Damian Ukeje

Damian Ukeje, często występujący jedynie jako Ukeje (ur. 26 sierpnia 1986 w Szczecinie) – polski piosenkarz, autor tekstów i kompozytor. Karierę rozpoczynał w zespole bluesowym Jerry’s Hole Band. W 2009 wziął udział w Szansie na sukces. Ten program obejrzeli muzycy szczecińskiego zespołu Fat Belly Family i został ich wokalistą. W 2011 jedna z ich piosenek pt. „Rzeczka” znalazła się na płycie Minimax pl 6 Piotra Kaczkowskiego z Programu III Polskiego Radia. Jesienią 2011 wziął udział w pierwszej edycji programu The Voice of Poland i zakwalifikował się do kolejnego etapu, dołączając do drużyny Nergala. Dotarł do finału, w którym wygrał. W trakcie finału premierowo wykonał autorski utwór „Nie mamy nic”, a dzięki wygranej podpisał kontrakt z wytwórnią płytową Universal Music Polska. W listopadzie 2012 wydał swój pierwszy singel, „Bezkrólewie”. 5 lutego 2013 premierę miał jego debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Ukeje, z którym dotarł na 44. miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt w Polsce. W lutym 2014 został nominowany do nagrody Fryderyk w kategorii Debiut roku. 30 września 2016 wydał swój drugi album studyjny, zatytułowany ỤZỌ. Na tej płycie znajduje się m.in. utwór "Od połowy", w którym gościnnie śpiewa Sarsa. W 2018 wydał kolejny singiel, „Ja Ikar”. Ostatnio angażuje się w projekcie "Moje Boskie Buenos", w którym śpiewa piosenki Kory i zespołu Maanam.

źródło: wikipedia                    

Bartłomiej Kasprzykowski

Bartłomiej Kasprzykowski (ur. 19 maja 1977 w Szczecinie) – polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, lektor telewizyjny. W latach 2001–2008 był aktorem Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Współpracował z teatrem In Vitro w Lublinie. W 2007 za grę w spektaklu Łukasza Witt-Michałowskiego Kamienie w kieszeniach otrzymał Grand Prix na Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie i Grand Prix na Festiwalu Wiosna Teatralna w Bielsku-Białej. Obecnie gra w spektaklu Telewizja kłamie, którego jest reżyserem. W latach 2005–2007 grał Wojciecha w serialu TVN Magda M. W 2007 wcielał się w postać tytułowego agenta Najsa Klopssa w serialu Halo Hans!. W latach 2008–2009 grał jedną z głównych ról w serialu TVN Teraz albo nigdy!. Od 2012 gra Pawła Strzeleckiego w serialu telewizji Polsat Przyjaciółki. Przez lata wcielał się też w rolę księdza Roberta w serialu TVP1 Ranczo. Był finalistą dziewiątej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2009). Zwyciężył w czwartym sezonie programu Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo (2015), którego następnie był jurorem w latach 2016–2017. Jest związany z aktorką Tamarą Arciuch, z którą ma dwoje dzieci: syna Michała (ur. 2009) i córkę Nadię (ur. 2016). Wybrana filmografia: 1998: Syzyfowe prace – Andrzej Radek / 2005: Karol. Człowiek, który został papieżem – kapitan Łukowski / 2005–2007: Magda M. – Wojciech Płaska, przyjaciel i wspólnik Piotra / 2008–2009: Teraz albo nigdy! – Robert Orkisz, mąż Marty / od 2012: Przyjaciółki – Paweł Strzelecki / 2014: Prawo Agaty – Karol Bandurski / 2019: 39 i pół tygodnia / od 2019: W rytmie serca.

źródło: wikipedia                    

Bob Sinclar

Bob Sinclar, właściwie Christophe LeFriant (ur. 10 maja 1969 w Bois-Colombes) – francuski producent muzyczny i DJ. Jest jednym z prekursorów francuskich brzmień muzyki house zwanej French house. Dorastał w dzielnicy Le Marais. Karierę rozpoczynał w 1986 roku pod pseudonimem Chris „The French Kiss”, zdobywając sporą popularność we Francji łącząc w swojej twórczości elementy hip-hopu, muzyki funk i R&B. Zaczął grać własne imprezy acid jazzowe i hip-hopowe. Współpracował z Thomasem Bangalterem, członkiem formacji Daft Punk. Wspólnie nagrali płytę, przy użyciu której wykorzystali głos Jane Fondy, pochodzący z wydanych przez nią kaset fitness.W 1994 roku wraz z DJ-em Yellow założył wytwórnię Yellow Production. Spopularyzował tzw. french touch w muzyce house. Muzyka ta charakteryzuje się użyciem dużej ilości sampli oraz elementów muzyki disco. Pochodzący z tamtych czasów singel I Feel For You doszedł na 9 miejsce francuskiej listy przebojów. Kolejne lata przyniosły liczne eksperymenty: pracując pod pseudonimami The Mighty Bop i Reminiscence Quartet wydał liczne płyty hip-hopowe i acid jazzowe. Współtworzony przez niego projekt Africanism wykorzystywał z kolei elementy jazzu, muzyki latynoskiej i tradycyjnych przyśpiewek afrykańskich. W 1998 roku Christophe odszedł od acid jazzu i jako Bob Sinclar wydał debiutancką płytę Paradise, a dwa lata później ukazała się drugi album Champs Elysées (2000). W 2006 roku wielką popularność w całej Europie zdobyły single Love generation, World, Hold On (Children Of The Sky) i Rock This Party, pochodzące z wydanej wiosną kolejnej płyty Western Dream.

źródło: wikipedia                      

Basia

Basia, właśc. Barbara Stanisława Trzetrzelewska (ur. 30 września 1954 w Jaworznie) – polska piosenkarka o światowej sławie, wykonująca muzykę będącą połączeniem współczesnego jazzu i popu, o charakterystycznym południowoamerykańskim brzmieniu. Wychowywała się z trójką rodzeństwa – dwoma braćmi i siostrą – a jej rodzice prowadzili lodziarnię w centrum miasta. Zaczynała śpiewać w polskich zespołach pod koniec lat 60. i w latach 70. W 1981 roku wyjechała do Wielkiej Brytanii gdzie zasłynęła jako wokalistka w zespole Matt Bianco. W połowie lat 80. Basia i jej partner Danny White odeszli z grupy by skupić się na jej solowej karierze. Nagrywając dla dużego koncernu Epic Records, Basia odniosła światowy sukces w latach 1987–1995, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie jej dwie pierwsze płyty, Time and Tide oraz London Warsaw New York, uzyskały certyfikat platynowych za sprzedaż ponad miliona kopii. Jej największe przeboje z tamtego okresu to „Time and Tide”, „New Day for You”, „Promises”, „Baby You're Mine”, „Cruising for Bruising” oraz „Drunk on Love”. Jej muzyka spotkała się też z dużym uznaniem w Japonii i na Filipinach. Po dłuższej przerwie spowodowanej sprawami osobistymi Basia wznowiła solową karierę albumem It's That Girl Again w 2009 roku i od tamtej pory wydaje muzykę przez niezależne wytwórnie płytowe. Obecnie nadal koncertuje i cieszy się niesłabnącą popularnością na światowej scenie smooth jazzowej. Jej głos ma rozpiętość trzech oktaw. Twórczość Basi jest mocno zainspirowana amerykańskim soulem i jazzem, m.in. utworami takich artystów jak Aretha Franklin i Stevie Wonder, oraz muzyką Ameryki Południowej, szczególnie brazylijską. Piosenkarka mocno czerpie z takich nurtów jak samba i bossa nova, regularnie wplatając elementy języka polskiego do swoich tekstów. W kwietniu 2005, decyzją Ministra Kultury Waldemara Dąbrowskiego, Basia Trzetrzelewska otrzymała prestiżową odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (legitymacja nr 942/2005), którą w imieniu Ministra w Ambasadzie Polskiej w Londynie wręczyła dyrektor Instytutu Polskiego. Basia odznaczenie to otrzymała za promowanie polskiej kultury poza granicami kraju. W roku 2011 Basia została odznaczona dyplomem honorowym „za zasługi dla Miasta Jaworzna”oraz odsłoniła swoją gwiazdę w Opolskiej Alei Gwiazd. W styczniu 2014 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył wokalistkę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i popularyzowanie polskiej kultury muzycznej. W roku 2015 Minister Kultury odznaczył Basię medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 

źródło: wikipedia                      

Wentworth Miller

Wentworth Miller, właściwie Wentworth Earl Miller III (ur. 2 czerwca 1972 w Chipping Norton) – amerykański aktor, scenarzysta i koproducent telewizyjny i filmowy, model, międzynarodowe uznanie zdobył rolą Michaela Scofielda w serialu Skazany na śmierć (2005–2009, 2017). W 1995 przeprowadził się do Los Angeles, by spróbować swoich sił jako aktor, ale przez kilka lat nie udało mu się zagrać w żadnym filmie. Po udziale w serialu Buffy – postrach wampirów (1998), debiutował na dużym ekranie rolą Parysa w adaptacji filmowej szekspirowskiej sztuki Romeo i Julia (2000). Potem wystąpił w popularnym serialu NBC Ostry dyżur (ER, 2000) oraz miniserialu fantasy Hallmark/RTL Dinotopia (2002). Przełomem stał się występ u boku Anthony’ego Hopkinsa i Nicole Kidman w melodramacie Piętno (The Human Stain, 2003). Rolę wychowanka najlepszych szkół, inżyniera o doskonałej opinii Michaela Scofielda, który napadł na bank tylko po to, by zostać skazanym na karę pozbawienia wolności i uratować brata, otrzymał na tydzień przed początkiem zdjęć do serialu Fox Network Skazany na śmierć (2005–2009, 2017). Dzięki tej roli zyskał dużą popularność, a w 2006 był nominowany do nagrody Złotego Globu i Saturna. Wystąpił w teledyskach do piosenek: „We Belong Together” (2005) i „It's Like That” (2005) Marii Carey. Wystąpił również w reklamie auta marki Chevrolet Cruze. W 2013, pod nazwiskiem Ted Foulke, debiutował jako scenarzysta. Na podstawie skryptu jego autorstwa thriller Stoker wyreżyserował Park Chan-wook.

źródło: wikipedia                      

Anna Ilczuk

Anna Ilczuk (ur. 21 sierpnia 1981 we Wrocławiu) – polska aktorka. 1 kwietnia 2000 zadebiutowała w teatrze. W latach 2000–2003 występowała z Grupą Artystyczną Ad Spectatores we Wrocławiu. Od 2004 występuje w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W tym samym roku ukończyła studia we wrocławskiej filii PWST. Wtedy otrzymała również nagrodę im. Małgorzaty Napiórkowskiej „za młodziutki talent” przyznaną przez Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół Teatru. W 2004 za rolę Dvori w przedstawieniu Zabawy na podwórku otrzymała nagrodę ministra kultury na XXII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi oraz Grand Prix Jury Młodzieżowego na XLIV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Zadebiutowała w 1997/8 roku jako statystka w magazynie śledczym Fajbusiewicza. Wybrana filmografia: 2005–2006: Warto kochać – jako Andżela / od 2009: Świat według Kiepskich / 2010: Różyczka – jako partnerka Różka / 2011: Sala samobójców / 2012: Prawo Agaty / 2014: Ojciec Mateusz / 2017: Ptaki śpiewają w Kigali.

źródło: wikipedia                         

Krzysztof Kosedowski

Krzysztof Kazimierz Kosedowski (ur. 12 grudnia 1960 w Tczewie) – polski bokser, medalista olimpijski. Po zakończeniu kariery został trenerem, kierownikiem sekcji bokserskiej Legii. Jego bracia: starszy Leszek i młodszy Dariusz także byli znanymi bokserami. Znany jest również ze swojej roli w polskim filmie Chłopaki nie płaczą (jako Siwy). Pojawił się na ekranie także w serialu Czwarta władza z 2004 roku, Sztos 2 oraz w serialu M jak miłość (jako trener Marcina Chodakowskiego /Mikołaj Roznerski/). Wystąpił również w teledysku "Nie mam do ciebie miłości" Skubasa.

źródło: wikipedia                        

Vance Joy

Vance Joy, właśc. James Keogh (ur. 1 grudnia 1987 w Melbourne) – australijski piosenkarz indie rockowy i folkowy oraz autor piosenek. Zyskał szeroką popularność dzięki nagraniu Riptide. W latach 2008–2009 był zawodnikiem drużyny futbolu australijskiego, Coburg Football Club z Coburga (City of Moreland w aglomeracji Melbourne). W 2008 r. zdobył nagrodę klubu dla najlepszego debiutującego. Studiował prawo na Monash University w Melbourne (tytuły Bachelor of Arts i Bachelor of Laws). Vance Joy to jeden z bohaterów noweli Petera Careya pt. Bliss. Pomimo że jest to postać epizodyczna, to na Jamesie Keoghu zrobiła wrażenie, tak że postanowił wykorzystać jej nazwisko jako własny pseudonim artystyczny. 22 marca 2014 wydał swoją epkę „God Loves You When You’re Dancing”.

źródło: wikipedia                       

Jan Englert

Jan Aleksander Englert (ur. 11 maja 1943 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, profesor sztuki teatralnej. Aktor warszawskich teatrów: Polskiego (1964–1969, 1981–1994), Współczesnego (1969–1981), Teatru Narodowego (od 1997), a od 2003 dyrektor artystyczny tej sceny. Zagrał w przedstawieniach Erwina Axera (Leon w Matce; Banco w Macbecie Ionesco, 1972; Pierwszy w Rzeczy listopadowej Brylla, 1975), Jerzego Kreczmara (Mesa w Punkcie przecięcia Claudela, 1973; Gustaw w Dziadach kowieńskich Mickiewicza, 1978), Kazimierza Dejmka (Konrad w Wyzwoleniu, 1982; Pan Młody w Weselu Wyspiańskiego, 1984; w sztukach Mrożka: rola tytułowa w Vatzlavie, 1982, Nieud w Letnim dniu, 1984, Moris w Kontrakcie; Bartodziej w Portrecie, 1987; także Chlestakow w Rewizorze Gogola, 1989), Andrzeja Łapickiego (Gustaw w Ślubach panieńskich Fredry, 1984), Tadeusza Minca (Henryk w Ślubie Gombrowicza, 1991), Macieja Prusa (tytułowa rola w Ryszardzie III Shakespeare’a, 1993), Pawła Passiniego (Hamlet 44), Grzegorza Jarzyny (T.E.O.R.E.M.A.T. wg Pasoliniego, 2009). Wyreżyserował m.in. Matkę, Bezimienne dzieło i Onych Witkacego, Kordiana Słowackiego; Śluby panieńskie Fredry, Udrękę życia Levina; w Teatrze Telewizji: Mewę i Iwanowa Czechowa, Miesiąc na wsi Turgieniewa, Dziady Mickiewicza, Beatryks Cenci Słowackiego. Zagrał m.in. w filmach Andrzeja Wajdy (Kanał, Katyń, Tatarak), Kazimierza Kutza (Sól ziemi czarnej, Perła w koronie), Janusza Zaorskiego (Baryton), Filipa Bajona (Magnat), a także w serialach Janusza Morgensterna (Kolumbowie, Polskie drogi), Jerzego Antczaka (Noce i dnie), Ryszarda Bera (Lalka), Jana Łomnickiego (Dom). Wybrana filmografia: 1968: Stawka większa niż życie / 1969: Sól ziemi czarnej jako Erwin Maliniok / 1975: Noce i Dnie jako Marcin Śniadowski / 1980-2000: Dom jako Rajmund Wrotek / 1986: Zmiennicy jako aktor Wojciech Rawicz / 1994: Komedia małżeńska jako Wiktor Kozłowski / 1995: Matki, żony i kochanki jako Jerzy Lipert, dawna miłość Wiktorii / 1998: Ekstradycja 3 jako Kowalski / 2006: Samotność w sieci jako klient Marka / 2008: Lejdis jako Jan Korbowicz, ojciec „Korby” / 2014: Bogowie jako prof. Wacław Sitkowski / 2018: Diagnoza jako Oliwier Krynicki.

źródło: wikipedia                       

Urszula Dudziak

Urszula Bogumiła Dudziak (ur. 22 października 1943 w Straconce) – polska wokalistka i kompozytorka jazzowa. Jest rozwiedziona z Michałem Urbaniakiem, ma dwie córki: Katarzynę i Mikę. W 1973 wyjechała do Nowego Jorku, potem występowała z Michałem Urbaniakiem oraz solo (jako One Woman Show z użyciem aparatury elektronicznej) niemal w całych Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, m.in. podczas Newport Jazz Festival i w Carnegie Hall. „Los Angeles Times” mianował ją Śpiewaczką Roku w 1979. Nagrała około 50 płyt, dzieliła estradę z artystami, takimi jak: Bobby McFerrin, Herbie Hancock, Dizzy Gillespie, Clark Terry, Ron Carter, Wynton i Branford Marsalis, Gil Evans, Sting, Lionel Hampton. W 1981 związała się z grupą Vocal Summit. Również w latach 80. współpracowała z G. Evansem oraz A. Sheppem. Uczestniczyła w wielu imprezach muzycznych, w tym w prestiżowych festiwalach jazzowych, na wszystkich kontynentach. W repertuarze ma m.in. autobiograficzny program muzyczny Future Talk (przygotowany wraz z Jerzym Kosińskim), a także spektakl The Nature Is Leaving Us, którego jest kompozytorką. Do Polski przyjechała po wieloletnim pobycie za granicą w 1985. Wystąpiła wtedy w duecie z Bobbym McFerrinem na MFMJ Jazz Jamboree w Warszawie. Od tej pory pojawia się w Polsce często. Dużo koncertuje, występuje na festiwalach jazzowych, przyjmuje zaproszenia do programów telewizyjnych. Współpracuje też z Grażyną Auguścik, z którą koncertuje w Polsce i w Stanach Zjednoczonych. 17 sierpnia 2013 wystąpiła z zespołem na koncercie McFerrin+ w ramach projektu Solidarity of Arts. Wystąpiła w duecie z gospodarzem, Bobby McFerrinem. Tego dnia nastąpiło odsłonięcie odcisku jej dłoni w Alei Gwiazd w Gdańsku. Uczestniczyła również w poprzedniej edycji festiwalu – Stańko+, śpiewając utwór Krzysztofa Komedy Kołysanka Rosemary. Jej piosenka „Papaya” z 1976 stała się w 2007 hitem na Filipinach, w Azji i Ameryce Południowej, gdzie dodano do niej charakterystyczny taniec „papaya dance”. Utwór na nowo odkrył prezenter radiowy z Filipin. W 2008 o sukcesie „Papai” i tańca papaya informowała amerykańska stacja telewizyjna ABC w programie Good Morning America. Papayę tańczy m.in. armia filipińska podczas przerwy w musztrze. W 2019 została jedną z trenerek w pierwszej polskiej edycji programu TVP2 The Voice Senior.

źródło: wikipedia                       

Jerzy Bończak

Jerzy Bończak (ur. 29 lipca 1949 w Bieżuniu) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny. Absolwent PWST w Warszawie (1971). W latach 1971–1972 występował na deskach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie oraz w warszawskich teatrach: Rozmaitości (1972–1982), Nowym (1982–1990), Kwadrat (1990–1999). Wybrana filmografia: 1974: Koniec wakacji / 1978: Wśród nocnej ciszy / 1980: Kariera Nikodema Dyzmy jako Zygmunt Krzepicki / 1981: Miś / 1982: Wielki Szu / 1983: Alternatywy 4 / 1985: Podróże pana Kleksa / 1988: Niezwykła podróż Baltazara Kobera / 1988-1990: Mistrz i Małgorzata / 1989: Sztuka kochania / 1989: Konsul / 1991: Rozmowy kontrolowane / 1992: Psy – „Chemik” / 1995: Nic śmiesznego / 1999: Tryumf Pana Kleksa / 2000: Ogniem i mieczem / 2006: Szatan z siódmej klasy / 2006: Wszyscy jesteśmy Chrystusami / 2009: Rewers / 2011: 1920 Bitwa Warszawska jako kapitan Kostrzewa / 2012: Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć jako Koch / 2017: Ucho Prezesa / 2019: Pan T. - Bolesław Bierut.

źródło: wikipedia                      

Remigiusz Mróz

Remigiusz Mróz (ur. 15 stycznia 1987 w Opolu) – polski prawnik i pisarz, autor powieści oraz cyklu publicystycznego „Kurs pisania”, laureat Nagrody Czytelników Wielkiego Kalibru z 2016 roku za powieść pt. Kasacja. W 2017 roku ujawnił się jako Ove Løgmansbø, autor kolejnych trzech powieści. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Opolu. Ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, gdzie w Kolegium Prawa na podstawie rozprawy pt. „Cyfryzacja sfery władztwa publicznego” napisanej pod kierunkiem Jana Wawrzyniaka w 2015 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych. Jest autorem kilku artykułów naukowych, laureatem konkursu Krajowej Izby Gospodarczej „Polska Cyfrowa 2020+” oraz ambasadorem kampanii przeciwko przemocy wobec kobiet "Kocham. Szanuję". Jako pierwszy polski pisarz otrzymał w 2016 roku podwójną nominację do Nagrody Wielkiego Kalibru Międzynarodowego Festiwalu Kryminalnego za książki Kasacja oraz Zaginięcie. W swojej twórczości sięga po różne gatunki literackie (powieść historyczna, kryminał, thriller prawniczy, science fiction), a tym, co łączy jego książki, jest suspens i wartka akcja. W swoich kryminałach porusza także kwestie społeczne, m.in. problem uchodźców, mniejszości narodowych czy przemocy domowej. Jego książki zostały przełożone m.in. na niemiecki, czeski, japoński i węgierski. Według tygodnika Wprost był najlepiej zarabiającym pisarzem w Polsce w 2019 roku. 26 grudnia 2018 roku na platformie player.pl (grupa TVN) zostały wyemitowane pierwsze 3 odcinki serialu Chyłka: Zaginięcie na podstawie książki Zaginięcie. Jest to siedmioodcinkowy serial w reżyserii Łukasza Palkowskiego. W roli tytułowej Chyłki występuje Magdalena Cielecka. We wrześniu 2019 roku rozpoczęto zdjęcia do drugiego sezonu pt. Chyłka: Kasacja. Premiera drugiego sezonu serialu miała miejsce 15 listopada 2019 r. Wykupiono także prawa do ekranizacji innych serii autora - serii z komisarzem Forstem, cyklu W kręgach władzy, serii z Gerardem Edlingiem oraz serii z Damianem Wernerem.

źródło: wikipedia                      

Madonna

Madonna, właśc. Madonna Louise Ciccone (ur. 16 sierpnia 1958 w Bay City) – amerykańska piosenkarka popowa, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna, tancerka, aktorka, producentka filmowa, reżyserka, scenarzystka, projektantka mody, pisarka, przedsiębiorca i filantropka. Uchodzi za ikonę popkultury, która przełamuje bariery obyczajowe i budzi kontrowersje. Zaliczana jest do grona najpopularniejszych muzyków w historii. Ze względu na sukcesy w przemyśle muzycznym nazywana jest „Królową Popu”. Według Księgi rekordów Guinnessa jej nagrania sprzedały się w liczbie ponad 335 milionów egzemplarzy, co czyni ją kobietą z największą liczbą sprzedanych wydawnictw muzycznych w historii. Ponadto jest najbardziej dochodową solistką w kwestii koncertów, członkinią Rock and Roll Hall of Fame oraz laureatką niemal 300 nagród, w tym siedmiu Grammy i dwudziestu MTV Video Music Awards. Nieprzerwanie od lat 80. należy do czołówki najpopularniejszych artystek muzycznych, a jej kariera trwa do dziś (ostatni album, Madame X, ukazał się w 2019 roku). Debiutowała w Nowym Jorku jako tancerka oraz członkini zespołów, a w 1982 roku rozpoczęła karierę jako solowa piosenkarka (w 1983 wydając pierwszy album, Madonna). Szybko zdobyła międzynarodową popularność, stając się jedną z największych gwiazd na rynku muzycznym. Jej albumy sprzedawały się w wielomilionowych nakładach, zaś single stawały się przebojami na całym świecie. Zaprezentowała nowatorskie podejście do dziedzin teledysku i koncertu, zwracając uwagę na ich widowiskowość i teatralność. Od początku kariery Madonna jest również aktorką filmową i teatralną, choć – mimo zdobytego Złotego Globu – jej kreacje przeważnie spotykały się z krytyką, a sama artystka zdobyła rekordową liczbę dziewięciu Złotych Malin. W 2002 porzuciła aktorstwo, w późniejszych latach debiutując w innych profesjach związanych z filmem (reżyseria, produkcja czy pisanie scenariuszy). Począwszy od 2003, wydała kilkanaście książek dla dzieci, jest też autorką wydawnictwa Sex z 1992. Ponadto jest ambasadorką i właścicielką licznych przedsięwzięć, jak kolekcje odzieżowe czy sieć siłowni, a także prowadzi działalność przedsiębiorczą. Jest również filantropem i założycielką fundacji Raising Malawi. Działalność filantropijna Madonny obejmuje głównie pomoc dla Afryki, w szczególności dla Malawi. W 2006 roku wraz z Michaelem Bergiem, jednym z prezesów Centrum Kabały, założyła organizację non-profit (fundację) Raising Malawi, mającą na celu ofiarowanie temu państwu pomocy. Od 1998 roku Madonna prowadzi także fundację Ray of Light Foundation, zajmującą się różnego rodzaju formami pomocy. Madonna ma sześcioro dzieci, w tym dwoje biologicznych i czworo adoptowanych Malawijczyków.

źródło: wikipedia                     

Sabina Sago

Sabina SAGO, właśc. Sabina Golanowska (ur. 25 października 1982 w Opolu) – polska wokalistka, aktorka musicalowa, kompozytorka, autorka tekstów. W wieku 15 lat rozpoczęła przygodę ze śpiewaniem w Opolskim Studiu Piosenki przy Amfiteatrze Opolskim. W 2003 zajęła trzecie miejsce w konkursie „Debiuty” na 40. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z zespołem Savine. W tym samym roku rozpoczęła współpracę z Opole Gospel Choir, z którym wystąpiła w koncercie z okazji 25-lecia Pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II w Warszawie oraz koncercie Świat w obłokach w hołdzie Markowi Grechucie na KFPP w Opolu w 2006. Współpracowała muzycznie również m.in. z Marcinem Dańcem, Jackiem Wójcickim, zespołem Antique, Irena Jarocką, Braćmi, Jackiem Mezo Mejerem, z którym nagrała piosenkę Oddycham tobą czy DJ Adamusem któremu towarzyszyła w utworze Moving On. Autorski utwór artystki W sypialni możemy usłyszeć jako tytułową piosenkę filmu Tomasza Wasilewskiego o tym samym tytule. Wzięła również udział w drugiej edycji telewizyjnego programu The Voice of Poland, po którym często określano ją polską Tiną Turner. Również w 2018 nagrała swój pierwszy solowy singiel pt. „Kiedy” we współpracy z Piotrem Łukaszewskim i Karoliną Kozak w studio Custom34. Obecnie pracuje nad swoim autorskim albumem.

źródło: wikipedia                    

Maciej Miecznikowski

Maciej Miecznikowski (ur. 14 lipca 1969 w Pobłociu) – polski piosenkarz. Przez rok był wokalistą Püdelsów. W 2000 został wokalistą zespołu Leszcze. Za jego działalności w zespole wylansowane zostały przeboje, takie jak m.in.: „Kombinuj dziewczyno”, czy „Genowefa”. Za piosenkę „Ta dziewczyna” otrzymali Nagrodę Dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 2013 zakończył współpracę z zespołem, do którego powrócił w kwietniu 2018. Przez kilka lat występował również z kabaretem DKD. Od października 2004 występował jako solista w oratoriach Świętokrzyska Golgota, Tu Es Petrus, Psałterz wrześniowy Zbigniewa Książka i Piotra Rubika. W 2007 był solistą w oratorium Bartosza Gliniaka i Zbigniewa Książka Siedem pieśni Marii. W 2012 rozpoczął pracę nad pierwszą solową płytą, która ukazała się w 2014 nakładem wytwórni Dream Music. Album Będzie z nami dobrze, promował singel „Mamy coś”. Prowadził programy telewizyjne: Śpiewanie na ekranie, Dajmy im szkołę, Tak to leciało! (2012), a także był kapitanem jednej z drużyn w programie Bitwa na głosy (2011).

źródło: wikipedia                   

Ariana Grande

Ariana Grande-Butera (ur. 26 czerwca 1993 w Boca Raton na Florydzie), znana głównie jako Ariana Grande – amerykańska piosenkarka, kompozytorka, aktorka i autorka tekstów piosenek. Grande zaczęła swoją karierę w 2008 roku występując na Brodwayu w musicalu 13 przed pojawieniem się w obsadzie serialu produkcji Nickelodeon, Victoria znaczy zwycięstwo jako Cat Valentine, oraz jego sequelu, Sam i Cat z 2013 roku. Kariera muzyczna artystki rozpoczęła się w 2011 roku po wydaniu oficjalnej ścieżki dźwiękowej, Music from Victorious. We wrześniu 2013 roku wydała ona swój debiutancki album studyjny zatytułowany Yours Truly, który uplasował się na miejscu pierwszym listy Billboard 200, natomiast jego główny singel, „The Way” z gościnnym udziałem zmarłego rapera Maca Millera znalazł się w pierwszej dziesiątce Billboard Hot 100, którego wokal Grande został porównany do głosu Mariah Carey. Drugi, studyjny album piosenkarki, My Everything został wydany w sierpniu 2014 roku, który stał się jej drugim albumem numer jeden w Stanach Zjednoczonych oraz znalazł się w Top 10 dwudziestu czterech krajowych list. Wraz z głównym singlem, „Problem” z gościnnym wokalem od Iggy Azalei i innymi utworami, znajdowała się ona nieustannie w Top 10 Hot 100 przez 34 tygodnie oraz miała najwięcej singli będących w pierwszej dziesiątce listy w 2014 roku niż inni artyści. W maju 2016 roku, wokalistka wydała swój trzeci album studyjny, Dangerous Woman, który w przeciwieństwie do dwóch poprzednich płyt znalazł się na miejscu drugim listy Billboard 200. Główny, tytułowy singel promujący krążek uplasował się na miejscu ósmym listy Billboard Hot 100, po czym Grande stała się jedyną artystką w historii, której trzy główne single znalazły się w jej pierwszej dziesiątce. Rok później artystka wyruszyła w swoje drugie, światowe tournée zwane Dangerous Woman Tour mające jego niezwłoczne przerwanie ze względu na atak terrorystyczny po jednym z koncertów piosenkarki w Manchesterze. Dwa tygodnie później Grande została gospodarzem własnego koncertu charytatywnego, One Love Manchester, którego celem było zebranie pieniędzy dla ofiar zamachu. W 2018 roku po czteromiesięcznej przerwie, wokalistka wydała 20 kwietnia główny singel, „No Tears Left To Cry”, który promuje czwarty, studyjny album, Sweetener, wypuszczony w sierpniu br. Do czerwca 2017 roku, teledyski Grande Ariany zostały odtworzone więcej niż 8 miliarda razy w serwisie VEVO. Artystka jest laureatką trzech statuetek American Music Awards, MTV Europe Music Awards, MTV Video Music Awards, a także nagrody Grammy, jej wszystkie trzy albumy zostały pokryte platyną, czy też multiplatyną przez Recording Industry Association of America. Dyskografia: Yours Truly (2013) / My Everything (2014) / Dangerous Woman (2016) / Sweetener (2018) / Thank U, Next (2019).

źródło: wikipedia                  

Michał Bownik (BOWNIK)

BOWNIK to trzech warszawskich muzyków (Michał Bownik, Adam Półtorak, Andrzej Siwoń), zaczynających swoją karierę i znanych wcześniej jako Control the Weather. Trochę dla żartu, trochę z przekory, kategoryzują swoją  twórczość jako vegan disco. Z całą pewnością można powiedzieć, że reprezentują szeroko pojętą scenę alternatywną. Trudno jest jednak precyzyjnie określić ich gatunkową przynależność, gdyż przez cały okres swojego istnienia śmiało eksperymentują, ślizgając się po gatunkach, stylach i formach. I chyba dobrze im to wychodzi, bo rok 2015 zamknęli z tytułem “Polski Artysta Roku” według Portalu Tak Dużo Genialnej Muzyki! Rok 2016 jeszcze jako Control the Weather zespół rozpoczął koncertem u boku Charliego Winstona w warszawskiej Proximie oraz znakomitym występem podczas Opolskich Konfrontacji Teatralnych. Jacek Świąder z Gazety Wyborczej wyróżnił ich mianem jednego z siedmiu olśnień Enea Spring Break Festiwal w Poznaniu! Pierwszy raz pod nową nazwą zespół zaprezentował się warszawskiej publiczności jako support Milky Chance.  Rok 2016 to rok wielu zmian dla zespołu. Oprócz zmiany nazwy na Bownik zespół szykuje nowe wydawnictwo. Na nowej płycie, która ukaże się jesienią tego roku znajdzie się 7 utworów za produkcję których odpowiedzialny jest Envee.

źródło: wikipedia                  

Felicjan Andrzejczak

Felicjan Andrzejczak (ur. 16 maja 1948 w Pięczkowie, zm. 18 września 2024) – polski piosenkarz i muzyk. W latach 1982–1983 wokalista zespołu Budka Suflera, z którym wylansował przeboje: „Jolka, Jolka pamiętasz” (1982), „Czas ołowiu” (1982) i „Noc komety” (1983). Podczas warsztatów piosenkarskich w Lublińcu poznał Waldemara Parzyńskiego, który zaproponował mu nagranie piosenki „Peron łez” (sł. Marek Dutkiewicz), z którą wystartował najpierw na Festiwalu Piosenkarzy Amatorów w Toruniu, później do opolskich „Debiutów”, a następnie w 1979 dostał się do koncertu „Premier” na XVII festiwalu w Opolu, gdzie otrzymał wyróżnienie. Dzięki Lechowi Terpiłowskiemu, w latach 1979–1981 współpracował z Teatrem Rampa na Targówku w Warszawie. W styczniu 1981 w restauracji Sali Kongresowej podjął współpracę z grupą Marka Wierońskiego, z którą zaśpiewał trzy piosenki amerykańskie: „Tyś jest gwiazdą mą”, arię Wodnika z Hair i duet z Grease. Pod koniec 1982 został zaproszony do współpracy z zespołem Budka Suflera. Utwór „Jolka, Jolka pamiętasz” trafił na szczyt Listy przebojów Programu Trzeciego. Piosenka „Czas ołowiu” także stała się hitem. Do kolejnego utworu „Noc komety” z udziałem Urszuli powstał teledysk, w scenografii, z kostiumami i charakteryzacją Aleksandry Laski–Wołek, który wygrał notowanie 6 Telewizyjnej listy przebojów z marca 1983, a z czasem stał się wokalną i wizualną klasyką rocka. Felicjan Andrzejczak koncertował z Budką Suflera jako „gość specjalny”. W 1999 wspólnie z Budką Suflera i Krzysztofem Cugowskim nagrał utwór „Piąty bieg” i „Krajobraz po rewolucji” (z Urszulą), które znalazły się na płycie Antologia 74–99 (1999). 12 lutego 2020 na pogrzebie Romualda Lipki wraz z Budką Suflera wykonał „Czas ołowiu”. 20 listopada 2020 premierę miała pierwsza płyta nagrana przez Andrzejczaka z Budką Suflera pt. 10 lat samotności. Jako solista wydał kilka albumów, w tym Świat miłować (1997) z balladą „Jak jeździec donikąd”, Zauroczenia (2002), Na prowincji (płyta ukazała się 17 czerwca 2006), Biegnę jak maratończyk (2009) i Czas przypływu (2014). W 2005 wspólnie z innymi artystami nagrał piosenkę Pokonamy fale. W 2015 wraz z innymi weteranami (m.in. Zbigniew Wodecki, Andrzej Dąbrowski) wziął udział w pierwszej części projektu Albo inaczej i zmierzył się z utworem Eldo – „Stres”.

     źródło: wikipedia  

Małgorzata Foremniak

Małgorzata Foremniak (ur. 8 stycznia 1967 w Radomiu) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, a także osobowość telewizyjna. Debiutowała w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, gdzie występowała do 1992. Następnie, w latach 1993–1999 związana była z warszawskim Teatrem Kwadrat, gdzie grała u boku Jana Kobuszewskiego, Wojciecha Pokory, Stanisławy Celińskiej. Na dużym ekranie zadebiutowała w 1990 rolą Małgorzaty uwodzącej Fausta (Bogusław Linda) w filmie Wojciecha Biedronia In flagranti. Wystąpiła również w filmach: Quo vadis (2001), Pitbull (2005) czy Och, Karol 2 (2011). Zagrała w wielu serialach telewizyjnych: Bank nie z tej ziemi (1993–1994), Radio Romans (1994–1995), Matki, żony i kochanki (1995–1998), Tajemnica Sagali (1996), Na dobre i na złe (1999–2012), Ekstradycja 2 (1997), Sława i chwała (1998), I kto tu rządzi? (2007–2008) i W rytmie serca (od 2017). Za rolę w Na dobre i na złe trzykrotnie otrzymała Telekamerę w kategorii najlepsza aktorka (2001, 2002, 2003), dzięki czemu w 2004 otrzymała Złotą Telekamerę. Zajmuje się dubbingiem. Użyczyła głosu m.in. tytułowej bohaterce filmu animowanego Walta Disneya Pocahontas (1995). W 2003 odcisnęła swą dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. Zagrała w teledyskach do piosenek: „Jednym tchem” Andrzeja Piasecznego (2005), „Prócz ciebie, nic” Krzysztofa Kiljańskiego i Kayah (2005) i „Wierność jest nudna” Natalii Kukulskiej (2010). Była finalistą w drugiej edycji programu rozrywkowym TVN Taniec z gwiazdami (2005). Od 2008 jest jurorką w konkursie talentów TVN Mam talent!. Jest ambasadorem dobrej woli UNICEF.

źródło: wikipedia