19 czerwca 2025

Jacek Wójcicki


 

Jacek Wójcicki (ur. 21 stycznia 1960 w Krakowie) – polski aktor, śpiewak (tenor) i muzyk.

Dorastał na krakowskim Zwierzyńcu z rodzicami i siostrą Małgorzatą. Gdy był dzieckiem, śpiewał w chórze Filharmonii Krakowskiej, z którym koncertował po świecie. Jako nastolatek grał epizodyczną rolę w spektaklu Dziady w Starym Teatrze w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. W latach 1982–1991 był aktorem Teatru Słowackiego w Krakowie, w którym zagrał m.in. główną rolę w spektaklu Niebieski ptak. W 1986 został laureatem Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W 1987 za wykonanie utworu „Wiersz gazetowo-miłosny” odebrał nagrodę za interpretację na 24. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W latach 1992–1997 występował w Kabarecie Olgi Lipińskiej, poza tym wcielał się w Pana Tenorka w telewizyjnym programie dla dzieci Budzik w TVP1. Wykonuje piosenki filmowe i serialowe (Szpital na perypetiach, Konie apokalipsy, Ostatni dzwonek). 9 września 2016 prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskiej kultury oraz za osiągnięcia w pracy artystycznej. 

źródło: wikipedia     

16 czerwca 2025

Wiktor Waligóra

Wiktor Waligóra to młody wokalista z Krakowa, który zwrócił na siebie uwagę coverami piosenek publikowanymi na YouTube, na tyle, że gościnnie na jego kanale zaśpiewali m.in. Natalia Przybysz, Dawid Tyszkowski czy Ignacy. W 2023 roku Wiktor Waligóra wydał pierwszy singiel – „Przypomnieć nas”. A kilka miesięcy temu dołączył do niego „Ikar”. To niezwykle poruszający utwór, który celnie trafia w czułe struny. Płynące z niego melancholia i subtelność kontrastują z wyrazistą barwą artysty. Te poszczególne elementy tworzą ultra ciekawą mieszankę. Największy rozgłos Wiktor Waligóra zawdzięcza jednak piosence „Zagrajmy", która trafiła do zestawienia TOP 10 najczęściej granych utworów w polskich radiach, a także do telewizji. Została ona wykorzystana w oficjalnym spocie promującym ramówkę TVN7. Wspomniane single pochodzą z debiutanckiego albumu Wiktora Waligóry, który został zatytułowany „Czekam na świt”. Warto wspomnieć, że ujrzała ona światło dzienne 23 sierpnia 2024 roku. I została doskonale przyjęta przez słuchaczy i słuchaczki, jak również przez rodzimą branżę muzyczną. Był odkryciem zeszłorocznego Męskiego Grania, gdzie pojawił się zarówno w ramach projektu Wodecki Twist, jak i z orkiestrą Miousha. Nagranie z jego występu obejrzano na kanale festiwalu już ponad 3 miliony razy! Wiktor Zaczął 2024 rok z przytupem. Jego utwory „ZAGRAJMY” znajduje się na listach przebojów radia RMFfm i Radio ZET, oraz został użyty do Promesa kanału TVN7.

14 czerwca 2025

Mia Wasikowska

Mia Wasikowska (ur. 25 października 1989 w Canberze) – australijska aktorka pochodzenia polskiego. 

Urodziła się 25 października 1989 roku w Canberze. Jej matka, Marzena Wasikowska – z zawodu fotografka – pochodzi z Polski, natomiast jej ojciec, John Reid jest australijskim fotografem i kolażystą. Mia jest drugim z trojga dzieci – ma starszą siostrę i młodszego brata. W 1998 roku, kiedy miała 8 lat, Wasikowska i jej rodzina mieszkała w Szczecinie przez prawie rok. Od czasu do czasu aktorka odwiedza Polskę. W wolnym czasie jest zapaloną fotografką. Wasikowska trenowała balet od 9 do 15 roku życia. Przez dwa lata tego okresu treningi trwały 35 godzin tygodniowo. W wieku 14 lat zrezygnowała z baletu. Powiedziała: „zbyt dużą wagę przywiązywano do zdobywania fizycznej perfekcji, moje nastawienie stało się wtedy negatywne – twoje poczucie własnej wartości może w takiej sytuacji po prostu upaść”. Stała się popularna dzięki roli Sophie w amerykańskim serialu telewizyjnym Terapia. Po nim podjęła próbę w filmach zza oceanu. Seria mniejszych ról poprowadziła ją do pojawienia się w dziełach Tima Burtona Alicja w Krainie Czarów (główna rola), oraz w adaptacji Cary’ego Fukunagi Jane Eyre (2011). W tych dwóch filmach wcieliła się w postać tytułową. Za rolę w filmie Wieczorne słońce została nominowana do Independent Spirit Awards 2009. W wywiadach Mia Wasikowska podkreśla, że jest Polką z Australii i kocha kino Kieślowskiego. Wybrana filmografia: 2006: Szatański plan (Suburban Mayhem) jako Lilya / 2007: Zabójca (Rogue) jako Sherry / 2009: Amelia Earhart (Amelia) jako Elinor Smith / 2010: Alicja w Krainie Czarów (Alice in Wonderland) jako Alicja Kingsleigh / 2011: Jane Eyre jako Jane Eyre / 2011: Albert Nobbs jako Helen / 2012: Gangster (Lawless) jako Bertha Minnix / 2013: Stoker jako India Stoker / 2013: Tylko kochankowie przeżyją (Only Lovers Left Alive) jako Ava / 2014: Mapy gwiazd (Maps to the Stars) jako Agatha Weiss / 2014: Pani Bovary jako Emma Bovary / 2015: Crimson Peak. Wzgórze krwi (Crimson Peak) jako Edith Cushing / 2016: Alicja po drugiej stronie lustra jako Alicja Kingsleigh / 2017: Kryptonim HHhH (HHhH) jako Anna Novak / 2020: Bergman Island jako Ami. 

źródło: wikipedia     

9 czerwca 2025

Mika Urbaniak

 
Mika Urbaniak, właśc. Michelle Urbaniak (ur. 8 stycznia 1980 w Nowym Jorku) – polska wokalistka, najczęściej łącząca takie gatunki muzyczne jak jazz, R&B i hip-hop. Jest córką Michała Urbaniaka i Urszuli Dudziak.
 
Gdy miała siedem lat, wystąpiła w teledysku promującym film Dziennik sierżanta Fridaya (1987). W wieku 11 lat skomponowała swoją pierwszą piosenkę – „Cool Wave”. Jej muzycznymi idolami byli m.in. Lauryn Hill, Quest, Michael Jackson, Janet Jackson, Madonna i Prince. Gdy miała 15 lat, występowała z matką, Urszulą Dudziak, podczas rejsów po Morzu Bałtyckim żaglowcem STS Fryderyk Chopin. Występowała z wieloma artystami, m.in. z Mietkiem Szcześniakiem, O.S.T.R–em, Liroyem, Wzgórzem Ya-Pa 3, Grzegorzem Markowskim, Kayah, Natalią Kukulską, Bolcem i Sławkiem Jaskułke. Była główną wokalistką wspierającą Andrzeja Smolika, z którym nagrała kilka płyt oraz występowała podczas koncertów. W 2007 zajęła czwarte miejsce na Vena Festivalu, na którym wystąpiła pod pseudonimem Miss Mika. W 2010 za swój debiutancki album pt. Closer (2009) otrzymała nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk” w kategorii „album roku pop”. W 2011 zaśpiewała w utworze „Nas dwoje nas troje” na płycie Jarosława Wasika pt. Nie dotykaj. W duecie z Victorem Daviesem nagrała trzy albumy: Follow You, Once in a Lifetime i Art Pop. W 2023 we współpracy z dziennikarką Magdaleną Adaszewską wydała książkę autobiograficzną pt. „Będzie lepiej. Mika Urbaniak szczerze o uzależnieniu, chorobie i miłości”.  

źródło: wikipedia     

6 czerwca 2025

Grzegorz Guzik

Grzegorz Guzik (ur. 20 sierpnia 1991 w Suchej Beskidzkiej) – polski biathlonista. Trzykrotny olimpijczyk (2014, 2018 i 2022). Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. 

Pierwsze punkty pucharu IBU zdobył podczas zawodów we włoskiej miejscowości Martell w marcu 2014 roku. Największym sukcesem w dotychczasowej karierze zawodnika było zdobycie w 2016 roku brązowego medalu mistrzostw świata w mieszanym biegu sztafetowym w biathlonie na nartorolkach oraz piątego miejsca w rozgrywanych w Rumunii mistrzostwach świata w biathlonie na nartorolkach w 2015 roku. 5 stycznia 2017, jako pierwszy Polak po blisko 5 latach przerwy i siódmy reprezentant Polski w XXI wieku, zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce w biegu sprinterskim w Oberhofie. 22 sierpnia 2023 ogłosił zakończenie swojej zawodowej kariery sportowej. 

źródło: wikipedia     

2 czerwca 2025

Wojciech Mann


 

 

Wojciech Piotr Mann (ur. 25 stycznia 1948 w Świdnicy) – polski dziennikarz muzyczny, satyryk, aktor, pedagog, autor tekstów piosenek, prezenter telewizyjny i radiowy. Przez ponad pięćdziesiąt lat związany z Programem Trzecim Polskiego Radia, w 2020 współzałożyciel Radia Nowy Świat. 

W 1965 związał się z dziennikarstwem radiowym, zostając redaktorem Rozgłośni Harcerskiej. W 1967 dołączył do redakcji Programu III Polskiego Radia, na którego antenie prowadził autorskie programy: Magazyn 4/4, Mój magnetofon, Poranek z radiem, Baw się razem z nami, Muzyczna poczta UKF, W tonacji Trójki, Zapraszamy do Trójki, Bielszy odcień bluesa, Między dniem a snem, Radio Mann, Manniak niedzielny, Manniak po ciemku, Pół perfekcyjnej płyty, Tanie granie (na śniadanie) oraz Piosenki bez granic. W latach 70. rozpoczął współpracę z Telewizją Polską; początkowo prowadził Sobotnie Studio Młodych, a następnie autorski Magazyn pana Manna w ramach audycji Studio 2, której był kierownikiem ds. rozrywki. W latach 1981–1982 przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował jako pomocnik w klinice Stanisława Burzyńskiego w Houston. W drugiej połowie lat 80. prowadził program rozrywkowy Kanał oraz współprowadził z Janem Chojnackim program Non stop kolor. W latach 1983–1988 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Non Stop”, jednocześnie współtworzył na antenie TVP2 programy: 5-10-15, Mądrej głowie…, Za chwilę dalszy ciąg programu i Bardzo ostry dyżur. W latach 1985–1986 jako „druh zastępowy” poprowadził osiem wydań Listy Przebojów Programu Trzeciego. Należał do twórców nadawanego w latach 1986–1990 programu rozrywkowego Nie tylko dla orłów. W latach 90. z Krzysztofem Materną opracował formułę stacji radiowej Radio Kolor, obaj prowadzili w niej autorskie audycje, a ich podobizny były elementem ówczesnego logo stacji. W 1993 zaczął prowadzić Szansę na sukces na antenie TVP2. W 1994 z Krzysztofem Materną stworzył telewizyjny talk-show MdM, który był prezentowany na antenie TVP1. W 1995 razem opublikowali książkę Podróże małe i duże, wydaną przez „Twój Styl”. W 1997 z Krzysztofem Materną i Janem Chojnackim współtworzył muzyczną stację Radio Pogoda. W latach 2001–2002 z Krzysztofem Materną prowadził talk-show M kwadrat w TV Puls. W 2007 z Krzysztofem Materną poprowadził program MC², czyli Maszyna czasu Manna i Materny. W 2012 zakończył współpracę przy Szansie na sukces, która po jego odejściu została zdjęta z anteny TVP2. W marcu 2020 odszedł z Trójki. W kwietniu zaangażował się w projekt stworzenia stacji radiowej Radio Nowy Świat, zainicjowany przez spółkę Ratujmy Trójkę. Stacja zaczęła nadawać w lipcu 2020, Wojciech Mann zaczął prowadzić w niej programy: Poranna Manna, Mała kawa i Bez kolejki. Od października 2023 z Krzysztofem Materną zaczął prowadzić podcast Dziady z szuflady w portalu Onet. Jest autorem tekstów do piosenek , m.in. „Znajdziesz mnie znowu” Zbigniewa Wodeckiego, „Bright Days Will Come” Urszuli Sipińskiej (nagrodzoną na festiwalu im. Augustina Lary w Meksyku) oraz „Ja nie mogłam mieć serc dwóch” Anny Jantar. Był też lektorem filmów dokumentalnych, przedstawiających historię muzyki rozrywkowej. Sporadycznie pojawiał się jako aktor, zagrał m.in. w filmach Cudowne dziecko, Uprowadzenie Agaty, Świąteczna przygoda i Serce na dłoni, a także w serialach Czterdziestolatek. 20 lat później i Bank nie z tej ziemi. W filmach Shrek 2 i Shrek Trzeci dubbingował Doris, siostrę Kopciuszka. Wystąpił gościnnie na wydanym w 2006 albumie Grzegorza Turnaua Historia pewnej podróży. Udzielał się również jako konferansjer, m.in. w spektaklach estradowych Janusza Józefowicza. Wraz z Krzysztofem Materną założył przedsiębiorstwo MM Communications, działające w branży promocyjnej. 

źródło: wikipedia