Ewa Farna

Ewa Farna (ur. 12 sierpnia 1993 w Trzyńcu) – polsko-czeska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, producentka, prezenterka telewizyjna i osobowość telewizyjna pochodząca z Zaolzia. Urodziła się w Trzyńcu. Pochodzi z polskiej rodziny mieszkającej na Zaolziu. W domu rodzinnym mówiła gwarą cieszyńską. Dzieciństwo spędziła w Wędryni, w czeskiej części Śląska Cieszyńskiego, gdzie mieszkają jej rodzice. Sama mieszka w Pradze. W wieku 11 lat odniosła swój pierwszy sukces, wygrywając konkurs piosenki na czeskich Morawach. Niedługo potem zwyciężyła w Europejskim Festiwalu Młodzieży w Sosnowcu i na Konkursie Piosenki Dziecięcej w Hawierzowie. Zauważył ją wtedy Leszek Wronka, producent muzyczny i autor piosenek, który zaproponował jej współpracę. Rozpoczęli pracę nad demówkami, które trafiły do czeskiego oddziału Universal Music Group. W tym samym czasie wzięła udział w programie Szansa na sukces z piosenkami, których autorem jest Jacek Cygan. Zajęła pierwsze miejsce za interpretację utworu „Za młodzi, za starzy” Ryszarda Rynkowskiego. 6 listopada 2006, mając 13 lat, zadebiutowała na czeskim rynku muzycznym z albumem studyjnym, zatytułowanym Měls mě vůbec rád. Krążek ten przyniósł jej wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, a także znaczną popularność w Czechach i na Słowacji. 1 października 2007 wydała drugą płytę pt. Ticho. 9 listopada 2007 zadebiutowała na polskim rynku muzycznym, wydanym przez Universal Music Polska, albumem pt. Sam na sam, który jest polską wersją płyty pt. Měls mě vůbec rád. 16 marca 2009 wydała drugą polskojęzyczną płytę pt. Cicho. Wydawnictwo promowała singlami: „Cicho”, „Dmuchawce, latawce, wiatr” i „La la laj”. Album pokrył się podwójną platyną, a także został wyróżniony Superjedynką podczas Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 2009, zyskując miano Płyty roku. Na festiwalu Sopot Hit Festiwal 2009 piosenka „Cicho” uzyskała tytuł Polski hit lata 2009. 26 października 2009 wydała piąty album studyjny pt. Virtuální, którymi promowała singlami: „Toužím”, „Ty jsi král”, który poświęcony jest Michaelowi Jacksonowi oraz „Maska”. 5 listopada wydała szósty album studyjny (i trzeci polskojęzyczny) pt. EWAkuacja. 28 maja podczas Eska Music Awards 2011 zdobyła trzy statuetki – w kategoriach: Artystka roku, Hit Roku („Ewakuacja”) oraz Cyfrowy Hit Roku („Ewakuacja”). We wrześniu 2011, w związku z obchodzonymi w sierpniu osiemnastymi urodzinami, zagrała wraz z zespołem koncert urodzinowy, który odbył się 7 września w Hali Expo Silesia w Sosnowcu. Koncert zarejestrowany został na płycie DVD, zatytułowanej Live, której premiera miała miejsce 14 listopada. Singlem promującym album została piosenka „Nie przegap”. Na początku października 2011 wydała nowy singiel „Monster High” napisany na potrzeby kampanii reklamowej firmy Mattel wprowadzającej na polski rynek markę Monster High. W tym samym roku zdobyła Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy. Została również nominowana do nagrody dla najlepszego europejskiego wykonawcy. Zdobyła również nagrodę dla najlepszej wokalistki w Czeskich Słowikach. W lutym 2012 otrzymała trzy nagrody na gali Viva Comet Awards: „artystka roku”, „najlepsze na VIVA-TV.PL” i „dzwonek roku” (oba za „Bez łez”). 24 marca 2013 zdobyła statuetkę Kids’ Choice Awards 2013 w kategorii „najlepsza polska gwiazda”. 4 sierpnia wraz z Eweliną Lisowską supportowała koncert kanadyjskiej wokalistki Nelly Furtado podczas The Tall Ships Races 2013 w Szczecinie. 21 października wydała czwarty polskojęzyczny album pt. (W)Inna? 14 listopada wydała czwarty czeskojęzyczny album studyjny pt. Leporelo. W lutym 2015 zajęła 17. miejsce w plebiscycie radia RMF FM na artystę 25-lecia. 10 kwietnia wydała swój trzeci czeskojęzyczny album koncertowy pt. G2 Acoustic Stage. W kwietniu rozpoczęła trasę koncertową V akustickém směru, podczas której promowała krążek. 6 listopada wydała piąty polskojęzyczny album studyjny pt. Inna, który promowany był przez singiel „Tu”. Album składał się z dwóch części, z czego pierwsza zawierała dziewięć przebojów piosenkarki w wersji akustycznej, natomiast druga – trzy premierowe piosenki i duet z Tomaszem Lubertem. 11 listopada 2016 roku w Pradze zagrała koncert celebrujący dziesięciolecie pracy artystycznej w Czechach. Było to pierwsze przedsięwzięcie muzyczne, którego była producentką. W styczniu 2017 wydała singiel „Wszystko albo nic” promujący polsko-czesko-słowacką komedię o tym samym tytule. Singiel zyskał status podwójnej platyny. Od marca 2017 Farna prowadziła audycję To lubię! w RMF FM. Podczas koncertu „Radiowy Przebój Roku” debiutowała w roli prowadzącej. 14 września 2018 wydała polskojęzyczny singiel „Interakcja”, do którego zrealizowała teledysk. W maju 2021 roku wypuściła singiel pt. Ciało. Cały album pt. Umami miał swoją premierę 28.01.2022. Była także jurorką w programach rozrywkowych: SuperStar (2012–2013), X Factor (2013), Idol (2017) i Śpiewajmy razem. All Together Now (2018), a także kapitanką jednej z drużyn w programie Bitwa na głosy (2012). Dyskografia: (Czeskojęzyczne) Měls mě vůbec rád (2006) / Ticho (2007) / Virtuální (2009) / Leporelo (2014) / Umami (2021). Dyskografia: (Polskojęzyczne) Sam na sam (2007) / Cicho (2009) / EWAkuacja (2010) / (W)Inna? (2013) / Inna (2015) / Umami (2022). 

źródło: wikipedia      

Jan Frycz

 

Jan Frycz (ur. 15 maja 1954 w Krakowie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie w 1978. W latach 1989–2006 był aktorem Teatru Starego w Krakowie. Od 2006 jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie. W teatrze zadebiutował w 1978 roku rolą Edmunda w Damach i huzarach Aleksandra Fredry w reżyserii Mikołaja Grabowskiego na deskach krakowskiego Teatru im. Juliusza Słowackiego. Po studiach należał do zespołu scen warszawskich: Teatru Narodowego (1982–1983) oraz Teatru Polskiego (1983–1984). Od 1984 do 1989 roku był aktorem Teatru im. Słowackiego w Krakowie, a w 1989 roku związał się z Teatrem Starym. W 2006 roku przeszedł do Teatru Narodowego w Warszawie. W 2007 roku zagrał tragikomiczną postać Iwana Nikołajewicza Zachedryńskiego w Miłości na Krymie Sławomira Mrożka w reżyserii Jerzego Jarockiego. Reżyser, za zgodą autora sztuki, nieco zmodyfikował dramat konkretnie pod tę inscenizację. Od 2018 gra rolę Antonia w Burzy Williama Szekspira, w reżyserii Pawła Miśkiewicza. W swoim bogatym dorobku ma wiele ról z rosyjskiej klasyki, m.in. Pieriedonowa w Małym biesie Sołoguba (1985), Astrowa w Wujaszce Wani (1993) i Wierszynina w Trzech siostrach (2001) Antona Czechowa, Pozdnyszewa w Sonacie kreutzerowskiej Lwa Tołstoja (1998). U Krystiana Lupy zagrał Iwana w Braciach Karamazow Fiodora Dostojewskiego (1990 i 1999), Poncjusza Piłata w Mistrzu i Małgorzacie Michaiła Bułhakowa (2002) oraz aktora Teatru Narodowego w Wycince Bernharda (2014). Z Lupą współpracował wielokrotnie. Zagrał w jego Nadobnisiach i koczkodanach Witkacego (1977), Malte albo tryptyku marnotrawnego syna według prozy Rilkego (1991) i – przede wszystkim – w Lunatykach. Eschu, czyli Anarchi Brocha (1995), gdzie zdaniem wielu recenzentów stworzył jedną z najlepszych ról w całej swojej karierze. Wystąpił również w klasyce literatury polskiej (m.in. Sawa w Śnie srebrnym Salomei Juliusza Słowackiego, 1992; ksiądz Piotr w Dziadach Adama Mickiewicza 1995) oraz światowej (m.in. Lear w Królu Learze Williama Szekspira 2000; Mozart w Amadeuszu Petera Shaffera; Adrian Leverkuhn w Doktorze Faustusie Thomasa Manna). Aktor pojawia się również w Teatrze Telewizji. Grał w przedstawieniach m.in. Kazimierza Kutza (Astrow w Wujaszku Wani, 1994), Andrzeja Domalika (Mikołaj w Płatonowie Czechowa, 1992), Laco Adamíka (Edyp w Królu Edypie Sofoklesa, 1992), Jana Englerta (Hamlet w „Hamlecie” 1985, Iwanow w Iwanowie, 1995; Marek Antoniusz w Juliuszu Cezarze, 2005) czy Krystyny Jandy (Gilles w Małych zbrodniach małżeńskich, 2005). W 1984 wystąpił jako Zenon Ziembiewicz w trzyczęściowej adaptacji Granicy Zofii Nałkowskiej (reż. Jan Błeszyński). Na ekranie zadebiutował w Dagny (1976) Haakona Sandøy. W drugiej połowie lat 70. i w latach 80. skupił się głównie na pracy w teatrze, w filmie grywał niewiele, najczęściej role epizodyczne. Pamiętane role z tego okresu to: infantylny, egoistyczny uwodziciel w Zielonej miłości (1978) Stanisława Jędryki, brutalny ubek w Wiernych bliznach (1981) i dorobkiewicz w Wielkim Szu (1982) Sylwestra Chęcińskiego. Był aktywny także w latach 90. i później. Grywał bohaterów bardzo różnego typu. Najbardziej wyraziste kreacje Frycza to postaci osób skupionych, tłumiących emocje. Uznanie przyniosła mu rola wypalonego homoseksualisty w Egoistach (2000) Mariusza Trelińskiego, a także zagubionego na granicy snu i rzeczywistości przedwojennego inteligenta w Pożegnaniu jesieni (1990) tego samego reżysera. Jako zdesperowany partyzant wystąpił w Tam i z powrotem (2001) Wojciecha Wójcika. W Pornografii (2003) Jana Jakuba Kolskiego zagrał pułkownika, który w czasie II wojny światowej popada w depresję i nie może dalej walczyć, a w Pręgach (2004) Magdaleny Piekorz stworzył kreację despotycznego ojca. Jako amant wystąpił w Damie kameliowej (1994) w reżyserii Jerzego Antczaka. Bardzo często pojawia się na drugim planie i w epizodach, w produkcjach zarówno ambitnych (Jerzy w Spisie cudzołożnic Jerzego Stuhra, Jefimow w Łagodnej Trelińskiego, malarz Jeremi w Dwu księżycach Andrzeja Barańskiego, komendant w Czarnych słońcach Zalewskiego), jak i tych przeznaczonych dla masowego widza (mąż Judyty w Nigdy w życiu!, Bobicki w Zakochanych, bandyta w To ja, złodziej, producent disco polo w Kochaj i rób co chcesz). Nie unika seriali, chociaż konsekwentnie rezygnuje z gry w długich tasiemcach i operach mydlanych. Jego rola w serialu HBO Ślepnąc od świateł, gdzie wcielił się w Daria − gangstera starej daty, spotkała się z bardzo dobrym odbiorem widzów. 

źródło: wikipedia      

Kasia Moś

Katarzyna Moś (ur. 3 marca 1987 w Rudzie Śląskiej) – polska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek i aktywistka społeczna. Finalistka trzeciej edycji programu Must Be the Music. Tylko muzyka (2014). Reprezentantka Polski z utworem „Flashlight” w 62. Konkursie Piosenki Eurowizji (2017). Jest córką Joanny i Marka Mosiów. Jej ojciec jest dyrygentem Orkiestry Aukso, a matka przez lata grała na altówce. Ma starszego o dwa lata brata Mateusza, który jest skrzypkiem i gra w Aukso. Ukończyła szkołę muzyczną im. Fryderyka Chopina w Bytomiu w klasie wiolonczeli i fortepianu. Początkowo uczyła się także gry na skrzypcach. W wieku 14 lat zaczęła pobierać lekcje śpiewu u Elżbiety Chlebek. Na początku kariery współpracowała z zespołami muzycznymi, takimi jak Stetsons czy Big Bandem Lotharsi, a także The Fire, w którego skład wchodzili wykładowcy i studenci Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, którą to sama ukończyła w klasie wokalu na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. W 2002 nagrała swoje pierwsze demo muzyczne, dzięki któremu została dostrzeżona przez Roberta Jansona. 28 stycznia 2006 z napisanym przez niego utworem „I Wanna Know” zajęła 10. miejsce w programie Piosenka dla Europy 2006, stanowiącym finał polskich eliminacji do 51. Konkursu Piosenki Eurowizji. W latach 2008–2009 grała Judasza w Pasji wg św. Marka w reż. Pawła Mykietyna na scenie Filharmonii im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu. W 2011 wyjechała rekreacyjnie do Las Vegas, gdzie po amatorskim wykonaniu piosenki Alicii Keys „How Come U Don’t Call Me Anymore?” w jednym z lokalnych klubów karaoke poznała tancerkę z zespołu Mata Gosa. Po powrocie do Polski nagrała kilka piosenek demo, po czym wróciła do Las Vegas, by wziąć udział w przesłuchaniach organizowanych przez Robin Antin, założycielkę girlsbandu The Pussycat Dolls. Wkrótce zagrała koncert m.in. w klubie Viper Room, należącym do aktora Johnny’ego Deppa. Podczas półrocznego kontraktu współpracowała m.in. z Kelly Osbourne, Mýą i Carmen Electrą, a także z Evą Longorią, na której zaproszenie zaśpiewała podczas aukcji charytatywnej wspieranej przez nią fundacji. Po powrocie do Polski w 2012 wystąpiła w roli Kordelii w musicalu Król Lear wystawianym w ramach festiwalu Sacrum Profanum na scenie Teatru Łaźnia Nowa oraz uczestniczyła w trzeciej edycji programu Polsatu Must Be the Music. Tylko muzyka, w której zajęła trzecie miejsce w finale. W tym czasie nagrała wraz z zespołem Tax Free piosenkę „Uwierz”, napisaną z myślą o akcji przeciwko bezmyślnemu kupowaniu psów. W 2014 zaczęła występować w kampaniach reklamowych Towarzystwa Ubezpieczeń Link4. W październiku 2015 wydała debiutancki album studyjny pt. Inspination. Płytę promowała singlem „Addiction”, z którym zakwalifikowała się do finału krajowych eliminacji do 61. Konkursu Piosenki Eurowizji. 5 marca wystąpiła w koncercie finałowym i zajęła szóste miejsce, zdobywszy 3,39% głosów. Wystąpiła w rozbieranej sesji zdjęciowej dla październikowego wydania magazynu „Playboy”. W 2017 z utworem „Flashlight” zakwalifikowała się do polskich eliminacji do 62. Konkursu Piosenki Eurowizji. 18 lutego wystąpiła w finale selekcji, w którym zwyciężyła po zdobyciu 19 punktów (10 pktów od jurorów i 9 pktów od telewidzów), dzięki czemu została reprezentantką Polski w 62. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Kijowie. 25 lutego wystąpiła gościnnie w finale ukraińskich selekcji eurowizyjnych, po czym wyruszyła w minitrasę promocyjną po Europie, obejmującą występy w Rydze, Londynie, Tel-Awiwie, Amsterdamie i Madrycie. 9 maja wystąpiła w pierwszym półfinale Eurowizji i z dziewiątego miejsca awansowała do finału, który odbył się 13 maja. Zajęła w nim 22. miejsce po zdobyciu 64 punktów w tym 41 punktów od telewidzów (12. miejsce) i 23 pkt od jurorów (23. miejsce). 1 czerwca zagrała koncert w warszawskim klubie „Progresja”, podczas którego m.in. zaprezentowała premierowo utwory ze swojej drugiej płyty studyjnej, w tym m.in. piosenkę „Body”, zapowiedzianą na koncercie jako nowy singiel artystki. Również w 2017 była bohaterką jednego odcinka programu TVN Misja Pies oraz uczestniczyła w ósmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo, za wygraną siódmego odcinka otrzymała czek w wysokości 10 tys. zł, którą przekazała Straży dla Zwierząt w Polsce. 17 października zagrała jako support przed koncertem Imany Tauron Arena w Krakowie, a 9 grudnia zagrała koncert w NOSPR w Krakowie, gdzie zaprezentowała m.in. premierowy utwór „Wild Eyes”, nagrany z duetem Norma John, który poznała podczas udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji. W 2018 wydała teledysk do piosenki „Wild Eyes” i premierowej – „Przecież”, którą stworzyła z Arturem Andrusem i Kubą Badachem. W latach 2018–2020 występowała w trasie widowiskowej z serii „Koncert muzyki filmowej”. W maju 2021 poinformowano, że zakończyła współpracę z Towarzystwa Ubezpieczeń Link4 jako bohaterka spotów reklamowych firmy. 21 maja 2021 wydała album pt. Moniuszko 200, który nagrała z Orkiestrą Aukso. 

źródło: wikipedia      

Krzysztof Baranowski

Krzysztof Tadeusz Baranowski (ur. 26 czerwca 1938 we Lwowie) – żeglarz, kapitan jachtowy, dziennikarz, nauczyciel, krótkofalowiec SP5ATV. Jako pierwszy Polak dwukrotnie opłynął samotnie kulę ziemską. Absolwent Politechniki Wrocławskiej (inżynier elektronik) i Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (dziennikarz). W latach 60. XX wieku był redaktorem w „Trybunie Ludu”, gdzie zajmował się popularyzacją nauki. Od 1969 roku należał do PZPR. W latach 1965–1966 brał udział w wyprawie naukowo-żeglarskiej jachtu Śmiały wokół Ameryki Południowej (kpt. Bolesław Kowalski). Wielokrotnie występował w różnorakich programach TVP dla młodzieży (Ekran z bratkiem, Teleranek, Latający Holender), propagując żeglarstwo. Od roku 1977 był komentatorem TVP. 17 czerwca 1972 zajął 12 miejsce w transatlantyckich regatach samotnych żeglarzy OSTAR z Plymouth (Wielka Brytania) do Newport (Stany Zjednoczone) na jachcie Polonez, po czym odbył dalszą samotną drogę dookoła świata drogą na Horn. Był pierwszym Polakiem, który przebył tę trasę samotnie. Władysław Wagner, czyli pierwszy Polak, który opłynął świat także drogą na Horn, nie płynął samotnie. Natomiast Leonid Teliga płynął samotnie, ale trasą łatwiejszą, przez Kanał Panamski. Baranowski w ciągu 272 dni pokonał 35 424 mil morskich na trasie Newport – Kapsztad – Hobart (Tasmania) – Stanley (Falklandy) – Plymouth. Opłynął m.in. przylądki Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn. Rejs zakończył się 24 czerwca 1973 roku. Jako jedyny dotychczas Polak odbył rejs dookoła świata po raz drugi, również samotnie, ale w przeciwnym kierunku. Dokonał tego od 2 października 1999 do 30 sierpnia 2000 na jachcie Lady B. Rozpoczął i zakończył rejs w portugalskim porcie Villamoura, przepłynął 24 tys. mil morskich trasą równikową, zawijając do 20 portów. Szlak podróży prowadził m.in. przez Wyspy Kanaryjskie, Karaiby, Kanał Panamski, Tahiti, Australię, Seszele, Morze Czerwone i Śródziemne. Był inicjatorem budowy Poloneza oraz dwóch żaglowców rejowych: STS „Pogoria” oraz STS „Fryderyk Chopin”. Drugi kapitan polskiego prototypowego żaglowca – barkentyny STS „Pogoria”. Prowadził „Pogorię” w regatach „Tall Ships’ Races 80” i w rejsie z naukowcami PAN na Antarktydę. Pomysłodawca i założyciel Szkoły pod Żaglami, którą jako kapitan poprowadził w latach 1983–1984 na żaglowcu STS „Pogoria”, a w 1992 na żaglowcu STS „Fryderyk Chopin”, który zbudowała jego Fundacja – Międzynarodowa Szkoła Pod Żaglami. W 1981 na skutek błędnego odczytu wskazań radaru doprowadził do kolizji STS „Pogoria” z MS Generał Stanisław Popławski, Izba Morska w orzeczeniu obciążyła winą za spowodowanie kolizji kapitana „Pogorii” w 80%.  Był redaktorem naczelnym czasopisma „Jachting”. Od 2009 prowadzi Fundację „Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego” opartą o wolontariat młodzieży niosącej innym pomoc. Prywatnie mąż Bogumiły Wander.

źródło: wikipedia      

The 69 Eyes

 

The 69 Eyes – fiński zespół muzyczny grający szeroko pojętą muzykę hard rockową. Założony w 1989 roku w Helsinkach wykonywał początkowo muzykę z pogranicza glam metalu i hard rocka, by ostatecznie zmienić stylistkę na mieszankę rocka gotyckiego, dark wave'u i rocka alternatywnego. Zespół został założony latem 1989 roku w Helsinkach przez pięciu fanów Ramones – Jyrkiego „Jyrkiego 69” Linnankiviego, Arto "Archziego" Ojajärviego, Timo "Timo-Timo" Pitkänena, Pasiego "Baziego" Moilanena oraz Lotta. Ich pierwszym wydawnictwem była 7-calowa epka „Sugarman” z 1990 rok. Kolejna epka, zatytułowana „Barbarella”, ujrzała światło dzienne rok później. Tuż przed wydaniem debiutanckiego albumu „Bump 'n' Grind” (wydanego nakładem fińskiej wytwórni Gaga Goodies w 1992 roku, z zespołu odszedł Lotto i został zastąpiony przez Jussiego "Jussiego 69" Vuoriego. W tym samym roku zespół wydał dwie kolejne 7-calowe epki – „Juicy Lucy” i „High Times Low Lives”. W 1994 roku ukazał się kompilacyjny album „Motor City Resurrection”. Rok później ukazała się płyta „Savage Garden”, a dwa lata później „Wrap Your Troubles in Dreams” będąca zwieńczeniem glam metalowego okresu grupy. Wydany w 1999 roku „Wasting the Dawn” stanowił odejście w kierunku rocka gotyckiego i zaznaczał pojawienie się dwóch postaci – nieformalnego „szóstego członka” zespołu, producenta Johnny'ego Lee Michaelsa, oraz Ville Valo z formacji HIM, który od tego czasu często gościł na kolejnych wydawnictwach. Przełomem w karierze okazał się wydany w 2000 roku album „Blessed Be”, który dotarł do 1. miejsca fińskiej listy przebojów i okrył się złotem. Panowie zagościli ponownie na pierwszych miejscach listy przebojów kolejnym albumem – wydany w 2002 roku „Paris Kills”, który po czasie zyskał status platynowej płyty. Była to ostatnia płyta studyjna wydana pod szyldem Gaga Goodies. W 2003 roku wydano jeszcze album kompilacyjny „Framed in Blood – The Very Blessed of the 69 Eyes”, wieńczący 11 lat współpracy. W 2004 roku zespół podpisał umowę z EMI/ Virgin Records i pod jej szyldem wydał płytę „Devils”. Produkcją albumu zajęli się Lee Michaels i Hiili Hiilesmaa. Do głównego singla – „The Lost Boys” – nakręcony został teledysk, którego reżyserem został Bam Margera. Kolejne trzy lata zespół spędził w trasie. W 2007 wydał album „Angels”, będący kontynuacją wątków podjętych na „Devils”. Ponownie produkcją zajął się duet Hiilesmaa/Lee Michaels. W tym samym roku zespół nagrał ponownie utwór „Wrap Your Troubles in Dreams”, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu Margery „Dream Seller”. W 2008 roku zespół wystąpił w hollywoodzkim klubie-legendzie Whisky a Go Go. Materiały z tego koncertu został wydany w postaci albumu „The 69 Eyes: Hollywood Kills”. Rok później wydany został krążek „Back in Blood”, poprzedzony singlem „Dead Girls Are Easy”. W 2012 roku pojawiła się kolejna płyta zatytułowana „X”. Początek roku 2016 zespół skwitował singlem „Jet Fighter Plane”, a następnie albumem „Universal Monsters”. 

         źródło: wikipedia      

Dariusz Tokarzewski

 

Dariusz Tokarzewski (ur. w Zamościu) wokalista Grupy Vox, muzyk. Ukończył II LO i szkołę muzyczną, grał w miejscowych zespołach młodzieżowych. Podczas studiów na UMCS (IWA) występował z zespołem „Camerata” (wiolonczelista) w wielu krajach Europy, jako wiolonczelista również z orkiestrą K. Namysłowskiego i teatrem Muzycznym w Lublinie, z kabaretem „Loża 44” wystąpił w „Spotkaniach z balladą”, był kierownikiem muzycznym w Teatrze Lalki i Aktora w Lublinie, a z własnym zespołem „Za 110” Zdobył wyróżnienie na festiwalach studenckich w Krakowie, grał w lubelskim zespole „Taxi” (z J.Słotą), był nauczycielem muzyki w Świdniku. Od 1987 śpiewa, nagrywa w znanej w Polsce „Grupie Vox” (występował m.in. w Ameryce i Australii). Uhonorowany wyróżnieniem Zasłużony dla Kultury Polskiej (2014).

         źródło: wikipedia      

Cissy Houston

 

Emily „Cissy” Houston, właściwie Emily Drinkard (ur.* 30 września 1933 w Newark, zm.† 7 października 2024 tamże) – amerykańska piosenkarka soul i gospel, matka Whitney Houston. Cissy Houston jest najmłodsza z ośmiorga rodzeństwa. Gdy miała 5 lat, jej matka doznała udaru mózgu, a trzy lata później zmarła. Jej ojciec zmarł na raka żołądka w 1951 roku. W 1954 roku wyszła za mąż za Freddiego Garlanda. Dwa lata później rozwiedli się, gdy Cissy była ciąży. W 1959 roku wyszła za mąż za Johna Russella Houstona, a w 1963 roku urodziła córkę Whitney Houston. W 1969 roku rozpoczęła karierę solową, wydając album, który zawierał kilka przebojów: „I’ll Be There” i „Be My Baby”. Reprezentowała USA na World Popular Song Festival w 1979 roku z utworem „You’re the Fire”. Zajęła drugie miejsce, zdobywając nagrodę Most Outstanding Perfomance. W 1996 i 1998 roku otrzymała Nagrody Grammy dla Najlepszego Tradycyjnego Albumu Soul Gospel (Grammy Award for Best Traditional Gospel Album) za wydawnictwa Face to Face oraz He Leadeth Me. 11 lutego 2012 roku córka Cissy Houston – Whitney – zmarła w hotelu The Beverly Hilton w Los Angeles. 26 lipca 2015 roku po półrocznej śpiączce – w wieku 22 lat – zmarła wnuczka Cissy, Bobbi Kristina Brown.

         źródło: wikipedia      

Apoloniusz Tajner

 

Apoloniusz Leopold Tajner (ur. 17 kwietnia 1954 w Goleszowie) – polski zawodnik kombinacji norweskiej, trener i działacz sportowy. Od 2006 pełni funkcję prezesa Polskiego Związku Narciarskiego. W młodości uprawiał kombinację norweską. Kilkakrotnie został mistrzem Polski juniorów oraz zajął piąte miejsce na mistrzostwach świata w tej kategorii. Ukończył Technikum Mechaniczne w Ustroniu, a w 1980 został absolwentem krakowskiej AWF z tytułem trenera narciarstwa klasycznego II klasy. Po ukończeniu studiów zajął się szkoleniem zawodników w Olimpii Goleszów, gdzie pracował od 1979. W latach 1983–1984 był zatrudniony w Ośrodku Przygotowań Olimpijskich w Bielsku-Białej. Od 1984 do 1990, prowadził reprezentację Polski w kombinacji norweskiej. Pojechał z nią na igrzyska olimpijskie do Calgary. Następnie przerwał karierę trenerską. W latach 1994–1999 pełnił funkcję wiceprezesa ds. sportowych w Polskim Związku Narciarskim. Na początku swej pracy zatrudnił, jako trenera głównego kadry skoczków, Czecha Pavla Mikeskę. Po rezygnacji Mikeski w 1999, reprezentację tymczasowo prowadził Piotr Fijas, którego zastąpił Tajner. Wprowadził wówczas do sztabu szkoleniowego fizjologa, dr Jerzego Żołądzia, oraz psychologa, dr Jana Blecharza. Wkrótce sukcesy zaczął odnosić Adam Małysz, który pod wodzą Tajnera trzykrotnie z rzędu zdobył Puchar Świata, trzykrotnie mistrzostwo świata i jedno wicemistrzostwo świata oraz wygrał 49. Turniej Czterech Skoczni, a na igrzyskach w 2002 w Salt Lake City zdobył brązowy i srebrny medal. Uzyskał tytuł trenera klasy mistrzowskiej, został też wyróżniony tytułem Trenera Roku 2001 w plebiscycie Przeglądu Sportowego (razem z Jerzym Engelem). Polska reprezentacja 9 grudnia 2001 po raz pierwszy w historii stanęła na podium w konkursie drużynowym PŚ, plasując się na trzecim miejscu, za Finami i Japończykami. W 2002 został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 14 marca 2004 podał się do dymisji z powodu słabych wyników jego zawodników i z przyczyn osobistych. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 bez powodzenia kandydował z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręgu śląskim, uzyskując 7265 głosów. Od października 2004 pełnił funkcję dyrektora sportowego w PZN, a od 6 listopada sekretarza generalnego związku. W listopadzie 2005 przez ministra sportu mianowany został kuratorem PZN. 2 lutego 2006 Tajnera wybrano na prezesa tej organizacji. W czasie Walnego Zjazdu w Krakowie, uzyskał 38 głosów. 

         źródło: wikipedia       

Måneskin

 

Måneskin (duń. światło księżyca) – włoski zespół muzyczny założony w 2016 w Rzymie. W jego skład wchodzą: wokalista Damiano David, basistka Victoria De Angelis, gitarzysta Thomas Raggi oraz perkusista Ethan Torchio. Zespół zyskał rozgłos w 2017 po zajęciu drugiego miejsca w 11. sezonie programu X Factor. Międzynarodową rozpoznawalność przyniosła im wygrana z utworem „Zitti e buoni” w finale Konkursu Piosenki Eurowizji 2021. Zespół założono w 2016, a jego nazwa w języku duńskim oznacza światło księżyca. Pomysłodawczynią tej nazwy jest członkini zespołu – Victoria De Angelis, która jest pochodzenia duńskiego. W 2017 wzięli udział w 11. edycji włoskiej wersji programu X Factor; zajęli drugie miejsce. W tym samym roku wydali swoją pierwszą EP-kę Chosen, którą promował singel o tej samej nazwie. W 2018 ukazał się ich pierwszy album studyjny pt. Il ballo della vita, który odniósł sukces w kraju, docierając do pierwszego miejsca włoskiej listy sprzedaży oraz osiągając status trzykrotnej platynowej płyty. W 2021 zwyciężyli w 71. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo z utworem „Zitti e buoni”. Zostali tym samym reprezentantami Włoch w finale 65. Konkursie Piosenki Eurowizji, w którym wygrali zdobywszy 524 punkty, w tym 318 pkt od telewidzów (1. miejsce) i 206 pkt od jurorów (4. miejsce). 

         źródło: wikipedia           

De Su

 

De Su – polskie żeńskie trio wokalne, założone w 1993 roku. Zespół został założony w lutym 1993 przez Małgorzatę „Margo Su” Pruszyńską (ur. 17 stycznia 1965 w Gdyni). Grupa swój początek miała w musicalu Metro, gdzie śpiewały i poznały się cztery wokalistki: Małgorzata Pruszyńska, Daria Druzgała i Beata Kacprzyk, a także Anna Mamczur, która jeszcze w 1993 roku opuściła zespół. Początkowo wokalistki pojawiły się jako chórek na płycie Elf Varius Manx. Następnie lider grupy, Robert Janson, napisał kompozycje na solową płytę De Su, która pojawiła się na rynku w 1996 roku. Płytę promowała piosenka „Życie cudem jest”, będąca jednym z największych hitów tria. Po paśmie sukcesów i dwuletniej przerwie zespół wydał drugą płytę pt. Uczucia, która jednak nie odniosła już sukcesu komercyjnego. W 2000 roku do zespołu dołączyła Katarzyna Rodowicz. Wtedy został nagrany świąteczny przebój pt. „Kto wie?”. Z czasem z trio odeszła Beata Kacprzyk, chcąca skupić się na życiu prywatnym. Następnie z zespołu odeszła Daria Druzgała, która zaczęła śpiewać w teleturnieju Gra w przeboje, emitowanego na prywatnej stacji RTL 7. W efekcie tego grupa przestała istnieć. Kilka miesięcy później Małgorzata Pruszyńska reaktywowała grupę pod nazwą 2Su, w skład której weszła ona sama i Katarzyna Rodowicz. Duet wydał singel z dwiema piosenkami – premierową „Jedna dzika noc” oraz ponownie nagraną „Kto wie?”. 2Su po krótkim czasie rozpadł się na początku XXI wieku. Po rozpadzie zespołu Pruszyńska wydała jeszcze singiel „Nie jestem aniołem”, który nie został zauważony w mediach. Artystki wycofały się z życia publicznego. 

         źródło: wikipedia           

 

Imagine Dragons

 

Imagine Dragons – amerykański zespół popowy założony w 2008 w Las Vegas w Nevadzie. Dan Reynolds poznał gitarzystę Wayne’a Sermona w 2008 r. w Utah, gdzie Dan chodził do szkoły, a Wayne mieszkał po skończeniu szkoły muzycznej. Skład kapeli został uformowany w Las Vegas. W jej skład wchodzili Dan Reynolds, Wayne „Wing” Sermon, Ben McKee, Andrew Tolman i Brittany Tolman. Członkowie kapeli żyli razem w Las Vegas, gdzie nagrali i wydali swoje pierwsze trzy EP'ki. Kapela wydała dwie EP'ki zatytułowane Imagine Dragons EP i Hell and Silence EP w 2010 r. Obie zostały nagrane w Battle Born Studios. W roku 2011 powrócili do tego studia i nagrali kolejną EP pod tytułem It's Time. Wcześniejsi członkowie Andrew oraz Brittany Tolman opuścili zespół w lipcu 2011 r. i zostali zastąpieni przez obecnego perkusistę Daniela Platzmana. Imagine Dragons podpisali kontrakt z wytwórnią Interscope Records w listopadzie 2011 r. Pracowali z producentem Alexem Da Kid, z którym nagrali swój pierwszy wydany album przez Westlake Recording Studios w zachodnim Hollywood, Kalifornii, EP pod nazwą Continued Silence który został wydany 14 lutego 2012 r. Krótko po tym został wydany singiel It's Time, który osiągnął 15. miejsce w Billboard Hot 100. Teledysk zadebiutował 17 kwietnia 2012 r. we wszystkich stacjach MTV. Teledysk został nominowany do MTV Video Music Awards w kategorii „Best Rock Video”. It's Time został oznaczony podwójną platyną przez RIAA oraz złotem przez ARIA. Zespół skończył nagrywać swój album Night Visions w lecie 2012 r. w Studio X które znajduje się w Palms Casino Resort. Album został wydany w USA 4 września 2012 r. Night Visions osiągnął 2. miejsce w tabeli Billboard 200, w pierwszym tygodniu zostały sprzedane 83 000 kopii. Night Visions osiągnął także pierwsze miejsce w rankingu Billboard Alternative i Billboard Rock oraz osiągnął Top 10 w Austrii, Kanadzie, Irlandii, Portugalii i Szkocji. W wyniku tego, płyta Night Visions uzyskała status złotej nadany przez RIAA. Drugi singiel Radioactive osiągnął trzecie miejsce w notowaniu Billboard Hot 100 oraz dwunaste na liście UK Singles Chart. Billboard oznaczył ich jako jednych z „najbardziej jasnych, nowych gwiazd 2012 roku”. Amazon.com nazwał ich „ulubioną kapelą roku 2012”. W tym samym roku utwór „Radioactive” został wykorzystany przez firmę Ubisoft w spocie reklamowym gry Assassin’s Creed III. Imagine Dragons wystąpili na żywo w show The Tonight Show with Jay Leno (2012), Jimmy Kimmel Live! (2012), Late Night with Jimmy Fallon (2012) oraz w Conan (2013). Zespół wziął udział również w show Late Show with David Letterman (2013) i The Tonight Show with Jay Leno (2013). Kapela także zaplanowała występ w Good Morning America na 5 lipca 2013 r. Imagine Dragons zrobiła trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie oraz po krajach Europy. Opublikowano informacje o trasie koncertowej North America Amphitheatre Tour. W 2013 r., z rodziną Tylera Robinsona założyli fundację The Tyler Robinson Foundation pomagającą walczyć młodym ludziom z rakiem. 18 września 2014 r. z okazji rozpoczęcia mistrzostw świata w League of Legends, zespół wydał kolejny numer pod tytułem „Warriors”, nawiązujący klipem do owej gry. 11 lutego 2015 r. zespół wydał swój drugi album Smoke + Mirrors. 2 lutego 2016 r. Imagine Dragons zagrali koncert w Atlas Arena w Łodzi, co było jednocześnie ich pierwszym występem na żywo w Polsce. 3 czerwca 2017 r. wystąpili na Orange Warsaw Festival jako główna gwiazda dnia. W tym samym miesiącu ukazał się trzeci album studyjny grupy pt. Evolve. Krążek promowały trzy single „Believer”, „Thunder” oraz „Whatever It Takes”. 21 lutego 2018 r. ukazał się singel „Next to Me”, który pochodzi z reedycji krążka Evolve. W czerwcu 2018 r. został wydany utwór „Born to Be Yours”, nagrany wspólnie z norweskim DJ Kygo. W tym samym czasie zespół nagrywał nowy materiał na czwarty album, czego efektem jest pierwszy singel „Natural”. Kolejnym utworem promującym płytę został „Zero”. 9 listopada 2018 r. miał swoją premierę krążek Origins. 

         źródło: wikipedia