Władysław Kozakiewicz (ur. 8 grudnia 1953 w Solecznikach pod Wilnem) – polski lekkoatleta – tyczkarz i wieloboista. Brat Edwarda. Absolwent Technikum Gastronomicznego, następnie poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Na swoich pierwszych igrzyskach w 1976 r. w Montrealu, skacząc z kontuzją stopy, zajął w konkursie 11. miejsce. 30 lipca 1980 zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w skoku o tyczce w Moskwie z wynikiem 5,78 m – jednocześnie ustanawiając nowy rekord świata. Pamiętany z powodu gestu, który dwukrotnie wykonał w stronę gwiżdżących kibiców rosyjskich (tzw. gest Kozakiewicza). W 1980 dwukrotnie ustanawiał rekordy świata: wynikami: 5,72 i 5,78 m. W tym też roku wygrał Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”, zostając najlepszym sportowcem roku w Polsce. Inne osiągnięcia to: Halowe Mistrzostwo Europy (1977, 1979), wicemistrzostwo Europy na otwartym stadionie (1974) i dwa brązowe medale w hali (1975, 1982).
W czasie swojej kariery 8-krotnie poprawiał rekord Polski, windując go
od 5,32 m w roku 1973 do 5,78 m w roku 1980. Był też 10-krotnym mistrzem
kraju.
W 1985 wyjechał na stałe do Niemiec.
Po otrzymaniu obywatelstwa niemieckiego kilkakrotnie wystąpił w
turniejach lekkoatletycznych w barwach tego kraju. W 1986 dwukrotnie
poprawiał rekord RFN doprowadzając go do poziomu 5,70 m. Wiele lat mieszkał w Elze pod Hanowerem. Odznaczony m.in. złotym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980). Bohater książki Gest Kozakiewicza Ireneusza Pawlika (1994). Był zawodnikiem Bałtyku Gdynia.
źródło: wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz