Katarzyna Nosowska

 

Katarzyna Nosowska, występująca też jako Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971 w Szczecinie) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka i osobowość medialna. Honorowa Ambasadorka Szczecina. W latach 1992–2017 wokalistka zespołu rockowego Hey, z którym wydała 11 albumów studyjnych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Karma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echosystem (2005), Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! (2009), Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan (2012) i Błysk (2016). Wydała też osiem albumów solowych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011), Basta (2018) i Degrengolada (2023). Za sprzedaż solowych albumów odebrała jedną podwójnie platynową płytę, jedną platynową i cztery złote. Laureatka Paszportów „Polityki”, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie nagrody za najlepszą kreację aktorską na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film i 27-krotnie nagrody „Fryderyka”, w tym 11 z zespołem Hey, odebrała statuetki m.in. dla autora roku (1996, 2000, 2005, 2008, 2010) i wokalistki roku (2005, 2008, 2009). W 2010 została ogłoszona najlepszą polską wokalistką według redakcji magazynu „Machina”. W 2013 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Ukończyła naukę w Technikum Odzieżowym w Szczecinie. Po zdaniu matury, za namową Agaty Kuleszy, podeszła do egzaminów wstępnych do Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jednak nie dostała się do tej szkoły. Podjęła wówczas pracę na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera. Śpiewała w chórze Politechniki Szczecińskiej. Będąc nastolatką, pojechała w ramach Ochotniczego Hufca Pracy do NRD, gdzie poznała Marka, gitarzystę zespołu Włochaty Odkurzacz, który zachęcił ją do występów scenicznych. Pierwszym zespołem, w którym profesjonalnie śpiewała, były Szklane Pomarańcze, natomiast pierwszy raz publicznie wystąpiła z zespołem Włochaty podczas koncertu w szczecińskim klubie „Pinokio” w 1989. Następnie współpracowała z grupami Kafel, Dum-Dum, No Way Out czy Vivid oraz nagrywała chórki dla Pidżamy Porno i Aliansu. W 1990 zaczęła występować gościnnie w piosenkach wielu polskich wykonawców, m.in. Świetlików, Dezertera, Ścianki, Voo Voo, Piotra Banacha czy Pidżamy Porno. W 1992 została wokalistką zespołu Hey założonego przez Piotra Banacha. Po występie na festiwalu w Jarocinie, na którym zdobyli nagrodę dziennikarzy, otrzymali od Katarzyny Kanclerz propozycję nagrania albumu studyjnego. Płyta pt. Fire ukazała się 8 lutego 1993 i osiągnęła sukces pod względem sprzedaży. Łącznie wydała z Hey 11 płyt studyjnych. W październiku 2017 ogłosiła zawieszenie działalności zespołu. Solowo debiutowała 16 września 1996, kiedy to wydała album pt. puk.puk, za który otrzymała Fryderyka w kategorii album roku muzyka alternatywna. W latach 1997–1999 była jurorką w programie Mini Playback Show. 8 marca 1998 wydała drugi solowy album pt. Milena, a 15 maja 2000 – trzeci pt. Sushi, za który odebrała Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”. W 2000 była jedną z bohaterek filmów dokumentalnych: Dzieci Jarocina. W 2001 uczestniczyła w projekcie Yugoton i zaśpiewała w trzech utworach z albumu Michała Żebrowskiego pt. Lubię, kiedy kobieta. W 2003 była jedną z bohaterek dokumentu Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski. 28 maja 2007 wydała album pt. UniSexBlues, za który otrzymała Fryderyka w kategorii album roku – muzyka alternatywna; dodatkowo za singiel „Era retuszera” odebrała statuetki za piosenkę roku i wideoklip roku. 28 listopada 2008 wydała płytę pt. Osiecka, na której zawarła piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej. Wydawnictwo zapewniło jej „Fryderyka” w kategorii „album roku – piosenka poetycka”. W 2008 była jedną z bohaterek dokumentu Historia polskiego rocka (2008). W latach 2009–2011 współprowadziła z Pawłem Krawczykiem audycję „Tranzytem do niebytu” w Roxy FM. W 2009 zagrała gościnnie w jednym odcinku serialu Niania oraz nagrała z zespołem Pustki piosenki „Wiedza” i „Notes”, które umieszczono na ich albumie pt. Kalambury. Ponadto uczestniczyła w nagraniu koncertowego DVD Pustek z serii Najmniejszy koncert świata, które ukazało się 29 października 2010. 23 września 2011 wydała album pt. 8. W 2012 została dyrektorką artystyczną projektu Męskie Granie i nagrała singiel promujący „Ognia!” z Markiem Dyjakiem. W 2013 ponownie została dyrektorką trasy, na której potrzeby nagrała utwór „Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym. W 2014 zagrała w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi w reżyserii Mai Kleczewskiej, koprodukcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy, Teatru IMKA w Warszawie i Teatru Capitol we Wrocławiu. W 2018 nakładem Wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść Nosowskiej pt. „A ja żem jej powiedziała…”, którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”. 12 października 2018 wydała kolejny album solowy pt. Basta, za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku alternatywa”. W listopadzie opublikowała własną wersję piosenki „Coraz bliżej święta”, wykorzystaną w kampanii reklamowej Coca-Coli, w której wystąpiła. Również w 2018 zagrała niewielką rolę w serialu Druga szansa i w filmie Władysława Pasikowskiego Pitbull. Ostatni pies. W 2019 po raz trzeci została dyrektorem artystycznym Męskiego Grania, na potrzeby promocji trasy nagrała utwór „Sobie i Wam” wraz z Tomaszem Organkiem, Krzysztofem Zalewskim i Igo w ramach supergrupy Męskie Granie Orkiestra 2019. Oprócz tego wystąpiła w spotach reklamowych ING Banku Śląskiego. W 2020 wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania pandemii COVID-19, i wydała drugą książkę pt. „Powrót z Bambuko”. 19 maja 2023 wydała ósmy solowy albumu pt. Degrengolada. 

źródło: wikipedia