Maciej Kot

Maciej Kot (ur. 9 czerwca 1991 w Limanowej) – polski skoczek narciarski, zawodnik klubu AZS Zakopane, członek kadry narodowej. Drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Drużynowy złoty (2017) oraz brązowy (2013) medalista mistrzostw świata. Indywidualny wicemistrz świata juniorów z 2009, dwukrotny drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów, dwukrotny indywidualnie oraz drużynowy medalista Zimowej Uniwersjady 2011. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2016, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. Wielokrotny medalista mistrzostw Polski, w tym dwukrotny mistrz indywidualny z 2013 i 2016 roku. Jego rekord życiowy wynosi 244,5 m, ustanowiony został na Vikersundbakken w Vikersund 18 marca 2017.

źródło: wikipedia    

Mando Diao

Mando Diao - szwedzka grupa rockowa założona w Borlänge. Nazwa, według członków zespołu, nie ma określonego znaczenia - pojawiła się we śnie jednego z muzyków - Björna Dixgårda. Początki Mando Diao sięgają 1995 r., kiedy Björn Dixgård grał w zespole Butler. Wkrótce grupa rozpadła się. Cztery lata później Björn Dixgård i Gustaf Norén - pozostała część Butlera - postanowili na poważnie zająć się muzyką. Zamknęli się w domku wypoczynkowym i przez 6 miesięcy tworzyli piosenki. Pod zmienioną nazwą rozpoczęli występy w klubach, w rodzinnym Borlänge. Wkrótce zainteresowała się nimi wytwórnia EMI, co zaowocowało pierwszym kontraktem płytowym. Mando Diao zapewniało support grupie The Bravery podczas ich trasy w 2005. Utwór Mando Diao "Down in the Past" został wykorzystany jako ścieżka dźwiękowa gry komputerowej NHL 06 oraz w FIFA World Cup 2006, zaś piosenka "God Knows" - w grze komputerowej FIFA 06. Piosenka "Motown Blood" została wykorzystana w reklamie aparatu Sony Cybershot, natomiast "Mean Street" w grze Need For Speed Shift we wszystkich wersjach pomijając platformę J2ME. 16 października 2014 roku została zaprezentowana piosenka pt. Love Last Forever wykonywana przez zespół Mando Diao, która została oficjalnym utworem promującym Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 rozegrane w Falun w Szwecji.

źródło: wikipedia    

Rajmund Zieliński

Rajmund Zieliński (ur. 9 listopada 1940 w Toruniu), jeden z najwszechstronniejszych kolarzy polskich lat 60. XX w., triumfator Tour de Pologne (1964), olimpijczyk z Tokio 1964 i Meksyku 1968, czwarty średniodystansowiec torowych MŚ w Brnie (1969). Był jednym z wychowanków Ludowych Zespołów Sportowych, reprezentant LZS Nowogard (1963-1966), LKS Gryf Szczecin (1960, 1963, 1966-1969), Czarnych Radom (1962) i Arkonii Szczecin (1970). Dużym sukcesem zakończył się jego udział w torowych Mistrzostwach Świata w Brnie w 1969 roku, gdzie w indywidualnym wyścigu na 4 km zajął 4. miejsce, przegrywając tylko ze Szwajcarem Kurmannem i dwoma Francuzami. 14 maja 1965 roku jako pierwszy Polak wygrał etap jazdy indywidualnej na czas (54 km) w Wyścigu Pokoju. W 1967 roku wygrał wyścig Szlakiem Grodów Piastowskich. Dziesięciokrotny mistrz Polski: 4 km ind. (1963, 1965-1969), 4 km druż. (1967, 1969), wyścig długodyst. 50 km (1966, 1968), sześciokrotny wicemistrz: 4 km ind. (1964, 1967, 1970), wyścig długodyst. 50 km (1967), szosa druż. (1964, 1966). Najlepszy kolarz szosowy w klasyfikacji PZKol i Challenge „PS” w 1964 roku. Absolwent AWF Warszawa (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (i uprawnienia trenera II klasy). Po zakończeniu kariery zawodniczej, trener Gryfu Szczecin i Nasiennika Gryfice. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

źródło: wikipedia   

Enej

Enej – polsko-ukraiński zespół muzyczny wykonujący muzykę z pogranicza folku, rocka, ska, punku i szeroko pojętej alternatywy ukraińskiej, założony w 2002 w Olsztynie, przez braci Piotra i Pawła Sołoduchów oraz ich przyjaciela Łukasza Kojrysa, pełniącego funkcję menadżera zespołu. Enej, ze względu na korzenie części składu zespołu, czerpie inspiracje z kultury ukraińskiej. Nazwa zespołu pochodzi od imienia Eneja – głównego bohatera Eneidy Iwana Kotlarewskiego – ukraińskiej trawestacji utworu Wergiliusza. W 2007 Enej nagrał oficjalny hymn juwenaliów olsztyńskich Kortowiady. 17 listopada 2008 zespół wydał swoją debiutancką płytę zatytułowaną Ulice, której wydawcą jest Polskie Radio Olsztyn oraz Lou & Rocked Boys. W 2010 zespół dostał się do półfinałowej grupy na koncert festiwalu Przystanek Woodstock. 12 listopada tego samego roku ukazała się druga płyta formacji zatytułowana Folkorabel, która uzyskała status złotej płyty. W 2011 zespół wystąpił w programie Must Be the Music. Tylko muzyka i dostał się do finału, w którym zajął pierwsze miejsce, pokonawszy Conrada Yaneza oraz Tomasza Dolskiego. Z kolei 30 czerwca zespół wystąpił na Heineken Open’er Music Festival. W marcu 2012 formacja wydała kolejny singel – „Skrzydlate ręce”, który podbił wiele list przebojów. Dzięki temu utworowi zdobyli wiele prestiżowych nagród na festiwalach i galach muzycznych, tj. „Superpremiery” oraz Eska Music Awards 2012 („Piosenka roku”). 18 października odbyła się premiera singla „Tak smakuje życie”, który również okazał się wielkim hitem. 16 listopada 2012 został wydany przez wytwórnię płytową Lou Rocked Boys trzeci album studyjny grupy zatytułowany Folkhorod, który uzyskał status platynowej płyty. 3 lutego 2013 na antenie radia RMF FM odbyła się premiera trzeciego singla z albumu – „Lili”. Latem tego samego roku Enej wystąpił na licznych festiwalach. Na TOPtrendy 2013 zespół wygrał konkurs „Największe Przeboje Roku 2012” z piosenką „Tak smakuje życie”, tym samym pokonując m.in. Ewelinę Lisowską, Julę oraz Rafała Brzozowskiego. 15 czerwca Enej wystąpił na 50. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w konkursie Superjedynki, gdzie wygrali tytuł – „Superprzebój” z piosenką „Skrzydlate ręce”, ponadto zajęli II miejsce w kategorii „Superzespół”, przegrywając tylko z formacją Pectus. 3 sierpnia odbyła się gala wręczenia nagród Eska Music Awards 2013. Enej zdobył statuetkę w kategorii „Najlepszy zespół", ponadto był również nominowany w kategorii „Najlepsza piosenka” – „Tak smakuje życie” oraz „Najlepsza płyta” – Folkhorod. W lipcu zespół nagrał razem z Donatanem i Cleo utwór „Brać”, który promował album studyjny duetu zatytułowany Hiper/Chimera. 9 listopada 2014 w programie Must Be the Music. Tylko muzyka odbyła się premiera nowego singla „Zbudujemy dom”, który zapowiadał nową płytę Enej. Album zatytułowany Paparanoja ukazał się w lutym 2015. Promującym utworem była piosenka „Nie chcę spać”, która została przyjęta z wielkim entuzjazmem. 1 czerwca ukazał się kolejny singel promujący krążek – „Kamień z napisem Love”. 27 października, po przekroczeniu trzech milionów wyświetleń teledysku do piosenki, zespół wydał nowy singel – „Dzisiaj będę ja”. 6 listopada 2017 ukazał się nowy singel „Zagubiony”. W 2018 zespół koncertował podczas 25 Rzeszowskich Juwenaliów. 2 stycznia 2019 gitarzysta Jacek „Jaca” Grygorowicz poinformował o odejściu z grupy. Zastąpił go gitarzysta Piotr „Panzer” Pankowski. 10 stycznia 2019 formacja wydała nowy utwór „Idealny sen”.

źródło: wikipedia  

Mariusz Jakus

Mariusz Jakus (ur. 26 listopada 1967 w Chrzanowie) – polski aktor teatralny i filmowy, pedagog. Zadebiutował 19 lipca 1992 w Tutam Bogusława Schaeffera w reżyserii Piotra Szczerskiego na deskach Teatru 38 w Krakowie. W latach 1993−1994 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu, zawodowo związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi w latach 1994−2017. Od 2017 roku jest aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie. Laureat nagrody za rolę Leontesa w przedstawieniu Zimowa opowieść na Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi (1993), zespołowej Nagrody Głównej za rolę w spektaklu Zbrodnia z premedytacją Gombrowicza w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi na XXXVI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1996), wyróżnienie za rolę Spodka w Śnie nocy letniej w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi w III Ogólnopolskim Konkursie Na Inscenizację Dzieł Dramatycznych Szekspira (1998) oraz Kryształowej Łódki, nagrody dla najlepszego aktora przyznanej przez młodzież uczestniczącą w 30. edycji konkursu na recenzje szkolną organizowanego przez Towarzystwo Przyjaciół Łodzi (2003). Odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2009). Znany jest głównie z ról o profilu negatywnym – kryminalistów i czarnych charakterów, choć bywał także filmowym odtwórcą funkcjonariuszy służb mundurowych. Mariusz Jakus zasłynął z roli „Tygrysa” w filmie Samowolka (1993) w reżyserii Feliksa Falka, za którą otrzymał nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską na 18. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Później był także rozpoznawalny z roli komisarza Rafalskiego w serialu Fala zbrodni i „Mongoła” w wojennym serialu telewizyjnym Czas honoru. W 2003 pojawił się gościnnie w teledysku grupy Pięć Dwa Dębiec „Pies” (P-ń VI). W 2014 roku nagrał pierwszego w karierze audiobooka, na podstawie opowiadania „Kuba i białe święta” autorstwa Patrycji Dąbrowskiej, w ramach akcji świątecznej projektu edukacyjnego AudioCzytaki. Premiera odbyła się 17 grudnia 2014. Wybrana filmografia: 1997: Kiler jako Latynos / 1998: Matki, żony i kochanki II / 1999–2005: Na dobre i na złe jako Bolek / 2001: Wiedźmin jako Boss / 2001, 2007: Świat według Kiepskich / 2002: Wiedźmin jako Vyr, członek bandy Renfri / 2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem jako Jeździec / 2005: Karol. Człowiek, który został papieżem / 2010, 2016: Ojciec Mateusz jako Zygmunt Kluza / 2012: Anna German jako major Sobański / 2013: Ida / 2014: Kamienie na szaniec jako policjant pod Arsenałem / 2015: Prawo Agaty jako prokurator Miłek / od 2018: Ślad jako nadkomisarz Rafał Walczak, zastępca szefowej CWŚ.

źródło: wikipedia 

Krzysztof Gojdź

Krzysztof Gojdź (ur. 26 listopada 1972 w Dębnie) – polski lekarz, doktor nauk medycznych i osobowość medialna. Jest autorem dwóch książek z zakresu medycyny estetycznej: Sekrety medycyny estetycznej (2015) i Twoja twarz, twój charakter (2016). W latach 2016–2017 prowadził program Niezwykłe przypadki medyczne dla TVN Style. W 2017 był nominowany do zdobycia statuetki Gwiazda Plejady w kategorii „Gwiazda sieci” podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady. W 2018 brał udział w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, a całe honorarium z udziału w programie przeznaczał na cele charytatywne.

źródło: wikipedia

Dariusz Kozakiewicz

Dariusz Kozakiewicz (ur. 30 grudnia 1951 w Warszawie) – polski gitarzysta. Muzyczną karierę rozpoczął w zespołach Fatum i Pięciu. Potem nagrał album Blues z zespołem Breakout, a w maju 1972 roku przeszedł do hardrockowej grupy Test. Ponadto współpracował min. z Anną Jantar, Piotrem Figlem, Wojciechem Karolakiem, Robertem Chojnackim, Janem Borysewiczem, z zespołami: Świadectwo Dojrzałości, Air Condition, Jajco i Giganci, Plugawy Anonim, KBKW, Universe, Dwójka Ze Sternikiem, Bemibek. Obecnie związany z Perfectem. W 1997 zastąpił w nim Ryszarda Sygitowicza.

źródło: wikipedia 

Trubadurzy

Trubadurzy – polski zespół rhythm and bluesowy. W klasycznym okresie swojej twórczości, między 1968 a 1976 rokiem, grupa wytworzyła charakterystyczne brzmienie łączące rock and rolla ze stylistyką wschodniosłowiańskiej muzyki ludowej. Na fuzji tej oparte są największe przeboje Trubadurów, takie jak Po co ja za tobą biegam, Znamy się tylko z widzenia czy Ej, Sobótka, Sobótka. Pierwsze albumy grupy zawierają również utwory utrzymane w konwencji art rocka (Będziesz ty), rocka psychodelicznego (Pejzaż i dziewczyna), funk rocka (Zaufaj sercu), a nawet rozbudowanego instrumentalnie rocka progresywnego (Alma Ata). Razem ze Skaldami oraz Czerwonymi Gitarami, Trubadurzy stawiani są wśród najważniejszych grup bigbitowych. Został założony pod koniec 1963 w Łodzi. W 1965 zespół odniósł pierwszy poważny sukces na festiwalu w Opolu, gdzie otrzymał nagrodę za debiut. Zespół założyli w 1963 roku Krzysztof Krawczyk wraz z Marianem Lichtmanem, Sławomirem Kowalewskim, Jerzym Krzemińskim i Bogdanem Borkowskim. Jednak regularne występy grupa rozpoczęła w 1964 roku i od tego momentu liczona jest data powstania zespołu. W 1965 roku na krótko dołączyła Sława Mikołajczyk, zaś w 1967 Ryszard Poznakowski. Po zdobyciu lokalnej popularności i nagraniu tytułowej piosenki do serialu Wojna domowa, kariera grupy rozwinęła się. Zespół wylansował wiele znanych przebojów, m.in. „Kasia”, „Znamy się tylko z widzenia”, „Krajobrazy”, „Słoneczniki-kwiaty”, „Byłaś tu”, „Kim jesteś”, „Ej, Sobótka, Sobótka”, „Cóż wiemy o miłości” (muzyka Bogusław Klimczuk, słowa Andrzej Kudelski) i „Przyjedź mamo na przysięgę”. W 1967, po ostatecznym odejściu Jerzego Krzemińskiego i Bogdana Borkowskiego do zespołu No To Co, także Krawczyk, Mikołajczyk i Lichtman odeszli do eksperymentalnego zespołu Izomorf 67. Jednak po kilku miesiącach zespół wznowił działalność w składzie kwartetu: Krawczyk, Lichtman, Kowalewski, Poznakowski. Zespół występował w tych czasach m.in. w Opolu, Sopocie, Zielonej Górze i Kołobrzegu oraz za granicą, w NRD, Związku Radzieckim, Szwecji, Jugosławii, Bułgarii, Mongolii, Chinach, Wietnamie, Azerbejdżanie. Grupa zdobyła w tym czasie wiele nagród i wyróżnień, m.in. nagrodę na festiwalu w Opolu za udany debiut i piosenkę „Przyjedź mamo na przysięgę” oraz pięć Złotych Płyt. Po pierwszej płycie Krajobrazy przyszedł drugi album Ej, sobótka, sobótka który przyniósł następną porcję superprzebojów i ugruntowanie pozycji grupy wśród „wielkiej czwórki polskiego rocka” przełomu lat 60. i 70. Ale gdy w końcu 1969 roku z zespołem rozstał się Ryszard Poznakowski, wydawało się, że dni grupy są policzone. Tymczasem trio wprowadziło w swoje szeregi wokalistkę i pianistkę Halinę Żytkowiak, z którą udanie wylansowało przebój „Wiera, Wiera, czarne oczy miałaś”. Kiedy w 1972 roku do zespołu powrócił Ryszard Poznakowski Trubadurzy w tym momencie stali się autentyczną supergrupą. Potwierdzili to zresztą szybko pierwszymi nagraniami z superhitem „Będziesz Ty” na czele. Niestety, po nagraniu w 1973 roku pierwszej solowej płyty przez Krzysztofa Krawczyka zespół uległ rozpadowi. Na początku 1976 Krawczyk na krótko powrócił do Trubadurów i nagrał z nimi płytę Znowu razem, która zyskała status Złotej Płyty. Zespół odbył trasę koncertową po Polsce, po której Krawczyk definitywnie odszedł z grupy. Powodzenie przyniósł dopiero 1993 rok, kiedy to grupa powróciła z nowymi wykonaniami przebojów z lat 60. i 70. wydanymi na płycie Złote przeboje. Ten come-back udał się w składzie z Poznakowskim, Kowalewskim, Lichtmanem i Piotrem Kuźniakiem, który udanie zastąpił Krawczyka. W 1994 zespół nagrał piosenkę „Gorąca krew” do serialu Fitness Club. W 1998 ukazała się płyta grupy Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz. Rok wcześniej wydana została płyta Trubadurzy śpiewają piosenki Sławomira Kowalewskiego, natomiast w 1999 ukazał się krążek Trubadurzy śpiewają Lichtmana. Najpopularniejsze piosenki stworzone przez członków zespołu powstałe w latach 90. to: „Najpiękniejsza z róż”, „Muzyka nocą”, „Moje rodzinne miasteczko”, „Dla Ciebie nie znaczy nic”, „Taki jazz”, „Mariana samba”, a także „Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz”. 18 kwietnia 2011, na koncercie jubileuszowym Trubadurów, wojewoda łódzki Jolanta Chełmińska wręczyła członkom zespołu Srebrne Medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” nadane przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego. 26 września 2017 podczas wielkiego koncertu jubileuszowego w Teatrze Wielkim w Łodzi minister Piotr Gliński wręczył im Złote Medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Do najbardziej znanych utworów zespołu tej dekady należą utwory: „Nic nie wychodzi”, „Moja fantazja”, „Mój rower”, „Pozostało to w nas”, „W zimowy wieczór”, „Marynarze szos”, „Bez Ciebie tak mi źle”.

źródło: wikipedia

Conchita Wurst

Conchita Wurst, także Conchita – austriacka drag queen, w którą wciela się Thomas Neuwirth (ur. 6 listopada 1988 w Gmunden), piosenkarz wykonujący muzykę pop, jazzową, soulową i R&B, działacz na rzecz środowisk LGBT, aktywista społeczny, zwycięzca 59. Konkursu Piosenki Eurowizji (2014). Jak zaznacza w wywiadach, kiedy występuje jako Conchita Wurst, posługuje się żeńską formą czasowników, natomiast prywatnie używa męskiej formy. Nie jest też, wbrew niektórym opiniom, trans kobietą. W 2006 wziął udział w trzeciej edycji talent show ORF Starmania. Zakwalifikował się do odcinków na żywo, a 26 stycznia 2007 wystąpił w odcinku finałowym programu i zajął drugie miejsce, przegrywając z Nadine Beiler. Również w 2007 założył boys band Jetzt anders! (pol. Teraz jest inaczej!), którego był wokalistą. Zespół rozpadł się w 2008. W 2011 stworzył sceniczne alter ego, które nazwał Conchita Wurst. W listopadzie wydała debiutancki singel, „Unbreakable”, który dotarł do 32. miejsca austriackiej listy przebojów. Pod koniec 2011 zgłosiła się z utworem „That’s What I Am” do programu Österreich rockt den Song Contest, będącego krajowymi eliminacjami do 57. Konkursu Piosenki Eurowizji. 24 lutego 2012 wystąpiła z piątym numerem startowym w finale selekcji i zajęła drugie miejsce, przegrywając z duetem Trackshittaz. Po występie w selekcjach wzięła udział w dwóch programach telewizyjnych: The hardest jobs of Austria, w którym musiała podjąć się pracy w fabryce ryb, oraz w niemieckim reality show telewizji RTL – Wild Girls, w którym wraz z grupą kandydatek (m.in. uczestniczkami programu Germany’s Next Topmodel) trafiła do rdzennych plemion w Namibii. We wrześniu 2013 Wurst została ogłoszona wybraną wewnętrznie reprezentantką Austrii podczas 59. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2014. Zapewniła, że występ będzie przygotowany profesjonalnie i zostanie zachowany w dobrym guście. Konkursowy utwór „Rise Like a Phoenix” miał zostać zaprezentowany 7 marca, jednak jego premiera odbyła się 18 marca. 8 maja wystąpiła z szóstym numerem startowym w drugim półfinale konkursu i zakwalifikowała się do sobotniego finału, który odbył się 10 maja. Wystąpiła w nim jako jedenasta w kolejności i wygrała, zdobywając łącznie 290 punktów od telewidzów i jurorów. Podczas odbierania statuetki zwycięstwa oznajmiła: Jesteśmy jednością, jesteśmy nie do powstrzymania, co – jak później wytłumaczyła – skierowane było do polityków, którzy sprzeciwiają się środowiskom LGBT, wprowadzając prawa ograniczające wolność mniejszościom seksualnym (m.in. w Rosji). Wygraną skomentowała słowami: To nie tylko wygrana dla mnie, ale także dla tych wszystkich, którzy wierzą w przyszłość bez objawów dyskryminacji; w przyszłość, która będzie opierała się na tolerancji i szacunku do drugiego człowieka. W lipcu zamknął pokaz mody haute couture Jeana-Paula Gaultiera. W październiku wystąpiła przed siedzibą Parlamentu Europejskiego oraz na Esplanadzie Solidarności przed Parlamentem, gdzie zaśpiewała m.in. eurowizyjny utwór „Rise Like a Phoenix” oraz autorską wersję utworu Cher „Believe”. Na początku listopada była gościem w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), do którego otrzymała zaproszenie od sekretarza generalnego organizacji, Ban Ki-moona. 29 marca odebrała trzy statuetki „Amadeusza” podczas ceremonii wręczania Austriackich Nagród Muzycznych w za wygraną w kategoriach: Artysta roku, Teledysk roku (za klip do „Heroes”) i Piosenka roku (za „Rise Like a Phoenix”). Dwa dni później wystąpiła z piosenką „Rise Like a Phoenix” jako gość muzyczny podczas koncertu jubileuszowego Eurovision Song Contest’s Greatest Hits przygotowanego przez brytyjską telewizję BBC z okazji 60-lecia istnienia Konkursu Piosenki Eurowizji. W maju odsłoniła swoją figurę woskową w wiedeńskim Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud. 15 maja wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Conchita. 27 czerwca wystąpiła podczas koncertu Sabat Czarownic w Kielcach, gdzie wykonała utwory „Rise Like a Phoenix”, „River Deep – Mountain High” i „You Are Unstoppable”. W październiku 2018 wydała drugi album studyjny pt. From Vienna with Love, na którym zamieściła 12 piosenek nagranych wraz z Wiedeńską Orkiestrą Symfoniczną, w tym m.in. własne interpretacje przebojów „Writing’s on the Wall”, „(Where Do I Begin?) Love Story” i „All by Myself”, a także piosenkę „Rise Like a Phoenix”.

źródło: wikipedia

Paweł Kukiz

Paweł Piotr Kukiz (ur. 24 czerwca 1963 w Paczkowie) – polski polityk, muzyk, wokalista, autor tekstów piosenek, aktor. W latach 1984–2013 lider zespołu Piersi. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2015, inicjator komitetu wyborczego i ruchu politycznego Kukiz’15, poseł na Sejm VIII i IX kadencji, przewodniczący klubu poselskiego Kukiz’15 w Sejmie VIII kadencji. W latach 80. założył i udzielał się muzycznie w różnych zespołach rockowych takich jak CDN, Hak oraz Aya RL. W latach 1984–2013 był liderem zespołu Piersi, w latach 1997–2004 działającego pod nazwą Kukiz i Piersi. Wraz z tą grupą wydał dziewięć płyt. Kontrowersje w tym czasie wzbudził m.in. antykościelnym utworem „ZChN zbliża się”, któremu zarzucano obrazę uczuć religijnych. Od 1989 do 1993 był wokalistą zespołu Emigranci. W 2001 wziął udział w projekcie muzycznym Yugoton, a w 2007 w jego kontynuacji – Yugopolis. W 2003 wydał płytę w duecie z Janem Borysewiczem pt. Borysewicz & Kukiz. Z kolei w 2010 wraz z Maciejem Maleńczukiem nagrał płytę z repertuarem Kabaretu Starszych Panów – Starsi panowie. W duecie z Pihem zaśpiewał piosenkę „Młodość” na wydanej w 2014 płycie Bal maturalny produkcji Rozbójnika Alibaby oraz Jana Borysewicza. W drugiej połowie lat 90. wystąpił w reklamie napoju Pepsi. Jak sam stwierdził, promował tę markę „dla pieniędzy". Do wydarzenia nawiązała grupa Kazik na Żywo w utworze „Pozory często mylą” wydanym na albumie Las Maquinas de la Muerte (1999), w którym pojawiły się słowa stanowiące bezpośrednie odniesienie do Pawła Kukiza (Spragniony, do picia nieledwie się zbliżam, wiedziony reklamą z udziałem Kukiza). W wyborach prezydenckich w 2005 znalazł się w honorowym komitecie poparcia Donalda Tuska. W latach 2006–2007 wspierał kampanię samorządową Hanny Gronkiewicz-Waltz i parlamentarną Platformy Obywatelskiej. W wyborach samorządowych w 2014 z ramienia Bezpartyjnych Samorządowców został wybrany na radnego Sejmiku Województwa Dolnośląskiego. W lutym 2015 zapowiedział zamiar startu w wyborach prezydenckich 10 maja tegoż roku. Zajął 3. miejsce wśród 11 kandydatów, zdobywając 3 099 079 głosów, co stanowiło 20,8% głosów ważnych. Nie poparł w II turze żadnego z kandydatów. W lipcu 2015 powołał KWW Kukiz’15 z zamiarem startu w jesiennych wyborach parlamentarnych. W Sejmie VIII kadencji został przewodniczącym klubu poselskiego Kukiz’15, zasiadł też w Komisji do Spraw Służb Specjalnych. W grudniu 2015 ogłoszono powstanie Stowarzyszenia na Rzecz Nowej Konstytucji Kukiz’15, zarejestrowanego w 2016, którego został prezesem. W sierpniu 2019 ogłosił, że Kukiz’15 wystartuje w wyborach do Sejmu z list PSL w ramach Koalicji Polskiej. 3 marca 2020 na antenie radia RMF FM ogłosił tworzenie nowej partii politycznej pod nazwą K-15.

źródło: wikipedia

Mirosław Baka

Mirosław Michał Baka (ur. 15 grudnia 1963 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, wykonawca piosenki aktorskiej. Po raz pierwszy na szklanym ekranie pojawił się w telewizyjnym filmie sportowym ówczesnego debiutanta Mirosława Borka Daleki dystans (1985) u boku Jerzego Schejbala. 17 września 1987 debiutował w przedstawieniu dyplomowym Juliana Tuwima Bal w Operze na deskach jeleniogórskiego Teatru im. C. K. Norwida, gdzie rok później zagrał jeszcze w spektaklach: Człowiek jak człowiek Brechta, Biesy Dostojewskiego i Sen nocy letniej Szekspira. W serialu Ballada o Januszku (1987) pojawił się jako kolega tytułowego bohatera. Wielkim sukcesem okazała się jego debiutancka rola kinowa młodego mordercy taksówkarza w dramacie Krzysztofa Kieślowskiego Krótki film o zabijaniu (1987), za którą otrzymał Nagrodę Szefa Kinematografii i Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. W 1989 po ukończeniu PWST, wyjechał wraz z żoną do Gdańska, gdzie otrzymał angaż do Teatru Wybrzeże i wystąpił m.in. w przedstawieniach: Wolność dla Barabasza jako Barabasz (1988), Pluskwa Majakowskiego (1989), Antoniusz i Kleopatra Szekspira (1992) i Śmierć komiwojażera (1992) w reż. Feliksa Falka. Za rolę chłopca w spektaklu Godzina kota w 1994 odebrał nagrodę na XXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie i Statuetkę Pegaza. W 1996 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże. Za tytułową kreację w przedstawieniu szekspirowskim Hamlet (1997) zdobył nagrody – wojewody gdańskiego i prezydenta Gdańska. W 1998 ZASP przyznał mu Nagrodę im. Zelwerowicza i został laureatem prestiżowej nagrody im. Leona Schillera. Na dużym ekranie zagrał m.in. w dramatach – Chce mi się wyć (1989) i Nad rzeką, której nie ma (1991) Andrzeja Barańskiego oraz filmach wojennych – Pierścionek z orłem w koronie (1992) Andrzeja Wajdy i Demony wojny według Goi (1998) Władysława Pasikowskiego. Rola gracza o niejasnej przeszłości, który odnosi na giełdzie spektakularne sukcesy w dramacie sensacyjnym Amok (1998) przyniosła mu nominację do nagrody Orła. W telewizyjnym dramacie wojennym Andrzeja Wajdy Wyrok na Franciszka Kłosa (2000) wystąpił w tytułowej roli jako policjant Franciszek Kłos, a filmie sensacyjnym Pasikowskiego Reich (2001) zagrał postać „mordercy” pracującego na zlecenie niemieckiego mafiosa Kleina. W 2003 przyjął rolę komisarza policji Igora Szajbińskiego 'Szajby' w serialu kryminalnym Polsatu Fala zbrodni. W filmie Dariusza Zawiślaka Balladyna (2009) wcielił się w postać Kirkora, a partnerowała mu gwiazda kina amerykańskiego Faye Dunaway. Wykonuje piosenkę aktorską, interpretuje m.in. utwory Włodzimierza Wysockiego, Jacka Kaczmarskiego, Edwarda Stachury i Jana Wołka. W 2006 roku wziął udział w spektaklu Tunel według Jacka Kaczmarskiego przygotowanym na I Festiwal im. Kaczmarskiego „Nadzieja” w Kołobrzegu, a który swoją prapremierę miał w sopockim Teatrze Atelier. Zapis tego spektaklu ukazał się w formie płytowej. Fundator Fundacji „żyć z POMPĄ”, która działa od 2009 na rzecz dzieci leczonych przy pomocy pomp medycznych: do żywienia, do oddychania, do podaży leków przeciwbólowych i insuliny. 11 kwietnia 2014 został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

źródło: wikipedia

Zaz

Zaz, właśc. Isabelle Geffroy (ur. 1 maja 1980 w Tours) – francuska piosenkarka jazzowa i soulowa. Zadebiutowała w 2001 występami w bluesowej formacji Fifty Fingers. W 2002 przyłączyła się do grupy Don Diego charakteryzującej się graniem mieszanki stylów latino i rock, ze znaczącymi wpływami afro, arabo i andalo. Nie osiągnąwszy sukcesu, w 2006 wyjechała do Paryża, gdzie śpiewała głównie w piano-barach oraz grała w kabarecie Aux 3 Mailletz w dzielnicy Saint-Michel. Grywała również na ulicy, głównie na Montmartrze, na chodniku przy placu du Tertre. W 2007 rozpoczęła współpracę z producentem i kompozytorem Kerredinem Soltanim, który napisał dla niej piosenkę „Je veux”. Jesienią 2008 wzięła udział w konkursie Le Tremplin Génération France Bleu/Réservoir oraz za pośrednictwem stowarzyszenia Alliance française z Władywostoku wystąpiła gościnnie w Rosji, dając 15 kameralnych koncertów w towarzystwie pianisty Juliena Lifszyca. W styczniu 2009 wygrała trzecią edycję konkursu Le Tremplin Génération France Bleu/Réservoir odbywającego się w Paryżu. Koncertowała w Rosji, Japonii i Egipcie. W maju 2010 nagrała pierwszą płytę, wydaną przez wytwórnię fonograficzną Play On. Na płycie, zatytułowanej jej artystycznym pseudonimem Zaz, znalazły się piosenki napisane przez samą piosenkarkę („Trop sensible”, „Les passants”, „Le long de la route”, „Prends garde à ta langue” i „J’aime à nouveau”), a także Raphaëla („Éblouie par la nuit”, „Port coton”, „La fée”) czy Kerredine’a Soltaniego („Je veux” i „Ni oui, ni non”, nagrane przy współpracy z Vivien Roost). Również w 2010 podpisała kontrakt z Carambą i Sony ATV, rozpoczynając tym samym serię koncertów zarówno na terenie samej Francji, jak i w innych krajów europejskich. Dwa miesiące od wydania płyta Zaz uzyskała status złotej, a promująca ją piosenka „Je veux” została uznana przez stację TF1 za przebój lata. Nagrała również remix utworu „Young Boy” Anny Cyzon, współpracując z wykonawczynią piosenki. W 2013 wydała kolejny album studyjny pt. Recto verso, który promowała singlem „On ira”. 1 lipca 2013 zagrała koncert w warszawskiej Hali Koło, a jako jej support zaśpiewała Alexandra Strunin. W 2014 wydała trzeci album studyjny pt. Paris, na której znalazły się nowe aranżacje francuskich przebojów w wykonaniu wokalistki.

źródło: wikipedia

Michele Morrone

Michele Morrone (ur. 3 października 1990 w Melegnano) – włoski aktor, model oraz piosenkarz, występujący we włoskich oraz polskich filmach. Jego najbardziej znaną rolą był występ w filmie pd tytułem 365 dni. Karierę aktorską rozpoczął w 2013 roku, kiedy dostał swoją pierwszą rolę we włoskim filmie 2+2=5. W 2016 roku wziął udział we włoskiej edycji Tańca z Gwiazdami (Ballando con le stelle). Występował wtedy w parze z Ekateriną Vaganovą. Po rozwodzie z Roubą Saadeh odszedł na prawie rok z aktorstwa i znalazł pracę jako ogrodnik w małej włoskiej wiosce. Jednak jego najbardziej znaną rolą okazał się Massimo w polskim filmie erotycznym 365 dni na podstawie powieści Blanki Lipińskiej. Wtedy także zaczął nagrywać piosenki: najpopularniejszą z nich był singel „Feel It” promujący ten film, który wszedł do kilku list przebojów, m.in. AirPlay – Top, Radia Zet, czy Szczecińskiej Listy Przebojów, a na serwisie YouTube miał ponad 14 milionów wyświetleń. Następnie nagrał debiutancki album Dark Room, w którym znalazł się także utwór „Hard for Me”, który wszedł na 6 miejsce na listę przebojów Eski TV.

źródło: wikipedia

Julia Wróblewska

Julia Magdalena Wróblewska (ur. 18 października 1998 w Warszawie) – polska aktorka niezawodowa, celebrytka i osobowość medialna. Zadebiutowała rolą Michaliny w komedii romantycznej Ryszarda Zatorskiego pt. Tylko mnie kochaj, gdzie zagrała u boku Macieja Zakościelnego, Agnieszki Dygant i Agnieszki Grochowskiej. Rola w filmie przyniosła jej natychmiastową popularność. Na dużym ekranie ponownie pojawiła się pod koniec 2011, występując w świątecznej produkcji Listy do M. oraz gościnnie w Och, Karol 2. Wiosną 2012, wraz z Maciejem Stuhrem zagrała w krótkometrażowej produkcji Vocuus. Pojawiła się w serialach, takich jak m.in.: Magda M., Rodzina zastępcza, Determinator oraz Naznaczony. Od 2007 wciela się w postać Zosi w serialu M jak miłość. Była trzykrotną bohaterką programu Uwaga! Kulisy sławy (odcinki pt. Tylko kochaj Julię, Romantyczny „pistolet” i Julia Wróblewska: mam plan B, jeśli nie wyjdzie z aktorstwem). Wielokrotnie gościła w programach śniadaniowych: Dzień dobry TVN i Pytanie na śniadanie, a także w programie Superstacji Na tapecie. Na początku 2006 była jednym z gości w programie Rozmowy w toku (odcinek pt. Mój dzieciak robi karierę!). Od 2014 bierze udział w wielkim teście wiedzy. Była uczestniczką programów rozrywkowych: Celebrity Splash! (2015), Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami (2016) i Agent – Gwiazdy (2018). Wybrana filmografia: 2006: Tylko mnie kochaj jako Michalina / 2011: Och, Karol 2 jako dziecko / 2011: Listy do M. jako Tosia / 2015: Listy do M. 2 jako Tosia / 2017: Listy do M. 3 jako Tosia / 2020: Listy do M. 4 jako Tosia.

źródło: wikipedia

Jerzy Rybicki

Jerzy Rybicki (ur. 6 czerwca 1953 w Warszawie) – polski pięściarz reprezentujący Gwardię Warszawa, dwukrotny medalista olimpijski, medalista mistrzostw świata i Europy. Trener oraz działacz sportowy. Mistrz olimpijski z Montrealu 1976 w kategorii lekkośredniej, brązowy medalista olimpijski z Moskwy 1980 w kategorii średniej. Brązowy medalista mistrzostw świata z Belgradu (1978) w wadze lekkośredniej, ćwierćfinalista mistrzostw świata w Hawanie (1974). Dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Europy: z Katowic 1975 (waga półśrednia) i z Halle 1977 (waga lekkośrednia). Ćwierćfinalista mistrzostw Europy z Kolonii 1979. Sześciokrotny mistrz Polski: 1974 i 1975 (waga półśrednia), 1977, 1978, i 1979 (waga lekkośrednia), 1981 (waga średnia). Dwukrotny wicemistrz: 1976 (waga półśrednia) i 1980 (waga średnia). Po zakończeniu kariery trener, m.in. kadry narodowej (1989–1993). Od 2008 roku zasiada na stanowisku prezesa Polskiego Związku Bokserskiego. W 2003 roku otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy. Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.

źródło: wikipedia

Kathy Najimy

Kathy Najimy (ur. 6 lutego 1957 w San Diego) – amerykańska aktorka oraz aktywistka na rzecz praw mniejszości seksualnych. Urodziła się w rodzinie emigrantów z Libanu. Jedna z najbardziej charakterystycznych aktorek komediowych współczesnego kina amerykańskiego. Szczególnie wyróżniła się w roli zakonnicy Mary Patricks w komedii Zakonnica w przebraniu i jednej z sióstr-czarownic, Mary Sanderson, w filmie Hokus pokus, gdzie zagrała wspólnie z Bette Midler i Sarą Jessiką Parker. Grała również role tragiczne, np. postać dziewczyny podszywającej się pod narzeczoną bogatego chłopaka, która zginęła wraz z nim w katastrofie kolejowej, w filmie Jackie wróciła! (Jackie's Back!). Dzięki charakterystycznej, silnej i głębokiej barwie głosu, aktorka jest zatrudniania regularnie do dubbingowania filmów animowanych. Wybrana filmografia: 1991: Babka z zakalcem (Soapdish) jako Tawny Miller / 1992: Zakonnica w przebraniu (Sister Act) jako Siostra Mary Patrick / 1993: Hokus pokus (Hocus Pocus) jako czarownica Mary Sanderson / 1993: Zakonnica w przebraniu 2: Powrót do habitu (Sister Act 2: Back in the Habit) jako Siostra Mary Patrick / 1995: Jeffrey jako Acolyta / 1998: Narzeczona laleczki Chucky (Bride of Chucky) jako pokojówka Tabby / 2000: Gdyby ściany mogły mówić 2 (If These Walls Could Talk 2) jako doktor / 2001: Powiedz tak (The Wedding Planner) jako Geri / 2001: Wyścig szczurów (Rat race) jako Beverly 'Bev' Pear / 2002: Między ziemią a niebem (The Scream Team) jako Mariah / 2006: Mój brat niedźwiedź 2 (Brother Bear 2) jako Aunt Taqqiq / 2009: Gotowe na wszystko (sezon 6) (Desperate Housewives) jako detektyw Denise Lapera / 2015: Następcy jako zła królowa.

źródło: wikipedia

Jacek Nawrocki

Jacek Nawrocki (ur. 20 sierpnia 1965 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski siatkarz, trener, od sezonu 2009/2010 do 2012/2013 trener Skry Bełchatów. Od 2015 selekcjoner reprezentacji Polski siatkarek. Potem przez pięć lat występował w zespole AZS AWF Warszawa, a następnie powrócił do Tomaszowa. W 1991 roku był zawodnikiem Włocłavii. Przez kolejne dwa sezony ponownie reprezentował Lechię. Karierę zawodniczą zakończył w sezonie 2000/2001, grając w Skrze Bełchatów. Pierwszą pracę szkoleniową podjął w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie w miejscowej Lechii trenował juniorów. Pod jego dowództwem młodzieżowa drużyna kilka razy awansowała do finałów mistrzostw kraju. Od 2001 roku był drugim trenerem PGE Skry Bełchatów. 9 stycznia 2009 rok podpisał 2-letni kontrakt. W latach 2009–2013 pełnił funkcję I trenera tego zespołu. Na stanowisku zastąpił dotychczasowego szkoleniowca Daniela Castellaniego - nowo wybranego trenera kadry narodowej - którego był asystentem. Jako I trener został mistrzem Polski w 2010 i 2011 roku, wicemistrzem w 2012, zdobył medale Ligi Mistrzów: brązowy w 2010 i srebrny 2012, Puchar Polski 2010, 2011, 2012. Pod jego wodzą PGE zdobywała również medale Klubowych Mistrzostw Świata: srebrne w 2009 i 2010, brązowy w 2012 roku. Po sezonie 2012/13, w którym Skra zajęła 5. miejsce, następcą Nawrockiego został Miguel Falasca. Na początku 2011 był pretendentem do objęcia stanowiska selekcjonera kadry polskich siatkarzy, które to pozostawało puste po tym jak 25 października 2010 roku został zwolniony Daniel Castellani. Jacek Nawrocki deklarował, iż obejmując reprezentację nie chciałby rezygnować z pracy w klubie. PZPS ostatecznie nie zgodził się na łączenie obu funkcjii nowym selekcjonerem reprezentacji został Andrea Anastasi. Od 2012 do 2015 roku prowadził reprezentację juniorów, pracował jako II trener z kadrą kadetów. W latach 2013–2015 trener Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Spale. Z reprezentacją kadetów zdobył srebrny medal Mistrzostw Europy 2013, brązowy Mistrzostw Świata 2013, złoty Mistrzostw Europy 2015. Z juniorami - srebrny medal Mistrzostw Europy 2014. W 2015 roku był trenerem-koordynatorem żeńskiej drużyny Budowlanych Łódź. 2 kwietnia 2015 roku został nowym selekcjonerem reprezentacji Polski siatkarek. Zajął z nią 2. miejsce na Igrzyskach Europejskich w Baku, dotarł do ćwierćfinału Mistrzostw Europy 2015. Prowadzona przez niego drużyna nie awansowała na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro w 2016 roku.

źródło: wikipedia

Tamara Arciuch & Bartłomiej Kasprzykowski

Tamara Arciuch, primo voto Szyc (ur. 24 marca 1975 w Skierniewicach) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Zadebiutowała na scenie 7 lutego 1997 rolą Heleny w spektaklu Aleksandra Fredry Pan Jowialski wystawianym w Teatrze Ludowym w Krakowie. W teatrze zatrudniona była w latach 1998–1999, a następnie bez etatu do 2001. W latach 2001–2008 była aktorką etatową na scenie Teatru Wybrzeże, w którym debiutowała 5 grudnia 1998 grą w przedstawieniu Biedermann i podpalacze w reżyserii Krzysztofa Babickiego i w którym zagrała w: Janie w farsie Nie teraz, kochanie (2000) w reżyserii Grzegorza Chrapkiewicza, Preparaty (2001) w reżyserii Ingmara Villqista i Lillian Holiday w Happy Endzie (2001) Brechta i Weilla. 6 czerwca 2002 zadebiutowała w roli Roxie Hart w musicalu Chicago na scenie Teatru Muzycznego w Gdyni. Jej pierwszą ważną rolą serialową było granie Moniki Rozdrażewskiej w serialu Adam i Ewa. Rola spowodowała, że później kojarzono ją najczęściej z negatywną postacią – nerwową, czasem nieobliczalną kobietą. Ogólnopolską rozpoznawalność przyniosła jej rola Karoliny Łapińskiej w serialu TVN Niania (2005–2009). W 2008 grała „Piękną Nieznajomą” w serialu Halo Hans!. Od 2010 wciela się w Annę Gruszyńską, siostrę Hanki Mostowiak w serialu M jak miłość.

Bartłomiej Kasprzykowski (ur. 19 maja 1977 w Szczecinie) – polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, lektor telewizyjny. W latach 2001–2008 był aktorem Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Współpracował z teatrem In Vitro w Lublinie. W 2007 za grę w spektaklu Łukasza Witt-Michałowskiego Kamienie w kieszeniach otrzymał Grand Prix na Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie i Grand Prix na Festiwalu Wiosna Teatralna w Bielsku-Białej. Obecnie gra w spektaklu Telewizja kłamie, którego jest reżyserem. W latach 2005–2007 grał Wojciecha w serialu TVN Magda M.. W 2007 wcielał się w postać tytułowego agenta Najsa Klopssa w serialu Halo Hans!. W latach 2008–2009 grał jedną z głównych ról w serialu TVN Teraz albo nigdy!. Od 2012 gra Pawła Strzeleckiego w serialu telewizji Polsat Przyjaciółki. Przez lata wcielał się też w rolę księdza Roberta w serialu TVP1 Ranczo. Był finalistą dziewiątej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2009). Zwyciężył w czwartym sezonie programu Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo (2015), którego następnie był jurorem w latach 2016–2017.

źródło: wikipedia