Ewa Bem

 

 

 

Ewa Maria Bem-Sibilska (ur. 23 lutego 1951 w Warszawie) – polska wokalistka jazzowa, wykonująca także muzykę pop oraz blues, autorka tekstów piosenek. Uznawana za jedną z najpopularniejszych wokalistek jazzowych w Polsce, nazywana „pierwszą damą polskiego jazzu”. Do historii piosenki jazzowej i rozrywkowej weszły jej wykonania utworów: „Żyj kolorowo”, „Moje serce to jest muzyk”, „Pomidory”, „Gram o wszystko” czy „Wyszłam za mąż, zaraz wracam”. Współpracowała z czołówką muzyków jazzowych, takimi jak Andrzej Jagodziński, Marek Bliziński czy Jan Ptaszyn Wróblewski, poza tym występowała także z grupami Big Warsaw Band, Alex Band i Górny Orchestra. Koncertowała w Polsce i na całym świecie, m.in. na Kubie, w Indiach, państwach skandynawskich, Czechosłowacji, państwach Europy Zachodniej oraz USA.  

 

Karierę artystyczną rozpoczęła w 1969 w Grupie Bluesowej Stodoła. W 1970 wystąpiła z kwartetem Zbigniewa Seiferta na festiwalu Jazz Jamboree w ramach koncertu „Nowe twarze w polskim Jazzie”. W tym samym roku została wokalistką zespołu Bemibek (potem nazwa została zmieniona na Bemibem). Z zespołem wypromowała przeboje takie jak: „Kolorowe lato”, „Sprzedaj mnie wiatrowi” czy „Podaruj mi trochę słońca”. Po rozpadzie grupy w 1974 rozpoczęła karierę solową. W czerwcu 1975 z utworem „Miłość jest jak niedziela” wystąpiła w koncercie „Premier” na 13. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, ponadto odebrała nagrodę za interpretację za wykonanie piosenki „Kolega Maj”. W latach 1983–1984 i 1986–1987 została okrzyknięta wokalistką roku w plebiscycie „Jazz Forum”. W lipcu 1986 za wykonanie utworu „Gram o wszystko” otrzymała wyróżnienie na 23. KFPP w Opolu. W 1995 przerwała karierę, koncentrując się na życiu rodzinnym. W 1997 powróciła na rynek fonograficzny albumem pt. Bright Ella’s Memorial, za który odebrała Fryderyka za Najlepszy album jazzowy. W 2000 świętowała 30-lecie pracy artystycznej występem z kompilacją swoich największych hitów na 37. KFPP w Opolu. Rok później wydała album Mówię tak, myślę nie, za który otrzymała Fryderyka w kategorii Album roku – pop, ponadto odebrała statuetkę dla wokalistki roku.  W latach 2000–2003 była przewodniczącą jury w programie TVN Droga do gwiazd. W 2007 wydała album pt. Kakadu, za który rok później odebrała status złotej płyty. W 2008 otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 19 sierpnia wystąpiła w koncercie TVN24 #Nasze20Lecie w ramach Top of the Top Sopot Festival 2021, a 18 października wydaniem utworu „Wyrzeźbiłam twoją twarz w powietrzu” zapowiedziała album koncertowy pt. Live. 

źródło: wikipedia      

Beata Rybotycka

 

 

Beata Maria Anna Rybotycka (ur. 21 lipca 1964 w Gliwicach) – polska aktorka i piosenkarka. 

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (dyplom w 1987). Zadebiutowała w teatrze w 1988. Występowała w: Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1987–1997), Teatrze STU (1990, 1992, 1995, 1998, 2000-2023), Piwnicy pod Baranami (od 1989), Teatrze Ludowym w Nowej Hucie (1990), Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni (1994). Jest żoną Krzysztofa Jasińskiego. Jej ciotką była aktorka Lidia Rybotycka-Zaremba.

źródło: wikipedia      

KęKę

 

 

KęKę, również Kę, Kędzior, Kiki, Mr Kękę, KęKi, właśc. Piotr Dominik Siara (ur. 15 września 1983 w Radomiu) – polski raper. Swoją karierę rozpoczął w radomskim podziemiu w 2001 roku. Od 2013 roku związany z wytwórnią Prosto, w której wydał krążki Takie rzeczy (2013) oraz Nowe rzeczy (2015). Obie płyty okazały się ogromnym sukcesem sprzedażowym, pierwszy krążek otrzymał certyfikat platynowej płyty,  kolejny potrójną platynę. Powołał do życia własną wytwórnię, w której w 2016 roku wydał swój trzeci album pt. Trzecie Rzeczy. Tytuł bardzo szybko przypadł do gustu fanom i niedługo po premierze uzyskał status podwójnej platyny.

 

Przed rozpoczęciem kariery rapera pracował jako listonosz w Radomiu. W 2007 roku stworzył wraz z raperem i producentem muzycznym Kotzim album EP Weź nas podrób, nagranym w ramach projektu KoKę. Wcześniej, na początku roku ukazał się drugi nielegal KęKę nagrany we współpracy Kotzim zatytułowany BoaSnake’s, sygnowany jako produkcja Boa’s. W 2012 roku KęKę został zaproszony do udziału w projekcie Popkiller młode wilki 2012. 4 listopada 2013 Na początku 2014 roku został opublikowany trzeci teledysk promujący Takie rzeczy – „Zostaję” ukazał się pierwszy album rapera zatytułowany Takie rzeczy. Latem muzyk wystąpił na kolejnych festiwalach m.in.: na Hip Hop Raport Projekt w Ełku, Hip Hop Na Żywca 2014, Mazury Hip Hop Festiwal oraz Hip Hop Kemp w Czechach.W październiku do sprzedaży trafiła kompilacja nagrań Nowe pokolenie 14/44 z udziałem KęKę. W międzyczasie raper gościł na debiutanckim albumie producenckim Pawbeatsa – Utopia, drugiej płycie Czarnego Nokturny & demony oraz płycie Made in Heaven projektu rapera Palucha i producenta Chrisa Carsona – PCC. 

źródło: wikipedia      

Lola Young

Lola Emily Mary Young (ur. 4 stycznia 2001 w Londynie) – brytyjska wokalistka oraz autorka tekstów piosenek. 

Jak przekazała w jednym z wywiadów, od zawsze tworzy muzykę, a pierwszą piosenkę napisała w wieku 11 lat. Young uczęszczała do BRIT School, gdzie doskonaliła swoje umiejętności i została wybrana zwycięzcą konkursu wokalnego Open Mic UK w wieku 15 lat za piosenkę „Never Enough”. W 2016 roku Young pojawiła się w brytyjskim talent show Got What It Takes? emitowanym przez CBBC, gdzie zajęła drugie miejsce. W 2018 roku ukończyła BRIT School i kontynuowała występy na lokalnych koncertach i wydarzeniach open mike. W ten sposób zwróciła uwagę Nicka Shymansky'ego (byłego menedżera Amy Winehouse) oraz Nicka Huggetta (byłego współpracownika Adele). Wkrótce obaj zostali jej menedżerami. W 2019 roku Young podpisała kontrakt z Island Records i wydała swój debiutancki singiel „6 Feet Under”, po którym ukazała się EP Intro. Jej kolejna EP, Renaissance, została wydana 28 kwietnia 2020 roku. W 2021 roku Young zyskała szersze uznanie dzięki występowi w The Late Late Show with James Corden i interpretacji „Together in Electric Dreams w świątecznej reklamie Johna Lewisa. Została nominowana do Brit Awards w kategorii Wschodząca Gwiazda. Główny singiel Young z jej debiutanckiego albumu, „Stream of Consciousness”, został wydany 25 listopada 2022 roku, a następnie odbyła udaną trasę koncertową po Europie. Album My Mind Wanders and Sometimes Leaves Completely został wydany w 2023 roku. 21 czerwca 2024 roku Young wydała swój drugim album This Wasn't Meant for You Anyway, który zawierał single: „Wish You Were Dead”, „Conceited”, „Big Brown Eyes” oraz platynowy singiel numer 1 „Messy. „Messy” przez cztery tygodnie znajdowało się na szczycie listy przebojów UK Singles Chart. Utwór ten uczynił również Young najmłodszą brytyjską solową artystką, która osiągnęła pierwsze miejsce od czasu singla Dua Lipy „New Rules” z 2017 rok. W kwietniu 2025 roku „Messy” stało się najpopularniejszym singlem brytyjskiego artysty na świecie. 21 stycznia 2025 roku Young wykonała utwór „Messy” w programie The Tonight Show Starring Jimmy Fallon. 11 kwietnia 2025 roku wystąpiła na Coachella Festival 2025. 16 maja 2025 wydała singiel „One Thing” stanowiący zapowiedź jej trzeciego albumu. 18 czerwca 2025 roku wydała kolejny singel „Not Like That Anymore”, zapowiadając premierę albumu I’m Only F**king Myself na 19 września 2025. 

źródło: wikipedia      

Lara Gessler

 

 

Lara Gessler (ur. 18 września 1989) - to restauratorka, absolwentka socjologii, autorka książek kucharskich. 

 

Lara Gessler: restauratorka, socjolożka, autorka książek kucharskich, osobowość medialna. Urodziła się w rodzinie, gdzie kuchnia zawsze odgrywała znaczącą rolę. Jako córka restauratorki Magdy Gessler i cukiernika Piotra Gesslera początkowo nie planowała iść w ślady swoich rodziców. Uzyskała dyplom prywatnej uczelni Collegium Civitas w Warszawie w zakresie socjologii i perfekcyjnie opanowała dwa języki - angielski i hiszpański. Jednak jej wrodzony talent kulinarny szybko dał o sobie znać. Najpierw gotowała dla przyjaciół, a potem zaczęła robić piękne torty. Cukiernictwo okazało się jej prawdziwą pasją, dlatego zdecydowała się kształcić w tym kierunku. Uczęszczała do szkoły cukierniczej w Londynie, a potem uczyła się w French Culinary Institute w Nowym Jorku. Praktyki zdobywała w prestiżowej restauracji wyróżnionej trzema gwiazdkami Michelin, a po powrocie do Polski wraz z mamą zaczęła zarządzać renomowanymi lokalami gastronomicznymi "Słodki Słony" i "U Fukiera". Swoje zdolności w zakresie socjologii wykorzystuje do zarządzania zespołem. Oprócz tego wydała dwie książki kucharskie "Orzechy i pestki" oraz "Słodki zielnik". Lara Gessler uwielbia swoją pracę, ale sprawy zawodowe nie przeszkadzają jej w budowaniu szczęśliwego życia prywatnego. W 2020 r. urodziła się jej córka Nena. Inspiracją do nadania tak oryginalnego imienia była książka "Kobiety Witkacego", w której żona słynnego dramaturga była nazywana w ten sposób. Jak się okazuje, imię to ma też korzenie w kulturze hebrajskiej i rzymskiej.  Znana z: Świat show-biznesu przedstawia ją przede wszystkim jako córkę słynnej restauratorki Magdy Gessler. Jednak Lara Gessler dała się poznać z wielu innych stron. Prowadziła swój program śniadaniowy w ramach "Dzień dobry TVN" i gościła w polskiej edycji programu "MasterChef". Oprócz tego można było ją na kanapie u Kuby Wojewódzkiego, a także w programie "Ameryka Express" - wraz ze swoim towarzyszem Piotrem Sałatą zajęła 6 miejsce. Restauratorka jest bardzo aktywna w mediach społecznościowych, a jej konto na Instagramie obserwuje prawie 250 tys. osób. Jest też znana ze swoich odważnych zdjęć - do swojej sesji ciążowej pozowała nago. Wiadomo też, że nie je mięsa i prowadzi zdrowy tryb życia. Swoją miłość i podziw dla rodziców wyraziła m.in. tatuażem na plecach, który przedstawia nóż, widelec, serwetkę oraz inicjały Magdy Gessler i Piotra Gesslera. 

Marcel Borowiec

 

 

Marcel Borowiec (ur. 25 września 1990 roku w Zielonej Górze) – aktor, model i lektor. Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (2014). 20 września 2002 roku zadebiutował na deskach Teatru Syrena w Warszawie, uczestnicząc w spektaklu Żołnierz Królowej Madagaskaru Juliana Tuwima w reżyserii Wojciecha Adamczyka, wcielając się w postać Kazia.  W 2013 roku został absolwentem wydziału aktorskiego PWST w Krakowie. Współpracuje z Krakowskim Teatrem Scena STU.  W latach 2016-2018 występował w serii reklam telewizyjnych sieci sklepów „Saturn” (obecnie MediaMarkt), wraz z Wojciechem Mannem.  Prywatnie jest synem znanego lektora filmowego i telewizyjnego, Piotra Borowca, z wykształcenia aktora. 

Dawid Tyszkowski

 

 

Dawid Tyszkowski (ur. 11 lipca 2002 w Wołczynie) – polski piosenkarz, autor tekstów i kompozytor. Pochodzi z miejscowości Wołczyn w województwie opolskim. W 2022 roku zadebiutował singlem „Koszulka”, wydanym w wytwórni Fonobo. 10 czerwca 2022 wydał debiutancki minialbum, pt. Nadal nie śpię, a w 2023 debiutancki album Mój kot zaginął i już raczej nie wróci. 

źródło: wikipedia      

Olga Tokarczuk

Olga Nawoja Tokarczuk (ur. 29 stycznia 1962 w Sulechowie) – polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, psycholożka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018 , laureatka The Man Booker International Prize 2018 za powieść Bieguni oraz dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej „Nike” za powieści: Bieguni (2008) i Księgi Jakubowe (2015).

Zadebiutowała w 1979 na łamach pisma „Na przełaj”, gdzie pod pseudonimem „Natasza Borodin”. Jako powieściopisarka zadebiutowała w 1993 wydaną wówczas Podróżą ludzi Księgi. Książka uzyskała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Publikowała m.in. w „Mandragorze”. W latach 1997–2000 była stałą współpracowniczką czasopisma „Charaktery”, pisząc dlań eseje. W 1995 ukazała się jej druga powieść, E.E. Książka opowiada o dojrzewaniu dziewczynki, która nagle uzyskuje zdolności parapsychiczne. Dużym sukcesem Tokarczuk okazała się wydana w 1996 powieść Prawiek i inne czasy. Rok 1997 przyniósł zbiór opowiadań zatytułowany Szafa, a w 1998 pisarka opublikowała powieść pt. Dom dzienny, dom nocny. W 2004 ukazały się Ostatnie historie. Jest twórczynią opowiadania Bardo. Szopka, zawierającego opis ruchomej szopki z klasztoru redemptorystów w Bardzie. W 2006 roku ukazała się jej powieść Anna In w grobowcach świata. W pierwszej połowie października 2007 ukazała się jej powieść Bieguni. W rankingu tygodnika Wprost, obejmującym najlepiej zarabiających pisarzy w Polsce w 2019, zajęła 3. miejsce. Do sierpnia 2020 była członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, następnie przystąpiła do stowarzyszenia Unia Literacka. W latach 2019–2021 asystentką Olgi Tokarczuk była ukraińska poetka Iryna Wikyrczak, następnie asystentką została tłumaczka i dziennikarka Jana Karpienko. W 2019 roku brytyjski dziennik The Guardian umieścił powieść Prowadź swój pług przez kości umarłych na liście 100 najlepszych książek XXI wieku na miejscu 75. W 2023 roku niemiecki tygodnik Die Zeit opublikował listę 100 najlepszych książek literatury światowej, znalazła się na niej książka Bieguni. W 2024 roku amerykański dziennik The New York Times umieścił powieść Empuzjon na liście 100 najlepszych książek roku, a amerykański tygodnik Time umieścił Prowadź swój pług... na miejscu 73 na liście 100 najlepszych thrillerów opublikowanych po 1800 roku. W 2025 roku niemiecki tygodnik Der Spiegel opublikował listę 100 najlepszych książek z lat 1925-2025, znalazły się na niej Księgi Jakubowe. Der Spiegel wyróżnił jeszcze Sklepy cynamonowe Brunona Shulza, w pozostałych przypadkach książki Olgi Tokarczuk były jedynymi wyróżnionymi pozycjami z Polski. 2 grudnia 2019 we Wrocławiu zapowiedziała powołanie fundacji, z siedzibą w willi Tymoteusza Karpowicza przy ul. Krzyckiej 29, która za swoje cele obierze m.in. wspieranie i promocję polskiej kultury, w tym pisarzy i tłumaczy; działanie na rzecz praw człowieka, w tym przeciwdziałanie dyskryminacji i ograniczaniu swobód obywatelskich oraz ochronę środowiska, w tym walkę o prawa zwierząt. Pisarka na fundusz założycielski przekaże 350 tys. zł z nagrody Nobla. W 2025 została wybrana na zastępczynię przewodniczącego międzynarodowego stowarzyszenia pisarzy PEN International. Według Instytutu Książki do października 2019 ukazały się 193 tłumaczenia książek Olgi Tokarczuk. Następnych 12 pojawiło się pod koniec 2019 i w 2020, m.in. w Bułgarii, Egipcie, Izraelu, Korei Południowej, Serbii i na Ukrainie. 90 tłumaczy przełożyło jej książki na 37 języków, w tym na najczęściej używane na świecie, m.in.: angielski, arabski, chiński, hindi, hiszpański, japoński, niemiecki, perski, portugalski i rosyjski. 

źródło: wikipedia      

Przemysław Skowron

 

 

Przemysław Jan Skowron (ur. 4 marca 1974 w Rzeszowie) – polski dziennikarz radiowy, od 1997 związany z RMF FM. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Rzeszowie, student Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i dziennikarstwa w Instytucie Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. 

 

Pracę w radiu rozpoczął w sierpniu 1997, w krakowskim radiu Wanda, gdzie trafił po wielomiesięcznej podróży po Ameryce Północnej. W listopadzie 1997 poprowadził w RMF FM pierwszy ze swoich, nocnych programów, stanowiących cykl poświęcony szeroko rozumianej tematyce UFO, duchów i wszelkiego rodzaju zjawisk paranormalnych. W 1998 pracował jako wydawca informacyjnego serwisu lokalnego, a w 1999 objął nocne pasmo – Kobranocka FM; popularną audycję w ramach której prezentował i czytał najlepsze opowiadania literatury kryminalnej, SF i horrory. W ramach audycji przeczytał również powieść „Czterej pancerni i pies”. W 2000 został wydawcą, autorem i współprowadzącym programu Misja Specjalna dotyczącego historii i tajemnic XX wieku. Od roku 2001 współprowadził z Witoldem Lazarem popołudniowy magazyn naukowy Świat na żółto i na niebiesko. Jest autorem licznych pozycji satyrycznych pojawiających się na antenie RMF FM; „Krzyżacy”, „Kanon Lektur Szkolnych”, „Czerwone Słoneczko – fanklub Leszka Millera”, „Słownik damsko-męski”, „Wiadomości z przyszłości”, „Polska Kronika Radiowa”, „Mobilki” i wiele innych. W 2003 był jednym z pierwszych prowadzących radia RMF Classic, a w 2004 został, wraz z Tomaszem Olbratowskim, Marcinem Ziobro i Witoldem Lazarem prowadzącym porannego pasma RMF FM – Wstawaj szkoda dnia. W latach 2005–2006 można go było usłyszeć na antenie radia RMF Maxxx, gdzie prezentował efekty swojej poetyckiej twórczości. W latach 2013–2015 poranny program prowadził wraz z Robertem Karpowiczem, w latach 2015–2016 z Mariuszem Kałamagą, w latach 2016–2017 z Kamilem Baleją, a od września 2017 z Tomaszem Olbratowskim i Mariuszem Kałamagą. W latach 2006–2007 związany był z krakowskim ośrodkiem Telewizji Polskiej, prowadząc programy o tematyce kulturalnej; „Regiony kultury. Nowości” oraz „Wejściówka”. Współpracował również ze stacją przy innych programach o tematyce kulturalnej i społecznej. 

źródło: wikipedia      

Andrzej Poniedzielski

 

Andrzej Poniedzielski (ur. 4 lipca 1954 w Iwaniskach) – polski poeta, pieśniarz, konferansjer, autor tekstów piosenek, satyryk, humorysta, gitarzysta, twórca scenariuszy, reżyser, artysta kabaretowy i aktor. Członek Akademii Fonograficznej Związek Producentów Audio-Video (ZPAV). 

Jest autorem łącznie ponad 400 wierszy i piosenek, w tym tekstów ponad 20 piosenek Elżbiety Adamiak. W 1984 roku opublikował tomik swoich wierszy pt. Chyba już można..., zawierający kilkadziesiąt tekstów, wierszy i piosenek z lat 1977–1982, m.in. Bawitko, Kardiogram, Koń, szabelka i butelka, Nos Kościuszki oraz Piosenkę o chyba jeszcze miłości. Pisał także teksty dla Edyty Geppert, Anny Marii Jopek, Seweryna Krajewskiego, Maryli Rodowicz, Lory Szafran, Anny Treter, Grzegorza Turnaua i Tadeusza Woźniaka. Pisał teksty do muzyki Elżbiety Adamiak, Seweryna Krajewskiego, Włodzimierza Nahornego, Janusza Strobla, Jerzego Satanowskiego. W 1987 nakładem wytwórni Pronit wydał album muzyczny pt. Elżbieta Adamiak & Andrzej Poniedzielski - Live.W latach 90. zajmował się biznesem związanym z artykułami motoryzacyjnymi. W 1995 założył kabaret literacki Przechowalnia. W 1999 wspólnie z Arturem Andrusem zaczął prowadzić wieczory kabaretowe w „Przechowalni”. 4 lipca 2002 roku w ramach Olsztyńskich Spotkań Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” wydał album pt. 13 łatwych utworów tanecznych, za który otrzymał nominację do Fryderyków w kategorii „piosenka poetycka”. Od 2001 roku pisze felietony dla łódzkiego miesięcznika kulturalnego „Kalejdoskop”. Od kwietnia 2003 do 2009 roku pisał „Felietony z wierszem” dla miesięcznika „Zwierciadło”. W marcu 2007, przyjmując propozycję Gustawa Holoubka, objął kierownictwo literackie „Sceny na dole” w warszawskim Teatrze Ateneum. 24 kwietnia 2012 roku wydał album koncertowy pt. Chyba już można... będący zapisem jego występu w Teatrze Małym w Łodzi. W 2014 roku miał premierę program jubileuszowy z okazji 60 urodzin pt. „Monday-Day, czyli Sing, Spring & Drink” w warszawskim Teatrze Ateneum, w którym Poniedzielski prezentował swoje najlepsze piosenki z całej swojej twórczości. W październiku 2016 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka ukazało się najpełniejsze wydanie wierszy i piosenek Andrzeja Poniedzielskiego pod tytułem Dla duszy – gram. W 2017 wydał album Melo Nie Dramat, który nagrał z Sylwią Różycką. Od lipca 2020 do lutego 2025 na antenie internetowego Radia Nowy Świat prowadził w niedzielne wieczory muzyczną audycję pt. Piosennik. 

źródło: wikipedia