Christine Elise McCarthy

Christine Elise McCarthy (ur. 12 lutego 1965) jest amerykańską aktorką filmową i telewizyjną. Najbardziej znana z roli Emily Valentine w Beverly Hills, 90210 i Kyle'a w serii Child's Play. Bardzo wcześnie w swojej karierze miała powtarzającą się rolę w ostatnim sezonie China Beach, którą często podaje jako swoje najlepsze doświadczenie zawodowe. W 1993 roku zagrała Jenn Platt w horrorze Body Snatchers. Występowała w drugim sezonie ER (Ostry Dyżur) jako Tracy Harper. McCarthy pracuje także jako producent opowiadań od 2014 roku, produkując takie reality show, jak Hellevator (wraz z Soska Twins), Best Bars in America, Cold Justice, Tamar & Vince i Rich in Faith.

źródło: wikipedia                                                                                                                                    

Mousse T.

Mousse T. to Mustafa Gundogdu - urodzony w niemieckim Hagen w 1966 roku. Mousse T. jest właścicielem wytwórni Peppermint Jam, która odniosła wielki międzynarodowy sukces. Jego wkład w rozwój muzyki tanecznej i house jest bez wątpienia ogromny. Poczynając od remiksów dla takich gwiazd jak Michael Jackson, Backstreet Boys, Simply Red, Gloria Estefan, Quincy Jones, Toni Braxton, po tak wielkie własne hity jak 'Horny' czy 'Sexbomb'. Mousse T. jest w stanie zrobić z muzyką wszystko. Nic więc dziwnego, że coraz szersza rzesza wykonawców, takich jak Bootsy Collins pokładają swoje muzyczne losy w jego rękach. Pewnie dlatego był pierwszym Europejczykiem nominowanym do nagrody Grammy, w kategorii "najlepszy remixer".  Kolejnym sukcesem był znany chyba wszystkim kawałek 'Horny'98'. Na długie miesiące, a jak się z perspektywy czasu wydaje i lata, opanował parkiety i stał się pewnym punktem każdej dyskoteki. Gdy już wydawałoby się, ze nigdy więcej nie usłyszymy o Mousse T. Powstał rewelacyjny kawałek 'Sexbomb' który znalazł się na płycie TOMA JONES 'Reload'. Dla obu muzyków okazał się to doskonały powrót. W karierze muzyka jest także polski akcent. Mousse przygotował muzykę do piosenki 'Come On Everybody', którą na płycie 'Norbihouse' wykonywał NORBI.

Łukasz Kadziewicz

Łukasz Kadziewicz (ur. 20 września 1980 w Dobrym Mieście) – polski siatkarz grający na pozycji środkowego. Członek reprezentacji Polski w piłce siatkowej, z którą zdobył wicemistrzostwo świata (2006), a także uczestniczył w Letnich Igrzyskach Olimpijskich (2004 i 2008) oraz w Lidze Światowej (2001, 2003, 2004, 2005 i 2007). W 2001 został powołany do reprezentacji Polski i wystartował w Lidze Światowej, zajmując 7. miejsce. Dwa lata później drużyna zakończyła udział w zawodach na 9. miejscu. W 2004 wystąpił z reprezentacją podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach, kończąc udział na etapie ćwierćfinałowym, a także w Lidze Światowej, zajmując 7. miejsce. W 2005 w Lidze Światowej zajęli 4. miejsce. Od 25 kwietnia do 31 grudnia 2005 był zawieszony w prawach reprezentanta kadry narodowej za „niesportowy tryb życia” (razem z Krzysztofem Ignaczakiem i Andrzejem Stelmachem). W kwietniu 2006 powrócił do reprezentacji i wziął udział w mundialu, na którym z drużyną zdobył wicemistrzostwo świata. W rankingu najlepiej serwujących zawodników zajął 2. miejsce (0,36 pkt/set), a w rankingu najlepiej blokujących uplasował się na 7. miejscu (0,75 pkt/set). W 2007 wystartował w Lidze Światowej (4. miejsce) i mistrzostwach Europy (11. miejsce). Niedługo po udziale w zawodach doznał kontuzji (pęknięcie jednej z kości śródstopia), która wykluczyła go z kadry na turniej prekwalifikacyjny do Letnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008. Trafił jednak do reprezentacji Polski, kończąc zmagania na etapie ćwierćfinałowym. W 2009 zakończył karierę reprezentacyjną, występując łącznie w 178 spotkaniach. Po odejściu z AZS Olsztyn, w 2004 dołączył do rosyjskiego Gazpromu Surgut, w którym grał do 2005. Następnie został graczem Jastrzębski Węgiel, a w 2007 dołączył do Sparklingu Mediolan. W 2008, w związku z bankructwem klubu, przeniósł się do beniaminka PlusLigi, Trefla Gdańsk. W 2009 podpisał jednoroczny kontrakt z Lokomotiwem Biełgorod. Z zespołem tym wywalczył srebrny medal rosyjskiej Superligi. Po pięcioletniej przerwie wrócił do Gazpromu Surgut. 2 października 2011 podpisał miesięczną umowę z klubem Al Arabi Ad-Dauha, z którym wystąpił m.in. w klubowych mistrzostwach świata. Po zakończeniu kontraktu powrócił do Polski, gdzie, pozostając bez drużyny, trenował razem z siatkarzami AZS-u Olsztyn. 17 października 2011 został oficjalnie zawodnikiem Akademików. 28 lutego 2012 rozwiązał kontrakt „za porozumieniem stron”. 23 marca podpisał kontrakt do końca sezonu z drużyną Casa Modena, dzięki czemu po czterech latach przerwy ponownie mógł zagrać we włoskiej Serie A1. W kwietniu 2015 poinformował o zakończeniu kariery sportowej.

źródło: wikipedia                                                                                                                                    

Marian Woronin

Marian Jerzy Woronin (ur. 13 sierpnia 1956 w Grodzisku Mazowieckim) – polski lekkoatleta, sprinter. Kawaler Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderu Uśmiechu. Wicemistrz olimpijski (igrzyska olimpijskie w Moskwie w 1980) i mistrz Europy (Praga 1978) w sztafecie 4 x 100 metrów, brązowy medalista mistrzostw Europy w biegu na 100 m (Ateny 1982), rekordzista Europy w biegu na 100 m (10,00 s – 9 czerwca 1984, Warszawa – Memoriał Janusza Kusocińskiego – rekord przetrwał 4 lata), wielokrotny zwycięzca halowych mistrzostw Europy na 50 lub 60 m, zawodów o Puchar Świata i Europy, 15-krotny mistrz Polski w biegach na 100 m, 200 m i sztafecie 4 x 100 m. Obecnie przedsiębiorca, działacz sportowy, prezes Fundacji Polskiej Lekkiej Atletyki. W jego rekordowym biegu na 100 m zegar wskazał dokładny pomiar 9,992. Zgodnie z przepisami IAAF dotyczącymi zaokrąglania czasu, oficjalnie uznany został czas 10,00 s. Był zawodnikiem Znicza Pruszków, Polonii Warszawa i Legii Warszawa. Marian Woronin był inicjatorem zawodów Czwartków lekkoatletycznych.

źródło: wikipedia                                                                                                                                        

Liz Mitchell

Elizabeth Rebecca Mitchell (ur. 12 lipca 1952 r. na Jamajce) brytyjska wokalistka, najbardziej znana jako wokalistka zespołu Boney M. Rozmowa telefoniczna z agencją Katja Wolff w lutym 1976 r. Przekonała Mitchella do powrotu do Niemiec, aby dołączyła do nowej grupy, którą zgromadził producent płytowy Frank Farian, która stałby się znana jako Boney M. Chociaż początkowym celem grupy było po prostu synchronizacja występów telewizyjnych i dyskotekowych piosenki Farian'a „Baby Do You Wanna Bump”, Boney M. wkrótce stał się legalną grupą nagraniową z Mitchell, Marcia Barrett i producentem Farian jako wokalem. Mitchell stała się powszechnie uważana za główną wokalistę Boney M. Farian stwierdził później, że „Wszyscy członkowie (Boney M.) mogą zostać zastąpieni, z wyjątkiem Liz”. Chociaż Boney M był w dużej mierze pojazdem Farian dla własnego pisania piosenek, Mitchell jest uznawana za współtwórcę piosenki Boney M „African Moon”, która ukazała się na ich albumie Boonoonoonoos (1981). Choć nie przyczyniła się znacząco jako autorka tekstów, wokale Mitchella są powszechnie uważane za najbardziej charakterystyczną część dźwięku Boney M. W 1996 roku Mitchell i jej mąż Thomas Pemberton zbudowali Dove House Studios i założyli Dove House Records. Wraz z nowo założonym fanklubem Mitchell nagrał EP z czterema piosenkami świątecznymi jako specjalny świąteczny prezent dla swoich fanów. W listopadzie 1999 r. Mitchell w końcu wydała swój album Share the World, którego ukończenie zajęło trzy lata. W listopadzie 2000 r. Wydała sezonowy album Christmas Rose, który składał się z częściowo nowego materiału, w tym utworu tytułowego „Lord's Prayer” i „I Want to Go to Heaven”, napisanego wspólnie przez nią, częściowo re-nagrań Boney M. świąteczny album. Mitchell, obecnie narodzona na nowo chrześcijanin, kontynuowała inspirującą ścieżkę na swoim czwartym solowym albumie Let It Be, wydanym w listopadzie 2004 r. Zaledwie kilka miesięcy później album Liz Mitchell Sings the Hits of Boney M., nagrany w Pradze, przy wsparciu czeskiej orkiestry symfonicznej, został wydany. Piosenka nagrana w 2006 r., Zatytułowana „A Moment Of Love”, znajduje się na płycie kompilacyjnej The Magic of Boney M. Nadal koncertuje, zapowiadana jako Boney M. z Liz Liz Mitchell.

źródło: wikipedia                                                                                                                                       

Mirosław Rybaczewski

Mirosław Rybaczewski (ur. 8 lipca 1952 w Warszawie) – polski siatkarz, reprezentant kraju, mistrz świata z Meksyku (1974) i mistrz olimpijski z Montrealu (1976). Absolwent olsztyńskiej Akademii Rolniczo-Technicznej. Wychowanek MKS MDK Warszawa (1968-1971), ale wszystkie krajowe siatkarskie zaszczyty zdobył w AZS Olsztyn 1972-1982. 3-krotny mistrz Polski (1973, 1976, 1978), 3-krotny wicemistrz (1974, 1977, 1980), 2-krotny brązowy medalista MP (1975, 1982) i 2-krotny zdobywca Pucharu Polski (1972, 1982), a także finalista (2 m.) PEZP w sezonie 1977/78. Po zakończeniu gry w Polsce (1982) - zawodnik i trener klubu ASBF w Tuluzie. 167-krotny reprezentant Polski (1973-1980). Zdobył wicemistrzostwo Europy juniorów w Barcelonie w 1971 roku. Grał na MŚ w Meksyku (1974) i na igrzyskach w Montrealu w (1976) roku. 2-krotny uczestnik Pucharu Świata: 1973 (Praga) - 2 m. i 1977 (Tokio) - 4 m. Srebrny medalista ME w Belgradzie (1975). Najlepszy siatkarz Polski w klasyfikacji „PS” (1976). Odznaczony m.in. dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi. Jego córka, Anna Rybaczewski, również jest siatkarką, reprezentantką Francji, gdzie pełni funkcję kapitana drużyny. Został wybrany najlepszym siatkarzem w historii AZS-u Olsztyn.

źródło: wikipedia                                                                                                                                      

Emma Thompson

Emma Thompson (ur. 15 kwietnia 1959 w Londynie) – brytyjska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna oraz scenarzystka. Dwukrotna zdobywczyni Oscara. Karierę zaczynała grywając na scenach teatralnych. W kinie zadebiutowała w filmie Henryk V swego ówczesnego męża Kennetha Branagha, sławę przyniosły jej jednak dopiero role w filmach Jamesa Ivory’ego: Powrót do Howards End i Okruchy dnia. Za kreację Margaret Schlegel w pierwszym z nich zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za rok 1992. Drugą statuetkę otrzymała w 1996 r. za scenariusz Rozważnej i romantycznej (będący adaptacją powieści Jane Austen). Wybrana filmografia: 1989: Henryk V, jako Katherine / 1992: Powrót do Howards End, jako Margaret Schlegel / 1993: Okruchy dnia, jako panna Kenton / 1995: Rozważna i romantyczna, jako Elinor Dashwood / 2003: To właśnie miłość, jako Karen / 2004: Harry Potter i więzień Azkabanu, jako profesor Sybilla Trelawney / 2005: Niania, jako niania McPhee / 2007: Harry Potter i Zakon Feniksa, jako profesor Sybilla Trelawney / 2007: Jestem legendą, jako dr Alice Krippin / 2010: Niania i wielkie bum, jako niania McPhee / 2011: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Część II, jako profesor Sybilla Trelawney / 2012: Faceci w czerni III, jako Oh / 2013: Piękne istoty, jako pani Lincoln / Sarafine / 2017: Piękna i Bestia jako pani Imbryk.

źródło: wikipedia                                                                                                                                     

Andrzej Deskur

Andrzej Deskur (ur. 28 maja 1972 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i serialowy. Jest wnukiem (po matce) prof. Stefana Swieżawskiego, bratankiem kardynała Andrzeja Deskura, kuzynem Michała Deskura. Po przeprowadzce do Warszawy w 2006 zaczął grać w serialach telewizyjnych, co przyniosło mu rozpoznawalność. Występował na scenach krakowskich (Teatr Ludowy), warszawskich (m.in. Polonia, Bajka, Capitol) oraz francuskich (Comédie-Française). Grał w wielu filmach (m.in. Ryś, D.I.L) oraz serialach telewizyjnych (np. Na Wspólnej jako Piotr Mierzejewski, Majka jako Wiktor Olszewski, Galeria jako Jerzy Kossowski). Był uczestnikiem programów rozrywkowych: Jak oni śpiewają (2009) i Taniec z gwiazdami (2010). Wybrana filmografia: 1997-2014: Klan − jako Stefan Kalemba / 2000-2005: Na dobre i na złe / 2002-2006: Samo życie − jako Marcin Mikołajczyk / 2004: Karol. Człowiek, który został papieżem − jako ksiądz Stanisław Dziwisz / 2005-2007: Magda M. − jako adwokat Pacuła / 2008-2012: Ojciec Mateusz − jako dr Wiesław Nowak / 2011-2013: Hotel 52 − jako Maciej Hajdar / 2013: Prawo Agaty / 2014: Lekarze / 2017-2018: Druga szansa – jako Mokrzycki / 2018: Korona królów – jako Jarosław Bogoria / 2020: W rytmie serca – jako Adrian.

źródło: wikipedia                                                                                                                                    

Ten Sharp

Ten Sharp – holenderski popowy zespół muzyczny, rozpoznawalny za sprawą hitu You z 1991. Zespół liczy dwóch członków — Marcel Kapteijn (wokal) i Niels Hermes (keyboard). W latach 90. Ten Sharp był znany w Europie i obu Amerykach, lecz pozostał typowym "zespołem jednego przeboju". Od 1985 zespół cieszył się w rodzimym kraju popularnością dzięki przebojom When The Snow Falls, Last Words i Japanese Love Song. Później basista Ton Groen odłączył się i ostatecznie zespół stanowią Marcel Kapteijn i Niels Hermes. W tym składzie wydano piosenkę You (album "Under the Water-Line"), która stała się międzynarodowym hitem (10. miejsce w Wielkiej Brytanii, 4. w Niemczech, 4. w Szwajcarii). Kolejny utwór Ain't My Beating Heart nie pobił jednak popularności You. W 2003 zespół wydał swój ostatni album. Grupa nadal prowadzi regularne koncerty, jednak głównie na terenie ojczystego kraju. W 2009 zespół wypuścił kilka nowych wersji swojego przeboju You.

źródło: wikipedia                                                                                                                                   

Jerzy Szczakiel

Jerzy Szczakiel (ur. 28 stycznia 1949 w Grudzicach) – polski żużlowiec, pierwszy polski indywidualny mistrz świata, wychowanek Kolejarza Opole. Rok 1971 był jednym z najlepszych w karierze Jerzego Szczakiela. 11 lipca 1971 na Stadionie Miejskim w Rybniku wraz z Andrzejem Wyglendą zdobył mistrzostwo świata par, na tym samym stadionie zdobył indywidualne wicemistrzostwo Polski oraz zadebiutował w finale indywidualnych mistrzostw świata w szwedzkim Göteborgu, które zakończył na 15. miejscu bez zdobyczy punktowej, a także zajął 3. miejsce w Turnieju o Złoty Kask oraz 2. miejsce w Memoriale Alfreda Smoczyka. Rok później, w 1972 w Lesznie został młodzieżowym indywidualnym wicemistrzem Polski. 2 września 1973 na Stadionie Śląskim w Chorzowie Jerzy Szczakiel odniósł swój największy sukces w karierze żużlowej – 20 biegach finału indywidualnych mistrzostw świata 1973 z 13 punktami niespodziewanie prowadził w tabeli wraz legendarnym nowozelandzkim żużlowcem Ivanem Maugerem, w związku z czym o rozstrzygnięciu finałowego turnieju zdecydował dodatkowy bieg, w którym niemiecki sędzia Georg Traunspurger zbyt szybko puścił taśmę i na starcie Ivan Mauger „zaspał”, jednak na drugim łuku drugiego okrążenia zbliżył się do Jerzego Szczakiela i zaatakował go od wewnętrznej. Jednak zaliczył upadek i pomimo, iż leżał na torze (wokół niego znajdowało się kilka osób z obsługi technicznej), Jerzy Szczakiel kontynuował bieg i objechał ostatnie dwa okrążenia i po tych niecodziennych okolicznościach, Jerzy Szczakiel został pierwszym polskim indywidualnym mistrzem świata (w 2010 sukces Jerzego Szczakiela powtórzył Tomasz Gollob). Sukces ten dał Jerzemu Szczakielowi 3. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego w 1973, w którym zdobył 753 552 głosy. Potem Jerzy Szczakiel już nie odnosił większych sukcesów, poza brązowym medalem drużynowych mistrzostw świata w 1974 na Stadionie Śląskim w Chorzowie wraz z Janem Muchą, Zenonem Plechem i Andrzejem Jurczyńskim, drugim miejscem Turnieju o Puchar Rybnickiego Okręgu Węglowego 1974 oraz zwycięstwem w Turnieju o Łańcuch Herbowy Miasta Ostrowa Wielkopolskiego 1975. Karierę zakończył w 1979.

źródło: wikipedia                                                                                                                                  

Leo Sayer

Leo Sayer, właśc. Gerard Hugh Sayer (ur. 21 maja 1948 w Shoreham-by-Sea) – angielski piosenkarz, kompozytor i instrumentalista (gitara, harmonijka ustna). Na świat przyszedł w niewielkim 17 tysięcznym miasteczku Shoreham-by-Sea w hrabstwie West Sussex jako syn Thomasa Sayera i Teresy Nolan. Największe sukcesy odnosił w latach siedemdziesiątych XX wieku. Pierwszym jego wielkim przebojem był utwór "The Show Must Go On" z roku 1973. Kolejnym znaczącym przebojem w jego karierze była piosenka "You Make Me Feel Like Dancing" z roku 1976, za którą otrzymał Nagrodę Grammy w kategorii R&B. W rok później napisał największy swój przebój – romantyczną balladę "When I Need You" (1977), który dotarł do pierwszych miejsc list przebojów, zarówno brytyjskich jak i amerykańskich. W roku 1980 przypomniał się utworem "More Than I Can Say", który również zrobił furorę po obu stronach oceanu. W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych napisał jeszcze kilka udanych utworów, jednakże nie cieszyły się już one taką popularnością, jak te z poprzedniej dekady. Artysta komponuje i nagrywa do dzisiaj. Od roku 2005 mieszka w Sydney na wschodnim wybrzeżu Australii.

źródło: wikipedia                                                                                                                                 

Kazimierz Kaczor

Kazimierz Kaczor (ur. 9 lutego 1941 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, prezenter telewizyjny. Pracował jako magazynier i dyspozytor w Krakowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, a następnie jako maszynista sceny w Teatrze Lalki, Maski i Aktora „Groteska” w Krakowie. Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (1965). Aktor Teatru Starego w Krakowie (1965–1973), Teatru Współczesnego w Warszawie (1973–1974), Teatru Powszechnego w Warszawie (od 1974). W latach 1996–2003 prowadził na antenie Programu Drugiego Telewizji Polskiej teleturniej „Va Banque”. Przewodniczący Sekcji Dramatu w ZASP (1990–1993), członek Rady Kultury przy Prezydencie RP (1992–1993), prezes Związku Artystów Scen Polskich (1996–2002). Jest bohaterem książki pt. „Kazimierz Kaczor. Nie tylko polskie drogi” (Wydawnictwo SQN, Kraków, 2013), będącej wywiadem-rzeką, jakiego udzielił dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi.Wybrana filmografia: Potop (1974) – oficer księcia Bogusława Radziwiłła / Ziemia obiecana (1974) – Kipman / Alternatywy 4 (1983) (serial telewizyjny) – dźwigowy Zygmunt Kotek / Awantura o Basię (1995) – doktor Anzelm Budzisz / Awantura o Basię (serial) (1996) – doktor Anzelm Budzisz / Złotopolscy (1997–2009) (serial telewizyjny) – Marek Złotopolski / Druga szansa (2016) – ojciec Moniki i Lidki Boreckiej.

źródło: wikipedia                                                                                                                                

Ania Rusowicz

Anna Sandra Rusowicz (ur. 28 marca 1983) – polska piosenkarka. Oprócz działalności solowej występuje w zespołach: niXes i Dezire. Laureatka nagrody polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk”. Urodziła się w rodzinie o tradycjach muzycznych, jest córką Ady Rusowicz i Wojciecha Kordy. W trakcie studiów zajęła się muzyką. W 2005 nawiązała współpracę z zespołem Dezire, z którym w 2006 wzięła udział w koncercie Piosenka dla Europy 2006, będącym krajowymi eliminacjami do 51. Konkursu Piosenki Eurowizji. Z piosenką „Good Girl” zajęli czwarte miejsce, zdobywszy łącznie 14 punktów, w tym maksymalną liczbę 12 pkt od jury i 2 pkt od widzów. W kolejnych latach wraz z mężem, Hubertem Gasiulem, tworzyła zespół IKA. W 2011 wystąpili w polskich selekcjach do 54. Konkursu Piosenki Eurowizji. Z utworem „Say” uplasowali się na ostatnim, 10. miejscu, zdobywszy 1,76% głosów publiczności. 11 czerwca 2011 wystąpiła solowo na 48. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z piosenkami z repertuaru swojej mamy Ady Rusowicz: „Nie pukaj do moich drzwi”, „Duży błąd”, „Hej, dziewczyno, hej” i „Za daleko mieszkasz, miły”. 21 października wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Mój Big-Bit. W 2011 nagrała też singel „Kwiat nienawiści” z zespołem Czarno-Czarni. 8 października 2013 wydała drugi solowy album studyjny pt. Genesis. W kolejnych latach kariery kilkakrotnie sięgała do repertuaru innych wykonawców, szczególnie z lat 60. i 70.. Hołd bohaterom muzycznym oddała m.in na Przystanku Woodstock oraz Memoriale Jona Lorda. Zbiór takich nagrań, z repertuaru m.in. Led Zeppelin, Jefferson Airplane czy Deep Purple znalazł się na wydanym w grudniu 2015 albumie koncertowym pt. Flower Power, będącym zapisem występu na Przystanku Woodstock 2015. 9 grudnia 2016 wydała trzeci solowy album studyjny pt. Retronarodzenie. W 2019 nagrała w duecie ze Sławkiem Uniatowskim nową wersję przeboju „Szukaj mnie” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Kordiana Piwowarskiego Miszmasz, czyli kogel-mogel 3. 25 października 2019 wydała czwarty solowy album studyjny pt. Przebudzenie.

źródło: wikipedia