Lighthouse Family

Lighthouse Family – brytyjski zespół grający pop, soul, R&B i easy listening. Brytyjski duet, który zyskał na znaczeniu na początku lat 90. Wokalista Tunde Baiyewu i klawiszowiec Paul Tucker założyli go w 1993 roku w Newcastle upon Tyne po spotkaniu w czasie studiów na uniwersytecie, a obaj pracowali w tym samym barze. Ich debiutancki album Ocean Drive, wydany w 1995 roku, sprzedał się w ponad 1,8 miliona egzemplarzy w samej Wielkiej Brytanii i stał się popularnym duetem, słuchanym w całej Europie. Są dobrze znani z utworów takich, jak "Lifted", "Lost In Space", "Ocean Drive", "Raincloud" i "High", która również osiągnęła numer 1 na australijskiej liście przebojów. Pierwszy studyjny album tego duetu został wydany po 18 latach, 5 lipca 2019 - Blue Sky in Your Head. Dwukrotnie przesuwano datę premiery z 3 maja i 10 maja 2019 roku. Główny singiel "Lifted", miał audycję w BBC Radio One oraz w wielu lokalnych stacjach BBC Radio, a The Chart Show wyemitował teledysk. Mimo to, nie przełożyło się to na znaczną sprzedaż singli oraz albumów w 1995 roku; tak było do czasu ponownego wydania "Lifted" w 1996 roku, który znalazł się w pierwszej piątce brytyjskiej listy przebojów UK Singles Chart, a Ocean Drive, który był usunięty, dodano i pokrył się sześciokrotną platyną do końca roku 1997, spędzając 154 tygodnie na brytyjskiej liście przebojów UK Albums Chart. Kolejny album Postcards from Heaven osiągnął podobny status w 1997 roku. Lighthouse Family zmniejszyło swój rozwój na początku 2003 roku, z powodu jak to nazwali: "ciężki harmonogram promocji" po wydaniu Whatever Gets You Through the Day w 2001 roku. Doprowadziło to obu do prowadzenia indywidualncyh promocji. Baiyewu stał się artystą solowym., kiedy Tucker dołączył do zespołu rockowego, The Orange Lights. W listopadzie 2010 duet ogłosił, że reaktywują Lighthouse Family i odbył pełną trasę koncertową po Wielkiej Brytanii i Irlandi w lutym i marcu 2011. To było pierwsze wystąpienie Lighthouse Family po ośmiu latach. Podczas wywiadu w telewizyjnym programie śniadaniowym BBC Breakfast 17 stycznia 2001, Lighthouse Family ujawnili, że wciąż rozmawiają ze sobą w wolnym czasie i nie ma obecnie określoneo terminu wydania nowego albumu. Jednakże, Tucker wspomniał, że zespół miał "kieszenie... pełne piosenek". Duet planował wydać album Blue Sky in Your Head 3 maja 2019, reprezentowany przez singiel "My Salvation" 21 marca. Jednakże wydanie zostało opóźnione aż do 5 lipca 2019. Blue Sky in Your Head jest pierwszym albumem wydanym po 18 latach. Lighthouse Family ogłosiło wielodniową trasę koncertową po Wielkiej Brytanii zaczynającą się w listopadzie 2019 roku.

źródło: wikipedia

Janusz Olejniczak

Janusz Olejniczak (ur. 2 października 1952 we Wrocławiu) – polski pianista, pedagog muzyczny i aktor. Laureat VI nagrody na VIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1970). Były mąż aktorki Sławomiry Łozińskie. Na fortepianie zaczął grać w wieku 6 lat, a edukację muzyczną odbył w Warszawie. Ukończył podstawową i średnią szkołę muzyczną, a następnie studia w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Ponadto pobierał dodatkowe nauki w Paryżu i na studiach podyplomowych w Warszawie i Essen. Po sukcesie na Konkursie Chopinowskim występował w wielu krajach Europy, Azji, w obu Amerykach i w Australii. Grał na wielu festiwalach muzycznych, w tym kilkukrotnie na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju. Wielokrotnie współpracował przy nagrywaniu muzyki do filmów w Polsce i w innych krajach. Nagrał większość partii fortepianowych do filmu Chopin. Pragnienie miłości (2002) i Pianista (2002). Jako aktor wystąpił m.in. w roli Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego pt. Błękitna nuta (1991). Jest też pedagogiem muzycznym. Prowadził klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Krakowie i kursy mistrzowskie dla pianistów w różnych krajach. W 2015 był jurorem XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.

źródło: wikipedia

Janusz Pyciak-Peciak

Janusz Gerard Pyciak-Peciak (ur. 9 lutego 1949 w Warszawie) – polski pięcioboista nowoczesny, mistrz olimpijski z Montrealu 1976, mistrz świata. Trzykrotnie startował w igrzyskach olimpijskich. Po nieudanym starcie w Monachium 1972 na następnych igrzyskach w Montrealu 1976 zdobył złoty medal indywidualnie. Drużyna z Pyciakiem-Peciakiem, Zbigniewem Paceltem i Krzysztofem Trybusiewiczem była czwarta. Podczas igrzysk w Moskwie 1980 zajął indywidualnie 6. miejsce, a drużyna z jego udziałem (oraz Marka Bajana i Jana Olesińskiego) czwarte. Na igrzyska do Los Angeles 1984 nie pojechał wskutek bojkotu tych zawodów przez władze polskie (przeciwko czemu jako jeden z nielicznych publicznie protestował). Był także dwukrotnym indywidualnym mistrzem świata (w 1977 i 1981) i dwukrotnym wicemistrzem (w 1978 i 1979). W drużynie trzykrotnie zdobył mistrzostwo świata (w 1977, 1978 i 1981). Osiem razy zdobył mistrzostwo Polski: w 1974, 1975, 1976, 1977, 1980, 1981, 1982 i 1983. Wielokrotnie był wybierany do dziesiątki najlepszych polskich sportowców w Plebiscycie Przeglądu Sportowego. Dwa razy zajął pierwsze miejsce: w 1977 i w 1981, a także był drugi (w 1978) i dwa razy czwarty (w 1976 i 1979). Od 1985 mieszka w Stanach Zjednoczonych, gdzie jest trenerem w wojskach lądowych USA.

źródło: wikipedia

Janusz Gajos

Janusz Jerzy Gajos (ur. 23 września 1939 w Dąbrowie Górniczej) – polski aktor teatralny i filmowy, profesor sztuk teatralnych, fotograf. Doktor honoris causa Łódzkiej Szkoły Filmowej. W jedenastym roku życia zamieszkał wraz z rodzicami w Będzinie, gdzie ukończył szkołę podstawową, zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym (1957). Zawodu aktora uczył się w Teatrze Dzieci Zagłębia pod opieką Jana Dormana, kilkakrotnie starając się o przyjęcie do Szkół Teatralnych w Łodzi i Krakowie, ciągle bez powodzenia. Odbył służbę wojskową (1960–1961). Studiował na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w Łodzi (1961–1965), dyplom uzyskał w roku 1971. Debiutował w filmie Marii Kaniewskiej Panienka z okienka (1964) w roli Pietrka. Jako aktor występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, od 1970 w teatrach warszawskich (Komedia, Polski, Kwadrat i Dramatyczny), Teatrze Powszechnym w Warszawie (od 1985), Teatrze Narodowym w Warszawie (2003) oraz w spektaklach Teatru Telewizji. W 2003 został wykładowcą PWSFTiT w Łodzi, a w 2006 członkiem rady programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Występował w roli Tureckiego w odcinkach Kabaretu Olgi Lipińskiej oraz w skeczach telewizyjnego programu specjalnego Kabaretu Dudek pt. W telewizyjnej kawiarni. Zajmuje się również fotografią, pierwszą wystawę swoich zdjęć zorganizował w Katowicach (2002). W 2008 otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych. 7 października 2016 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Wybrana filmografia: 1964: Panienka z okienka – jako Pietrek / 1966–1970: Czterej pancerni i pies – jako Janek Kos / 1970: Wakacje z duchami – jako „Antoniusz”, asystent profesora / 1975–1977: Czterdziestolatek – jako Antek, brat Magdy Karwowskiej / 1976: Karino – jako Janczar / 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz? / 1983: Alternatywy 4 – jako Jan Winnicki / 1992: Psy – jako Gross „Siwy”, były major SB z Lublina / 1993: 40-latek. 20 lat później – jako Antek Sławek, brat Magdy Karwowskiej / 1997: Szczęśliwego Nowego Jorku – jako „Profesor” / 1999: Fuks – jako śledczy / 2001: Przedwiośnie – jako Seweryn Baryka, ojciec Cezarego / 2005: Pitbull – jako Zbigniew Chyb „Benek” / 2005: Zakochany Anioł – jako Lupin, kloszard warszawski / 2006: Jasminum – jako brat Zdrówko / 2015: Body/Ciało – jako prokurator / 2016: Konwój jako dyrektor Nowacki / 2017: Najlepszy jako Marek Kotański / 2018: Kler jako arcybiskup Mordowicz / 2019: Solid Gold jako Nowicki, wysoki oficer CBŚ.

źródło: wikipedia

Dua Lipa

Dua Lipa (ur. 22 sierpnia 1995 w Londynie) – brytyjska wokalistka, autorka tekstów piosenek i modelka pochodzenia kosowsko-albańskiego. Lipa rozpoczęła swoją karierę w wieku czternastu lat, gdy dodawała covery słynnych artystów w serwisie YouTube. Pierwsze piosenki udostępniła za pośrednictwem SoundClouda w 2012 roku i od razu zwróciły one uwagę menedżerów współpracujących z Laną Del Rey. Dua podpisała z nimi kontrakt, a stąd już było blisko do współpracy z najlepszymi w show-biznesie muzycznym. W 2015 roku podpisała kontrakt z wytwórnią Warner Music Group, później wydając swój pierwszy singel. W grudniu 2016 roku, w magazynie „The Fader” został umieszczony dokument o piosenkarce pod nazwą See in Blue. Jest laureatką nagrody European Border Breakers Awards (2017). Jej debiutancki album został wydany 2 czerwca 2017 roku. Wydawnictwo promowały single, m.in. „Be The One”, „New Rules” i „IDGAF”, które uplasowały się w pierwszej dziesiątce listy przebojów w Wielkiej Brytanii. W sierpniu 2015 roku wydała swój debiutancki singel pt. „New Love”. W październiku wydała singel zatytułowany „Be the One”, który był notowany w czołówkach list przebojów m.in. w Australii, Austrii, Flandrii, Polsce i Wielkiej Brytanii. W 2015 roku Lipa rozpoczęła pracę nad swoim debiutanckim albumem. Premiera albumu za pośrednictwem wytwórni Warner Bros. odbyła się 2 czerwca 2017 roku. 27 marca 2020 roku Dua Lipa wydała swój drugi album o nazwie Future Nostalgia. Premiera odbyła się podczas światowej pandemii, stąd większość działań promocyjnych artystki odbywała się w internecie.

źródło: wikipedia           

Novika

Novika, właściwie Katarzyna Nowicka (ur. 22 marca 1974 w Warszawie) – polska piosenkarka, autorka muzyki i tekstów, dziennikarka radiowa. Ukończyła podstawową szkołę muzyczną w klasie fortepianu i fletu poprzecznego. Zadebiutowała na albumie Futro zespołu Futro, wydanym w 2002 roku, zasłynęła także ze współpracy z wieloma polskimi muzykami, m.in. z Andrzejem Smolikiem. Założyła także swój kolektyw DJ-ski "Beats Friendly", z którym grywała w największych polskich klubach. Jako dziennikarka związana z Programem Czwartym Polskiego Radia, w którym prowadzi autorską audycję "Lenie - serwuje Novika". Katarzyna Nowicka występowała także często na albumach innych, zaprzyjaźnionych artystów, m.in. Fisza i Smolika, z którym nominowana była do Fryderyka w kategorii Piosenka Roku za utwór "T.Time". W październiku 2006 roku Novika wydała płytę Tricks of Life. Był to jej pierwszy w pełni solowy album. Pochodzą z niego utwory Tricks oraz Depend on You. W 2010 roku ukazała się jej kolejna płyta Lovefinder. Obie płyty zostały wydane przez wytwórnię Kayax. 5 października 2010 Novika wystąpiła w warszawskim klubie Stodoła jako support amerykańskiej piosenkarki Katy Perry. 12 kwietnia 2013, po trzyletniej przerwie, ukazała się nowa płyta wokalistki, którą wydała we współpracy z nowo powstałą wytwórnią MMA records – Heart Times. Promuje ją singel "Who Wouldn't". Novika pracuje także jako dziennikarka radiowa, telewizyjna i prasowa. Przez ponad 5 lat prowadziła w Radiostacji audycje Radio Leniwa Niedziela oraz Levitacja. Potem krótko pracowała dla Jazz Radia. Przez około półtora roku prowadziła co środę audycję DJ Pasmo w Polskim Radiu BIS, gdzie prezentowała najciekawsze utwory muzyki klubowej. W telewizji TVN prowadziła program Co za Noc. Pisała także liczne artykuły do Plastiku, Machiny, Fluidu, Życia Warszawy. Do 17 lutego 2008 wraz z DJem Lexusem prowadziła w Polskim Radiu BIS audycję autorską "Strefa Miejska". Od 20 lutego 2008 Novika prowadziła autorska audycję "Leniwa niedziela" oraz w duecie z Lexusem "Miastosferę" na antenie nieistniejącej już stacji Roxy FM. Od 6 października 2014 Nowicka w Czwórce prowadzi audycję "Leniwie - serwuje Novika".

źródło: wikipedia               

Vox

Vox (nazwa stylizowana: VOX) – polski męski zespół wokalny, grający muzykę pop, istniejący od 1978 roku. Historia grupy zaczęła się w 1978, kiedy to Witold Paszt założył męski kwartet wokalny Vox w składzie: Andrzej Kozioł, Ryszard Rynkowski oraz kuzyni Witold Paszt i Jerzy Słota. Jego członkowie występowali wcześniej w amatorskich i półzawodowych zespołach, m.in. „Victoria Singers”, „Rh−” i „Sektor A”. Zanim pojawił się na estradzie przez kilka miesięcy zespół pracował z choreografem, kostiumologiem, lektorem języka angielskiego i reżyserem przygotowując debiutancki repertuar. Po raz pierwszy wystąpił przed publicznością w kwietniu 1979 r. na Międzynarodowej Wiośnie Estradowej w Poznaniu. Kwartet uczestniczył w radiowym plebiscycie Studia Gama oraz występował na krajowych i zagranicznych festiwalach piosenki. Wizytówką stał się „Bananowy song”. Na Festiwalu Interwizji w Sopocie w 1980 r. zespół otrzymał I Nagrodę Dnia Płytowego i Nagrodę Publiczności za wykonanie piosenki "Bananowy song". Płyta „Monte Carlo Is Great” sprzedała się w nakładzie ponad 400 tys. egzemplarzy. W tym samym roku zespół zdobył Grand Prix na festiwalu Bratysławska Lira, a w 1982 roku – główną nagrodę w Rostocku. Vox wygrywał plebiscyty radiowe, telewizyjne i prasowe. Koncertował w NRD, RFN, Holandii, Szwecji, na Kubie, w Czechosłowacji, ZSRR i Bułgarii oraz w ośrodkach polonijnych USA, Kanady i Australii. Na jego repertuar składały się ballady, pieśni gospel, standardy jazzowe, utwory pop i funk. W 1987 r. po rozstaniu z Ryszardem Rynkowskim do zespołu dołączył Dariusz Tokarzewski. Od 1996 roku grupa występuje jako tercet bez Andrzeja Kozioła. Po tych przetasowaniach skład zespołu przedstawia się następująco: Witold Paszt, Dariusz Tokarzewski, Jerzy Słota. W 2013 roku zespół otrzymał nagrodę „Ikona Festiwalu Opole – Nagrodę Honorową Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A., Prezydenta Miasta Opole oraz Dyrektora Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu”. W 2014 roku grupa Vox obchodziła jubileusz 35-lecia pracy na estradzie. Zespół wystąpił podczas koncertu SuperPremiery na LI Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie wykonał wraz z projektem Legendarne Melodie utwór "Tęczowy most". 25 września 2019 miała miejsce premiera singla "Porwij mnie", który zapowiada nowe wydawnictwo zespołu. 

Witold Stefan Paszt ((ur.* 1 września 1953 w Zamościu, zm.† 18 lutego 2022 tamże) – polski piosenkarz, założyciel i wokalista zespołu Vox. Był żonaty z Martą Paszt (zm. 2018), z którą miał dwie córki (Aleksandrę i Natalię). Miał dwoje wnucząt: Nadię (ur. 2020) i Macieja. Mieszkał w Zamościu, gdzie zmarł 18 lutego 2022. Przyczyną śmierci były komplikacje związane z trzykrotnym przebiegiem choroby COVID-19. 

źródło: wikipedia              

Jessie J

Jessie J, właściwie Jessica Ellen Cornish (ur. 27 marca 1988 w Londynie) – brytyjska piosenkarka, autorka tekstów. Jej kariera zaczęła się od pisania tekstów piosenek dla Justina Timberlake, Alicii Keys i Christiny Aguilery, uzyskując przy tym kontrakt z Sony ATV. W 2008 występowała jako „support” w trasie koncertowej Cyndi Lauper. Swój debiutancki singel „Do It Like a Dude” wydała 21 listopada 2010. W dniu premiery piosenka osiągnęła pozycję dwudziestą piątą na UK Singles Chart. Później dotarła na drugie miejsce. Drugi singiel, piosenka „Price Tag”, nagrana z gościnnym udziałem amerykańskiego rapera B.o.B, wydała 28 stycznia 2011. 12 marca 2011 zaliczyła swój pierwszy amerykański występ, uczestnicząc w nagraniach Saturday Night Live emitowanego przez stację NBC. Pracowała nad swoją pierwszą płytą przez sześć lat. 19 stycznia 2011 potwierdziła, że album jest już kompletny. Krążek, zatytułowany Who You Are, został wydany 28 lutego w Wielkiej Brytanii oraz 12 kwietnia w USA. 6 marca album osiągnął drugą pozycję na UK Albums Chart. Na kolejne single zostały wybrane kompozycje: „Nobody’s Perfect”, „Who’s Laughing Now”, „Domino” oraz „Who You Are”, przy czym ten przedostatni zdobył pierwsze miejsce na UK Singles Chart, stając się tym samym drugą piosenką numer 1 w rodzimym kraju. Ostatnim singlem z albumu zostało „LaserLight”, które powstawało we współpracy z Davidem Guettą. W 2012 piosenkarka wystąpiła podczas ceremonii zamknięcia Igrzysk Olimpijskich w Londynie, gdzie zaprezentowała swój singel „Price Tag” oraz wystąpiła z zespołem Queen. Na przełomie 2012/2013 była trenerką w dwóch edycjach programu The Voice. Po drugiej edycji zrezygnowała, ponieważ chciała skupić się na promocji nowego albumu. 23 września 2013 wydała swój drugi album studyjny, zatytułowany Alive. Pierwszym singlem promującym płytę był utwór pt. „Wild”, który zdobył certyfikację podwójnej platyny w Australii oraz złotego singla w Wielkiej Brytanii. 29 lipca 2014 wspólnie z Nicki Minaj i Ariana Grande wydała singel „Bang Bang”, który zadebiutował na liście US Billboard Hot 100 na szóstej pozycji, stając się drugim najwyższym debiutem na liście w 2014. Jej trzeci album studyjny, zatytułowany Sweet Talker, miał swoją premierę 13 października. W 2015 była trenerem w The Voice Australia wraz z Deltą Goodrem, Ricky Martinem oraz braćmi Joelem oraz Benjiem Maddenem. W 2015 opublikowała piosenkę pt. „Flashlight”, która stanowi soundtrack do filmu Pitch Perfect 2. W listopadzie 2017 zapowiedziała wydanie swojego kolejnego albumu, zatytułowanego R.O.S.E.. 22 maja 2018 zaprezentowała pierwszą część albumu pt. Realisations, a w kolejnych dniach premierę miały pozostałe trzy części: Obsessions, Sex i Empowerment. Płyta promowana była przez single: "Real Deal", "Think About That", "Not My Ex" oraz "Queen". Od września 2018 Jessie J ruszyła w trasę koncertową. 27 września potwierdziła pracę nad świąteczną płytą pt. This Christmas Day, której premiera odbyła się 26 października. Uczyła się w jednej klasie wraz z Adele i Leoną Lewis.

źródło: wikipedia                    

Marek Grechuta

Marek Michał Grechuta (ur.* 10 grudnia 1945 w Zamościu, zm.† 9 października 2006 w Krakowie) – polski piosenkarz, poeta, kompozytor i malarz, z wykształcenia architekt. Uznawany za najważniejszego przedstawiciela polskiej poezji śpiewanej, wykorzystywał często elementy rocka, jazz-rocka i rocka progresywnego, szczególnie w początkowym okresie twórczości. Zadebiutował w 1967. Zdobywał nagrody na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie i Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Pierwsze dwie płyty nagrał z zespołem Anawa, w tym krążek pt. Marek Grechuta & Anawa (1970), z którego pochodzą przeboje „Będziesz moją panią” i „Nie dokazuj”. W 1971 założył Grupę WIEM. W latach 1976–1986 związany był z Piwnicą pod Baranami. W 2001 otrzymał Nagrodę Polskiego Przemysłu Fonograficznego Złoty Fryderyk za całokształt twórczości artystycznej. W 1976 ponownie nawiązał współpracę z Pawluśkiewiczem oraz napisał muzykę do tekstów Witkacego. W 1977 na 15. KFPP w Opolu jego piosenka „Hop – szklankę piwa” zdobyła Nagrodę Grand Prix, również na tym festiwalu przez Krystynę Jandę wykonywana była piosenka „Guma do żucia”, której muzykę i słowa napisał Grechuta. Był również, wraz z Krzysztofem Jasińskim i Janem Kantym Pawluśkiewiczem, współautorem musicalu Szalona lokomotywa według Witkacego, prezentowanego w latach 1977–1980, m.in. w krakowskim Teatrze STU oraz katowickim Spodku. W 1976 rozpoczął, trwającą blisko 10 lat, współpracę z Piwnicą pod Baranami. W 1979 nagrał płytę z pieśniami do słów poety Tadeusza Nowaka, które poza nim zaśpiewali Teresa Iwaniszewska-Haremza, Magda Umer oraz Marian Opania. Utwory te, pochodzące ze spektaklu Zapach łamanego chleba nie spotkały się jednak z dobrym przyjęciem. W 1981 ukazały się Śpiewające obrazy, płyta nagrana ponownie z zespołem Anawa, na której znalazły się piosenki inspirowane obrazami van Gogha, Picassa, Degasa, Moneta, Renoira i Wyspiańskiego, a także muzyka ze spektaklu Otello. W 1984 wspólnie z Krystyną Jandą nagrał album pt. W malinowym chruśniaku, z wierszami Bolesława Leśmiana. Do własnych tekstów wrócił w 1986, wydając w 1987 płytę pt. Wiosna – ach to ty, która wypełniona była lżejszą muzyką i przyniosła tytułowy przebój, a także zawierała fragmenty muzyki ze spektakli Colas Breugonon, Tumor Witkacego i Kronika Olsztyńska. W 1987 napisał muzykę do przedstawienia teatralnego Jana Brzechwy – Kopciuszek. W 1989 wydał płytę pt. Krajobraz pełen nadziei. W 1991 wydał Piosenki dla dzieci i rodziców, nagrane wspólnie z aktorami Teatru Starego w Krakowie oraz dziecięcym chórem Gama. W 1994 wydał album pt. Dziesięć ważnych słów, zawierający utwory poświęcone istotnym wartościom w życiu. Nawiązywał na nim do Dekalogu, określając ją jako „dziesięć przykazań człowieka współczesnego". W 2000 ukazał się zestaw pt. Świecie nasz, zawierający wszystkie 13 albumów Grechuty. Kompilacja otrzymała w 2001 Nagrodę Muzyczną Fryderyk w kategorii „najlepsza reedycja”. Zestaw został wznowiony w 2005, uzupełniono go wtedy o album Niezwykłe miejsca, a także o składającą się z nagrań archiwalnych płytę Godzina miłowania. W 2003 wspólnie z zespołem Myslovitz wykonał cover ich przeboju „Kraków”, który znalazł się na dwupłytowym albumie The Best of Myslovitz. Ostatnią płytą Grechuty z premierowym materiałem były Niezwykłe miejsca (2004), na którym znalazły się piosenki poświęcone miejscom, które go oczarowały. W 2006 na 43. KFPP w Opolu został uhonorowany Grand Prix tego festiwalu (Nagroda Prezesa TVP). Był aktywnym malarzem, odbywały się wystawy obrazów jego autorstwa, m.in. w Krakowie (1981), Bytomiu (1984) czy Myślenicach (1986). Interesował się także rzeźbą i filozofią. Wystąpił w filmie Andrzeja Wajdy Polowanie na muchy (1969) oraz w filmie Tumor Witkacego (1985). O Marku Grechucie powstały trzy publikacje książkowe: „Marek Grechuta. Portret artysty” (2006) Wojciecha Majewskiego, „Marek. Marek Grechuta we wspomnieniach żony Danuty” (2011) Danuty Grechuty i Jakuba Barana oraz „Chwile, których nie znamy. Opowieść o Marku Grechucie” (2013) Marty Sztokfisz. Piosenka Marka Grechuty „Dni, których nie znamy” jest nieoficjalnym hymnem kibiców drużyny piłkarskiej Korony Kielce. Utwór jest odgrywany i śpiewany przed meczami drużyny na Stadionie Miejskim w Kielcach. Od 2018 Park Krakowski w Krakowie ma za patrona Grechutę. Artystę upamiętnia odbywający się corocznie w Krakowie Grechuta Festival. Od 2006 do 2015 roku Festiwal Zaczarowanej Piosenki nosił imię Marka Grechuty.

źródło: wikipedia                    

Olga Szomańska

Olga Szomańska (ur. 18 listopada 1982 we Wrocławiu) – polska wokalistka i aktorka. Absolwentka Państwowego Liceum Muzycznego we Wrocławiu. Córka Włodzimierza Szomańskiego. Jest laureatką Konkursu Piosenki Francuskiej w Lubinie, Spotkań Literacko-Muzycznych we Wrocławiu i Festiwalu Piosenki Polskiej lat 60. i 70. w Wyszkowie. W 1999 roku została laureatką programu Szansa na sukces, w którym zaśpiewała piosenkę „W moim magicznym domu” z repertuaru Hanny Banaszak. W 2000 występowała na deskach Teatru Muzycznego we Wrocławiu (spektakl Honorificabilitudinitatibus). Rok później znalazła zatrudnienie w Teatrze Muzycznym „Roma” w Warszawie, gdzie występowała w musicalach Miss Saigon oraz Grease. W tym samym czasie wzięła udział w musicalu Kwiaty we włosach. Wspólnie z Markiem Bałatą, Ewą Urygą i zespołem Spirituals Singers Band występowała, jako solistka, w skomponowanej przez Włodzimierza Szomańskiego mszy Missa Gospel’s, wydanej na płycie CD w 2001. W latach 2003-2015 występowała na deskach teatru Rampa w Warszawie, biorąc udział w wielu inscenizacjach, m.in. „Sztukmistrza z Lublina”, „Złotej kaczki”, „Nie uchodzi, nie uchodzi, czyli Damy i Huzary”, „Sześć w jednej”, „Pińskiej szlachta”. W 2004, wspólnie z Janem Radwanem, zaśpiewała piosenkę do czołówki serialu TV Polsat Pierwsza miłość. Tego samego roku wystąpiła gościnnie na albumie Wiara czyni cuda chóru gospelowego Trzecia Godzina Dnia. W 2005 podjęła współpracę z Piotrem Rubikiem, który powierzył jej główną żeńską partię solistyczną w oratorium Tu Es Petrus. Promująca płytę piosenka Niech mówią, że to nie jest miłość, śpiewana przez nią wspólnie z Przemysławem Brannym została wybrana „Przebojem Lata z Jedynką” podczas Festiwalu Jedynki w Sopocie, zdobyła „SuperJedynkę” na 43 KFPP Opole 2006 oraz I nagrodę „TOPTrendy Festiwal” Sopot 2007. W 2011 nagrała pierwszą solową płytę, o tytule Nówka, której premiera miała miejsce 13 kwietnia. Na płycie znalazło się 13 utworów (w większości autorskich) napisanych wspólnie z kompozytorem Marcinem Partyką. W latach 2012–2013 współpracowała z katowickim teatrem Old Timers Garage, gdzie wcieliła się w rolę Michelle w polskiej adaptacji kanadyjskiego musicalu The Bricklin Musical - Samochodowa Fantazja. Inne role musicalowe Szomańskiej to: fryzjerka Paulette w musicalu „Legalna Blondynka” w Krakowskim Teatrze Variété, Deloris van Cartier w musicalu „Zakonnica w przebraniu” w Teatrze Muzycznym w Poznaniu. W 2013 zaśpiewała w ścieżce dźwiękowej do animacji Walta Disneya Kraina lodu. Wykonuje także utwór Styl szakala z kreskówki Lwia Straż. W tym samym roku, wraz z Joanną Moro i Agnieszą Babicz, nagrała płytę Piosenki Anny German. W kwietniu 2014 dołączyła do obsady serialu TVP2 M jak miłość, gdzie wciela się w postać Marzenki Laskowskiej. 19 czerwca 2015 wystąpiła w polsko-włoskiej wersji utworu „Vivere” w duecie z Andrea Bocellim, podczas koncertu inauguracyjnego programu „ESK Wrocław 2016” na Stadionie Miejskim we Wrocławiu. 30 lipca 2016 Olga Szomańska wystąpiła wraz z innymi wokalistami podczas koncertu Wierzę w Boże Miłosierdzie na Światowych Dniach Młodzieży, wykonując piosenkę Our God z repertuaru Chrisa Tomlina. Widownia liczyła ponad dwa miliony. Koncert był transmitowany przez TVP. Od 3 września do 19 listopada 2016 brała udział w szóstej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo, emitowanego w telewizji Polsat. Szomańska wygrała pierwszy odcinek, w którym wcieliła się w rolę Tiny Turner, a 10 000 zł, który otrzymała jako nagrodę za wygraną, przekazała fundacji „Avalon”. Po dziewięciu odcinkach dotarła do finału, gdzie wcieliła się jednocześnie w Robina Thicke i Pharella Williamsa. Ostatecznie zajęła 2. miejsce, przegrywając z Marią Tyszkiewicz.

źródło: wikipedia                                                                                                                    

Daniel Radcliffe

Daniel Jacob Radcliffe (ur. 23 lipca 1989 w Londynie) – angielski aktor pochodzenia żydowskiego po matce i irlandzkiego po ojcu, który zyskał sławę grając tytułową postać w serii filmów o Harrym Potterze. Jako jedenastolatek został obsadzony w pierwszym filmie o przygodach Harry’ego Pottera. W latach 2001–2011 zagrał we wszystkich ośmiu filmach z serii razem z Emmą Watson i Rupertem Grintem. Pierwszy raz wziął udział w castingu w wieku ośmiu lat, starając się o rolę w filmie Oliver Twist (1997). Debiutował dwa lata później, w wieku dziesięciu lat, rolą małego Davida w telewizyjnej adaptacji BBC One powieści Karola Dickensa David Copperfield (1999). Rok później Chris Columbus, reżyser dwóch pierwszych filmów o Harrym Potterze, wybrał młodego aktora do roli tytułowej – jednej z najbardziej rozchwytywanych ról dziecięcych w historii. Radcliffe pokonał tym samym ponad dwa tysiące chłopców starających się o rolę Harry’ego (między innymi 13-letniego Toma Feltona, który ostatecznie trafił do obsady jako Draco Malfoy). Zdobył uznanie autorki książek, J.K. Rowling, jednak część krytyków negatywnie oceniała jego aktorskie umiejętności. Można go było zobaczyć też w dreszczowcu Johna Boormana Krawiec z Panamy (2001) u boku Pierce'a Brosnana, Geoffreya Rusha i Jamie Lee Curtis oraz filmie Grudniowi chłopcy (December Boys, 2007), opowiadającym o grupce osieroconych nastolatków. W 2002 zagrał w sztuce The Play What I Wrote w reżyserii Kennetha Branagha. W 2008, w wieku 17 lat debiutował na scenie Broadwayu jako Alan Strang w spektaklu Petera Shaffera Equus. W dramacie biograficznym Dżungla (Jungle, 2017) zagrał autentyczną postać poszukiwacza przygód Yossiego Ghinsberga, który przetrwał trzy tygodnie bez zaopatrzenia i wyposażenia na niezbadanym terytorium. Wybrana filmografia: 1999: David Copperfield jako młody David / 2001: Harry Potter i Kamień Filozoficzny jako Harry Potter / 2002: Harry Potter i Komnata Tajemnic jako Harry Potter / 2004: Harry Potter i więzień Azkabanu jako Harry Potter / 2005: Harry Potter i Czara Ognia jako Harry Potter / 2007: Harry Potter i Zakon Feniksa jako Harry Potter / 2009: Harry Potter i Książę Półkrwi jako Harry Potter / 2010: Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część I jako Harry Potter / 2011: Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II jako Harry Potter / 2012: Kobieta w czerni jako Arthur Kipps / 2016: Iluzja 2 jako Walter Malbry / 2017: Dżungla jako Yossi Ghinsberg / 2019: Cudotwórcy jako Craig.

źródło: wikipedia                                                                                                                       

Władysław Grzywna

Władysław Grzywna (ur. 25 stycznia 1958 w Jaworze) – polski aktor estrady. W latach 1979-1983 był adeptem w Teatrze Syrena w Warszawie, w latach 1990-99 był aktorem tego teatru. Występował także w teatrach warszawskich: Północnym (1992), Muzycznym Roma (2000) i Wielkim (2000). Śpiewał również piosenkę tytułową do bajki Kubuś Puchatek. Od 6 marca 2008 występował w pierwszej edycji programu Gwiezdny Cyrk, gdzie zajął szóste miejsce. Od 2018 jest jednym z jurorów talent-show telewizji Polsat Śpiewajmy razem. All Together Now. Wybrana filmografia: 1960–1966: Flintstonowie (polski dubbing) / 1989-1991: Nowe przygody Kubusia Puchatka (polski dubbing, partie wokalne) / 2004: Ekspres polarny (polski dubbing) / 2006: Happy Feet: Tupot małych stóp (jako Lombardo, polski dubbing) / 2018: Pierwsza miłość - dyrektor „Hitler” Liceum Ogólnokształconcego.

źródło: wikipedia                                                                                                                       

StoneBridge

Stonebridge, wł. Sten Hallström (ur. 2 lipca 1961 w Sztokholmie) – – szwedzki DJ i producent. Pierwsze DJ-skie doświadczenia zdobył już w 1983 roku. Odkrył w tym zajęciu powołanie i wkrótce otworzył w Sztokholmie klub, który nazwał Fellini. Zaczęli z nim grać inni DJ-e, wraz z którymi postanowił profesjonalnie zająć się remiksowaniem.  W 1986 roku StoneBridge wraz z czterema innymi DJ-ami założył SweMix. W 1989 roku zaczęło być o firmie głośno w całej Europie, w związku z czym napływały propozycje remixowania międzynarodowych gwiazd takich jak De La Soul, Rebel MC, czy Titiyo.  Jego pierwszymi klubowymi hitami w Wielkiej Brytanii były "Freestyle Dub" Jazzy Johna i "See The Day" Anny Consuelo na początku lat 90. Jednak dopiero remix Robin S "Show Me Love" z 1993 roku, który wylądował w pierwszej dziesiątce na Wyspach Brytyjskich i zdobył wielką popularność na całym świecie, zapewnił mu status mistrza w swym fachu. Kolejne przebojowe remixy StoneBridge to między innymi: "Love For Love" Robin S, "Wright & Exact" Chrissie Ward, "R U Sleeping" Indo, "There For You" Mouse of Virginism, "Make My Love" Shaw Christopher, i "And I'm Telling You" Donny Giles.  Po latach intensywnego remixowania, w 1997 roku StoneBridge powrócił do pracy DJ-a i producenta organizując ogromną klubową trasę w USA i Europie. Następnie w Nowym Jorku założył wytwórnię Stoney Boy Music specjalizującą się w muzyce klubowej. StoneBridge kontynuował jednocześnie produkowanie płyt dla wielu różnych artystów (Tatiana Ali & Will Smith "Boy You Knock Me Out").  W 2002 roku StoneBridge rozpoczął pracę nad swoim debiutanckim krążkiem "Can't Get Enough", który ukazał się w sierpniu 2004 roku. Na płycie znajdują się dwa przebojowe single: "Put 'Em High" i "Take Me Away".

źródło: wikipedia                                                                                                                       

Roberto Zanetti (Savage)

Roberto Zanetti znany jako Savage (ur. 28 listopada 1956 w Massa we Włoszech) – włoski piosenkarz, muzyk nurtu italo disco oraz eurodance classic, producent muzyczny, kompozytor i biznesmen. Jako producent muzyczny używa pseudonimu Robyx. Właściciel kilku firm: Robyx Productions, Extravaganza Publishing i DWA Records. Pierwsze kroki stawiał z zespołem Taxi, w którym gitarzystą był Zucchero. Pisał przeboje dla Radioramy, Double You, Corony. Wypromował znanego w latach 90. rapera Ice MC, dla którego również tworzył kompozycje. W latach 90. dzięki niemu ogromny sukces odniosła Alexia zarówno piosenką „Uh la la la” jak i promowanym przez ten utwór albumem. W 2001 wrócił do współpracy z dawnym przyjacielem Zucchero. Wynikiem był utwór „Sexy Thing (Baila)”, który także odniósł światowy sukces. Pod koniec 1983 rozpoczął nagrywanie utworów pod pseudonimem Savage. Jego „Don't Cry Tonight” stał się hitem w Europie i często go remiksowano. W tym samym roku nagrał „Only You”. Jego pierwszy album Tonight był sukcesem, a pochodziły z niego takie utwory jak: Radio, Love Again, Tonight, Fugitive. W 1989 nagrał I Just Died In Your Arms Tonight (Hi-NRG. Remiks utworu zespołu Cutting Crew). W tym samym roku wydał album z największymi hitami i wystąpił w Sopocie. W 1994 wydał Strangelove – album zawierający szereg remiksów jego starszych utworów i czterech mieszanek Strangelove (skomponowana przez Depeche Mode). Ostatnim singlem tego okresu Savage’a był Don't You Want Me, który pojawił się w jego własnej wytwórni Dance World Atak Records (DWA) w 1994. Ten utwór nie pochodzi z albumu Strangelove. Po długim czasie, w październiku 2009 ukazał się singiel Twothousandnine – 2009. Wystąpił na Festiwalu w Sopocie w sierpniu 1989 roku, gdzie zaśpiewał przeboje „Only You”, „Goodbye”, „I'm Losing You”, „Don't Cry Tonight”. W lipcu 2009 Savage wystąpił na jednej scenie z gwiazdami disco polo na ostródzkim festiwalu muzyki tanecznej, gdzie odebrał nagrodę za całokształt działalności artystycznej. 22 września 2012 roku Savage wystąpił na 15 urodzinach Radia Złote Przeboje. Koncert odbył się w warszawskiej hali Torwar. Podczas tej imprezy na scenie wystąpili również: Fancy, Boney M, Sandra i Krzysztof Krawczyk. 7 września 2019 roku Savage wystąpił w Lublinie na Pop Arena 80's Festival. Wystąpili wówczas również: Fancy, Joy, C.C.Catch, Sandra oraz Thomas Anders & Modern Talking Band. W 2020 roku wydał nowy singiel "I Love You", który 16 lutego 2020 roku zadebiutował na 26.miejscu listy przebojów Polskiego Radia PiK, po tygodniu utwór został nr 1. Do tej pory wygrał 5 notowań z rzędu.

źródło: wikipedia                                                                                                                       

Adrianna Biedrzyńska

Adrianna Biedrzyńska (ur. 30 marca 1962 w Toruniu) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna oraz piosenkarka. W teatrze zadebiutowała jeszcze jako studentka łódzkiej filmówki 17 grudnia 1983 roku na deskach Teatru Studyjnego 83 im. Juliana Tuwima w Łodzi. W latach 1984–1989 była zatrudniona w warszawskim Teatrze Nowym w Warszawie. W 1987 roku pojawiła się na scenie Teatru Za Daleki w Warszawie. Od 1989 roku nie jest związana na stałe z żadnym teatrem. Występowała gościnnie w warszawskich teatrach: Rampa (1989–1990), Scena Prezentacje (1993, 2000, 2004), Syrena (1999, 2002, 2004), Komedia (2008). Gościnnie pojawiła się też w białostockim Teatrze Dramatycznym im. A. Węgierki (2006). Biedrzyńska sprawdza się zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych, choć sama aktorka przyznaje, że lepiej czuje się w rolach komicznych. W 2008 roku gościnnie wystąpiła w Katowicach w tytułowej roli w komedii muzycznej dla dzieci Pchła Szachrajka, w którym partnerował jej m.in. Rafał Sawicki. W pracy teatralnej miała możliwość współpracy m.in. z takimi reżyserami jak Janusz Bukowski, Adam Hanuszkiewicz, Barbara Sass. Pozytywnie krytycy ocenili jej rolę Mariny w spektaklu Perykles, władca Tyru (1984), choć sam spektakl nie okazał się udany. W 2. połowie lat 80. skoncentrowała się na karierze filmowej. Po raz pierwszy przed kamerą Biedrzyńska pojawiła się w 1983 roku w epizodycznej roli w filmie Co dzień bliżej nieba (reż. Zbigniew Kuźmiński). Rok później otrzymała główną rolę w obyczajowym filmie muzycznym Miłość z listy przebojów (reż. Marek Nowicki). Potem zagrała w wielu innych filmach i serialach telewizyjnych, m.in. Ankę w Dekalogu (reż. Krzysztof Kieślowski), Dorotę Waltz w Lepiej być piękną i bogatą (reż. Filip Bajon), Ewę Wiśniewską w Pajęczarkach (reż. B. Sass), Ewę Góralczyk w serialu Fitness Club (reż. Paweł Karpiński), Zuzę w sitcomie Buła i spóła (reż. Krzysztof Jaroszyński). Pojawiała się także w produkcjach zagranicznych. Ostatnio występuje w dużej roli Barwach szczęścia, serialu emitowanym w TVP2. Biedrzyńska działa też w Teatrze Telewizji, m.in. zagrała w monodramie Broadway, mój Broadway (reż. Tomasz Wiszniewski, 1988), a także w Żegnaj, laleczko na podstawie powieści Raymonda Chandlera (reż. Laco Adamik, 1989) i w Wiosennych wodach (reż. Andrzej Maj, 1988). Próbuje swych sił także jako piosenkarka. Koncertuje w USA, Kanadzie, Australii. Wybrana filmografia: 1986 Blisko, coraz bliżej / 1987 Komediantka / 1988 Mistrz i Małgorzata / 1991 Obywatel świata / 1993 Pajęczarki / 1997-2017 Klan / 2010 Weekend.

źródło: wikipedia