Anita Lipnicka

Anita Anna Gray, z domu Lipnicka (ur. 13 czerwca 1975 w Piotrkowie Trybunalskim) – polska piosenkarka, autorka tekstów oraz modelka, członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. Mając 15 lat, pracowała jako modelka. Początkowo związana była z grupą Varius Manx, z którą nagrała dwie płyty: Emu (1994) i Elf (1995). Oba albumy okazały się sukcesem komercyjnym. W 1996 opuściła grupę i rozpoczęła karierę solową pod okiem Wiktora Kubiaka. Za debiutancki album pt. Wszystko się może zdarzyć otrzymała status trzykrotnie platynowej płyty. Zdobyła też pięć nominacji do nagrody Fryderyk, w tym w kategorii „album roku pop”. Promujące go piosenki „I wszystko się może zdarzyć” oraz „Piękna i rycerz” stały się przebojami. Druga płyta Lipnickiej pt. To, co naprawdę została wydana w 1998. Choć nie okazała się takim sukcesem komercyjnym jak debiut, to zdobyła status złotej, a pierwszy pochodzący z niej singel – „Historia jednej miłości” – został przebojem. Jesienią 2000 wydała album pt. Moje oczy są zielone. Pierwszym singlem zostało nagranie „Jestem powietrzem”, z teledyskiem nakręconym w Londynie. W 2002 nawiązała współpracę muzyczną z Johnem Porterem. Ich pierwszy wspólny album pt. Nieprzyzwoite piosenki został nagrany w Londynie i ukazał się na rynku w 2003 roku. Spotkał się z gorącym przyjęciem ze strony krytyków, jak i publiczności. Przez wiele tygodni płyta utrzymywała się na pierwszym miejscu najlepiej sprzedających się krążków i pokryła się platyną. Zdobyła też Fryderyka w kategorii „album roku pop”, a singel „Bones of Love” został przebojem. Jesienią 2005 wydany został drugi album duetu pt. Inside Story, który powtórzył sukces poprzedniej płyty. W 2006 wydała minialbum Other Stories i box All the Stories, zawierający poprzednie albumy studyjne duetu i DVD z teledyskami. 22 lutego 2008 wydali ostatnią wspólną płytę pt. Goodbye. Nad tym albumem pracowali w Polsce, razem z muzykami towarzyszącymi im na koncertach. Płytę promowały single „Old Time Radio” oraz „Lonesome Traveller”, uzyskała ona status złotej płyty. 13 listopada 2009 odbyła się premiera pierwszego od dziewięciu lat solowego albumu Lipnickiej pt. Hard Land of Wonder, promowanego singlem „Car Door”. Płyta była nagrywana w Londynie i utrzymana jest w akustycznej stylistyce. Wydawnictwo uzyskało status złotej płyty, a w lutym 2010 roku nominację do Fryderyka w kategorii Album Roku Piosenka Poetycka, którą Lipnicka wygrała. Zaśpiewała trzy piosenki na wydanej w 2012 płycie pt. W siódmym niebie, nagranej z zespołem Voice Band założonym przez Arkadiusza Lipnickiego. W 2012 wzięła udział w projekcie Morowe panny realizowanym przez Muzeum Powstania Warszawskiego. Wspólnie z Johnem Porterem napisała piosenkę „Jeśli nie wrócę”, która znalazła się na płycie pod tym samym tytułe. Tego samego roku nagrała partie wokalne dla tytułowej bohaterki animowanego filmu Walta Disneya, pt. Merida waleczna. 2 października 2013 ukazała się polskojęzyczna płyta artystki pt. Vena Amoris. Pierwszym singlem promującym album była piosenka „Hen, hen”, a drugim – tytułowy utwór „Vena amoris”. Po premierze płyty wyruszyła w trasę koncertową z udziałem brytyjskich muzyków, którzy brali udział w nagraniach. Z Lipnicką występowali: Charles Casey (gitary), Ali Friend (kontrabas, gitara basowa), Melvin Duffy (instrumenty strunowe), Peter Josef (klawisze, gitara, trąbka, wokal), Greg Freeman (perkusja). W styczniu 2014 odbyła się premiera trzeciego singla, na który wybrano piosenkę „Trzecia zima”. W 2016 wydała singel „Ptasiek”, którym złożyła hołd jej kompozytorowi, brytyjskiemu artyście Nickowi Talbotowi. Utworem zapowiedziała trasę koncertową o nazwie „Na osi czasu”, którą odbyła jesienią. Podczas koncertów przypomniała swoje największe przeboje. W 2017 ukazała się płyta będąca zapisem koncertu w Łodzi. W lipcu 2017 zaprezentowano nowy singiel „Z miasta” zapowiadający nową solową płytę pod szyldem Anita Lipnicka & The Hats. Album pt. Miód i dym ukazał się 17 listopada. W 2019 obchodziła jubileusz 25-lecia pracy artystycznej. W trasie koncertowej Z bliska przypomniała piosenki z różnych etapów swojej działalności w nowych, akustycznych wersjach (m.in. „Wolne ptaki”, „Zanim zrozumiesz”, „Piękna i Rycerz”, „Bones of Love”, „Ptasiek”), a także kilka coverów (m.in. „Creep” z repertuaru Radiohead, „Nothing Compares to You” Sinead O’Connor, „Losing My Religion” R.E.M., „Linger” The Cranberries). 8 sierpnia premierę miała nowa wersja „Piosenki księżycowej”, wyprodukowana przez Kubę Karasia z The Dumplings. Singel zapowiadał płytę OdNowa, na której znalazły się wybrane utwory z repertuaru artystki w nowych aranżacjach. 13 sierpnia Lipnicka świętowała jubileusz podczas koncertu Love Forever w ramach Konkurs Sopot Festival 2019, na którym zaśpiewała trzy piosenki („Zanim zrozumiesz”, „Piosenkę księżycową” i „Piękna i Rycerz”) w nowych aranżacjach. W styczniu 2020 artystka wyruszyła w trasę koncertową Intymnie. Trasę promowały klipy live session do piosenek „Wolne ptaki” oraz „Tęczowa”. Trasa, w wyniku komplikacji spowodowanych pandemią COVID-19, rozciągnęła się w czasie i zakończyła się w lutym 2022. Podczas jednego z koncertów, w stodole Folwarku Ruchenka, 1 października 2021 roku zarejestrowano koncert, którego nagranie live stanowi zawartość wydawnictwa w CD oraz DVD pod tytułem „Intymnie”. 

 

źródło: wikipedia      

Ireneusz Dudek

 

Ireneusz Dudek (ps. artystyczny Shakin’ Dudi; ur. 7 maja 1951 w Katowicach) – polski kompozytor, wokalista, harmonijkarz i autor tekstów. Od najmłodszych lat zajmował się muzyką, najpierw rozpoczął naukę gry na skrzypcach, a następnie (samodzielnie) na harmonijce ustnej. Działalność artystyczną rozpoczął na początku lat 70. w amatorskiej wówczas grupie SBB. W tym okresie muzyk miał za sobą epizod, którym była współpraca z zespołem Twarze (Twarze Dzielnicy Południowej). W 1972 roku przez krótki okres współpracował z krakowskim zespołem bluesowym Hall. W 1973 roku znalazł się w grupie En Face Jerzego Grunwalda, a także wraz z Maciejem Radziejewskim, Krystianem Wilczkiem i Markiem Surzynem stworzył swój pierwszy zespół Apokalipsa. W późniejszym okresie do grupy dołączyli: Jan Borysewicz, Andrzej Dybul i Rafał Rękosiewicz. W 1974 roku Dudek współpracował także z koncertowym wcieleniem grupy Breakout. W 1977 roku rozwiązał Apokalipsę i wraz z Janem Janowskim utworzył bluesowy duet Irjan, który koncertował, często zmieniając swój skład do roku 1980 (m.in. na imprezach bluesowych w Białymstoku, Poznaniu i Sopocie, a w latach 1979–1980 także w zachodnioniemieckich lokalach oraz w ośrodkach polonijnych Kanady i USA). Potem prowadził kolejne własne zespoły – Dudek Blues Band oraz Blues Session Ireneusza Dudka. W 1981 roku zorganizował w Katowicach festiwal Rawa Blues Festival, który jest uważany za największy i najważniejszy festiwal bluesowy w Polsce. W latach 1984–1987 i ponownie od 1999 występował jako rockandrollowy piosenkarz pod pseudonimem Shakin’ Dudi, tworząc pastiszowe piosenki do tekstów Dariusza Duszy. W tym repertuarze zaistniał dla szerszej publiczności. Kontynuacją tego stylu muzyki była grupa The Dudi’s powstała w roku 1986. Równolegle Dudek zajmował się bluesem, m.in. grając w formacjach Big Blues Band, Big Band Boogie oraz Trio Dudek–Błędowski–Gembalski, a także współpracując z grupą Kwadrat. W roku 1988 wyemigrował do Holandii, zamieszkał w Amsterdamie. W 1989 roku uległ ciężkiemu wypadkowi samochodowemu; odniesione obrażenia nie pozwoliły mu przez wiele miesięcy na kontynuowanie kariery. Jego powrót nastąpił podczas Rawy Blues w 1990 roku z zespołem Big Band Boogie. Do Polski na stałe wrócił w 1993 roku. Wraz z Irek Dudek Symphonic Blues koncertował w Europie Zachodniej, nagrał też program dla niemieckiej telewizji WDR. Fascynacja Dudka neo swingiem przyniosła 3 płyty, wydane pod szyldem Shakin’ Dudi, z muzyką łączącą rock’n’rolla i swing. W 2004 roku Shakin’ Dudi w sześcioosobowym składzie nagrał program telewizyjny Shakin’ Dudi – śpiewak przebojów. Od tego momentu zespół wznowił aktywną działalność koncertową. W 2008 roku, w nowym składzie (ze starego pozostał tylko Dusza) Shakin’ Dudi wydał album Złota płyta – ciąg dalszy. W październiku tego roku ukazał się Ziuta Blues, biografia Dudka autorstwa Marcina Babko. Jest prezesem Stowarzyszenia Miłośników Muzyki Bluesowej. Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016. 

źródło: wikipedia      

Błażej Król

 

 

 

Błażej Król (ur. 9 lutego 1984 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski muzyk, kompozytor, wokalista i autor tekstów. Błażej Król znany jest przede wszystkim z występów w zespole muzyki alternatywnej Kawałek Kulki. Do 2010 roku muzyk nagrał wraz z grupą m.in. dwa albumy studyjne Kawałek Kulki (2007) oraz Noc poza domem/error (2010). W latach 2011–2014 wraz z Maurycym Kiebzakiem-Górskim współtworzył duet pod nazwą UL/KR. W 2014 roku nakładem wytwórni muzycznej Thin Man Records ukazał się debiut solowy muzyka zatytułowany Nielot. W karierze solowej używa swojego nazwiska jako pseudonimu artystycznego (z zapisem wielkimi literami). 

 

źródło: wikipedia      

Tamara Gonzalez Perea

 

 

Tamara Gonzalez Perea, znana również jako Macademian Girl (ur. 22 października 1989 w Szczecinie) – polska blogerka modowa, prezenterka telewizyjna, stylistka i celebrytka, a także trenerka w zakresie rozwoju osobistego. 10 kwietnia 2011 założyła blog modowy „Macademian Girl”, który w 2012 został okrzyknięty najlepszym blogiem o modzie w plebiscycie magazynu „Press”. Prowadziła własne rubryki w magazynach „Glamour” i „Grazia”. W 2016 została finalistką pierwszej edycji programu TVN Agent – Gwiazdy (2016). W 2017 poprowadziła program rozrywkowy Polsatu Supermodelka Plus Size. W latach 2018–2020 współprowadziła program śniadaniowy TVP2 Pytanie na śniadanie. W 2019 została w parze z Rafałem Maserakiem półfinalistką dziewiątej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, a w 2020 poprowadziła drugą edycję programu TVP2 Dance Dance Dance (2020). W 2020 zamknęła blog modowy i otworzyła stronę, na której umieszcza artykuły i nagrania dotyczące rozwoju osobistego. Jednocześnie zaczęła zajmować się coachingiem, który opiera na praktykach zaczerpniętych z tradycji sufizmu, propagując system poznawania własnej osobowości na przykładzie enneagramu. Ponadto promuje też m.in. jogę, buddyjską medytację, a także filozofię wu wei oraz palenie szamańskiej tabaki rape. Swoją działalność łączy z różnymi nurtami i poglądami psychologii naukowej. Podejmowane przez nią inicjatywy są skierowane przede wszystkim do kobiet, a jej główny projekt nosi nazwę Moc afrodyty – obudź w sobie Boginię. W lipcu 2021 otworzyła swój własny sklep internetowy o nazwie Laparica, w którym sprzedaje m.in. sukienki, ubrania, okultystyczną biżuterię, kadzidła do medytacji, szamańskie bębny używane do wprowadzania ludzi w stan transu, spejalne tutki o nazwie kuripe, służące do palenia tabaki rape, a także talizmany i amulety sprowadzane głównie z krajów afrykańskich, azjatyckich i południowoamerykańskich. Również w 2021 została „mędrczynią” w trzeciej edycji programu Fort Boyard, który od września jest dostępny na platformie streamingowej Viaplay Polska; przedstawia uczestnikom zagadki i zadania do wykonania, które oprócz odwagi i sprawności fizycznej wymagają logicznego myślenia.

źródło: wikipedia      

Marcin Gortat

 

Marcin Janusz Gortat (ur. 17 lutego 1984 w Łodzi) – polski koszykarz występujący na pozycji środkowego, reprezentant Polski. Jedyny Polak w historii NBA, który awansował do jej finału. 28 czerwca 2005 w nowojorskiej Madison Square Garden wziął udział w drafcie NBA, zostając wybrany w II rundzie z numerem 57. przez Phoenix Suns (z Dallas Mavericks przez New Orleans Hornets). Nowy klub szybko oddał go jednak do Orlando Magic. W rozgrywkach NBA zadebiutował 1 marca 2008 przeciwko New York Knicks (118:92), przebywając na boisku przez 2 minuty i 21 sekund, zdobywając 2 punkty, zaliczając zbiórkę i faul. 5 marca 2008 w meczu z Washington Wizards Gortat zdobył 4 punkty oraz miał dwie zbiórki w ataku. W ostatnim meczu sezonu zasadniczego, 16 kwietnia 2008, zagrał 28 minut, zdobył 12 punktów oraz 11 zbiórek. Pierwszy występ Marcina Gortata w fazie play-off NBA miał miejsce 22 kwietnia 2008. Gortat rozegrał 4 minuty w wygranym jednym punktem meczu z Toronto Raptors. W półfinale Konferencji Wschodniej Orlando Magic spotkało się z Detroit Pistons. W play-offach wystąpił w ośmiu meczach, średnio po 6 minut, podczas których notował 1,3 punktu oraz 1 zbiórkę na mecz. W ostatnich spotkaniach Magic reprezentant Polski znalazł się w rotacji przed Adonalem Foyle'em, wywalczając sobie pozycję pierwszego zmiennika Dwighta Howarda. Latem 2008 wziął udział w lidze letniej w barwach Orlando Magic. Podczas 2008 Orlando Pro Summer League został wybrany do drugiej piątki turnieju (12,8 punktu, 8,6 zbiórki, 2,4 bloku na mecz). 13 grudnia 2008, jako pierwszy Polak w historii, rozpoczął mecz w pierwszej piątce zespołu NBA. Orlando wygrało z Utah Jazz 103:94. Gortat w ciągu 30 minut zdobył 4 punkty, 4 zbiórki, 4 bloki oraz przechwyt i udanie powstrzymywał centra Jazz Turka Mehmeta Okura (2/12 z gry). Osiągnięcia Marcina Gortata na koniec sezonu zasadniczego: 63 rozegrane mecze, w tym 3 w pierwszej piątce (12,6 minuty na mecz), 239 zdobytych punktów (3,8 na mecz), 286 zbiórek (4,5 na mecz), 53 bloki (0,8 na mecz), 4 double-doubles. Z końcem fazy play-off wygasł dotychczasowy kontrakt z Orlando Magic. Już na samym początku okna transferowego w NBA do agenta Gortata zgłosił się prezes klubu Houston Rockets oferując zarobki na poziomie 5 milionów dolarów. Wstępny kontrakt Gortat podpisał jednak z zespołem Dallas Mavericks. Po tygodniu Orlando Magic wyrównało złożoną przez Mavericks ofertę opiewającą na 34 mln dolarów za pięć lat, doprowadzając do przedłużenia kontraktu z Gortatem. W trakcie sezonu pełnił rolę etatowego zmiennika Dwighta Howarda, ani razu nie wychodząc w pierwszej piątce, ale zaliczając aż 81 meczów. Statystyki na koniec sezonu: 81 rozegranych meczów (13,4 minuty na mecz), 293 zdobytych punktów (3,6 na mecz), 341 zbiórek (4,2 na mecz), 70 bloków (0,9 na mecz). Drużyna dotarła do finału konferencji, gdzie przegrała z Celtics 2-4. 10 lipca 2014 podpisał nowy 5-letni kontrakt z Wizards wart 60 milionów dolarów.  26 czerwca 2018 Gortat trafił do Los Angeles Clippers w zamian za Austina Riversa. Na zgrupowanie reprezentacji Polski seniorów został po raz pierwszy powołany przez selekcjonera Andrzeja Kowalczyka, a w biało-czerwonych barwach zadebiutował w wieku 20 lat – 13 sierpnia 2004 we Wrocławiu, w wygranym 84:59 towarzyskim meczu z Portugalią, w którym zdobył 5 punktów. W roku 2004, w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2005 rozegrał 2 spotkania (średnia 5,5 min. i 2 pkt. na mecz). W 2005 rozegrał 6 spotkań w ramach rundy wstępnej kwalifikacji do Mistrzostw Europy 2007. W zasadniczej fazie eliminacji do tego turnieju oraz w samych mistrzostwach już nie wziął udziału. W 2009 był jej podporą podczas ME 2009. W sumie wystąpił w niej do tej pory w 63 meczach (stan na 23 sierpnia 2013). 

źródło: wikipedia      

Marita Surma (Deynn) & Daniel Majewski

 

 

Marita Surma to popularna blogerka i influencerka, znana szerzej jako "Deynn". Marita Surma pochodzi ze Świdwina, położonego w województwie zachodniopomorskim. Według zamieszczonych w sieci informacji celebrytka przyszła na świat 8 stycznia 1992 r. Razem ze swoim mężem - Danielem Majewskim - zajmuje się promocją regularnych treningów oraz zdrowego odżywiania. Profil Marity Surmy na Instagramie obserwuje ponad 1,6 mln fanów.

Daniel Majewski urodził się, dorastał i chodził do szkoły we Wrocławiu. Ze stolicą województwa dolnośląskiego związany jest zresztą w mniejszym lub większym stopniu po dziś dzień. Jeśli chodzi o wiek, Majewski urodził się 11 listopada 1993 roku. Majewski już w latach licealnych zajmował się organizacją różnego rodzaju eventów, w tym związanych z imprezami szkolnymi. Do dziś jest zresztą właścicielem firmy DM PROMOTION Daniel Majewski, która wykonuje właśnie tego typu usługi.  Majewski jest także prezesem zarządu firmy o nazwie… Deynn. Daniel i Deynn, czyli jedna z najpopularniejszych par polskiego internetu. Deynn, czyli Marita Surma, to popularna polska blogerka. Para poznała się lata temu w sieci, a następnie zaczęła się dzielić wydarzeniami ze swojego życia prywatnego z ludźmi obserwującymi ich w social mediach. W 2018 roku wzięli ślub. Od połowy 2016 roku para prowadzi swój kanał na YouTube pod nazwą „my Majewscy”. Ich kanał obserwuje ponad pół miliona użytkowników, a filmy obejrzano łącznie ponad 90 milionów razy.  Jednym z najpopularniejszych filmików na ich kanale jest nagranie „Nasz gangsterski ślub”, ukazujący kulisy ich ślubu z 2018 roku.

Michael Schulte

 

Michael Schulte (ur. 30 kwietnia 1990 w Dollerupie) – niemiecki piosenkarz, autor piosenek i gitarzysta, reprezentant Niemiec w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji (2018). Karierę muzyczną rozpoczynał w 2008 nagrywaniem amatorskich coverów, które publikował w serwisie YouTube. Po jakimś czasie podpisał umowę menedżerską oraz kontrakt płytowy z wytwórnią muzyczną Weinstein Media. W 2011 wziął udział w pierwszym sezonie programu The Voice of Germany. Podczas „przesłuchań w ciemno” zaśpiewał piosenkę Adele „Set Fire to the Rain” i trafił do drużyny, której mentorem był Rea Garvey. Zakwalifikował się do odcinków na żywo oraz dotarł do finału, , w którym zajął trzecie miejsce. W tym samym roku wydał dwa albumy studyjne: All the Waves i Berlin Sessions oraz dwie płyty koncertowe z serii Acoustic Cover. Niedługo później podpisał kontrakt płytowy z niezależną wytwórnią Edel AG, która 28 września 2012 wydała jego debiutancki album studyjny, zatytułowany Wide Awake. Płyta promowana była przez singiel „Carry Me Home”. 21 grudnia tego samego roku zaprezentował kolejną płytę, zatytułowaną Grow Old with Me. 16 maja 2014 wydał minialbum, zatytułowany Thoughts. 28 kwietnia 2017 wydał nowy album studyjny, zatytułowany Hold the Rhythm. Pod koniec grudnia został ogłoszony jednym z sześciu uczestników niemieckich eliminacji eurowizyjnych Unser Lied für Lissabon, do których zgłosił się z piosenką „You Let Me Walk Alone”, wydaną cyfrowo 20 lutego 2018. 22 lutego wystąpił w finale selekcji i zajął pierwsze miejsce, dzięki czemu został wybrany na reprezentanta Niemiec w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji, organizowanym w Lizbonie. 12 maja wystąpił w finale konkursu jako jedenasty w kolejności i zajął czwarte miejsce po zdobyciu 340 punktów w tym 136 punktów od telewidzów (6. miejsce) i 204 pkt od jurorów (4. miejsce). Kilka dni wcześniej, tj. 4 maja wydał jego pierwszy kompilacyjny album, zatytułowany Dreamer. W maju 2020 roku wystąpił w projekcie Eurovision Home Concerts, w którym wykonał „You Let Me Walk Alone” i cover kompozycji „Together” irlandzkiego piosenkarza Ryana O’Shaughnessy’ego. 2020 wystąpił w koncercie Światło dla Europy, który był transmitowany z Hilversum i został zorganizowany w zastępstwie 65. Konkursu Piosenki Eurowizji. Wspólnie z Ilse DeLange wykonał zwycięski utwór z 27. Konkursu Piosenki Eurowizji Ein Bissen Frieden.

źródło: wikipedia      

Noisia

Noisia, zapis stylizowany: NOISIΛ (VISION obrócone o 180°) – holenderski tercet tworzący muzykę drum and bass, założony w 2000 roku w Groningen w Holandii. Swój pierwszy singiel grupa wydała w 2003 roku. W latach 2010 i 2016 wydali dwa albumy studyjne, a w 2013 jeden album kolaboracyjny z hip-hopową grupą Foreign Beggars. W tym samym roku nagrali również ścieżkę dźwiękową do gry „DmC: Devil May Cry”. Zespół zapowiedział zakończenie działalności w 2020, jednak ze względu na komplikacje związane z pandemią COVID-19 finałowe występy zostały przesunięte na grudzień 2021. 

źródło: wikipedia