. 
 
Mając 17 lat, zagrała główną rolę żeńską w filmie Słodko gorzki Władysława Pasikowskiego (1996). Oprócz tego wystąpiła w filmach Dzieje mistrza Twardowskiego (1995) i To my (2000). Po roli w serialu Zostać miss (2001) zrezygnowała z kariery aktorskiej. Karierę w mediach rozpoczęła od Wizji Sport. Następnie pojawiła się w TVN24, z którym związana jest od początku istnienia stacji (od 2001). Na antenie TVN24 prowadzi Fakty po południu i Fakty po Faktach. W przeszłości prowadziła również programy: Damę Pik, Serwisy informacyjne, Poranek TVN24, Prosto z Polski, Magazyn 24 godziny, Raport wieczorny, Studio 24, Studio Europa i Wybory 2005. Od stycznia do września 2004 prowadziła główne wydania Faktów w TVN, a od września 2003 do czerwca 2007, na przemian z Patrycją Redo, prowadziła popołudniowe wydania tego programu. Od września 2007 ponownie prowadzi główne wydania Faktów, do grudnia 2011 współprowadziła weekendowe wydania z Grzegorzem Kajdanowiczem. Dla TVN Style zrealizowała film dokumentalny Miss więzienia (2016, z Jowitą Baraniecką). W 2021 przeprowadziła cykl rozmów Tokio. Cena sukcesu emitowany na platformie TVN24 GO i w TVN Style. Jest autorką czterech publikacji książkowych: zbioru wywiadów Dwa ognie (2010, z Pawłem Siennickim), zbioru reportaży Dama Pik (2011), wywiadu z Włodzimierzem Cimoszewiczem Nieoficjalnie (2012) i reportażu Mecz to pretekst. Futbol, wojna, polityka (2020, z Michałem Kołodziejczykiem). Od 2017 jest wykładowczynią na Wydziale Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jest laureatką trzech Wiktorów w kategoriach: „największe odkrycie telewizyjne” (za rok 2003), „najlepszy prezenter telewizyjny” (za rok 2009) i „najlepszy komentator lub publicysta” (za rok 2010). Czterokrotnie nagrodzona w plebiscycie Telekamery „Tele Tygodnia” – otrzymała nagrody w kategoriach: „osobowość – informacje i publicystyka” (2010) i „prezenter informacji” (2017, 2018), w 2019 odebrała Złotą Telekamerę. W 2022 została nagrodzona Telekamerą w kategorii Prezenter informacji 25-lecia. Wspólnie z Jowitą Baraniecką w 2017 otrzymała Nagrodę im. Kazimierza Dziewanowskiego przyznaną przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich za rok 2016 za reportaż pt. Miss więzienia. W 2023 otrzymała Medal 600-lecia Łodzi „za działania na rzecz rozwoju Łodzi przyznawane z okazji 600-lecia Miasta”.

źródło: wikipedia

27 listopada 2024

Cezary Żak

 

Cezary Żak (ur. 22 sierpnia 1961 w Brzegu Dolnym) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy oraz reżyser. 

W teatrze zadebiutował 15 marca 1986 rolą Działacza społecznego w sztuce Panna Tutli Putli Stanisława Ignacego Witkiewicza wystawianej przez Wrocławski Teatr Współczesny. W 1993 roku otrzymał nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Teatru we Wrocławiu dla młodego aktora. W 1994 otrzymał wyróżnienie za Kontrabasistę w reż. Susskinda i Trofeum od Prezydenta Torunia na XXVIII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Grał w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (1985–1986 i 1990–1995), Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze (1995–1996) i Teatrze Powszechnym w Warszawie (1997–2006). Przez 4 lata razem z Tadeuszem Drozdą występował w kabarecie „Drozda Show”. W latach 90. XX w. był gospodarzem teleturnieju As, dama, walet emitowanego na antenie Polsatu. W latach 2000–2001 na antenie TVN prowadził program Ładny Dom. Zasłynął za sprawą popularnego serialu TVP1 Klan (1997–2004), w którym wcielał się w postać kuzyna Grażyny, Józefa Sobolewicza oraz sitcomu Polsatu Miodowe lata (1998–2003), w którym wcielał się w postać egoistycznego i bardzo pomysłowego Karola Krawczyka, za co zdobył nominację do Telekamer 1999 w kat. Aktor. Rolę tę powtórzył później w spin-offie serialu, Całkiem nowe lata miodowe (2004). W 2006 dołączył do obsady serialu Ranczo, w którym grał podwójną rolę braci-bliźniaków Pawła i Piotra Koziołów, za co także był nominowany czterokrotnie do Telekamer (2008, 2009, 2011, 2017). W scenach, w których obaj bracia występują razem, jego dublerem był Robert Ostolski. W latach 2010–2011 grał główną rolę w serialu Ludzie Chudego. W swoich filmach był wielokrotnie obsadzany, na zasadzie przeciwieństwa postaci, w duecie aktorskim z Arturem Barcisiem. Od 2012 roku zajmuje się reżyserią teatralną. Jego dziełem są: Trzeba zabić starszą panią (premiera 8 lipca 2012 Och-Teatr), Złodziej (premiera 10 listopada 2014 Teatr Capitol w Warszawie), Truciciel (premiera 28 maja 2015 Och-Teatr), Serca na odwyku (premiera 19 maja 2018 Agencja Artystyczna Certus), Kolacja dla głupca (premiera 11 czerwca 2021 Teatr Spektaklove), Dziewczyna z pociągu (premiera 11 lutego 2021 Och-Teatr). W 2017 był jurorem w programie The Brain. Genialny umysł emitowanym przez Polsat.

źródło: wikipedia

24 listopada 2024

Aloe Blacc

 

Aloe Blacc, właśc. Egbert Nathaniel Dawkins III (ur. 7 stycznia 1979 w Hrabstwie Orange w Kalifornii) – amerykański piosenkarz R&B-soulowy, raper, muzyk, autor tekstów, kompozytor i producent muzyczny. 

W 1995 rozpoczął współpracę z producentem hip-hopowym Aleksandrem „Exile” Manfredim, z którym założył grupę Emanon, której nazwa była inspirowana tytułem utworu Dizzy Gillespiego. W 1996 wydali pierwszy mixtape, a trzy lata później – minialbum pt. Acid 9. Wydali również album kompilacyjny pt. Steps Through Time (2001), na którym znalazły się utwory nagrane w latach 1997-2000, a także dwa albumy studyjne: Imaginary Friends (2002) i The Waiting Room (2005). W 2003 rozpoczął karierę solową wydaniem debiutanckiego minialbumu pt. The Aloe Blacc EP. Rok później zaprezentował kolejną EPkę pt. The Aloe Blacc EP 2: Me & My Music, a w 2006 podpisał kontrakt płytowy z Chrisem Mankiem (znanym również jako Peanut Butter Wolf), szefem wytwórni Stones Throw Records, która wydała jego pierwszy album studyjny pt. Shine Through w 2006. We wrześniu 2010 wydał drugi solowy album studyjny pt. Good Things. Za wydawnictwo odebrał certyfikat złotej płyty m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Australii, Nowej Zelandii i we Francji. Singiel promujący album, „I Need A Dollar”, został wykorzystany jako melodia przewodnia amerykańskiego serialu Jak to się robi w Ameryce i gry komputerowej Fight Night Champion. W 2011 nagrał dwa utwory („Baby” i „Nascimento (Rebirth) – Scene 2”) na potrzeby albumu kompilacyjnego pt. Red Hot + Rio 2. W 2013 nawiązał współpracę z Aviciim, dla którego napisał utwór „Wake Me Up!”, będący singlem z debiutanckiej płyty DJa pt. True. Oprócz przeboju „Wake Me Up”, wspólnie nagrali piosenkę „Liar Liar” z gościnnym udziałem zespołu Blondfire. We wrześniu 2013 podpisał kontrakt z wytwórnią Interscope Records, która wydała jego kolejny minialbum pt. Wake Me Up (EP). W listopadzie wydał trzeci solowy album studyjny pt. Lift Your Spirit, który promował singlami: „Wake Me Up” i „The Man”. Na płycie umieścił także pozostałe utwory, wcześniej wydane na minialbumie, tj.: „Love Is the Answer”, „Can You Do This” i „Ticking Bomb”. W 2014 wspólnie z Davidem Correyem nagrał piosenkę „The World Is Ours”, która została wybrana na oficjalny hymn kampanii reklamowej projektu FIFA World Cup 2014 Trophy Tour i która znalazła się na składance pt. One Love, One Rhythm, wydanej z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2014. Również w 2014 pojawił się gościnnie jako mentor w drużynie Adama Levine’a w szóstej edycji programu The Voice. W lipcu 2019 supportował Christinę Aguilerę podczas europejskiej trasy koncertowej The X Tour. Jesienią 2020 Fox wyemitował czwartą edycję programu The Masked Singer, w której Blacc zajął ostatecznie drugie miejsce w finale. 

źródło: wikipedia

20 listopada 2024

Kirył Pietruczuk

Kirył Pietruczuk (ur. 28 czerwca 1998 w Jeleniej Górze) – polski aktor filmowy i teatralny pochodzenia łemkowskiego. 

Pochodzi z rodziny o korzeniach łemkowskich, jest wyznania prawosławnego. W młodości był piłkarzem Karkonoszy Jelenia Góra, brał udział w zgrupowaniach reprezentacji Dolnego Śląska. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze. Jako amatorski aktor debiutował w grupie STA-ART w Jeleniogórskim Ośrodku Kultury. W 2023 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Występował w Teatrze Studyjnym w Łodzi. W 2022 roku otrzymał Nagrodę Opus Film dla Aktora, "którego chcielibyśmy widzieć na dużym ekranie" i „Złotą Żyletę” na 40. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Wybrana filmografia: Ultraviolet (2018) – barman / Komisarz Alex (2020) – pracownik schroniska / Komisarz Alex (2023) – Eryk Romaniuk / 1670 (2023) – Maciej, pomocnik kowala / Końce i początki (2024) / Listy do M. Pożegnania i powroty (2024) – Grzesiek, Mikołaj. 

źródło: wikipedia

17 listopada 2024

Jonas Kaufmann

Jonas Kaufmann (ur. 10 lipca 1969) – niemiecki tenor operowy. Najbardziej znany jest z występów w rolach spinto, takich jak Don José w Carmen, Cavaradossi w Tosce, Maurizio w Adrianie Lecouvreur, oraz tytułową rolę w Don Carlosie. Śpiewał także główne role tenorowe w operach Richarda Wagnera z powodzeniem w Niemczech i za granicą, w szczególności w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Jest także utalentowanym śpiewakiem pieśni. 

Urodził się w Monachium. Jego ojciec pracował w firmie ubezpieczeniowej, a matka była nauczycielką w przedszkolu. Miał jedną starszą siostrę. Zaczął naukę gry na fortepianie, kiedy miał osiem lat i śpiewał w chórze szkolnym. W 1989 roku rozpoczął studia wokalne na Hochschule für Musik und Theater w Monachium. Podczas studiów śpiewał małe role w Bayerische Staatsoper. W 1994 ukończył szkołę, uzyskując wyróżnienia zarówno w spektaklach operowych, jak i koncertowych.

źródło: wikipedia

11 listopada 2024

Tatiana Okupnik


 



Tatiana Olga Okupnik (ur. 2 września 1978 w Łodzi) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i prezenterka telewizyjna. W latach 1998–2005 wokalistka zespołu Blue Café, z którym wydała dwa albumy studyjne: Fanaberia (2002) i Demi-sec (2003) oraz wylansowała przeboje: „You May Be in Love”, „Do nieba, do piekła”, a z utworem „Love Song” reprezentowała Polskę w 49. Konkursie Piosenki Eurowizji (2004). Od 2005 artystka solowa, wydała trzy płyty: On My Own (2007), Spider Web (2011) i Blizna (2014). Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video. Była jurorką, prowadzącą bądź uczestniczką kilku telewizyjnych programów rozrywkowych oraz wzięła udział w ogólnopolskiej kampanii reklamowej dla jednej dużej firmy. 

Była członkinią zespołu Carpe Dream, następnie wystąpiła u Elżbiety Antkowiak w Próbie talentu, gdzie została wypatrzona przez Jarosława Grzelkę, który zaproponował jej współpracę z kabaretem Chichot 2. Na jednym ze spektakli została dostrzeżona przez Pawła Ruraka-Sokala, z którym w 1998 stworzyła zespół Blue Café. W sierpniu 2001 wydali debiutancki singiel „Español”, a później kolejne: „Łap mnie bejbe” i „I’ll Be Waiting”. Również w 2001 otrzymali Fryderyka dla nowej twarzy fonografii. W maju 2002 wystąpili w koncercie „Premier” podczas 39. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym za utwór „Kochamy siebie” otrzymali Nagrodę Dziennikarzy, a Okupnik ponadto otrzymała festiwalowy tytuł Miss Fotoreporterów. W tym samym miesiącu z zespołem wydała album pt. Fanaberia, który uzyskał status platynowej płyty. W 2002 i 2003 byli nominowani do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. W styczniu 2003 wraz z zespołem zajęła trzecie miejsce z utworem „You May Be in Love” w finale krajowych eliminacji do 48. Konkursu Piosenki Eurowizji. W grudniu wydali album pt. Demi-sec, który uzyskał status złotej płyty. W styczniu 2004 z piosenką „Love Song” wygrali finał krajowych eliminacjach eurowizyjnych, dzięki czemu reprezentowali Polskę w 49. Konkursie Piosenki Eurowizji w Stambule, gdzie 15 maja zajęli 17. miejsce w finale. Jeszcze przed odejściem z zespołu, w czerwcu 2005 współprowadziła koncert „Premier” w ramach 42. KFPP w Opolu (z Maciejem Orłosiem) oraz Festiwal Jedynki (z Arturem Orzechem). 13 kwietnia 2007 wydała swój debiutancki solowy album pt. On My Own. 25 lipca wystąpiła jako support przed koncertem zespołu The Rolling Stones na warszawskim Służewcu. Jesienią 2007 oraz wiosną 2008 współprowadziła z Maciejem Kurzajewskim dwie edycje programu rozrywkowego TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie. 14 lutego 2009 wydała singiel „Valentine”, który nagrała z Wyclefem Jeanem. 16 maja 2011 wydała na polski i brytyjski rynek album pt. Spider Web, który nagrywała w angielskich studiach Air i Sarm. Od marca 2012 zasiadała w jury programu TVN X Factor. Album Blizna wydała 18 marca 2014 nakładem Parlophone. 17 maja 2014 w programie X Factor po raz pierwszy na żywo zaprezentowała drugi singiel z albumu Blizna – „Oczy na zapałki”. Od 6 marca do 22 maja 2015 uczestniczyła w trzeciej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, w parze z Tomaszem Barańskim zajęła drugie miejsce w finale. W 2024 z utworem „Wracam” wzięła udział w konkursie „Premiery” na 61. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.  

źródło: wikipedia

9 listopada 2024

Andrzej Cierniewski

Andrzej Cierniewski (ur. 29 listopada 1946 w Krotoszynie) – polski wokalista, autor tekstów i piosenek, wykonawca muzyki country. 

Andrzej Cierniewski to przede wszystkim dojrzały Artysta, obdarzony silnym, ciepłym charakterystycznym głosem. Znany z doskonałego warsztatu wokalnego, a także z tego, że każdy swój koncert, traktuje jako ten najważniejszy, dając z siebie podczas występów wszystko - o czym mieli okazję przekonać się ci, którzy choć raz byli słuchaczami jego licznych w ostatnich latach koncertów. Jest to Artysta wszechstronnie utalentowany. Przede wszystkim śpiewa ale i komponuje wiele swoich utworów. Muzyka i śpiew zawsze były dla niego największą pasja, miłością, która pochłaniała jego serce, myśli i czas. Gdy odkrył, że obok muzyki jej trafnym dopełnieniem jest poezja, zaczął się w niej rozczytywać i to właśnie ona była w jego początkach rozwoju muzycznego inspiracją do komponowania. Andrzej Cierniewski już jako nastolatek rozpoczął młodzieńczą karierę piosenkarską. Nigdy nie ukrywał swoich marzeń aby zostać cenionym artystą. Stąd spędzał wiele czasu aby rozwijać swój talent wokalny jak również kompozytorski, co dało swoje pierwsze efekty stworzeniem własnego repertuaru i pierwszego autorskiego recitalu pt. „Andrzej i jego piosenki”. Program był oparty o własne kompozycje do wierszy polskich poetów jak również wielką Jego próbą sceniczną a także możliwością szkolenia warsztatu wokalnego oraz zdobywania szlifu artystycznego do przyszłej kariery. Ten okres to także udział w niemal wszystkich ówczesnych festiwalach i konkursach piosenkarskich, w których wielokrotnie był ich nie tylko laureatem ale i zwycięzcą. Po uzyskaniu weryfikacji piosenkarza rozpoczyna współpracę z „Estradą Poznańską”. To również czas prezentacji przez Polskie Radio pierwszych jego nagrań. Stojąc u progu zawodowej kariery wokalnej, rozpoczyna przygotowania do nagrania swojej pierwszej profesjonalnej solowej płyty. W 1977 roku muzyczne plany Andrzeja Cierniewskiego przerywa decyzja o wyjeździe do USA, gdzie już następnego dnia zawiera kontrakt na występy w jednym z najbardziej znanych klubów polonijnych. Szybko uzyskuje wśród ówczesnej Polonii popularność. Błyskawicznie staje się cenionym Artystą w najbardziej ekskluzywnych klubach Polonijnych w USA. Występuje w New Jersey, New York i Chicago. Po dwóch latach występów w Klubach Chicagowskich – ku zaskoczeniu wszystkich fanów - postanawia zawiesić na ponad dwadzieścia lat swoją działalność artystyczną. W 1999 roku będący z wizytą w USA Marek Gaszyński i Nina Terentiew, z powodzeniem przekonują Andrzeja Cierniewskiego do powrotu na Polską scenę muzyczną. Pierwszy jego sukces to występ w konkursie Country w Mrągowie. Potem propozycje występów w programie telewizyjnym „I ty możesz zostać świętym Mikołajem” następnie udział w wielkim Milenijnym Sylwestrze Telewizyjnym, a w kilka dni później w „Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy”. Bardzo szybko zostaje doceniony przez wielu producentów telewizyjnych i radiowych. W między czasie Polskie Radio postanawia wydać Jego nagraną wcześniej i wydaną w Stanach Zjednoczonych płytę „Znasz – li ten kraj”, która podobnie jak i w Polonii staje się popularna w kraju, a Jego piosenki takie jak tytułowa „Znasz – li ten kraj”, „Słodka Karolina” czy zwyciężczyni z Mrągowa „Mam dzisiaj dobry dzień” zyskują uznanie i są codziennym materiałem dobrych rozgłośni radiowych. Na zapotrzebowanie TV Polonia, Telewizja Polska realizuje w 2000 roku pierwszy Jego wielki, telewizyjny recital w Studio Lutosławskiego, który w konsekwencji powoduje, iż nie tylko repertuar ale i Jego walory artystyczne zostają coraz bardziej rozpoznawalne. Następne lata Artysty to okres przygotowywania się do pierwszej wielkiej komercyjnej płyty, która w konsekwencji zostaje wydana przez firmę fonograficzną Uniwersal Polska i nosi tytuł „Albo on albo ja”. To również czas, gdy Artysta ten staje się coraz częstszym gościem wielu dobrych programów telewizyjnych i radiowych. Doceniany przez Polskie Radio otrzymuje zaproszenie do wielkiej trasy koncertowej (52 koncerty) bardzo ówcześnie popularnego „Lata z radiem”, w której jest jedną z dwóch stałych gwiazd. W 2002 roku Telewizja Polska TVP 2 organizuje w Jego mieście urodzenia, w Krotoszynie, gigantyczny, widowiskowy, pełen rozmachu koncert. Artysta staje się coraz bardziej popularnym i poszukiwanym wykonawcą. Dwa lata później Telewizja Polska TVP 2 realizuje i nagrywa największy dotychczas koncert Artysty pt. „Andrzej Cierniewski symfonicznie” z udziałem Filharmonii Rzeszowskiej, chóru oraz z ponad dwudziestoma najlepszymi muzykami w Polsce. Podobnie jak wcześniejsze i ten koncert staje się cenionym i wielokrotnie emitowanym w Telewizji Polskiej. Do pełnego dorobku fonograficznego należy dodać również nagraną w 2003 roku płytę Artysty pt. „Posypało śniegiem”. Repertuar Andrzeja Cierniewskiego to przede wszystkim piosenki o miłości, o relacjach międzyludzkich. Dla wielu Artysta ten słusznie kojarzony jest z twórczością poświęconą tęsknocie emigranta za ojczystym krajem ale i z muzą opatrzoną piękną nutą słowiańską. Utwory Andrzeja Cierniewskiego to przede wszystkim tematyka bardzo dojrzała a jednocześnie uniwersalna, w której to każdy ze słuchaczy jest w stanie odnaleźć cząstkę siebie bowiem słowa, które wyśpiewuje są dokładnie przemyślane, dobrane i wyartykułowane muzycznie. Andrzej Cierniewski znany jest w środowisku artystycznym jako profesjonalista oraz że współpracuje wyłącznie z najlepszymi. Na jego płycie można usłyszeć utwory skomponowane przez czołówkę polskich kompozytorów, takich jak np: Robert Janson, Romuald Lipko, Marcin Nierubiec, Janusz Piątkowski, Filip Siejka, Marek Sośnicki. Słowa do muzyki najczęściej pisze Marek Gaszyński, Ewa Rakowska, Marek Sośnicki, Daniel Wyszogrodzki ale również Ryszard Kunce, Andrzej Mogielnicki, Bogusław Nowicki.

źródło: wikipedia

6 listopada 2024

Grzegorz Daukszewicz


 


Grzegorz Daukszewicz (ur. 21 lutego 1985 w Warszawie) – polski aktor. 

W 2010 na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył nagrodę firmy Opus Film dla „najbardziej obiektywnego aktora”. Urodził się i dorastał w Warszawie. Pochodzi z rodziny o tradycjach artystycznych. Jego matka, Małgorzata Janina Kreczmar (1953–2006), była córką pary aktorskiej – Jana Kreczmara (1908–1972) i Justyny z domu Karpińskiej (1918–2008). Jego ojciec, Krzysztof Antoni Daukszewicz, jest satyrykiem, pisarzem i kompozytorem. Ma przyrodnią siostrę Sylwię oraz dwóch braci – Aleksandra (ur. 1990) i Krzysztofa. Jego wujkowie byli także artystami – brat matki Adam Kreczmar zasłynął jako poeta, a siostrzeniec dziadka ze strony matki – Zbigniew Zapasiewicz – był aktorem. W 2009 zadebiutował na scenie w roli Sergiusza w Sztuce bez tytułu, wystawianej na deskach Teatru Współczesnego, z którym współpracuje od 2010. W 2010 na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył nagrodę firmy Opus Film dla „najbardziej obiektywnego aktora”. Brał udział w realizacjach Teatru Telewizji, m.in. jako Sergiusz w Sztuce bez tytułu (2010) w reż. Agnieszki Glińskiej i Grabiec w Balladynie (2021) Juliusza Słowackiego w reż. Wojciecha Adamczyka. W Teatrze Polskiego Radia zagrał postać oficera Marcellusa w słuchowisku na podstawie tragedii Williama Szekspira Hamlet (2016) w reż. Anny Wieczur-Bluszcz. Wystąpił w roli księdza Welsha, alkoholika próbującego uratować grzeszne dusze bohaterów, w premierowej sztuce Samotny zachód (2019) autorstwa irlandzkiego dramatopisarza Martina McDonagha w reż. Eugeniusza Korina na scenie Teatru 6. piętro oraz jako Greg Sanderson w komediowym horrorze Petera Colleya Wrócę przed północą (I’ll Be Back Before Midnight!) w reż. Marcina Sławińskiego z Anną Karczmarczyk w Teatrze Kwadrat. Zagrał detektywa Goddarda w komedii kryminalnej Jacka Popplewella Lily (2020 w reż. Krystyny Jandy w Och-Teatrze. Wystąpił w roli dziennikarza w dwóch odcinkach serialu komediowego Roberta Wichrowskiego Wiadomości z drugiej ręki (2011). W latach 2012–2018 wcielał się w doktora Adama Krajewskiego, brata Falkowicza (Michał Żebrowski), w serialu TVP2 Na dobre i na złe. Wystąpił gościnnie w serialach: Ślad (2018), Ojciec Mateusz (2019), Młody Piłsudski (2019) i Pierwsza miłość (2021). Zagrał w teledysku do piosenki Ani Dąbrowskej „Ktoś inny” (2022) w reż. Olgi Czyżykiewicz. Wybrana filmografia: 2012: Prawo Agaty – pracownik firmy Janowskiego / 2012-2018: Na dobre i na złe – doktor Adam Krajewski / 2012: Barwy szczęścia – dziennikarz Arnold Konarski / 2014: Miasto 44 – Miki / 2015: Skazane – Tomasz Adamski, kierownik klubu sportowego / 2017: Volta – asystent Piotr / 2021: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – Wojciech Adamczyk, brat Marcina / 2023: Uwierz w Mikołaja — Mikołaj. 

     źródło: wikipedia

4 listopada 2024

Józef Skrzek


Józef Franciszek Skrzek (ur. 2 lipca 1948 w Siemianowicach Śląskich-Michałkowicach) – polski multiinstrumentalista, wokalista i kompozytor, starszy brat Jana Skrzeka. 

Od najmłodszych lat pobierał lekcje gry na fortepianie. W 1967 ukończył średnią szkołę muzyczną w Katowicach w klasie fortepianu (drugi instrument – skrzypce). W 1969 rozpoczął swoją karierę od tria Mariolaine & Swinging Soul Corporation, które towarzyszyło wokalistce z Indonezji Mariolaine. W tym samym czasie współpracował już z grupą Breakout oraz z mało znanymi grupami górnośląskimi Ślężanie i Ametysty. Na początku 1970 został oficjalnie stałym członkiem zespołu Breakout, który wspomagał grając na pianinie, gitarze basowej oraz śpiewając. Wraz z zespołem nagrał płytę 70a. Po kłótni z Józefem Hajdaszem, podczas meczu piłkarskiego, opuścił zespół w grudniu 1970. W 1971 roku założył zespół Silesian Blues Band, w którym poza nim grali Apostolis Anthimos (gitara) i Jerzy Piotrowski (perkusja). W latach 1972–1973 trzej muzycy współpracowali z Czesławem Niemenem, Helmutem Nadolskim i Andrzejem Przybielskim pod nazwą Grupa Niemen, nagrywając kolejno albumy: Strange Is This World (1972) / Ode to Venus (bez udziału Nadolskiego i Przybielskiego) (1973) / Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 (oba albumy połączono w reedycji CD jako „Marionetki”) (1973). W 1974 reaktywował zespół Silesian Blues Band, który został przemianowany na SBB. W 1980 grupa rozpadła się, a Skrzek rozpoczął karierę solową (LPs: Pamiętnik Karoliny, Ojciec chrzestny Dominika, Ogród Luizy, Józefina itd). Przez następne lata zajmował się tworzeniem muzyki teatralnej i kościelnej, jednak co jakiś czas łączył się z muzykami tworząc na krótko zespoły bez większej historii, lub reaktywował SBB i występował okazjonalnie na różnych festiwalach. W 1993 gościnnie współpracował z zespołem Kat przy nagrywaniu albumu Ballady, grając na fortepianie utwory: „Legenda wyśniona”, „Delirium Tremens” i „Niewinność”. Muzyk zaprzyjaźniony jest z michałkowicką Szkołą Podstawową nr 13, gdzie często gra i śpiewa podczas różnych uroczystości. Często współpracuje z reżyserem Lechem Majewskim, z którym stworzył utwory muzyczne do filmów Majewskiego: Pokój saren (1997), Wojaczek (1999), Angelus (2001) oraz Młyn i krzyż (2010). W 2005 został laureatem Nagrody im. Wojciecha Korfantego, a w 2008 – Cegły Janoscha, nagrody przyznawanej przez czytelników katowickiego wydania „Gazety Wyborczej” za rozsławianie Górnego Śląska. 30 czerwca 2012 w Bydgoszczy odbyła się premiera pierwszego polskiego opartego na zasadach Teatru Tworzenia, awangardowego oratorium „Terrarium” autorstwa Józefa Skrzeka i Jarosława Pijarowskiego. W 2013 roku został laureatem złotego „Fryderyka” za całokształt osiągnięć artystycznych. W sierpniu 2017 razem z J. Pijarowskim zostali laureatami nagrody ekspresjonistycznej FENIKS im. Tadeusza Micińskiego za ekspresję artystyczną i nowatorstwo formalne w bogatej twórczości muzycznej. 16 października 2017 roku z rąk wiceministra kultury Jarosława Sellina otrzymał złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 12 grudnia 2018 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W 2019 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności. 

     źródło: wikipedia 

30 października 2024

Grzegorz Hyży


 


Grzegorz Hyży (ur. 27 maja 1987 w Gnieźnie) – polski wokalista i autor tekstów, finalista trzeciej edycji programu X Factor. 

Profesjonalną karierę muzyczną rozpoczął pod koniec sierpnia 2010, kiedy to po jednym z koncertów jam session w Poznaniu założył ze znajomymi zespół BrytFunky. Grupa rozpadła się po roku współpracy, po czym Hyży został założycielem i liderem formacji Grzegorz Hyży & Band. W 2013 zajął drugie miejsce w finale trzeciej edycji programu TVN X Factor.W kwietniu 2014 wydał singel, „Na chwilę”, z którym dotarł do pierwszego miejsca polskiego zestawienia airplay. Piosenkę umieścił na swoim pierwszym albumie studyjnym pt. Z całych sił, który wydał 27 maja 2014. 18 czerwca 2015 otrzymał tytuł Ambasadora Miasta Gniezna od prezydenta Gniezna Tomasza Budasza. 12 maja 2017 wydał album pt. Momenty, który promował singlami: „Pod wiatr”, „O Pani!”, „Noc i dzień” i „Niech pomyślą, że to ja”. W tym samym roku nagrał w duecie z Kayah singel „Podatek od miłości”, który został wykorzystany w ścieżce dźwiękowej filmu o tym samym tytule. W 2018 był jednym z trenerów dziewiątej edycji programu TVP2 The Voice of Poland. 25 października 2024 wyda trzeci album studyjny, zatytułowany Epilog. Był mężem piosenkarki Mai Hyży, z którą ma synów-bliźniaków: Wiktora i Alexandra (ur. 2012). Rozstali się w 2013. 17 lipca 2015 w Pałacu Senatorskim na Kapitolu w Rzymie poślubił prezenterkę telewizyjną Agnieszkę Popielewicz, z którą ma syna, Leona (ur. 2021). 

     źródło: wikipedia 

28 października 2024

Antoni Długosz

 
Antoni Józef Długosz (ur. 18 kwietnia 1941 w Częstochowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup pomocniczy częstochowski w latach 1994–2016, od 2016 biskup pomocniczy senior archidiecezji częstochowskiej. 
 
Był wikariuszem w parafiach: Zesłania Ducha Świętego w Wieruszowie (1965–1966), św. Apostołów Piotra i Pawła w Sosnowcu (1966–1968), św. Lamberta w Radomsku (1968 i 1971–1972). W 1975 został wykładowcą katechetyki w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Tego samego przedmiotu nauczał w latach 1977–1979 w Krakowskim Metropolitalnym Seminarium Duchownym. Napisał ponad 60 publikacji naukowych i książek na temat katechetyki i biblistyki. 18 grudnia 1993 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji częstochowskiej ze stolicą tytularną Aggar. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1994 w bazylice św. Piotra w Rzymie. Udzielił mu ich papież Jan Paweł II, któremu asystowali arcybiskup Giovanni Battista Re, substytut ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, i arcybiskup Josip Uhač, sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. 7 maja 2016 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego częstochowskiego. Został prowadzącym programy Ziarno w Telewizji Polskiej. W 2007 na wniosek częstochowskich dzieci otrzymał Order Uśmiechu, a w 2018 rzecznik praw dziecka Marek Michalak odznaczył go Odznaką Honorową za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka.  

     źródło: wikipedia 

24 października 2024

Natalia Przybysz


 

 

Natalia Maria Przybysz (ur. 1 września 1983 w Warszawie), znana również jako N’Talia i Natu – polska piosenkarka i autorka tekstów, znana przede wszystkim z występów w zespole Sistars, którego była współzałożycielką. Od 2006 prowadzi solową działalność artystyczną. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. 

W 2001 wraz z siostrą Pauliną rozpoczęła występowanie w zespole Sistars, w którym śpiewała z przerwami do 2013. Wspólnie nagrały dwa albumy studyjne: Siła sióstr (2003) i A.E.I.O.U. (2005) oraz dwukrotnie otrzymały Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. W 2006 podjęła solową działalność artystyczną. Pierwszy album, anglojęzyczny Maupka Comes Home, nagrała w duecie z producentem muzycznym Envee i wydała w 2008 nakładem wytwórni muzycznej Galapagos Music. Również w 2008 gościła na debiucie solowym Pauliny Przybysz pt. Soulahili, śpiewając w utworze „Sismachine”. 20 września wydała drugi, w znaczniej części polskojęzyczny album pt. Gram duszy. W 2013 wydała, nakładem wytwórni Warner Music Poland, trzeci solowy album studyjny pt. Kozmic Blues: Tribute to Janis Joplin. Równolegle z Pauliną Przybysz utworzyła zespół pod nazwą Archeo Sisters. 17 listopada 2014 wydała czwarty solowy album studyjny pt. Prąd. Od 2017 wydała jeszcze cztery albumy: Światło nocne (2017), Jak malować ogień (2019), Zaczynam się od miłości (2022; umieściła na nim niezaśpiewane teksty Kory w swojej interpretacje, a także dwie autorskie piosenki) i TAM (2023). 

     źródło: wikipedia