Xavier Bettel

Xavier Bettel (ur. 3 marca 1973 w Luksemburgu) – luksemburski polityk, prawnik, samorządowiec, deputowany krajowy, burmistrz Luksemburga, od 2013 do 2015 przewodniczący Partii Demokratycznej, a od 4 grudnia 2013 premier Luksemburga. W 1989 wstąpił do centrowej Partii Demokratycznej. W wyborach w 1999 na liście okręgowej swojego ugrupowania w okręgu centralnym zajął trzecie niemandatowe miejsce, mandat posła do Izby Deputowanych uzyskał po rezygnacjach złożonych przez osoby powołane w skład rządu oraz eurodeputowaną Colette Flesch. W 2004, 2009, 2013 i 2018 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do krajowego parlamentu. Od 2000 był radnym miejskim, a od 2005 członkiem zarządu miasta w Luksemburgu. W 2011 zastąpił Paula Helmingera na stanowisku burmistrza luksemburskiej stolicy. W 2013 został przewodniczącym Partii Demokratycznej (w miejsce Claude’a Meischa). W 2015 zastąpiła go na tej funkcji Corinne Cahen. W tym samym roku jego ugrupowanie zajęło trzecie miejsce w wyborach parlamentarnych, zyskując jednak 4 mandaty. Jego ugrupowanie zawarło koalicję z socjalistami i Zielonymi. 25 października 2013 wielki książę Henryk powierzył mu funkcję formatora celem stworzenia nowego gabinetu. 4 grudnia 2013 Xavier Bettel objął obowiązki premiera nowego trójpartyjnego rządu. W wyniku kolejnych wyborów w 2018 rządząca koalicja zachowała większość w parlamencie. 16 października Xavier Bettel otrzymał kolejną misję powołania rządu. Nowy gabinet, w którym większe wpływy uzyskali Zieloni, zaprzysiężono 5 grudnia 2018. W październiku 2021 portal Reporter.lu ujawnił wyniki śledztwa dziennikarskiego, które wykazało, że praca dyplomowa Xaviera Bettela przedłożona podczas studiów w Nancy została splagiatowana (co dotyczyło 54 z 56 stron tej pracy). Polityk przyznał wówczas publicznie, że powinien był ją „przygotować inaczej”.

źródło: wikipedia      

Mumio

 

Mumio – grupa teatralna założona w 1995 w Katowicach, do 1999 działała pod nazwą Teatr Epty-a. Pierwszy spektakl stworzony przez grupę nosi tytuł Kabaret Mumio. 

Jadwiga Basińska z domu Ćwik (ur. 15 października 1972 w Dębicy) – polska aktorka i artystka kabaretowa, znana m.in. z serii skeczów reklamowych jednej z polskich sieci telefonicznych. Współtwórczyni kabaretu Mumio. Jest żoną Dariusza Basińskiego.

Dariusz Basiński (ur. 5 maja 1967 w Katowicach) – polski aktor filmowy i teatralny. Współtwórca Mumio. Współzałożyciel Teatru GuGalander – działał w nim w latach 1986–1995. W latach 1995–2000 współtworzył Teatr Epty-a. Jest mężem Jadwigi Basińskiej, również współtwórczyni Mumio. Mieszka w Tychach.

Jacek Borusiński (ur. 5 września 1972 roku w Katowicach) – aktor i autor tekstów grupy Mumio. Wyreżyserował, zagrał główną rolę i napisał scenariusz do filmu Hi way. W polskiej wersji gry Westerner podkłada głos pod postać głównego bohatera, Fenimore Fillmore'a.

Popularność przedstawionego materiału utożsamiła zespół z jego programem kabaretowym. Mumio prezentuje humor absurdalny połączony z autoironią. Unikają humoru politycznego, a także szufladkowania, nie chcą być więc traktowani jako kabaret, ich przedsięwzięcia mają charakter teatralny. Wraz z pojawieniem się drugiego spektaklu pt. Lutownica, ale nie pistoletowa tylko taka kolba do zespołu dołączył Jarosław Januszewicz, współtwórca przedstawienia, grający głównie na bezprogowym basie, lecz również aktor i autor licznych tomików poezji, publikowanej pod pseudonimem Lotnik 199. W 2012 roku dołączył do składu Tomasz Drozdek. Jacek Borusiński, Dariusz Basiński i Jadwiga Basińska wystąpili wspólnie w spektaklu telewizyjnym pt. Nóż w głowie Dino Baggio z 1999 oraz w filmie pt. Hi way z 2006 (scenarzystą i reżyserem był Jacek Borusiński). Ponadto Jacek Borusiński i Dariusz Basiński wystąpili w filmach pt. Metanoia z 2005 i pt. „Podróż na wschód” Tomasza Budzyńskiego i Łukasza Jankowskiego na podstawie noweli Stefana Grabińskiego „Maszynista Grot”, zaś Jadwiga Basińska i Dariusz Basiński zagrali w filmie Cudowne lato z 2011. Od 2005 przez siedem lat członkowie Mumio występowali w telewizyjnych reklamach sieci telefonii komórkowej Plus, w których zastosowano nietypową dla reklamy formułę absurdu. Wśród internautów niezwykle popularne stały się zwroty z reklam – szczególną popularność zdobyło słowo kopytko użyte w jednej z nich. Inne słowo, czasowstrzymywacz zostało wybrane przez użytkowników portalu Onet.pl słowem roku 2006, wyprzedzając słowa wiążące się z polityką, takie jak wykształciuch, Irasiad, czy rydzykanci. W 2008 roku w reklamach tych zaczęła pojawiać się aktorka Joanna Fudala. W 2012 roku, po prawie ośmiu latach współpracy, podjęto decyzję o zakończeniu współpracy z Mumio. Według szacunków agencji reklamowych, grupa wzięła udział w około 150 reklamówkach. W styczniu 2014 członkowie Mumio pojawili się w reklamach sieci telefonii komórkowej Play.

źródło: wikipedia      

Manuel Frick

 

Manuel Frick (ur. 16 listopada 1984 w Balzers) – liechtensteiński polityk i bankowiec, minister spraw społecznych i kultury w rządzie Daniela Rischa od 2021. Manuel Frick wychował się i uczęszczał do szkoły średniej w Liechtensteinie. Następnie studiował politologię, ekonomię i prawo europejskie na uniwersytetach w Bernie i Bolonii i w 2009 uzyskał licencjat. Rozpoczął karierę zawodową w administracji państwowej, w 2008, w biurze spraw zagranicznych, gdzie pracował do 2017 roku. W latach 2012-2017 był zastępcą przedstawiciela Księstwa przy Radzie Europy w Strasburgu. Od 2017 do 2020 roku odszedł od administracji i był doradcą finansowym w banku w Vaduz. Karierę polityczną rozpoczął już w 2008 roku, kiedy został członkiem zarządu lokalnego oddziału FBP w Balzers. Od 2017 roku był zastępcą radnego rządowego z ramienia Postępowej Partii Obywatelskiej, a od 2020 pełnił funkcję sekretarza stanu w ministerstwie społeczeństwa. 25 marca 2021 roku został ministrem spraw społecznych i kultury w rządzie Daniela Rischa. 

źródło: wikipedia      

Cezary Pazura

Cezary Andrzej Pazura (ur. 13 czerwca 1962 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski aktor teatralny, filmowy, i dubbingowy, reżyser, artysta kabaretowy i youtuber, okazjonalnie także prezenter telewizyjny i piosenkarz. Zadebiutował w 1986 rolą druha Pumy w filmie Czarne Stopy. Uznanie widzów i popularność zdobył dzięki kreacji Edwarda Wiadernego w filmie Kroll w reż. Władysława Pasikowskiego, za którą dostał nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską na 16. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Z powodzeniem współpracował z reżyserami, takimi jak: Marek Koterski, Władysław Pasikowski, Maciej Ślesicki, Juliusz Machulski, Olaf Lubaszenko i Jacek Bromski. Podczas kariery aktorskiej grał role: tytułowe, główne, drugoplanowe oraz epizodyczne. Do najważniejszych ról w jego aktorskiej karierze należą występy w filmach: Psy, Pożegnanie z Marią, Polska śmierć, Psy 2. Ostatnia krew, Nic śmiesznego, Tato, Dzieci i ryby, Kiler, Sara, Szczęśliwego Nowego Jorku, Sztos, Kiler-ów 2-óch, Ajlawju, Chłopaki nie płaczą, E=mc², Kariera Nikosia Dyzmy, Złoty środek, Sztos 2, 7 uczuć, Pitbull. Ostatni pies i Psy 3. W imię zasad, a także w serialach telewizyjnych: Pogranicze w ogniu, 13 posterunek, Faceci do wzięcia, Przypadki Cezarego P. i Ślepnąc od świateł. Do innych szczególnie znanych flmów z jego udziałem to: Rozmowy kontrolowane, Enak, Wielka wsypa, 1968. Szczęśliwego Nowego Roku i Kraj świata. W 2002 roku gościnnie wystąpił w filmie Dzień świra, w którym miał zagrać główną rolę. Z dubbingu został zapamiętany jako leniwiec Sid z pięcioczęściowej serii filmu animowanego Epoka lodowcowa, Numernabis w filmach komediowych Asterix i Obelix: Misja Kleopatra i Asterix na olimpiadzie, Prezes z Looney Tunes znowu w akcji, rybka Oscar z Rybek z ferajny, świnia Specek Zawiotki z Kurczaka Małego i karzeł Rumpelstiltskin z filmu Shrek Forever. Uznawany za jednego z najpopularniejszych aktorów polskiego kina lat 90. Zdobywca licznych nagród filmowych, w tym dwóch Złotych Lwów i dwóch Złotych Kaczek, a także Telekamery i Świra, ale też antynagrody Węża. Laureat wielu festiwali filmowych, w tym Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora, Kaliskich Spotkań Teatralnych, Festiwalu Filmów Akcji, Międzynarodowego Festiwalu Aktorskim „Stożary”, Festiwalu Komedii Polskich i Festiwalu Filmów Optymistycznych „Multimedia Happy End”. W 2020 ponownie wcielił się w Waldemara Morawca, tym razem na potrzeby filmu Psy 3. W imię zasad, a także zagrał „Dzika” w Futrze z misia i ojca Wandy w szwajcarskim komediodramacie Wanda, mein Wunder. W tym samym roku wystąpił w świątecznej komedii romantycznej Listy do M. 4. Od 2021 roku wciela się w jedną z głównych ról, Andrzeja Żurawskiego w serialu Tajemnica zawodowa udostępnianym na platformie VOD Player i emitowanym na antenie stacji telewizyjnej TVN. Od tego samego roku gra rolę Marka Nowickiego, ojca Moniki w serialu Netfliksa pt. Sexify. Wystąpił również w komedii romantycznej pt. Druga połowa. Pod koniec roku dołączył do obsady serialu Chyłka, gdzie odgrywał rolę Feliksa. 

źródło: wikipedia      

Radosław Pazura

 

Radosław Marek Pazura (ur. 7 maja 1969 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski aktor filmowy, telewizyjny, dubbingowy, teatralny oraz lektor. Będąc na pierwszym roku studiów aktorskich w Łodzi, zagrał swoją pierwszą rolę – studenta o imieniu Rafał, w filmie Jacka Bromskiego, 1968. Szczęśliwego Nowego Roku. To zaowocowało otrzymaniem głównej roli w filmie Juliusza Machulskiego pt. Szwadron. Półroczny okres zdjęciowy spowodował, że aktor przeszedł na indywidualny tok nauczania, dzięki czemu już po trzecim roku ukończył studia. W tym czasie zdążył jeszcze zagrać w kilku produkcjach filmowych, takich jak m.in. Pożegnanie z Marią Filipa Zylberta, Oczy niebieskie Waldemara Szarka czy Nowe przygody Arsena Lupina Alaina Nahuma. Obronił także pracę magisterską, uzyskując tytuł magistra sztuki; pracę dyplomową zaliczył rolami Jeremina w filmie Szwadron Juliusza Machulskiego oraz Clifa w przedstawieniu Miłość i gniew w reżyserii Krzysztofa Kolbergera. Przez cały okres swojej kariery tylko raz zagrał na deskach Teatru na Woli w sztuce pt. Cud na Greenpoincie w roli Punka. Zaistniał jednakże w ponad 20 filmach kinowych i telewizyjnych, w kilkunastu serialach i teatrach telewizji, grając główne oraz drugoplanowe role. Sporadycznie użyczał swojego głosu w dubbingu. Od 3 września do 19 listopada 2016 brał udział w szóstej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w telewizji Polsat, za wygranie piątego odcinka, wcielając się w postać Chrisa Rea, otrzymał czek w wysokości 10 tys. zł, który przekazał Fundacji Kapucyńskiej. W 2019 wraz z żoną był jedną z par jurorujących w programie TVP2 Czar par. Wraz z żoną był ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016. Jest jednym z dwóch synów Zdzisława (ur. 1937) i Jadwigi Pazurów, wnukiem Wacława (1907–1962) i Anny Pazurów, prawnukiem Stanisława (1872–1951) i Marianny Pazurów. Ma starszego brata Cezarego (ur. 1962), który również jest aktorem. Od 1993 jest związany z aktorką Dorotą Chotecką, którą poślubił w 2003. Mają córkę, Klarę Marię (ur. 2007). 24 stycznia 2003 został ranny w wypadku samochodowym koło Ostródy, gdzie prowadzona przez piosenkarza i aktora Waldemara Goszcza Lancia Lybra, jadąca z nadmierną prędkością, zderzyła się z Fordem Escortem. Goszcz zginął na miejscu. Razem z nimi jechał muzyk i producent muzyczny Filip Siejka, który – tak jak Pazura – przeżył wypadek. Po tym wydarzeniu nastąpiła ich przemiana duchowa i znów zaczęli wierzyć w Boga. Poszkodowany w wypadku kierowca Forda, mieszkaniec Miłomłyna, przeszedł długą rehabilitację. 

źródło: wikipedia      

Darkwater

 

Darkwater to progresywny zespół metalowy z Borås w Szwecji. Zespół powstał pod koniec 2003 roku w zachodniej części Szwecji. Przez pierwsze lata istnienia zagrali tylko kilka wybranych koncertów w Szwecji, pracując nad materiałem na swój debiutancki album. Latem i jesienią 2006 roku Darkwater nagrał i zmiksował album, a na początku 2007 roku podpisano umowę ze szwedzką wytwórnią Ulterium Records.  Debiutancki album „Calling the Earth to Witness” ukazał się w maju 2007 roku i zebrał dobre recenzje na całym świecie. Mieszanka melodyjnego i progresywnego metalu Darkwater czerpała inspirację z takich zespołów jak Symphony X, Dream Theater, Andromeda i Evergrey. W maju 2008 roku Darkwater nagrali i wydali teledysk do utworu „The Play II”, w czerwcu zagrali swój pierwszy koncert w USA, na Bay Area Rock Fest razem z Liquid Tension Experiment i Jeffem Scottem Soto. Po dodatkowych trasach koncertowych w Europie, w tym podczas ProgPower Europe 2010, Darkwater wydał swój drugi album Where Stories End pod koniec 2010 roku. Chociaż różnił się nieco od debiutu, był bardziej bezpośredni i zorientowany na piosenki niż Calling the Earth to Witness, równie dobrze przyjęty przez krytykę, jak debiut. Album promował teledysk „Breathe”. We wrześniu 2011 Darkwater wziął udział w 12. edycji ProgPower USA. W 2013 roku zespół ogłosił za pośrednictwem Facebooka, że pracuje nad swoim trzecim albumem, który, jak spodziewali się, ukaże się w 2015 roku. Nowy album Human wydali ostatecznie w marcu 2019 roku.

źródło: wikipedia      

Marek Barbasiewicz

 

Marek Antoni Barbasiewicz (ur. 5 lutego 1945 w Przeworsku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, malarz. Jego starszy kolega z poznańskiego liceum plastycznego, Jonasz Kofta i dyrektor Teatru Polskiego w Poznaniu – Marek Okopiński, zachęcili go, aby spróbował swoich sił na egzaminie do szkoły aktorskiej. Brał udział w kabaretach, śpiewał piosenki i otrzymał wyróżnienie w konkursie recytatorskim we Wrocławiu, który wygrał wówczas Janusz Gajos. Dostał się do szkoły aktorskiej za pierwszym razem, jednak jego decyzji o karierze aktorskiej nie zaakceptował jego ojciec, z którym nie miał dobrych relacji określając go jako człowieka z „pruskim systemem myślenia”. Odcięty od pieniędzy ojca w czasie studiów, musiał szukać pomocy u swojej matki i ciotek. Wziął nawet udział w modowej sesji zdjęciowej, przez którą niemal nie został wyrzucony ze studiów. W 1968 zdobył dyplom ukończenia Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. We wrześniu 1968 został zaangażowany przez Janusza Kłosińskiego do Teatru Nowego w Łodzi, gdzie zadebiutował jako żandarm w Rewizorze Gogola u boku Kłosińskiego (ówczesnego dyrektora teatru), Bohdany Majdy, Wandy Chwiałkowskiej, Zygmunta Zintela, Wandy Jakubińskiej, Tadeusza Szmidta i Andrzeja Maya. Na srebrnym ekranie pojawił się po raz pierwszy w filmie telewizyjnym Jerzego Hoffmana Ojciec (1967) z Tadeuszem Fijewskim, a następnie w serialach wojennych – Stawka większa niż życie (1968) i Czterej pancerni i pies (1970). Na kinowym ekranie zadebiutował jako kelner w dramacie fantasy Wojciecha Hasa Sanatorium pod Klepsydrą (1973) u boku Gustawa Holoubka. Grywał amantów, ojców rodziny i twarde charaktery. Powszechnie znany jest z takich produkcji jak: Lubię nietoperze (1985), Na kłopoty… Bednarski (1986), Magnat (1986), Zabij mnie glino (1987), Żegnaj, Rockefeller (1992), Psy II (1994), Miodowe lata (1998−2003), Na dobre i na złe (2000−2005), Fala zbrodni (2006−2007), Och, Karol 2 (2011) czy Prawo Agaty (2012−2015). Współpracował z takimi reżyserami jak: Jerzy Grzegorzewski (Hamlet), Andrzej Łapicki, Jan Englert (Kordian Juliusza Słowackiego), Kazimierz Kutz (Kartoteka Tadeusza Różewicza), Janusz Wiśniewski, Jerzy Jarocki (Błądzenie według Witolda Gombrowicza), Andrzej Seweryn (Ryszard II), Zygmunt Hübner czy Kazimierz Dejmek. Stał się cenionym aktorem drugiego planu, od ról amantów (seriale: Zaklęty dwór – 1976 – i Rodzina Połanieckich – 1978 – oraz film kinowy Czułe miejsca – 1980, rola awangardowego artysty Allana Kowalskiego obok Hanny Dunowskiej) i czarnych charakterów (rola młodego wychowawcy z więzienia dla nieletnich w serialu Ballada o Januszku, czy jako „Donald”, człowiek Stawskiego w sensacyjnym obrazie Zabij mnie glino 1987), do kreowania ról homoseksualistów (postać Jurka Zbierskiego, kochanka Conrada Heinricha (Jan Englert) w dramacie Magnat i serialu Biała wizytówka (1986) Filipa Bajona, którego losy związane są dramatycznie z dziejami książąt pszczyńskich, hrabiego Paszkowskiego w dramacie polsko-amerykańskim o okupacyjnej tragedii Cyganów I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing, 1988) czy esesmana Totha w filmie Deborah (1995), miotającego się między miłością do mężczyzny a wiernością nazistowskim ideałom) i biseksualistów (Schodami w górę, schodami w dół – 1988 – jako hipnotyzer Ordęga). W latach 1998–2003, w serialu Miodowe lata grał Jana Marszałka, szefa Karola Krawczyka – głównego bohatera (w tej roli Cezary Żak). Tę rolę powtórzył także w 2004 roku, w spin-offie sitcomu, Całkiem nowe lata miodowe. W operze mydlanej TVP2 Na dobre i na złe (2000–2005) wcielił się w postać docenta Dariusza Depczyka, specjalisty ds. lecznictwa szpitalnego Mazowieckiej Kasy Chorych, ojca Macieja. Wystąpił gościnnie w popularnych sitcomach 13 posterunek (1998) i Lokatorzy (2002) oraz serialach kryminalnych Kryminalni (2004) i Fala zbrodni (2006). Wielokrotnie nagrywał także role dubbingowe. Jego najsłynniejszą rolą dubbingową jest złowrogi lew Skaza z filmu Walta Disneya Król Lew z 1994 roku. Użyczył również głosu Skazie w sequelu pt. Król Lew II: Czas Simby i w spin-offie Lwia Straż. Pozostałe postacie dubbingowane przez aktora to m.in.: Rourke z animacji Atlantyda – Zaginiony ląd (2001), profesor Robert Kaufman z filmu Scooby Doo i cyberpościg (2001) oraz Lord Milori z filmu Dzwoneczek i sekret magicznych skrzydeł (2012). 

źródło: wikipedia      

Amelia Andryszczyk

Amelia Andryszczyk to 18-letnia piosenkarka oraz kompozytorka pochodząca z Ostrowi Mazowieckiej. Rozpoznawalność zdobyła dzięki udziałowi w pierwszej edycji “The Voice Kids”, w którym dotarła do finału. Nastolatka próbowała swoich sił również w preselekcjach do Eurowizji Junior w 2016 roku oraz  65. Konkursu Piosenki Eurowizji. Naturalna, subtelna, a do tego piekielnie zdolna. Dzięki swojej romantyczności oraz czarującej barwie głosu, artystka zaprasza słuchaczy do swojego nastoletniego świata, w którym muzyka traktowana jest jako swoista ucieczka od otaczającej rzeczywistości.  Jej debiutancki utwór “Nie pozwolę Nam Się Bać” ukazał się 22 lutego 2019 roku.  14 maja premierę miał singiel “Świt”. Zaraz po nim, 10 lipca Amelia opublikowała utwór “Kochany”, następnie 14 sierpnia Amelia zaprezentowała singiel “Coś poszło nie tak”.  4 grudnia 2020 roku premierę miała najnowsza piosenka Amelii pt. „Chłopcze”, do której tego samego dnia premierę miał klip.

Damian Kordas

Damian Kordas (ur. 22 maja 1993 w Brzegu) – polski kucharz, youtuber i osobowość medialna. Z wykształcenia lekarz weterynarii. Dwukrotnie bez powodzenia startował w eliminacjach do programu kulinarnego TVN MasterChef Polska. W 2015 zwyciężył w finale czwartej edycji programu, zdobywając tytuł „najlepszego kucharza w Polsce”, czek o wartości 100 tys. zł. 15 grudnia 2015 nakładem wydawnictwa Burda Media Polska wydał własną książkę kucharską pt. „Moje pyszne inspiracje”, która była dodatkową nagrodą za wygraną w programie. Od 2016 prowadzi program kulinarny Damian Kordas smakuje, który publikuje na swoim kanale w serwisie YouTube. W 2016 wydał kolejną książkę kucharską pt. „Ale ciacho”. W 2017 wystąpił w reklamie Oleju Wielkopolskiego oraz wydał trzecią książkę kucharską pt. „Superfood”. W 2019 zwyciężył w finale czwartej edycji programu rozrywkowego TVN Agent – Gwiazdy i dziesiątej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, w którym tańczył z Janją Lesar. Ponadto w 2019 współprowadził galę Miss Supranational 2019 i Sylwestrową Moc Przebojów 2019/2020 transmitowaną przez Telewizję Polsat. 

źródło: wikipedia      

Duncan Laurence

  

Duncan Laurence, właśc. Duncan de Moor (ur. 11 kwietnia 1994 w Spijkenisse) – holenderski piosenkarz i autor tekstów. Półfinalista piątej edycji programu The Voice of Holland (2014). Zwycięzca Konkursu Piosenki Eurowizji 2019. Przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery muzycznej mieszkał m.in. w Londynie i Sztokholmie, gdzie tworzył teksty piosenek dla innych wykonawców. Mając 16 lat, wygrał konkurs talentów w rodzinnym mieście. W 2014 brał udział w przesłuchaniach do piątej edycji programu RTL 4 The Voice of Holland. Po „przesłuchaniach w ciemno” dołączył do drużyny prowadzonej przez Ilse DeLange – odpadł w odcinku półfinałowym. W 2019 z piosenką „Arcade” reprezentował Holandię w 64. Konkursie Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie. Przed konkursem był jednym z głównych faworytów do zwycięstwa, a także został wyróżniony Nagrodą Dziennikarzy im. Marcela Bezençona. 16 maja wystąpił w drugim półfinale konkursu i z pierwszego miejsca awansował do finału, który został rozegrany 18 maja. Zajął w nim pierwsze miejsce po zdobyciu 498 punktów, w tym 261 punktów od telewidzów (2. miejsce) i 237 punktów od jurorów (3. miejsce). 10 czerwca wystąpił na ogólnoholenderskim festiwalu Pinkpop. Jesienią 2019 odbył trasę koncertową obejmującą występy w 11 miastach Holandii, a także w Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Włoszech. 16 maja 2020 wystąpił w koncercie Światło dla Europy w Hilversum, który został zorganizowany w zastępstwie 65. Konkursu Piosenki Eurowizji; podczas koncertu premierowo wykonał tam utwór „Someone Else”. W listopadzie wystąpił jako gość muzyczny podczas finału 18. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci w Warszawie; wspólnie z Roksaną Węgiel i Viki Gabor wykonał swój eurowizyjny utwór „Arcade”.

źródło: wikipedia      

Grażyna Łobaszewska

Grażyna Łobaszewska (ur. 20 lipca 1952 w Gdańsku) – polska wokalistka i kompozytorka. Znana z takich utworów jak „Czas nas uczy pogody” (1980), „Piosenka o ludziach z duszą” (2006), „Brzydcy” (1987), czy „Gdybyś” (1978). Zadebiutowała na estradzie w 1971 występem na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Po przeprowadzce do Poznania w 1972 zaczęła śpiewać w chórkach towarzyszących w koncertach i nagraniach Halinie Frąckowiak, Wojciechowi Skowrońskiemu i Elżbiecie Wojnowskiej. W 1974 wystąpiła po raz pierwszy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 1975–1977 współpracowała z grupą S-26 Andrzeja Ellmanna. Potem związała się z zespołem Ergo Band. Wraz z nim koncertowała w kraju oraz w NRD, RFN, Czechosłowacji i Węgrzech. W 1976 za wykonanie utworu „Nocny spacer” zdobyła nagrodę dziennikarzy na 14. KFPP w Opolu, a rok później wystąpiła z piosenką „Gdybyś” podczas 15. edycji festiwalu. Dwa lata później za utwór „Zwierciadło czasu” otrzymała trzecią nagrodę na 16. KFPP w Opolu. W latach 1978–1983 była wokalistką zespołu Crash. Wystąpiła z nim w koncertach głównych Jazz Jamboree w Warszawie w latach 1977–1978 i w 1981. W 1980 wystąpiła z piosenką „Czas nas uczy pogody” w konkursie „Premier” na 18. KFPP w Opolu, jednak jej występ nie został pokazany w telewizyjnej retransmisji. Mimo to utwór stał się największym przebojem w repertuarze Łobaszewskiej. W latach 1983–1989 współpracowała z jazz-rockową grupą Cancer. Z Crashem i Cancerem dokonała nagrań radiowych i telewizyjnych. Występowała i nagrywała także z zespołami Janusza Komana, Alex Bandem Aleksandra Maliszewskiego, Grupą Doktora Q Tadeusza Klimondy i z orkiestrą Zbigniewa Górnego. Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla Regionalnej Rozgłośni Polskiego Radia w Poznaniu i centrali w Warszawie z czołowymi muzykami jazzowymi, m.in. z Januszem Skowronem i Krzysztofem Ścierańskim. Od 1997 współpracowała z Triem Jarosława Śmietany. Brała udział w festiwalach jazzowych w Kaliszu, Krakowie, Lublinie, Wrocławiu, a także za granicą, w Danii, Szwecji, Hiszpanii, RFN i Kuwejcie. Uczestniczyła w trasach koncertowych po USA i Francji. 2 grudnia 2012 podczas gali wręczenia Złotych Mikrofonów otrzymała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 

źródło: wikipedia      

Krzysztof Włodarczyk

 

Krzysztof Włodarczyk, ps. Diablo (ur. 19 września 1981 w Warszawie) – polski bokser, były mistrz świata organizacji WBC oraz były mistrz świata organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów). Pokonał 6 zawodników o tytuł mistrza świata. W wieku 14 lat rozpoczął amatorskie zajęcia bokserskie, dołączając do warszawskiego klubu „Gwardia”. Jedynym jego większym sukcesem jako amatora było zajęcie trzeciego miejsca na mistrzostwach Europy kadetów w 1997. Był też dwukrotnym mistrzem Polski juniorów, dwukrotnym młodzieżowym mistrzem Polski. Jako amator stoczył 66 walk; 61 z nich wygrał (44 przed czasem). Pierwszą zawodową walkę stoczył 10 czerwca 2000. W swym debiucie pokonał przez nokaut w 2 rundzie Bułgara Andreia Georgieva. 4 maja 2002 po raz pierwszy bronił tytuł interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W 6 rundzie przez nokaut wygrał z Senegalczykiem Badarą M’baye. 21 września na gali w Stargardzie Szczecińskim wywalczył tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej po pokonaniu w 5 rundzie przez TKO Białorusina Siergieja Krypenicha. 23 listopada po raz drugi obronił pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W ostatniej, 12 rundzie przez techniczny nokaut zwyciężył Belga Ismaila Abdoula. 27 marca 2004 pokonał w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut Kenijczyka Raymonda Ochienga, broniąc tym samym pasa międzynarodowego mistrza Polski. 16 kwietnia 2005 zdobył tytuł mistrza Unii Europejskiej EBU. W 10 rundzie znokautował Niemca Ruedigera Maya. 11 czerwca po raz ostatni bronił tytułu młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, pokonując przez nokaut w czwartej rundzie Anglika Johna Keetona. 25 marca 2006 zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji IBF Imamu Mayfieldem. Po 12. rundach wygrał jednogłośnie na punkty i zdobył wakujący pas regionalnego mistrza WBC oraz tytuł mistrza świata federacji IBC. W nocy z 15 na 16 maja 2010 zdobył pas federacji WBC w kategorii junior ciężkiej, zwyciężywszy przez techniczny nokaut w 8. rundzie walki z Giacobbe Fragomenim. 2 kwietnia 2011 po raz drugi obronił tytuł mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Po 12 rundach wygrał niejednogłośnie na punkty z Francisco Palaciosem, w stosunku 118:112, 116:113 i 113:115. 21 czerwca 2013 w Moskwie pokonał Rachima Czachkijewa w ósmej rundzie przez nokaut. 27 września 2014 w Moskwie zmierzył się z Rosjaninem Grigorijem Anatoljewiczem Drozdem i przegrał na punkty, tracąc tym samym pas mistrza świata federacji WBC. 10 lutego 2018 w Nysie pokonał przed czasem w drugiej rundzie Adama Gadajewa. 3 czerwca odniósł zdecydowane zwycięstwo z Olanrewaju Durodolą (27-6, 25 KO) w walce wieczoru gali w Rzeszowie. Po dziesięciu rundach sędziowie punktowali 98-92 i dwukrotnie 97-93 na jego korzyść. 6 października na gali Nosalowy Dwór Knockout Boxing Night 4 w Zakopanem pokonał przez nokaut Amerykanina Ala Sandsa (20-4, 18 KO) w drugiej rundzie. 23 marca 2019 w Łomży pokonał jednogłośnie na punkty 96-94, 97-93, 99-92 Rumuna Aleksandru Jura (18-3, 7 KO). 30 listopada 2019 w Zakopanem pokonał jednogłośnie na punkty 98:92, 97:93, 96:94 Gabończyka Taylora Mabikę (19-5-1, 10 KO). 17 lipca 2021 w Suwałkach po dwudziestu miesiącach przerwy pokonał na punkty 79-73, 80-72, 79-73 Ukraińca Wadyma Nowopaszyna (6-3, 2 KO). 6 listopada 2021 w Nowym Sączu zanotował swoje 60. zwycięstwo w karierze, pokonując Maximiliano Jorge Gomeza (29-6, 13 KO). Argentyńczyk nie wyszedł do piątej rundy. Wystąpił epizodycznie w serialach: Samo życie (2002), Kasia i Tomek (2003), Twarzą w twarz (2007), Chichot losu (2010), Wszyscy kochają Romana (2011) i M jak miłość (2012–2013), a także w filmie Ring Wolny (2014). W 2008 był uczestnikiem ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008), bohaterem polskiej edycji programów W domu u... i gościem talk-show Szymon Majewski Show. Występował także jako gość w programach: Wojownicy i Dzień z mistrzem (2009), Zacisze gwiazd, Grunt to rodzinka, Pięściarze, Supermen i Kuba Wojewódzki Show (2010), Granice kariery i Kocham cię, Polsko! (2012), Wojna gwiazd (2013) oraz dwukrotnie w As wywiadu (2013, 2014). 

źródło: wikipedia      

Luna

 

Luna (zapis stylizowany: LUNA), właśc. Aleksandra Katarzyna Wielgomas (ur. 28 sierpnia 1999 w Warszawie) – polska piosenkarka, autorka tekstów i piosenek. W 2010 roku dołączyła do dziecięcego chóru Artos im. Władysława Skoraczewskiego w Teatrze Wielkim, gdzie uczyła się śpiewu u Danuty Chmurskiej. Śpiewała w operach oraz spektaklach Teatru Wielkiego. W 2018 roku nawiązała współpracę z wytwórnią Kayax w ramach projektu „My Name is New”. Wtedy także nagrała swój debiutancki utwór pod tytułem „Na wzgórzach niepokoju”. Wydany poprzez Kayax 19 września 2018 singel został skomponowany przez Marcina Nierubca. Tekst do piosenki jest autorstwa Aleksandry Wielgomas. Utwór był grany w Trójce Polskim Radio. Kolejny singiel „Zastyga” został wydany w czerwcu 2019 roku. Do dziś został on odtworzony ponad 150 tysięcy razy w serwisie streamingowym Spotify. W 2020 roku nawiązała współpracę z kompozytorem Michałem „Foxem” Królem, czego efektem jest singiel „Luna”, zapowiadający nową drogę artystyczną wokalistki. W tym roku nagrała także utwór „Serca przemokną” (który po krótkim czasie został usunięty z Internetu). 25 listopada 2020 roku, we współpracy z Dominikiem Buczkowskim-Wojtaszkiem oraz Patrykiem Kumorem, wydała singel „Zgaś”. Utwór spotkał się z bardzo przychylnym odbiorem i został wyróżniony na listach najlepszych polskich piosenek 2020 roku. W piosence umieściła dźwięki pochodzące z kosmosu, opublikowane przez NASA. 2 lutego 2021 roku odbyła się premiera singla „Mniej” o czym artystka najpierw poinformowała w serwisie społecznościowym Instagram. W tej piosence również umieściła dźwięki pochodzące z kosmosu; m.in. z Wenus (jako symbol piękna, miłości i sztuki) i Merkurego (porozumienie). 21 kwietnia wydała singel „Nie proszę o więcej” we współpracy z Marcinem Maciejczakiem. Następnie, 29 kwietnia wydała jako singel anglojęzyczną wersję utworu „Zgaś” – „Blind”. 20 maja 2021 roku został wydany czwarty singel Luny w roku 2021 pt. „Wirtualne przedmieście”. Piosenka opowiada o byciu na granicy świata wirtualnego i rzeczywistego. Angielską wersję utworu pt. „Virtual Rivers” (pol. Wirtualne rzeki) Aleksandra Wielgomas wydała jako singel 18 czerwca 2021 roku. Aleksandra Wielgomas interesuje się astrologią, filozofią, sztuką, ekologią oraz modą. Do największych muzycznych inspiracji wokalistki można zaliczyć twórczość Nicka Cave oraz Björk. W rozmowie z Radosławem Pulkowskim z magazynu K-Mag w grudniu 2020 roku artystka wskazała swoje inspiracje: są nimi natura (w szczególności powiązania między światami mikro i makro, które w nich dostrzega). W wywiadzie stwierdza m.in., że linie widoczne na liściu bardzo przypominają jej linie papilarne na ludzkiej dłoni, ale także widzianą z góry sieć rzek. Lunę fascynuje również poezja, a w szczególności twórczość Bolesława Leśmiana.Artystka określa swoją muzykę jako „kosmiczny pop”. Również pseudonim artystyczny „Luna” jest zainspirowany wpływem kosmosu na życie. Również w rozmowie dla magazynu K-Mag, wokalistka wyjaśnia, że zdecydowała się przyjąć taki pseudonim, ponieważ „Luna” (z języka łacińskiego księżyc), jest jej bardzo bliski. Wspomniała w wywiadzie, że obserwuje w swoim życiu bardzo duży wpływ księżyca, a jasna i ciemna jego strona pasuje do kontrastów które stosuje artystka. Ponadto, przyznała że pseudonim ma również związek z jej lunatykowaniem. W sierpniu 2019 roku wystąpiła na Pol’n’Rock Festiwal. W lipcu 2020 roku miała gościnny występ na koncercie zespołu Cukier w warszawskim Klubie Stodole. 28 sierpnia 2020 roku zaśpiewała gościnnie z Melą Koteluk. Wykonały utwór Meli Koteluk pt. „Dlaczego drzewa nic nie mówią”. 

źródło: wikipedia