20 listopada 2024

Kirył Pietruczuk

Kirył Pietruczuk (ur. 28 czerwca 1998 w Jeleniej Górze) – polski aktor filmowy i teatralny pochodzenia łemkowskiego. 

Pochodzi z rodziny o korzeniach łemkowskich, jest wyznania prawosławnego. W młodości był piłkarzem Karkonoszy Jelenia Góra, brał udział w zgrupowaniach reprezentacji Dolnego Śląska. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze. Jako amatorski aktor debiutował w grupie STA-ART w Jeleniogórskim Ośrodku Kultury. W 2023 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Występował w Teatrze Studyjnym w Łodzi. W 2022 roku otrzymał Nagrodę Opus Film dla Aktora, "którego chcielibyśmy widzieć na dużym ekranie" i „Złotą Żyletę” na 40. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Wybrana filmografia: Ultraviolet (2018) – barman / Komisarz Alex (2020) – pracownik schroniska / Komisarz Alex (2023) – Eryk Romaniuk / 1670 (2023) – Maciej, pomocnik kowala / Końce i początki (2024) / Listy do M. Pożegnania i powroty (2024) – Grzesiek, Mikołaj. 

źródło: wikipedia

17 listopada 2024

Jonas Kaufmann

Jonas Kaufmann (ur. 10 lipca 1969) – niemiecki tenor operowy. Najbardziej znany jest z występów w rolach spinto, takich jak Don José w Carmen, Cavaradossi w Tosce, Maurizio w Adrianie Lecouvreur, oraz tytułową rolę w Don Carlosie. Śpiewał także główne role tenorowe w operach Richarda Wagnera z powodzeniem w Niemczech i za granicą, w szczególności w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Jest także utalentowanym śpiewakiem pieśni. 

Urodził się w Monachium. Jego ojciec pracował w firmie ubezpieczeniowej, a matka była nauczycielką w przedszkolu. Miał jedną starszą siostrę. Zaczął naukę gry na fortepianie, kiedy miał osiem lat i śpiewał w chórze szkolnym. W 1989 roku rozpoczął studia wokalne na Hochschule für Musik und Theater w Monachium. Podczas studiów śpiewał małe role w Bayerische Staatsoper. W 1994 ukończył szkołę, uzyskując wyróżnienia zarówno w spektaklach operowych, jak i koncertowych.

źródło: wikipedia

11 listopada 2024

Tatiana Okupnik


 



Tatiana Olga Okupnik (ur. 2 września 1978 w Łodzi) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i prezenterka telewizyjna. W latach 1998–2005 wokalistka zespołu Blue Café, z którym wydała dwa albumy studyjne: Fanaberia (2002) i Demi-sec (2003) oraz wylansowała przeboje: „You May Be in Love”, „Do nieba, do piekła”, a z utworem „Love Song” reprezentowała Polskę w 49. Konkursie Piosenki Eurowizji (2004). Od 2005 artystka solowa, wydała trzy płyty: On My Own (2007), Spider Web (2011) i Blizna (2014). Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video. Była jurorką, prowadzącą bądź uczestniczką kilku telewizyjnych programów rozrywkowych oraz wzięła udział w ogólnopolskiej kampanii reklamowej dla jednej dużej firmy. 

Była członkinią zespołu Carpe Dream, następnie wystąpiła u Elżbiety Antkowiak w Próbie talentu, gdzie została wypatrzona przez Jarosława Grzelkę, który zaproponował jej współpracę z kabaretem Chichot 2. Na jednym ze spektakli została dostrzeżona przez Pawła Ruraka-Sokala, z którym w 1998 stworzyła zespół Blue Café. W sierpniu 2001 wydali debiutancki singiel „Español”, a później kolejne: „Łap mnie bejbe” i „I’ll Be Waiting”. Również w 2001 otrzymali Fryderyka dla nowej twarzy fonografii. W maju 2002 wystąpili w koncercie „Premier” podczas 39. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym za utwór „Kochamy siebie” otrzymali Nagrodę Dziennikarzy, a Okupnik ponadto otrzymała festiwalowy tytuł Miss Fotoreporterów. W tym samym miesiącu z zespołem wydała album pt. Fanaberia, który uzyskał status platynowej płyty. W 2002 i 2003 byli nominowani do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. W styczniu 2003 wraz z zespołem zajęła trzecie miejsce z utworem „You May Be in Love” w finale krajowych eliminacji do 48. Konkursu Piosenki Eurowizji. W grudniu wydali album pt. Demi-sec, który uzyskał status złotej płyty. W styczniu 2004 z piosenką „Love Song” wygrali finał krajowych eliminacjach eurowizyjnych, dzięki czemu reprezentowali Polskę w 49. Konkursie Piosenki Eurowizji w Stambule, gdzie 15 maja zajęli 17. miejsce w finale. Jeszcze przed odejściem z zespołu, w czerwcu 2005 współprowadziła koncert „Premier” w ramach 42. KFPP w Opolu (z Maciejem Orłosiem) oraz Festiwal Jedynki (z Arturem Orzechem). 13 kwietnia 2007 wydała swój debiutancki solowy album pt. On My Own. 25 lipca wystąpiła jako support przed koncertem zespołu The Rolling Stones na warszawskim Służewcu. Jesienią 2007 oraz wiosną 2008 współprowadziła z Maciejem Kurzajewskim dwie edycje programu rozrywkowego TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie. 14 lutego 2009 wydała singiel „Valentine”, który nagrała z Wyclefem Jeanem. 16 maja 2011 wydała na polski i brytyjski rynek album pt. Spider Web, który nagrywała w angielskich studiach Air i Sarm. Od marca 2012 zasiadała w jury programu TVN X Factor. Album Blizna wydała 18 marca 2014 nakładem Parlophone. 17 maja 2014 w programie X Factor po raz pierwszy na żywo zaprezentowała drugi singiel z albumu Blizna – „Oczy na zapałki”. Od 6 marca do 22 maja 2015 uczestniczyła w trzeciej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, w parze z Tomaszem Barańskim zajęła drugie miejsce w finale. W 2024 z utworem „Wracam” wzięła udział w konkursie „Premiery” na 61. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.  

źródło: wikipedia

9 listopada 2024

Andrzej Cierniewski

Andrzej Cierniewski (ur. 29 listopada 1946 w Krotoszynie) – polski wokalista, autor tekstów i piosenek, wykonawca muzyki country. 

Andrzej Cierniewski to przede wszystkim dojrzały Artysta, obdarzony silnym, ciepłym charakterystycznym głosem. Znany z doskonałego warsztatu wokalnego, a także z tego, że każdy swój koncert, traktuje jako ten najważniejszy, dając z siebie podczas występów wszystko - o czym mieli okazję przekonać się ci, którzy choć raz byli słuchaczami jego licznych w ostatnich latach koncertów. Jest to Artysta wszechstronnie utalentowany. Przede wszystkim śpiewa ale i komponuje wiele swoich utworów. Muzyka i śpiew zawsze były dla niego największą pasja, miłością, która pochłaniała jego serce, myśli i czas. Gdy odkrył, że obok muzyki jej trafnym dopełnieniem jest poezja, zaczął się w niej rozczytywać i to właśnie ona była w jego początkach rozwoju muzycznego inspiracją do komponowania. Andrzej Cierniewski już jako nastolatek rozpoczął młodzieńczą karierę piosenkarską. Nigdy nie ukrywał swoich marzeń aby zostać cenionym artystą. Stąd spędzał wiele czasu aby rozwijać swój talent wokalny jak również kompozytorski, co dało swoje pierwsze efekty stworzeniem własnego repertuaru i pierwszego autorskiego recitalu pt. „Andrzej i jego piosenki”. Program był oparty o własne kompozycje do wierszy polskich poetów jak również wielką Jego próbą sceniczną a także możliwością szkolenia warsztatu wokalnego oraz zdobywania szlifu artystycznego do przyszłej kariery. Ten okres to także udział w niemal wszystkich ówczesnych festiwalach i konkursach piosenkarskich, w których wielokrotnie był ich nie tylko laureatem ale i zwycięzcą. Po uzyskaniu weryfikacji piosenkarza rozpoczyna współpracę z „Estradą Poznańską”. To również czas prezentacji przez Polskie Radio pierwszych jego nagrań. Stojąc u progu zawodowej kariery wokalnej, rozpoczyna przygotowania do nagrania swojej pierwszej profesjonalnej solowej płyty. W 1977 roku muzyczne plany Andrzeja Cierniewskiego przerywa decyzja o wyjeździe do USA, gdzie już następnego dnia zawiera kontrakt na występy w jednym z najbardziej znanych klubów polonijnych. Szybko uzyskuje wśród ówczesnej Polonii popularność. Błyskawicznie staje się cenionym Artystą w najbardziej ekskluzywnych klubach Polonijnych w USA. Występuje w New Jersey, New York i Chicago. Po dwóch latach występów w Klubach Chicagowskich – ku zaskoczeniu wszystkich fanów - postanawia zawiesić na ponad dwadzieścia lat swoją działalność artystyczną. W 1999 roku będący z wizytą w USA Marek Gaszyński i Nina Terentiew, z powodzeniem przekonują Andrzeja Cierniewskiego do powrotu na Polską scenę muzyczną. Pierwszy jego sukces to występ w konkursie Country w Mrągowie. Potem propozycje występów w programie telewizyjnym „I ty możesz zostać świętym Mikołajem” następnie udział w wielkim Milenijnym Sylwestrze Telewizyjnym, a w kilka dni później w „Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy”. Bardzo szybko zostaje doceniony przez wielu producentów telewizyjnych i radiowych. W między czasie Polskie Radio postanawia wydać Jego nagraną wcześniej i wydaną w Stanach Zjednoczonych płytę „Znasz – li ten kraj”, która podobnie jak i w Polonii staje się popularna w kraju, a Jego piosenki takie jak tytułowa „Znasz – li ten kraj”, „Słodka Karolina” czy zwyciężczyni z Mrągowa „Mam dzisiaj dobry dzień” zyskują uznanie i są codziennym materiałem dobrych rozgłośni radiowych. Na zapotrzebowanie TV Polonia, Telewizja Polska realizuje w 2000 roku pierwszy Jego wielki, telewizyjny recital w Studio Lutosławskiego, który w konsekwencji powoduje, iż nie tylko repertuar ale i Jego walory artystyczne zostają coraz bardziej rozpoznawalne. Następne lata Artysty to okres przygotowywania się do pierwszej wielkiej komercyjnej płyty, która w konsekwencji zostaje wydana przez firmę fonograficzną Uniwersal Polska i nosi tytuł „Albo on albo ja”. To również czas, gdy Artysta ten staje się coraz częstszym gościem wielu dobrych programów telewizyjnych i radiowych. Doceniany przez Polskie Radio otrzymuje zaproszenie do wielkiej trasy koncertowej (52 koncerty) bardzo ówcześnie popularnego „Lata z radiem”, w której jest jedną z dwóch stałych gwiazd. W 2002 roku Telewizja Polska TVP 2 organizuje w Jego mieście urodzenia, w Krotoszynie, gigantyczny, widowiskowy, pełen rozmachu koncert. Artysta staje się coraz bardziej popularnym i poszukiwanym wykonawcą. Dwa lata później Telewizja Polska TVP 2 realizuje i nagrywa największy dotychczas koncert Artysty pt. „Andrzej Cierniewski symfonicznie” z udziałem Filharmonii Rzeszowskiej, chóru oraz z ponad dwudziestoma najlepszymi muzykami w Polsce. Podobnie jak wcześniejsze i ten koncert staje się cenionym i wielokrotnie emitowanym w Telewizji Polskiej. Do pełnego dorobku fonograficznego należy dodać również nagraną w 2003 roku płytę Artysty pt. „Posypało śniegiem”. Repertuar Andrzeja Cierniewskiego to przede wszystkim piosenki o miłości, o relacjach międzyludzkich. Dla wielu Artysta ten słusznie kojarzony jest z twórczością poświęconą tęsknocie emigranta za ojczystym krajem ale i z muzą opatrzoną piękną nutą słowiańską. Utwory Andrzeja Cierniewskiego to przede wszystkim tematyka bardzo dojrzała a jednocześnie uniwersalna, w której to każdy ze słuchaczy jest w stanie odnaleźć cząstkę siebie bowiem słowa, które wyśpiewuje są dokładnie przemyślane, dobrane i wyartykułowane muzycznie. Andrzej Cierniewski znany jest w środowisku artystycznym jako profesjonalista oraz że współpracuje wyłącznie z najlepszymi. Na jego płycie można usłyszeć utwory skomponowane przez czołówkę polskich kompozytorów, takich jak np: Robert Janson, Romuald Lipko, Marcin Nierubiec, Janusz Piątkowski, Filip Siejka, Marek Sośnicki. Słowa do muzyki najczęściej pisze Marek Gaszyński, Ewa Rakowska, Marek Sośnicki, Daniel Wyszogrodzki ale również Ryszard Kunce, Andrzej Mogielnicki, Bogusław Nowicki.

źródło: wikipedia

6 listopada 2024

Grzegorz Daukszewicz


 


Grzegorz Daukszewicz (ur. 21 lutego 1985 w Warszawie) – polski aktor. 

W 2010 na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył nagrodę firmy Opus Film dla „najbardziej obiektywnego aktora”. Urodził się i dorastał w Warszawie. Pochodzi z rodziny o tradycjach artystycznych. Jego matka, Małgorzata Janina Kreczmar (1953–2006), była córką pary aktorskiej – Jana Kreczmara (1908–1972) i Justyny z domu Karpińskiej (1918–2008). Jego ojciec, Krzysztof Antoni Daukszewicz, jest satyrykiem, pisarzem i kompozytorem. Ma przyrodnią siostrę Sylwię oraz dwóch braci – Aleksandra (ur. 1990) i Krzysztofa. Jego wujkowie byli także artystami – brat matki Adam Kreczmar zasłynął jako poeta, a siostrzeniec dziadka ze strony matki – Zbigniew Zapasiewicz – był aktorem. W 2009 zadebiutował na scenie w roli Sergiusza w Sztuce bez tytułu, wystawianej na deskach Teatru Współczesnego, z którym współpracuje od 2010. W 2010 na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył nagrodę firmy Opus Film dla „najbardziej obiektywnego aktora”. Brał udział w realizacjach Teatru Telewizji, m.in. jako Sergiusz w Sztuce bez tytułu (2010) w reż. Agnieszki Glińskiej i Grabiec w Balladynie (2021) Juliusza Słowackiego w reż. Wojciecha Adamczyka. W Teatrze Polskiego Radia zagrał postać oficera Marcellusa w słuchowisku na podstawie tragedii Williama Szekspira Hamlet (2016) w reż. Anny Wieczur-Bluszcz. Wystąpił w roli księdza Welsha, alkoholika próbującego uratować grzeszne dusze bohaterów, w premierowej sztuce Samotny zachód (2019) autorstwa irlandzkiego dramatopisarza Martina McDonagha w reż. Eugeniusza Korina na scenie Teatru 6. piętro oraz jako Greg Sanderson w komediowym horrorze Petera Colleya Wrócę przed północą (I’ll Be Back Before Midnight!) w reż. Marcina Sławińskiego z Anną Karczmarczyk w Teatrze Kwadrat. Zagrał detektywa Goddarda w komedii kryminalnej Jacka Popplewella Lily (2020 w reż. Krystyny Jandy w Och-Teatrze. Wystąpił w roli dziennikarza w dwóch odcinkach serialu komediowego Roberta Wichrowskiego Wiadomości z drugiej ręki (2011). W latach 2012–2018 wcielał się w doktora Adama Krajewskiego, brata Falkowicza (Michał Żebrowski), w serialu TVP2 Na dobre i na złe. Wystąpił gościnnie w serialach: Ślad (2018), Ojciec Mateusz (2019), Młody Piłsudski (2019) i Pierwsza miłość (2021). Zagrał w teledysku do piosenki Ani Dąbrowskej „Ktoś inny” (2022) w reż. Olgi Czyżykiewicz. Wybrana filmografia: 2012: Prawo Agaty – pracownik firmy Janowskiego / 2012-2018: Na dobre i na złe – doktor Adam Krajewski / 2012: Barwy szczęścia – dziennikarz Arnold Konarski / 2014: Miasto 44 – Miki / 2015: Skazane – Tomasz Adamski, kierownik klubu sportowego / 2017: Volta – asystent Piotr / 2021: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – Wojciech Adamczyk, brat Marcina / 2023: Uwierz w Mikołaja — Mikołaj. 

     źródło: wikipedia

4 listopada 2024

Józef Skrzek


Józef Franciszek Skrzek (ur. 2 lipca 1948 w Siemianowicach Śląskich-Michałkowicach) – polski multiinstrumentalista, wokalista i kompozytor, starszy brat Jana Skrzeka. 

Od najmłodszych lat pobierał lekcje gry na fortepianie. W 1967 ukończył średnią szkołę muzyczną w Katowicach w klasie fortepianu (drugi instrument – skrzypce). W 1969 rozpoczął swoją karierę od tria Mariolaine & Swinging Soul Corporation, które towarzyszyło wokalistce z Indonezji Mariolaine. W tym samym czasie współpracował już z grupą Breakout oraz z mało znanymi grupami górnośląskimi Ślężanie i Ametysty. Na początku 1970 został oficjalnie stałym członkiem zespołu Breakout, który wspomagał grając na pianinie, gitarze basowej oraz śpiewając. Wraz z zespołem nagrał płytę 70a. Po kłótni z Józefem Hajdaszem, podczas meczu piłkarskiego, opuścił zespół w grudniu 1970. W 1971 roku założył zespół Silesian Blues Band, w którym poza nim grali Apostolis Anthimos (gitara) i Jerzy Piotrowski (perkusja). W latach 1972–1973 trzej muzycy współpracowali z Czesławem Niemenem, Helmutem Nadolskim i Andrzejem Przybielskim pod nazwą Grupa Niemen, nagrywając kolejno albumy: Strange Is This World (1972) / Ode to Venus (bez udziału Nadolskiego i Przybielskiego) (1973) / Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 (oba albumy połączono w reedycji CD jako „Marionetki”) (1973). W 1974 reaktywował zespół Silesian Blues Band, który został przemianowany na SBB. W 1980 grupa rozpadła się, a Skrzek rozpoczął karierę solową (LPs: Pamiętnik Karoliny, Ojciec chrzestny Dominika, Ogród Luizy, Józefina itd). Przez następne lata zajmował się tworzeniem muzyki teatralnej i kościelnej, jednak co jakiś czas łączył się z muzykami tworząc na krótko zespoły bez większej historii, lub reaktywował SBB i występował okazjonalnie na różnych festiwalach. W 1993 gościnnie współpracował z zespołem Kat przy nagrywaniu albumu Ballady, grając na fortepianie utwory: „Legenda wyśniona”, „Delirium Tremens” i „Niewinność”. Muzyk zaprzyjaźniony jest z michałkowicką Szkołą Podstawową nr 13, gdzie często gra i śpiewa podczas różnych uroczystości. Często współpracuje z reżyserem Lechem Majewskim, z którym stworzył utwory muzyczne do filmów Majewskiego: Pokój saren (1997), Wojaczek (1999), Angelus (2001) oraz Młyn i krzyż (2010). W 2005 został laureatem Nagrody im. Wojciecha Korfantego, a w 2008 – Cegły Janoscha, nagrody przyznawanej przez czytelników katowickiego wydania „Gazety Wyborczej” za rozsławianie Górnego Śląska. 30 czerwca 2012 w Bydgoszczy odbyła się premiera pierwszego polskiego opartego na zasadach Teatru Tworzenia, awangardowego oratorium „Terrarium” autorstwa Józefa Skrzeka i Jarosława Pijarowskiego. W 2013 roku został laureatem złotego „Fryderyka” za całokształt osiągnięć artystycznych. W sierpniu 2017 razem z J. Pijarowskim zostali laureatami nagrody ekspresjonistycznej FENIKS im. Tadeusza Micińskiego za ekspresję artystyczną i nowatorstwo formalne w bogatej twórczości muzycznej. 16 października 2017 roku z rąk wiceministra kultury Jarosława Sellina otrzymał złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 12 grudnia 2018 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W 2019 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności. 

     źródło: wikipedia 

30 października 2024

Grzegorz Hyży


 


Grzegorz Hyży (ur. 27 maja 1987 w Gnieźnie) – polski wokalista i autor tekstów, finalista trzeciej edycji programu X Factor. 

Profesjonalną karierę muzyczną rozpoczął pod koniec sierpnia 2010, kiedy to po jednym z koncertów jam session w Poznaniu założył ze znajomymi zespół BrytFunky. Grupa rozpadła się po roku współpracy, po czym Hyży został założycielem i liderem formacji Grzegorz Hyży & Band. W 2013 zajął drugie miejsce w finale trzeciej edycji programu TVN X Factor.W kwietniu 2014 wydał singel, „Na chwilę”, z którym dotarł do pierwszego miejsca polskiego zestawienia airplay. Piosenkę umieścił na swoim pierwszym albumie studyjnym pt. Z całych sił, który wydał 27 maja 2014. 18 czerwca 2015 otrzymał tytuł Ambasadora Miasta Gniezna od prezydenta Gniezna Tomasza Budasza. 12 maja 2017 wydał album pt. Momenty, który promował singlami: „Pod wiatr”, „O Pani!”, „Noc i dzień” i „Niech pomyślą, że to ja”. W tym samym roku nagrał w duecie z Kayah singel „Podatek od miłości”, który został wykorzystany w ścieżce dźwiękowej filmu o tym samym tytule. W 2018 był jednym z trenerów dziewiątej edycji programu TVP2 The Voice of Poland. 25 października 2024 wyda trzeci album studyjny, zatytułowany Epilog. Był mężem piosenkarki Mai Hyży, z którą ma synów-bliźniaków: Wiktora i Alexandra (ur. 2012). Rozstali się w 2013. 17 lipca 2015 w Pałacu Senatorskim na Kapitolu w Rzymie poślubił prezenterkę telewizyjną Agnieszkę Popielewicz, z którą ma syna, Leona (ur. 2021). 

     źródło: wikipedia 

28 października 2024

Antoni Długosz

 
Antoni Józef Długosz (ur. 18 kwietnia 1941 w Częstochowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup pomocniczy częstochowski w latach 1994–2016, od 2016 biskup pomocniczy senior archidiecezji częstochowskiej. 
 
Był wikariuszem w parafiach: Zesłania Ducha Świętego w Wieruszowie (1965–1966), św. Apostołów Piotra i Pawła w Sosnowcu (1966–1968), św. Lamberta w Radomsku (1968 i 1971–1972). W 1975 został wykładowcą katechetyki w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Tego samego przedmiotu nauczał w latach 1977–1979 w Krakowskim Metropolitalnym Seminarium Duchownym. Napisał ponad 60 publikacji naukowych i książek na temat katechetyki i biblistyki. 18 grudnia 1993 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji częstochowskiej ze stolicą tytularną Aggar. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1994 w bazylice św. Piotra w Rzymie. Udzielił mu ich papież Jan Paweł II, któremu asystowali arcybiskup Giovanni Battista Re, substytut ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, i arcybiskup Josip Uhač, sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. 7 maja 2016 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego częstochowskiego. Został prowadzącym programy Ziarno w Telewizji Polskiej. W 2007 na wniosek częstochowskich dzieci otrzymał Order Uśmiechu, a w 2018 rzecznik praw dziecka Marek Michalak odznaczył go Odznaką Honorową za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka.  

     źródło: wikipedia 

24 października 2024

Natalia Przybysz


 

 

Natalia Maria Przybysz (ur. 1 września 1983 w Warszawie), znana również jako N’Talia i Natu – polska piosenkarka i autorka tekstów, znana przede wszystkim z występów w zespole Sistars, którego była współzałożycielką. Od 2006 prowadzi solową działalność artystyczną. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV. 

W 2001 wraz z siostrą Pauliną rozpoczęła występowanie w zespole Sistars, w którym śpiewała z przerwami do 2013. Wspólnie nagrały dwa albumy studyjne: Siła sióstr (2003) i A.E.I.O.U. (2005) oraz dwukrotnie otrzymały Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. W 2006 podjęła solową działalność artystyczną. Pierwszy album, anglojęzyczny Maupka Comes Home, nagrała w duecie z producentem muzycznym Envee i wydała w 2008 nakładem wytwórni muzycznej Galapagos Music. Również w 2008 gościła na debiucie solowym Pauliny Przybysz pt. Soulahili, śpiewając w utworze „Sismachine”. 20 września wydała drugi, w znaczniej części polskojęzyczny album pt. Gram duszy. W 2013 wydała, nakładem wytwórni Warner Music Poland, trzeci solowy album studyjny pt. Kozmic Blues: Tribute to Janis Joplin. Równolegle z Pauliną Przybysz utworzyła zespół pod nazwą Archeo Sisters. 17 listopada 2014 wydała czwarty solowy album studyjny pt. Prąd. Od 2017 wydała jeszcze cztery albumy: Światło nocne (2017), Jak malować ogień (2019), Zaczynam się od miłości (2022; umieściła na nim niezaśpiewane teksty Kory w swojej interpretacje, a także dwie autorskie piosenki) i TAM (2023). 

     źródło: wikipedia  

16 października 2024

Wojciech Zieliński


 


Wojciech Zieliński (ur. 23 kwietnia 1979 w Łodzi) – polski aktor.

Ukończył technikum geodezyjne. W 2004 roku ukończył studia na wydziale aktorskim PWSTiTV w Łodzi. W tym samym roku został nagrodzony za dwie role sceniczne: Irwina w Tajemnej ekstazie i tytułową kreację w spektaklu Géza – dzieciak. Na XXII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi otrzymał Grand Prix, Nagrodę Publiczności, nagrodę ZASP-u, wyróżnienie łódzkich mediów, Nagrodę Jana Machulskiego oraz nagrodę honorową gazety festiwalowej „Tupot”. Od 2005 jest aktorem w Teatrze Studio w Warszawie. Karierę aktorską rozpoczynał od epizodu w obrazie Dotknij mnie Anny Jadowskiej i Ewy Stankiewicz. Wcielił się tam w Wojtka, studenta Filmówki dorabiającego w telesprzedaży. Potem była rola Darka Leśniaka „Dahomeja” w serialu Oficer. Pojawił się również jako Kalafior w filmie Z odzysku Sławomira Fabickiego. Rok 2007 przyniósł mu rolę Arkadiusza Cyganika „Cygi” w Świadku koronnym oraz serialu Odwróceni; potrafił zwrócić na siebie uwagę jako kierowca i ochroniarz „Blachy”, granego przez Roberta Więckiewicza. W latach 2021–2022 grał główną rolę w serialu Komisarz Mama jako podkomisarz Piotr Żeromski. Wybrana filmografia: 2007: Świadek koronny jako Arkadiusz Cyganik „Cyga” / 2009: Londyńczycy jako Leszek Przybylski / 2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny jako Szymon Mrówka / 2012–2014: Lekarze jako dr Daniel Orda / 2014: Służby specjalne jako kapitan Janusz Cerat / 2014: Kamienie na szaniec jako Stanisław Broniewski ps. „Orsza” / 2019: Żmijowisko jako Krzysztof Trypa / 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki jako Arkadiusz Cyganik / 2019: 1800 gramów jako Kamil, mąż Magdy / 2019–2020: Chyłka jako Wojciech Horwat Bukano / 2021: Furioza jako „Kaszub” / 2022: Gang Zielonej Rękawiczki jako Brykalski.

     źródło: wikipedia