John Legend

John Legend, właściwie John Stephens (ur. 28 grudnia 1978 w Springfield) – amerykański piosenkarz R&B, kompozytor i pianista, zdobywca Oscara 2015 za najlepszą piosenkę („Glory”). W wieku czterech lat Legend rozpoczął edukację muzyczną; wykonywał utwory gospel na pianinie klasycznym. Rok później dołączył do kościelnego chórku dziecięcego. W wieku 16 lat ukończył Springfield North High School, następnie uczęszczał do uniwersytetu w Pensylwanii, w którym przewodził Counterparts, grupie śpiewającej a cappella. Pracował w Boston Consulting Group w Bostonie, a później w Nowym Jorku. Występował w mniejszych klubach w Nowym Jorku, Filadelfii i Waszyngtonie. Współlokator Johna, Devon Harris, przedstawił go swojemu kuzynowi, wtedy jeszcze wschodzącej gwieździe hip-hopu, Kanye Westowi. Od tego momentu Legend i West często pracowali razem. Legend podpisał także kontrakt z wytwórnią Kanyego Westa, G.O.O.D. Music, w której wydał swój debiutancki album. Asystował również Westowi podczas produkcji jego pierwszego albumu, The College Dropout, śpiewając chórki w niektórych refrenach. Debiutancki album Johna Legenda zatytułowany Get Lifted został wydany pod koniec 2004 roku. Nad materiałem piosenkarz pracował z takimi artystami, jak raper i producent Kanye West czy Snoop Dogg. Legend grał również na pianinie w piosence Lauryn Hill „Everything is Everything”, „You Don't Know My Name” Alicii Keys, „High Road” Fort Minor i „Like that” The Black Eyed Peas. W 2006 roku wydał swoją drugą płytę studyjną zatytułowaną Once Again. Promował ją utwór „Save Room”. W 2008 roku ukazał się trzeci studyjny album artysty zatytułowany Evolver. Promowały go single „Everybody Knows” czy „It’s Over”, który był wykonany wspólnie z Kanye’em Westem. 30 sierpnia 2013 roku premierę miała jego czwarta płyta studyjna zatytułowana Love in the Future, która była promowana przez single „Who Do We Think We Are”, „Made to Love”, „All of Me” i „You & I (Nobody in the World)”. W 2015 roku zdobył Nagrodę Akademii Filmowej w kategorii „Najlepsza piosenka oryginalna” za utwór „Glory”, który nagrał z raperem Commonem na potrzeby filmu Selma. 2 grudnia 2016 roku ukazał się piąty album studyjny piosenkarza zatytułowany Darkness and Light, na którym znalazły się m.in. single „Love Me Now” i „Penthouse Floor”. 25 lutego 2019 dołączył jako trener w 16. edycji amerykańskiego programu The Voice, zastępując Jennifer Hudson. Artysta wystąpił w filmie La La Land wcielając się w postać Keitha, wokalisty zespołu. Specjalnie na tę okazję nauczył się grać na gitarze. Choć utwory Legenda są głównie nasycone R&B i soulem, sam artysta przyznaje, że duży wpływ na ich całokształt ma muzyka gospel, głównie dlatego, że była to muzyka jego dzieciństwa. Jedną z ważniejszych ról odgrywa także fortepian, na którym Legend uczył się grać od najmłodszych lat, i co jest także jednym z powodów, dla których artysta sam komponuje swoje utwory.

         źródło: wikipedia           

Missy Peregrym

  

Missy Peregrym, właśc. Melissa Peregrym (ur. 16 czerwca 1982 w Montrealu) – kanadyjska aktorka i modelka (swoją karierę zaczęła w wieku 18 lat). Zagrała obok Jessiki Alby w Cieniu anioła. Wybrana filmografia: 2000–2005: Andromeda jako Lissett / 2000–2002: Cień anioła jako Hottie Blood / 2001: Tajemnice Smallville jako Molly Griggs / 2004–2005: Life As We Know It jako Jackie / 2007–2009: Żniwiarz jako Andi Prendergast / 2017 Nocna zmiana jako Lt. Reagan / 2017–2018 Van Helsing jako Scarlett Harker/Van Helsing / od 2018 FBI jako Maggie Bell.

         źródło: wikipedia           

Marcin Troński

Marcin Troński (ur. 13 czerwca 1954 w Warszawie) – polski aktor filmowy, teatralny i dubbingowy. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie (PWST) w 1977 i w tym samym roku debiutował w teatrze. W latach 1977–1997 występował w Teatrze Współczesnym w Warszawie, a w latach 1997–2007 w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. W latach 1978–1993 był jednym z wykładowców PWST w Warszawie. W 2015 otrzymał przyznawaną przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodę „Wielki Splendor”, a w 2017 nagrodę publiczności za słuchowisko (autorstwo i reżyseria) „Nie jestem wielbłądem” na XVII Festiwalu Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. Wybrana filmografia: 1981: Debiutantka – młody architekt / 1982–2000: Dom – funkcjonariusz UB / 1984: Kobieta w kapeluszu – Orłowski / 1987: 07 zgłoś się – zawodowy zabójca Kurt Rolson / 1988: Pan Kleks w kosmosie – Premier Planety / 1989: Stan strachu – aktor Witek Mesarz / 1989: Po własnym pogrzebie – policjant „Wyżeł” / 1990: Mów mi Rockefeller – nauczyciel w-f / 1993–1994: Zespół adwokacki – Leszek Matusiak / 1995: Nic śmiesznego – kierowca / 1996: Nocne graffiti – „Aleks” / 1998–2013: Klan – Detektyw Bogdan Sawicki / 1998: Ekstradycja 3 – Członek sztabu kryzysowego / 2002: Dzień świra – Polityk na mównicy sejmowej / 2004–2005: Pensjonat pod Różą – Prawnik Misiecki / 2008: Plebania – weterynarz Witold Siedlak / 2009–2010: Na dobre i na złe – Tadeusz Maciejewski, ojciec Marcina / 2009: Ojciec Mateusz – trener Rafał Rozwałka / 2012–2013: Lekarze – Łącki, wiceprezydent Torunia / 2013: Syberiada polska – cywil. Polski dubbing: 1996: Kosmiczny mecz – Michael Jordan / 2002: Asterix i Obelix: Misja Kleopatra – Marnypopis / 2004: 7 krasnoludków: Historia prawdziwa – Ślisk / 2004: Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny – Premier / 2004: Terminal – Thurman / 2004: W 80 dni dookoła świata – Książę Hapi / 2006: 7 krasnoludków: Las to za mało – historia jeszcze prawdziwsza – Ślisk / 2007: Simpsonowie: Wersja kinowa / 2008: Renifer Niko ratuje święta – Przywódca reniferów / 2009: Księżniczka i żaba – James / 2014: Batman i Liga Sprawiedliwości – Lex Luthor / 2017: Strażnicy Galaktyki vol. 2 – Charlie-27 / 2001-2004: Liga Sprawiedliwych – Lex Luthor / 2006-2007: Fantastyczna Czwórka – Doktor Doom / 2008-2014: Gwiezdne wojny: Wojny klonów – Senator Taa. 

         źródło: wikipedia           

Ralph Kaminski

Ralph Kaminski, właśc. Rafał Stanisław Kamiński (ur. 8 listopada 1990 w Jaśle) – polski piosenkarz, kompozytor, autor piosenek, multiinstrumentalista, producent muzyczny wykonujący muzykę z pogranicza popu alternatywnego, czerpiącego z kameralistyki. Urodził się i wychował w Jaśle. Jego matka jest nauczycielką. Ma młodszego brata Wiktora. Jego kuzynem jest Michał Szpak, chociaż sam Ralph tego nigdy nie potwierdził. Ukończył wokalistykę na Wydziale Jazzu i Muzyki Estradowej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Studiował też na Wydziale Popu na Codarts University for the Arts w Rotterdamie. W 2009 wystąpił w jednym z odcinków programu TVP2 Szansa na sukces, wykonując piosenkę zespołu Perfect „Objazdowe nieme kino”. W 2011 zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu „Carpathia 2011” za utwór „The Hill”. Po konkursie został dostrzeżony przez Marka Kościkiewicza, który zaproponował mu współpracę menedżerską. W 2012 wziął udział w przesłuchaniach do drugiej edycji talent show stacji TVN X Factor podczas eliminacji wykonał piosenkę Norah Jones „Don’t Know Why”; odpadł na etapie tzw. „bootcampu”. W 2013 odebrał główną nagrodę na Międzynarodowym Kampusie Artystycznym „FAMA” oraz zaczął grać koncerty z zespołem My Best Band In The World. W 2014 był nominowany do nagrody artNoble w kategorii „muzyka”. 6 czerwca 2016 wystąpił na koncercie „Scena alternatywna” podczas 53. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 14 listopada wydał debiutancki album studyjny pt. Morze. Album promował singlami: „Podobno”, „Zawsze” i „Meybick Song”. Również w 2016 pojawił się gościnnie w piosence Macieja „MaJLo” Milewskiego „Lights”. W 2017 wystąpił na Open’er Festival, a w czerwcu 2018 – na Orange Warsaw Festival. W 2019 zwyciężył w finale 40. Przeglądu Piosenki Aktorskiej, dzięki wykonaniu utworów „Witajcie w naszej bajce” z Akademii Pana Kleksa i „Na zakręcie”. Również w 2019 wydał single „Kosmiczne energie” i „Wszystkiego najlepszego”, który zapowiadał drugi album studyjny. W sierpniu wystąpił na Pol’and’Rock Festival, a jesienią wydał singiel „Czy Ty słyszysz mnie?”, który nagrał z Darią Zawiałow, Michałem Kushem i Schafterem na potrzeby projektu PUMA Talents marki odzieżowej Puma. 22 listopada wydał album pt. Młodość, który dotarł do 17. miejsca oficjalnej listy sprzedaży w Polsce. W latach 2018–2019 współprowadził podcast CGM.pl Dwa światy. W czerwcu 2021 odbył się specjalny spektakl muzyczny artysty podczas finału Przeglądu Piosenki Aktorskiej, będący zapowiedzią nowej płyty z utworami Kory i Maanamu. W sierpniu wydał singel „Pięć minut łez” promujący film Łukasza Grzegorzka Moje wspaniałe życie. 

         źródło: wikipedia           

Renata Gabryjelska

 

Renata Gabryjelska (ur. 6 marca 1972 w Olsztynie) – polska modelka, aktorka i reżyserka filmowa. I wicemiss Miss Polonia 1993. Studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ponadto ukończyła studia w Warszawskiej Szkole Filmowej na wydziale reżyserii, a potem w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy na wydziale dokumentu i fabuły. Podyplomowo studiowała także marketing w Szkole Głównej Handlowej oraz Coaching i Mentoring na SWPS. W 1993 zdobyła tytuł I wicemiss Polonia. W 1994 podpisała roczny kontrakt z paryską agencją modelek Metropolitan i Elite Models, odbywała sesje modowe dla magazynów: Cosmopolitan, Madame Figaro, 3Suisses, Molton. W Polsce pracowała głównie dla Anny Brodzińskiej i Teresy Rosati. W 1995 zadebiutował jako aktorka rolą kobiecą w Girl Guide Juliusza Machulskiego. Pracowała jako reporterka dla telewizji Polsat i prowadziła program Pop Planeta dla Atomic TV. W latach 1997–2003 grała Ewę Kowalską w serialu Złotopolscy, co zapewniło jej ogólnopolską popularność. W 1999 jej reportaż z podroży po Afryce Wschodniej opublikowano w magazynie „Viva”. Współpracowała też z agencją public relations BCC. Zagrała też w serialach Tygrysy Europy oraz Tak czy Nie. Dwukrotnie pozowała do polskiej edycji „Playboya” (wydania: listopad 1999 i listopad 2002). W 2002 przeprowadziła się do Krakowa, a w 2003 wycofała się z życia publicznego. Wkrótce zaczęła realizować krótkometrażowe filmy dokumentalne. Wyreżyserowała dokumenty Janek i Pogodna, a także fabularny film Szkiełko. W 2017 ruszyła w wyprawę na Himalaje, a z podróży zrealizowała ośmioodcinkowy serial Moc dziewuch. W 2019 zadebiutowała anglojęzycznym filmem fabularnym Safe Inside, który zdobył m.in. nagrodę za najlepszy thriller na międzynarodowym festiwalu filmowym w San Diego. Brała czynny udział w klubie dyskusyjnym dziennika „Rzeczpospolita”. Grała w meczu koszykówki po stronie polskich gwiazd z amerykańską drużyną marzeń Harlem Globetrotters. Prowadzi działalność charytatywną poświęconą zwierzętom ze schronisk. Wybrana filmografia: 1994: Spółka rodzinna – Jola / 1994: Piękna warszawianka – Maryśka / 1997: Złotopolscy – Ewa / 1999: Tygrysy Europy – modelka Sandra / 2002: Rób swoje, ryzyko jest twoje – była żona Emila / 2003: Tak czy nie?. 

            źródło: wikipedia           

Pedro Almodóvar

Pedro Almodóvar Caballero (ur. 25 września 1949, choć niektóre źródła podają rok 1951w Calzada de Calatrava) – hiszpański reżyser i scenarzysta filmowy. Podwójny zdobywca Oscara, jeden z najbardziej znanych i cenionych na świecie reżyserów kina autorskiego. Zasiadał w jury konkursu głównego na 45. MFF w Cannes (1992). Przewodniczył obradom jury na 70. MFF w Cannes (2017). Urodził się w Calzada de Calatrava, w prowincji Ciudad Real, Kastylia-La Mancha. W wieku 16 lat z rodzinnego miasta przeprowadził się do Madrytu. Były to czasy autorytarnej dyktatury Francisca Franco, ograniczenia wolności wypowiedzi. Kontrast między tamtym światem a dzisiejszą Hiszpanią można zobaczyć w filmie Drżące ciało. Żyjąc na marginesie tamtego systemu, Almodóvar przez wiele lat utrzymywał się z prac dorywczych, aż w końcu, na okres 12 lat, został zatrudniony w największej hiszpańskiej firmie telekomunikacyjnej – Telefónica. Stała praca umożliwiła mu zakup pierwszej kamery. Był jedną z czołowych postaci hiszpańskiego la movida madrileña, kulturalnego renesansu po śmierci generała Franco. Opublikował powieść Fuego en las entrañas oraz zwierzenia fikcyjnej gwiazdy porno Patty Diphusa, drukowane w czasopiśmie „La Luna de Madrid”. Już od roku 1972 tworzył filmy krótkometrażowe, jego pierwszy pełnometrażowy film został jednak wyświetlony dopiero w roku 1980. Zdjęcia do Pepi, Luci, Bom i innych dziewczyn z dzielnicy trwały ponad 18 miesięcy. Film, który kosztował około 13 tysięcy funtów, stał się przebojem i pozwolił Almodóvarowi założyć wraz z bratem wytwórnię filmową El Deseo (1985). Almodóvar, mający wyrazisty, autorski styl reżyserii, jest jednym z najbardziej znanych hiszpańskich i europejskich reżyserów. To on odkrył talent aktorski Antonia Banderasa i Penélope Cruz. Do swoich filmów sam pisze scenariusze, reżyseruje je, a w większości występuje w epizodycznych rolach i jest ich producentem. Filmy Almodóvara to najczęściej melodramatyczne, pełne nieprawdopodobnych sytuacji historie, z elementami czarnego humoru i swobodnie wplatające do tematyki obyczajowej wątki homoseksualne. Bohaterami są często postaci z nizin społecznych, marginesu społecznego (dilerzy narkotyków, prostytutki, kryminaliści). Jego motywy są takie jak w przypadku surrealistów: oburzenie drobnomieszczańskiej moralności. W swej twórczości Almodóvar przeszedł ewolucję od skandalizujących, utrzymanych w estetyce punkowej filmów z lat osiemdziesiątych i początku lat dziewięćdziesiątych (np. Kika) do psychologicznych komedii o kobietach (np. Wszystko o mojej matce). Jest zdobywcą ponad 90 prestiżowych nagród filmowych m.in. Oscarów w kategorii najlepszy film zagraniczny za Wszystko o mojej matce (2000) oraz za scenariusz do filmu Porozmawiaj z nią (2003). W Polsce Remigiusz Grzela dokonał adaptacji teatralnej zbioru felietonów Pedra Almodóvara pt. Patty Diphusa (jedynej w Polsce autoryzowanej przez Almodóvara), w której zagrała Ewa Kasprzyk, najpierw w Teatrze Rozmaitości, a później w Teatrze „Polonia”. 

            źródło: wikipedia