Camila Cabello

Camila Cabello, właśc. Karla Camila Cabello Estrabao (ur. 3 marca 1997 w Cojimar, Hawana) – amerykańska piosenkarka i autorka tekstów pochodzenia kubańskiego i meksykańskiego. Zyskała rozpoznawalność w lipcu 2012 jako jedna z wokalistek girlsbandu Fifth Harmony utworzonego podczas drugiej edycji amerykańskiej wersji programu The X Factor. Podpisały kontrakt z wytwórniami Syco Music oraz Epic Records, które wydały ich dwa albumy studyjne. Od 2016 artystka solowa, która początkowo śpiewała gościnnie w singlach innych wykonawców, takich jak „Bad Things” Machine Guna Kelly’ego, który uplasował się w pierwszej piątce listy Billboard Hot 100. Wydała jeden solowy album studyjny pt. Camila (2018), z którym osiągnęła sukces komercyjny, m.in. docierając z nim do pierwszego miejsca listy Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych. Płytę promowała singlem „Havana” z gościnnym udziałem Younga Thuga, który stał się światowym hitem, docierając na szczyt list przebojów, takich jak np. UK Singles Chart, Irish Singles Chart, Scottish Singles Chart, OLiS, ARIA Charts czy Hot 100. Laureatka statuetek muzycznych, takich jak Billboard Music Awards, American Music Awards, MTV Video Music Awards, MTV Europe Music Awards czy Teen Choice Awards. 

W 2012 wzięła udział w przesłuchaniach do programu The X Factor organizowanych w Greensboro w Karolinie Północnej. Została wyeliminowana z programu na pierwszym etapie, lecz wkrótce jurorzy zaproponowali jej i czterem innym uczestniczkom stworzenie grupy, znanej później jako Fifth Harmony. W finale programu zespół uplasował się na trzecim miejscu. Wspólnie wydały minialbum pt. Better Together oraz albumy Reflection (2015) i 7/27 (2016). 18 grudnia 2016 Cabello ogłosiła odejście z zespołu. W maju 2017 zapowiedziała wydanie debiutanckiego, solowego albumu pt. The Hurting. The Healing. The Loving., który opisała jako „historię swojej podróży z ciemności do światła oraz czasu, gdy była zagubiona do momentu, w którym znalazła siebie ponownie”. 19 maja zaprezentowała debiutancki singiel „Crying in the Club”. W lipcu 2017 została supportem Bruno Marsa podczas jego światowej trasy koncertowej pt. 24K Magic World Tour. Następnie wydała singiel „Havana”, z gościnnym udziałem Younga Thuga, który osiągnął międzynarodowy sukces, docierając na szczyt list przebojów w wielu krajach. Zrealizowany do piosenki teledysk osiągnął ponad 1,5 mld odtworzeń w serwisie YouTube. 12 stycznia 2018 wydała album pt. Camila. W kwietniu wyruszyła w pierwszą solową trasę koncertową pt. Never Be the Same Tour, a także została supportem na trasie Taylor Swift pt. Taylor Swift's Reputation Stadium Tour. Podczas 25. ceremonii rozdania nagród Billboard Music Awards została czwartym laureatem (trzecim żeńskim) statuetki Billboard Chart Achievement oraz wystąpiła na jej scenie z nagraniem „Havana”, a także premierowo wykonała utwór „Sangria Wine” z gościnnym udziałem Pharrella Williamsa, który wydała dwa dni przed galą. Dwoma ostatnimi singlami z krążka pt. Camila zostały utwory „Real Friends” (wraz ze Swaem Lee) i „Consequences”, którego oficjalny teledysk wydała dzień po 46. rozdaniu nagród American Music Awards, na której odebrała cztery statuetki. W kwietniu 2019 ogłoszono, że zagra tytułową rolę w filmie muzycznym Kopciuszek wytwórni Sony Pictures Entertainment.  

źródło: wikipedia  

Przemysław Cypryański

Przemysław Cypryański (ur. 2 sierpnia 1981 we Wrześni) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. 

W 2005 debiutował jako aktor w telenoweli TVP1 Klan, w której przez pół roku odgrywał postać Kostka. W 2006 wystąpił w musicalu Skrzypek na dachu w Teatrze Żydowskim w Warszawie oraz podłożył głos tytułowemu bohaterowi filmu fabularnego Alex Rider: Misja Stormbreaker. Ogólnopolską rozpoznawalność przyniosła mu rola Jakuba Ziobra w serialu TVP2 M jak miłość (2006–2012). W tym okresie media określały go mianem „polskiego Jamesa Deana”. Jesienią 2006 uczestniczył w czwartej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. W 2007 zadebiutował na wielkim ekranie rolą Marka w komedii romantycznej Ryszarda Zatorskiego Dlaczego nie! W 2008 zdał egzamin aktorski przed Związkiem Artystów Scen Polskich, dzięki czemu uzyskał tytuł i uprawnienia aktora zawodowego. Zagrał w filmach: Mariusza Malca Jeszcze raz (2008), Pawła Chochlewa Tajemnica Westerplatte (2009) i Anny Pluteckiej-Mesjasz Nad życie (2012). Wystąpił także w drugoplanowych rolach w serialach: 2XL (2013), Barwy szczęścia (2016–2017) i O mnie się nie martw (2017–2018). W 2015 użyczył głosu Jakubowi w filmie Alicja – dziewczyna Wszechświat oraz uczestniczył w programie Polsatu Celebrity Splash! W 2020 uczestniczył w drugiej edycji programu TVP2 Dance Dance Dance. Wybrana filmografia: 2002: Klan – Kostek, kolega Oli Lubicz / 2006-2012: M jak miłość – Kuba Ziober / 2008: Jeszcze raz – Paweł Woroczyński / 2011: Szpilki na Giewoncie – Tom Ladowski / 2014: Przyjaciółki – Mariusz / 2016: Na dobre i na złe – dziennikarz Waldek / 2016-2017: Barwy szczęścia – Jacek Madejski / 2020-2023: Pierwsza miłość – strażak Marcin Adamczyk / 2021: Święty – ksiądz Marek / 2021: Ojciec Mateusz – mecenas Szydłowski. 

źródło: wikipedia  

Joanna Szczepkowska

Joanna Szczepkowska (ur. 1 maja 1953 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, pisarka i felietonistka, pedagog; w 2010 prezes Związku Artystów Scen Polskich. 

Zadebiutowała jeszcze w czasie studiów w spektaklu Trzy siostry w Teatrze Telewizji. Pierwszy raz w roli filmowej wystąpiła w serialu telewizyjnym Czterdziestolatek (w 1. odcinku) w reżyserii Jerzego Gruzy do scenariusza reżysera i Krzysztofa Teodora Toeplitza. W 1975 ukończyła studia w PWST w Warszawie i zagrała w filmie Con amore (reż. Jan Batory). Za tę rolę dostała w 1976 nagrodę za najciekawszy debiut. W latach 1975–1981 była aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie, a w kolejnych latach Teatru Polskiego (1981–1988) i Teatru Powszechnego (1988–1992 i od 2000). Stworzyła kreacje dramatyczne (m.in. w Romeo i Julii, Królu Learze, Wujaszku Wani, Zdaniem Amy) oraz komediowe (Śluby panieńskie, Lekcja, Wesołe kumoszki z Windsoru). Zagrała również w kilkudziesięciu spektaklach Teatru Telewizji (m.in. Skiz Gabrieli Zapolskiej). 28 października 1989 w głównym sobotnim wydaniu Dziennika Telewizyjnego, w rozmowie z prezenterką Ireną Jagielską, ogłosiła:

Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm.

Zdanie to stało się symbolem zmian, jakie nastąpiły w Polsce po wyborach parlamentarnych w 1989, pierwszych częściowo wolnych wyborach od zakończenia II wojny światowej. W 1997 wydała tom wierszy Miasta do wynajęcia, w tym samym roku napisała też monodram Goła baba. W 1999 rozpoczęła stałą współpracę z „Wysokimi Obcasami”. Felietony powstałe w trakcie tej współpracy ukazały się w formie samodzielnych zbiorów, Drugie podwórko (2000) i Sześć minut przed czasem (2004). W 2003 wydała zbiór opowiadań Fragmenty z życia lustra. W 1998, podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, odcisnęła dłoń na promenadzie Gwiazd. 2 kwietnia 2010 została wybrana na prezesa Związku Artystów Scen Polskich (jako pierwsza kobieta na tym stanowisku). Prowadzi swój autorski Teatr Na Dole (TND). Wybrana filmografia: 1974: 40-latek (reż. J. Gruza) – Joasia, licealna miłość Karwowskiego / 1982: Matka Królów (reż. J. Zaorski) – Marta Król / 1991: Panny i wdowy – Zuzanna, córka Eweliny / 1996: Boża podszewka (reż. I. Cywińska) – matka chrzestna / 1998: Syzyfowe prace (reż. P. Komorowski) – matka Borowicza / 2006: Ryś (reż. S. Tym) / 2008: Pitbull – Anna Gromska / 2009: Popiełuszko. Wolność jest w nas (reż. R. Wieczyński) – Ewa / 2017: Volta (reż. Juliusz Machulski) – dr Dąbrowska.

źródło: wikipedia  

Jakub Błaszczykowski

 

 

Jakub Błaszczykowski, używający również zdrobnienia Kuba (ur. 14 grudnia 1985 w Truskolasach) – polski piłkarz oraz działacz sportowy i społeczny. W latach 2006–2023 reprezentant Polski w piłce nożnej, w latach 2010–2014 kapitan drużyny narodowej. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018 oraz Mistrzostw Europy 2012 i 2016. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, zawodnik z najdłuższym stażem, drugi pod kątem liczby występów i jeden z sześciu piłkarzy (obok Grzegorza Laty, Michała Żewłakowa, Roberta Lewandowskiego, Kamila Glika i Grzegorza Krychowiaka), który ma na koncie co najmniej 100 występów w reprezentacji Polski.

Zdobywca mistrzostwa Polski z Wisłą Kraków, dwukrotny zdobywca mistrzostwa Niemiec, a także Pucharu Niemiec i Superpucharu Niemiec oraz finalista Ligi Mistrzów UEFA w barwach Borussii Dortmund. Od 2019 ponownie związany z Wisłą Kraków jako piłkarz i współwłaściciel klubu. Dwukrotny laureat Plebiscytu Piłki Nożnej w kategorii „Piłkarz Roku” (2008, 2010). Za „wybitne osiągnięcia sportowe, za działalność społeczną i charytatywną oraz upowszechnianie i rozwój sportu wśród dzieci i młodzieży” odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Za działalność społeczną wyróżniony ponadto Orderem Uśmiechu, Medalem Świętego Brata Alberta i Odznaką „Honoris Gratia”. 

źródło: wikipedia  

Ewa Dałkowska

Ewa Małgorzata Dałkowska (ur. 10 kwietnia 1947 we Wrocławiu) – polska aktorka teatralna, radiowa i filmowa, od 2008 aktorka Nowego Teatru w Warszawie; dwukrotnie zdobyła główne nagrody na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych: nagrodę aktorską (1977) i nagrodę zespołową (1980).

W 1970 ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, w 1972 PWST w Warszawie. W latach 1972–1974 występowała w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, w latach 1974–2008 była aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie. W 2008 została aktorką Nowego Teatru w Warszawie. Od 2001 wspiera Prawo i Sprawiedliwość; była m.in. członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w czasie wyborów prezydenckich w 2005; została członkiem Warszawskiego Społecznego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010. Jest wykładowcą Akademii Dobrych Obyczajów w Warszawie. Wybrana filmografia: Noce i dnie (1975) – Olesia Chrobotówna / 07 zgłoś się (serial telewizyjny) (1976) – prostytutka „Markiza” (odc. 2 – Wisior) / Kobieta z prowincji (1984) – Andzia Cichalska-Solska z d. Głowacka / Panny i wdowy (1991) – Susanne, córka Eweliny / Komedia małżeńska (1993) – Wanda, przyjaciółka Marii / Trędowata (1999–2000) – Idalia Elzonowska / Szpital na perypetiach (2001) – siostra Gerlach / Prawo Agaty (2012) – Izabela Grabowska / Body/Ciało (2015) – Ewa, przyjaciółka prokuratora / Ojciec Mateusz (2019) – Helena / Śniegu już nigdy nie będzie (2021) – matka Żeni w późnym wieku; rola dubbingowana przez Wiktorię Gorodeckają.

źródło: wikipedia  

Michał Szpak

 

 

Michał Szpak (ur. 26 listopada 1990 w Jaśle) – polski piosenkarz i autor tekstów wykonujący muzykę inspirowaną brzmieniem z lat 80. i 90. XX wieku, z pogranicza popu, rocka, pop-rocka, rocka symfonicznego i ballady. Niektóre piosenki artysty są również nagrane w stylu pop opery, jazzu, muzyki akustycznej, klasycznej i elektronicznej. Zdobywca drugiego miejsca w programie talent show TVN X-Factor (2011). Zwycięzca Festiwalu Piosenki Rosyjskiej z utworem „Oczy czarne” (2013). Laureat nagrody SuperPremiery na 52. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, nagrody w kategorii SuperArtysta oraz Grand Prix Złote Opole 2016 na 53. KFPP i statuetki Bursztynowego Słowika na Top of the Top Sopot Festival 2022. Reprezentant Polski w 61.Konkursie Piosenki Eurowizji (2016). 

Wiosną 2011 wziął udział w przesłuchaniach do pierwszej edycji talent show TVN X Factor. Dzięki wsparciu jurorów przeszedł do etapu odcinków na żywo i ostatecznie dotarł do finału, który został rozegrany 5 czerwca i w którym zajął drugie miejsce w głosowaniu telewidzów. 18 czerwca wystąpił podczas czwartej edycji Orange Warsaw Festival, a w lipcu zagrał jako support przed koncertem Suzanne Vegi w Rzeszowie. Jesienią uczestniczył w 13. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2011). Pod koniec roku wydał debiutancki minialbum studyjny pt. XI. W kwietniu 2015 wydał singiel „Real Hero”, który zwiastował swój debiutancki album długogrający. 12 czerwca opublikował polskojęzyczną wersję „Real Hero” – „Jesteś bohaterem”, z którą 13 czerwca wygrał konkurs „SuperPremiery” podczas 52. KFPP w Opolu. 23 października wydał teledysk do utworu „Byle być sobą”, a 13 listopada premierę miał jego album pt. Byle być sobą, który zadedykował zmarłej matce. 31 grudnia uświetnił występem plenerowy koncert sylwestrowy organizowany na Rynku w Krakowie. W styczniu 2016 wziął udział w nagraniach programu Agent – Gwiazdy, w którym zajął dziesiąte miejsce. W czerwcu 2015 wyraził chęć wzięcia udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji. W grudniu opublikował teledysk do piosenki „Such Is Life”, która miała być jego eurowizyjną propozycją wysłaną do Telewizji Polskiej. Ostatecznie do selekcji zgłosił się z piosenką „Color of Your Life”, z którą zakwalifikował się do finału krajowych eliminacji. 5 marca 2016 wystąpił w finale i zajął pierwsze miejsce (po zdobyciu 35,89% poparcia telewidzów), zostając reprezentantem Polski w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Sztokholmie. 14 maja, pomyślnie przechodząc przez półfinał, wystąpił w finale Eurowizji 2016 i zajął w nim ósme miejsce po zdobyciu 229 punktów, w tym 7 pkt od jurorów (25. miejsce) i 222 pkt od widzów (3. miejsce). W czerwcu wystąpił podczas 53. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym odebrał tytuł „SuperArtysty Roku”. W czerwcu wydał teledysk do singla „Tic Tac Clock” oraz został ogłoszony jednym z trenerów ósmej edycji programu TVP2 The Voice of Poland. W 2018 został trenerem w dziewiątej edycji The Voice of Poland, a 7 września wydał drugi album studyjny pt. Dreamer, z którym zadebiutował na pierwszym miejscu ogólnopolskiej listy sprzedaży OLiS. W lipcu potwierdzono, że będzie trenerem w 10. edycji programu The Voice of Poland. W sierpniu podczas festiwalu Top of the Top Sopot Festival 2019 złożył hołd zmarłej wokalistce Korze, wykonując m.in. piosenkę grupy Maanam „Raz dwa, raz dwa”. W lutym 2022 współprowadził relację zza kulis 23. gali „Bestsellery Empiku”. W czerwcu wydał singiel „24na7”, z którym w sierpniu wystąpił podczas Top of the Top Sopot Festival 2022 i został nagrodzony Bursztynowym Słowikiem. W listopadzie miał premierę jego trzeci album studyjny Nadwiślański mrok. Wiosną 2024 był jednym z jurorów programu rozrywkowego TVN Czas na Show. Drag Me Out.

źródło: wikipedia  

Marek Sierocki

Marek Ryszard Sierocki (ur. 27 lipca 1959 w Zielonce) – polski dziennikarz, konferansjer, piosenkarz i akordeonista. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. W latach 1986–2023 prowadzący działu muzycznego w Teleexpressie. Członek Rady Akademii Fonograficznej ZPAV kadencji 2011–2012, w sekcji muzyki rozrywkowej. Od połowy lat 80. do grudnia 2023 był prezenterem muzycznym Teleexpressu. W latach 1991–1997 był redaktorem naczelnym polskiej edycji magazynu „Bravo”. W latach 90. nagrał kilka duetów w nurcie disco polo, m.in. z Markiem Hojdą pt. „Całuj mnie”. Występował też z przedstawicielami tego gatunku muzycznego, m.in. Marcinem Millerem na wspólnych koncertach. W drugiej połowie lat 90. koncertował gościnnie z kabaretem OT.TO, rapując do kilku piosenek. W latach 2000–2004 był szefem Redakcji Rozrywki TVP1 oraz dyrektorem artystycznym Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 2007–2019 współpracował z radiem Vox FM. W 2011 wystąpił na Śląskiej Gali Biesiadnej, podczas której wraz z Anną Popek i Marcinem Kindlą zaśpiewał kilka piosenek, a także grał na akordeonie. W marcu 2012 zaczął prowadzić autorski program Video Mix na antenie Polo TV. Premierowe odcinki tej audycji powstawały do 2015. W kwietniu 2012 poprowadził koncert „Solidarni z Białorusią”, który był retransmitowany później przez kanał Biełsat TV. W latach 2013–2014 prowadził autorski program W rytmie disco na antenie TVP Rozrywka. 2 września 2019 dołączył do redakcji Radia Plus, dla którego prowadzi programy: Prywatka z Radiem Plus, Przebojowa poczta Marka Sierockiego i Muzyczny Alfabet Marka Sierockiego. W 2020 został ponownie dyrektorem artystycznym Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, nadawanego przez Telewizję Polską. W latach 2021-2023 wraz z Aleksandrem Sikorą komentował na antenach TVP1 i TVP Polonia półfinały i finały Konkursu Piosenki Eurowizji i Konkurs Piosenki Eurowizji Junior. W latach 2021-2023 był prowadzącym programu rozrywkowego Szansa na sukces. 30 grudnia 2023 media obiegła informacja, że został zwolniony z Telewizji Polskiej po 37 latach nieprzerwanej pracy dla tego medium. Od marca 2024 w TVP2 prowadzi program informacyjno-muzyczny To jest grane. 

źródło: wikipedia  

Lenny Kravitz

 

Lenny Kravitz, właściwie Leonard Albert Kravitz (ur. 26 maja 1964 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny i aranżer, a także aktor. Czterokrotny laureat nagrody amerykańskiego przemysłu fonograficznego Grammy. Po przeprowadzce do Los Angeles wraz z rodziną w 1974 roku, Kravitz przez trzy lata śpiewał w chłopięcym chórze kalifornijskim i występował w miejscowej The Metropolitan Opera w takich klasycznych dziełach, jak Czarodziejski flet i Carmen. Śpiewał w Hollywood Bowl pod dyrekcją Erika Leinsdorfa i nagrywał płyty z Zubinem Mehta. W wieku piętnastu lat odszedł od rodziców i zamieszkał w wynajętym samochodzie. W 1982 roku ukończył Beverly Hills High School, gdzie zaprzyjaźnił się ze Slashem, późniejszym gitarzystą zespołu Guns N’ Roses. We wrześniu 1989 roku ukazała się jego debiutancka płyta Let Love Rule, której krytycy zarzucali zbyt duży wpływ twórczości Jimiego Hendriksa, lecz która zyskała przychylność publiczności. W 1990 roku współpracował z Madonną i był kompozytorem inspirowanej rapem piosenki „Justify My Love”. Na początku 1991 roku wydany został jego drugi album Mama Said, który uzyskał w Stanach Zjednoczonych status złotej płyty. Stworzył nową aranżację do utworu Johna Lennona „Give Peace a Chance” i napisał przebój „It Ain’t Over ‘Til It’s Over”, który nagrał pod wspólną nazwą Peace Choir (Chór Pokoju) wraz z Yoko Ono i Seanem Lennonem. W marcu roku 1993 została zrealizowana trzecia płyta Are You Gonna Go My Way, która zdobyła miano złotej, miesiąc później platynowej, a w styczniu 1995 roku album miał w USA status podwójnej płyty platynowej. Jego piosenka „Are You Gonna Go My Way” została nagrodzona przez MTV tytułem najlepszego męskiego teledysku. W maju drugi album Mama Said został także platynowy. W sierpniu tego roku do grona złotych płyt dołączył Let Love Rule. Kolejny album Circus pojawił się we wrześniu 1995 roku, a w maju 1998 roku do sprzedaży trafiła płyta 5, po kilku nominacjach w poprzednich latach w końcu wokalista za utwór „Fly Away” otrzymał nagrodę Grammy w kategorii najlepsza męska piosenka rockowa. Napisał soundtrack do komedii Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy (1999) z utworami „American Woman” i „Like Father Like Son” w duecie z Eltonem Jonem. W lutym 2000 roku odebrał drugą nagrodę Grammy za „American Woman”. Na rynku ukazała się składanka najlepszych przebojów Greatest Hits, w kwietniu 2001 została potrójną platynową płytą w USA, a w lutym Kravitz został uhonorowany trzecią z nagrodą Grammy za utwór „Again”. W październiku 2001 roku została wydana płyta Lenny, w grudniu płyta została platynową, a za utwór „Dig In” Lenny otrzymał czwartą w swojej karierze nagrodę Grammy. Pod koniec 2001 roku nagrał przebój „God Gave Me Everything” w duecie z Mickiem Jaggerem. 18 maja 2004 roku w sklepach ukazała się kolejna studyjna płyta Baptism, a 4 lutego 2008 roku ujrzał światło dzienne ósmy album It Is Time for a Love Revolution. W 2011 została wydana studyjna płyta Black And White America. 23 września 2014 roku miał premierę dziesiąty longplay Strut, który promowały single „The Chamber”, „New York City” i „Sex”. Album został pozytywnie przyjęty przez krytyków muzycznych. W 2020 został ambasadorem Y, męskiego zapachu od Yves Saint Laurent Beaute. Pierwszy raz wystąpił w Polsce, koncertując na lotnisku Bemowo w Warszawie w 2004 w ramach trasy koncertowej promującej album Baptism. 20 czerwca 2009 zagrał w ramach krakowskich Wianków. W ramach trasy koncertowej Black and White Europe (płyta Black And White America) zagrał na warszawskim Torwarze (9 listopada 2011 roku). W ramach trasy koncertowej Strut Lenny Kravitz zagrał w łódzkiej Atlas Arenie (15 grudnia 2014 roku), w hali Ergo Arena na granicy Gdańska i Sopotu (8 sierpnia 2015) oraz w krakowskiej Tauron Arenie (8 czerwca 2018). 8 maja 2019 wystąpił ponownie w Atlas Arenie w Łodzi przed ponad 12 tys. widzów. 

źródło: wikipedia  

Beata Ścibakówna

 

 

 

Beata Ścibakówna, właściwie Beata Lucyna Ścibak-Englert(ur. 28 kwietnia 1968 w Zamościu) – polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. W 1990, jeszcze jako studentka, debiutowała na scenie w roli Zosi w sztuce Adama Mickiewicza Pan Tadeusz w reżyserii Jana Englerta. W latach 1992–1997 grała w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W 1997 związała się z Teatrem Narodowym. Współpracowała też z teatrami warszawskimi: Komedia, Bajka, Polonia i Syrena. Za rolę Klary w Ślubach panieńskich Fredry w reż. Andrzeja Łapickiego została wyróżniona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” w Opolu (1995). W 1992 trafiła na duży ekran w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Wszystko co najważniejsze... Później zagrała sekretarkę w komedii sensacyjnej Jana Łomnickiego Wielka wsypa (1992) i pielęgniarkę w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek. 20 lat później (1993) oraz wystąpiła w dramacie psychologicznym Krystyny Jandy Pestka (1995). Następnie wystąpiła w roli dziennikarki w komedii Jacka Bromskiego Dzieci i ryby (1997). Popularność przyniosły jej role serialowe: lekarki kardiolożki w Samym życiu na Polsacie, ostrej ordynator oddziału internistycznego dr Orlickiej w Na dobre i na złe na TVP2 oraz anestezjolożki w Diagnozie na TVN. Często grywała także czarne charaktery, m.in. w serialach Radio Romans i Linia życia. Zagrała w dramacie sensacyjnym Ryszarda Bugajskiego Układ zamknięty (2013) u boku Janusza Gajosa i Kazimierza Kaczora. W serialu Polsatu Skazane Łukasza Jaworskiego wcieliła się w matkę, która zadenuncjowała syna narkomana. Jesienią 2008 uczestniczyła w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie. Wybrana filmografia: 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – pani Jadzia / 1998: Matki, żony i kochanki – jako Magda, kochanka Roberta / 2000–2005: Złotopolscy – Mirella Poznańska / 2002–2006: Samo życie – Barbara Kornacka / 2007–2011: Na dobre i na złe – docent Karolina Orlicka / 2011: Linia życia – Irena Wójcicka-Grabowska / 2012: Prawo Agaty – jako Lidia Skalska / 2015: Skazane – jako Anna Kowalska / 2017–2019: Diagnoza – jako anestezjolog dr Olga Bujak / 2020: Zawsze warto – Sofia Molina / 2020: Blondynka – Nina Bach / 2021: Dziewczyny z Dubaju – matka Bartka. 

 

źródło: wikipedia  

Katarzyna Łaska

Katarzyna Małgorzata Łaska-Kaczanowska (ur. 26 maja 1979 w Tomaszowie Mazowieckim) – polska piosenkarka, aktorka musicalowa i dubbingowa. Współpracowała z Teatrem Muzycznym Roma, gdzie zagrała m.in. główną rolę Kim w musicalu Miss Saigon, gościnnie zagrała też w musicalach Fame i Chicago w Teatrze Komedia oraz Marię w West Side Story we wrocławskim Teatrze Muzycznym Capitol. Współpracowała z Teatrem Muzycznym w Łodzi, gdzie zagrała Fantynę w musicalu Les Misérables i Gigi w musicalu Miss Saigon. Zagrała epizodyczne role w serialach telewizyjnych: Daleko od noszy (2006), Hela w opałach (2007) i Hotel 52 (2010). W latach 2008–2012 współpracowała z Jonem Lordem jako główna wokalistka w projekcie „Concerto for Group and Orchestra” wystawianym m.in. w Polsce, Luksemburgu, Szwajcarii, Niemczech, Korei, Brazylii, Wielkiej Brytanii, Rosji na Węgrzech, Słowacji, Włoszech i Francji. W 2012 wzięła udział w nagraniach albumu pt. Concerto for Group and Orchestra. Użyczyła głosu wielu postaciom z seriali i filmów animowanych, m.in. zaśpiewała jako Elsa piosenki „Mam tę moc” w polskiej wersji językowej filmu Kraina lodu (2013) i „Chcę uwierzyć snom” w polskiej wersji językowej filmu Kraina lodu II (2019). 9 lutego 2020 zaśpiewała gościnnie fragment piosenki „Chcę uwierzyć snom” podczas występu Idiny Menzel i Aurory na 92. ceremonii wręczenia Oscarów. W listopadzie 2013 wydała debiutancki singiel, „For My Love”, który zrealizowała w ramach solowego projektu muzycznego o nazwie „SIRLI”. W 2017 wystąpiła gościnnie w jednym z odcinków ósmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo, a w 2021 zajęła czwarte miejsce w finale 15. edycji show. W 2020 zasiadła w jury trzeciego półfinału Szansy na sukces, wyłaniającego reprezentanta Polski w 18. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Jest założycielką Akademii Dubbingu. 

źródło: wikipedia