Kaśka Sochacka

 

Kaśka Sochacka, właściwie Katarzyna Sochacka (ur. 1990) – polska wokalistka, autorka tekstów i kompozytorka. Pochodzi z Pradeł w gminie Kroczyce. Wychowywała się w muzykalnej rodzinie. Jej ojciec grał na gitarze, zaś ona sama wraz z rodzeństwem udzielała się w Zespole Pieśni i Tańca Ziemia Kroczycka, którego opiekunką była jej matka Helena. Studiowała na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. W 2010 wzięła udział w trzeciej edycji telewizyjnego talent show Mam talent! gdzie zakwalifikowała się do finału. Następnie zaprezentowała dwie swoje pierwsze autorskie piosenki Drzazga i Czasu części pierwsze. W 2014 wzięła udział w siódmej edycji talent show Must Be the Music. Tylko muzyka, gdzie dotarła do półfinału. W 2017 jej nagrany dwa lata wcześniej utwór pt. Trochę tu pusto został wykorzystany jako zapowiedź serialu obyczajowego telewizji Polsat – Zawsze warto. W 2021 roku, nagrany rok wcześniej utwór Jeszcze użyto w czołówce serialu TVN – Tajemnica zawodowa. W listopadzie 2019 nakładem wytwórni muzycznej Jazzboy Records ukazała się jej debiutancka EPka pt. Wiśnia. Tytułowa piosenka miała swoją premierę w audycji Piotra Stelmacha w radiowej Trójce. Na jesieni 2019, Kaśka Sochacka piosenkę wykonała również wspólnie w Kortezem w czasie jednego z jego koncertów. 17 stycznia 2020 jej piosenka Wiśnia, uplasowała się na pierwszym miejscu 1981 notowania Listy przebojów Programu Trzeciego. Debiutancki albumu Kaśki Sochackiej "Ciche dni" ukaże się 26 marca 2021 roku nakładem Jazzboy Records.

źródło: wikipedia               

Aleksander Zniszczoł

  

Aleksander Zniszczoł (ur. 8 marca 1994 w Cieszynie) − polski skoczek narciarski, indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2012, zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011. W drużynie zdobył złoty medal MŚJ 2014, Zimowej Uniwersjady 2013 i Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011, a także dwa srebrne podczas MŚJ w 2012 i 2013 roku. Reprezentant klubu WSS Wisła. Rekordzista skoczni Zakucie w Zagórzu i Areal Horečky we Frenštácie pod Radhoštěm. Jego pierwszym trenerem był Jan Kawulok. Od czerwca 2006 jego trenerem klubowym jest Jan Szturc. W sezonie 2010/2011 był podopiecznym Adama Celeja w kadrze juniorów, natomiast w sezonach 2011/2012 i 2012/2013 trenował w kadrze prowadzonej przez Roberta Mateję. W sezonach 2013/2014 i 2014/2015 znalazł się odpowiednio w kadrze juniorów i w kadrze B, których trenerem głównym był Maciej Maciusiak. W sezonie 2015/2016 otrzymał miejsce w kadrze A prowadzonej przez Łukasza Kruczka.

źródło: wikipedia               

Katey Sagal

  

Katey Sagal, właściwie Catherine Louise Sagal (ur. 19 stycznia 1954 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, piosenkarka, autorka tekstów i pisarka. Rozpoznawalność zapewniła jaj rola Peggy Bundy w sitcomie Fox Świat według Bundych (1987–1997), postać ​Leeli w animowanym sitcomie fantastycznonaukowym Futurama (1999–2003, 2008–2013) oraz Cate S. Hennessy w sitcomie ABC 8 prostych zasad (2002–2005). Rola Gemmy Teller Morrow w serialu Fox Synowie Anarchii (2008–2014) przyniosła jej Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym w 2011. Po raz pierwszy trafiła przed kamery jako pacjentka w dreszczowcu telewizji ABC The Failing of Raymond (1971) z Jane Wyman i Deanem Stockwellem w reżyserii jej ojca. Wystąpiła gościnnie jako młoda pielęgniarka w serialu medycznym NBC The Bold Ones: The New Doctors (1972) z E.G. Marshallem i Johnem Saxonem oraz była sekretarką w jednym z odcinków detektywistycznego serialu NBC Columbo (1973) - pt. „Kandydat do zbrodni” (Candidate for Crime), który wyreżyserował jej ojciec. Od 1973 została wokalistką wspomagającą dla wielu znanych artystów, takich jak Bob Dylan, Bette Midler, Gene Simmons, Tanya Tucker i Olivia Newton-John. Pierwszą ważną rolą była felietonistka Jo Tucker w sitcomie CBS Mary (1985–1986) z Mary Tyler Moore. Wkrótce została obsadzona w roli Margaret „Peg/Peggy” Wanker Bundy, seksownej i zawsze perfekcyjnie wystylizowanej żony pracownika sklepu obuwniczego, która uwielbia wydawać pieniądze męża - wielbicielki The Oprah Winfrey Show i The Phil Donahue Show, zajadającej się popcornem, czekoladkami i popalającej papierosy w sitcomie Fox Świat według Bundych (1987–1997), za którą dwukrotnie była nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu. W 1998 Matt Groening wybrał ją jako głos postaci fioletowowłosej zmutowanej kapitan statku kosmicznego, ​Leeli w animowanym sitcomie fantastycznonaukowym Futurama (1999–2003, 2008–2013). Wystąpiła jako Edna Hyde, matka Stevena (Danny Masterson) w trzech odcinkach sitcomu Różowe lata siedemdziesiąte (1999). W sitcomie ABC 8 prostych zasad (2002–2005) została obsadzona jako Cate S. Hennessy, żona Paula (John Ritter). W 2011 otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym za rolę Gemmy Teller Morrow w serialu Fox Synowie Anarchii (2008–2014). 

źródło: wikipedia               

Andrzej Szaciłło

  

Andrzej Szaciłło (ur. 17 lipca 1943 w Wilnie) – polski aktor teatralny i filmowy. 5 listopada 1965 miał miejsce jego debiut teatralny. W latach 1965-89 występował w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Wystąpił w wielu spektaklach teatru telewizji. Ma na koncie m.in. rolę Bajkowskiego w spektaklu „Ciężkie czasy” (1979), Juliana Rummela w spektaklu „Narodziny miasta” (1980) czy też Doktora Zawadowskiego w spektaklu „Ostatnie tygodnie, ostatnie dni, ostatnie godziny” (1981). Wybrana filmografia: 1974: S.O.S. − milicjant / 1975: Kazimierz Wielki / 1978: Życie na gorąco / 1983: Szkatułka z Hongkongu / 1984-1987: 07 zgłoś się − lekarz opatrujący rannego Kopińskiego / 1984: Pobojowisko − Olgierd / 1985: Wkrótce nadejdą bracia / 1987: Nad Niemnem − Starzyński / 1987: Koniec sezonu na lody − Lucjan Listkowski / 1989: Gdańsk 39 − kapitan Franciszek „Kuba” Dąbrowski.

źródło: wikipedia               

Bell, Book & Candle

Bell Book & Candle – niemiecki zespół popowy i rocka alternatywnego. Założony został w 1995 roku w Berlinie przez pochodzących z dawnego NRD: Janę Gross (śpiew, ur. 1969), Andy’ego Birra (gitara, perkusja) oraz Hendrika Rödera (bas). Ich debiutancki album Read My Sign ukazał się w 1998 roku; wydała go lokalna wytwórnia Turbo Beat. Na albumie znalazł się przebój „Rescue Me”. Płyta miała swoją amerykańską reedycję w 1999 roku. Tym samym Bell Book & Candle stała się pierwszą grupą z byłego bloku wschodniego, który odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych. Andy Birr jest synem Dietera „Machine” Birra, wokalisty i gitarzysty kultowego enerdowskiego zespołu rockowego Puhdys. Natomiast Hendrick Röder jest synem klawiszowca Petera „Eingehängt” Meyera (również Puhdys). 

źródło: wikipedia               

Marek Dutkiewicz

 

Marek Wojciech Dutkiewicz (ur. 26 marca 1949 w Warszawie) – polski autor tekstów piosenek, także scenarzysta, dziennikarz i wydawca, a także osobowość telewizyjna. Jest autorem (od 1969 r.) kilkuset tekstów piosenek, z których wiele stało się przebojami. Współpracował m.in. z takimi zespołami i wokalistami, jak: 2 Plus 1, Andrzej i Eliza, Felicjan Andrzejczak, Budka Suflera, Halina Frąckowiak, Kombi, Lombard, Urszula, Zdzisława Sośnicka. Utwory z jego tekstami można też usłyszeć w wykonaniu takich artystów, jak: Alibabki, Bemibek, Monika Borys, Ewa Farna, Bogdan Gajkowski, Homo Homini, Olga Jackowska, Martyna Jakubowicz, Anna Jantar, Irena Jarocka, Majka Jeżowska, Klincz, Lady Pank, Jacek Lech, Zofia Nowakowska, Pro Contra, Krystyna Prońko, Andrzej Rybiński, Skaldowie, Wojciech Skowroński, Test, Trubadurzy, Varius Manx, Wawele, Marianna Wróblewska, Papa Dance (pod pseudonimem Wojciech Filipowski). Napisał libretto do musicalu Mewa oraz suity Aktor (muz. Janusz Kruk), jak również songi do musicalu Sny Sindbada Żeglarza (muz. A. Zarycki). W 1983 r. otrzymał II nagrodę na KFPP w Opolu za piosenkę „Szklana pogoda”. Autorski dorobek został podsumowany na płytach Przeboje życia (1993) i Złote przeboje (1996). Piosenki: „Aleja gwiazd” (Zdzisława Sośnicka) / „Bądź gotowy do drogi” (muzyka Katarzyna Gärtner, z repertuaru Haliny Frąckowiak) / „Chodź, pomaluj mój świat” (2 plus 1) / „Cicho” (Ewa Farna) / „Czas ołowiu” (Budka Suflera) / „Dmuchawce, latawce, wiatr” (Urszula) / „Hotel twoich snów” (Kombi) / „Jestem twoją Afryką” (Varius Manx) / „Jolka, Jolka pamiętasz” (Budka Suflera) / „La la laj” (Ewa Farna) / „Malinowy król” (Urszula) / „Najpiękniejsza w klasie” (Majka Jeżowska) / „Nie wolno płakać” (Doda) / „Panna pszeniczna” (Halina Frąckowiak) / „Podaruj mi trochę słońca” (Bemibek) / „Przytul mnie” (Kombi) / „Słodkiego, miłego życia” (Kombi) / „Szklana pogoda” (Lombard) / „Śmierć dyskotece!” (Lombard) / „Windą do nieba” (2 plus 1) / „Za ostatni grosz” (Budka Suflera). 

źródło: wikipedia                 

Mandaryna

Mandaryna, właśc. Marta Katarzyna Wiśniewska z domu Mandrykiewicz (ur. 12 marca 1978 w Łodzi) – polska tancerka, instruktorka tańca, wokalistka, choreografka, sędzia międzynarodowy tańca hip hop, aktorka i prezenterka telewizyjna. Zaczęła karierę jako tancerka i choreografka Ich Troje oraz partnerka lidera zespołu, Michała Wiśniewskiego. W 2004 zadebiutowała jako wokalistka, wydając singiel „Here I Go Again” (cover piosenki Whitesnake). Jej pierwsze dwa albumy studyjne, Mandaryna.com (2004) i Mandarynkowy sen (2005), odniosły sukces, a utwór „Ev’ry Night” (pierwszy singiel promujący Mandarynkowy sen) stał się przebojem. Wykonanie piosenki podczas festiwalu sopockiego w 2005 wywołało poruszenie w mediach i zarzucenie artystce braku umiejętności wokalnych. W 2006 prowadziła autorski program Let’s Dance, czyli zrobię dla was wszystko. W 2007 otworzyła szkołę tańca Mandaryna Dance Studio. W 2009 ukazał się jej trzeci album studyjny, zatytułowany AOK. W 2013 ogłosiła koniec kariery muzycznej. Na początku 2018 zapowiedziała powrót do koncertowania. Latem 2020 ponownie została choreografem koncertowym zespołu Ich Troje. Wiosną 2003 z mężem Michałem Wiśniewskim zaczęła występować w reality show TVN Jestem jaki jestem. 21 czerwca 2004 w czasopiśmie „Naj” ukazał się minialbum pt. Mandaryna, na którym znalazło się pięć utworów: „Jesteś, ale Cię nie ma”, „Idę przez deszcz”, „Jungle Mix”, „Wystarczysz Ty” (utwór w wykonaniu Michała Wiśniewskiego). Minialbum został sprzedany w nakładzie 200 tys. egzemplarzy. Przy pracy nad debiutanckim singlem Wiśniewska podjęła się współpracy z, poznanym w trakcie nagrywania Jestem jaki jestem, niemieckim zespołem Groove Coverage. Efektem był solowy cover piosenki Whitesnake „Here I Go Again”, który 15 lipca został wydany jako singiel. 9 sierpnia premierę miał jej debiutancki album studyjny pt. Mandaryna.com. Była to dziesiąta najchętniej kupowana płyta w 2004 w Polsce. Za produkcję płyty odpowiadał Groove Coverage. Umożliwiło to Mandarynie występ na festiwalu TOPtrendy 2005 jako jednej z artystów, którzy sprzedali w 2004 najwięcej albumów. Drugim singlem jesienią został utwór „L’Été indien” z repertuaru Joego Dassina. 15 lipca premierę wydała singiel „Ev’ry Night”, którym zapowiadała drugi album studyjny. Teledysk do piosenki nakręcono w Chorwacji, a sam utwór zgłoszono jako propozycję do konkursu Sopot Festival 2005. Promowany przez singiel album studyjny pt. Mandarynkowy sen ukazał się 22 sierpnia i dwa tygodnie po premierze znalazł się na szczycie notowania sprzedaży albumów w Polsce, utrzymując się na pierwszym miejscu przez kolejne dwa tygodnie. W sierpniu 2005 Mandarynkowy Sen wydano w Stanach Zjednoczonych, we wrześniu w Indonezji, w październiku we Włoszech, a w grudniu w Austrii i Niemczech. Na kilka dni przed festiwalem do sieci wyciekło amatorskie nagranie kompromitujące wokalistkę udostępnione przez jednego z jej współpracowników. Wiśniewska zdecydowała się wówczas na występ bez użycia playbacku. 3 września wystąpiła w koncercie Sopot Festival 2005. Choć jej występ, a zwłaszcza warunki wokalne, spotkał się z dezaprobatą jury, piosenkarka zdobyła drugie miejsce w głosowaniu widzów o Słowika Publiczności, uzyskując 16% głosów. Jako drugi singiel jesienią wybrano cover piosenki Bon Jovi – „You Give Love a Bad Name”. W 2006 zakończyła współpracę z wytwórnią Universal Music Polska i podpisała kontrakt z firmą Promotion House, założoną przez jej menedżerkę, Katarzynę Kanclerz. Ostatnim wspólnym projektem Mandaryny i Universal Music Polska było wydanie kompilacji The Best of Mandaryna. Na 2007 zaplanowała premierę nowego albumu. W lipcu wydała singel „Heaven”, który został uznany za plagiat piosenki „Jump” Madonny. 7 sierpnia 2009 wydała trzeci album studyjny pt. AOK, na którym zawarła kompozycje electropopowe. W październiku 2013 ogłosiła koniec kariery muzycznej z uwagi na otwieranie nowych szkół tańca „Mandaryna Dance Studio”. Na początku 2018 ogłosiła powrót do koncertowania. 16 sierpnia 2020 wykonała gościnnie fragment „Ev’ry Night” w trakcie występu zespołu Ich Troje podczas plenerowego koncertu TVP2 Lato, muzyka, zabawa. Wakacyjna trasa Dwójki w Augustowie. Jesienią zapowiedziała nowy materiał muzyczny, tworzony przez jej pierwszych producentów. 31 grudnia wystąpiła podczas sylwestrowego koncertu telewizji Polsat Sylwestrowa Moc Przebojów. Grała Kasię Sarnecką w serialu TVN Na Wspólnej (2003–2004) i piosenkarkę Rosę w serialu Polsatu Pierwsza miłość (2007). Pojawiała się w cyklu Babiniec w programie TVN Rozmowy w toku (2007). Była gościem w programach Big Brother 4.1 (2007) i MTV Pudelek (2010) oraz jurorką w drugiej edycji programu Viva Polska Hot or Not (2010). W latach 2002–2006 była zamężna z Michałem Wiśniewskim, którego była drugą żoną.  Pobrali się 11 lutego 2002, a 10 grudnia 2003 wzięli ślub kościelny w Kirunie. Ceremonia była transmitowana na żywo przez stację TVN. Mają dwoje dzieci, Xaviera Michała (ur. 24 czerwca 2002) i Fabienne Martę (ur. 21 sierpnia 2003). Rozwiedli się 18 kwietnia 2006.

źródło: wikipedia                   

Michał Wiśniewski

Michał Christian Wiśniewski (ur. 9 września 1972 w Łodzi) – polski piosenkarz, autor tekstów, aktor, przedsiębiorca, filantrop, prezenter telewizyjny i osobowość medialna. Założyciel i lider projektów muzycznych Ich Troje, Troje, Spooko, Red Head, Renia Pączkowska i Sweterek. Od 1994 wokalista i lider zespołu Ich Troje, który założył z Jackiem Łągwą. Z zespołem nagrał i wydał dziewięć albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008) i Pierwiastek z dziewięciu (2017). Za albumy Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają uzyskali certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie. Z zespołem wylansował przeboje, takie jak „Prawo”, „Ci wielcy”, „A wszystko to... (bo ciebie kocham)!” w latach 90. oraz „Powiedz”, „Zawsze z Tobą chciałbym być...”, „Razem a jednak osobno”, „Tango straconych”, „Tobą oddychać chcę”, „Keine Grenzen – Żadnych granic” czy „Babski świat”, na początku XXI wieku. Zdobywcy nagrody publiczności w konkursie „Premier” podczas 38. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, a także pięciu Superjedynek w kolejnych edycjach festiwalu. Zdobywcy nagrody publiczności i Grand Prix 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w 2001. Dwukrotni reprezentanci Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji (2003, 2006). W 2006 i 2007 odbyli trasę koncertową po USA i Kanadzie. W latach 2000–2003 wokalista i lider zespołu Spooko, z którym nagrał i wydał dwa albumy studyjne: Spooko, to tylko płyta (2000) i Spooko, panie Wiśniewski (2003), który został sprzedany w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy. W 2004–2005 wokalista i lider zespołu Red Head. W 2005 nawiązał współpracę z ukraińską drag queen Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska oraz nagrał i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu. Równolegle rozwijał się jako artysta solowy, wydał cztery albumy studyjne: Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości (2012), La Revolucion (2013), Nierdzewny / Remixed (2016) i Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości (2018). Drugą płytę promował teledyskami do singli „Piosenka jak pocałunek” i „Filiżanka”, które były najczęściej oglądanymi wideoklipami w serwisie Onet.pl. Pierwszy i czwarty album solowy nagrał we współpracy z poetą i bardem Andrzejem Wawrzyniakiem. Działalność Wiśniewskiego jest powszechnie komentowana w mediach, między innymi za sprawą skandali obyczajowych i jego kontrowersyjnego wizerunku, a także ujawniania szczegółów życia prywatnego, np. poprzez telewizyjny reality show Jestem jaki jestem, który był emitowany przez stację TVN w latach 2003–2004. Uchodzi za jednego z najbardziej charakterystycznych polskich celebrytów. W 2006 zajął pierwsze miejsce w rankingu „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” sporządzonym przez magazyn „Forbes Polska”. Był głównym bohaterem filmu dokumentalnego Gwiazdor. W latach 1996–2001 był żonaty z Magdą Femme. Zgodnie ze słowami piosenkarki, małżeństwo było ukrywane przed mediami z obawy o rosnącą ówcześnie popularność Ich Troje. W 2001 wziął ślub cywilny z Martą Mandaryną Mandrykiewicz, a ich ślub kościelny w grudniu 2002 w Kirunie był transmitowany na żywo w programie Jestem, jaki jestem. Mają dwoje dzieci, Xaviera Michała (ur. 24 czerwca 2002) i Fabienne Martę (ur. 21 sierpnia 2003). Rozwiedli się w 2006. W latach 2006–2011 jego żoną była Anna Świątczak. Mają dwie córki, Etiennette Annę (ur. 17 września 2006) i Vivienne Viennę (ur. 2 lutego 2008). W marcu 2007 wzięli ślub kościelny w Las Vegas, gdzie odbywali trasę koncertową promującą płytę pt. 7 grzechów głównych. 30 czerwca 2012 poślubił Dominikę Tajner, córkę Apoloniusza Tajnera, prezesa Polskiego Związku Narciarskiego. Razem wychowywali jej syna Maksymiliana z pierwszego małżeństwa. 12 marca 2019. Tajner-Wiśniewska poinformowała o złożeniu pozwu rozwodowego przez męża. 30 września 2019 rozwiedli się. Następnie związał się z Polą, której oświadczył się w grudniu 2019 i którą poślubił w marcu 2020. Mają syna, Falco Amadeusa (ur. styczeń 2021). 

 

źródło: wikipedia                   

Ellie Goulding

  

Elena Jane „Ellie” Goulding (ur. 30 grudnia 1986 w Lyonshall) – brytyjska wokalistka i autorka tekstów. W wieku 9 lat nauczyła się gry na klarnecie, a jako 15-latka sama nauczyła się gry na gitarze. Studiowała na University of Kent w Canterbury, gdzie dostrzeżono jej talent muzyczny. W rozpoczęciu kariery pomogli jej Frankmusic i Starsmith. Była supportem podczas koncertów Little Boots. Otrzymała „Critics Choice Award” podczas gali Brit Awards 2010 oraz Sound of 2010 w BBC Sound of 2010, gdzie wygrała między innymi ze swoją przyjaciółką Mariną Diamandis. Przed wydaniem płyty pomogła w napisaniu piosenek dla Gabrielli Cilmi i Diany Vickers. We wrześniu 2009 Goulding podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor Records i tuż potem wydała swój debiutancki utwór „Under The Sheets”, który nie zdobył wielkiej popularności i zajął w rodzimym kraju odległe 53. miejsce. Następnie ruszyła praca nad całym albumem. Nosi on nazwę Lights i ukazał się 26 lutego 2010. Drugim utworem promującym album był utwór „Starry Eyed”, który dostał się na 3. miejsce w Szkocji oraz na 4. w notowaniach w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Trzecim utworem artystki było „Guns and Horses”, a czwartym „The Writer”. Piąty utwór z płyty – „Your Song” jest coverem piosenki Eltona Johna wydanej 40 lat wcześniej i osiągnął 2. pozycję na brytyjskiej liście. Szósty utwór o tym samym tytule co płyta, mimo braku awansu do czterdziestki w rodzimym kraju artystki, jest utworem, który osiągnął największy sukces. Jest to spowodowane sukcesem na innych listach przebojów w różnych krajach. Dostał się on na drugie miejsce w amerykańskim notowaniu Billboard Hot 100 i stał się numerem 1 między innymi w Polsce. Po 1,5-rocznej przerwie, podczas której Lights dostało się do czołówki Billboardu. Goulding wydała utwór „Anything Could Happen”, który dzięki sukcesowi poprzedniej piosenki szybko dostał się na listy przebojów na całym świecie. Osiągnął czołową pozycję – 5. w Wielkiej Brytanii. Druga płyta Goulding – Halcyon została wydana 8 października 2012 roku. Piosenka „I Know You Care” została wykorzystana w promocji filmu Now Is Good. Natomiast utworami promującymi krążek są „Figure 8”, „Explosions” i „I Need Your Love” we współpracy z Calvinem Harrisem. W lipcu 2013 ukazał się pierwszy singiel z reedycji drugiego albumu – „Burn”. Utwór ten pojawił się między innymi w serialu Pamiętniki wampirów i został pierwszym utworem Goulding, który wbił się na szczyt brytyjskiej listy przebojów. Piosenka zwiastowała reedycję pt. „Halcyon Days”. W serialu Skins wykorzystano utwór „You, My Everything”. Singiel „Lights” wykorzystany został w filmie Spring Breakers (2012). 9 września 2013 wydano teledysk do jej wersji piosenki „How Long Will I Love You”, która zdobyła pozycję 3. w Wielkiej Brytanii. 5 stycznia 2014 roku premierę miał teledysk do singla „Goodness Gracious”. 24 lutego 2014 roku odbyła się premiera singla „Beating Heart”, który promuje film Niezgodna, a 8 stycznia 2015 roku premiera singla „Love Me Like You Do” promującego film Pięćdziesiąt twarzy Greya. 22 stycznia 2015 premierę miał teledysk do piosenki „Love Me Like You Do”. Oficjalna sprzedaż krążka 6 listopad 2015. Singiel promujący to „On My Mind”. Do produkcji tej płyty zaangażowali się Skrillex, Diplo, Ryan Tedder, Savan Kotecha oraz Max Martin. Standardowy krążek zawiera 16 utworów. W 2016 roku zostały wydane także dwa kolejne single z Delirium: „Army” i „Something In The Way You Move”. Wystąpiła również w duecie z Seanem Paulem w utworze zatytułowanym "Bad Love" z EP "Mad Mad the the Prequel" wydanym 29 czerwca 2018 r. 24 października 2018r. wydała singiel "Close To Me" we wspołpracy z Diplo i Swae Lee. 1 stycznia 2019r. za pośrednictwem The Guardian poinformowała, że jest w trakcie pracy nad czwartym albumem studyjnym, który ma zostać wydany w tym samym roku. 1 marca 2019 wydała kolejny singel "Flux". Powiedziała o nowym albumie "jest napisany przeważnie przeze mnie". 12 kwietnia 2019 r. wydała singiel "Sixteen" i kolejny "Hate Me" 26 czerwca we współpracy z raperem Juice Wrld. W lipcu tego samego roku oświadczyła, że kolejnym piosenkami, nad którymi pracuje, są "Woman Am I" i "Start". W listopadzie ukazała się jej interpretacja świątecznej piosenki Joni Mitchell "River". Utwór ten wkrótce zdobył pozycję szczytową na UK Singles Chart. 13 marca 2020 Goulding wydała singel "Worry About Me" z gościnnym udziałem Blackbear oraz 21 maja "Power" aby promować czwarty album o wcześniej ujawnionej nazwie "Brightest Blue". 1 lipca 2020 roku Ellie Goulding wraz z amerykańskim piosenkarzem Lauvem wydała singiel pt. "Slow Granade". Ellie Goulding wraz z zespołem wystąpiła w Polsce 18 sierpnia 2017 roku podczas imprezy Kraków Live Festival. 

źródło: wikipedia                   

Jan Adam II Liechtenstein

 

Jan Adam II, właśc., niem.: Hans-Adam II von und zu Liechtenstein (ur. 14 lutego 1945 w Zurychu) – książę Liechtensteinu, syn księcia Franciszka Józefa II (1906–1989) i Georginy von Wilczek (1921–1989). 30 lipca 1967 ożenił się z Marią z hrabiów Kinsky von Wchinitz und Tettau (ur. 14 kwietnia 1940 w Pradze) – księżna Liechtensteinu. Mają czwórkę dzieci. W 1970 ojciec księcia, książę Franciszek Józef II, powierzył mu reorganizację zarządu majątku domu książęcego, w wyniku czego majątek prywatny rodziny (nieruchomości, kolekcje dzieł sztuki, przedsiębiorstwa i Bank Liechtensteinu) został zorganizowany w Fundację Liechtenstein, zarządzaną przez każdorazowo panującego. Zgodnie ze statutami domu panującego (na mocy artykułu 13. Konstytucji Księstwa Liechtenstein) książę Franciszek Józef II w 1984 przekazał pełnię władzy swojemu najstarszemu synowi i dziedzicowi, księciu Janowi Adamowi (został regentem), który 13 listopada 1989 po śmierci ojca, objął panowanie w Księstwie Liechtenstein. Dzięki jego staraniom w dziedzinie polityki międzynarodowej, Księstwo Liechtenstein w 1990 przystąpiło, jako pełnoprawny członek do ONZ, a w 1992 do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Od 15 sierpnia 2004 regentem Liechtensteinu (odpowiedzialnym za bieżące sprawy państwa) jest książę Alojzy, książę Jan Adam II pozostaje formalną głową państwa. 

źródło: wikipedia                   

Elżbieta Dzikowska

  

Józefa Elżbieta Górska-Dzikowska (ur. 19 marca 1937 w Międzyrzecu Podlaskim) – polska historyk sztuki, sinolog, podróżniczka, reżyserka i operatorka filmów dokumentalnych, autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych, artykułów publicystycznych, a także wystaw sztuki współczesnej. Wraz z partnerem Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów dokumentalnych ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła popularny podróżniczy program telewizyjny Pieprz i wanilia. Od 2015 ponownie prowadzi program Pieprz i Wanilia, tym razem na antenie TVN24 Biznes i Świat. Po trzecim roku nauki odmówiono wydania jej paszportu na dwuletni wyjazd do Chin, jednak w 1957, po czwartym roku studiów, po wydarzeniach październikowych 1956, udało jej się wyjechać na sześć tygodni. Miesiąc przed wyjazdem wyszła za mąż za Andrzeja Dzikowskiego, wówczas studenta polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, później dziennikarza. Zrezygnowana i zniechęcona brakiem perspektyw postanowiła zdobyć prawdziwy zawód historyka sztuki. Kiedy podjęła tę decyzję, w 1959 dostała korespondencyjnie propozycję pracy w nowo otwartej redakcji miesięcznika „Chiny”. Udała się na rozmowę z redaktorem naczelnym i zgodziła się na pracę, pod warunkiem możliwości równoległych studiów dziennych. Uzyskała zgodę na pracę w „Chinach” do rozwiązania tego pisma i powstania w 1964 redakcji „Kontynentów”, gdzie powierzono jej dział Ameryki Łacińskiej, w którym pracowała do 1981. Mimo początkowo niewielkiej wiedzy z tego zakresu zaczęła się uczyć języka hiszpańskiego i wyjeżdżać do tamtejszych krajów (Meksyk, Wenezuela, Kolumbia, Ekwador, Peru, Boliwia, Chile, Wyspa Wielkanocna, Brazylia, Urugwaj, Kuba, Haiti, Jamajka, Panama i Argentyna). Po paru latach została specjalistką od Ameryki Łacińskiej, a nawet członkiem Światowego Stowarzyszenia Latynoamerykanistów. Praca w redakcji „Kontynentów” przybliżyła Elżbietę do fotografii, z którą teoretycznie miała styczność, studiując historię sztuki. W przeddzień jej pierwszej wyprawy do Meksyku na pokładzie statku handlowego Transportowiec w 1956, Tadeusz Kubiak z redakcji „Ekranu”, pokazał Elżbiecie, jak się zakłada film do aparatu fotograficznego. Tylko 10% przywiezionego materiału nadawało się do wykorzystania, ale nie zniechęciło jej to do dalszego fotografowania. Podczas pracy w „Kontynentach” większość jej fotografii były zdjęciami reportażowymi. Dziennikarz musiał wówczas pełnić również funkcję fotoreportera. Dzikowska ukończyła odpowiedni kurs i została operatorem filmowym. W „Kontynentach” pracowała przez dwadzieścia lat, zwiedzając z aparatem fotograficznym całą Amerykę Łacińską. Z operatorki filmowej zrezygnowała po 1974, kiedy poznała Tony’ego Halika, który był lepszym operatorem. Razem przygotowali wspólnie około trzystu filmów i programów telewizyjnych z cyklu Pieprz i wanilia. Tony twierdził jednak, że nie można naraz dobrze robić dwóch rzeczy, czyli robić zdjęć i filmować. Początkowo ograniczyła się więc do dokumentacji na planie filmowym. W 1976 z Tonym Halikiem byli pierwszymi Polakami, którzy dotarli do ruin zaginionego miasta Vilcabamba, ostatniej stolicy Inków. Razem odbyli wiele wspólnych podróży do prawie wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej, Europy, 27 stanów USA, jak również do: Chin, Australii, Nowej Zelandii, Tajlandii, Indii, Sri Lanki, Rosji, na Tahiti, Hawaje, Galapagos, Wyspę Wielkanocną, do Kenii, Tanzanii, Maroka, Libii, Egiptu. Po weryfikacji dziennikarzy w stanie wojennym, nie została w „Kontynentach” i w latach 1982–1987 pracowała w redakcji „Radaru”. Pisała o sztuce, poznając wielu artystów – co było przyczynkiem do napisania książki Polacy w sztuce świata. Jako, że coraz bardziej interesował ją film, przeszła do Agencji Filmowo-Telewizyjnej Interpress-Film, gdzie pracowała aż do wczesnej emerytury. Po śmierci Tony’ego w 1998 zajęła się głównie popularyzacją ciekawych miejsc w Polsce realizując krajoznawcze programy telewizyjne z cyklu Groch i kapusta (prod. oddział rzeszowski TVP i TVP3) i tworząc cykl książek Groch i kapusta, czyli podróżuj po Polsce!. W 2006 otrzymała Nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera. W 1996 była inicjatorką budowy pomnika inżyniera Ernesta Malinowskiego, budowniczego najwyżej położonej kolei na świecie (do czasu otwarcia w Chinach kolei tybetańskiej w 2006), na przełęczy Ticlio w Peru (położonej 4818 m nad poziomem morza). Pomnik (autorstwa Gustawa Zemły) odsłonięto w 1999, czyli w setną rocznicę śmierci Malinowskiego. Dzięki jej staraniom, w 2003 powstało Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika, w Toruniu. Jest wiceprezesem polskiego oddziału The Explorers Club, członkiem polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA) i honorowym członkiem Polonijnego Klubu Podróżnika. Od 2015 roku ponownie prowadzi program Pieprz i Wanilia, tym razem na antenie TVN Biznes i Świat. 

źródło: wikipedia                   

Lenny Kravitz

 

Lenny Kravitz, właściwie Leonard Albert Kravitz (ur. 26 maja 1964 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów i producent muzyczny i aranżer, a także aktor. Czterokrotny laureat nagrody amerykańskiego przemysłu fonograficznego Grammy. W 1982 roku ukończył Beverly Hills High School, gdzie zaprzyjaźnił się ze Slashem, późniejszym gitarzystą zespołu Guns N’ Roses. We wrześniu 1989 roku ukazała się jego debiutancka płyta Let Love Rule, której krytycy zarzucali zbyt duży wpływ twórczości Jimiego Hendriksa, lecz która zyskała przychylność publiczności. W 1990 roku współpracował z Madonną i był kompozytorem inspirowanej rapem piosenki „Justify My Love”. Na początku 1991 roku wydany został jego drugi album Mama Said, który uzyskał w Stanach Zjednoczonych status złotej płyty. Stworzył nową aranżację do utworu Johna Lennona „Give Peace a Chance” i napisał przebój „It Ain’t Over ‘Til It’s Over”, który nagrał pod wspólną nazwą Peace Choir (Chór Pokoju) wraz z Yoko Ono i Seanem Lennonem. W marcu roku 1993 została zrealizowana trzecia płyta Are You Gonna Go My Way, która zdobyła miano złotej, miesiąc później platynowej, a w styczniu 1995 roku album miał w USA status podwójnej płyty platynowej. Kolejny album Circus pojawił się we wrześniu 1995 roku, a w maju 1998 roku do sprzedaży trafiła płyta 5, po kilku nominacjach w poprzednich latach w końcu wokalista za utwór „Fly Away” otrzymał nagrodę Grammy w kategorii najlepsza męska piosenka rockowa. Napisał soundtrack do komedii Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy (1999) z utworami „American Woman” i „Like Father Like Son” w duecie z Eltonem Jonem. W lutym 2000 roku odebrał drugą nagrodę Grammy za „American Woman”. W październiku 2001 roku została wydana płyta Lenny, w grudniu płyta została platynową, a za utwór „Dig In” Lenny otrzymał czwartą w swojej karierze nagrodę Grammy. Pod koniec 2001 roku nagrał przebój „God Gave Me Everything” w duecie z Mickiem Jaggerem. 18 maja 2004 roku w sklepach ukazała się kolejna studyjna płyta Baptism, a 4 lutego 2008 roku ujrzał światło dzienne ósmy album It Is Time for a Love Revolution. W 2011 została wydana studyjna płyta Black And White America. 23 września 2014 roku miał premierę dziesiąty longplay Strut, który promowały single „The Chamber”, „New York City” i „Sex". W 2020 został ambasadorem Y, męskiego zapachu od Yves Saint Laurent Beaute. Pierwszy raz wystąpił w Polsce, koncertując na lotnisku Bemowo w Warszawie w 2004 w ramach trasy koncertowej promującej album Baptism. 20 czerwca 2009 zagrał w ramach krakowskich Wianków. W ramach trasy koncertowej Black and White Europe (płyta Black And White America) zagrał na warszawskim Torwarze (9 listopada 2011 roku). W ramach trasy koncertowej Strut Lenny Kravitz zagrał w łódzkiej Atlas Arenie (15 grudnia 2014 roku), w hali Ergo Arena na granicy Gdańska i Sopotu (8 sierpnia 2015) oraz w krakowskiej Tauron Arenie (8 czerwca 2018). 8 maja 2019 wystąpił ponownie w Atlas Arenie w Łodzi przed ponad 12 tys. widzów.

 

źródło: wikipedia