30 kwietnia 2021

Romina Power


Romina Francesca Power (ur. 2 października 1951 w Los Angeles) – amerykańska piosenkarka i aktorka. Power urodziła się jako najstarsza córka pary hollywoodzkich aktorów: Tyrone’a Powera i jego drugiej żony Lindy Christian. Po rozwodzie rodziców Romina i jej siostra Taryn (1953-2020) zamieszkały razem z matką, z którą dużo podróżowały, jednak najwięcej czasu spędzały w Hiszpanii i we Włoszech. Do szkoły Romina uczęszczała jednak w Wielkiej Brytanii. W wieku 14 lat zaczęła grać w filmach, głównie włoskojęzycznych. Pierwszym z nich był Menage all’italiana. W 1967 roku na planie filmowym produkcji Nel Sole poznała Albano Carrisiego, który już wówczas był uznanym piosenkarzem. Ich związek budził duże wątpliwości, tak wśród obu rodzin, jak i szerszego otoczenia, z powodu drastycznych różnic klasowych w pochodzeniu członków pary (wychowana w hollywoodzkim luksusie Romina i pochodzący z ubogiej wiejskiej rodziny Albano). W lipcu 1970 będąc w 5 miesiącu ciąży Romina wyszła za mąż za Albano Carrisiego, z którym ma czworo dzieci: Ylenia (ur. 1970, zaginiona w 1994 w Nowym Orleanie), Yari (ur. 1973), Cristel (ur. 1985), Romina (ur. 1987). W 1969 roku Romina wydała swój pierwszy solowy album, w 1975 ukazała się pierwsza płyta nagrana w duecie z Albano. Razem z mężem dwukrotnie brała udział w Konkursie Piosenki Eurowizji i dwukrotnie zajęła siódme miejsce w klasyfikacji finałowej: w 1976 roku z utworem „We'll Live It All Again”, a 1985 – z „Magic Oh Magic”. Przełom w karierze duetu nastąpił w 1982 roku za sprawą singla „Felicità”, będącego zarazem ich największym przebojem w dorobku. Dwa lata później małżeństwo wydało piosenkę „Ci sara”, z którym wygrali festiwal w San Remo. W 1986 roku duet podpisał lukratywny kontrakt z wytwórnią WEA, którego owocem był album Sempre sempre, z tytułowym przebojem. W 1987 roku ukazał się album Liberta, a piosenka o tym tytule ponownie zawędrowała na szczyty list przebojów. W 1991 roku para po raz kolejny wystąpiła na festiwalu w San Remo z udanym utworem Oggi Sposi. W 1995 roku ukazał się ostatni wspólny album duetu Emozionale, a pod koniec 1996 roku wydano jeszcze składankę zawierającą trzy nowe utwory (publikowana w RFN jako Angora Zugabe). W 1999 roku, po kilku latach małżeńskich nieporozumień w związku ze sprawą tajemniczego zaginięcia w Stanach Zjednoczonych najstarszej córki Ylenii Carrisi (styczeń 1994), Romina rozwiodła się z Albano Carrisim. W 1999 i 2000 roku była prezenterką telewizyjnego show Per Tutta La Vita. Wydała też kilka książek m.in. poświęconą Ylenii powieść Ho sognato don Chisciotte (2000). Od 2000 roku regularnie wystawia swoje prace malarskie w ramach autorskich cykli m.in. The Power of color (2003), Indian Power 2004, Power’s Flowers 2007. W 2001 roku zadebiutowała jako aktorka teatralna w sztuce I Monologhi Della Vagina. W 2005 roku wzięła udział we włoskim programie Ballando con le Stelle, którego polskim odpowiednikiem jest Taniec z gwiazdami. W 2005 roku wyreżyserowała film na kanwie własnej powieści Upaya. W 2007 opuściła Włochy i powróciła do Stanów Zjednoczonych. Z okazji 70. rocznicy urodzin Albano Carrisiego na 17 i 18 października 2013 zaplanowano koncert w Moskwie, na którym wystąpił w duecie z Rominą Power. Był to pierwszy wspólny występ pary od 15 lat. W 2015 Albano i Romina Power ponownie spotkali się na gościnnym występie w Festiwalu w San Remo. Wystąpili także w „Sylwestrze Marzeń z Dwójką” 2018/2019 w Zakopanem. 

źródło: wikipedia               

26 kwietnia 2021

Paulina Tworzyańska


Paulina Tworzyańska (ur. 14 lipca 1980 roku w Bielsku-Białej) – polska aktorka. Karierę rozpoczęła się wygraną w castingu do serialu “Panna z mokrą głową”. Wybrano ją spośród trzech tysięcy dziewczynek z całej Polski. Idealną kandydatką okazała się właśnie 13-letnia wówczas Paulina. Kazimierz Tarnas, reżyser, wyznał po latach, że o wyborze zadecydowały jej oczy. Paulina Tworzyańska w latach 90. zrobiła furorę, pojawiając się w serialach na podstawie książek Kornela Makuszyńskiego. Szczególnym uznaniem mogła cieszyć się po tym, jak zagrała tytułową postać w serialu “Awantura o Basię”. Nie zniknęła jednak zupełnie z planu zdjęciowego. Wciąż gra amatorsko i raczej sporadycznie. Ostatnio na ekranach pojawiła się w 2006 roku, w filmie “Szatan z siódmej klasy”.  Prywatnie Paulina Tworzyańska wiedzie spokojne życie, z dala od mediów i serwisów społecznościowych. Wyszła za mąż i doczekała się dwóch synów. Wybrana filmografia: 1994: Panna z mokrą głową − jako Irenka Borowska / 1995: Awantura o Basię − jako Basia Bzowska / 2006: Szatan z siódmej klasy − jako Honorata Tworzyańska, guwernantka rodzeństwa Adama.

źródło: wikipedia               

22 kwietnia 2021

Chicane

  

Chicane czyli Nick Bracegirdle (ur. 28 lutego 1971 w Londynie) – brytyjski DJ, producent i twórca muzyki elektronicznej. Nick po raz pierwszy został zauważony w 1995 roku, kiedy jako Disco Citizens, wylansował utwór "Right Here Right Now". Niebawem zmienił pseudonim na Chicane i pod koniec 1996 roku zaprezentował singel "Offshore", który znalazł się w pierwszej dwudziestce brytyjskiego zestawienia. W 1997 roku ukazał się pierwszy solowy longplay muzyka – "Far From the Maddening Crowds". Następnie Chicane zaprosił do współpracy Máire Brennan z formacji Clannad i wspólnie stworzyli nową wersję utworu "The Theme From Harry's Game" Clannad, zatytułowaną "Saltwater". Singel znalazł się na drugim longplayu artysty – "Behind the Sun", który ukazał się w roku 2000. Chicane ma również na koncie wiele remiksów, przygotowanych dla takich artystów jak między innymi Everything but the Girl, B*Witched, Billie Ray Martin, Bryan Adams i Enigma. Natomiast jako producent współpracował między innymi z Cher. Nagrywając z Vanessą St. James i producentem Mr. Joshuą jest także członkiem projektu Mr. Joshua Presents Espiritu, znanego z singla "In Praise of the Sun". W kwietniu 2006 roku ukazał się kolejny singel artysty – "Stoned In Love". W utworze gościnnie pojawił się słynny wokalista Tom Jones. 

źródło: wikipedia               

19 kwietnia 2021

Aleksander Sikora

  

Aleksander Tomasz Sikora (ur. 25 czerwca 1990 w Krakowie) – polski prezenter telewizyjny, dziennikarz i osobowość telewizyjna. W latach 1999–2008 był związany z Teatrem Muzycznym „Nowa Akademia” w Krakowie. W 2011 zadebiutował jako prezenter telewizyjny w stacji muzycznej Viva Polska, w której prowadził m.in Viva Clubbing. W latach 2012–2013 prowadził programy w 4fun.tv, takie jak Top Tygodnia czy Weekend Specjalny. W międzyczasie, w latach 2012–2015 związany był również ze stacją TO!TV, w której prowadził programy muzyczne Muzyczna Strefa i Discostacja oraz pasmo poranne TO!Witaj. W 2015 współprowadził wraz z Odetą Moro magazyn sportowy Apetyt na Zdrowie na antenie TVN Meteo Active. W latach 2015–2019 był reporterem wideo serwisu o tematyce show-biznesowej Plotek.pl. W 2016 zadebiutował w roli eksperta ds. kultury i show-biznesu w programie Pytanie na śniadanie, w 2017 dołączył do redakcji programu oraz magazynu kulturalnego Lajk!, dla którego przygotowywał felietony i reportaże z wydarzeń muzycznych z kraju i ze świata. Od 1 maja 2019 współprowadzi program Pytanie na śniadanie. Współprowadził też Wakacyjną Trasę Dwójki (2019 i 2020), Sylwester Marzeń z Dwójką (2019/2020 oraz 2020/2021), program randkowy Wkręceni w randkę (2019), koncerty tematyczne tj. Roztańczony PGE Narodowy (2019), Walentynki z Królami Disco (2020), Za zdrowie Pań! (2020), Cała Polska śpiewa dla Jana Pawła II (Kraków 2020), III Festiwal Muzyki Tanecznej (Kielce 2020), oraz konferencje ofert programowych TVP (jesień 2019; wiosna 2020). 24 listopada 2019 wraz z Idą Nowakowską i Roksaną Węgiel poprowadził finał 17. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci w Gliwicach. W grudniu 2019 poprowadził Świąteczny Koncert Kolęd w bazylice Katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie. Od 4 maja do 18 czerwca 2020 prowadził wraz z Idą Nowakowską specjalny cykl edukacyjny Repetytorium maturzysty, który Telewizja Polska we współpracy z Ministerstwem Edukacji Narodowej i PGNiG uruchomiła ze względu na pandemię COVID-19. Od 4 do 7 września współprowadził inaugurację otwarcia Opole na Start oraz koncert Debiuty 57. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Ponadto w 2020 poprowadził Świąteczny Koncert Kolęd w bazylice Katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie oraz uczestniczył z Małgorzatą Tomaszewską w drugiej edycji programu rozrywkowego TVP2 Dance Dance Dance, a od 2021 będą prowadzić trzecią edycję programu. 

źródło: wikipedia               

15 kwietnia 2021

Jean-Michel Jarre


 

Jean-Michel André Jarre (ur. 24 sierpnia 1948 w Lyonie) – francuski kompozytor, performer i producent muzyczny, pionier muzyki elektronicznej, ambientu i new age, znany również z organizowania koncertów-spektakli, wykorzystujący na wielką skalę efekty świetlne, pokazy laserowe i sztuczne ognie. Z muzyką miał do czynienia od najmłodszych lat – jego ojciec i dziadek byli muzykami, on sam pobierał lekcje gry na fortepianie, obserwował ulicznych wykonawców czy muzyków jazzowych. Grał na gitarze w zespole, ale na jego styl muzyczny największy wpływ miał prawdopodobnie Pierre Schaeffer, prekursor muzyki konkretnej. Jego pierwszym międzynarodowym sukcesem był album Oxygène z 1976, nagrany w domowym studiu. W 1978 ukazał się album Équinoxe, utrzymany w podobnym stylu, który ugruntował popularność Jarre’a. Koncert na Place de la Concorde w Paryżu z 1979, wysłuchany przez ponad milion osób, ustanowił rekord (odnotowany w księdze rekordów Guinnessa), który Jarre pobił później jeszcze trzykrotnie. Do 2004 artysta sprzedał około 80 mln swoich albumów. 

źródło: wikipedia               

12 kwietnia 2021

Junshirō Kobayashi



 

Junshirō Kobayashi (jap. 小林潤志郎 ur. 11 czerwca 1991 w Hachimantai) – japoński skoczek narciarski i kombinator norweski. Brązowy medalista z drużynowego konkursu skoków na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Trzeci zawodnik Letniego Grand Prix w skokach narciarskich 2017. Medalista uniwersjady w skokach, mistrz świata juniorów z Hinterzarten z 2010 w kombinacji norweskiej. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich. Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił w 2018 na Letalnicy w Planicy, gdzie uzyskał 239,5 metra. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej indywidualnie sklasyfikowany został na 5. miejscu, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. pozycji z 335 punktami. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął na obu skoczniach 17. miejsce, zaś w drużynowych zawodach mężczyzn zdobył wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Ryōyū Kobayashim brązowy medal. W ramach Letniego Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu, w sierpniowych zawodach w Hakubie. W Pucharze Świata 2019/2020 najlepszym występem Kobayashiego był otwierający sezon konkurs w Wiśle, w którym zajął 10. miejsce. Zawody kończył najczęściej w trzeciej dziesiątce. Cykl zakończył na 30. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 162 punktami. Zdobywał medale mistrzostw Japonii: w 2017 złoty na skoczni normalnej i srebrny na dużej, w 2019 złoty na normalnej, a w 2020 srebrny na normalnej i brązowy na dużej.

źródło: wikipedia               

10 kwietnia 2021

Joanna Jeżewska

 

Joanna Jeżewska (ur. 15 grudnia 1965 w Gdyni) – polska aktorka filmowa, teatralna, kabaretowa i radiowa. Absolwentka PWST w Warszawie (1989), aktorka Teatru Współczesnego. Autorka programu Serwis TV. Znana głównie dzięki serialom. Zagrała postać Magdy Rudnik w serialu M jak miłość oraz dr Olgi Frączak w serialu Samo życie. W 2008 występowała w teleturnieju 300 procent normy. Popularność przyniosły jej także parodie w programie Szymon Majewski Show, w części pt. Rozmowy w tłoku, gdzie zagrała: Monikę Olejnik, Elżbietę Jaworowicz, Jolantę Kwaśniewską i Karolinę Korwin Piotrowską. W lutym 2013 aktorka wydała swoją debiutancką płytę pt. Martwa natura z kochankiem w tle. Jako aktorka dubbingowa podłożyła głos pod postaci m.in.: Kangurzycy w Kubusiu Puchatku, Gladys w Skok przez płot, mamy Alexa w Madagaskar 2 oraz Shiry w Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów. 

źródło: wikipedia               

7 kwietnia 2021

F.R. David

 

F.R. David, właśc. Elli Robert Fitoussi David (ur. 1 stycznia 1947 w Manzil Bu Rukajba, Tunezja) – francuski piosenkarz. Po wydaniu jednego EP Les Boots (wyd. Consul, 1966), osiągnięto niewielki sukces komercyjny. W roku 1967 przyjął swój nowy pseudonim i nagrał kilka utworów z orkiestrą poppsychodeliczną Michela Colombiera, w tym cover grupy The Beatles Strawberry Fields Forever (Il Est Plus Facile). Z kolei Éric Charden pomógł mu zrealizować "Symphonie" i cover Bee Gees "Sir Geoffrey Saved the World", ale ten sukces nie trwał. We wczesnych latach 70. założył progresywną grupę rockową David Explosion, ale ich jeden album nie odniósł sukcesu. Pracował jako gitarzysta współpracujący z Vangelisem. Następnie był wokalistą francuskiego zespołu rockowego Les Variations, z którym wydał płytę Café De Paris (1975) promującą utwór "Superman, Superman". Kiedy zespół się rozpadł, ponownie występował solo. Jego znakami rozpoznawczymi stały się okulary i gitara (biała Fender Stratocaster). Pracował w USA jako muzyk sesyjny, grając między innymi z Toto. Po powrocie do Europy nagrał swój wielki hit Words, który podbił listy przebojów całej Europy w 1982. Później już nigdy nie udało mu się nagrać tak wielkiego przeboju. 

źródło: wikipedia               

4 kwietnia 2021

Brian Tatler


Brian Andrew Tatler (ur. 25 kwietnia 1960) to angielski muzyk, najbardziej znany jako gitarzysta i współzałożyciel z Stourbridge oparciu heavy metalowego zespołu Diamond Head. Tatler cytował wczesne inspiracje, takie jak Black Sabbath , Led Zeppelin , Deep Purple i Rainbow . Tatler stwierdził, że pierwsze kupione przez niego albumy to Led Zeppelin II i Deep Purple's Machine Head , a jego ulubionym albumem wszech czasów jest Zeppelin's Physical Graffiti , na którym znajduje się jego ulubiona piosenka „ Kashmir ”. Powiedział, że zainspirował go do sięgnięcia po gitarę swojego starszego brata Davida, a po wysłuchaniu Ritchiego Blackmore , Tatler również zainspirował się ruchem punk rocka w 1977 roku, który udowodnił, że każdy może założyć zespół i zacząć koncertować. Obecnie Tatler stara się nie ulegać wpływom bardziej nowoczesnych zespołów, aby zachować swój tradycyjny styl, chociaż wyobraża sobie, że „małe kawałki wkradają się w proces pisania”. „ Am I Evil? ”, Najbardziej znana i najbardziej wpływowa piosenka Diamond Head, została bezpośrednio zainspirowana piosenką Sabbath „Symptom of the Universe” . Tatler jest także wielkim fanem AC / DC , Rush , Van Halen , UFO i Judas Priest. Sukces pierwszego albumu doprowadził do podpisania kontraktu płytowego z wytwórnią MCA Records w 1982 roku i wydali album Four Cuts EP. Status "dużej wytwórni" zapewnił im miejsce na ustawie Reading Festival w 1982 roku. Ich set został nagrany przez BBC , a później wydany w 1992 przez Raw Fruit Records jako Friday Rock Show Sessions . Ich pierwszym albumem MCA był Borrowed Time , który osiągnął 24 miejsce na brytyjskiej liście albumów . W wielu wywiadach Tatler stwierdził, że 1982 był jego ulubionym rokiem i uznał ten okres za niezwykle ekscytujący, próbując odgadnąć, kto będzie pierwszym zespołem NWOBHM, który osiągnie sukces. Ich następca, Canterbury , został wydany w 1983 roku. Od tamtego czasu Tatler wypowiadał się za jednym z najbardziej stresujących okresów w jego życiu, a cały ten proces prawie spowodował załamanie nerwowe. Powiedział również, że podjęcie decyzji o zwolnieniu swojego najlepszego przyjaciela Duncana Scotta z zespołu było jedną z najtrudniejszych rzeczy, jakie musiał zrobić. Z perspektywy czasu Tatler powiedział, że to straszny wstyd, że Diamond Head podzielił się na pół podczas nagrywania albumu Canterbury (Duncan został zwolniony, a Colin opuścił zespół). „Powinniśmy byli powiedzieć, że zespół jest ważniejszy niż album, a nie odwrotnie ”. Zespół rozpadł się całkowicie w 1985 roku. Mniej więcej w tym samym czasie Tatler zdecydował, że nadszedł czas, aby zrezygnować z jego charakterystycznego białego Flying V i zamienić go na Gibsona Les Paul . Jego biały Gibson Flying V z 1979 r. Złamał się pięć razy w górnej części szyi i Tatler uznał, że jest zbyt delikatny, aby go zabrać w drogę. Powiedział, że Les Paul jest o wiele bardziej solidną gitarą, którą można upuścić i nie złamać. Tatler posiada teraz trzy Gibson Les Paul Standards, które są używane do nagrywania i koncertów, a do pracy na żywo używa czarnego Gibsona Flying V z 2016 roku. „Biorę V, jeśli jedziemy, ale jeśli lecimy, wezmę Les Paula”. W 2009 roku Tatler wydał swoją autobiografię „ Am I Evil? . „Wszystko zaczęło się w sypialni od zestawu perkusji z biszkoptowej blachy i taniej, rozmytej gitary, a potem stworzyło jedną z najbardziej ekscytujących piosenek, jakie kiedykolwiek napisano, i zainspirowała największy heavy metalowy zespół na świecie”. Książka zawierała przedmowa Larsa Ulricha i Mustaine'a. Został ponownie wydany w 2017 roku, wraz z aktualizacją o nowego piosenkarza Rasmusa Bom Andersena i albumu Diamond Head z 2016 roku . W 2011 roku Tatler był współautorem piosenki „Black Skies Mist” z rozwijającym się zespołem Birmingham Rockowym Voodoo Johnsonem .

Brian Andrew Tatler (urodzony 25 kwietnia 1960) to angielski muzyk, najbardziej znany jako gitarzysta i współzałożyciel z Stourbridge oparciu heavy metalowego zespołu Diamond Head . Brian Tatler - https://pl.qaz.wiki/wiki/Brian_Tatler
Brian Andrew Tatler (urodzony 25 kwietnia 1960) to angielski muzyk, najbardziej znany jako gitarzysta i współzałożyciel z Stourbridge oparciu heavy metalowego zespołu Diamond Head . Brian Tatler - https://pl.qaz.wiki/wiki/Brian_Tatler

1 kwietnia 2021

Carole King


Carole King, właśc. Carol Joan Klein (ur. 9 lutego 1942 w Nowym Jorku) – amerykańska autorka piosenek, pianistka i piosenkarka. Debiutowała w 1970 solowym albumem Carole King: Writer. W latach 60. zdobyła sławę jako autorka piosenek, do których teksty pisał jej ówczesny mąż Gerry Goffin. Tandem autorski King–Goffin dostarczył przeszło 100 piosenek, wśród wykonawców ich utworów byli m.in. The Shirelles, The Drifters, Bobby Vee, Little Eva, The Chiffons, The Monkees, Aretha Franklin, Dusty Springfield, The Byrds, The Animals, The Beatles. Po rozstaniu z mężem wyjechała do Los Angeles, gdzie założyła – z gitarzystą Dannym Kortchmarem i basistą Charlesem Larkeyem – zespół The City. Ich krótka współpraca zaowocowała albumem Now That Everything's Been Said. Sławę przyniósł jej drugi album solowy, wydany w 1971 roku Tapestry, za który w 1972 otrzymała 4 nagrody Grammy w kategoriach: "Album of the Year" (Tapestry), "Record of the Year" (It’s Too Late), "Song of the Year" (You’ve Got a Friend) i "Best Pop Vocal Performance, Female". W 1990 wraz z Gerrym Goffinem została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame. 12 stycznia 2014 roku na Broadwayu miała miejsce premiera musicalu Beautiful: The Carole King Musical opartego na życiu i twórczości Carole King, w którym główną rolę zagrała Jessie Mueller. Musical został wyróżniony Tony Award for Best Performance by a Leading Actress in a Musical. 

źródło: wikipedia