29 października 2012
Stanley Tucci
źródło: wikipedia
Barbara Krafftówna
Barbara Krafftówna, właściwie Barbara Krafft-Seidner (ur.* 5 grudnia 1928 w Warszawie, m.† 23 stycznia 2022 w Skolimowie) – polska aktorka teatralna i filmowa, artystka kabaretowa i piosenkarka. Ojciec Krafftówny był naczelnym architektem w Łucku, matka nie pracowała, prowadziła dom, w którym często rozbrzmiewała muzyka (matka śpiewała, grała na pianinie i skrzypcach). Barbara była najmłodsza z czworga rodzeństwa, miała dwóch przyrodnich braci i siostrę. Po śmierci ojca i po wybuchu II wojny światowej, wyjechała wraz z matką do Warszawy, uciekając z Wołynia przed Sowietami. Jej pierwszym mężem był Michał Gazda, aktor teatralny i filmowy. Poznali się i pobrali w 1956 r. W 1969 roku Michał Gazda zginął w wypadku samochodowym. Syn z tego małżeństwa, Piotr, mieszkał w Kanadzie z żoną i synem Michałem. Piotr Gazda zmarł w 2009. W latach 1961–1965 była radną w Dzielnicowej Radzie Narodowej Warszawa Śródmieście. Działała w komisji ds. kultury, sportu i turystyki. Funkcja ta znalazła odbicie w programach Kabaretu Starszych Panów, gdzie Krafftówna odtwarzała postać radnej. W 1982 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Tam poznała drugiego męża, Arnolda Seidnera, dyrektora międzynarodowego instytutu do spraw emigrantów w San Francisco. Małżeństwo trwało pół roku, przerwała je śmierć Seidnera w wyniku zawału serca. Artystka przeniosła się do Los Angeles, gdzie przez ponad dekadę mieszkała w domu seniora. Otrzymała obywatelstwo amerykańskie, jednak w 1998 r. zdecydowała się wrócić na stałe do Polski. Od wczesnych lat wykazywała zainteresowania aktorskie. W czasie wojny brała udział w zajęciach krakowskiego konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwo Galla, gdzie oprócz aktorstwa miała lekcje pantomimy, uczyła się też tańca. Od 1945 r. Studio działało przy Teatrze Starym w Krakowie, ale już w kolejnym roku Iwo Gall wraz z kilkoma uczniami, wśród nich z Krafftówną, wyjechał do Teatru Wybrzeże, funkcjonującego początkowo w Gdyni. Tam też, w listopadzie 1946 r. zadebiutowała rolą Rybaczki w Homerze i Orchidei Tadeusza Gajcego. Z trójmiejską sceną była związana do 1949 roku, zagrała m.in. Kasię w Jak wam się podoba Williama Szekspira (1947), Haneczkę w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (1948) i Klarę w Pigmalionie (1913) George’a Bernarda Shawa (1949, wszystkie wymienione tytuły w reżyserii Galla). – Iwo Gall był moim wielkim nauczycielem i mistrzem. On ukształtował mój sposób patrzenia na teatr, ukształtował moje artystyczne myślenie – wspominała aktorka po latach. W 1949 przeniosła się wraz ze swym mistrzem do Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie występowała do 1950 i zagrała m.in. Warię w Wiśniowym sadzie Antoniego Czechowa. W latach 1950–1953 pracowała we wrocławskich Teatrach Dramatycznych. Wystąpiła m.in. jako Klara w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry w reż. Marii Wiercińskiej (1951) i Eliza w Skąpcu Moliera w reż. Maryny Broniewskiej (1951). Od 1953 r. występowała w teatrach warszawskich. Na początku w Teatrze Nowej Warszawy (1953–1956), gdzie m.in. ponownie u Marii Wiercińskiej zagrała Klarę w Ślubach panieńskich (1953). W Teatrze Estrada wcieliła się w rolę Pernette Laprade w Szczęśliwych dniach Claude’a-Andre Pugeta w reż. Tadeusza Cyglera (1956), a w Teatrze Komedia zagrała m.in. Jill w Jim i Jill Greya Clifforda i Newmana Greatrexa w reż. Kazimierza Pawłowskiego (1957). Od 1957 do 1964 roku była aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie. Lata 1964–1969 przypadają na angaż w Teatrze Narodowym. Stworzyła tu wiele znakomitych kreacji, m.in. kurki (Elżbiety) w Kurce wodnej (1964) i Wandy Lektorowiczówny w Janie Karolu Macieju Wścieklicy (1966) Stanisława Ignacego Witkiewicza (oba widowiska w reż. Wandy Laskowskiej). Predyspozycje aktorskie Krafftówny i oryginalny, w pełni już ukształtowany wizerunek sprawiły, że aktorka idealnie odnalazła się w dramaturgii Witkacego. Recenzenci uznali ją za modelową aktorkę dramatów tego autora, podkreślając jako atut naturalną nienaturalność. W 1969 r. krótko występowała w Teatrze Syrena. Lata od 1969 do 1981 przypadają na angaż Krafftówny w warszawskim Teatrze Współczesnym. Widzowie mogli ją podziwiać w rolach Alicji w Play Strindberg Friedricha Dürrenmatta w reż. Andrzeja Wajdy (1970), gdzie wystąpiła wspólnie z Tadeuszem Łomnickim. Jej Dorota w Matce Witkacego (1970) oraz Lady Macbett i Lady Duncan w Macbett Eugène’a Ionesco (1972) były rolami przewrotnymi, zabarwionymi groteską (obie sztuki wyreżyserował Erwin Axer). W kolejnych latach zagrała Szarlottę w Wiśniowym sadzie Antoniego Czechowa w reż. Macieja Prusa (1976) oraz Szambelanową w Panu Jowialskim Aleksandra Fredry w reż. Jerzego Kreczmara (1977). Po latach Krafftówna wróciła na krótko do Teatru Dramatycznego. Zagrała wówczas dwie znaczące role: w 1982 r. wcieliła się w rolę Lulu w Skizie Gabrieli Zapolskiej w reż. Witolda Zatorskiego, a w 1982 r. – Wolumni w Koriolanie Williama Szekspira w reż. Krzysztofa Kelma. W 1982 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych, na zaproszenie Leonidasa Dudarewa-Ossetyńskiego, przedwojennego polskiego aktora i reżysera mieszkającego na stałe w USA. Wyjazd wiązał się z wcześniejsza propozycją zagrania w witkacowskiej Matce po angielsku. Aktorka nie znając tego języka, nauczyła się roli fonetycznie i z powodzeniem występowała na amerykańskich scenach. Pobyt za oceanem, planowany początkowo na pół roku, przeciągnął się do kilkunastu lat. Krafftówna zamieszkała początkowo w San Francisco, a później w Los Angeles, nie porzucając aktorstwa. Grała w polonijnym teatrze, wyreżyserowała Kram z piosenkami Leona Schillera. Przez lata współpracowała z zespołem studenckim Szkoły Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej w Los Angeles, kierowanym przez prof. Michaela Hacketta. W 1997 r. przyjechała do Polski ze spektaklem Biesiada u hrabiny Kotłubaj Witolda Gombrowicza, wyreżyserowanym przez Hacketta. Rok później zdecydowała się na powrót do Polski. W 2006 r., z okazji jubileuszu 60-lecia pracy artystycznej, Barbara Krafftówna wystąpiła w napisanym specjalnie dla niej monodramie Remigiusza Grzeli Błękitny diabeł, o ostatnich latach życia Marleny Dietrich. W 2007 r. Krafftówna zagrała Matkę w Peer Gynt. Szkicach z dramatu Henryka Ibsena, a w 2008 – rolę tytułową w Alicji Lewisa Carrolla. Oba przedstawienia wyreżyserował Paweł Miśkiewicz w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Na 80. urodziny artystka wystąpiła w napisanej specjalnie na tę okazję sztuce Remigiusza Grzeli Oczy Brigitte Bardot. Premiera w Teatrze Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego w Warszawie odbyła się 5 grudnia 2008 r. Reżyserem przedstawienia jest Maciej Kowalewski. Na scenie partnerował jubilatce Marian Kociniak. Za rolę w tym spektaklu Krafftówna otrzymała nominację do nagrody im. Norwida. 18 maja 2010 roku w Teatrze Dramatycznym w Warszawie odbył się Jubileusz 65 lecia pracy artystycznej Barbary Krafftówny. 12 stycznia 2016 roku nakładem wydawnictwa Próśzyński i S-ka ukazała się rozmowa Remigiusza Grzeli z Barbarą Krafftówną „Krafftówna w krainie czarów”. 11 listopada 2019 roku została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Order otrzymała z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy.
Charles Pic
źródło: wikipedia
25 października 2012
Krzysztof Tyniec
źródło: wikipedia
Anna Szałapak
źródło: wikipedia
23 października 2012
Michel Fugain
źródło: wikipedia
22 października 2012
Melanie C
źródło: wikipedia
Jay Leno
źródło: wikipedia
Tim McGraw
źródło: wikipedia
Ben Bailey
19 października 2012
Małgorzata Braunek
źródło: wikipedia
Tomasz Stockinger
źródło: wikipedia
Jolanta Fajkowska
źródło: wikipedia
Todd Kerns
źródło: wikipedia
Rachael Flatt
źródło: wikipedia
17 października 2012
Agnieszka Dygant
źródło: wikipedia
Szymon Bobrowski
Szymon Bobrowski (ur. 16 maja 1972 roku w Koninie) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Po debiucie kinowym w filmie psychologicznym Kamień na kamieniu (1995), wystąpił na dużym ekranie w epizodycznych rolach, m.in. Demony wojny wg Goi (1998) Władysława Pasikowskiego, Operacja "Koza" (1999), Prawo ojca (1999) Marka Kondrata w roli ćpuna, Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową (2000) Krzysztofa Zanussiego czy S@motność w Sieci (2006) jako Marek, mąż Ewy granej przez Magdalenę Cielecką. Popularność na srebrnym ekranie przyniosły mu seriale: TVP2 Na dobre i na złe (2003 i 2005) jako psycholog Hubert Koziński, TVN Magda M. (2005-2007) w roli porywczego, pewnego siebie i aroganckiego prawnika Bartka Malickiego, samotnego z wyboru wspólnika wziętego adwokata. W 2001 roku poślubił Aleksandrę. Mają troje dzieci – córki Antoninę (ur. 2005) i Michalinę (ur. 2008) oraz syna Ignacego (ur. 2003). Wybrana filmografia: 2000: Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową jako Karol, obecny mąż Anny / 2004: Karol. Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato papa) jako kapitan Macke / 2006: S@motność w Sieci jako Marek, mąż Ewy / 2007: Świadek koronny jako Władysław "Skalpel" Różycki / 2008: Serce na dłoni jako Angelo / 2011: Bokser jako Przemek / 2012: Lekarze jako Piotr Wanat / 2012: Prawo Agaty jako dr Woliński.
źródło: wikipedia
Bogusław Linda
Bogusław Linda (ur. 27 czerwca 1952 w Toruniu) – polski aktor, reżyser, scenarzysta teatralny i filmowy oraz pedagog. Jego pierwszą ważną rolą była w Gorączce w reżyserii Agnieszki Holland, gdzie wcielił się w postać anarchisty Gryziaka (1980). Następnie zagrał m.in. w Kobiecie samotnej (1981) tej samej reżyserki, w Człowieku z żelaza Andrzeja Wajdy, w Przypadku Krzysztofa Kieślowskiego (1981) i Matce królów Janusza Zaorskiego (1982). Został uhonorowany w Alei Gwiazd w swym rodzinnym mieście Toruniu (gdzie się uczył i mieszkał), gdzie na Rynku Staromiejskim odsłonił drugą z serii "katarzynek" - podpisów słynnych torunian. Mąż modelki i fotografika Lidii Popiel, którą poznał na planie filmowym. Ma córkę Aleksandrę i dwóch synów z pierwszego małżeństwa Lidii. Bogusław Linda raczej nie udziela wywiadów, a scenariusze filmowe dobiera bardzo starannie.
źródło: wikipedia
Bartłomiej Świderski
Bartłomiej Świderski (ur. 7 marca 1973 we Wrocławiu) – polski aktor oraz piosenkarz. Był wokalistą nieistniejącego już zespołu Grejfrut. Aktualnie rozpoczął muzyczną karierę solową. Wybrana filmografia: 1995: Młode wilki jako wopista / 2002-2006: Samo życie jako Leszek Retman / 2002-2003: Kasia i Tomek jako Irek, były chłopak Kasi / 2004: Cud w Krakowie (Csoda Krakkóban) jako Aurel / 2005: Zakochany Anioł jako Paweł / 2005-2007: Magda M. jako Sebastian Lewicki / 2006: Kryminalni jako Dominik Czerny vel Zaleski / 2010: Usta Usta jako Michał Werner / 2011: Przepis na życie jako Tadeusz / 2011: M jak Miłość jako Jan Kozłowski / 2012: Prawo Agaty jako Hubert Sułecki.
źródło: wikipedia
Agnieszka Warchulska
15 października 2012
Stanisław Tym
źródło: wikipedia
Ingo Metzmacher
źródło: wikipedia
13 października 2012
Robert Więckiewicz
źródło: wikipedia
11 października 2012
Enrique Iglesias
źródło: wikipedia
Anita Lipnicka & John Porter
John Porter (ur. 15 sierpnia 1950 w Lichfield, Staffordshire, Anglia) – mieszkający w Polsce walijski muzyk, kompozytor i autor tekstów. Współtwórca zespołu Maanam. Mąż Anity.
źródło: wikipedia
Magdalena Wójcik
źródło: wikipedia
Odeta Moro-Figurska
źródło: wikipedia
9 października 2012
Robin Williams
Robin McLaurim Williams (ur. 21 lipca 1951 w Chicago, w stanie Illinois zm.†11 sierpnia 2014 w Tiburon) – amerykański aktor i komik. W swojej karierze kinowej ma trzy nominacje do nagrody Oscara; za Good Morning, Vietnam (1987) jako żywiołowy spiker rozgłośni wojskowej (nagroda Złotego Globu), Stowarzyszenie Umarłych Poetów (1989) w roli nauczyciela, Przebudzenia (1990) jako wrażliwy lekarz neurolog. Poetycka kreacja szalonego i wzruszającego Perry'ego w komedii Fisher King (1991) przyniosła mu nagrodę Złotego Globu. Za rolę najzdolniejszego psychoanalityka z Bostonu, który słynie z niekonwencjonalnych metod działania w dramacie Buntownik z wyboru (1997) otrzymał Oscara w kategorii najlepsza rola drugoplanowa. Melancholijne i refleksyjne oblicze pokazał w filmie Hooku (1991), gdzie zagrał postać Piotrusia Pana, samotnego chłopca, który nigdy nie chce być dorosłym. Jego dwa filmy – Jumanji (1995) i Klatka dla ptaków (1996) - dokładnie w tym samym tygodniu w USA zarobiły blisko 100 mln dolarów. Wybrana filmografia: Good Morning, Vietnam (1987) / Stowarzyszenie Umarłych Poetów (Dead Poets Society, 1989) / Hook (1991) / Pani Doubtfire (Mrs. Doubtfire, 1993) / Jumanji (1995) / Flubber (1997) / Czekając na cud (Noel) 2004) jako Charlie / Noc w muzeum (Night at the Museum, 2006) jako prezydent Theodore Roosevelt / Cudowne dziecko (August Rush, 2007) jako Czarnoksiężnik / Stare wygi (Old Dogs, 2009).
źródło: wikipedia
Filippo Magnini
źródło: wikipedia
Tomasz Dolski
źródło: wikipedia
3 października 2012
Charlize Theron
źródło: wikipedia
Krzysztof Krawczyk
Krzysztof January Krawczyk (ur.* 8 września 1946 w Katowicach, zm.† 5 kwietnia 2021 w Łodzi) – polski piosenkarz obdarzony barytonowym głosem, gitarzysta i kompozytor. W latach 1963–1973 i 1976 wokalista zespołu Trubadurzy, od 1973 artysta solowy. Wypromował wiele znanych przebojów. Jego popularność wyznaczają liczne trasy koncertowe w Europie i na świecie oraz wiele nagród i wyróżnień. W swojej karierze śpiewał i nagrywał płyty z różnorodną muzyką od popu poprzez rhythm & bluesa, swing, soul, jazz, rock and rolla, country, tango, kolędy, piosenki i pieśni religijne aż po dance, folk, funky, reggae, muzykę cygańską i biesiadną. Jego utwory doczekały się wielu coverów śpiewanych przez innych wykonawców i zespoły m.in.: T.Love, Aleksandrę Szwed, Roberta Janowskiego, Mariusza Kalagę, Macieja Maleńczuka, Roberta Rozmusa, Stachursky’ego, Piotra Gąsowskiego, Michała Milowicza, Roberta Moskwę, Janusza Józefowicza, Nataszę Urbańską, Krzysztofa Hanke, Krzysztofa Respondka, Piotra Cugowskiego, Rafała Brzozowskiego i Sławomira Zapałę. W 1963 wraz z Marianem Lichtmanem, Sławomirem Kowalewskim i Jerzym Krzemińskim założył zespół Trubadurzy, do których w 1965 na krótko dołączyła Sława Mikołajczyk. Grupa, obok Czerwonych Gitar, była jednym z najbardziej popularnych polskich zespołów bigbitowych łączących elementy rocka z polską muzyką ludową. Wylansowali w tym czasie przeboje: „Kasia”, „Znamy się tylko z widzenia”, „Krajobrazy”, „Byłaś tu”, „Kim jesteś”, „Ej, Sobótka, Sobótka”, „Cóż wiemy o miłości” czy „Przyjedź mamo na przysięgę”. W 1973 rozpoczął karierę solową, którą zapoczątkowała płyta pt. Byłaś mi nadzieją. W 1975 nagrał m.in. „Parostatek” i „Rysunek na szkle”. 4 grudnia zaprezentował premierowo piosenkę „Hej, Barbara” podczas „Święta Górników” w Katowicach. W 1978 nagrał kilka piosenek, m.in. „Jak minął dzień”, „Byle było tak”, „Pamiętam ciebie z tamtych lat”, a także wygrał 26. Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu dzięki piosence „Pogrążona we śnie Natalia”. W tym roku ukazała się piosenka bożonarodzeniowa „Na sianie”, którą wykonał wraz z Ireną Jarocką i zespołem 2 plus 1. Do utworu dograno również klip w Baden-Baden. W sierpniu 1978 wystąpił z utworem „Jak minął dzień” na 2. Międzynarodowym Festiwalu Interwizji. Pod koniec lat 70. rozpoczął współpracę z Jarosławem Kukulskim, który skomponował dla niego piosenkę „To co dał nam świat”. Włączył do swego repertuaru jeszcze inne kompozycje Kukulskiego, w tym utwór „Już nie obejrzę się”, piosenkę z filmu Diabelskie szczęście oraz „Ursynów Cię wita” do filmu dokumentalnego Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych Skupisko, opowiadającego o rozbudowie warszawskiej dzielnicy Ursynów. W 1994 wydał album pt. Gdy nam śpiewał Elvis Presley, który zyskał miano platyny, a także zaśpiewał największe przeboje w specjalnym recitalu na Festiwalu w Sopocie. W 2000 wystąpił przed papieżem podczas Pielgrzymki Narodowej na Placu Świętego Piotra, połączonej z wręczeniem złotej płyty za nagranie Ojcu Świętemu śpiewajmy. W tym samym roku spotkał się z Goranem Bregoviciem, z którym nagrał płytę Daj mi drugie życie. Album, promowany przez przeboje: „Mój przyjacielu”, „Ojda Ojda”, „Gdybyś była moja” i „Płatna miłość”, dotarł do 2. miejsca zestawienia OLiS. W lipcu 2001 podczas 38. Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu wystąpił z recitalem, promującym płytę Daj mi drugie życie. Rok 2001 zakończył występem sylwestrowym podczas koncertu w Warszawie, który wyemitowany został na żywo przez TVP2. Podczas występu zaśpiewał: „2002 Nowy Rok” (wersja oryginalna „2000 Nowy Rok”), „Zatańczysz ze mną”, „Pozwól mi mocno objąć cię” (tyt. oryginalny „Can’t Help Falling in Love”) Elvisa Presleya i „Hello Merry Lou” Ricky Nelsona. Wiosną 2004 nagrał kolejną płytę studyjną. Pierwszym singlem był utwór „Lekarze dusz”, który nagrał wraz z Muńkiem Staszczykiem. Na albumie znalazło się 12 kompozycji, w tym m.in. przebój „Trudno tak (razem być nam ze sobą...)”, nagrany w duecie z Edytą Bartosiewicz. Singiel przez wiele miesięcy podbijał radiowe i telewizyjne listy przebojów. Wśród innych muzyków gościnnie występujących na płycie znaleźli się jeszcze m.in.: Andrzej Piaseczny, Kasia Nosowska, Andrzej Smolik, Ania Dąbrowska, Adam Nowak, Jan Borysewicz. Krążek długo był na pierwszym miejscu najlepiej sprzedawanych płyt w Polsce. W tym samym roku na festiwalu w Sopocie odbył się koncert z okazji 40-lecia pracy artystycznej muzyka, na którym wystąpili też m.in.: Ania Dąbrowska, Edyta Bartosiewicz, Muniek Staszczyk, Andrzej Piaseczny. W 2005 nagrał dwie płyty z amerykańskimi piosenkami: Mona Lisa – Amerykańskie piosenki i The Shadow Of Your Smile – Amerykańskie piosenki część 2. Albumy były efektem fascynacji Louisem Armstrongiem oraz amerykańskim bluesem i jazzem. 6 czerwca 2006, z okazji 85. urodzin Jana Pawła II, ukazała się nowa wersja Ojcu Świętemu śpiewajmy, która miała być prezentem dla papieża, jednak wydana została już po jego śmierci. Niedługo potem nagrał piosenkę „Nie jesteś sam” dla Fundacji TVN, którą wykonał razem z Ewą Bem, Natalią Kukulską, Grzegorzem Skawińskim, Zbigniewem Wodeckim, Januszem Radkiem i Kasią Klich. 9 stycznia 2020 po raz pierwszy udostępniona została nagrana przez niego piosenka pt. „Solidarity” – anglojęzyczna wersja utworu „Solidarność” z 1981. 25 grudnia 2020 Telewizja Polska premierowo wyemitowała niespełna dwugodzinny film dokumentalny w reżyserii Michała Bandurskiego i Krystiana Kuczkowskiego pt. Krzysztof Krawczyk – całe moje życie, opowiadający historię życia piosenkarza, ze szczególnym uwzględnieniem jego kariery scenicznej, a także trudnego życia na emigracji, licznych romansów z kobietami, ciężkiego wypadku samochodowego oraz nawrócenia po latach niewiary w Boga. W październiku 2020 ze względów zdrowotnych i trwającej pandemii COVID-19 zawiesił całkowicie swoją działalność publiczną, a towarzyszący mu podczas koncertów zespół „Krzysztof Krawczyk Family” został rozwiązany. W marcu 2021 przeszedł zakażenie koronawirusem i trafił do szpitala. Dwa dni przed śmiercią poinformował, że opuścił szpital i czuje się już lepiej. Muzyk 5 kwietnia około godziny 12:00 zasłabł w swoim domu w Grotnikach. Pomimo szybkiego przyjazdu karetki i przewiezienia go do szpitala w Łodzi, zmarł tuż przed godziną 15.00. Jak poinformowała Ewa Krawczyk, powodem śmierci jej męża nie był COVID-19.
źródło: wikipedia
Georges St-Pierre
źródło: wikipedia
2 października 2012
Barbra Streisand
źródło: wikipedia
Donatella Versace
źródło: wikipedia
Damian Janikowski
źródło: wikipedia
1 października 2012
Bon Jovi
źródło: wikipedia
Marek Kondrat
Marek Kondrat (ur. 18 października 1950 w Krakowie) – polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, reżyser, prywatny przedsiębiorca. Sławę na małym ekranie przyniosła mu rola neurotycznego pana Mareczka w telewizyjnym Kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie zaprezentował vis comica i umiejętności imitatorskie. Zagrał Adasia Miauczyńskiego w filmach Marka Koterskiego: "Dom wariatów" (1984), "Dzień świra" (2002), "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" (2006). 5 marca 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej. Ostatnią rolę zagrał w filmie Mała matura 1947 (premiera w 2010). Obecnie pracuje w banku ING. Wybrana filmografia: 1988-1991: W labiryncie − Adam Racewicz / 1992: Psy − jako Olgierd "Olo" Żwirski / 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później − Roman Dudek, szef Magdy Karwowskiej / 1995: Ekstradycja − Olgierd Halski / 1999: Ogniem i mieczem − Jan II Kazimierz Waza / 1999: Pan Tadeusz − Hrabia / 2002: Dzień świra − Adaś Miauczyński / 2006: Wszyscy jesteśmy Chrystusami − Adaś Miauczyński.
źródło: wikipedia
Wojciech Łozowski
źródło: wikipedia