Joe Lando

Joe Lando, właśc. Joseph John Lando (ur. 9 grudnia 1961 w Prairie View) – amerykański aktor telewizyjny i filmowy pochodzenie włoskiego, rosyjskiego i polskiego, najlepiej znany jako Byron Sully z serialu CBS Doktor Quinn (Dr. Quinn, Medicine Woman). W 1979, po ukończeniu szkoły średniej Stevenson High School w Lincolnshire w stanie Illinois, wyjechał do Hollywood, gdzie podjął pracę w restauracji jako kucharz. Zgłosił na casting i otrzymał pierwszą rolę w serialu sci-fi Star Trek IV: Powrót na Ziemię (Star Trek IV: The Voyage Home, 1986). Pojawił się potem w serialu fantasy CBS Piękna i bestia (Beauty and the Beast, 1990) i kinowej komedii kryminalnej Lawrence’a Kasdana Kocham cię na zabój (I Love You to Death, 1990), zanim zagrał postać Jake’a Harrisona w operze mydlanej ABC Tylko jedno życie (One Life to Live, 1990-92). Potem znalazł się w obsadzie opery mydlanej CBS Guiding Light (1993). Sławę zyskał w roli szlachetnego Byrona Sully’ego, przyjaciela, potem życiowego partnera tytułowej bohaterki (granej przez Jane Seymour) w serialu CBS Doktor Quinn (Dr. Quinn, Medicine Woman, 1993-98), za którą w 1997 w Oklahoma City, w stanie Oklahoma odebrał nagrodę Brązowego Kowboja. W 1993 znalazł się na liście 50. najpiękniejszych ludzi świata magazynu „People”.

źródło: wikipedia

Małgorzata Niemirska

Małgorzata Niemirska, właściwie Małgorzata Wiśniewska-Niemirska (ur. 16 czerwca 1947 w Warszawie) – polska aktorka filmowa i teatralna. W 1969 roku ukończyła PWST w Warszawie. Występowała w warszawskich teatrach: Dramatycznym (1969–1982, obecnie) i Studio (od 1983 roku). Znana głównie z roli Lidki w serialu Czterej pancerni i pies oraz roli sycylijskiej matki Anny w serialu Samo życie. Jest młodszą siostrą aktorki Ewy Wiśniewskiej i wdową po aktorze Marku Walczewskim (ślub w 1974 roku). Pierwszym mężem aktorki był aktor i reżyser Andrzej Makowiecki. Wybrana filmografia: 1966–1970: Czterej pancerni i pies − jako Lidka Wiśniewska / 1967: Wycieczka w nieznane − jako Jolka / 1980: Nasze podwórko − jako matka Tomka / 1995: Młode wilki − jako żona Kucharskiego / 1999: Na dobre i na złe − jako Słodka, matka Zenka / 2002–2009: Samo życie − jako Anna Szpunar / 2002–2004: Złotopolscy − jako mecenas Wioletta Skarga, adwokat reprezentująca Kowalskiego / 2005: Boża podszewka II − jako Polka komentująca zachowanie Rosjan / 2011: Barwy szczęścia − jako Beata Sacewicz, matka Borysa / 2012: Prawo Agaty − jako sąsiadka Karskiej / 2015: Moje córki krowy – jako Elżbieta Makowska, matka Marty i Kasi / 2016–2018: Druga szansa – jako Stanisława Borecka, matka Moniki i Lidki.

źródło: wikipedia

Emma Bale

Emma Bale (ur. 2 sierpnia 1999) to belgijska piosenkarka, która jest najbardziej znana ze swojego coveru „All I Want” autorstwa Kodaline i jej numer jeden we Flandrii „Fortune Cookie”. We wrześniu 2015 roku Bale wraz z producentem Hansem Franckenem wydali EP zatytułowaną My Untouched World, zawierającą sześć piosenek, w tym utwory Bale'a z list przebojów. „Run” został również zremiksowany przez Lost Frequencies. Bale brał udział we flamandzkiej wersji The Voice Kids.

źródło: wikipedia

Joanna Scheuring-Wielgus

Joanna Izabela Scheuring-Wielgus z domu Bąkowska (ur. 8 lutego 1972 w Toruniu) – polska socjolog, menedżerka kultury, działaczka społeczna i samorządowa, polityk, posłanka na Sejm VIII i IX kadencji. W wyborach samorządowych w 2014 z ramienia lokalnego KWW Czas Mieszkańców bez powodzenia kandydowała na prezydenta Torunia, otrzymując 17,34% głosów. Została natomiast w tych wyborach wybrana do rady miejskiej Torunia. W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartowała do Sejmu w okręgu toruńskim z pierwszego miejsca na liście Nowoczesnej. Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 12 655 głosów. W 2016 została członkinią zarządu ugrupowania. W styczniu 2018, wraz z Joanną Schmidt oraz Krzysztofem Mieszkowskim, czasowo zawiesiła swoje członkostwo w klubie poselskim Nowoczesnej, gdy dziesięcioro posłów partii nie wzięło udziału w głosowaniu nad skierowaniem do komisji sejmowej obywatelskiego projektu liberalizującego przepisy aborcyjne. Wszyscy troje przywrócili pełne członkostwo w klubie 2 lutego. 9 maja 2018 ogłosiła, że występuje z partii. W czerwcu tego samego roku współtworzyła koło poselskie Liberalno-Społeczni, a w listopadzie ogłosiła powołanie nowego ugrupowania pod nazwą Teraz! W lutym 2019 jako członkini rady Fundacji „Nie lękajcie się” uczestniczyła w spotkaniu z papieżem Franciszkiem, podczas którego przekazano mu raport obejmujący nazwiska 24 polskich hierarchów katolickich, którym zarzucono ukrywanie lub przenoszenie księży mających dopuszczać się czynów bezprawnych o charakterze seksualnym. W 2019 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego z 2. miejsca na liście partii Wiosna w okręgu nr 4 (Warszawa) (pozostając jednocześnie członkinią partii Teraz!). W wyborach parlamentarnych w tym samym roku została kandydatką do Sejmu w okręgu toruńskim z listy SLD. Uzyskała mandat posłanki IX kadencji, otrzymując 26 092 głosy.

źródło: wikipedia

Dziewczyny

Dziewczyny – polska grupa muzyczna wykonująca pop. Zespół powstał w 2008 roku jako duet wokalistek Anny Karamon i Aleksandry Nowak. Wkrótce skład uzupełnili perkusista Bogusz Wekka, kontrabasista Maciek Matysiak, gitarzysta Krzysztof Łochowicz oraz perkusista Artur Lipiński. W 2011 roku grupa wzięła udział w pierwszej polskiej edycji programu X Factor, gdzie zajęła piąte miejsce.

źródło: wikipedia

Artur Żmijewski

Artur Żmijewski (ur. 10 kwietnia 1966 w Radzyminie) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy, reżyser. Na wielkim ekranie debiutował niewielką rolą powstańca w filmie Ludmiły Niedbalskiej Dzień czwarty (1984). Zagrał główną rolę Gustawa–Konrada w dramacie Tadeusza Konwickiego Lawie (1989) i Tomasza w filmie Krzysztofa Zanussiego Stan posiadania (1989). W latach 90. zagrał m.in. główną rolę Adama Niedzickiego w Trzech dniach bez wyroku (1991), Kopyrdę w Ferdydurke (1992), Marcina Borowskiego w Daleko od siebie (1996) i Pawła w Gniewie. Zagrał w kilku filmach Władysława Pasikowskiego: Radosława Wolfa w kryminalnych dramatach Psy (1992) i Psy 2. Ostatnia krew (1994), Adama w Słodko gorzkim (1996), sierżanta Bińka w Demonach wojny według Goi (1998). Ponadto wystąpił w pierwszoplanowych rolach w zagranicznych koprodukcjach: Marty’ego w polsko-amerykańskim Aniele śmierci (1994), Józefa Migurskiego w polsko-rosyjsko-amerykańskim melodramacie Jerzego Kawalerowicza Za co? (1995), Jerzego w polsko-niemieckim dramacie Wiesława Saniewskiego Deszczowy żołnierz (1997) i Gyulę Molnara w polsko-węgiersko-niemieckiej Ucieczce (1997). W latach 1989–1991 występował w Teatrze Współczesnym, w latach 1991–1992 w Teatrze Ateneum oraz w Teatrze Scena Prezentacje, w latach 1998–2010 występował w Teatrze Narodowym. Szeroką rozpoznawalność zyskał rolą Jakuba Burskiego, chirurga i byłego ordynatora oddziału ratownictwa medycznego w serialu TVP2 Na dobre i na złe (1999–2012), za którą został trzykrotnie uhonorowany Telekamerą „Tele Tygodnia” w kategorii aktor (2001–2003) i Złotą Telekamerą w 2004. Od 2008 gra tytułową rolę księdza Żmigrodzkiego w serialu TVP1 Ojciec Mateusz. Od 2007 jest ambasadorem dobrej woli UNICEF. Wybrana filmografia: 1989: Ostatni dzwonek, jako Jackowski / 1991: Ferdydurke, jako Kopyrda / 1991: Panny i Wdowy, jako ksiądz Bradecki, zesłaniec na Syberii / 1992: Psy, jako Radosław Wolf, handlarz bronią; w czołówce określenie roli: Elegant / 1994: Psy II: Ostatnia krew, jako Radosław Wolf / 1995: Ekstradycja, jako Wiesiek Cyrk / 1998: 13 posterunek, jako Święty Mikoła / 1998: Demony wojny według Goi, jako Biniek / 1998: Matki, żony i kochanki, jako tenisista Piotr Rafalik / 1999–2012: Na dobre i na złe, jako chirurg Jakub Burski, były ordynator oddziału ratownictwa medycznego / 1999: Pierwszy milion (serial tv), jako Piotr Leja / 2001: W pustyni i w puszczy, jako Władysław Tarkowski, ojciec Stasia / 2004: Ławeczka, jako Piotr Kot / 2004: Nigdy w życiu!, jako Adam / 2006: Tylko mnie kochaj, jako Adam / 2006: Wszyscy jesteśmy Chrystusami, jako kolega Adasia z „Jutrzenki” w młodości / 2007: Katyń, jako Andrzej, rotmistrz 8. Pułku Ułanów / 2007: Odwróceni, jako podinspektor Paweł Sikora / od 2008: Ojciec Mateusz, jako ksiądz Mateusz Żmigrodzki / 2013: Oszukane, jako Janusz Szarucki / 2014: Kamienie na szaniec, jako Stanisław Bytnar, ojciec Jana Bytnara, ps. „Rudy” / 2016: Pitbull. Niebezpieczne kobiety, jako „Szelka”, mąż Jadźki / od 2018: Chyłka, jako Piotr Langer senior / 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki, jako Paweł Sikora / 2020: Psy 3. W imię zasad jako Radosław Wolf.

źródło: wikipedia

Cliff Richard

Cliff Richard, właśc. Harry Roger Webb (ur. 14 października 1940 w Lucknow) – brytyjski piosenkarz. Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego. Jeden z najpopularniejszych artystów pop w Wielkiej Brytanii. Na jego dorobek składa się około 70 albumów i ponad 130 singli, nie wliczając w to różnych składanek i epek. Ma na koncie ponad 250 mln sprzedanych płyt. W 1968 reprezentował Wielką Brytanię z piosenką „Congratulations” w 13. Konkursie Piosenki Eurowizji w Londynie. 6 kwietnia zajął drugie miejsce w finale konkursu, zdobywszy 28 punktów. W 1973 reprezentował kraj w finale 21. Konkursu Piosenki Eurowizji, 17 marca z piosenką „Power to All Our Friends” zajął trzecie miejsce. 14 kwietnia 1988 roku wystąpił w duecie z Freddiem Mercurym w Dominion Theatre na charytatywnym koncercie "Give Time for AIDS", którego celem było zebranie środków na walkę z AIDS. 25 października 1995 otrzymał tytuł szlachecki (Knight Bachelor). Deklaruje się jako chrześcijanin. W Polsce znany jest od tej strony z kazań ewangelizacyjnych wygłoszonych w Warszawie latem 1986. Po polsku ukazała się wówczas jego książka pt. Ty, ja i Jezus wydawnictwa PAX Warszawa. Wydał również autobiografię Kim jest Cliff?."Mistletoe And Wine" piosenka Cliffa pochodzi z 1988 roku, a wielu wciąż nie wyobraża sobie bez niej świątecznych przygotowań. Utwór cieszy się popularnością nie tylko w Polsce - uwielbiają go również Brytyjczycy.

źródło: wikipedia

Nelli Rokita

Nelli Rokita-Arnold (ur. 26 czerwca 1957 w Czelabińsku) – polska polityk, posłanka na Sejm VI kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości, była przewodnicząca polskiej sekcji Europejskiej Unii Kobiet i doradca prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Pochodzi z niemieckiej rodziny osiadłej w XIX wieku w Gruzji. Jej ojciec Aleksander został aresztowany przez stalinowskie władze, a następnie zesłany do Czelabińska, gdzie zmuszony był pozostać przez kilka lat. Zwolniony w 1948, został dyrektorem tamtejszego przedsiębiorstwa transportowo-naprawczego. Gdy Nelli Rokita miała dziewięć lat, jej rodzina przeniosła się do miejscowości Frunze w Kirgistanie. W 1976 cała rodzina przeprowadziła się do Republiki Federalnej Niemiec. Rodzice i brat osiedlili się w Hanowerze, ona sama zaś w Hamburgu, gdzie studiowała historię, germanistykę i filologię słowiańską. Deklaruje znajomość sześciu języków, mówi po polsku (z akcentem rosyjskim). Do 2001 była związana ze Stronnictwem Konserwatywno-Ludowym i wydawała co miesiąc partyjny informator. W 2002 zasiadała we władzach krajowych SKL-RNP, jednak wkrótce przeszła do Platformy Obywatelskiej. W 2003 została przewodniczącą Europejskiej Unii Kobiet, a w 2005 przewodniczącą sekcji polskiej tej organizacji. W styczniu 2007 odeszła z Platformy Obywatelskiej. 14 września 2007 została powołana na stanowisko doradcy prezydenta Lecha Kaczyńskiego do spraw kobiet. Tego samego dnia jej mąż ogłosił wycofanie się z polityki, motywując swoją decyzję miłością do żony. 22 września tego samego roku na konwencji wyborczej PiS w Rzeszowie Nelli Rokita ogłosiła, że będzie startować w wyborach do Sejmu z list tego ugrupowania. Wystartowała w wyborach do Sejmu VI kadencji jako bezpartyjna kandydatka z drugiego miejsca na liście Prawa i Sprawiedliwości w okręgu warszawskim. Otrzymała 6367 głosów, uzyskując mandat. 8 listopada 2007 przestała pełnić funkcję doradcy prezydenta Lecha Kaczyńskiego ds. kobiet. W 2011 startowała z ramienia PiS do Senatu w okręgu podwarszawskim nr 41, nie uzyskując mandatu.

źródło: wikipedia 

Grzegorz Łomacz

Grzegorz Łomacz (ur. 1 października 1987 w Ostrołęce) – polski siatkarz, reprezentant Polski, grający na pozycji rozgrywającego. Syn Lucjana Łomacza i brat Jakuba Łomacza. W reprezentacji Polski rozegrał 112 meczów (stan na 17.08.2016 r.). 

źródło: wikipedia 

Hugo Weaving

Hugo Wallace Weaving, (ur. 4 kwietnia 1960 w Ibadanie) – australijski aktor filmowy i teatralny. Występował w roli agenta Smitha w trylogii Matrix, V w V jak Vendetta i w roli Elronda w trylogiach Władca Pierścieni i Hobbit. W 1982 ukończył National Institute of Dramatic Art w Sydney. Niemal świeżo po szkole Hugo Weaving zwrócił na siebie uwagę swoim występem jako Andy White w melodramacie The City's Edge (1983), niskobudżetowym filmie, który jako pierwszy realistycznie przedstawia warunki życia aborygenów. W latach 80. i 90. występował w wielu australijskich produkcjach, w tym w miniserialu Bangkok Hilton (1989) z Nicole Kidman i Denholmem Elliottem. Dwa lata później zdobył nagrodę Australian Film Institute dla najlepszego aktora za rolę Martina w czarnej komedii o niewidomym fotografie Dowód (Proof, 1991) z Heather Mitchell, Saskią Post i Russellem Crowe. Wystąpił jako Anthony 'Tick' Belrose w komediodramacie muzycznym Stephana Elliotta Priscilla, królowa pustyni (1994) u boku Terence’a Stampa i Guya Pearce’a. Użyczył swojego charakterystycznego barytonowego głosu jako narrator w komedii Babe – świnka z klasą (1995). Jedna z jego najbardziej znanych ról to agent Smith w przeboju science-fiction Matrix (1999). Później wystąpił w roli półelfa Elronda w trylogiach Petera Jacksona Władca Pierścieni (2001, 2002, 2003) i Hobbit (2012, 2013, 2014). W 2005 zagrał główną rolę w filmie V jak Vendetta, nosząc maskę przez cały występ. Jego praca jako głównego złoczyńcy w Transformers (2007) i Captain America: Pierwsze starcie (2011) zdawała się umacniać jego miejsce w Hollywood. Potem skupi się na teatrze i niskobudżetowych, niezależnych filmach jak dramatu Oranges and Sunshine (2010) z Emily Watson i Davidem Wenhamem. Wybrana filmografia: 1994: Priscilla, królowa pustyni jako Anthony Belrose / Tick / Mitzi / 1995: Babe – świnka z klasą jako Rex (głos) / 1999: Matrix jako agent Smith / 2001: Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia jako Elrond / 2002: Władca Pierścieni: Dwie wieże jako Elrond / 2003: Matrix Reaktywacja jako agent Smith / 2003: Władca Pierścieni: Powrót króla jako Elrond / 2003: Matrix Rewolucje jako agent Smith / 2006: V jak vendetta jako V / 2007: Transformers jako Megatron / 2009: Transformers: Zemsta upadłych jako Megatron / 2010: Wilkołak jako detektyw Francis Aberline / 2011: Captain America: Pierwsze starcie jako Red Skull / 2012: Hobbit: Niezwykła podróż jako Elrond / 2012: Atlas chmur jako Haskell Moore, Tadeusz Kesselring, Bill Smoke, pielęgniarka Noakes, członek rady Mephi, stary Georgie / 2013: Hobbit: Pustkowie Smauga jako Elrond / 2014: Hobbit: Bitwa Pięciu Armii jako Elrond / 2018: Zabójcze maszyny jako Thaddeus Valentine.

źródło: wikipedia  

Dorota Stalińska

Dorota Janina Stalińska (ur. 1 czerwca 1953 w Gdańsku) – polska aktorka teatralna i filmowa, samorządowiec. W 1976 ukończyła PWST w Warszawie. Grała w „Teatrze na Woli” (1976–1981). Laureatka prestiżowych nagród, m.in. Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego tygodnika „Ekran”. W 1976 debiutowała w filmie (Człowiek z marmuru), w 1980 zagrała główną rolę w filmie Bez miłości. W 2001, podczas VI Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd. Wydała trzy tomiki wierszy: Pożyczone natchnienie, Niewierny czas i Agape. Jest trzecią osobą spośród Polaków, obok Lecha Wałęsy i Jana Pawła II, których zdjęcia pojawiły się na okładce amerykańskiego tygodnika „Newsweek”. We wrześniu 1984 tygodnik ten opublikował materiał o światowej popularności fitnessu. Fotoreportaż z Polski przygotował Chris Niedenthal, a jedno ze zdjęć z tej sesji – Doroty Stalińskiej skaczącej na skakance na tle warszawskiego blokowiska – ze względu na walory reporterskie umieszczono na okładce. Wybrana filmografia: Człowiek z marmuru (1976) / Debiutantka (1981) / Seksmisja (1984) / 07 zgłoś się (serial telewizyjny, 1985) / Dekalog III (1988) / Ferdydurke (30 Door Key, 1991) / Na dobre i na złe (serial telewizyjny, 2002) / Ryś (2007) / Obywatel (2014) / Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021).

źródło: wikipedia  

Robert Wabich

Robert Wabich (ur. 30 maja 1967 w Kamieniu Pomorskim) – polski aktor filmowy i teatralny. Wychował się w Gryficach, gdzie ukończył szkołę podstawową. Naukę kontynuował w kołobrzeskim LO im. M. Kopernika. W latach 1988–1990 uczył się w Studium Wokalno-Aktorskim w Gdyni. W 1994 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Od 1993 występuje w Teatrze Capitol w Warszawie. Ma na swoim koncie grę w wielu polskich filmach i serialach. 4 listopada 2016 zwyciężył w finale szóstej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. Jego partnerką taneczną była Hanna Żudziewicz. Wybrana filmografia: 1995: Pułkownik Kwiatkowski / 1995: Młode wilki / 1995: Ekstradycja / 1997: Sztos / 1997: Boża podszewka / 1999: Na dobre i na złe / 1999: Dług / 2001: Reich / 2002: Yyyreek!!! Kosmiczna nominacja / 2002-2003: M jak miłość / 2003-2004: Na Wspólnej / 2006: Kochaj mnie, kochaj! / 2009: Brzydula / 2010: Śniadanie do łóżka / 2011: Ojciec Mateusz / 2013: Drogówka / 2014: Pod Mocnym Aniołem / 2015: Moje córki krowy / 2016: Druga szansa / 2018: Kler / 2019: Fighter / 2020: W lesie dziś nie zaśnie nikt.

źródło: wikipedia    

M.I.A.

Mathangi „Maya” Arulpragasam (ur. 18 lipca 1975) – pochodząca ze Sri Lanki brytyjska wokalistka, autorka piosenek, kompozytorka, producentka, projektantka ubrań i autorka rewolucyjnych tekstów. Lepiej znana pod pseudonimem M.I.A. Jej muzyka często prezentuje mieszankę wielu elementów różnych gatunków, m.in. hip-hopu, ragga, dancehallu i electro. Muzyka M.I.A. jest również określana jako połączenie dancehallu z nowoczesnym hip-hopem i R’n’B, klubowymi brzmieniami spod znaku Fidget House czy dźwiękami z rejonów zarezerwowanych dla world music. M.I.A. jest pochodzenia tamilskiego, urodziła się w Londynie 18 lipca 1975 roku. Kiedy miała 6 miesięcy, jej rodzina przeprowadziła się z powrotem na Sri Lankę. Jej ojciec był tamilskim bojownikiem podczas wojny domowej na wyspie, dlatego dla rodziny nie było bezpiecznie przebywać dalej na wyspie. Przeprowadzili się do Madrasu, później z powrotem do Dżafny, którą byli zmuszeni opuścić pod koniec lat 80. Kiedy M.I.A. miała 11 lat, wrócili do Londynu. M.I.A. studiowała sztukę, film i video w Central Saint Martins w Londynie. W 2004 roku M.I.A. wydała swój pierwszy singel o nazwie Galang. Na początku był on publikowany jedynie w internecie. W 2005 roku jej debiutancki album Arular został nominowany do Mercury Prize. W 2007 roku wydała drugi album − Kala. Krążek M.I.A nagrywała między innymi z Timbalandem i zdobyła uznanie w oczach samej Missy Elliott, z którą zresztą wspólnie wykonała piosenkę. M.I.A. miała być gwiazdą Open’er Festival 2008, ale 11 czerwca zostało wydane oświadczenie, że M.I.A. odwołuje trasę europejską, w tym występ w Polsce. M.I.A wróciła jednak do swoich planów, występując na Open’er Festival 2011. W lipcu 2010 ukazał się trzeci studyjny album artystki zatytułowany Maya. W marcu 2012 ukazał się album Madonny MDNA, na którym pojawiły się dwie piosenki z gościnnym udziałem M.I.A.: „Give Me All Your Luvin'” i „B-Day Song”. Pierwsza z nich, w której rapowała także Nicki Minaj, została wydana na singlu, a wszystkie trzy wykonawczynie nagrały do niej teledysk i zaśpiewały ją podczas halftime show Super Bowl XLVI. Występ obejrzało na NBC 114 milionów Amerykanów, podczas gdy całe Super Bowl średnio 111,3, co stanowi najwyższy wynik w historii amerykańskiej telewizji. W trakcie koncertu M.I.A. pokazała do kamery środkowy palec, co było w Stanach medialnym skandalem. Jedna z jej piosenek - Paper Planes - została użyta w soundtracku gry Far Cry 3 firmy Ubisoft, oraz jako jedna z przewodnich piosenek filmu Slumdog. Milioner z ulicy. W listopadzie 2013 roku ukazał się czwarty album studyjny M.I.A. zatytułowany Matangi. Przewijają się przezeń wątki zaczerpnięte z hinduizmu, takie jak reinkarnacja czy karma. Inspiracją dla płyty było odkrycie, że hinduska bogini muzyki i wszelkich form ekspresji nosi to samo imię, co artystka, czyli Matangi. M.I.A. zrezygnowała z posługiwania się tym imieniem po przyjeździe do Londynu, ponieważ Brytyjczycy mieli trudność z wymową. 10 kwietnia 2016 roku ukazał się teledysk do utworu „Rewear It”, który M.I.A. nagrała na potrzeby kampanii sieci sklepów H&M z okazji Światowego Tygodnia Recyklingu przypadającego w dniach 18 – 24 kwietnia. Celem akcji jest pozostawiane niechcianych ubrań w sklepach sieci H&M, które zostaną następnie ponownie użyte lub przetworzone na włókna. 9 września 2016 roku ukazał się piąty album studyjny artystki pt. AIM. 29 czerwca 2017 roku M.I.A. wystąpiła po raz drugi na gdyńskim Open’er Festival. 4 sierpnia 2018 artystka wystąpiła na katowickim OFF Festivalu.

źródło: wikipedia       

Marian Opania

Marian Opania (ur. 1 lutego 1943 w Puławach) – polski aktor teatralny i filmowy, artysta kabaretowy. Jest ojcem aktora Bartosza Opani. Debiutował w noweli Warszawa w filmie Miłość dwudziestolatków (L’amour a vingt ans) Andrzeja Wajdy w 1962 r. W teatrze debiutował na scenie Teatru Klasycznego w Warszawie (10 października 1964 r.). Znany z wykonań piosenki aktorskiej, z występów w kabaretach i ról komediowych. Współpracował m.in.: z Teatrem Scena Prezentacje w Warszawie. Od 1993 roku związany z Teatrem Ateneum. NaScenie 61 grał monodram „W progu, czyli tajemnica zaniechanych spodni” w reżyserii Bartka Konopki. Premiera odbyła się 12 czerwca 2013. Nagrał płytę z piosenkami Leonarda Cohena i Jaromira Nohavicy – Opania Cohen Nohavica. Wybrana filmografia: Westerplatte (żołnierz, 1967) / Lalka (kamieniarz Węgiełek, 1968) / Stawka większa niż życie (Kazik Truchanowicz, 1968) / Czterej pancerni i pies (kapral podchorąży Marian Łażewski „Zadra”, 1970) / Perła w koronie (Albert, 1971) / Człowiek z żelaza (Winkel, 1981) / Popielec (Wykukal, 1982) / Zmiennicy (Ceglarek, 1986) / Dekalog VIII (dziekan, 1988) / Rozmowy kontrolowane (Mozambik, generał SB, 1991) / Pajęczarki (hurtownik, 1993) / Panna z mokrą głową (doktor Zenobiusz Lipień, 1994) / Ekstradycja 2 odc. 9 (minister, 1996) / Ekstradycja 3 odc. 1, 2, 4, 7, 8, 9, 10 (Tomasz Osowski, minister współpracy z zagranicą, 1998) / Na dobre i na złe (profesor Tadeusz Zybert, dyrektor naczelny szpitala, od 1999) / Komornik (Chełst, 2005) / Niania (Stefan Maj, ojciec Frani, 2009) / Ojciec Mateusz (Roman Nocul, 2011) / Prawo Agaty (Andrzej Przybysz, ojciec Agaty, 2012–2015) / Wałęsa. Człowiek z nadziei (Winkel, sceny archiwalne, 2013) / Wkręceni (major Grygalewicz, 2014) / Bogowie (prof. Jan Nielubowicz, 2014) / 7 rzeczy, których nie wiecie o facetach (ojciec Stefana, 2016) / Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021).

źródło: wikipedia       

Dwain Chambers

Dwain Anthony Chambers (ur. 5 kwietnia 1978 w Londynie) – brytyjski lekkoatleta (sprinter), który w czasie zawieszenia (przyłapany na dopingu) kontynuował karierę sportową jako zawodnik futbolu amerykańskiego w lidze NFL Europa w zespole Hamburg Sea Devils. Po upływie kary Chambers powrócił do lekkiej atletyki zostając halowym wicemistrzem świata na 60m z czasem 6,51. Jako junior Chambers trenował pod okiem Dana Parksa W 1995 roku zdobył złoto w kategorii juniorów. Dwa lata później został rekordzistą Europy juniorów. Na Mistrzostwach Świata z 1999 roku Chambers zdobył brązowy medal, a w 2002 roku wyrównał rekord Europy na 100 m należący do jego rodaka Linford Christiea. Srebrny medalista (wspólnie z reprezentantem Saint Kitts i Nevis Kimem Collinsem) halowych mistrzostw świata z Walencji w biegu na 60 m. W 2002 roku wygrał plebiscyt European Athlete of the Year Trophy. Przyznał się do stosowania dopingu, przez co był zawieszony przez dwa lata (2003-2005). Brytyjski Komitet Olimpijski skazał zawodnika na dożywotnią banicję, która dotyczyć miała startów Chambersa we wszystkich zawodach rangi olimpijskiej. W 2012 roku Światowa Agencja Antydopingowa (WADA), cofnęła jednak wyrok BOA zezwalając na start Brytyjczyka w Londynie. Spór na linii WADA - BOA rozstrzygnięty został przez Trybunał Arbitrażowy, który przyznał rację instytucji międzynarodowej. Podczas Halowych Mistrzostw Europy w Turynie ustanowił rekord mistrzostw i Europy już w półfinale (6,42). W roku 2010 został halowym mistrzem świata w sprincie na 60 metrów.

źródło: wikipedia       

Julia Michaels

Julia Michaels, właściwie Julia Carin Cavazos (ur. 13 listopada 1993 r. Devenport, Iowa, Stany Zjednoczone) – amerykańska piosenkarka i autorka tekstów. Swoją karierę rozpoczęła jako autorka tekstów pop, pisząc utwory dla takich artystów jak Selena Gomez, Demi Lovato, Fifth Harmony, Shawn Mendes, Britney Spears, Justin Bieber, Hailee Steinfeld i Gwen Stefani. Michaels wydała swój debiutancki singiel z Republic Records w 2017 roku, „Issues”, który osiągnął 11 pozycję na liście Billboard Hot 100 w Stanach Zjednoczonych i uzyskał status potrójnej platynowej płyty od amerykańskiego stowarzyszenia Recording Industry Association (RIAA) i zdobył nominacje do nagrody Grammy w kategorii Song of the Year i Best New Artist. Jej debiutancki minialbum, "Nervous System" (2017), osiągnął 48 pozycję na liście Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych. Otrzymała nominacje do MTV Music Video, Billboard Music i American Music Awards. W styczniu 2017 r. Michaels wydała swój pierwszy solowy singiel „Issues”. „Po raz pierwszy napisałam piosenkę, która brzmiała tak bardzo jak ja, że nie wyobrażam sobie, żeby ktoś ją śpiewał” – powiedział Michaels. Według artystki wielu znanych wokalistów walczyło o tę piosenkę, ale zachowała ją dla siebie. Dzięki tej piosence zyskała rozgłos i sławę, stała się nową gwiazdą 2017 roku. W kwietniu 2017 r. jej nowa piosenka „How Do We Get Back to Love” miała swoją premierę w serialu HBO "Girls". Jej minialbum "Nervous system" został wydany 28 lipca 2017 r. Od 25 listopada do 6 grudnia 2017 r. Michaels była supportem Shawna Mendesa podczas jego trasy World Illuminate World podczas występów w Australii i Nowej Zelandii. 8 lutego 2018 roku ukazało się „Heaven”, które znalazło się na ścieżce dźwiękowej do filmu "Fifty Shades Freed". 4 maja 2018 roku ukazała się piosenka „Jump” z udziałem Trippie Redd. Od 30 maja do 15 października 2018 r. Michaels również supportowała w trakcie trasy Maroon 5 w Red Pill Blues Tour w Ameryce Północnej. Od 23 stycznia do 5 lutego 2019 r. Michaels otwierała trasę Keitha Urban podczas australijskich występów Graffiti U World Tour. 24 stycznia 2019 r. wydała swoją EPkę, "Inner Monologue Part 1". W czerwcu 2019 roku zaczęła udostepniać utwory z "Inner Monologue Part 2", w tym „17” i „Falling for Boys”.

źródło: wikipedia