C.C. Catch

C.C. Catch, właściwie Caroline Catherina ‘Caro’ Müller (ur. 31 lipca 1964 w Oss) – niemiecka piosenkarka holenderskiego pochodzenia, której największa popularność przypada na drugą połowę lat 80. XX wieku. Najbardziej znana z przebojów takich jak „I Can Lose My Heart Tonight”, „’Cause You Are Young” czy „Heartbreak Hotel”. W 1985 roku, podczas występu grupy Optimal w Hamburgu, zainteresował się nią Dieter Bohlen z zespołu Modern Talking. Muzyk postanowił nawiązać współpracę i dał jej do wykonania utwór „I Can Lose My Heart Tonight” (anglojęzyczną wersję piosenki „Keine Träne Tut Mir Leid” wykonywaną przez Mary Roos). Pierwotnie utwór ten miał znaleźć się w repertuarze Modern Talking. W lipcu 1985 ukazał się singel z tą piosenką. Zdobyła powodzenie w dyskotekach, a na listach przebojów uplasowała się na 13. pozycji. Kolejne dwa single („’Cause You Are Young”, „Strangers by Night”) oraz debiutancki album Catch the Catch ukazały się w pierwszej połowie 1986 roku. Na fali popularności artystki, Dieter Bohlen napisał dla niej utwory na kolejny album, Welcome to the Heartbreak Hotel, który ukazał się jeszcze w tym samym roku wraz z kolejnymi dwoma singlami („Heartbreak Hotel”, „Heaven and Hell”). Niedługo później nakładem wytwórni Amiga w NRD ukazał się minialbum (EP), Amiga Quartett: C.C. Catch, zawierający cztery nagrania z wydanego wcześniej drugiego LP artystki. W 1987 roku, na rynku pojawił się trzeci album piosenkarki, Like a Hurricane. Promowały go dwa single międzynarodowe: „Are You Man Enough” i „Soul Survivor”. W 1988 roku, wydano dwa kolejne albumy: Diamonds – Her Greatest Hits (będący w sporym stopniu składanką) i Big Fun. Przy ich promocji wydano pięć singli: „House of Mystic Lights” promowało wydaną wcześniej kompilację Diamonds – Her Greatest Hits, zaś cztery kolejne w kolejności „Backseat of Your Cadillac”, „Nothing But a Heartache”, „Summer Kisses” i „Baby I Need Your Love” promowały płytę Big Fun. W 1989 roku, wytwórnia Hansa Records wydała kolejny album kompilacyjny pt. Classics. Promowano go wydanymi już wcześniej „Baby I Need Your Love” (promował zarówno wydany wcześniej Big Fun i tę kompilację) i „Good Guys Only Win in Movies” (reedycja międzynarodowa, wcześniej na singlu ten utwór ukazał się wyłącznie w Hiszpanii i Danii promując płytę Like a Hurricane). We współpracy z Dieterem Bohlenem wydała razem 5 albumów, jednak ich współpraca zmierzała do schyłku. Müller chciała brać udział w tworzeniu nagrań dostarczając własne materiały, jednak kompozytor nie zgadzał się na to. Pod koniec dekady lat 80. artystka zakończyła współpracę z Bohlenem i wyjechała do Wielkiej Brytanii, aby tam kontynuować karierę muzyczną, zmieniając styl. Skutkiem tej zmiany był wydany w 1989 przez wytwórnię Metronome album Hear What I Say (częściowo wyprodukowany przez muzyka Duran Duran, Andy’ego Taylora), który nie cieszył się już taką popularnością, jak poprzednie. Tak samo było z promującymi go singlami „Big Time” i „Midnight Hour”. Piosenkarka powróciła na rynek muzyczny w 1998, kiedy to ukazał się album Best of ’98. Znalazły się na nim dwa jej wielkie przeboje w nowych wersjach: „Soul Survivor ’98” i „I Can Lose My Heart Tonight ’99” (wraz z raperem Krayzee), składanka największych przebojów „C.C. Catch Megamix ’98” oraz stare przeboje w oryginalnych aranżacjach. Po paru latach przerwy, w 2010 na rynku pojawił się nowy singel artystki: „Unborn Love” we współpracy z hiszpańskim producentem Juanem Martinezem. Podczas występu w Moskwie w listopadzie 2011 roku C.C. Catch zapowiedziała, że w roku 2012 zakończy karierę muzyczną. O zakończeniu kariery Müller poinformowała także na swojej stronie internetowej. Wbrew wcześniejszym zapowiedziom dotyczącym końca kariery, rok później, w 2014, pojawił się singel „Another Night in Nashville” w duecie z Chrisem Normanem (byłym wokalistą grupy Smokie). 

źródło: wikipedia