źródło: wikipedia
26 marca 2021
Kaśka Sochacka
23 marca 2021
Aleksander Zniszczoł
Aleksander Zniszczoł (ur. 8 marca 1994 w Cieszynie) − polski skoczek narciarski, indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2012, zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011. W drużynie zdobył złoty medal MŚJ 2014, Zimowej Uniwersjady 2013 i Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011, a także dwa srebrne podczas MŚJ w 2012 i 2013 roku. Reprezentant klubu WSS Wisła. Rekordzista skoczni Zakucie w Zagórzu i Areal Horečky we Frenštácie pod Radhoštěm. Jego pierwszym trenerem był Jan Kawulok. Od czerwca 2006 jego trenerem klubowym jest Jan Szturc. W sezonie 2010/2011 był podopiecznym Adama Celeja w kadrze juniorów, natomiast w sezonach 2011/2012 i 2012/2013 trenował w kadrze prowadzonej przez Roberta Mateję. W sezonach 2013/2014 i 2014/2015 znalazł się odpowiednio w kadrze juniorów i w kadrze B, których trenerem głównym był Maciej Maciusiak. W sezonie 2015/2016 otrzymał miejsce w kadrze A prowadzonej przez Łukasza Kruczka.
źródło: wikipedia
20 marca 2021
Katey Sagal
Katey Sagal, właściwie Catherine Louise Sagal (ur. 19 stycznia 1954 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, piosenkarka, autorka tekstów i pisarka. Rozpoznawalność zapewniła jaj rola Peggy Bundy w sitcomie Fox Świat według Bundych (1987–1997), postać Leeli w animowanym sitcomie fantastycznonaukowym Futurama (1999–2003, 2008–2013) oraz Cate S. Hennessy w sitcomie ABC 8 prostych zasad (2002–2005). Rola Gemmy Teller Morrow w serialu Fox Synowie Anarchii (2008–2014) przyniosła jej Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym w 2011. Po raz pierwszy trafiła przed kamery jako pacjentka w dreszczowcu telewizji ABC The Failing of Raymond (1971) z Jane Wyman i Deanem Stockwellem w reżyserii jej ojca. Wystąpiła gościnnie jako młoda pielęgniarka w serialu medycznym NBC The Bold Ones: The New Doctors (1972) z E.G. Marshallem i Johnem Saxonem oraz była sekretarką w jednym z odcinków detektywistycznego serialu NBC Columbo (1973) - pt. „Kandydat do zbrodni” (Candidate for Crime), który wyreżyserował jej ojciec. Od 1973 została wokalistką wspomagającą dla wielu znanych artystów, takich jak Bob Dylan, Bette Midler, Gene Simmons, Tanya Tucker i Olivia Newton-John. Pierwszą ważną rolą była felietonistka Jo Tucker w sitcomie CBS Mary (1985–1986) z Mary Tyler Moore. Wkrótce została obsadzona w roli Margaret „Peg/Peggy” Wanker Bundy, seksownej i zawsze perfekcyjnie wystylizowanej żony pracownika sklepu obuwniczego, która uwielbia wydawać pieniądze męża - wielbicielki The Oprah Winfrey Show i The Phil Donahue Show, zajadającej się popcornem, czekoladkami i popalającej papierosy w sitcomie Fox Świat według Bundych (1987–1997), za którą dwukrotnie była nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu. W 1998 Matt Groening wybrał ją jako głos postaci fioletowowłosej zmutowanej kapitan statku kosmicznego, Leeli w animowanym sitcomie fantastycznonaukowym Futurama (1999–2003, 2008–2013). Wystąpiła jako Edna Hyde, matka Stevena (Danny Masterson) w trzech odcinkach sitcomu Różowe lata siedemdziesiąte (1999). W sitcomie ABC 8 prostych zasad (2002–2005) została obsadzona jako Cate S. Hennessy, żona Paula (John Ritter). W 2011 otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym za rolę Gemmy Teller Morrow w serialu Fox Synowie Anarchii (2008–2014).
źródło: wikipedia
18 marca 2021
Andrzej Szaciłło
Andrzej Szaciłło (ur. 17 lipca 1943 w Wilnie) – polski aktor teatralny i filmowy. 5 listopada 1965 miał miejsce jego debiut teatralny. W latach 1965-89 występował w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Wystąpił w wielu spektaklach teatru telewizji. Ma na koncie m.in. rolę Bajkowskiego w spektaklu „Ciężkie czasy” (1979), Juliana Rummela w spektaklu „Narodziny miasta” (1980) czy też Doktora Zawadowskiego w spektaklu „Ostatnie tygodnie, ostatnie dni, ostatnie godziny” (1981). Wybrana filmografia: 1974: S.O.S. − milicjant / 1975: Kazimierz Wielki / 1978: Życie na gorąco / 1983: Szkatułka z Hongkongu / 1984-1987: 07 zgłoś się − lekarz opatrujący rannego Kopińskiego / 1984: Pobojowisko − Olgierd / 1985: Wkrótce nadejdą bracia / 1987: Nad Niemnem − Starzyński / 1987: Koniec sezonu na lody − Lucjan Listkowski / 1989: Gdańsk 39 − kapitan Franciszek „Kuba” Dąbrowski.
źródło: wikipedia
16 marca 2021
Bell, Book & Candle
Bell Book & Candle – niemiecki zespół popowy i rocka alternatywnego. Założony został w 1995 roku w Berlinie przez pochodzących z dawnego NRD: Janę Gross (śpiew, ur. 1969), Andy’ego Birra (gitara, perkusja) oraz Hendrika Rödera (bas). Ich debiutancki album Read My Sign ukazał się w 1998 roku; wydała go lokalna wytwórnia Turbo Beat. Na albumie znalazł się przebój „Rescue Me”. Płyta miała swoją amerykańską reedycję w 1999 roku. Tym samym Bell Book & Candle stała się pierwszą grupą z byłego bloku wschodniego, który odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych. Andy Birr jest synem Dietera „Machine” Birra, wokalisty i gitarzysty kultowego enerdowskiego zespołu rockowego Puhdys. Natomiast Hendrick Röder jest synem klawiszowca Petera „Eingehängt” Meyera (również Puhdys).
źródło: wikipedia
14 marca 2021
Marek Dutkiewicz
źródło: wikipedia
10 marca 2021
Mandaryna
źródło: wikipedia
8 marca 2021
Michał Wiśniewski
6 marca 2021
Ellie Goulding
Elena Jane „Ellie” Goulding (ur. 30 grudnia 1986 w Lyonshall) – brytyjska wokalistka i autorka tekstów. W wieku 9 lat nauczyła się gry na klarnecie, a jako 15-latka sama nauczyła się gry na gitarze. Studiowała na University of Kent w Canterbury, gdzie dostrzeżono jej talent muzyczny. W rozpoczęciu kariery pomogli jej Frankmusic i Starsmith. Była supportem podczas koncertów Little Boots. Otrzymała „Critics Choice Award” podczas gali Brit Awards 2010 oraz Sound of 2010 w BBC Sound of 2010, gdzie wygrała między innymi ze swoją przyjaciółką Mariną Diamandis. Przed wydaniem płyty pomogła w napisaniu piosenek dla Gabrielli Cilmi i Diany Vickers. We wrześniu 2009 Goulding podpisała kontrakt z wytwórnią Polydor Records i tuż potem wydała swój debiutancki utwór „Under The Sheets”, który nie zdobył wielkiej popularności i zajął w rodzimym kraju odległe 53. miejsce. Następnie ruszyła praca nad całym albumem. Nosi on nazwę Lights i ukazał się 26 lutego 2010. Drugim utworem promującym album był utwór „Starry Eyed”, który dostał się na 3. miejsce w Szkocji oraz na 4. w notowaniach w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Trzecim utworem artystki było „Guns and Horses”, a czwartym „The Writer”. Piąty utwór z płyty – „Your Song” jest coverem piosenki Eltona Johna wydanej 40 lat wcześniej i osiągnął 2. pozycję na brytyjskiej liście. Szósty utwór o tym samym tytule co płyta, mimo braku awansu do czterdziestki w rodzimym kraju artystki, jest utworem, który osiągnął największy sukces. Jest to spowodowane sukcesem na innych listach przebojów w różnych krajach. Dostał się on na drugie miejsce w amerykańskim notowaniu Billboard Hot 100 i stał się numerem 1 między innymi w Polsce. Po 1,5-rocznej przerwie, podczas której Lights dostało się do czołówki Billboardu. Goulding wydała utwór „Anything Could Happen”, który dzięki sukcesowi poprzedniej piosenki szybko dostał się na listy przebojów na całym świecie. Osiągnął czołową pozycję – 5. w Wielkiej Brytanii. Druga płyta Goulding – Halcyon została wydana 8 października 2012 roku. Piosenka „I Know You Care” została wykorzystana w promocji filmu Now Is Good. Natomiast utworami promującymi krążek są „Figure 8”, „Explosions” i „I Need Your Love” we współpracy z Calvinem Harrisem. W lipcu 2013 ukazał się pierwszy singiel z reedycji drugiego albumu – „Burn”. Utwór ten pojawił się między innymi w serialu Pamiętniki wampirów i został pierwszym utworem Goulding, który wbił się na szczyt brytyjskiej listy przebojów. Piosenka zwiastowała reedycję pt. „Halcyon Days”. W serialu Skins wykorzystano utwór „You, My Everything”. Singiel „Lights” wykorzystany został w filmie Spring Breakers (2012). 9 września 2013 wydano teledysk do jej wersji piosenki „How Long Will I Love You”, która zdobyła pozycję 3. w Wielkiej Brytanii. 5 stycznia 2014 roku premierę miał teledysk do singla „Goodness Gracious”. 24 lutego 2014 roku odbyła się premiera singla „Beating Heart”, który promuje film Niezgodna, a 8 stycznia 2015 roku premiera singla „Love Me Like You Do” promującego film Pięćdziesiąt twarzy Greya. 22 stycznia 2015 premierę miał teledysk do piosenki „Love Me Like You Do”. Oficjalna sprzedaż krążka 6 listopad 2015. Singiel promujący to „On My Mind”. Do produkcji tej płyty zaangażowali się Skrillex, Diplo, Ryan Tedder, Savan Kotecha oraz Max Martin. Standardowy krążek zawiera 16 utworów. W 2016 roku zostały wydane także dwa kolejne single z Delirium: „Army” i „Something In The Way You Move”. Wystąpiła również w duecie z Seanem Paulem w utworze zatytułowanym "Bad Love" z EP "Mad Mad the the Prequel" wydanym 29 czerwca 2018 r. 24 października 2018r. wydała singiel "Close To Me" we wspołpracy z Diplo i Swae Lee. 1 stycznia 2019r. za pośrednictwem The Guardian poinformowała, że jest w trakcie pracy nad czwartym albumem studyjnym, który ma zostać wydany w tym samym roku. 1 marca 2019 wydała kolejny singel "Flux". Powiedziała o nowym albumie "jest napisany przeważnie przeze mnie". 12 kwietnia 2019 r. wydała singiel "Sixteen" i kolejny "Hate Me" 26 czerwca we współpracy z raperem Juice Wrld. W lipcu tego samego roku oświadczyła, że kolejnym piosenkami, nad którymi pracuje, są "Woman Am I" i "Start". W listopadzie ukazała się jej interpretacja świątecznej piosenki Joni Mitchell "River". Utwór ten wkrótce zdobył pozycję szczytową na UK Singles Chart. 13 marca 2020 Goulding wydała singel "Worry About Me" z gościnnym udziałem Blackbear oraz 21 maja "Power" aby promować czwarty album o wcześniej ujawnionej nazwie "Brightest Blue". 1 lipca 2020 roku Ellie Goulding wraz z amerykańskim piosenkarzem Lauvem wydała singiel pt. "Slow Granade". Ellie Goulding wraz z zespołem wystąpiła w Polsce 18 sierpnia 2017 roku podczas imprezy Kraków Live Festival.
5 marca 2021
Jan Adam II Liechtenstein
Jan Adam II, właśc., niem.: Hans-Adam II von und zu Liechtenstein (ur. 14 lutego 1945 w Zurychu) – książę Liechtensteinu, syn księcia Franciszka Józefa II (1906–1989) i Georginy von Wilczek (1921–1989). 30 lipca 1967 ożenił się z Marią z hrabiów Kinsky von Wchinitz und Tettau (ur. 14 kwietnia 1940 w Pradze) – księżna Liechtensteinu. Mają czwórkę dzieci. W 1970 ojciec księcia, książę Franciszek Józef II, powierzył mu reorganizację zarządu majątku domu książęcego, w wyniku czego majątek prywatny rodziny (nieruchomości, kolekcje dzieł sztuki, przedsiębiorstwa i Bank Liechtensteinu) został zorganizowany w Fundację Liechtenstein, zarządzaną przez każdorazowo panującego. Zgodnie ze statutami domu panującego (na mocy artykułu 13. Konstytucji Księstwa Liechtenstein) książę Franciszek Józef II w 1984 przekazał pełnię władzy swojemu najstarszemu synowi i dziedzicowi, księciu Janowi Adamowi (został regentem), który 13 listopada 1989 po śmierci ojca, objął panowanie w Księstwie Liechtenstein. Dzięki jego staraniom w dziedzinie polityki międzynarodowej, Księstwo Liechtenstein w 1990 przystąpiło, jako pełnoprawny członek do ONZ, a w 1992 do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Od 15 sierpnia 2004 regentem Liechtensteinu (odpowiedzialnym za bieżące sprawy państwa) jest książę Alojzy, książę Jan Adam II pozostaje formalną głową państwa.
3 marca 2021
Elżbieta Dzikowska
Józefa Elżbieta Górska-Dzikowska (ur. 19 marca 1937 w Międzyrzecu Podlaskim) – polska historyk sztuki, sinolog, podróżniczka, reżyserka i operatorka filmów dokumentalnych, autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych, artykułów publicystycznych, a także wystaw sztuki współczesnej. Wraz z partnerem Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów dokumentalnych ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła popularny podróżniczy program telewizyjny Pieprz i wanilia. Od 2015 ponownie prowadzi program Pieprz i Wanilia, tym razem na antenie TVN24 Biznes i Świat. Po trzecim roku nauki odmówiono wydania jej paszportu na dwuletni wyjazd do Chin, jednak w 1957, po czwartym roku studiów, po wydarzeniach październikowych 1956, udało jej się wyjechać na sześć tygodni. Miesiąc przed wyjazdem wyszła za mąż za Andrzeja Dzikowskiego, wówczas studenta polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, później dziennikarza. Zrezygnowana i zniechęcona brakiem perspektyw postanowiła zdobyć prawdziwy zawód historyka sztuki. Kiedy podjęła tę decyzję, w 1959 dostała korespondencyjnie propozycję pracy w nowo otwartej redakcji miesięcznika „Chiny”. Udała się na rozmowę z redaktorem naczelnym i zgodziła się na pracę, pod warunkiem możliwości równoległych studiów dziennych. Uzyskała zgodę na pracę w „Chinach” do rozwiązania tego pisma i powstania w 1964 redakcji „Kontynentów”, gdzie powierzono jej dział Ameryki Łacińskiej, w którym pracowała do 1981. Mimo początkowo niewielkiej wiedzy z tego zakresu zaczęła się uczyć języka hiszpańskiego i wyjeżdżać do tamtejszych krajów (Meksyk, Wenezuela, Kolumbia, Ekwador, Peru, Boliwia, Chile, Wyspa Wielkanocna, Brazylia, Urugwaj, Kuba, Haiti, Jamajka, Panama i Argentyna). Po paru latach została specjalistką od Ameryki Łacińskiej, a nawet członkiem Światowego Stowarzyszenia Latynoamerykanistów. Praca w redakcji „Kontynentów” przybliżyła Elżbietę do fotografii, z którą teoretycznie miała styczność, studiując historię sztuki. W przeddzień jej pierwszej wyprawy do Meksyku na pokładzie statku handlowego Transportowiec w 1956, Tadeusz Kubiak z redakcji „Ekranu”, pokazał Elżbiecie, jak się zakłada film do aparatu fotograficznego. Tylko 10% przywiezionego materiału nadawało się do wykorzystania, ale nie zniechęciło jej to do dalszego fotografowania. Podczas pracy w „Kontynentach” większość jej fotografii były zdjęciami reportażowymi. Dziennikarz musiał wówczas pełnić również funkcję fotoreportera. Dzikowska ukończyła odpowiedni kurs i została operatorem filmowym. W „Kontynentach” pracowała przez dwadzieścia lat, zwiedzając z aparatem fotograficznym całą Amerykę Łacińską. Z operatorki filmowej zrezygnowała po 1974, kiedy poznała Tony’ego Halika, który był lepszym operatorem. Razem przygotowali wspólnie około trzystu filmów i programów telewizyjnych z cyklu Pieprz i wanilia. Tony twierdził jednak, że nie można naraz dobrze robić dwóch rzeczy, czyli robić zdjęć i filmować. Początkowo ograniczyła się więc do dokumentacji na planie filmowym. W 1976 z Tonym Halikiem byli pierwszymi Polakami, którzy dotarli do ruin zaginionego miasta Vilcabamba, ostatniej stolicy Inków. Razem odbyli wiele wspólnych podróży do prawie wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej, Europy, 27 stanów USA, jak również do: Chin, Australii, Nowej Zelandii, Tajlandii, Indii, Sri Lanki, Rosji, na Tahiti, Hawaje, Galapagos, Wyspę Wielkanocną, do Kenii, Tanzanii, Maroka, Libii, Egiptu. Po weryfikacji dziennikarzy w stanie wojennym, nie została w „Kontynentach” i w latach 1982–1987 pracowała w redakcji „Radaru”. Pisała o sztuce, poznając wielu artystów – co było przyczynkiem do napisania książki Polacy w sztuce świata. Jako, że coraz bardziej interesował ją film, przeszła do Agencji Filmowo-Telewizyjnej Interpress-Film, gdzie pracowała aż do wczesnej emerytury. Po śmierci Tony’ego w 1998 zajęła się głównie popularyzacją ciekawych miejsc w Polsce realizując krajoznawcze programy telewizyjne z cyklu Groch i kapusta (prod. oddział rzeszowski TVP i TVP3) i tworząc cykl książek Groch i kapusta, czyli podróżuj po Polsce!. W 2006 otrzymała Nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera. W 1996 była inicjatorką budowy pomnika inżyniera Ernesta Malinowskiego, budowniczego najwyżej położonej kolei na świecie (do czasu otwarcia w Chinach kolei tybetańskiej w 2006), na przełęczy Ticlio w Peru (położonej 4818 m nad poziomem morza). Pomnik (autorstwa Gustawa Zemły) odsłonięto w 1999, czyli w setną rocznicę śmierci Malinowskiego. Dzięki jej staraniom, w 2003 powstało Muzeum Podróżników im. Tony’ego Halika, w Toruniu. Jest wiceprezesem polskiego oddziału The Explorers Club, członkiem polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA) i honorowym członkiem Polonijnego Klubu Podróżnika. Od 2015 roku ponownie prowadzi program Pieprz i Wanilia, tym razem na antenie TVN Biznes i Świat.