Roksana Węgiel

 

Roksana Emilia Węgiel, występująca pod pseudonimem Roxie i Roxie Węgiel (ur. 11 stycznia 2005 w Jaśle) – polska wokalistka, prezenterka telewizyjna, autorka tekstów i kompozytorka popowa. Zwyciężczyni pierwszej edycji programu The Voice Kids (2018), 16. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci (2018) oraz 3. edycji programu tanecznego Dance Dance Dance (2021). Laureatka Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy (2019). W 2016 wzięła udział w programie Telewizji Polskiej Petersburski Music Show. Jesienią 2017 wzięła udział w pierwszej edycji programu TVP2 The Voice Kids. Podczas tzw. „przesłuchań w ciemno” zaśpiewała piosenkę Beyoncé „Halo” i przeszła do kolejnego etapu, dołączając do drużyny Edyty Górniak. Zakwalifikowała się do odcinków na żywo i dotarła do finału rozgrywanego 24 lutego 2018. W finale wykonała trzy piosenki, w tym premierowy utwór „Żyj”, ostatecznie zajęła pierwsze miejsce w głosowaniu telewidzów. W ramach nagrody podpisała kontrakt płytowy z Universal Music Polska. 21 września 2018 została ogłoszona przez TVP reprezentantką Polski w 16. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci w Mińsku. Jej konkursową piosenką został utwór „Anyone I Want to Be”. W październiku zaprezentowała kolekcję ubrań „Roxie”, którą stworzyła z odzieżową marką Reporter Young, ponadto premierę miał singiel „Zatrzymać chwilę”, który nagrała w duecie z Edytą Górniak na potrzeby promocji filmu animowanego Hotel Transylwania 3. 25 listopada wygrała w finale Eurowizji Junior, zdobywając łącznie 215 punktów, w tym 136 pkt od widzów (1. miejsce) i 79 pkt od jury (7. miejsce). 1 grudnia wydała singiel „Święta to czas niespodzianek”, który nagrała z Zuzanną Jabłońską i 4Dreamers. 31 grudnia wystąpiła podczas koncertu sylwestrowego Sylwester Marzeń z Dwójką organizowanego w Zakopanem. W styczniu 2019 uzyskała nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii Fonograficzny debiut roku, a także wystąpiła gościnnie w jednym z odcinków drugiej edycji The Voice Kids. W lutym wystąpiła na gali Bestsellery Empiku 2018. 14 maja pojawiła się gościnnie podczas pierwszego półfinału 64. Konkursu Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie. 14 czerwca wystąpiła podczas koncertu „Od Opola do Opola” w ramach 56. KFPP w Opolu, a 26 lipca wystąpiła z piosenką Anny German „Tańczące Eurydyki” na Międzynarodowym Festiwalu Talentów im. Anny German w Zielonej Górze. 22 sierpnia podczas jesiennej ramówki TVP wraz z Idą Nowakowską i Aleksandrem Sikorą została ogłoszona prowadzącą Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2019. W październiku 2019 wyruszyła w pierwszą trasę koncertową po Polsce. 31 grudnia 2019 wystąpiła w Gdańsku oraz Zakopanem podczas koncertu TVP2 „Sylwester marzeń”. 4 lutego 2020 podczas gali Bestselery Empiku 2019 otrzymała platynową płytę za album Roksana Węgiel. W listopadzie wystąpiła jako gość specjalny podczas 18. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci w Warszawie, śpiewając utwór „Arcade” z Duncanem Laurence’em i Viki Gabor. Rok zakończyła występem podczas koncertu sylwestrowego Sylwester Marzeń z Dwójką w Ostródzie. 14 marca 2021 pojawiła się gościnnie w programie MasterChef Junior Polska. Wiosną TVP2 w parze z Oliwią Górniak zwyciężyła w finale trzeciej edycji programu tanecznego Dance Dance Dance. 18 sierpnia brała udział z piosenką „Korona” w konkursie o Bursztynowego Słowika podczas Top of the Top Sopot Festival 2021. 25 października 2021 wystąpiła na koncercie BohaterON "Miłość bez jutra", a 28 października na gali French Touch 2021. Rok 2021 zakończyła występem na Sylwestrze Marzeń z Dwójką 2021/2022. 6 grudnia wystąpiła na Wielkim Koncercie Piosenek Świątecznych TVP śpiewając w tercecie z Eweliną Lisowską i Kasią Moś piosenkę „Kto wie?". 

 źródło: wikipedia  

Hector Elizondo

 

Hector Elizondo (ur. 22 grudnia 1936 w Nowym Jorku) – amerykański aktor charakterystyczny. W latach 1962-1963 ożenił się z młodą sekretarką. W nowojorskim Actor's Studio poznał aktorkę Carolee Campbell, z którą w 1969 wziął ślub. Zaczął grać w filmach, od 1970 wystąpił w ponad 80 filmach kinowych i telewizyjnych. Zagrał w 12 filmach Garry'ego Marshalla, np. Pretty Woman (1990) u boku Richarda Gere'a i Julii Roberts. Za rolę w tym filmie otrzymał Złoty Glob w kategorii najbardziej obiecujący aktor. W 1999 ponownie zagrał u boku Gere'a i Roberts w filmie Uciekająca panna młoda (1999). Wybrana filmografia: 1980: Amerykański żigolak (American Gigolo) jako detektyw Sunday / 1985: Wakacje w kurorcie (Private Resort) jako Maestro / 1988: Wariatki (Beaches) jako sędzia / 1990: Pretty Woman jako Barney Thompson / 1991: Frankie i Johnny (Frankie and Johnny) jako Nick / 1994: Potyczki z tatą (Getting Even with Dad) jako porucznik Romayko / 1994: Gliniarz z Beverly Hills III (Beverly Hills Cop III) jako Jon Fint / 1999: Uciekająca panna młoda (Runaway Bride) jako Fisher / 2001: Pamiętnik księżniczki (The Princess Diaries) jako Joe / 2004: Mama na obcasach (Raising Helen) jako Mickey Massey / 2004: Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny (The Princess Diaries 2: Royal Engagement) jako Joe / 2010: Walentynki (Valentine's Day) jako Edgar / 2011: Sylwester w Nowym Jorku (New Year's Eve) jako Kominsky „Times Square” / 2016: Dzień Matki (Mother's Day) jako Lance Wallace.

 źródło: wikipedia  

Stanisław Sojka

Stanisław Joachim Sojka, występujący także jako Soyka i Stanisław Soyka (ur. 26 kwietnia 1959 w Żorach) – polski wokalista jazzowy i popowy, pianista, gitarzysta, skrzypek, kompozytor, aranżer. W 1980 wystąpił w śpiewogrze Katarzyny Gärtner „Pozłacany warkocz” u boku Maryli Rodowicz i Andrzeja Zauchy. Doczekał się wtedy także pierwszego solowego hitu, „Śliczna różdżkareczka”. W 1981 wydał swój drugi album pt. Blublula, który został okrzyknięty przez dziennikarzy najlepszym jazzowym albumem roku i osiągnął status złotej płyty. Wokalista zaczął występować w całej Europie. Początkowo z triem Karolaka i Michałem Urbaniakiem rezydował w popularnym jazzowym klubie Quasimodo w Berlinie Zachodnim. W 1982 wystąpił na międzynarodowych festiwalach jazzowych w Norymberdze i Stambule. W tym samym roku Sojka nagrał przebój Grażyny Łobaszewskiej „Czas nas uczy pogody”. W 1984 wystąpił jako support przed koncertem koncertu Raya Charlesa we Francji. W 1984 został wokalistą efemerycznej formacji Svora, z którą nagrał trzy piosenki dla Polskiego Radia: „Dokąd idziesz”, „Co ty na to” oraz „Madame schizofrenia”. W tym samym roku wziął udział w nagraniu pierwszej solowej płyty Tadeusza Nalepy. Na przełomie dekad uczestniczył też gościnnie w sesjach nagraniowych płyt zespołów Maanam i De Mono oraz Kayah, Izabeli Trojanowskiej i Urszuli, śpiewając w chórkach i grając na fortepianie. W tym czasie został też laureatem nagrody im. Krzysztofa Komedy w 1989 oraz Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w 1990. Skomponował także muzykę do kilku krótkometrażowych filmów. W 1990 zaczął występować pod nazwiskiem Soyka i wylansował przeboje „Cud niepamięci” i „Play It Again”, zapowiadające jego album pt. Acoustic. Na początku 1991 wylansował przebój „Tolerancja (na miły Bóg)”, który powstał z okazji koncertu „Tolerancja” na rzecz chorych na AIDS, zorganizowany w lutym 1991 w Warszawie. Sojka był jednym z jego inicjatorów i udało mu się zaprosić takie legendy muzyki, jak Czesław Niemen, Marek Grechuta, Kora, Tomasz Stańko i Krzysztof Penderecki. W 1991 Soyka ponadto skomponował piosenkę „Wszystko co złe omija mnie” Grażynie Łobaszewskiej, za co otrzymał I nagrodę w konkursie „Premiery” 28. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1992 Soyka został uhonorowany tytułem krajowej „Gwiazdy roku” w plebiscycie czytelników młodzieżowego magazynu „Popcorn”, a na międzynarodowym festiwalu piosenki w Sopocie zdobył nagrodę główną, czyli Bursztynowego Słowika. Również w 1995 wydał dwa albumy. Pierwszy, retrospekcja. koncert. Kraków, był albumem koncertowym, ale zawierał dodatkowo dwa premierowe nagrania studyjne, w tym hit „Są na tym świecie rzeczy”. Był to ostatni album firmowany z Yaniną. Na drugim Soyka przedstawił swoje nowe muzyczne oblicze, bo związane z nurtem muzyki poetyckiej. Nagrał album Sonety Shakespeare, na który skomponował muzykę do wybranych sonetów Williama Shakespeare’a i zaśpiewał je w języku polskim. Płytę promował przebój „Im mocniej cię kocham, tym na pozór słabiej”. Jeden egzemplarz osobiście podarował w 1996 goszczącej w Polsce angielskiej królowej Elżbiecie II. Za album był nominowany do Fryderyków jako wokalista roku i za najlepszy album z muzyką poetycką. W 1999 nagrał z Grzegorzem Turnauem piosenkę „Soplicowo”, do filmu Pan Tadeusz, która wydłużyła listę jego przebojów. W kwietniu 2011 wydał album W blasku światła, z muzyką do poematów Jana Pawła II, nagrany wspólnie z Andrzejem Piasecznym. Muzykę obok Soyki skomponował też Seweryn Krajewski. W czerwcu został uhonorowany nagrodą Grand Prix 48. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za całokształt twórczości, a także odsłonił swoją gwiazdę w opolskiej Alei Gwiazd. W sierpniu wziął udział w nagraniu charytatywnej piosenki „Mama Afryka”, wspólnie z Beatą Kozidrak, Mieczysławem Szcześniakiem, Anną Marią Jopek, Arturem Gadowskim, Majką Jeżowską i Anną Jurksztowicz. Utwór wspomógł akcję pomocy UNICEF i Polskiej Akcji Humanitarnej dla głodujących w Somalii. W kwietniu 2012 wydał album Stanisław Soyka w hołdzie Mistrzowi, zawierający własne interpretacje wybranych utworów Czesława Niemena. W maju znalazł się w prestiżowej dziesiątce gwiazd koncertu Top na festiwalu TOPtrendy, gdzie występowali wykonawcy odnoszący w minionym roku największy sukces komercyjny. W sierpniu 2014 podczas międzynarodowego Sopot Festival Soyka otrzymał statuetkę Bursztynowy Słowik za całokształt twórczości. Wiosną 2017 jako skrzypek wydał album Action Direct Tales z wiodącym udziałem Buby Badjie Kuateha (ur. 1982), wirtuozem kory z Gambii, którego poznał podczas wspólnych muzykowań na ulicy Francuskiej w Warszawie.

 źródło: wikipedia  

Katarzyna Pakosińska

Katarzyna Pakosińska-Basilashvili (ur. 9 kwietnia 1972 w Warszawie) – polska artystka kabaretowa, polonistka, aktorka, konferansjerka i dziennikarka. Jest absolwentką Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie na kierunku projektowanie i wystawiennictwo. W 2000 ukończyła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, pracę magisterską napisała o kabarecie artystyczno-literackim Momus założonym przez Arnolda Szyfmana. W 1996 wraz z kolegami ze studiów, Robertem Górskim, Mikołajem Cieślakiem, Przemysławem Borkowskim i Rafałem Zbieciem, założyła Kabaret Moralnego Niepokoju, z którymi zdobyła Grand Prix na XII Przeglądzie Kabaretów PaKA ’96 w Krakowie. Cechą charakterystyczną jej wystąpień kabaretowych był donośny śmiech. Wielokrotnie występowała z kabaretem w telewizji, m.in. w programie Tygodnik Moralnego Niepokoju. 23 lutego 2011 odeszła z grupy. W 2013 rozpoczęła internetowy projekt Seksesje, w którego ramach nagrywała filmiki jako fikcyjna postać „Nora Igres”. Występuje w Teatrze Kamienica oraz w Teatrze Capitol w Warszawie. 28 listopada 2018 premierę miał spektakl Dobry wieczór z Pakosińską w reż. Krzysztofa Jaślara. W 2009 na antenie TVP2 premierę miał stworzony i wyprodukowany przez nią sześcioodcinkowy serial dokumentalny Tańcząca z Gruzją, w którym prezentowała historię Gruzji i ciekawostki o kraju. W czerwcu 2017 nakładem wydawnictwa Pascal wydała kolejną książkę o Gruzji pt. Samaradiso. Arabeski na temat Gruzji w dialogu z alter ego spisane. Tylko dla pasjonatów z poczuciem humoru!. W lipcu 2020 wydała e-book pt. „Jak strugać wariata”. Jako konferansjerka współprowadziła m.in. Telekamery Tele Tygodnia 2010 (z Robertem Gonerą) oraz koncert SuperPremiery na 51. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (z Barbarą Kurdej-Szatan). Uczestniczyła w programach rozrywkowych: Taniec z gwiazdami (2011) i Twoja twarz brzmi znajomo (2016). W 2021 w parze z mężem zwyciężyła w finale pierwszej edycji programu Power Couple. W marcu 2012 w parze z Tomaszem Barańskim wzięła udział w pierwszym Tanecznym Turnieju Gwiazd „Elixa 2012”. 

 źródło: wikipedia  

Piotr Kuźniak

 

Piotr Kuźniak (ur. 15 kwietnia 1948 w Poznaniu) – polski wokalista, aranżer i multiinstrumentalista. Członek i solista Poznańskich Słowików. W 1993 po reaktywacji Trubadurów zastąpił Krzysztofa Krawczyka. Sporą popularność przyniosły mu interpretacje piosenek Czesława Niemena. Od 2012 członek zespołu „Poznakowski Band”. W 1962 wystartowali w kategorii duetów i tercetów na szczecińskim Festiwalu Młodych Talentów w którym zajęli pierwsze miejsce przed duetem Klenczon-Wargin i duetem sióstr Teorlachidu-Teodozjadu. Tam też poznał Czesława Wydrzyckiego (Niemena), który startował w kategorii solistów i znalazł się w złotej dziesiątce. W duecie ze swoją siostrą występował w programach Telewizji Poznań. Można ich było zobaczyć i usłyszeć w programach „Klub Pijących Tran” i „Spotkania z Kajtusiem” oraz na imprezach dziecięcych organizowanych przez Estradę Poznańską. W 1962 rozpoczął naukę w Technikum Łączności w Poznaniu. W tym samym roku założył zespół „Szafiry”, do którego dwa lata później dołączyła Anna Jantar. Później występował z zespołem „Bardowie”, oraz podczas Festiwalu Muzyki Nastolatków we Wrocławiu w 1967 z wrocławskim zespołem „Nastolatki” (później „Homo Homini”), zajmując drugie miejsce po zespole „Skaldowie”. Po maturze w 1968 rozpoczął naukę w Studium Nauczycielskim, wydział Wychowanie Muzyczne. W tym samym czasie założył zespół „Manufaktura czterech Dyrektorów” z którym zajął pierwsze miejsce na Festiwalu Muzyki Underground. Za namową Anny Jantar przystąpił do zespołu „Waganci”, z którym nagrał jedyną płytę tego zespołu z przebojem „Co ja w tobie widziałam”. Po rozpadzie zespołu wyjechał na dwa lata do Finlandii. W 1974 Aleksander Maliszewski zaangażował go do zespołu akompaniującego Urszuli Sipińskiej, w którym grał pół roku razem z Jackiem Nowakiem (dziś kontrabasistą orkiestry symfonicznej w Trondheim), Januszem Piątkowskim (pianista, kompozytor i właściciel studia), perkusistą Markiem Surdykiem, Aleksandrem Maliszewskim na puzonie oraz Adamem Bardabuszem na trąbce. Z Alibabkami oraz Tadeuszem Woźniakiem i Andrzejem Dąbrowskim odbyli trasę koncertową po ZSRR. Po trasie koncertowej utworzył z Andrzejem Dąbrowskim pierwszy męski duet w Polsce, nagrywając wiele piosenek dla polskiego radia. „A ty się bracie nie denerwuj”, to jedna z piosenek śpiewanych w duecie, która znalazła się na płycie „Polska Gola”. W 1975 wyjechał na kontrakt Agencji Artystycznej „Pagart” do Finlandii, gdzie grał do 1980. Od 1980 grał w Norwegii z zespołem „Happy Band”, a później z różnymi zespołami polskimi oraz zagranicznymi (fińską piosenkarką Marion i włoskim piosenkarzem Robertino Roletti). W wolnych chwilach współpracował w Polsce z Ryszardem Poznakowskim nagrywając piosenki. Z jedną z nich wziął udział w Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając trzecie miejsce („Słowa na wiatr”, 1988). W 1992 nagrał piosenki na potrzeby Teatru Syrena do musicalu „Ostry Makijaż” Ryszarda Poznakowskiego oraz piosenki na płytę „Nie umiem zmieniać przyjaciół”, tego samego kompozytora. W 1993 został członkiem zespołu Trubadurzy, w którym zastąpił Krzysztofa Krawczyka. W 1986 nagrał solową płytę „Słowik Poznański śpiewa Kolędy”. W 1997 grając koncerty w Australii, na prośbę Polonii australijskiej nagrał płytę „Piotr Kuźniak, One Man Orchestra śpiewa i gra polskie i zagraniczne przeboje we własnych aranżacjach”, a w 1998 wraz z zespołem „Trubadurzy” płytę „Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz”. Latem 1988 roku ukazała się jeszcze jedna płyta zespołu „Znamy się tylko z widzenia – Złote przeboje”, która zyskała status „złotej płyty”. W latach 2004–2005 odbył po Polsce trasę koncertową promującą płytę z nowymi interpretacjami piosenek swojego długoletniego kolegi, Czesława Niemena. W 2005 roku wraz z Marianem Lichtmanem, Sławomirem Kowalewskim i Jackiem Malanowskim zaangażował się w kampanię wyborczą Samoobrony (m.in. powstał teledysk Polskę trzeba zLepperować), co spowodowało, że z zespołu odszedł Ryszard Poznakowski. W 2007 zaangażował się w akcję na rzecz jednomandatowych okręgów wyborczych i nagrał z tej racji piosenkę z teledyskiem „Jednomandatowo wybierzemy posły”. W 2010 wraz z zespołem wystąpił w teledysku „Bez Ciebie tak mi źle”. Od 2012 występuje również w zespole Ryszarda Poznakowskiego „Poznakowski Band”. 

 źródło: wikipedia  

Dominique Hasler

Dominique Hasler, z domu Matt (ur. 6 października 1978 w Grabs, Szwajcaria) – liechtensteińska polityk, nauczycielka, minister spraw zagranicznych, edukacji i sportu w rządzie Daniela Rischa od 2021, minister spraw wewnętrznych, edukacji i środowiska w rządzie Adriana Haslera w latach 2017–2021. Dominique Hasler urodziła i wychowywała się w Mauren. Uczęszczała do kantonowej szkoły średniej w szwajcarskim Sargans, gdzie zdała maturę oraz ukończyła kurs nauczycielski. Rozpoczęła swoją karierę zawodowo jako pedagog w specjalnej szkole dziennej w Trubach. Równocześnie studiowała zaocznie pedagogikę specjalną w szkole policealnej w Zurychu. W późniejszych latach ukończyła również studia podyplomowe na Uniwersytecie Liechtensteińskim na kierunku EMBA. W latach 2006-2010 pracowała na różnych stanowiskach w liechtensteińskiej w oświacie (m.in. w specjalnej szkole w Schaan). Od 2016 roku jest członkinią zarządu Unii Patriotycznej, z ramienia której została członkiem koalicyjnego rządu Adriana Haslera w 2017 roku jako minister spraw wewnętrznych, edukacji i środowiska. Po zakończeniu kadencji w 2021 roku po raz kolejny została nominowana do rządu na stanowisko ministra spraw zagranicznych, edukacji i sportu.

 źródło: wikipedia  

Bryska

Bryska (zapis stylizowany: bryska, dawniej Bryella, Gabees), właściwie Gabriela Nowak-Skyrpan (ur. 4 stycznia 2001 w Warszawie) – polska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów. Pierwsze autorskie utwory Gabriela wydawała jako Gabees (2019) oraz jako Bryella (2020). Były to: „Wonders” pod wydawnictwem HigherZone Music oraz „Expectations” i „Burn This Love” (reedytowany w 2022) z Enjoy Fresh Records. W 2021 roku przeszła do Magic Records. 9 kwietnia tego roku wydała swój debiutancki singel pod pseudonimem bryska: „Naiwna”. Popularność przyniósł jej utwór „Panika”, który dostał się do propozycji Gorącej 20 Radia Eska, oraz remiks piosenki „Lato (pocałuj mnie)” autorstwa Mandeego, który stał się jej pierwszym nagraniem notowanym na liście przebojów AirPlay – Top. Do końca 2021 wydała łącznie 17 singli, w tym utwór „Odbicie”, który w remiksie Marka Neve’a stał się ogólnopolskim przebojem. 12 listopada 2021 zaprezentowała debiutancki minialbum pt. jestem bryska, który został wydany w formacie digital download i płyty winylowej i zawiera 11 utworów. Dostał się na listę najczęściej kupowanych utworów w Polsce OLiS Winyl. Pod koniec roku opublikowała cover świątecznego utworu „It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas”. 22 kwietnia 2022 wydała album studyjny pt. moja ciemność. Także w 2022 nagrała singiel „You Were In Love” wykorzystany w ścieżce dźwiękowej do filmu 365 dni: Ten dzień. Utwór dotarł do streamingowych list przebojów m.in. w Polsce, Kenii, Beninie, Senegalu, Rumunii, Francji czy Kanady oraz znalazł się na 97. pozycji listy Shazam Top 200 Global. Następnie wystąpiła na Gali Fryderyków 2022 wręczając sanah statuetkę w kategorii „Album roku pop”. Kolejnie wydała jeszcze 10 singli, w tym większość do reedycji albumu pt. [moja ciemność]². W tym roku była odpowiedzialna za tekst i/lub muzykę z albumu Dody pt. Aquaria. 4 października wydała wraz z teledyskiem singel „Nie tęsknię za nikim” promujący serial Stopklatki To nie ze mną i będący coverem utworu Steni Kozłowskiej o tym samym tytule. 17 listopada 2022 wyszedł album [moja ciemność]² z 25 utworami publikowanymi na przestrzeni dwóch poprzednich lat. Nagrywa utwory z gatunków indie popu, synth popu oraz muzyki elektronicznej. Sama pisze i komponuje swoje piosenki. Ze względu na podobny głos wielokrotnie była porównywana do Sanah. W teledyskach do połowy 2021 nie pokazywała swojej twarzy ani nie zdradzała swojego imienia i nazwiska, co umotywowała swoim introwertyzmem.

 źródło: wikipedia  

Martyna Wojciechowska

 

Martyna Wojciechowska (ur. jako Marta Eliza Wojciechowska 28 września 1974 w Warszawie) – polska prezenterka telewizyjna, dziennikarka, podróżniczka, pisarka i działaczka społeczna. Laureatka licznych nagród za działalność dziennikarską, reporterską i społeczną, m.in. Złotej Telekamery, dwóch MediaTorów, Nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera i Wiktora. Mając 18 lat, rozpoczęła pracę w agencji mody Legenda. W 1997 po raz pierwszy pojawiła się na okładce magazynu „Zwierciadło”. Wkrótce później zaczęła tworzyć program o motocyklach dla łódzkiej telewizji kablowej ATV. W TVN Turbo prowadziła magazyn Automaniak, którego scenariusz napisała na maszynie biurowej ojca. W kolejnych latach była prowadzącą programów: Dzieciaki z klasą, Big Brother (2001–2002) i Studio Złote Tarasy (wraz z Maxem Cegielskim). Po zdobyciu szczytu Mount Everest otrzymała telefon z propozycją posady jako redaktor naczelna magazynów „National Geographic Polska” i „National Geographic Traveler”. Funkcję objęła w lutym 2007. Z ramienia magazynu wydała książki: „Dzieciaki Świata”, „Zwierzaki Świata”, „Kobieta na krańcu Świata”ub zapis z wyprawy na Mount Everest „Przesunąć Horyzont”. 17 stycznia 2017 zrezygnowała z posady redaktor naczelnej, przekazała swoje obowiązki Agnieszce Franus. W karierze wydawniczej współpracowała także z miesięcznikami: „Świat Motocykli”, „Auto Moto”, „Playboy” czy „Voyage”. Była redaktor naczelną polsko-angielskiego miesięcznika dla podróżujących „Kaleidoscope”. Od 2009 realizuje serię podróżniczą Kobieta na krańcu świata. Jeden z odcinków programu, poruszający temat dzieci prześladowanych w Tanzanii ze względu na albinizm, został przekształcony na dłuższy film dokumentalny Ludzie Duchy (2015), wyreżyserowany przez Wojciechowską oraz Marka Kłosowicza. Główną bohaterką filmu była nastoletnia Kabula Nkalango Mensaje, która straciła rękę w wyniku napadu na nią przez nieznanych sprawców. Pomocy dla Mansaje udzieliła fundacja „Między niebem a ziemią”, przekazując 100 tys. złotych na jej wykształcenie. W 2015 nastolatka wraz ze swoją siostrą pojawiła się na okładce majowego wydania National Geographic. Dokument został nagrodzony statuetką w kategorii „Global Awareness” na WorldMediaFestiwal 2016 w Hamburgu, a w 2017 otrzymał nagrodę Złotej Nimfy na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Monte Carlo w kategorii „Informacja – dokument na tematy bieżące”. Brała udział w kampaniach reklamowych produktów: Actimel (2007), Timotei (2010), Sony (2009-2010), Radio Zet (2011), Orange Travel (2012), Coffee Heaven oraz Fundacja WWF Polska (2012), Play (2017-2018), Pantene (2018), W. Kruk (2017 i 2018). Przez udział w kampanii Żywiec Zdrój (2018) z użyciem hasła Plastik nie jest taki zły spotkała się z ostrą krytyką. W styczniu 2017 została dyrektorką programową Travel Channel, kanału podróżniczego TVN. Od września 2020 TVN Style emituje prowadzony przez nią program Discovery dla Ziemi. W kwietniu 2021 założyła kanał „Dalej” na platformie YouTube. Na kanale są prezentowane rozmowy z osobami, które są dla niej inspiracją. Jest ambasadorką kampanii Girls can achieve anything! organizowanej przez Lego w 2022. Jest kierowcą rajdowym. W wieku 17 lat uzyskała Międzynarodową Sportową Licencję Rajdową i Wyścigową na pojazdy dwu- i czterokołowe. Zorganizowała Zespół Rajdowy Mocne Rally, którego była rzecznikiem prasowym. Współpracowała także z Teamem EFL Corsa Rally. Pasję do motoryzacji łączy z zamiłowaniem do nurkowania (jest licencjonowanym nurkiem technicznym Normoxic Trimix Diver IANDT oraz Divemaster PADI) i wszelkich sportów ekstremalnych (m.in. wspinaczka wysokogórska) oraz podróżowaniem. W 2002, będąc w parze z Jarosławem Kazberukiem, wzięła udział w rajdzie Sahara-Dakar, zajmując przedostatnie, 44. miejsce w klasyfikacji generalnej, ze stratą 62 godzin do zwycięzcy. Samochód, którym się poruszała, Toyota Land Cruiser, początkowo planowany na sprzedaż, został skradziony podczas transportu na statku. Ukończyła go jako pierwsza Polka i kobieta z Europy Środkowo-Wschodniej. W 2003 wzięła również udział w rajdzie Transsyberia, kierując na zmianę z Andrzejem Derengowskim. Trasa, licząca prawie 14 tysięcy kilometrów, zakończona została 30 września 2003 w Magadanie. Na mecie stawili się jako jedyna polska grupa, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W sierpniu 2002 rozpoczęła projekt zdobycia Korony Ziemi, czyli najwyższych gór każdego z kontynentów. Jest trzecią Polką, która wspięła się na wszystkie dziewięć szczytów, oraz drugą, która dokonała tego czynu w trudniejszej wersji Reinholda Messnera. Ekspedycja została uwieczniona na 55-minutowym dokumencie pt. „Korona Ziemi” oraz w dwóch książkach Przesunąć Horyzont i Misja Everest. Jest honorową ambasadorką WWF Polska. Wsparła m.in. apel o ochronę najstarszego parku narodowego Wirunga w Afryce przed odwiertami naftowymi (pod naciskiem globalnej akcji firmy Total i Soco wycofały się ze swoich planów). Wspiera ochronę polskich rysi. Zaangażowała się także w akcję „Nie mów do mnie misiu”, która miała na celu szerzenie wiedzy o żyjących w Polsce niedźwiedziach. W 2013 została członkinią Polskiej Akcji Humanitarnej. Włączyła się wówczas w pomoc dla uchodźców z Syrii. Dwa lata wcześniej, w 2011, klub PAH SOS został objęty patronatem National Geographic Traveler. W plebiscycie Travelery 2011, organizowanym przez miesięcznik „National Geographic Polska”, PAH SOS otrzymał nominację do nagrody w kategorii „Społeczna inicjatywa roku”. Była zaangażowana w budowę kliniki hematologii dziecięcej „Przylądek Nadziei” we Wrocławiu. Po odebraniu tytułu Kobiety Roku „Twojego Stylu” w 2009, który wręczyła jej profesor Alicja Chybicka, otrzymała również zaproszenie do kliniki onkologicznej we Wrocławiu. 7 września 2015 uczestniczyła w inauguracji nowej kliniki we Wrocławiu, na budowę którego przekazała 50 tysięcy złotych. Na swoim ramieniu ma wytatuowane współrzędne geograficzne kliniki. Aktywnie uczestniczy we wszelkich imprezach oraz zbiórkach pieniędzy na rzecz Przylądka Nadziei. Jednym z przedmiotów, które zlicytowała na potrzeby fundacji, była figurka Ganesha, hinduskiego boga szczęścia i dobrobytu. Ostatecznie figurka została sprzedana za sumę 230 tys. złotych. Popiera różne akcje społeczne. Włączyła się w kampanie przeciwko okaleczaniu dziewczynek i kobiet fundacji Waris Dirie „Kwiat Pustyni”. Poparła też ogólnopolski protest kobiet, zwany „Czarnym Protestem”. W 2016 została ambasadorką akcji producenta wody mineralnej Żywiec Zdrój „Po stronie natury” w ramach Ogólnopolskiego Dnia Po Stronie Natury. W maju 2017 wyznała, że jest w trakcie adopcji dzieci z odległych zakątków świata. Jedną z nich jest Kabula Nkalango Mensaje, bohaterka filmu Ludzie Duchy, która przed sądem zeznała, że znajduje się pod opieką podróżniczki.

 źródło: wikipedia