Edyta Herbuś

Edyta Herbuś (ur. 26 lutego 1981 w Kielcach) – polska tancerka, aktorka, prezenterka telewizyjna i osobowość telewizyjna. Trzykrotna mistrzyni Polski formacji tanecznych. Dwukrotna zdobywczyni pucharu Polski formacji tanecznych. Półfinalistka drugiej i czwartej edycji programu Taniec z gwiazdami (2005, 2006). Zwyciężczyni (z Marcinem Mroczkiem) 2. Konkursu Tańca Eurowizji (2008).

 W wieku dziewięciu lat zaczęła uczęszczać do szkoły tańca Step by Step w Kielcach. Reprezentuje najwyższą, międzynarodową klasę „S” w tańcach latynoamerykańskich. Jest finalistką Mistrzostw Polski, Europy i świata w tańcu nowoczesnym, trzykrotną Mistrzynią Polski Formacji Tanecznych, dwukrotną zdobywczynią Pucharu Polski Formacji Tanecznych i wicemistrzynią Polski w tańcach latynoamerykańskich. Brała udział jako trenerka tańca w dwóch edycjach programu telewizyjnego Taniec z gwiazdami, w których partnerowała aktorom: Jakubowi Wesołowskiemu (2005) i Marcinowi Mroczkowi (2006). W 2008 w parze z Mroczkiem wygrała drugi Konkurs Tańca Eurowizji. Była jurorką w programach rozrywkowych: Królowie Densfloru (2010) i World of Dance Polska (2018). Jest choreografką przy produkcjach filmowych i spektaklach. W latach 2010–2017 tańczyła w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie; wystąpiła w spektaklach operowych: Traviata, Turandot, Latający Holender, Powder Her Face i Salome.Po zagraniu niewielkich ról w Plebanii (2003) i Kryminalnych (2004) wcieliła się w Urszulę, dziewczynę Igora Nowaka (Jakub Wesołowski) w serialu Na Wspólnej (2006–2007). Następnie zagrała Zuzannę Karaś w Tylko miłość (2007–2009), dwulicową Anetę Walińską w Samym życiu (2009–2010) i Martę Orłowską w Klanie (2010–2017). Grała Sylwię Konecką w serialu Pierwsza miłość (2017–2022). W 2025 dołączyła do obsady serialu Przyjaciółki, w którym wciela się w Gabi. 30 maja 2015 zadebiutowała w głównej roli podczas premiery spektaklu Diwa. Użyczyła głosu Królewnie Śnieżce w polskiej wersji językowej filmu animowanego 7 krasnoludków: Las to za mało – historia jeszcze prawdziwsza (2006), Frani w Wyspie dinozaura (2006) i Basi w Księżniczce i smoku (2018).W 2007 uczestniczyła w programie rozrywkowym Polsatu Jak oni śpiewają i prowadziła programy: W rytmie MTV (2006–2007), You Can Dance. Nowa generacja (2023) i Tańcząca ze światem (2023). Jesienią 2025 będzie brała udział w 22. edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo. 

źródło: wikipedia      

Maciej Stuhr

Maciej Jerzy Stuhr (ur. 23 czerwca 1975 w Krakowie) – polski aktor, reżyser i scenarzysta filmowy i teatralny, felietonista, konferansjer, psycholog, wykładowca akademicki.

Zadebiutował w 1988 rolą Piotrka w filmie Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog X. W kolejnych latach udzielał się na scenie kabaretowej, był aktorem Kabaretu Artura I i założonego przez siebie kabaretu Po Żarcie. Uznanie widzów i popularność zdobył dzięki kreacji Aleksa w filmie Fuks w reż. Macieja Dutkiewicza. Do najważniejszych ról w jego aktorskiej karierze należą występy w filmach: Chłopaki nie płaczą, Poranek kojota, 33 sceny z życia, Listy do M., Pokłosie, Obława, Planeta singli, Czerwony kapitan i Sala samobójców. Hejter oraz w serialach: Glina, Bez tajemnic, Belfer, Diagnoza i Szadź. W latach 2004–2008 był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, od 2008 występuje w Nowym Teatrze w Warszawie. Z dubbingu został zapamiętany jako Kuzco z Nowych szat króla, Hector Rivera z Coco i Timon z Króla lwa oraz tytułowi bohaterowie filmów Kurczak Mały, Gnomeo i Julia, Pokémon: Detektyw Pikachu i Roman barbarzyńca, a także gry komputerowej Szymek czarodziej. Uhonorowany tytułem Mistrza Mowy Polskiej. Laureat Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego za rolę w 33 scenach z życia i dwóch Orłów za pierwszoplanowe role w filmach Pokłosie i Powrót do tamtych dni, jak też dwóch Róż Gali i Węża. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Prowadzi czynnie działalność charytatywną, angażuje się w liczne akcje społeczne.Jest synem aktora Jerzego Stuhra i skrzypaczki Barbary Kóski. 

źródło: wikipedia      

Marcin Karpiński

 Marcin Karpiński (ur. 10 stycznia 1973 w Zgierzu) – polski polityk, prawnik, rolnik i samorządowiec, senator XI kadencji. 

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W 1998 został wybrany do rady powiatu zgierskiego. Mandat utrzymywał następnie w wyborach samorządowych w 2002, 2006 oraz 2010. Pełnił funkcje wiceprzewodniczącego rady i przewodniczącego klubu radnych SLD. W 2001 został powołany na urząd wicestarosty, który sprawował do 2002. Powrócił na to stanowisko w 2006, utrzymał je następnie w 2010, sprawując urząd do 2014. W wyborach do rady powiatu w tymże roku nie uzyskał reelekcji. Powrócił natomiast do tego gremium w 2018. Bez powodzenia kandydował z ramienia SLD do Senatu w 2005 oraz do Sejmu w 2007, 2015 i 2019. W wyborach parlamentarnych w 2023 był kandydatem paktu senackiego z ramienia Nowej Lewicy w okręgu nr 26. Uzyskał mandat senatora XI kadencji, otrzymując 98 107 głosów. 

źródło: wikipedia      

In-Grid

In-Grid, właśc. Ingrid Alberini (ur. 11 września 1978 w Guastalli) – włoska piosenkarka wykonująca muzykę pop i dance głównie w języku francuskim, ale także angielskim. 

Działalność artystyczną rozpoczęła od nawiązania współpracy z włoskim duetem producentów: Alfredem „Larrym” Pignagnoli i Marco Soncinim. Zadebiutowała w lipcu 2002 singlem „Tu es foutu”, który osiągnął sukces komercyjny. Następnie wydała single „In-Tango” i „Shock”, którymi promowała swój album pt. Rendez-Vous z 2003. Dużą popularnością cieszy się szczególnie w Polsce, gdzie w 2003 była muzycznym gościem reality show Bar w telewizji Polsat, a w 2004 wystąpiła podczas polskich eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji. W 2004 wydała album pt. La vie en rose, na którym umieściła standardy francuskiej muzyki popularnej zaaranżowane w stylistyce dance. Wróciła do Polski, występując podczas koncertu „Viva la France” na festiwalu w Sopocie. W 2005 wydała album pt. Voilà !, który promowała przebojem „Mama mia”. W 2006 była jedną z jurorek Sopot Festivalu. Pod koniec listopada 2007 do radia trafiła piosenka „I Love”, którą nagrała w duecie ze Stachurskym i którą wykonała z piosenkarzem jako gość muzyczny w programie Piosenka dla Europy 2008.W kwietniu 2009 wydała singiel „Le Dragueur”, którym zapowiadała album pt. Passion. Latem zajęła z tą piosenką czwarte miejsce w konkursie na zagraniczny hit lata podczas Sopot Hit Festiwal 2009. W 2011 wydała album pt. Lounge Musique zawierający muzykę chilloutową oraz wystąpiła jako gość specjalny w jednym z odcinków rumuńskiej wersji programu X Factor. We wrześniu 2012 wydała singiel „La Trompette”, który nagrała we współpracy z Garym Caosem i Rico Bernasconim.

źródło: wikipedia      

Paweł Wawrzecki

Paweł Wawrzecki (ur. 12 lutego 1950 w Warszawie) – polski aktor filmowy oraz teatralny, prezenter telewizyjny i artysta kabaretowy. Najbardziej znany z ról w serialach telewizyjnych: Złotopolscy, Graczykowie, Graczykowie, czyli Buła i spóła, Daleko od noszy oraz Kowalscy kontra Kowalscy. 

Jego ekranowym debiutem była rola w filmowej adaptacji Mazepy Gustawa Holoubka (1975). Zagrał Jeremiego w filmie Akcja pod Arsenałem Jana Łomnickiego (1977) i Pawła w filmie Spirala Krzysztofa Zanussiego (1978), a w 1980 roku zagrał epizod w komedii Stanisława Barei Miś. W 1998 roku dostał jedną z głównych ról w telenoweli Złotopolscy, w której kreował postać Wiesława Gabriela, syna Eleonory, komendanta posterunku policji na Dworcu Centralnym w Warszawie, za którą był trzykrotnie nominowany do Telekamer (1999, 2004 i 2005). W 1999 roku związał się z kolejną produkcją, serialem komediowym Graczykowie (później przemianowanym na Graczykowie, czyli Buła i spóła), gdzie przez dwa lata grał jedną z głównych ról Romana „Bułę” Bułkowskiego. W międzyczasie zagrał w komedii romantycznej Zakochani (2000) Piotra Wereśniaka z Magdaleną Cielecką i Bartoszem Opanią. W latach 2001–2003 grał jedną z głównych ról doktora Kidlera w sitcomie Szpital na perypetiach, od 2003 roku znanym jako Daleko od noszy. Od 2021 roku grał Zenona Kowalskiego w serialu Polsatu pt. Kowalscy kontra Kowalscy. W 2002 roku został laureatem nagrody dla Najlepszego Aktora Komediowego, wręczonej podczas III Festiwalu Dobrego Humoru w Trójmieście.  

źródło: wikipedia      

Fisz

 

Fisz, właśc. Bartosz Waglewski (ur. 19 marca 1978 w Warszawie) – polski muzyk, kompozytor, wokalista i instrumentalista, a także producent muzyczny. Pisze teksty, zwykle oparte na zabawie słowem. Zajmuje się także malarstwem. Członek zespołów Tworzywo Sztuczne, Bassisters Orchestra, Kim Nowak oraz radiowej orkiestry The Redaktors. Wraz z ojcem – Wojciechem Waglewskim – prowadził audycję „Magiel Wagli” w Programie Trzecim Polskiego Radia, a aktualnie audycję „Wagle” w internetowym Radiu Nowy Świat. W 2011 roku Waglewski został sklasyfikowany na 22. miejscu listy 30 najlepszych polskich raperów według magazynu Machina. Jest synem muzyka Wojciecha Waglewskiego i starszym bratem Piotra Waglewskiego.

 

Styl Fisza nie mieści się w jednym gatunku muzycznym. Na początku był członkiem hip-hopowego warszawskiego zespołu RHX. Na pierwszym solowym albumie, Polepione dźwięki (2000), nadal ocierał się o hip-hop; wskazywano na jego inspiracje twórczością Mos Defa. Rok później ukazał się kolejny album Fisza zatytułowany Na wylot. W 2002 roku jako pierwszy artysta hip-hopowy wystąpił w Muzycznym Studio Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej. Później rozpoczął eksperymenty muzyczne między innymi z jazzem na płycie F3, by wrócić do swoich hiphopowych korzeni na płycie Piątek 13.  Fisz zdobył 8 nominacji do Nagrody Akademii Fonograficznej Fryderyk. W 2001 roku kolejna nominacja album roku hip hop („Na wylot”). W 2003 Fisz i Emade jako Tworzywo Sztuczne zostali nominowani w kategorii album roku muzyka klubowa („F3”). Tworzywo Sztuczne zdobyło nominację do Fryderyka 2004 za album roku muzyka alternatywna („Wielki Ciężki Słoń”). W 2006 roku Fisz razem z bratem Emade otrzymał dwie nominacje do Fryderyków – album roku hip hop / r&b (Piątek 13) i grupa roku (FiszEmade). Fisz zdobył nagrodę Machiner 2000 w kategorii „Płyta niszowa” oraz za sprawą Pawła Sito, wówczas szefa Radiostacji, nominację do „Paszportu Polityki” w kategorii „Jazz, Rock, Pop, Estrada”. „Polepione dźwięki” wybrane zostały polską płytą roku 2000 przez redakcję pisma „Fluid”. Hiphopowy miesięcznik „Klan” nazwał Fisza „najlepszym / najważniejszym wykonawcą polskim 2001”, jego brata Emade „najlepszym / najważniejszym producentem polskim 2001” a video do singla „Tajemnica” – „najlepszym klipem polskim 2001”. W kwietniu 2005 roku cała trójka – Fisz, Emade oraz ich ojciec Wojciech Waglewski – otrzymała wspólnie (obok 4 innych wyróżnionych) „Fenomen”, nagrodę tygodnika „Przekrój”. W styczniu 2007 otrzymał razem z Emade Paszport „Polityki” w kategorii pop-rock-estrada za (jak napisano w uzasadnieniu): „twórcze poszukiwania i wyznaczanie standardów na krajowej scenie, nową definicję hip-hopu i konsekwentny kurs pod prąd”. Fisz Emade otrzymali również nominację do nagrody Asy Empiku w kategorii najlepszy album hip hop 2006 za „Piątek 13". W 2012 roku wraz z Emade uzyskał nominację do Fryderyka za album Zwierzę bez nogi w kategoriach Album roku hip-hop/reggae/R&B i Najlepsza oprawa graficzna albumu. 

źródło: wikipedia      

Ewa Bem

 

 

 

Ewa Maria Bem-Sibilska (ur. 23 lutego 1951 w Warszawie) – polska wokalistka jazzowa, wykonująca także muzykę pop oraz blues, autorka tekstów piosenek. Uznawana za jedną z najpopularniejszych wokalistek jazzowych w Polsce, nazywana „pierwszą damą polskiego jazzu”. Do historii piosenki jazzowej i rozrywkowej weszły jej wykonania utworów: „Żyj kolorowo”, „Moje serce to jest muzyk”, „Pomidory”, „Gram o wszystko” czy „Wyszłam za mąż, zaraz wracam”. Współpracowała z czołówką muzyków jazzowych, takimi jak Andrzej Jagodziński, Marek Bliziński czy Jan Ptaszyn Wróblewski, poza tym występowała także z grupami Big Warsaw Band, Alex Band i Górny Orchestra. Koncertowała w Polsce i na całym świecie, m.in. na Kubie, w Indiach, państwach skandynawskich, Czechosłowacji, państwach Europy Zachodniej oraz USA.  

 

Karierę artystyczną rozpoczęła w 1969 w Grupie Bluesowej Stodoła. W 1970 wystąpiła z kwartetem Zbigniewa Seiferta na festiwalu Jazz Jamboree w ramach koncertu „Nowe twarze w polskim Jazzie”. W tym samym roku została wokalistką zespołu Bemibek (potem nazwa została zmieniona na Bemibem). Z zespołem wypromowała przeboje takie jak: „Kolorowe lato”, „Sprzedaj mnie wiatrowi” czy „Podaruj mi trochę słońca”. Po rozpadzie grupy w 1974 rozpoczęła karierę solową. W czerwcu 1975 z utworem „Miłość jest jak niedziela” wystąpiła w koncercie „Premier” na 13. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, ponadto odebrała nagrodę za interpretację za wykonanie piosenki „Kolega Maj”. W latach 1983–1984 i 1986–1987 została okrzyknięta wokalistką roku w plebiscycie „Jazz Forum”. W lipcu 1986 za wykonanie utworu „Gram o wszystko” otrzymała wyróżnienie na 23. KFPP w Opolu. W 1995 przerwała karierę, koncentrując się na życiu rodzinnym. W 1997 powróciła na rynek fonograficzny albumem pt. Bright Ella’s Memorial, za który odebrała Fryderyka za Najlepszy album jazzowy. W 2000 świętowała 30-lecie pracy artystycznej występem z kompilacją swoich największych hitów na 37. KFPP w Opolu. Rok później wydała album Mówię tak, myślę nie, za który otrzymała Fryderyka w kategorii Album roku – pop, ponadto odebrała statuetkę dla wokalistki roku.  W latach 2000–2003 była przewodniczącą jury w programie TVN Droga do gwiazd. W 2007 wydała album pt. Kakadu, za który rok później odebrała status złotej płyty. W 2008 otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 19 sierpnia wystąpiła w koncercie TVN24 #Nasze20Lecie w ramach Top of the Top Sopot Festival 2021, a 18 października wydaniem utworu „Wyrzeźbiłam twoją twarz w powietrzu” zapowiedziała album koncertowy pt. Live. 

źródło: wikipedia      

Beata Rybotycka

 

 

Beata Maria Anna Rybotycka (ur. 21 lipca 1964 w Gliwicach) – polska aktorka i piosenkarka. 

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (dyplom w 1987). Zadebiutowała w teatrze w 1988. Występowała w: Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1987–1997), Teatrze STU (1990, 1992, 1995, 1998, 2000-2023), Piwnicy pod Baranami (od 1989), Teatrze Ludowym w Nowej Hucie (1990), Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni (1994). Jest żoną Krzysztofa Jasińskiego. Jej ciotką była aktorka Lidia Rybotycka-Zaremba.

źródło: wikipedia      

KęKę

 

 

KęKę, również Kę, Kędzior, Kiki, Mr Kękę, KęKi, właśc. Piotr Dominik Siara (ur. 15 września 1983 w Radomiu) – polski raper. Swoją karierę rozpoczął w radomskim podziemiu w 2001 roku. Od 2013 roku związany z wytwórnią Prosto, w której wydał krążki Takie rzeczy (2013) oraz Nowe rzeczy (2015). Obie płyty okazały się ogromnym sukcesem sprzedażowym, pierwszy krążek otrzymał certyfikat platynowej płyty,  kolejny potrójną platynę. Powołał do życia własną wytwórnię, w której w 2016 roku wydał swój trzeci album pt. Trzecie Rzeczy. Tytuł bardzo szybko przypadł do gustu fanom i niedługo po premierze uzyskał status podwójnej platyny.

 

Przed rozpoczęciem kariery rapera pracował jako listonosz w Radomiu. W 2007 roku stworzył wraz z raperem i producentem muzycznym Kotzim album EP Weź nas podrób, nagranym w ramach projektu KoKę. Wcześniej, na początku roku ukazał się drugi nielegal KęKę nagrany we współpracy Kotzim zatytułowany BoaSnake’s, sygnowany jako produkcja Boa’s. W 2012 roku KęKę został zaproszony do udziału w projekcie Popkiller młode wilki 2012. 4 listopada 2013 Na początku 2014 roku został opublikowany trzeci teledysk promujący Takie rzeczy – „Zostaję” ukazał się pierwszy album rapera zatytułowany Takie rzeczy. Latem muzyk wystąpił na kolejnych festiwalach m.in.: na Hip Hop Raport Projekt w Ełku, Hip Hop Na Żywca 2014, Mazury Hip Hop Festiwal oraz Hip Hop Kemp w Czechach.W październiku do sprzedaży trafiła kompilacja nagrań Nowe pokolenie 14/44 z udziałem KęKę. W międzyczasie raper gościł na debiutanckim albumie producenckim Pawbeatsa – Utopia, drugiej płycie Czarnego Nokturny & demony oraz płycie Made in Heaven projektu rapera Palucha i producenta Chrisa Carsona – PCC. 

źródło: wikipedia      

Lola Young

Lola Emily Mary Young (ur. 4 stycznia 2001 w Londynie) – brytyjska wokalistka oraz autorka tekstów piosenek. 

Jak przekazała w jednym z wywiadów, od zawsze tworzy muzykę, a pierwszą piosenkę napisała w wieku 11 lat. Young uczęszczała do BRIT School, gdzie doskonaliła swoje umiejętności i została wybrana zwycięzcą konkursu wokalnego Open Mic UK w wieku 15 lat za piosenkę „Never Enough”. W 2016 roku Young pojawiła się w brytyjskim talent show Got What It Takes? emitowanym przez CBBC, gdzie zajęła drugie miejsce. W 2018 roku ukończyła BRIT School i kontynuowała występy na lokalnych koncertach i wydarzeniach open mike. W ten sposób zwróciła uwagę Nicka Shymansky'ego (byłego menedżera Amy Winehouse) oraz Nicka Huggetta (byłego współpracownika Adele). Wkrótce obaj zostali jej menedżerami. W 2019 roku Young podpisała kontrakt z Island Records i wydała swój debiutancki singiel „6 Feet Under”, po którym ukazała się EP Intro. Jej kolejna EP, Renaissance, została wydana 28 kwietnia 2020 roku. W 2021 roku Young zyskała szersze uznanie dzięki występowi w The Late Late Show with James Corden i interpretacji „Together in Electric Dreams w świątecznej reklamie Johna Lewisa. Została nominowana do Brit Awards w kategorii Wschodząca Gwiazda. Główny singiel Young z jej debiutanckiego albumu, „Stream of Consciousness”, został wydany 25 listopada 2022 roku, a następnie odbyła udaną trasę koncertową po Europie. Album My Mind Wanders and Sometimes Leaves Completely został wydany w 2023 roku. 21 czerwca 2024 roku Young wydała swój drugim album This Wasn't Meant for You Anyway, który zawierał single: „Wish You Were Dead”, „Conceited”, „Big Brown Eyes” oraz platynowy singiel numer 1 „Messy. „Messy” przez cztery tygodnie znajdowało się na szczycie listy przebojów UK Singles Chart. Utwór ten uczynił również Young najmłodszą brytyjską solową artystką, która osiągnęła pierwsze miejsce od czasu singla Dua Lipy „New Rules” z 2017 rok. W kwietniu 2025 roku „Messy” stało się najpopularniejszym singlem brytyjskiego artysty na świecie. 21 stycznia 2025 roku Young wykonała utwór „Messy” w programie The Tonight Show Starring Jimmy Fallon. 11 kwietnia 2025 roku wystąpiła na Coachella Festival 2025. 16 maja 2025 wydała singiel „One Thing” stanowiący zapowiedź jej trzeciego albumu. 18 czerwca 2025 roku wydała kolejny singel „Not Like That Anymore”, zapowiadając premierę albumu I’m Only F**king Myself na 19 września 2025. 

źródło: wikipedia