Robert El Gendy

 

 

Robert El Gendy to polski dziennikarz i prezenter telewizyjny, który zyskał popularność dzięki swojemu profesjonalizmowi i charyzmatycznej osobowości. Urodził się 21 grudnia 1978 roku i od wielu lat jest związany z mediami, w szczególności z Telewizją Polską (TVP). Jego kariery zawodowej nie można rozpatrywać bez wspomnienia o programie „Pytanie na Śniadanie”, gdzie pełni rolę prowadzącego. Dzięki swojemu naturalnemu urokowi i zdolności do nawiązywania kontaktu z widzami, szybko stał się jednym z ulubionych prezenterów w Polsce.  Oprócz pracy w telewizji, Robert El Gendy jest także aktywny w mediach społecznościowych, gdzie dzieli się z fanami fragmentami swojego życia zawodowego i prywatnego. Jego zaangażowanie i profesjonalizm przyciągają uwagę zarówno widzów, jak i współpracowników. Robert jest również znany z udziału w różnych projektach charytatywnych, co dodatkowo podkreśla jego społeczną odpowiedzialność i zaangażowanie.  Jego rozpoznawalność i popularność nie ograniczają się jedynie do telewizji. Dzięki swojej otwartości i autentyczności, Robert El Gendy zdobył sympatię szerokiego grona odbiorców, co czyni go postacią godną uwagi zarówno na ekranie, jak i poza nim. 

Beata Tadla

Beata Edyta Tadla (ur. 14 czerwca 1975 w Legnicy) – polska dziennikarka radiowa i telewizyjna oraz prezenterka telewizyjna. 

Ukończyła szkołę muzyczną w klasie fortepianu oraz studia na kierunku kulturoznawstwo i zarządzanie instytucjami kultury na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także studia podyplomowe w zakresie kształcenia głosu i mowy na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym w Warszawie. W trakcie studiów była reporterką i redaktorką warszawskich rozgłośni: Eska, Super FM i Plus, a także rozpoczęła pracę w telewizji – debiutowała na antenie TV Puls. W sierpniu 2004 została prezenterką TVN Style, gdzie do 2006 prowadziła magazyn Klub młodej mamy. Od 13 października 2005 do 27 kwietnia 2012 związana była z redakcją TVN24 – początkowo przygotowywała reportaże emitowane w serwisie informacyjnym Dzień na żywo, następnie prowadziła program, z czasem została też prowadzącą serwisy: Magazyn 24 godziny, Fakty po Faktach i Fakty po południu, a od 6 października 2007 do 22 kwietnia 2012 współprowadziła weekendowe wydania Faktów w TVN. Od 6 listopada 2012 do 3 stycznia 2016 była gospodynią głównego wydania Wiadomości. Od września 2013 do stycznia 2016 prowadziła w TVP Info program Dziś wieczorem, a od grudnia 2012 do czerwca 2013 prowadziła poniedziałkowe wydania porannego programu TVP1 Kawa czy herbata? 2014 pojawiła się gościnnie w serialu Barwy szczęścia. W 2017 pojawiła się w serialu Wataha. Wiosną 2018 w parze z Janem Klimentem zwyciężyła w finale ósmej edycji programu rozrywkowego Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. Od stycznia 2019 współpracuje z Radiem Zet, dla którego prowadzi audycje To właśnie weekend. Od lutego do lipca 2019 współprowadziła program Bez ograniczeń w Superstacji. Od marca 2020 do 30 stycznia 2024 była jedną z prowadzących program internetowy Onet Rano. W lutym 2024 powróciła po ośmiu latach do Telewizji Polskiej, gdzie od 3 lutego tego samego roku współprowadzi (z Tomaszem Tylickim) Pytanie na śniadanie w TVP2. 

źródło: wikipedia      

Anna Seniuk

 

Anna Seniuk-Małecka (ur. 17 listopada 1942 w Stanisławowie) – polska aktorka teatralna i filmowa, profesor sztuk teatralnych (1998), od 1998 profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jest mamą Grzegorza Małeckiego.

 

W 1964 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i zadebiutowała na scenie rolą Irmy w Wariatce z Chaillot J. Giraudoux w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. W latach 1964–1970 była aktorką Starego Teatru w Krakowie. Następnie wchodziła w skład zespołów Teatru Ateneum (1970–1974, 1991–2003), Teatru Powszechnego w Warszawie (1977–1982) i Teatru Polskiego (1982–1991). Od roku 2003 występuje w Teatrze Narodowym w Warszawie. Tytuł naukowy profesora uzyskała 22 lipca 1998 roku.  Występowała także w Teatrze Telewizji, w filmach i w licznych serialach. Niezapomnianą kreację aktorską Magdy Karwowskiej stworzyła w jednym z najpopularniejszych polskich seriali telewizyjnych: Czterdziestolatku i Czterdziestolatku 20 lat później w reżyserii Jerzego Gruzy. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia od lat 70. XX w. Do tej pory zagrała ponad 40 ról radiowych, wśród nich znalazły się także słuchowiska dla dzieci. Otrzymała wiele nagród. W 1979 roku została nagrodzona Nagrodą Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie. Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1991/1992, za rolę Dulskiej w Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej w Teatrze TV i Nagrody im. Ireny Solskiej (2016).  Wybrana filmografia: 1965: Głos ma prokurator – Zofia Trepa / 1968: Stawka większa niż życie – Elsa Schmidtke / 1968: Lalka – prostytutka Magdalenka / 1971: Niedziela Barabasza – Żona Barabasza / 1974–1977: Czterdziestolatek – Magda Karwowska / 1974: Potop – Marynia Gasztowtówna-Pacunelka / 1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – Magda Karwowska / 1981: Konopielka – Handzia / 1984: Szaleństwa panny Ewy – Szymbartowa / 1993: Czterdziestolatek 20 lat później – Magda Karwowska / 1995: Awantura o Basię – doktorowa Budzisz / 1996: Tajemnica Sagali – sąsiadka Zawilskich / 2005: Egzamin z życia – Jadwiga Kleiberg / 2010: Na dobre i na złe – Jagoda Kwiecińska, babcia Bartka / 2011: Wszyscy kochają Romana – Maryla / 2017: Syn Królowej Śniegu – Zofia / 2018 – 2022: Leśniczówka – doktor Czesława Ździebłowska / 2022: Niebezpieczni dżentelmeni – pani Leszczyńska / 2024: Nic na siłę – Halina Madej. 

źródło: wikipedia

Nelly Furtado

Nelly Kim Furtado (ur. 2 grudnia 1978 w Victorii) – kanadyjska piosenkarka, autorka tekstów, producentka muzyczna i aktorka pochodzenia portugalskiego. 

Podczas występu w klubie Lee’s Palace w Toronto została dostrzeżona przez Geralda Eatona, który pomógł jej w pracach przy debiutanckim albumie studyjnym pt. Whoa, Nelly!, nagranym na zlecenie DreamWorks Records. Pierwszy singiel – „Party’s Just Begun (Again)” został wydany na ścieżce dźwiękowej do filmu W matni. Album stał się światowym sukcesem po wydaniu trzech kolejnych singli: „I’m Like a Bird” (za który Furtado otrzymała Nagrodę Grammy w kategorii Best Female Pop Vocal Performance), „Turn Off the Light” i „...on the Radio (Remember the Days)”. 25 listopada 2003 wydała drugi album pt. Folklore, który był promowany na trasie Come as You Are Tour. Na płycie znalazła się m.in. piosenka „Força”, hymn Mistrzostw Europy w piłce nożnej 2004, które odbyły się w Portugalii. Głównym singlem promującym album jest „Powerless (Say What You Want)”. Drugim singlem jest „Try”. Kolejny singiel to „Força”. Dwa ostatnie to „Explode” i „The Grass Is Green”.23 maja 2006 wydała trzeci album pt. Loose, który promowała singlem „Maneater”. Na trzecim albumie gościnnie udzielili się m.in. Pharrell Williams, Timbaland i Ms. Jade. Album stał się numerem jeden w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, ale też w wielu innych krajach. 16 lutego 2007 rozpoczęła Get Loose Tour. Na cześć tej wizyty lokalne władze ustanowiły 21 marca 2007 Dniem Nelly Furtado. 1 kwietnia 2007 była wykonawcą i gospodarzem na Juno Awards 2007 w Saskatoon. Odebrała wszystkie pięć nagród, do których była nominowana, w tym za Album Roku i Singel Roku. Wystąpiła też na Concert for Diana na stadionie Wembley w Londynie, 1 lipca 2007, gdzie wykonała „Say It Right”, „Maneater” i „I’m Like a Bird”. W 2007 wraz z Justinem Timberlake’iem wzięli udział w nagraniu singla Timbalanda „Give It to Me”. 30 marca 2009 ukazała się płyta Flo Ridy pt. R.O.O.T.S., na której znalazł się utwór „Jump” wykonywany z Nelly Furtado. 14 września piosenkarka wydała czwarty album studyjny pt. Mi Plan. Została zaproszona do współpracy z DJ Tiësto, z którym nagrała utwór „Who Wants to Be Alone”. 12 listopada 2010 wydała składankę pt. The Best of Nelly Furtado. Na potrzeby filmu Gnomeo i Julia Nelly Furtado i Elton John nagrali cover piosenki „Crocodile Rock”. 14 września 2012 wydała kolejny album studyjny pt. The Spirit Indestructible. 31 marca 2017 wydała album studyjny pt. The Ride. Siódmy album studyjny Furtado, 7, został wydany 20 września 2024 roku. 

źródło: wikipedia      

Abradab

AbradAb, właśc. Marcin Marten (ur. 12 listopada 1978) – polski raper, producent muzyczny, przedsiębiorca, autor tekstów, poeta i aktor niezawodowy znany także z występów w zespole Kaliber 44. Od 2002 roku prowadzi solową działalność artystyczną. Czterokrotny laureat nagrody Fryderyka, do której zyskał aż dwanaście nominacji. Udzielał się również w innych projektach, jak rap rockowy zespół Kashell, supergrupa ARKanoid, Męskie Granie, czy kolektyw Baku Baku Skład. Młodszy brat Joki. 

W 1993 wraz ze swoim starszym bratem Michałem, znanym jako Joka, założył zespół Kaliber 44. Wkrótce potem do zespołu dołączył Piotr Łuszcz występujący jako Mag Magik I. W 1995 zespół podpisał kontrakt płytowy z S.P. Records, natomiast. Rok później ukazał się debiutancki album formacji pt. Księga Tajemnicza. Prolog, który wyszedł w dniu osiemnastych urodzin AbradAba. W 1998 po nagraniu drugiej płyty pt. W 63 minuty dookoła świata Piotr „Magik” Łuszcz odszedł z zespołu. Jeszcze w tym samym roku Marcin wraz ze swoim bratem, wystąpili w filmie fabularnym Poniedziałek u boku Pawła Kukiza, czy Bolca. Nagranie trzeciej płyty zatytułowanej 3:44 spowodowało czasowe zawieszenie działalności Kaliber 44, natomiast AbradAb rozpoczął karierę solową. 6 czerwca 2004 roku nakładem S.P. Records ukazał się debiutancki album rapera zatytułowany Czerwony album. 1 grudnia 2005 roku został wydany drugi album AbradAba pt. Emisja spalin. Trzeci album rapera zatytułowany Ostatni poziom kontroli ukazał się 3 października 2008 rok. 4 października 2010 roku ukazał się czwarty album studyjny Martena pt. Abradabing. Otrzymała za nią nagrodę Fryderyka za najlepszy album hip-hop. W 2012 roku ukazał się kolejny album solowy rapera zatytułowany ExtraVertik. W 2012 raper wziął udział w reaktywacji składu Kaliber 44. 2 marca 2016 roku, ukazała się czwarta płyta pod tytułem Ułamek tarcia. Marcin kontynuował swoją solową karierę w roku 2018 wydając album zatytułowany 048. Zaangażował się w utworzenie tria z Rahimem oraz Kleszczem. Ich wspólna płyta, zatytułowana ARKanoid, ukazała się 13 listopada 2020 roku. Koniec roku 2020 był również czasem, kiedy to raper nawiązał współpracę z Comą, zakładając zespół muzyczny o nazwie Kashell. 26 listopada 2021 roku, została wydana ich debiutancka płyta pt. Ka$hell. AbradAb tym samym został jednym z nielicznych polskich raperów śpiewających w zespole rap rockowym. Współpracował z takimi wykonawcami, jak O.S.T.R., Kali, Rahim, Fokus, Pokahontaz, Peja, L.U.C., Ania Dąbrowska, Borixon, Wojtas, Wzgórze Ya-Pa 3, Grzegorz Markowski, Grubson, Ten Typ Mes, Vienio, Molesta Ewenement, Augustus Pablo, Piotr Banach, Gutek, Indios Bravos, Tede, Numer Raz, Warszafski Deszcz, Donguralesko, Vixen, Bosski Roman, Marika, DJ 600V, Thinkadelic, Maciej Maleńczuk, Wojciech Waglewski, Voo Voo, Liroy, Mesajah, Natural Dread Killaz, WSZ, CNE, HST, IGS, Jajonasz, Kleszcz, Happysad, Coma, Buka, Gromee, Afrojax, DJ Decks, DJ Haem, Czesław Mozil, Losza Vera, Jarecki, Cadillac Dale, Miły ATZ, Ryfa Ri, Frenchman czy Czasin. W 2011 roku Marten został sklasyfikowany na 17. miejscu listy 30 najlepszych polskich raperów według magazynu „Machina”. Rok później znalazł się na 14. miejscu analogicznej listy opublikowanej przez serwis Porcys. Poza działalnością artystyczną prowadził wytwórnię muzyczną Inna-My-Twórnia. 

źródło: wikipedia      

Michał Wiśniewski

Michał Chrystian Wiśniewski (ur. 9 września 1972 w Łodzi) – polski piosenkarz, autor tekstów, aktor, przedsiębiorca, filantrop, prezenter telewizyjny i osobowość medialna. 

 Od 1994 wokalista i lider zespołu Ich Troje, który założył z Jackiem Łągwa. Z zespołem nagrał i wydał jedenaście albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008), Pierwiastek z dziewięciu (2017), Projekt X (2022) i Wybiła jedenasta (2025). Za albumy Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają uzyskali certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie. Z zespołem wylansował wiele przebojów, m.in.: „Prawo”, „Ci wielcy”, „A wszystko to... (bo ciebie kocham)!”, „Powiedz”, „Zawsze z Tobą chciałbym być...”, „Razem a jednak osobno”, „Tango straconych”, „Tobą oddychać chcę”, „Keine Grenzen – Żadnych granic” czy „Babski świat”, ponadto otrzymał liczne wyróżnienia, w tym nagrodę publiczności w konkursie „Premier” podczas 38. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, pięć Superjedynek. Zdobywcy nagrody publiczności i Grand Prix 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w 2001. Dwukrotnie reprezentował Polskę w Konkursie Piosenki Eurowizji (2003, 2006). W latach 2000–2003 wokalista i lider zespołu Spooko, z którym nagrał i wydał dwa albumy studyjne: Spooko, to tylko płyta (2000) i Spooko, panie Wiśniewski (2003), który został sprzedany w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy. W 2004–2005 wokalista i lider zespołu Red Head. W 2005 nawiązał współpracę z ukraińską drag queen Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska oraz nagrał i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu. Działa również się jako artysta solowy, wydał cztery albumy studyjne: Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości (2012), La Revolucion (2013), Nierdzewny / Remixed (2016) i Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości (2018). Drugą płytę promował teledyskami do singli „Piosenka jak pocałunek” i „Filiżanka”, które były najczęściej oglądanymi wideoklipami w serwisie Onet.pl. Pierwszy i czwarty album solowy nagrał we współpracy z poetą i bardem Andrzejem Wawrzyniakiem. Działalność Wiśniewskiego jest powszechnie komentowana w mediach, m.in. za sprawą skandali obyczajowych i jego kontrowersyjnego wizerunku, a także ujawniania szczegółów życia prywatnego, np. poprzez telewizyjny reality show Jestem jaki jestem, który był emitowany przez stację TVN w latach 2003–2004. Uchodzi za jednego z najbardziej charakterystycznych polskich celebrytów. W 2006 zajął pierwsze miejsce w rankingu „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” sporządzonym przez magazyn „Forbes Polska”.

źródło: wikipedia      

Agata Buzek

Agata Bronisława Buzek (ur. 20 września 1976 w Pyskowicach) – polska aktorka teatralna i filmowa, w latach 1999–2003 aktorka Teatru Ateneum w Warszawie; laureatka nagrody za rolę kobiecą na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (2009) i Polskiej Nagrody Filmowej (2010) za główną rolę kobiecą za rolę Sabiny Jankowskiej w filmie Rewers (2009). Jest córką Jerzego Buzka i Ludgardy Buzek. 

Za rolę główną w filmie Rewers została wyróżniona nagrodą dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Nagrodą Publiczności im. Zbyszka Cybulskiego. W 2010 roku otrzymała nagrodę za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą Orły 2010. W marcu tego samego roku dostała nominację do nagrody Viva! Najpiękniejsi w kategorii Najpiękniejsza Polka, a w maju nominację do nagrody Wiktory w kategorii Najpopularniejszy Aktor Telewizyjny 2009. W 2010 roku zajęła 61. miejsce w rankingu „Forbes” stu najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu. Wybrana filmografia: 1997: Kochaj i rób co chcesz jako Larysa Kwiatkowska / 2001: Wiedźmin jako Pavetta, królewna Cintry, matka Ciri / 2002: Wiedźmin jako Pavetta, królewna Cintry, matka Ciri / 2007: Ryś jako Rybik, sprzątaczka w komendzie policji w Suwałkach / 2008-2009: Teraz albo nigdy! jako Julia Milton / 2009: Rewers jako Sabina Jankowska / 2014: Obce ciało jako Katarzyna / 2015: 11 minut jako alpinistka / 2019: Ciemno, prawie noc jako Anna Lipiec / 2019: Ja teraz kłamię / 2021: Paradis Sale / 2021: Moje wspaniałe życie jako Joanna „Jo” Lisiecka. 

źródło: wikipedia      

Bogusław Kudłek

 

 

Bogusław Kudłek (ur. 21 stycznia 1978 w Rzeszowie) – polski aktor teatralny, filmowy, kabaretowy i telewizyjny. 

W 2002 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie. W latach 2007–2009 był aktorem Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach. Wśród dokonań teatralnych aktora warto zwrócić uwagę na główne role w spektaklach Dziady Adama Mickiewicza (Gustaw-Konrad) oraz Kartoteka Tadeusza Różewicza. Obie inscenizacje przygotował Piotr Jędrzejas. Zagrał jedną z głównych ról w serialu Rodzinka, jak również w serialu Egzamin z życia. Wcielił się także w rolę Jonasza w sensacyjnej Fali zbrodni. W latach 2009–2010 grał Bartka Orłowa w serialu Majka emitowanym przez stację TVN. W 2011 roku zagrał Johna Mizere w serialu Prosto w serce emitowanym przez stację TVN. Wybrana filmografia: 2003: Pogoda na jutro jako urzędnik w biurze meldunkowym / 2004: Kryminalni jako Zbyszek Rawik (reż. Ryszard Zatorski) / 2005–2007: Egzamin z życia jako Andrzej Chełmicki / 2005–2008: Fala zbrodni jako reżyser filmu porno Jonasz Szmidt (reż. Krzysztof Lang, Filip Zylber) / 2009: Popiełuszko. Wolność jest w nas jako ksiądz Wacław (reż. Rafał Wieczyński) / 2011: Prosto w serce jako John Mizera, mąż Konstancji Grylak / 2013: Wałęsa. Człowiek z nadziei jako Bogdan Borusewicz (reż. Andrzej Wajda) / 2017: Pierwsza miłość jako Benedykt, przyjaciel Aleksandra / 2019: Planeta Singli 3 jako Menadżer / 2019: Nokaut (serial telewizyjny) jako Kierownik Wacek.  

źródło: wikipedia     

Natalia Nykiel

 

Natalia Nykiel (ur. 8 lutego 1995 w Mrągowie) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka i inżynier środowiska.

Finalistka drugiej edycji programu The Voice of Poland (2013). Wydała trzy albumy studyjne: Lupus Electro (2014), Discordia (2017) i Regnum (2022). Pierwszą płytę promowała m.in. singlami „Bądź duży” i „Error”, które stały się przebojami w Polsce. Za sprzedaż swych albumów i singli zdobyła dwie diamentowe płyty, jedną platynową i dwie złote. Jest laureatką nagród, takich jak: Eska Music Awards, Fryderyka czy Queen Palm International Film Festival. Zdobyła również wiele nominacji, w tym m.in. do MTV Europe Music Awards i Polsat SuperHit Festiwal. W 2013 została finalistką drugiej edycji programu TVP2 The Voice of Poland. 23 września 2014 nakładem wytwórni muzycznej Universal Music Polska wydała debiutancki album studyjny pt. Lupus Electro, który zrealizowała we współpracy z Katarzyną Nosowską, Pauliną Przybysz, Karoliną Kozak, Jackiem „Budyniem” Szymkiewiczem i Michałem „Buniem” Skrokiem. 29 sierpnia 2015 za teledysk do piosenki „Bądź duży” otrzymała nagrodę Eska TV Award – Najlepsze video na gali Eska Music Awards 2015. We wrześniu otrzymała nominację do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. 25 listopada 2016 wydała album koncertowy pt. Lupus Electro Error Tour. 20 października 2017 wydała album pt. Discordia. 18 kwietnia 2018 wystąpiła w łódzkiej Atlas Arenie jako gość specjalny podczas koncertu zespołu Thirty Seconds to Mars z trasy The Monolith Tour, podczas którego w duecie z Jaredem Leto wykonała utwór „Dangerous Night”. 15 listopada 2019 wydała drugi minialbum pt. Origo. W 2020 wydała singiel „Atlantyk”, będący jej pierwszym utworem w stylu country. Nagrała też anglojęzyczną wersję piosenki – „Ocean”. W tym samym roku była jurorką programu rozrywkowego The Four. Bitwa o sławę. Jesienią 2024 uczestniczyła w 15. edycji programu Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. 

źródło: wikipedia     

Ronaldinho

Ronaldinho lub Ronaldinho Gaúcho (Ronaldo de Assis Moreira; ur. 21 marca 1980 w Porto Alegre) – brazylijski piłkarz, który grał zazwyczaj na pozycji pomocnika lub napastnika, mistrz świata 2002, mistrz Ameryki Południowej 1999, zwycięzca Ligi Mistrzów UEFA 2005/2006. Posiada obywatelstwo brazylijskie i hiszpańskie. Został dwukrotnie uznany Piłkarzem Roku przez FIFA (2004, 2005), a także UEFA w roku 2005, a magazyn France Football w 2005 roku nagrodził go Złotą Piłką. W 2004 roku został wybrany przez Pelégo na listę FIFA 100 (100 najlepszych żyjących piłkarzy w historii).

Talent Brazylijczyka został zauważony przez działaczy Grêmio Porto Alegre i właśnie w tym klubie Ronaldinho zaczął stawiać swoje pierwsze piłkarskie kroki. Warto wspomnieć tu o dość niecodziennym zdarzeniu – w jednym ze spotkań drużyn młodzieżowych strzelił 23 bramki w tym 2 bezpośrednio z rzutów rożnych. Ronaldinho swoje pierwsze trofeum zdobył na Mistrzostwach Świata do lat 17, przy okazji zostając królem strzelców. W 2001 roku Ronaldinho przeszedł do Paris Saint-Germain za 9 mln euro. Świetny występ na Mundialu spowodował, że o pozyskanie Brazylijczyka zaczęły starać się najlepsze wówczas kluby piłkarskie w Europie. Walkę o Ronaldinho stoczyły Manchester United, Real Madryt i FC Barcelona. Angielski klub potrzebował następcy dla Davida Beckhama, Real szukał kolejnej gwiazdy, a Barca musiała się wzmocnić po nieudanym sezonie. Ostatecznie Brazylijczyk zawitał do klubu ze stolicy Katalonii, a do kasy paryskiego klubu wpłynęło 32,25 mln euro. Od początku sezonu 2008/2009, Ronaldinho występował w zespole A.C. Milan. Podczas przerwy zimowej sezonu 2010/2011 Ronaldinho zmienił klub na CR Flamengo. Wartość odstępnego wynosiła 3 mln euro. 31 maja 2012 z powodu zaległości finansowych klubu wobec niego, drogą sądową rozwiązał kontrakt. Cztery dni później został zawodnikiem Atlético Mineiro. 5 września 2014 r. podpisał kontrakt z meksykańskim zespołem Querétaro FC. Później występował jeszcze we Fluminense FC. 16 stycznia 2018 poinformował o przejściu na sportową emeryturę. 

źródło: wikipedia